Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe - Interpretacja - null

Shutterstock
Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe - Interpretacja - null

Temat interpretacji

Temat interpretacji

Temat interpretacji

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych w zakresie ustalenia, czy przychody pracowników zatrudnionych na stanowiskach: Programista, Starszy Programista, Manager Zespołu Programistów, Tester Automatyzujący i Manager Zespołu Testerów z tytułu przeniesienia autorskich praw majątkowych do utworów na Państwa rzecz stanowi przychód z działalności twórczej w zakresie programów komputerowych (pytanie oznaczone we wniosku nr 1) jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

W dniu 14 października 2024 r. wpłynął Państwa wniosek z 14 października 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych. Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Spółka (…) (dalej „Wnioskodawca”, „Pracodawca” lub „Spółka”) jest podmiotem, w którym 100% udziałów posiada spółki (…).

Wnioskodawca jest spółką kapitałową prowadzącą działalność w branży (…). Spółka podlega w Polsce obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania, zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2805, z 2024 r. poz. 232.). Spółka jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym.

Przedmiot działalności gospodarczej Spółki według Polskiej Klasyfikacji Działalności (PKD) jest następujący: (…).

Spółka prowadzi działalność polegającą (…).

Spółka stanowi swoiste centrum kompetencyjne w ramach grupy spółek (…). W związku z powyższym Spółka świadczy usługi wyłącznie na rzecz udziałowca. Proces powstawania programu komputerowego Spółka otrzymuje od klienta zlecenie przygotowania oprogramowania, które ma realizować wskazane funkcję w zakresie wspierania prowadzonej działalności.

Aby zrealizować projekt odpowiadający oczekiwaniom, konieczne jest podjęcie całego szeregu czynności, w które zaangażowane jest kilka osób. W pierwszej kolejności należy dokonać analizy i przygotować dokumentację procesów biznesowych, które ma obsłużyć oprogramowanie. W dalszej kolejności potrzebne są założenia do programów komputerowych (m.in. architektura systemu, zastosowane rozwiązania informatyczne). Na tej podstawie możliwe jest przystąpienie do prac nad kodem źródłowym programu komputerowego. Po ich zakończeniu powstają prototypy funkcjonalne i/lub techniczne oprogramowania.

Przy ich wykorzystaniu możliwe jest przeprowadzenie testów funkcjonalnych, wydajnościowych, stabilności i bezpieczeństwa oprogramowania w oparciu o przygotowane uprzednio scenariusze testowe. Po przeprowadzeniu testów zazwyczaj konieczne są kolejne prace programistyczne, celem usunięcie zidentyfikowanych problemów. Przez cały czas pracy nad oprogramowaniem musi być prowadzona szczegółowa dokumentacja techniczna i projektowa programu. Kolejny krok to przygotowanie procedur i instrukcji użytkowania dla użytkowników, w tym w postaci prezentacji multimedialnej i demonstracji sposobu funkcjonowania poszczególnych rozwiązań. Oczywiście realizacja poszczególnych etapów prac całości prac musi być odpowiednio zaplanowana i nadzorowana, aby prace przebiegały zgodnie z harmonogramem realizacji projektu.

Zakresy obowiązków pracowników

W celu realizacji wskazanej działalności gospodarczej Spółka zatrudnia na podstawie umów o pracę pracowników – informatyków, do których obowiązków należy wykonywanie prac związanych z tworzeniem programów komputerowych oraz weryfikacja prac oraz nadzorem na pracami. W Spółce, w zależności od zakresu obowiązków, występuje kilka rodzajów stanowisk, dla których przypisane są zadania związane z tworzeniem programów komputerowych.

Są to następujące stanowiska: Programista, Starszy Programista, Manager Zespołu Programistów, Tester automatyzujący i Manager Zespołu Testerów.

Zgodnie z umową o pracę zakres obowiązków Programisty obejmuje: (…).

Zgodnie z umową o pracę zakres obowiązków Starszego Programisty obejmuje całość obowiązków Programisty, a ponadto: (…).

Zakres obowiązków Managera Zespołu Programistów obejmuje: (…).

Zakres obowiązków Testera Automatyzującego obejmuje: (…).

Zakres obowiązków Managera Zespołu Testerów obejmuje: (…).

Podkreślenia wymaga, że w ramach działalności gospodarczej prowadzonej przez Spółkę praca w zakresie tworzenia programów komputerowych jest pracą o charakterze systematycznym, przy czym może być realizowana przez poszczególnych pracowników w różnym natężeniu w trakcie danego miesiąca. To znaczy w jednym miesiącu pracownik może uczestniczyć tylko w tworzeniu jednego utworu lub kilku utworów, a w innym pewną część pracy może poświęcać na inne zadania pracownicze. Co więcej w zależności od stopnia skomplikowania aktualnie tworzonego oprogramowania okres pracy nad nim może zająć pracownikowi kilka czy kilkanaście dni, a nawet przekraczać okres miesiąca.

Wynagrodzenie

Do umów o pracę zawartymi z pracownikami zostaną wprowadzone postanowienia, zgodnie z którymi w zakresie obowiązków pracowniczych wynikających z zajmowanego stanowiska pracy pracownik będzie wykonywał na rzecz Spółki pracę o charakterze twórczym, w wyniku której będą powstawać utwory w rozumieniu art. 1 ustawy z 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2509, dalej: uPAiPP), w tym w postaci programów komputerowych.

Ponadto, Strony w treści umów o pracę wyłączą stosowanie art. 12 ust. 1 oraz art. 74 ust. 3 uPAiPP, w związku z czym prawa autorskie do utworów stworzonych przez pracownika w ramach stosunku pracy samodzielnie czy też we współpracy z innymi pracownikami będą przysługiwać pracownikowi.

Strony postanowią także, że Pracodawca będzie nabywać prawa autorskie do utworów (programów komputerowych) stworzonych przez pracownika w ramach umowy o pracę z chwilą przyjęcia utworu. W treści umowy o pracę wysokość należnego wynagrodzenia zostanie podzielona na dwie części:

wynagrodzenie za przeniesienie na pracodawcę autorskich prawa majątkowy do wytworzonych programów komputerowych oraz

wynagrodzenie za wykonywanie pozostałych obowiązków pracowniczych.

Wynagrodzenie za przeniesienie na pracodawcę autorskich praw majątkowych do wytworzonych programów komputerowych zostanie w umowie o pracę ustalone jako procentowa część całości wynagrodzenia brutto.

Wysokość stawki procentowej wynagrodzenia za przeniesienie autorskich praw majątkowych będzie uzależniona od stanowiska zajmowanego przez pracownika. Najwyższa stawka procentowa będzie w przypadku Programisty i Starszego programisty, w przypadku których zasadnicza praca polega na zaangażowaniu w tworzenie programów komputerowych. Niższe stawki procentowe dotyczyć będą pracowników na stanowiskach: Testera Automatyzującego, Managera Zespołu Testerów i Managera Zespołu Programistów, w przypadku których, ze względu na charakter stanowiska, prace związane z zaangażowaniem w tworzenie oprogramowania mają mniejszy zakres i pochłaniają mniej czasu.

Ewidencja utworów

Wnioskodawca stworzył repozytorium (rejestr utworów), w którym umieszczane będą efekty prac informatycznych w postaci programów komputerowych. Zgłoszone do tego rejestru programy komputerowe będą poddawane weryfikacji przez upoważnione osoby.

W wyniku przeprowadzonej weryfikacji program komputerowy będzie:

−   odbierany przez Wnioskodawcę od pracownika, twórcy, co zostaje odnotowane w rejestrze ze wskazaniem, kto dokonał odbioru utworu w imieniu pracodawcy oraz pod jaką datą albo

−   zwracany do pracownika – twórcy ze wskazaniem błędów i problemów, jakie należy poprawić i wyeliminować.

Po zwróceniu programu do pracownika i usunięciu błędów program będzie ponownie przedstawiany do weryfikacji. Od strony technicznej rejestr utworów jest prowadzony w postaci tabeli w systemie (…). Dodatkowo kopie stworzonych dzieł są przechowywane w postaci plików w zasobach (…). Listy z systemu (…) będą regularnie zapisywane jako kopie zapasowe na serwerach Wnioskodawcy w postaci arkuszy kalkulacyjnych. W rejestrze utworów w formie tabeli zostaną zawarte następujące kolumny:

osoba wnioskująca (twórca),

początek pracy nad utworem,

koniec pracy nad utworem,

link ze wskazaniem pliku zawierającego dzieło,

opis dzieła,

osobę zatwierdzającą,

datę przesłania utworu do zatwierdzenia,

datę decyzji,

decyzję,

osoba podejmująca decyzję,

komentarz osoby podejmującej decyzję (najczęściej w przypadku odmowy odbioru utworu, np. brak kluczowej funkcjonalności).

Rejestr utworów będzie się znajdować pod kontrolą jednej osoby uprawnionej do zatwierdzania i przyjmowania utworów w imieniu Wnioskodawcy. W razie takiej potrzeby będzie możliwość zapewnienia dostępu innej osoby do działania w imieniu Wnioskodawcy. Przedstawienie utworu do akceptacji następuje na podstawie dokumentu „Wniosek o zgłoszenie pracy twórczej”. Proces zgłoszenia utworu, jego weryfikacji i odbioru (lub zwrotu) będzie realizowany w formie elektronicznego obiegu dokumentów, który jest dostępny tylko do pracowników Wnioskodawcy, którzy mają stały dostęp do zasobów informatycznych firmy. Rejestr utworów będzie archiwizowany w taki sposób, aby w każdej chwili będzie mógł być udostępniony do kontroli.

Pytania

1.  Czy przedstawiona w opisie zdarzenia przyszłego działalność związana z tworzeniem oprogramowania, wykonywana przez Pracowników zatrudnionych u Wnioskodawcy na stanowiskach: Programista, Starszy Programista, Manager Zespołu Programistów, Tester Automatyzujący i Manager Zespołu Testerów mieści się w pojęciu „działalności twórczej w zakresie programów komputerowych” w rozumieniu art. 22 ust. 9b pkt 1 ustawy o PIT?

2.  Czy Wnioskodawca, jako płatnik zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych, w stosunku do wynagrodzenia Programisty, w części stanowiącej wynagrodzenie za przeniesienie na Wnioskodawcę autorskich praw majątkowych do wytworzonych programów komputerowych ma prawo stosować 50% koszty uzyskania przychodu ustalone zgodnie z art. 22 ust. 9 pkt 3 w związku z art. 22 ust. 9b pkt 1 ustawy PIT?

3.  Czy Wnioskodawca, jako płatnik zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych, w stosunku do wynagrodzenia Starszego Programisty, w części stanowiącej wynagrodzenie za przeniesienie na Wnioskodawcę autorskich praw majątkowych do wytworzonych programów komputerowych ma prawo stosować 50% koszty uzyskania przychodu ustalone zgodnie z art. 22 ust. 9 pkt 3 w związku z art. 22 ust. 9b pkt 1 ustawy PIT?

4.  Czy Wnioskodawca, jako płatnik zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych, w stosunku do wynagrodzenia Managera Zespołu Programistów, w części stanowiącej wynagrodzenie za przeniesienie na Wnioskodawcę autorskich praw majątkowych do wytworzonych programów komputerowych ma prawo stosować 50% koszty uzyskania przychodu ustalone zgodnie z art. 22 ust. 9 pkt 3 w związku z art. 22 ust. 9b pkt 1 ustawy PIT?

5.  Czy Wnioskodawca, jako płatnik zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych, w stosunku do wynagrodzenia Testera Automatyzującego, w części stanowiącej wynagrodzenie za przeniesienie na Wnioskodawcę autorskich praw majątkowych do wytworzonych programów komputerowych ma prawo stosować 50% koszty uzyskania przychodu ustalone zgodnie z art. 22 ust. 9 pkt 3 w związku z art. 22 ust. 9b pkt 1 ustawy PIT?

6.  Czy Wnioskodawca, jako płatnik zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych, w stosunku do wynagrodzenia Managera Zespołu Testerów, w części stanowiącej wynagrodzenie za przeniesienie na Wnioskodawcę autorskich praw majątkowych do wytworzonych programów komputerowych ma prawo stosować 50% koszty uzyskania przychodu ustalone zgodnie z art. 22 ust. 9 pkt 3 w związku z art. 22 ust. 9b pkt 1 ustawy PIT?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy – w odniesieniu do pytania nr 1 – opisana we wniosku działalność związana z tworzeniem programów komputerowych wykonywana przez Pracowników zatrudnionych przez Wnioskodawcę na stanowiskach: Programista, Starszy Programista, Manager Zespołu Programistów, Tester Automatyzujący i Manager Zespołu Testerów mieści się w pojęciu „działalności twórczej w zakresie programów komputerowych” w rozumieniu art. 22 ust. 9b pkt 1 ustawy PIT.

W związku z powyższym, w ocenie Wnioskodawcy, wynagrodzenie wypłacane osobom zatrudnionym na wskazanych wyżej stanowiskach, w części dotyczącej rozporządzania majątkowymi prawami autorskimi (przenoszenia przez nich na Spółkę autorskich praw majątkowych do wytworzonych przez nich utworów), stanowi przychód z działalności twórczej w zakresie programów komputerowych, o którym mowa w art. 22 ust. 9b pkt 1 ustawy PIT.

W konsekwencji Wnioskodawca jako płatnik, zgodnie z art. 32 ust. 4 w zw. z art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy PIT, ma prawo do zastosowania do przychodów tych pracowników 50% koszty uzyskania przychodu przy obliczaniu zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy PIT opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 23o, art. 23u, art. 24-24b, art. 24c, art. 24e, art. 30ca, art. 30da oraz art. 30f nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów (art. 9 ust. 2 ustawy PIT).

W art. 10 ust. 1 ustawy PIT jako źródło przychodów zostały wymienione m.in. przychody ze stosunku służbowego i stosunku pracy.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy PIT za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

W myśl art. 12 ust. 4 ustawy PIT za pracownika w rozumieniu powołanej ustawy uważa się osobę pozostającą w stosunku służbowym, stosunku pracy, stosunku pracy nakładczej lub spółdzielczym stosunku pracy.

Zgodnie z art. 32 ust. 1 ustawy PIT zakłady pracy będące osobami fizycznymi, osobami prawnymi oraz jednostkami organizacyjnymi nieposiadającymi osobowości prawnej są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, z pracy nakładczej lub ze spółdzielczego stosunku pracy, z zasiłków pieniężnych z ubezpieczenia społecznego wypłacanych przez zakłady pracy lub z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej wypłacanej w spółdzielniach pracy.

Za dochód, o którym mowa w art. 32 ust. 2 i 3, uważa się uzyskane w ciągu miesiąca przychody, o których mowa w ust. 1, po odliczeniu kosztów uzyskania w wysokości określonej w art. 22 ust. 2 pkt 1 albo 3 lub ust. 9 pkt 1-3 oraz po odliczeniu potrąconych przez płatnika w danym miesiącu składek na ubezpieczenie społeczne, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b lub pkt 2a (art. 32 ust. 4 ustawy PIT).

 Osobom posiadającym status pracownika, uzyskującym przychody m.in. ze stosunku pracy przysługuje, co do zasady, zgodnie z przepisami art. 22 ust. 2 ustawy PIT, odliczenie miesięcznych, kwotowo określonych kosztów uzyskania przychodów niezależnie od wymiaru czasu pracy. W odniesieniu do niektórych przychodów ustawodawca dopuścił przy tym możliwość ustalania kosztów uzyskania przychodów w inny sposób.

W myśl art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy PIT koszty uzyskania przychodów określa się z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich i artystów wykonawców z praw pokrewnych, w rozumieniu odrębnych przepisów, lub rozporządzania przez nich tymi prawami – w wysokości 50% uzyskanego przychodu, z zastrzeżeniem ust. 9a i 9b ustawy PIT, z tym że koszty te oblicza się od przychodu pomniejszonego o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, których podstawę wymiaru stanowi ten przychód.

Zgodnie z art. 22 ust. 9a ustawy PIT w roku podatkowym łączne koszty uzyskania przychodów, o których mowa w ust. 9 pkt 1-3, nie mogą przekroczyć kwoty stanowiącej górną granicę pierwszego przedziału skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1 ustawy PIT.

Zgodnie z art. 22 ust. 9b pkt 1 ustawy PIT przedmiotowe koszty stosuje się do między innymi do przychodów uzyskiwanych z tytułu programów komputerowych.

Ustawa PIT nie definiuje pojęć użytych w art. 22 ust. 9 pkt 3, takich jak „twórca”, „korzystanie przez twórców z praw autorskich” lub pojęć z nimi związanych, jak np. „utwór”, czy „program komputerowy”, natomiast ustawodawca odsyła w tym względzie do odrębnych przepisów, przez które należy rozumieć uPAiPP.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 uPAiPP przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór).

W szczególności, w myśl art. 1 ust. 2 Prawa autorskiego, przedmiotem prawa autorskiego są utwory:

1)wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe);

2)plastyczne;

3)fotograficzne;

4)lutnicze;

5)wzornictwa przemysłowego;

6)architektoniczne, architektoniczno-urbanistyczne i urbanistyczne;

7)muzyczne i słowno-muzyczne;

8)sceniczne, sceniczno-muzyczne, choreograficzne i pantomimiczne;

9)audiowizualne (w tym filmowe).

Pojęcie „działalności twórczej” zawarte w art. 22 ust. 9b pkt 1 ustawy PIT nie zostało w tej ustawie zdefiniowane. Przymiotnik „twórcza” można zdefiniować jako mająca na celu tworzenie; będąca wynikiem tworzenia, natomiast Słownik Języka Polskiego PWN jako jego synonimy wymienia m.in. przymiotniki: konstruktywny, kreatywny, kreacyjny.

W związku z powyższym efekty „działalności twórczej” powinna cechować kreatywność, unikalność czy osobiste ujęcie przez ich twórców (indywidualizm). Zwrot „działalność twórcza” w rozumieniu art. 1 ust. 1 uPAiPP oznacza, że za utwór uznaje się tylko przejaw takiego działania, które choćby w minimalnym stopniu odróżnia się od innych rezultatów takiego samego działania, a zatem, że posiada cechę nowości, której stopień nie ma jednak znaczenia. Przejaw działalności twórczej, aby podlegał ochronie prawno-autorskiej, musi mieć ponadto indywidualny charakter. Nie oznacza to jednak, że utwór musi odzwierciedlać cechy indywidualności twórcy, ale że sam przez się musi wyróżniać się od innych takich samych przejawów działalności twórczej, w sposób świadczący o jego swoistości, oryginalności i właściwościach, które sprawiają, że w pewnym stopniu, jest on niepowtarzalny i nieposiadający swojego odpowiednika w przeszłości. Indywidulany charakter utworu oznacza również, iż utwór odróżnia się w sposób obiektywny od innych przedmiotów intelektualnych, przy czym ten indywidualny charakter musi być rozpoznawalny dla osób, które z utworem mają do czynienia, a nie dla twórcy (por. wyrok SA w Warszawie z 24 listopada 2022 r., sygn. V ACa 519/21).

W myśl art. 74 ust. 1 uPAiPP programy komputerowe podlegają ochronie jak utwory literackie, o ile przepisy Rozdziału 7 nie stanowią inaczej.

Zgodnie z art. 74 ust. 2 uPAiPP ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu komputerowego, w tym podstawą łączy, nie podlegają ochronie.

W myśl art. 74 ust. 3 uPAiPP prawa majątkowe do programu komputerowego stworzonego przez pracownika w wyniku wykonywania obowiązków ze stosunku pracy przysługują pracodawcy, o ile umowa nie stanowi inaczej.

Stosownie do art. 74 ust. 4 powołanej ustawy autorskie prawa majątkowe do programu komputerowego, z zastrzeżeniem przepisów art. 75 ust. 2 i 3, obejmują prawo do:

1)  trwałego lub czasowego zwielokrotnienia programu komputerowego w całości lub w części jakimikolwiek środkami i w jakiejkolwiek formie: w zakresie, w którym dla wprowadzania, wyświetlania, stosowania, przekazywania i przechowywania programu komputerowego niezbędne jest jego zwielokrotnienie, czynności te wymagają zgody uprawnionego;

2)  tłumaczenia, przystosowywania, zmiany układu lub jakichkolwiek innych zmian w programie komputerowym, z zachowaniem praw osoby, która tych zmian dokonała;

3)  rozpowszechniania, w tym użyczenia lub najmu, programu komputerowego lub jego kopii.

Ustawa PIT ani uPAiPP nie zawierają definicji legalnej programu komputerowego.

Zgodnie z motywem 7 preambuły do Dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/24/WE z dnia 23 kwietnia 2009 r. w sprawie ochrony prawnej programów komputerowych (Dz. U.UE. L 111 z dnia 5 maja 2009 r. str. 16), zwanej dalej „Dyrektywą 2009/24/WE”, dla celów Dyrektywy pojęcie „program komputerowy” obejmuje programy w jakiejkolwiek formie, w tym programy zintegrowane ze sprzętem komputerowym; pojęcie to obejmuje również przygotowawcze prace projektowe prowadzące do rozwoju programu komputerowego, z zastrzeżeniem, że charakter prac przygotowawczych jest taki, że program komputerowy może korzystać z nich na późniejszym etapie.

Odwołanie się do definicji z Dyrektywy 2009/24/WE przy interpretacji pojęcia programu komputerowego w rozumieniu Prawa autorskiego jest uzasadnione z uwagi na fakt, że przyjęta w polskim prawie konstrukcja ochrony programów komputerowych w ramach Prawa autorskiego stanowi przeniesienie przepisów wspólnotowych i była wzorowana na rozwiązaniach ujętych w Dyrektywie Rady z dnia 14 maja 1991 r. w sprawie ochrony prawnej programów komputerowych (91/250/EWG), zastąpionej Dyrektywą 2009/24/WE. Proces tworzenia programów komputerowych składa się z szeregu czynności, które są konieczne do stworzenia końcowego produktu informatycznego (programu komputerowego jako utworu). W ramach tych czynności mogą przy tym powstawać efekty podlegające ochronie, które same w sobie będą stanowiły utwory w rozumieniu uPAiPP.

W związku z powyższym, w ocenie Wnioskodawcy, sformułowanie „działalność twórcza w zakresie programów komputerowych", zawarte w art. 22 ust. 9b pkt 1 ustawy o PIT, należy rozumieć jako ogół działań o charakterze twórczym, podejmowanych w związku z tworzeniem programów komputerowych, w ramach których powstają utwory w rozumieniu uPAiPP. Taka działalność znacząco wykracza poza tworzenie utworów w postaci kodów źródłowych programów komputerowych i obejmuje także inne kategorie utworów (w zakresie programów komputerowych).

Tworzenie kodu źródłowego stanowi wyłącznie jeden z etapów działalności twórczej ukierunkowanej na stworzenie programu komputerowego, który nie mógłby zaistnieć, gdyby nie pozostałe etapy tego procesu:

począwszy od identyfikowania potrzeb biznesowych użytkownika końcowego,

poprzez analizę wstępną rozwiązania informatycznego,

projektowanie rozwiązania informatycznego,

wytworzenie rozwiązania informatycznego,

wszelkiego rodzaju testowanie rozwiązania informatycznego (np. bezpieczeństwo, stabilność, wydajność, realizacja założonych oczekiwań),

przygotowanie dokumentacji wykonawczej zawierającej opis funkcjonalny i technicznych programu, aż do komercjalizacji rozwiązania informatycznego.

Zatem nie tylko działalność twórcza, której efektem są kody źródłowe programów komputerowych, wypełnia przesłanki wynikające z art. 22 ust. 9b pkt 1 ustawy PIT, ale również działalność twórcza, której efektem są utwory w postaci projektów i/lub prototypów systemów, baz oraz struktury danych, stron internetowych, dokumentacji technicznej, specyfikacji, analiz, raportów oraz rekomendacje, projekty graficzne.

Powyższe znajduje potwierdzenie w licznych interpretacjach indywidualnych wydawanych przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej. Na przykład w interpretacji indywidualnej z 26 października 2023 r. sygn. 0113-KD1PT2-3.4011.762.2023.1.GG Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej przyjął: „Należy mieć na uwadze, że sam proces tworzenia programów komputerowych składa się z całego szeregu czynności koniecznych do stworzenia końcowego produktu informatycznego (utworu). Na poszczególnych etapach tego procesu powstające efekty pracy z reguły posiadają cechę nowości. Jak z powyższego wynika, sformułowanie »działalność twórcza w zakresie programów komputerowych«, zawarte w art. 22 ust. 9b pkt 1 ustawy PIT dotyczy korzystania i rozporządzania prawami autorskimi do wszelkich utworów, które powstają w związku z działaniami podejmowanymi w celu stworzenia programów komputerowych. W tym znaczeniu, nie tylko kody źródłowe programów komputerowych wypełniają przesłanki wynikające z art. 22 ust. 9b pkt 1 omawianej ustawy, lecz także utwory powstałe w procesie tworzenia programu komputerowego, tj. kody źródłowe programów komputerowych i/lub aplikacji mobilnych i/lub webowych, plany i/lub prototypy systemów, bazy oraz struktury danych, strony internetowe, dokumentacja techniczna, publikacje naukowe, specyfikacje (w tym specyfikacje architektury projektowanych rozwiązań informatycznych), plany, analizy, raporty oraz rekomendacje, projekty graficzne (np. interfejs użytkownika). Biorąc pod uwagę przedstawiony opis zdarzenia przyszłego oraz powołane przepisy prawa podatkowego, należy stwierdzić, że w świetle art. 22 ust. 9b pkt 1 ustawy »działalność twórczą w zakresie programów komputerowych« należy rozumieć szeroko jako korzystanie i rozporządzanie prawami autorskimi do programów komputerowych, jak również jako korzystanie i rozporządzanie prawami autorskimi do wszelkich utworów, które powstają w związku z ogółem działań podejmowanych w celu tworzenia programów komputerowych. Za »działalność twórczą w zakresie programów komputerowych« należy uznać takie czynności, które:

mają charakter twórczy,

są podejmowane w celu stworzenia programów komputerowych,

w ich efekcie powstają utwory, do których prawa są przenoszone.

Tym samym, w opisanej sytuacji wynagrodzenie wypłacane Pracownikom pracującym na stanowiskach: Programista, Starszy Programista, Tester automatyzujący i Manager Zespołu Programistów, w części dotyczącej przenoszenia przez nich na Wnioskodawcę autorskich praw majątkowych do efektów prac Pracowników opisanych we wniosku, stanowi przychody z działalności twórczej, o której mowa w art. 22 ust. 9b pkt 1 ustawy PIT w zakresie programów komputerowych, a w konsekwencji do wynagrodzenia za przeniesienie na pracodawcę autorskich prawa majątkowy do wytworzonych programów komputerowych możliwe jest zastosowanie 50% kosztów uzyskania przychodów”.

Tożsame stanowisko w zakresie rozumienia pojęcia „działalności twórczej w zakresie programów komputerowych” zaprezentowane zostało w m.in. w następujących interpretacjach indywidualnych:

z 2 kwietnia 2021 r., nr 0113-KDIPT2-3.4011.343.2021.1.RR,

z 24 czerwca 2021 r., nr 0115-KDWT.4011.54.2021.2.KW,

z 24 lutego 2022 r., nr 0115-KDIT1.4011.962.2021.1.MST,

z 8 kwietnia 2022 r., nr 0112-KDIL2-1.4011.26.2022.1.AMN,

z 7 czerwca 2022 r., nr 0113-KDIPT2-3.4011.254.2022.1.MS,

z 18 lutego 2022 r., nr 0115-KDIT1.4011.873.2021.1.MN,

z 4 listopada 2022 r. 0113- KDIPT2-3.4011.693.2022.1.NM,

z 31 marca 2023 r., znak 0114-KDIP3-1.4011.63.2023.1.PT,

z 5 czerwca 2023 r., znak 0112-KDIL2-1.4011.303.2023.1.KP.

W związku powyższym za działalność twórczą w zakresie programów komputerowych należałoby, w ocenie Wnioskodawcy, uznać opisaną we wniosku działalność twórczą Pracowników zatrudnionych w Spółce na stanowiskach: Programisty, Starszego Programisty, Testera Automatyzującego, Managera Zespołu Programistów, Managera Zespołu Testerów, w zakresie, w jakim tego rodzaju działalność związana jest z tworzeniem programu komputerowego (nie tylko w zakresie tworzenia kodu źródłowego). Pracownicy w ramach wykonywania obowiązków pracowniczych zajmują się realizacją zadań polegających na opracowywaniu programu komputerowego (m.in. kodu źródłowego), przygotowywaniu związanej z oprogramowaniem dokumentacji, prowadzeniem projektu w sposób umożliwiający efektywne zarządzanie i uzyskanie oczekiwanego rezultatu oraz skuteczną komunikację z klientem.

Efekty działalności Pracowników mają oryginalny charakter, tj. zawierają obiektywnie nową wartość oraz noszą cechę indywidualności, tzn. stanowią efekt nieszablonowej, samodzielnej pracy zakończonej niepowtarzalnym rezultatem, który musi każdorazowo być dostosowany do potrzeb konkretnego projektu i wymagań sformułowanych przez klienta. Tym samym rezultaty pracy Pracowników stanowią programy komputerowe w rozumieniu uPAiPP.

Można wśród nich wyróżnić m.in.: kody źródłowe, czy ich fragmenty; konfiguracje nowych rozwiązań w różnych językach programowania; różnego rodzaju projekty nowych rozwiązań IT zapisane w postaci prezentacji, plików tekstowych lub stron; scenariusze testowe oprogramowania; raporty z przeprowadzanych testów oprogramowania w toku prac nad przygotowaniem oprogramowania; kody infrastruktury IT; raporty; prezentacje; analizy; grafiki; dokumentacja procesów biznesowych, plany, scenariusze testowania, opinie, rekomendacje.

W kontekście takiego rozumienia pojęcia „działalności twórczej w zakresie programów komputerowych” warto przyjrzeć się wytycznym przedstawionym w interpretacji ogólnej z 15 września 2020 r., sygn. DD3.8201.1.2018, wydanej przez Ministerstwo Finansów w zakresie zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodów do honorarium autorskiego (Dz. Urz. MF 2020, nr 107), dalej zwana: „Interpretacja ogólna”.

Zgodnie z wytycznymi zawartymi w Interpretacji ogólnej dla potraktowania części wynagrodzenia jako honorarium autorskiego i zastosowania wobec niego 50% kosztów uzyskania przychodów jest niezbędne:

1)  powstanie w ramach stosunku pracy utworu będącego przedmiotem prawa autorskiego,

2)  dysponowanie obiektywnymi dowodami potwierdzającymi stworzenie przez pracownika utworu będącego przedmiotem prawa autorskiego; przy czym dowodem może być oświadczenie pracodawcy i pracownika stwierdzające, że została wykonana praca twórcza, jeżeli określa, jaki utwór powstał,

3)  wyraźne wyodrębnienie honorarium autorskiego od innych składników wynagrodzenia pracownika – twórcy.

Dalej w Interpretacji ogólnej wskazano:

1)  przedmiotem prawa autorskiego jest tylko taka działalność twórcza, która prowadzi do powstania utworu korzystającego z ochrony praw autorskich; sama działalność twórcza nie może być przedmiotem prawa autorskiego, a do przychodów uzyskanych z tego tytułu nie ma zastosowania art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy PIT,

2)  podstawowymi warunkami do zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodów w ramach stosunku pracy jest to, aby przedmiotem umowy o pracę było powstanie utworu w rozumieniu przepisów uPAiPP, tj. zamawianego i oczekiwanego przez pracodawcę, oryginalnego wytworu o indywidualnym charakterze,

3)  w przypadku utworu pracowniczego niezbędne jest przyjęcie tego utworu przez pracodawcę, gdyż oznacza to ustawowe (lub umowne) rozporządzenie prawem autorskim na rzecz pracodawcy.

Jednocześnie odnośnie do określania wynagrodzenia (honorarium autorskiego) Minister Finansów wskazał, że w świetle orzecznictwa sądów, w celu zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodów:

1)  nie jest wystarczające oświadczenie pracodawcy (innego podmiotu) i pracownika (strony umowy cywilnoprawnej) stwierdzające, że została wykonana praca twórcza, bez określenia jaki utwór powstał (powstawał),

2)  płatnik powinien wyodrębnić w ramach wynagrodzenia honorarium oraz pozostałe składniki wynagrodzenia; wysokość honorarium może wynikać z umowy o pracę lub z innych regulacji obowiązujących u pracodawcy, np. z regulaminu wynagradzania, jak również z umowy cywilnoprawnej,

3)  niewystarczające jest procentowe określenie w umowie o pracę czasu przeznaczonego na pracę twórczą lub ustalenie go na podstawie ewidencji czasu pracy, gdyż z takiego wyróżnienia nie wynika, czy jakikolwiek utwór rzeczywiście powstał (powstawał),

4)  ustalenie wysokości honorarium leży w zakresie swobody kontraktowej stron umowy (stosunku pracy, umowy cywilnoprawnej),

5)  żadne powszechnie obowiązujące przepisy nie regulują zasad ustalania wysokości honorarium,

6)  nie ma też żadnych innych uniwersalnych reguł, ugruntowanych praktyką i orzecznictwem sądowym (z wyjątkiem negatywnych przesłanek określonych w tezach orzeczniczych wykluczających możliwość zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodów), pozwalających na wskazanie zasad dokumentowania prac stanowiących przedmiot prawa autorskiego,

7)  fakt uzyskania przychodu z praw autorskich i jego wysokość wymaga odpowiedniego udokumentowania, przy czym może to zostać wykazane za pomocą każdego prawnie dopuszczalnego dowodu.

Jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego, w umowach o pracę zawartych z Pracownikami będą uregulowane kwestie dotyczące majątkowych praw autorskich do utworów powstałych w ramach świadczenia przez Pracowników pracy na rzecz Spółki oraz zagadnienia związane z korzystaniem (rozporządzaniem) tymi prawami przez Pracowników, jako twórców.

W szczególności umowy o pracę przewidywać będą, że:

−   autorskie prawa majątkowe do programów komputerowych oraz innych utworów w rozumieniu uPAiPP, stworzonych przez pracownika w wyniku wykonywania obowiązków ze stosunku pracy, przysługują pracownikowi;

−   umowa o pracę wyłącza automatyczne nabycie przez Spółkę wskazanych powyżej praw na podstawie art. 12 ust. 1 i art. 74 ust. 3 uPAiPP;

−   przeniesienie na Spółkę autorskich praw majątkowych obejmuje przeniesienie praw w pełnym zakresie, uprawniającym Spółkę do korzystania i rozporządzania tymi prawami na określonych polach eksploatacji, z uwzględnieniem art. 2, 50 i 74 ust. 4 uPAiPP;

−   za moment przeniesienia na Spółkę autorskich praw majątkowych do utworów uważa się moment przyjęcia utworu przez Spółkę, to jest moment odebrania od pracownika, co zostaje potwierdzone wpisem do ewidencji utworów dokonanym przez upoważnioną osobę;

−   wynagrodzenie za przeniesienie wszelkich majątkowych praw autorskich i praw zależnych zostanie wyodrębnione w ramach umowy od pracę. Nastąpi to poprzez wskazanie procentowego udziału tego elementu wynagrodzenia w całości wynagrodzenia wskazanego w umowie.

Spółka udostępni pracownikom narzędzie informatyczne (rejestr utworów), w których mają umieszczać efekty pracy o charakterze twórczym (konkretne utwory w rozumieniu uPAiPP). Efekty tej pracy (utwory) zapisywane są w taki sposób, który umożliwia powiązanie konkretnego pracownika (twórcy) z danym stworzonym przez niego utworem oraz określenie okresu, w którym pracownik pracował nad stworzeniem tego utworu.

Sumując powyższe, wynagrodzenie wypłacane osobom zatrudnionym na tych stanowiskach, w części dotyczącej korzystania lub rozporządzania majątkowymi prawami autorskimi, a zatem również przenoszenia przez nich na Spółkę autorskich praw majątkowych do tworzonych przez nich utworów związanych z tworzonym programem komputerowym, będzie stanowiło przychód z działalności twórczej w zakresie programów komputerowych, o którym mowa w art. 22 ust. 9 pkt 3 w związku z art. 22 ust. 9b pkt 1 ustawy PIT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku w zakresie ustalenia, czy przychody pracowników zatrudnionych na stanowiskach: Programista, Starszy Programista, Manager Zespołu Programistów, Tester Automatyzujący i Manager Zespołu Testerów z tytułu przeniesienia autorskich praw majątkowych do utworów na Państwa rzecz stanowi przychód z działalności twórczej w zakresie programów komputerowych (pytanie oznaczone we wniosku nr 1) jest prawidłowe.Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.) jest zasada powszechności opodatkowania, która wyrażona została w art. 9 ust. 1 tej ustawy.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych

 Źródłem przychodów jest stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Według art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Stosownie do art. 12 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Za pracownika w rozumieniu ustawy uważa się osobę pozostającą w stosunku służbowym, stosunku pracy, stosunku pracy nakładczej lub spółdzielczym stosunku pracy.

W myśl art. 32 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Zakłady pracy będące osobami fizycznymi, osobami prawnymi oraz jednostkami organizacyjnymi nieposiadającymi osobowości prawnej są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, z pracy nakładczej lub ze spółdzielczego stosunku pracy, z zasiłków pieniężnych z ubezpieczenia społecznego wypłacanych przez zakłady pracy lub z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej wypłacanej w spółdzielniach pracy.

Koszty uzyskania przychodów zostały natomiast uregulowane w przepisach rozdziału 4 omawianej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jak wynika z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Natomiast zgodnie z art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Koszty uzyskania przychodów z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich i artystów wykonawców z praw pokrewnych, w rozumieniu odrębnych przepisów, lub rozporządzania przez nich tymi prawami – określa się w wysokości 50% uzyskanego przychodu, z zastrzeżeniem ust. 9a i 9b, z tym że koszty te oblicza się od przychodu pomniejszonego o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, których podstawę wymiaru stanowi ten przychód.

Przy czym, w myśl art. 22 ust. 9a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

W roku podatkowym łączne koszty uzyskania przychodów, o których mowa w ust. 9 pkt 1-3, nie mogą przekroczyć kwoty stanowiącej górną granicę pierwszego przedziału skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Stosownie do art. 22 ust. 9b pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Przepis ust. 9 pkt 3 stosuje się do przychodów uzyskiwanych z tytułu działalności twórczej w zakresie architektury, architektury wnętrz, architektury krajobrazu, inżynierii budowlanej, urbanistyki, literatury, sztuk plastycznych, wzornictwa przemysłowego, muzyki, fotografiki, twórczości audialnej i audiowizualnej, programów komputerowych, gier komputerowych, teatru, kostiumografii, scenografii, reżyserii, choreografii, lutnictwa artystycznego, sztuki ludowej oraz dziennikarstwa.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęć użytych w art. 22 ust. 9 pkt 3 takich, jak „twórca”, „korzystanie przez twórców z praw autorskich” lub pojęć z nimi związanych, jak np. „utwór”, natomiast ustawodawca odsyła w tym względzie do odrębnych przepisów, przez które należy rozumieć ustawę z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2509 ze zm.).

Według art. 1 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych:

Przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór).

W świetle natomiast art. 1 ust. 2 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych:

Przedmiotem prawa autorskiego są utwory:

1)wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe);

2)plastyczne;

3)fotograficzne;

4)lutnicze;

5)wzornictwa przemysłowego;

6)architektoniczne, architektoniczno-urbanistyczne i urbanistyczne;

7)muzyczne i słowno-muzyczne;

8)sceniczne, sceniczno-muzyczne, choreograficzne i pantomimiczne;

9)audiowizualne (w tym filmowe).

W rozumieniu prawa autorskiego jako twórczy traktowany jest taki rezultat działalności, który na tyle związany jest z osobą twórcy, by było mało prawdopodobne, aby inna osoba podejmująca identycznie skierowany wysiłek twórczy uzyskała analogiczny lub zasadniczo zbliżony rezultat.

Przedmiotem prawa autorskiego są wszelkie przejawy działalności twórczej o indywidualnym charakterze bez względu na to, czy są to dzieła artystyczne, utwory naukowe lub literackie. Katalog zawarty w art. 1 ust. 2 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych wymienia także jako podlegające ochronie prawnoautorskiej programy komputerowe.

Zgodnie z art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych:

1.Programy komputerowe podlegają ochronie jak utwory literackie, o ile przepisy niniejszego rozdziału nie stanowią inaczej.

2.Ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia.

Podstawą przyznania ochrony prawnej dla programu komputerowego jest fakt, że stanowi on przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze (wyraz własnej twórczości intelektualnej danego autora lub autorów), ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od przeznaczenia i sposobu wyrażania. O ocenie charakteru indywidualnej pracy twórczej nie decydują postanowienia umowy, ale rzeczywisty wkład pracy każdego z twórców programu komputerowego, co podlega każdorazowo odrębnej ocenie.

Z przedstawionych we wniosku okoliczności sprawy wynika, że zatrudniają Państwo (dalej: Spółka) na podstawie umowy o pracę specjalistów w dziedzinie IT (dalej: Pracownicy). Pracownicy są zatrudnieni na stanowiskach: Programista, Starszy Programista, Manager Zespołu Programistów, Tester Automatyzujący i Manager Zespołu Testerów. Zakres obowiązków Pracowników zatrudnionych na wymienionych stanowiskach w różnym stopniu wiąże się z tworzeniem programów komputerowych na potrzeby świadczonych przez Spółkę usług. W zakresie obowiązków pracowniczych wynikających z zajmowanego stanowiska pracy pracownik będzie wykonywał na rzecz Spółki pracę o charakterze twórczym, w wyniku której będą powstawać utwory w rozumieniu art. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, w tym w postaci programów komputerowych. Ponadto prawa autorskie do utworów stworzonych przez pracownika w ramach stosunku pracy samodzielnie czy też we współpracy z innymi pracownikami, będą przysługiwać pracownikowi. Spółka będzie nabywać prawa autorskie do utworów (programów komputerowych) stworzonych przez pracownika w ramach umowy o pracę z chwilą przyjęcia utworu. W umowie o pracę wysokość należnego wynagrodzenia zostanie podzielona na dwie części: wynagrodzenie za przeniesienie na pracodawcę autorskich praw majątkowych do wytworzonych programów komputerowych oraz wynagrodzenie za wykonywanie pozostałych obowiązków pracowniczych.

W związku z tym powzięli Państwo wątpliwość, czy przychód z tytułu przeniesienia przez Pracowników autorskich praw majątkowych do utworów na rzecz Spółki stanowi przychód z działalności w zakresie programów komputerowych.

Zauważam, że użyty w art. 22 ust. 9b pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zwrot „działalność twórcza w zakresie programów komputerowych” oznacza, że analizowany zwrot odnosi się do ogółu działań, które posiadają cechę nowości i są podejmowane w celu tworzenia programów komputerowych.

Należy mieć na uwadze, że sam proces tworzenia programów komputerowych składa się z całego szeregu czynności koniecznych do stworzenia końcowego produktu informatycznego (utworu). Na poszczególnych etapach tego procesu powstające efekty pracy z reguły posiadają cechę nowości. Jednak cecha ta nie jest warunkiem wystarczającym do uznania danej działalności za twórczą i zastosowania z tego tytułu 50% kosztów uzyskania przychodów. Wykładnia art. 22 ust. 9b i ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje, że działalność twórcza musi – obok cechy nowości – posiadać również indywidualny charakter. Tylko rezultaty takiej działalności będą bowiem mogły być uznane za utwór.

Jak wynika z powyższego, sformułowanie „działalność twórcza w zakresie programów komputerowych”, zawarte w art. 22 ust. 9b pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dotyczy korzystania i rozporządzania prawami autorskimi do wszelkich utworów, które powstają w związku z działaniami podejmowanymi w celu stworzenia programów komputerowych. W tym znaczeniu nie tylko kody źródłowe programów komputerowych wypełniają przesłanki wynikające z art. 22 ust. 9b pkt 1 omawianej ustawy, lecz także utwory powstałe w procesie tworzenia programu komputerowego, tj. konfiguracje nowych rozwiązań w różnych językach programowania, różnego rodzaju projekty nowych rozwiązań IT zapisane w postaci prezentacji, plików tekstowych lub stron, scenariusze testowe oprogramowania, raporty z przeprowadzanych testów oprogramowania w toku prac nad przygotowaniem oprogramowania, kody infrastruktury IT, raporty, grafiki, prezentacje, analizy, dokumentacja procesów biznesowych.

Na podstawie powołanych przepisów prawa oraz przedstawionego opisu sprawy wskazuję, że w świetle art. 22 ust. 9b pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych działalność twórczą Pracowników należy rozumieć jako korzystanie i rozporządzanie prawami autorskimi do wszelkich utworów, które powstają w związku z ogółem działań podejmowanych przez Pracowników w Spółce w celu tworzenia programów komputerowych.

Podsumowanie: przedstawiona w opisie zdarzenia przyszłego działalność związana z tworzeniem oprogramowania, wykonywana przez Pracowników zatrudnionych u Państwa na stanowiskach: Programista, Starszy Programista, Manager Zespołu Programistów, Tester Automatyzujący i Manager Zespołu Testerów mieści się w pojęciu „działalności twórczej w zakresie programów komputerowych” w rozumieniu art. 22 ust. 9b pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili, i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Przedmiotem tej interpretacji jest odpowiedź na Państwa wątpliwości w zakresie ustalenia, czy przychody pracowników zatrudnionych na stanowiskach: Programista, Starszy Programista, Manager Zespołu Programistów, Tester Automatyzujący i Manager Zespołu Testerów z tytułu przeniesienia autorskich praw majątkowych do utworów na Państwa rzecz stanowi przychód z działalności twórczej w zakresie programów komputerowych (pytanie oznaczone we wniosku nr 1).

Wniosek w zakresie możliwości zastosowania przez Państwa, jako płatnika, do wynagrodzenia Pracowników 50% kosztów uzyskania przychodów podlega odrębnemu rozstrzygnięciu (pytania oznaczone we wniosku nr 2-6).

W odniesieniu do powołanych przez Państwa interpretacji stwierdzam, że zapadły one w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego tę interpretację.

Ponadto wskazuję, że powołane we wniosku orzeczenie sądu administracyjnego nie może wpłynąć na ocenę prawidłowości przedstawionych przez Państwa kwestii. Nie negując tego orzeczenia, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego, stwierdzam, że teza badanego rozstrzygnięcia nie ma zastosowania w tym postępowaniu.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·   Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

·   Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

·   Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·    w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·    w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).