Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

1 sierpnia 2024 r. wpłynął Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy możliwości skorzystania z ulgi na powrót. Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwania – pismami z 21 października i 8 listopada 2024 r. Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Prowadzi Pan jednoosobową działalność gospodarczą zarejestrowaną w CEIDG pod numerem NIP: (...) oraz numerem REGON: (...). Rozpoczął Pan wykonywanie działalności gospodarczej z dniem (...) 2023 r. Głównym obszarem wykonywanej przez Pana działalności są usługi związane z (...).

Do 31 marca 2019 roku mieszkał Pan na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej, gdzie świadczył usługi na podstawie umowy o pracę.

Od 1 kwietnia 2019 roku przeprowadził się Pan do Niemiec (miejscowość X). Od tego dnia zaczął Pan świadczyć usługi na terytorium Niemiec także na podstawie umowy o pracę (umowa o pracę realizowana na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej została wcześniej wypowiedziana).

1 października 2021 roku przeprowadził się Pan do Y, pracodawca pozostał ten sam. Zmieniło się tylko Pana miejsce zamieszkania i miejsce wykonywanej pracy.

(...) 2023 roku założył Pan jednoosobową działalność gospodarczą w Polsce w celu rozpoczęcia świadczenia usług jako niezależny podmiot, jednocześnie dalej będąc zatrudniony w Niemczech. We wniosku o wpis do CEIDG wskazał Pan adres zamieszkania oraz adres do doręczeń na terytorium Niemiec. Dodatkowo ze względu na wstępny plan powrotu do Polski wskazał Pan na terytorium tego kraju stałe miejsce wykonywania działalności. Po rejestracji w CEIDG zadzwoniła do Pana osoba z urzędu, która wskazała, iż organ ten nie będzie wysyłać za granicę listów, dlatego prosi aby adres zamieszkania oraz adres do doręczeń również został zmieniony na polski. Zgodnie z prośbą ww. osoby zmienił Pan te dane.

Od 1 lipca 2023 roku zrezygnował Pan z płacenia składek ubezpieczenia socjalnego w Niemczech i zaczął je Pan płacić w Rzeczypospolitej Polskiej. Z dniem (...) czerwca 2023 roku została zakończona umowa o pracę świadczona na terytorium Niemiec.

31 marca 2024 roku wymeldował się Pan z Niemiec i przeprowadził się Pan do Polski dalej prowadząc JDG. Posiada Pan polskie obywatelstwo oraz nigdy wcześniej nie korzystał Pan z ulgi wskazanej w art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: ustawa o PIT).

Uzupełnienie wniosku

Przeniósł się Pan do Niemiec w 2019 roku z zamiarem stałego pobytu. Nie zakładał Pan odgórnego powrotu do Polski. W okresie zamieszkiwania w Niemczech na gruncie prawa niemieckiego był Pan traktowany jako osoba, która ma tam miejsce zamieszkania dla celów podatkowych. Odnosiło się to do okresu od 1 kwietnia 2019 roku do 31 marca 2024 roku.

W okresie od 1 kwietnia 2019 roku do 1 maja 2023 roku posiadał Pan stałe miejsce zamieszkania w Niemczech. Wracał Pan do Polski na kilka dni w trakcie urlopu.

W okresie od 1 kwietnia 2019 roku do 1 maja 2023 roku poza pracą posiadał Pan także inne powiązania gospodarcze z Niemcami. Wynajmował Pan nieruchomość, gdzie mieszkał, kupił samochód, posiadał konto bankowe, kredyt na samochód oraz ubezpieczenie mieszkania.

W okresie od 1 kwietnia 2019 roku do 1 maja 2023 roku w Niemczech przebywały Pana dzieci oraz żona.

W okresie od 1 kwietnia 2019 roku do 1 maja 2023 roku prowadził Pan aktywność związaną z pozyskiwaniem nowych znajomości. Z osobami tymi uprawiał Pan sporty oraz zwiedzał. Dodatkowo Pana córka chodziła w tym okresie do niemieckiego przedszkola.

W okresie od 1 kwietnia 2019 roku do 1 maja 2023 roku korzystał Pan ze służby zdrowia oraz świadczeń społecznych.

W okresie od 1 kwietnia 2019 roku do 1 maja 2023 roku nie miał Pan w Niemczech zarejestrowanego telefonu, ale miał Pan zarejestrowany samochód oraz płacił niemiecki podatek od telewizji i radia. Miał Pan podpisaną umowę na Internet.

W okresie od 1 kwietnia 2019 roku do 1 maja 2023 roku przyjeżdżał Pan do Polski jedynie w okresie urlopowym, m.in. w celach odwiedzin Pana rodziców. Liczba dni nie przekroczyła 183 dni w roku.

W okresie od 1 kwietnia 2019 roku do 1 maja 2023 roku nie miał Pan w Polsce stałego miejsca pobytu. W trakcie pobytu mieszkał Pan w hotelu albo u Pana rodziców. W okresie od 1 kwietnia 2019 roku do 1 maja 2023 roku w Polsce przebywali Pana rodzice. W okresie tym mieszkał Pan w Niemczech, więc nie mógł Pan prowadzić z nimi wspólnego gospodarstwa domowego.

W okresie od 1 kwietnia 2019 roku do 1 maja 2023 roku posiadał Pan dwie nieruchomości w Polsce. Pierwsza z nich została nabyta w 2017 r. w celach mieszkaniowych (nieruchomość mieszkalna). Nieruchomość ta została wynajęta w okresie kiedy przebywał Pan na terytorium Niemiec. Druga nieruchomość natomiast została nabyta w 2022 roku celem inwestycji na wynajem (część apartamentu w hotelu).

W okresie od 1 kwietnia 2019 roku do 1 maja 2023 roku posiadał Pan w Polsce kredyt na jedną z dwóch nieruchomości, Pana źródłem dochodu był jedynie wynajem innym osobom nieruchomości. Posiadał Pan konto bankowe.

W okresie od 1 kwietnia 2019 roku do 1 maja 2023 roku nie prowadził Pan w Polsce aktywności społecznej, politycznej, kulturalnej oraz obywatelskiej i nie przynależał Pan do organizacji, a także klubów.

W okresie od 1 kwietnia 2019 roku do 1 maja 2023 roku zdarzały się Panu pojedyncze wizyty medyczne w Polsce, ale były one płatne z Pana pieniędzy. Nie pobierał Pan świadczeń społecznych.

W okresie od 1 kwietnia 2019 roku do 1 maja 2023 roku posiadał Pan w Polsce zarejestrowany telefon. Nie miał Pan w tym okresie w Polsce zarejestrowanego samochodu. Dodatkowo w nabytych nieruchomościach posiadał Pan zawarte umowy związane chociażby z dostawą prądu.

Na pytanie:

„Czy moment, gdy skończyła się Pana umowa o pracę w Niemczech ((...).06.2023) albo moment, kiedy wymeldował się Pan z Niemiec (31.03.2024 r.) miały znaczenie dla kwestii traktowania Pana na gruncie prawa niemieckiego jako osoby, która ma miejsce zamieszkania dla celów podatkowych na terytorium Niemiec? Jeśli tak, jakie znaczenie?”

odpowiedział Pan, że nie posiada wiedzy na temat niemieckich przepisów prawa podatkowego. Odwołując się jednak do umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania między Polską a Niemcami wskazał Pan, iż zgodnie z art. 4 ust. 2:

Jeżeli, stosownie do postanowień ustępu 1 niniejszego artykułu, osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, to jej status określa się według następujących zasad:

a) osobę uważa się za mającą miejsce zamieszkania w tym Państwie, w którym ma ona stałe miejsce zamieszkania; jeżeli ma ona stałe miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, to uważa się, że ma ona miejsce zamieszkania w tym Państwie, z którym ma ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze (ośrodek interesów życiowych),

(...)

W przypadku gdy na podstawie przepisów krajowych osoba posiada miejsce zamieszkania (nieograniczony obowiązek podatkowy) w obu państwach, to decydującym czynnikiem jest stałe miejsce zamieszkania. Pragnie Pan jednak zaznaczyć, że według Pana niezależnie od daty (tzn. (...) czerwca 2023 roku albo 31 marca 2024 roku) będzie Panu przysługiwać prawo do ulgi.

Wskazał Pan, że przepisy wymagają zweryfikowania braku miejsca zamieszkania w Polsce przez minimum okres 3 lat (art. 21 ust. 43 pkt 2 ustawy o PIT) oraz ustalenie daty zmiany stałego miejsca zamieszkania, w wyniku której podatnik staje się podmiotem posiadającym nieograniczony obowiązek podatkowy w Polsce (art. 32 ust. 43 pkt 1 ustawy o PIT). Niezależnie od przyjętej daty obie te przesłanki są w Pana ocenie spełnione.

Pana zdaniem, mimo wszystko to data wymeldowania się będzie miała znaczenie dla kwestii traktowania Pana na gruncie prawa niemieckiego jako osoby, która ma miejsce zamieszkania dla celów podatkowych na terytorium Niemiec. To w tym momencie doszło do zmiany stałego miejsca zamieszkania, gdyż przeniósł się Pan na terytorium Polski.

Po zakończeniu umowy o pracę w Niemczech ((...) czerwca 2023 roku) nadal mieszkał Pan w Niemczech. W okresie od 1 maja 2023 roku do 31 marca 2024 roku przebywał Pan na stałe w Niemczech. Do Polski przyjeżdżał w trakcie urlopu, chociażby w celu wizyty u rodziców.

Na pytanie:

„Czy poza umową o pracę (zakończoną (...).06.2023 r.) miał Pan inne powiązania gospodarcze z Niemcami? W szczególności, czy miał Pan w Niemczech nieruchomości, inny majątek, inne źródła dochodów (jakie?), konta bankowe, oszczędności, kredyty, ubezpieczenia?”

odpowiedział Pan, że (...) 2023 roku założył Pan jednoosobową działalność gospodarczą na podstawie polskich przepisów prawa. W ww. okresie wynajmował Pan w Niemczech nieruchomość, gdzie mieszkał, posiadał Pan kupiony samochód, konto bankowe oraz kredyt na samochód, a także ubezpieczenie nieruchomości.

Na terytorium Niemiec prowadził Pan działalność gospodarczą założoną w Polsce (...) 2023 r. Wykonywał pracę zdalną dla firmy z Z.

W okresie od 1 maja 2023 roku do 31 marca 2024 roku na terytorium Niemiec przebywała Pana żona oraz dzieci. W okresie od 1 maja 2023 roku do 31 marca 2024 roku prowadził Pan aktywność związaną z pozyskiwaniem nowych znajomości. Z osobami tymi uprawiał Pan sporty oraz zwiedzał. Dodatkowo Pana córka chodziła w tym okresie do niemieckiego przedszkola.

W okresie od 1 maja 2023 roku do 31 marca 2024 roku korzystał Pan ze służby zdrowia oraz świadczeń społecznych w Niemczech. W okresie od 1 maja 2023 roku do 31 marca 2024 roku miał Pan zarejestrowany w Niemczech samochód. Posiadał Pan zawartą umowę na Internet. Dodatkowo płacił Pan podatek od telewizji oraz radia.

W okresie od 1 maja 2023 roku do 31 marca 2024 roku przyjeżdżał Pan do Polski jedynie w okresie urlopowym, m.in. w celu wizyty u Pana rodziców. Liczba dni nie przekroczyła 183 dni w roku. W okresie od 1 maja 2023 roku do 1 marca 2024 roku nie miał Pan w Polsce stałego miejsca pobytu. Mieszkał Pan w hotelu albo u rodziców. W okresie od 1 maja 2023 roku do 1 marca 2024 roku w Polsce przebywali Pana rodzice. W okresie tym mieszkał Pan w Niemczech, więc nie mógł Pan prowadzić z nimi wspólnego gospodarstwa domowego.

W okresie od 1 maja 2023 roku do 1 marca 2024 roku posiadał Pan dwie nieruchomości w Polsce. Pierwsza z nich została nabyta w 2017 r. w celach mieszkaniowych (nieruchomość mieszkalna). Nieruchomość ta została wynajęta w okresie, kiedy Pan przebywał na terytorium Niemiec. Druga nieruchomość natomiast została nabyta w 2022 roku celem inwestycji na wynajem (część apartamentu w hotelu).

W okresie od 1 maja 2023 roku do 1 marca 2024 roku posiadał Pan w Polsce kredyt na jedno z dwóch mieszkań, Pana źródłem dochodu był jedynie wynajem nieruchomości innym osobom. Posiadał Pan również konto bankowe.

W okresie od 1 maja 2023 roku do 1 marca 2024 roku nie prowadził Pan w Polsce aktywności społecznej, politycznej, kulturalnej oraz obywatelskiej i nie przynależał do organizacji, a także klubów.

W okresie od 1 maja 2023 roku do 1 marca 2024 roku korzystał Pan z polskiej służby zdrowia, natomiast nie korzystał Pan ze świadczeń społecznych.

W okresie od 1 maja 2023 roku do 1 marca 2024 roku posiadał Pan w Polsce zarejestrowany telefon. Nie miał Pan w tym okresie zarejestrowanego samochodu. Dodatkowo w nabytych nieruchomościach posiadał Pan zawarte umowy związane chociażby z dostawą prądu.

W okresie od 1 maja 2023 roku do 1 marca 2024 r. nie posiadał Pan stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce. Brak wyposażenia. Nie zatrudniał Pan pracowników oraz nie zawierał umów cywilnoprawnych z wykonawcami usług dla celów prowadzenia działalności. Pracował Pan zdalnie z terytorium Niemiec. Działalność gospodarcza do momentu wyprowadzki była prowadzona z terytorium Niemiec.

Po 30 czerwca 2023 roku posiadał Pan stałe miejsce zamieszkania zarówno w Polsce, jak i Niemczech. Miejsce stałego zamieszkania zależało od konkretnej daty. Od 30 czerwca 2023 roku do 31 marca 2024 roku posiadał Pan stałe miejsce zamieszkania na terytorium Niemiec. Od 31 marca 2024 roku kwestia ta uległa zmianie, wraz z wyprowadzką miejsce stałego zamieszkania uległo zmianie na Polskę.

Po 30 czerwca 2023 roku zwykle przebywał Pan zarówno w Polsce, jak i Niemczech. Miejsce zwykłego przebywania zależało od konkretnej daty. Od 30 czerwca 2023 roku do 31 marca 2024 roku zwykle przebywał Pan na terytorium Niemiec. Od 31 marca 2024 roku kwestia ta uległa zmianie, wraz z wyprowadzką zaczął Pan zwykle przebywać w Polsce.

Posiada Pan urzędowe potwierdzenie zameldowania z 1 kwietnia 2019 roku oraz umowę o pracę, która została zawarta z niemieckim kontrahentem na terytorium Niemiec od 13 grudnia 2018 roku do 30 czerwca 2023 roku. Jednocześnie posiada Pan dokument potwierdzający zmianę miejsca wykonywania pracy z X na Y z października 2021 roku oraz umowę z wykonawcą zawartą 1 lipca 2023 roku, która została zawarta w ramach działalności gospodarczej, gdy mieszkał Pan na terytorium Niemiec. Posiada Pan również urzędowe potwierdzenie wymeldowania z marca 2024 r.

Po 31 marca 2024 roku posiada Pan centrum interesów życiowych w Polsce. W 2024 roku będzie Pan przebywał w Polsce powyżej 183 dni w roku podatkowym. Po 31 marca 2024 roku Polska jest państwem, gdzie Pan zwykle przebywa.

W okresie od 1 kwietnia 2019 r. do 1 maja 2023 r. Pana żona oraz dzieci przebywały stale w Niemczech. Pana żona oraz dzieci przebywały w Polsce w okresach urlopowych. We wskazanym w pytaniu okresie (tj. od 1 kwietnia 2019 r. do 1 maja 2023 r.) było to od 10 lutego 2023 r. do 12 lutego 2023 r. oraz od 19 kwietnia do 21 kwietnia 2023 r.

W okresie od 1 kwietnia 2019 r. do 1 maja 2023 r. Wnioskodawca korzystał ze służby zdrowia oraz świadczeń społecznych w Niemczech.

Na pytanie:

 „Kiedy Pana nieruchomość mieszkalna w Polsce (nieruchomość nabyta w 2017 roku) została oddana w najem? Co działo się z tą nieruchomością w okresie od 1 kwietnia 2019 r. do momentu oddania jej w najem?”

odpowiedział Pan, że ww. nieruchomość została oddana w najem od 1 kwietnia 2019 r.

Kredyt dotyczy nieruchomości mieszkalnej. Zaciągnął Pan kredyt (...) 2015 r.

W okresie od 1 maja 2023 r. do 31 marca 2024 r. Pana żona oraz dzieci przybywały w Niemczech stale. Pana żona oraz dzieci przebywały w Polsce w okresach urlopowych. We wskazanym w pytaniu okresie (tj. od 1 maja 2023 r. do 31 marca 2024 r.) było to od (...) 2023 r. do (...) 2023 r., od (...) 2023 r. do (...) 2023 r. oraz od (...) 2023 r. do (...) 2023 r.

W okresie od 1 maja 2023 r. do 31 marca 2024 r. Wnioskodawca nie korzystał ze służby zdrowia w Niemczech, ale korzystał w tym kraju ze świadczeń społecznych.

Na pytanie:

„Dlaczego zarejestrował Pan działalność gospodarczą w Polsce, skoro nie mieszkał Pan w Polsce na stałe, ani nie prowadził Pan działalności z terytorium Polski? Czy na moment zakładania działalności gospodarczej miał Pan zamiar mieć centrum interesów gospodarczych w Polsce?”

odpowiedział Pan, że chciał od razu przenieść się na terytorium Polski. Nie udało mu się jednak znaleźć nieruchomości, w której mógł zamieszkać, co spowodowało późniejszą wyprowadzkę. W ramach działalności gospodarczej świadczy usługi zdalnie, co oznacza, że kluczowe znaczenie ma jego miejsce zamieszkania. Po przeprowadzce miał zamiar świadczyć swoje usługi z terytorium Polski, jednak kwestia ta została przesunięta ze względu na wyżej wskazany problem ze znalezieniem lokum.

Świadczył Pan swoje usługi zdalnie, przez co do momentu przeprowadzki były one wykonywane z terytorium Niemiec. Sama treść umowy nie potwierdza, że miał Pan miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w Niemczech.

Nie posiada Pan certyfikatu rezydencji podatkowej. Jeżeli będzie to potrzebne jest Pan w stanie je pozyskać. Posiada Pan zeznania/rozliczenia dotyczące podatku dochodowego, które potwierdzają, że miał Pan miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w Niemczech.

Pytanie

Czy w związku z powrotem w dniu 31 marca 2024 roku na terytorium Polski może Pan skorzystać od 2024 albo 2025 roku przez cztery następujące po sobie lata podatkowe z ulgi na powrót wskazanej w art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o PIT w stosunku do przychodów wskazanych w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o PIT?

Pana stanowisko w sprawie

Pana zdaniem, w związku z powrotem w dniu 31 marca 2024 roku na terytorium Polski może Pan skorzystać od 2024 albo 2025 roku przez cztery następujące po sobie lata podatkowe z ulgi na powrót wskazanej w art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o PIT, w stosunku do przychodów wskazanych w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o PIT.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o PIT wolne od podatku dochodowego są przychody podatnika, który przeniósł miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 85 528 zł, osiągnięte:

a) ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej i spółdzielczego stosunku pracy,

b) z umów zlecenia, o których mowa w art. 13 pkt 8,

c) z pozarolniczej działalności gospodarczej, do których mają zastosowanie zasady opodatkowania określone w art. 27, art. 30c albo art. 30ca albo ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym w zakresie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych,

d) z zasiłku macierzyńskiego, o którym mowa w ustawie z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa

- w czterech kolejno po sobie następujących latach podatkowych, licząc od początku roku, w którym podatnik przeniósł to miejsce zamieszkania albo od początku roku następnego, z zastrzeżeniem ust. 39, 43 i 44.

Jednocześnie według art. 21 ust. 43 ustawy o PIT zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 152, przysługuje pod warunkiem, że:

1) w wyniku przeniesienia miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej podatnik podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu oraz

2) podatnik nie miał miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w okresie obejmującym:

a) trzy lata kalendarzowe poprzedzające bezpośrednio rok, w którym zmienił miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, oraz

b) okres od początku roku, w którym zmienił miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, do dnia poprzedzającego dzień, w którym zmienił miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, oraz

3) podatnik:

a) posiada obywatelstwo polskie, Kartę Polaka lub obywatelstwo innego niż Rzeczpospolita Polska państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub państwa należącego do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo Konfederacji Szwajcarskiej lub

b) miał miejsce zamieszkania nieprzerwanie co najmniej przez okres, o którym mowa w pkt 2, w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego, Konfederacji Szwajcarskiej, Australii, Republice Chile, Państwie Izrael, Japonii, Kanadzie, Meksykańskich Stanach Zjednoczonych, Nowej Zelandii. Republice Korei. Zjednoczonym Królestwie Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej lub Stanach Zjednoczonych Ameryki, lub na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieprzerwanie przez co najmniej 5 lat kalendarzowych poprzedzających okres, o którym mowa w pkt 2, oraz

4) posiada certyfikat rezydencji lub inny dowód dokumentujący miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w okresie niezbędnym do ustalenia prawa do tego zwolnienia, oraz

5) nie korzystał uprzednio, w całości lub w części, z tego zwolnienia w przypadku podatników, którzy ponownie przeniosą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W przedstawionym stanie faktycznym wskazane zostało, iż od 1 kwietnia 2019 roku przeprowadził się Pan na terytorium Niemiec (miejscowość X) i od tego czasu zaczął Pan świadczyć usługi na podstawie umowy o pracę. Z tym dniem stał się więc Pan rezydentem podatkowym Niemiec i zaczął płacić tam podatki od wszystkich swoich dochodów. Dnia (...) 2023 założył Pan jednoosobową działalność gospodarczą w Polsce, mieszkając dalej w Niemczech, a dopiero 31 marca 2024 roku przeprowadził się Pan do Polski, zmieniając swoją rezydencję podatkową na polską.

Pana zdaniem spełnił Pan wszystkie wymogi wskazane w art. 21 ust. 1 pkt 43 ustawy o PIT. W wyniku przeniesienia miejsca zamieszkania w dniu 31 marca 2024 roku przeniósł Pan swoje miejsce zamieszkania na terytorium Polski, jednocześnie zmieniając swoją rezydencję podatkową. Również w okresie trzech lat kalendarzowych poprzedzających bezpośrednio rok, w którym zmienił Pan miejsce zamieszkania oraz w okresie od początku roku, w którym zmienił miejsce zamieszkania do dnia poprzedzającego dokonanie tej zmiany nie posiadał Pan miejsca zamieszkania na terytorium Polski.

W tym miejscu pragnie Pan wskazać, że dla ustalenia możliwości skorzystania z ulgi znaczenie mają ustalenia faktyczne, tzn. gdzie w rzeczywistości Pan przebywał. Kwestia tego, jakie dane zostały wskazane w CEIDG nie mają tutaj znaczenia.

Dodatkowo jest Pan obywatelem Polski, posiada Pan dowody dokumentujące miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w okresie niezbędnym do ustalenia prawa do zwolnienia oraz nigdy uprzednio nie korzystał Pan ze zwolnienia wskazanego w art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o PIT.

Tym samym, Pana zdaniem, w związku z powrotem w dniu 31 marca 2024 roku na terytorium Polski, może Pan skorzystać od 2024 albo 2025 roku przez cztery następujące po sobie lata podatkowe z ulgi na powrót wskazanej w art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o PIT w stosunku do przychodów wskazanych w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o PIT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.):

Wolne od podatku dochodowego są przychody podatnika, który przeniósł miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 85 528 zł, osiągnięte:

a) ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej i spółdzielczego stosunku pracy,

b) z umów zlecenia, o których mowa w art. 13 pkt 8,

c) z pozarolniczej działalności gospodarczej, do których mają zastosowanie zasady opodatkowania określone w art. 27, art. 30c albo art. 30ca albo ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym w zakresie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych,

d) z zasiłku macierzyńskiego, o którym mowa w ustawie z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa

– w czterech kolejno po sobie następujących latach podatkowych, licząc od początku roku, w którym podatnik przeniósł to miejsce zamieszkania, albo od początku roku następnego, z zastrzeżeniem ust. 39, 43 i 44.

Na podstawie art. 21 ust. 39 ww. ustawy:

Przy obliczaniu kwoty przychodów podlegających zwolnieniu od podatku na podstawie ust. 1 pkt 148 i 152-154 nie uwzględnia się przychodów podlegających opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym na podstawie niniejszej ustawy, zwolnionych od podatku dochodowego oraz od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 21 ust. 43 ww. ustawy:

Zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 152, przysługuje pod warunkiem, że:

1) w wyniku przeniesienia miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej podatnik podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu oraz

2) podatnik nie miał miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w okresie obejmującym:

a) trzy lata kalendarzowe poprzedzające bezpośrednio rok, w którym zmienił miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, oraz

b) okres od początku roku, w którym zmienił miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, do dnia poprzedzającego dzień, w którym zmienił miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, oraz

3) podatnik:

a) posiada obywatelstwo polskie, Kartę Polaka lub obywatelstwo innego niż Rzeczpospolita Polska państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub państwa należącego do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo Konfederacji Szwajcarskiej lub

b) miał miejsce zamieszkania:

– nieprzerwanie co najmniej przez okres, o którym mowa w pkt 2, w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego, Konfederacji Szwajcarskiej, Australii, Republice Chile, Państwie Izrael, Japonii, Kanadzie, Meksykańskich Stanach Zjednoczonych, Nowej Zelandii, Republice Korei, Zjednoczonym Królestwie Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej lub Stanach Zjednoczonych Ameryki, lub

– na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieprzerwanie przez co najmniej 5 lat kalendarzowych poprzedzających okres, o którym mowa w pkt 2, oraz

4) posiada certyfikat rezydencji lub inny dowód dokumentujący miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w okresie niezbędnym do ustalenia prawa do tego zwolnienia, oraz

5) nie korzystał uprzednio, w całości lub w części, z tego zwolnienia - w przypadku podatników, którzy ponownie przeniosą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Ww. przepisy zostały wprowadzone z dniem 1 stycznia 2022 r. przez art. 1 pkt 13 lit. a) tiret 13 ustawy z dnia 23 listopada 2021 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2021 r. poz. 2105 ze zm.).

Z art. 53 ww. ustawy zmieniającej wynika, że:

Zwolnienie, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy zmienianej w art. 1, ma zastosowanie do podatników, którzy przenieśli miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej po dniu 31 grudnia 2021 r.

Zwolnienie przedmiotowe, o którym mowa w ww. art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, polega na zwolnieniu od podatku dochodowego niektórych przychodów osiągniętych w czterech kolejno po sobie następujących latach podatkowych przez podatników, którzy w wyniku przeniesienia po dniu 31 grudnia 2021 r. miejsca zamieszkania na terytorium Polski podlegają w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

Jak wynika z art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1) posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub

2) przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Definicja miejsca zamieszkania zawarta w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych obejmuje dwa kryteria: pobyt na terytorium Polski dłużej niż 183 dni w roku podatkowym lub posiadanie na terytorium Polski ośrodka interesów życiowych, rozumianego jako centrum interesów osobistych lub centrum interesów gospodarczych. Przepisy te stosuje się z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest Polska. Zatem w świetle przepisów prawa podatkowego miejsce zamieszkania nie jest tożsame z miejscem zameldowania.

Z analizy sprawy wynika, że do Polski wrócił Pan w marcu 2024 r. i w wyniku przeniesienia miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej podlega Pan w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Warunek wskazany w art. 21 ust. 43 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych został więc spełniony.

Z dniem (...) czerwca 2023 r. została zakończona umowa o pracę świadczona na terytorium Niemiec, aczkolwiek od 30 czerwca 2023 roku do 31 marca 2024 roku posiadał Pan stałe miejsce zamieszkania na terytorium Niemiec, tak samo Pana żona i dzieci, które we wskazanym okresie przebywały tam stale. W związku z tym Pana centrum interesów osobistych znajdowało się jeszcze w Niemczech. Z przedstawionych we wniosku okoliczności wynika więc, że w okresie 3 lat kalendarzowych poprzedzających rok 2024, w którym przeprowadził się Pan na stałe do Polski, nie miał Pan miejsca zamieszkania na terytorium Polski, bowiem w okresie tym mieszkał Pan w Niemczech. Tak więc zrealizował Pan także wymagania wskazane w art. 21 ust. 43 pkt 2 lit. a) ww. ustawy. Spełnił Pan również warunek określony w art. 21 ust. 43 pkt 2 lit. b) ustawy.

Jako polski obywatel spełnił Pan również wymóg z art. 21 ust. 43 pkt 3 ww. ustawy.

Kolejnym istotnym kryterium umożliwiającym zastosowanie „ulgi na powrót” jest – stosownie do art. 21 ust. 43 pkt 4 ustawy – posiadanie certyfikatu rezydencji lub innych dowodów dokumentujących miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w okresie niezbędnym do ustalenia prawa do tego zwolnienia.

Zgodnie z art. 5a pkt 21 ww. ustawy:

Ilekroć w ustawie mowa jest o certyfikacie rezydencji - oznacza to zaświadczenie o miejscu zamieszkania podatnika dla celów podatkowych wydane przez właściwy organ administracji podatkowej państwa miejsca zamieszkania podatnika.

Z treści ww. regulacji wynika, że dokumentowanie miejsca zamieszkania dla celów podatkowych w okresie niezbędnym do ustalenia prawa do „ulgi na powrót” może alternatywnie nastąpić posiadanym przez podatnika certyfikatem rezydencji lub innym dowodem. Wystarczy zatem, że podatnik posiada inne dokumenty, które potwierdzą jego miejsce zamieszkania w innym państwie, niemniej muszą być to dokumenty potwierdzające miejsce zamieszkania dla celów podatkowych. Takimi dokumentami mogą być np. umowa o pracę, historia zatrudnienia, zagraniczne zeznania podatkowe, zagraniczna umowa najmu nieruchomości, paski wynagrodzeń, wyciągi bankowe czy też zagraniczne zaświadczenie od pracodawcy. Można w tym zakresie przedstawić również inne dowody.

Nie posiada Pan certyfikatu rezydencji podatkowej. Z opisu zdarzenia wynika jednak, że posiada Pan inne dowody dokumentujące, że Pana miejsce zamieszkania dla celów podatkowych przed przyjazdem do Polski znajdowało się poza Polską (w Niemczech). Spełnił Pan zatem warunek wskazany w art. 21 ust. 43 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jednocześnie nie korzystał Pan wcześniej z ulgi, więc spełnił Pan również warunki wynikające z art. 21 ust. 43 pkt 5 cytowanej ustawy podatkowej.

W konsekwencji przysługuje Panu prawo do skorzystania z tzw. „ulgi na powrót”, o której mowa w art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przedmiotowe zwolnienie z opodatkowania będzie obejmowało przychody do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 85 528 zł, osiągnięte z pozarolniczej działalności gospodarczej w czterech kolejno po sobie następujących latach podatkowych, tj. w latach 2024-2027 albo w latach 2025-2028.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).