Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku wspólnego o wydanie interpretacji indywidualnej

3 września 2024 r. wpłynął Państwa wniosek wspólny z 29 sierpnia 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodów ze sprzedaży budynku usługowo-mieszkalnego. Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 14 listopada 2024 r. (wpływ 18 listopada 2024 r.).

Treść wniosku wspólnego jest następująca:

Zainteresowani, którzy wystąpili z wnioskiem

1)Zainteresowana będąca stroną postępowania:

 (…);

2)Zainteresowany niebędący stroną postępowania:

 (…).

Opis zdarzenia przyszłego

10 listopada 2004 r. wraz z mężem (…) (osobą zainteresowaną) kupili Państwo od (…) S.A. budynek wraz z użytkowaniem wieczystym nieruchomości położonej w (…).

17 października 2005 r. wykupili Państwo od Skarbu Państwa użytkowaną wieczyście nieruchomość, stając się właścicielami zarówno budynku, jak i działki. Zabudowana nieruchomość weszła w skład majątkowej wspólności ustawowej.

4 maja 2007 r. otrzymali Państwo zgodę (decyzja Starosty B.) na wyburzenie starego budynku i budowę nowego, usługowo-mieszkalnego. W 2009 r. budynek usługowo-mieszkalny został oddany do użytku.

Zgodnie z Wypisem z Rejestru Gruntów, działka na której posadowiony jest budynek usługowo-mieszkalny, określona jest jako „tereny mieszkaniowe”, natomiast budynek usługowo-mieszkalny został sklasyfikowany według Klasyfikacji Środków Trwałych jako „Budynek mieszkalny”.

23 kwietnia 2009 r. wraz z mężem (…) (osobą zainteresowaną) założyli Państwo Spółkę cywilną (…) s.c. z siedzibą w (…), a więc w zakupionej nieruchomości. W części usługowej Spółka cywilna (…) prowadziła działalność gospodarczą (sklep ogólnospożywczy).

Jako wspólnik Spółki cywilnej podlega Pani opodatkowaniu podatkiem liniowym, natomiast (…) (osoba zainteresowana) jest opodatkowany na zasadach ogólnych. Spółka cywilna (…) jest podatnikiem podatku VAT.

Mając świadomość ówczesnych przepisów, w tym art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w celu możliwości późniejszej sprzedaży tej nieruchomości bez konieczności zapłaty podatku dochodowego, nieruchomość ta nie została przez Państwa wprowadzona do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych Spółki cywilnej (…), nie była amortyzowana, wszelkie naprawy i remonty finansowane były z majątku prywatnego.

W najbliższym czasie zamierzają Państwo sprzedać opisywaną nieruchomość.

W uzupełnieniu wniosku wskazali Państwo, że razem z mężem podlegają Państwo nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu na terytorium RP w myśl art. 3 ust. 1 ustawy o podatku chodowym od osób fizycznych.

W zakres działania Państwa Spółki cywilnej (…) (NIP) nigdy nie wchodził, ani nie wchodzi obrót nieruchomościami. Głównym zakresem działalności spółki jest sprzedaż detaliczna prowadzona w niewyspecjalizowanych sklepach z przewagą żywności, napojów i wyrobów tytoniowych (PKD 4711Z).

W chwili zakupu nieruchomość była zabudowana budynkiem po starej poczcie. Nieruchomość została nabyta w celu rozbiórki starego budynku i wybudowaniu nowego, mieszkalnego z wydzieloną częścią usługową. Głównym celem nabycia nieruchomości był cel mieszkaniowy. Umowa zakupu nieruchomości została zawarta z Panią i mężem jako małżeństwem, do majątku wspólnego. Nie została nabyta przez Państwa jako przedsiębiorców.

Nowo wybudowany budynek przede wszystkim miał pełnić funkcje mieszkaniowe, ale posiadał również cześć usługową (wówczas jeszcze nie podjęli Państwo decyzji, czy część usługowa będzie przez Państwa wynajmowana, czy też będą Państwo z niej korzystać w ramach prowadzonej działalności). Zgodnie z decyzją nr (...) z 4 maja 2007 r. powierzchnia użytkowa budynku wynosi 422,67 m² (w tym mieszkalna 209,97 m², usługowa - 212,70 m²). Budynek jest dwukondygnacyjny, na parterze znajduje się część usługowa oraz gospodarcza, na piętrze - część mieszkalna. Niewielka różnica w metrażu obu części wynika z faktu, że część mieszkalna posiada w niektórych pomieszczeniach skosy (czyli wysokość ścian niższą niż 2,20 m, zgodnie z wówczas obowiązującą normą), zatem powierzchnia użytkowa jest liczona inaczej.

Jedyna informacja o Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych i Klasyfikacji Środków Trwałych nowo wybudowanego budynku znajduje się w rejestrze gruntów, zgodnie z którym rodzaj budynku wg KŚT to budynki mieszkalne. Również opis działki, na której znajduje się budynek to tereny mieszkaniowe B.

Nieruchomość zamierzają Państwo wystawić na sprzedaż w najbliższym czasie.

Pytanie

Czy sprzedaż przez Panią i Pani męża nieruchomości zabudowanej budynkiem usługowo-mieszkalnym, położonej w (…), w okolicznościach opisanych we wniosku, będzie podlegała zwolnieniu z podatku dochodowego od osób fizycznych?

Stanowisko Zainteresowanych w sprawie

Zbycie nieruchomości zabudowanej budynkiem usługowo-mieszkalnym będzie korzystało ze zwolnienia z podatku dochodowego, ponieważ upłynęło 5 lat od nabycia (art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, źródłem przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza. W myśl natomiast art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

a)nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,

b)spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,

c)prawa wieczystego użytkowania gruntów,

d)innych rzeczy,

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

W myśl art. 10 ust. 3 ww. ustawy, przepisy ust. 1 pkt 8 mają zastosowanie do odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie.

Zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a) ww. ustawy, przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących środkami trwałymi albo wartościami niematerialnymi i prawnymi, podlegającymi ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

Do przychodów, o których mowa w ust. 2 pkt 1, nie zalicza się przychodów z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie. Przepis art. 30e stosuje się odpowiednio (art. 14 ust. 2c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Przedmiotowa nieruchomość nie była ujęta w ewidencji środków trwałych, nie była amortyzowana, wszelkie naprawy i remonty były finansowane z majątku prywatnego.

Zauważyć należy, że klasyfikując obecnie środki trwałe do poszczególnych grup należy posiłkować się Klasyfikacją Środków Trwałych. Zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów z 3 października 2016 r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych, Klasyfikacja Środków Trwałych jest usystematyzowanym wykazem środków trwałych (obiektów) służących do celów ewidencyjnych, ustalania stawek odpisów amortyzacyjnych oraz badań statystycznych.

Wskazany we wniosku budynek, zgodnie z Wypisem z Rejestru Gruntów, został sklasyfikowany wg Klasyfikacji Środków Trwałych jako budynek mieszkalny, a grunt, na którym jest on posadowiony, określony jest jako tereny mieszkaniowe.

W uzupełnieniu wniosku dodali Państwo, że przedmiotowa nieruchomość była zakupiona przez Państwa jako małżeństwo, a nie przedsiębiorców, przede wszystkim w celach mieszkaniowych. Nie była ujęta w ewidencji środków trwałych, nie była amortyzowana, wszelkie naprawy i remonty były finansowane z majątku prywatnego. Wskazany we wniosku budynek, zgodnie z wypisem z Rejestru Gruntów, pomimo nieznacznej przewagi części usługowej nad częścią mieszkalną, został sklasyfikowany wg Klasyfikacji Środków Trwałych jako budynek mieszkalny, a grunt, na którym jest on posadowiony, określony jest jako tereny mieszkaniowe.

Zatem, zbycie przedmiotowej nieruchomości zabudowanej budynkiem usługowo- mieszkalnym będzie korzystało ze zwolnienia z podatku dochodowego, ponieważ upłynęło 5 lat od nabycia (art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Na podstawie art. 860 § 1 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1061 ze zm.):

Jak wynika z tego przepisu, spółka cywilna nie jest odrębnym podmiotem prawa i stanowi wyłącznie stosunek zobowiązaniowy między wspólnikami będącymi stronami umowy spółki cywilnej, którzy zobowiązują się dążyć do osiągnięcia wspólnego celu gospodarczego przez działanie w sposób oznaczony w umowie spółki.

W spółce cywilnej właścicielami składnika majątku są wspólnicy w ramach współwłasności łącznej. Spółka cywilna nie jest podatnikiem podatku dochodowego, a dochody tej spółki nie stanowią odrębnego przedmiotu opodatkowania. Opodatkowaniu podlegają natomiast dochody poszczególnych wspólników spółki cywilnej. Sposób opodatkowania dochodu z udziału w tej spółce uzależniony jest od cywilnoprawnego statusu danego wspólnika. Jeżeli wspólnikiem spółki cywilnej jest osoba fizyczna, to dochód z udziału w tej spółce będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie do treści art. 8 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.):

W myśl art. 8 ust. 2 pkt 1 powyższej ustawy:

W związku z powyższym przychody i koszty związane z działalnością spółki niebędącej osobą prawną wspólnicy będący osobami fizycznymi powinni określać proporcjonalnie do posiadanego udziału w zysku tej spółki.

Problematyka współwłasności została uregulowana w art. 195-221 ustawy Kodeks cywilny. W myśl art. 195 Kodeksu cywilnego:

W przypadku współwłasności nieruchomości określonej w częściach ułamkowych, każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w nieruchomości.

Jak stanowi art. 196 § 1 ustawy Kodeks cywilny:

W myśl art. 196 § 2 ustawy Kodeks cywilny:

Na mocy art. 198 ustawy Kodeks cywilny:

Współwłaściciel ma względem swojego udziału pozycję wyłącznego właściciela. Ze względu na charakter udziału, każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli. Rozporządzanie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział.

Zgodnie z art. 31 § 1 ustawy z 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2809):

Jak stanowi art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Treść powyższego przepisu wskazuje, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkiego rodzaju dochody uzyskane przez podatnika, z wyjątkiem tych, które zostały enumeratywnie wymienione w katalogu zwolnień przedmiotowych zawartym w powyższej ustawie, bądź od których zaniechano poboru podatku.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

Stosownie do treści art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Zgodnie z art. 10 ust. 2 pkt 3 ww. ustawy:

Jednak stosownie do art. 10 ust. 3 ww. ustawy:

Zatem, aby przychód uzyskany ze sprzedaży nieruchomości mógł zostać zaliczony do źródła przychodów określonego w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, powinny zostać spełnione co najmniej dwie podstawowe przesłanki:

• nieruchomość nie może być przedmiotem odpłatnego zbycia w wykonywaniu działalności gospodarczej,
• nieruchomość nie może być składnikiem majątku, o którym mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (z wyjątkiem nieruchomości mieszkalnych).

W świetle art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

W art. 14 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wymienione zostały szczególne kategorie przychodów, które – w przypadku uzyskania ich przez podatnika – stanowią przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Zgodnie natomiast z treścią art. 14 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy:

Zatem, regulacją art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2015 r., objęty został przychód z odpłatnego zbycia tych składników majątku, które spełniają ustawową definicję środka trwałego, podlegającego ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, niezależnie od tego, czy podatnik wprowadził, czy też nie wprowadził tych składników do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, jak również od tego, czy zaliczał do kosztów uzyskania przychodów odpisy amortyzacyjne dokonywane od ich wartości początkowej. Jak wynika z uzasadnienia do projektu wprowadzającego ww. uregulowanie, zbycie składnika majątku wykorzystywanego w działalności gospodarczej stanowi przychód z tej działalności. Dotyczy to zarówno składników, które z uwagi na przewidywany okres ich użytkowania, krótszy niż rok, nie zostały zaliczone do środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych, jak i składników, których podatnik – pomimo takiego obowiązku – nie ujął w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

O tym, jaki składnik majątku może stanowić środek trwały, decydują regulacje zawarte w art. 22a i 22c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Stosownie natomiast do treści art. 22c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Z powyższego wynika, że przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uzależniają możliwości uznania danego składnika majątku za środek trwały od ujęcia go w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, ani też dokonywania jego amortyzacji (zwłaszcza, że część środków trwałych objęta jest ustawowym wyłączeniem z amortyzacji podatkowej).

Stosownie natomiast do art. 22d ust. 2 cytowanej ustawy:

Jak natomiast stanowi art. 22n ust. 3 pkt 1 ww. ustawy:

W świetle powyższego należy stwierdzić, że regulacją art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych został objęty przychód z odpłatnego zbycia tych składników majątku, które spełniają ustawową definicję środka trwałego, podlegającego ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, niezależnie od tego, czy podatnik wprowadził, czy też nie wprowadził te składniki do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, jak również od tego, czy zaliczał do kosztów uzyskania przychodów odpisy amortyzacyjne dokonywane od ich wartości początkowej.

Stosownie zaś do art. 14 ust. 2c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Z treści przytoczonych przepisów wynika, że przychodami z działalności gospodarczej są zarówno przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą składników majątku (z wyjątkiem nieruchomości mieszkalnych wymienionych w art. 14 ust. 2c ww. ustawy) używanych aktualnie w działalności, jak i przychody uzyskane z odpłatnego zbycia tych składników majątku, które zostały z działalności gospodarczej z różnych względów wycofane. Jeżeli jednak między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia upłynęło 6 lat, to przychód z odpłatnego zbycia tych składników majątku nie stanowi przychodu z działalności gospodarczej.

Z literalnej wykładni przywołanych przepisów wynika zatem, że w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości wykorzystywanych w działalności gospodarczej powstanie przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej. Przy kwalifikacji przychodów z odpłatnego zbycia nieruchomości decydujące znaczenie ma bowiem przedmiotowe i funkcjonalne powiązanie danego rodzaju przychodu ze źródłem jego uzyskania.

Z przytoczonych przepisów wynika, że przychód z odpłatnego zbycia nieruchomości może stanowić przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej (art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) lub z odpłatnego zbycia nieruchomości, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ww. ustawy.

Ocena, z jakiego źródła pochodzi przychód, ma ogromne znaczenie dla określenia chociażby takich kwestii, jak ustalenie sposobu opodatkowania przychodu, możliwości odliczenia kosztów jego uzyskania, itp. W pewnych sytuacjach możliwe jest występowanie wątpliwości, do jakiego źródła przychodów należy zakwalifikować danego rodzaju przychód. Jeden i ten sam przychód stanowić może przychód wyłącznie z jednego źródła. Ponadto nie jest możliwa sytuacja, w której ten sam przychód będzie, np. zaliczony częściowo do jednego źródła, a częściowo do innego.

W niniejszej sprawie istotnym jest także, czy zbywana nieruchomość jest nieruchomością mieszkalną, czy też niemieszkalną.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawierają definicji budynku mieszkalnego, zatem w tym miejscu należy wskazać na przepis zawarty w pkt 2 objaśnień wstępnych Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych stanowiącej załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. Nr 112 poz. 1316 ze zm.), który stanowi, że: budynki mieszkalne są to obiekty budowlane, których co najmniej połowa całkowitej powierzchni użytkowej jest wykorzystywana do celów mieszkalnych.

W przypadkach, gdy mniej niż połowa całkowitej powierzchni użytkowej wykorzystywana jest na cele mieszkalne, budynek taki klasyfikowany jest jako niemieszkalny, zgodnie z jego przeznaczeniem.

Jak wynika z opisu sprawy 10 listopada 2004 r. wraz z mężem kupili Państwo od (…) S. A. budynek wraz z użytkowaniem wieczystym nieruchomości. Umowa zakupu nieruchomości została zawarta z Panią i męża jako małżeństwo, do majątku wspólnego. Nie została nabyta przez Państwo jako przedsiębiorców. 17 października 2005 r. wykupili Państwo od Skarbu Państwa użytkowaną wieczyście nieruchomość, stając się właścicielami zarówno budynku, jak i działki. Zabudowana nieruchomość weszła w skład majątkowej wspólności ustawowej. 4 maja 2007 r. otrzymali Państwo zgodę na wyburzenie starego budynku i budowę nowego, usługowo-mieszkalnego. W 2009 r. budynek usługowo-mieszkalny został oddany do użytku. Zgodnie z Wypisem z Rejestru Gruntów działka, na której posadowiony jest budynek usługowo-mieszkalny, określona jest jako „tereny mieszkaniowe”, natomiast budynek usługowo-mieszkalny został sklasyfikowany według Klasyfikacji Środków Trwałych jako „Budynek mieszkalny”.

Nowo wybudowany budynek przede wszystkim miał pełnić funkcje mieszkaniowe, ale posiadał również cześć usługową (wówczas jeszcze nie podjęli Państwo decyzji, czy część usługowa będzie przez Państwo wynajmowana, czy też będą Państwo z niej korzystać w ramach prowadzonej przez Państwo działalności). Zgodnie z decyzją nr (…) z 4 maja 2007 r. powierzchnia użytkowa budynku wynosi 422,67 m² (w tym mieszkalna 209,97 m², usługowa - 212,70 m²). Budynek jest dwukondygnacyjny, na parterze znajduje się część usługowa oraz gospodarcza, na piętrze - część mieszkalna. Niewielka różnica w metrażu obu części wynika z faktu, że część mieszkalna posiada w niektórych pomieszczeniach skosy (czyli wysokość ścian niższą niż 2,20 m, zgodnie z wówczas obowiązującą normą), zatem powierzchnia użytkowa jest liczona inaczej. Jedyna informacja o Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych i Klasyfikacji Środków Trwałych nowo wybudowanego budynku znajduje się w rejestrze gruntów, zgodnie z którym rodzaj budynku wg KŚT to budynki mieszkalne. Również opis działki, na której znajduje się budynek to tereny mieszkaniowe B.

23 kwietnia 2009 r. wraz z mężem założyli Państwo Spółkę cywilną (…), a więc w zakupionej nieruchomości. W części usługowej spółka cywilna (…) prowadziła działalność gospodarczą (sklep ogólnospożywczy). Nieruchomość nie została przez Państwa wprowadzona do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych Spółki cywilnej (…), nie była amortyzowana, wszelkie naprawy i remonty finansowane były z majątku prywatnego. W chwili zakupu nieruchomość była zabudowana budynkiem po starej poczcie. Nieruchomość została nabyta w celu rozbiórki starego budynku i wybudowaniu nowego, mieszkalnego z wydzieloną częścią usługową. Głównym celem nabycia nieruchomości był cel mieszkaniowy. W najbliższym czasie zamierzają Państwo sprzedać opisywaną nieruchomość.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że budynek usługowo-mieszkalny ma powierzchnię użytkową 422,67 m². Część budynku (212,70 m²) wykorzystywana jest do prowadzenia działalności gospodarczej. Pozostała część budynku (209,97 m²) przeznaczona jest na cele mieszkaniowe. Zatem w sytuacji, gdy mniej niż połowa całkowitej powierzchni użytkowej wykorzystywana jest na cele mieszkalne, budynek taki klasyfikowany jest jako niemieszkalny, zgodnie z jego przeznaczeniem. Ponadto, jak wynika z wniosku budynek ten od 2009 r. wykorzystywany jest w prowadzonej działalności gospodarczej, zatem ww. budynek spełnia kryteria środka trwałego podlegającego ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych w myśl przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Biorąc pod uwagę ww. przepisy, należy stwierdzić, że w sytuacji sprzedaży ww. nieruchomości (zabudowanej wskazanym we wniosku budynkiem usługowo-mieszkalnym) dokonają Państwo odpłatnego zbycia składnika majątku spełniającego kryteria środka trwałego podlegającego ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. W konsekwencji do przychodu uzyskanego z tego tytułu znajdzie zastosowanie art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych niezależnie od tego, czy wprowadzili go Państwo do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Należy bowiem podkreślić, że wskazany przepis nie reguluje, ani kwestii kwalifikowania składnika majątku do kategorii środków trwałych, ani obowiązku ujmowania go w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, ani też dokonywania odpisów amortyzacyjnych. Reguluje on wyłącznie kwestię skutków podatkowych zbycia wskazanych w nim składników majątku. Zdarzeniem objętym regulacją art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest uzyskanie przychodu z odpłatnego zbycia wymienionego w tym przepisie składnika majątku.

Zatem, w sytuacji przedstawionej we wniosku, przychód uzyskany ze sprzedaży nieruchomości zabudowanej budynkiem usługowo-mieszkalnym będzie przychodem ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. z pozarolniczej działalności gospodarczej, który należy opodatkować w sposób przewidziany dla tego źródła przychodów. Przychód ten Zainteresowani winni określić proporcjonalnie do przysługującego Im udziału w zyskach Spółki i opodatkować stosownie do wybranej formy opodatkowania przychodów z działalności gospodarczej.

Stanowisko Państwa, należało uznać za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Przy wydawaniu interpretacji dokonałem wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe będzie zgodne ze stanem rzeczywistym. W ramach postępowania o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego nie przeprowadzam postępowania dowodowego lecz opieram się jedynie na zdarzeniu przyszłym przedstawionym we wniosku. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Ponadto wskazuję, że nie jestem uprawniony do analizowania i oceny dokumentów załączonych do uzupełnienia wniosku o interpretację. Wszystkie istotne dla sprawy informacje powinny znaleźć się w opisie zdarzenia przyszłego.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego. Z funkcji ochronnej będą mogli skorzystać Ci z Państwa, którzy zastosują się do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację przez Zainteresowanego, który jest stroną postępowania

Pani (…) (Zainteresowana będąca stroną postępowania – art. 14r § 2 ustawy Ordynacja podatkowa) ma prawo wnieść skargę na tę interpretację indywidualną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a, art. 14b § 1 i art. 14r ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).