Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

30 października 2024 r. wpłynął Pani wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy opodatkowania sprzedaży nieruchomości. Uzupełniła go Pani – w odpowiedzi na wezwanie – pismami z 18 i 19 listopada 2024 r. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

(...) 2004 r. zakupiła Pani wraz z mężem mieszkanie na prawach wspólności ustawowej majątkowej małżeńskiej. (Repertorium A nr (...)) (...) 2024 r. Pani mąż darował Pani wyżej opisaną nieruchomość z majątku objętego wspólnością ustawową majątkową małżeńską, na Pani majątek osobisty. (Repertorium A nr (...))

(...) 2024 r. sprzedała Pani powyższą nieruchomość. (Repertorium A nr (...))

(...) 2024 r. zakupiła Pani za środki pieniężne z Pani majątku osobistego, pochodzącego ze sprzedaży wyżej wymienionej nieruchomości, i do Pani majątku osobistego, inne mieszkanie. (Repertorium A nr (...))

Uzupełnienie i doprecyzowanie opisu stanu faktycznego

Podlega Pani na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Sprzedaż (...) 2024 r. mieszkania nie nastąpiła w wykonaniu działalności gospodarczej.

Mieszkanie zakupiła Pani w stanie deweloperskim i na razie wykończa to mieszkanie. Na razie ma Pani inne stałe miejsce zamieszkania.

Istniała i nadal istnieje w Pani małżeństwie wspólność majątkowa. Nigdy nie miała i nie ma Pani z mężem rozdzielności majątkowej. Poza aktem darowizny wyżej wymienionego mieszkania ze strony męża, nie ma Pani wraz mężem żadnych podziałów majątku.

Umowa darowizny została sporządzona w formie aktu notarialnego. Treść Aktu Notarialnego brzmiała następująco: A.A daruje swojej małżonce B.A – z majątku objętego ich wspólnością ustawową majątkową małżeńską, na majątek osobisty B.A nieruchomość stanowiącą samodzielny lokal mieszkalny oznaczony numerem 1, położony w budynku numer 2 przy ulicy A w X, szczegółowo opisany w paragrafie 1 niniejszego aktu notarialnego.

B.A oświadcza, że wskazaną powyżej darowiznę przyjmuje na swój majątek osobisty i na powyższe wyraża zgodę.

Pytania

1.Czy Pani sprzedaż mieszkania z (...) 2024 r. jest objęta zwolnieniem od podatku dochodowego?

2.Czy powinna Pani złożyć deklarację PIT-39 we właściwym dla Pani miejsca zamieszkania Urzędzie Skarbowym?

Pani stanowisko w sprawie

W Pani ocenie, jest objęta „zwolnieniem” od podatku dochodowego. W tym przypadku za wiążącą datę nabycia nieruchomości uważa się (...) 2004 r., a nie (...) 2024 r. Zatem była Pani w jej posiadaniu powyżej 5 lat.

Według Pani, nie powinna Pani składać PIT-39, gdyż sprzedaż nieruchomości z (...) 2024 r. jest objęta „zwolnieniem” od podatku dochodowego.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które Pani przedstawiła we wniosku, jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.) jest zasada powszechności opodatkowania, która wyrażona została w art. 9 ust. 1 tej ustawy.

Zgodnie z jego treścią:

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy:

Źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

a) nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,

b) spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,

c) prawa wieczystego użytkowania gruntów,

d) innych rzeczy,

−jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c- przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

W świetle powyższego, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości oraz praw majątkowych wskazanych w lit. a) – c) ww. przepisu następuje przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie i nie zostaje dokonane w wykonaniu działalności gospodarczej stanowi źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zatem, w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości oraz praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy, decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych uzyskanego z tego tytułu dochodu ma moment i sposób ich nabycia. Dla rozstrzygnięcia omawianej sprawy istotne jest również ustalenie, czy przekazanie lokalu mieszkalnego z majątku wspólnego małżeńskiego do Pani majątku osobistego, stanowi jego nabycie w rozumieniu ww. przepisu.

Odnosząc powyższe do stanu faktycznego sprawy konieczne jest także powołanie przepisów ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2809), normujących stosunki majątkowe między małżonkami.

Zgodnie z art. 31 § 1 ustawy Kodeks rodzinny i opiekuńczy:

Z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Do majątku osobistego każdego z małżonków, stosownie do art. 33 ustawy Kodeks rodzinny i opiekuńczy należą między innymi:

·przedmioty majątkowe nabyte przed powstaniem wspólności ustawowej,

·przedmioty nabyte przez dziedziczenie, zapis lub darowiznę, chyba że spadkodawca lub darczyńca inaczej postanowił.

Jak stanowi art. 43 § 1 ustawy Kodeks rodzinny i opiekuńczy:

Oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym.

Ponadto „majątkowa wspólność małżeńska jest współwłasnością łączną (art. 196 § 1 K.c.), a ten typ współwłasności charakteryzuje się tym, że jest to współwłasność bezudziałowa, żaden z małżonków, w czasie jej trwania, nie może rozporządzać swymi prawami do majątku wspólnego, jest wspólnością masy majątkowej odpowiadającej pojęciu mienia (art. 44 K.c.). Wspólność ta obejmuje cały zbiór praw majątkowych, takich jak własność i inne prawa rzeczowe, czy wierzytelności. Nadto współwłasność łączna, w tym wypadku wspólność majątkowa, różni się od ułamkowej tym, że nie można w niej określić ilości udziałów każdego współwłaściciela. Obu właścicielom przysługuje pełne prawo do całej masy majątkowej w niej zawartej.

W tym miejscu warto wskazać na Uchwałę NSA z 15 maja 2017 r., sygn. akt II FPS 2/17 (publ. CBOSA), w której uznano, że:

Dla oceny skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości kluczowy jest moment poniesienia wydatku na nabycie tego składnika do majątku wspólnego i to, że tego wydatku – w momencie jego poniesienia – nie można przypisać jednemu bądź drugiemu małżonkowi w udziałach o określonej wielkości. (…)

Wspólność małżeńska (łączna) to bowiem wspólność bezudziałowa, a w czasie jej trwania małżonkowie nie mogą rozporządzać swoimi prawami do majątku wspólnego jako całości. Wspólność ta jest wspólnością masy majątkowej, to znaczy obejmuje cały zbiór praw majątkowych takich jak własność i inne prawa rzeczowe czy wierzytelności.

(…) w przypadku nabycia nieruchomości przez małżonków pozostających w majątkowej wspólności małżeńskiej przewidzianej w art. 31 K.r.o. nie ma możliwości określenia tego, w jakich częściach nastąpiło nabycie nieruchomości, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 u.p.d.o.f. Nie jest możliwe nabycie nieruchomości w określonym udziale przez małżonków pozostających we wspólności majątkowej małżeńskiej i działających jednocześnie, co wynika z istoty wspólności małżeńskiej.

Należy także zauważyć, że w czasie trwania ustawowej wspólności majątkowej dopuszczalne jest rozporządzenie przez małżonka przedmiotem wchodzącym w skład majątku wspólnego na rzecz majątku odrębnego (osobistego) drugiego małżonka, na co zwrócił uwagę WSA w Szczecinie w wyroku z dnia 16 września 2015 r. sygn. akt I SA/Sz 734/15: „Stosownie do stanowiska wynikającego z ww. uchwały 7 sędziów SN z dnia 10.04.1991 r., III CZP 76/90, należało stwierdzić zatem, że czynność rozporządzenia przedmiotem majątkowym wchodzącym w skład majątku wspólnego na rzecz majątku odrębnego (osobistego) - tutaj, nieruchomością w drodze umowy darowizny w formie aktu notarialnego - nie stanowi umowy majątkowej małżeńskiej w rozumieniu art. 47 - 51 Kodeks rodzinny i opiekuńczy, gdyż taka umowa (majątkowa małżeńska) nie może obejmować pojedynczych składników majątkowych, dotyczyć bowiem może jedynie całości ustroju (zasad) co do wzajemnych stosunków majątkowych małżonków. Małżonkowie mają jednak prawo dysponować składnikami majątku wspólnego na rzecz majątku odrębnego drugiego małżonka w formach dozwolonych prawem. (…) Wyjaśnić przy tym należy, że w skład majątku objętego wspólnością ustawową, należącego do każdego z małżonków wchodzi udział w majątku wspólnym małżonków oraz ich majątki osobiste. Ustrój wspólności ustawowej ma charakter wspólności łącznej, a więc udziały w niej nie są określone, a zatem poszczególne uprawnienia mają postać współuprawnień, przysługujących niepodzielnie obojgu małżonkom (wspólność bezudziałowa). Pomimo trwania wspólności każdy z małżonków ma zarówno prawo do udziału i rozporządzania tak całym majątkiem wspólnym jak i w odniesieniu do poszczególnych składników majątku wspólnego. Wspólność majątkowa małżeńska nie jest bowiem samodzielnym i niezależnym od małżonków bytem, który realizuje swoje własne uprawnienia do określonych lub wszystkich składników tego mienia. Podmiotami uprawnionymi do dysponowania i zarządzania całym mieniem są zawsze małżonkowie tworzący wspólność majątkową małżeńską.”

Ponadto, w wyroku z 19 grudnia 2017 r., sygn. akt II FSK 33/17 Naczelny Sąd Administracyjny wskazał:

Jakkolwiek darowizna polegająca na przesunięciu składników majątkowych z majątku wspólnego obojga małżonków do majątku osobistego jednego z nich jest czynnością prawną rozporządzającą nieodpłatną, to jednak nie powoduje nabycia w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o PIT, nieruchomości i innych praw majątkowych przez małżonka, do którego majątku wspólnego przedmioty te wcześniej już przynależały. Art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o PIT nie powinien swoim zakresem obejmować takich zdarzeń, jak darowizny dokonywane pomiędzy małżonkami, czy rozszerzenie wspólności majątkowej małżeńskiej, które w istocie nie stanowią obrotu nieruchomościami lub innymi przedmiotami majątkowymi, a mają tylko charakter organizacyjny, kształtujący i porządkujący małżeński ustrój majątkowy, podobnie jak ograniczenie wspólności ustawowej. Z tego względu wszelkie późniejsze/następcze zdarzenia prawne dotyczące danego składnika majątkowego - pierwotnie wchodzącego w skład ustawowej wspólności małżeńskiej - nie mają prawnopodatkowego znaczenia dla ustalenia daty nabycia nieruchomości lub prawa majątkowego.

Wobec powyższego, skoro wraz z mężem nabyła Pani już raz lokal mieszkalny do majątku wspólnego, to nie mogła Pani nabyć jego powtórnie w drodze darowizny od męża. Wobec tego, nie można przyjąć, że 5-letni termin określony w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy liczyć od daty otrzymania nieruchomości na podstawie umowy darowizny od męża.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że za datę nabycia przez Panią lokalu mieszkalnego, który należał wcześniej do majątku wspólnego małżeńskiego, należy przyjąć dzień nabycia nieruchomości przez Panią wraz z mężem, tj. (...) 2004 r.

Zatem, odpłatne zbycie ww. lokalu mieszkalnego (...) 2024 r. nastąpiło po upływie terminu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie tej nieruchomości. W konsekwencji, ww. odpłatne zbycie nie stanowi dla Pani źródła przychodu, podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, a tym samym nie ciąży na Pani obowiązek złożenia formularza PIT-39 i zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych z tego tytułu.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa.