Interpretacja indywidualna

 – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku wspólnego o wydanie interpretacji indywidualnej

30 września 2024 r. wpłynął Państwa wniosek z 26 września 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej. Uzupełnili Państwo wniosek – na wezwanie organu – 3 grudnia 2024 r. Treść wniosku jest następująca:

Zainteresowani, którzy wystąpili z wnioskiem

1)Zainteresowany będący stroną postępowania: A. A,

2)Zainteresowana niebędąca stroną postępowania: B. A, ul. A 1, (...).

Opis stanu faktycznego

W dniu 26 września 2024 roku Wnioskodawcy zawarli ugodę sądową z X S.A. z siedzibą w V przy ul. A 1, (...), NIP (...). Przedmiotem ugody sądowej było zakończenie sporu pomiędzy Wnioskodawcami a Bankiem oraz uchylenie niepewności co do roszczeń wynikających z umowy kredytu, między innymi poprzez zmianę zasad rozliczenia umowy kredytu w zakresie waluty, wysokości i zasad spłaty wierzytelności kredytowej wynikającej z umowy kredytu.

Umowa kredytowa jaką Wnioskodawcy zawarli (jako kredytobiorcy) z Bankiem w dniu 29 sierpnia 2008 r. obejmowała udzielenie kredytu mieszkaniowego rozumianego jako kredyt udzielony w całości lub w części na finansowanie własnego celu mieszkaniowego Kredytobiorcy.

W dniu 23 maja 2019 r. Kredytobiorcy dokonali przedterminowej spłaty kredytu, na skutek czego w księgach Banku na dzień zawarcia ugody sądowej nie figuruje już żadne zobowiązanie z tytułu umowy kredytowej, spłacając ostatnią ratę w wysokości 403.601,36 PLN. Pieniądze na spłatę kredytu pochodziły ze sprzedaży domu, ponieważ tylko w taki sposób Wnioskodawcy byli w stanie spłacić całkowicie kredyt i pozbyć się długu.

W celu zakończenia wszelkich sporów dotyczących abuzywności klauzul umownych i ważności umowy kredytowej, uwzględniając przyjęty przez obie strony ugody sądowej sposób rozliczenia umowy kredytowej oraz wpłatę dokonaną przez Wnioskodawców - Kredytobiorców w dniu 23 maja 2019 r., Bank zobowiązał się do zwrotu na rzecz Wnioskodawców jako Kredytobiorców kwotę 168.903,08 złotych, w tym:

-kapitał 168.903,08 złotych,

-odsetki 0,00 złotych.

Przedmiotowa kwota według informacji otrzymanych z Banku jest kwotą wolną od podatku.

Dodatkowo na podstawie zawartej ugody sądowej Bank zobowiązał się, w terminie 21 dni od daty podpisania ugody sądowej, do wypłaty dla Wnioskodawców jako Kredytobiorców kwotę dodatkową w wysokości 261.096,92 PLN. Jednocześnie Bank poinformował Wnioskodawców jako Kredytobiorców, że w związku z wypłatą ww. kwoty powstaje po stronie Wnioskodawców, czyli po stronie Kredytobiorców, przychód, a na Banku ciąży wypełnienie obowiązku informacyjnego – tj. sporządzenie informacji PIT-11.

Uzupełnienie wniosku

Kwota dodatkowa w wysokości 261.096,92 zł mieściła się w kwocie wpłaconej przez Wnioskodawców do Banku podczas spłaty kredytu hipotecznego.

Wnioskodawcy otrzymali kwotę kredytu w wysokości 682.373,80 zł. Do Banku wpłacili tytułem ww. spłaty kredytu kwotę w wysokości: kapitał 1.057.048,49 zł oraz odsetki 77.959,38 zł.

Wyżej wymienione kwoty wynikają z zaświadczenia jakie Wnioskodawcy otrzymali z X, pismo numer (...) z dnia 22 czerwca 2023 r.

Pytanie

Czy w świetle przedstawionego stanu faktycznego jesteśmy zobowiązani jako Kredytobiorcy zapłacić podatek dochodowy od osób fizycznych od kwoty 261.096,92 zł, którą otrzymamy z Banku tytułem zawartej ugody sądowej?

Państwa stanowisko w sprawie

W ocenie Wnioskodawców, stosownie do treści art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej ustawa PIT), za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, świadczenia otrzymane z tytułu umowy o pomocy przy zbiorach, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Przychód z kolei jest zdefiniowany w art. 11 ustawy PIT i tak przychodami, z zastrzeżeniem ustawowym, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Zaś dochodem ze źródła przychodów, jak stanowi art. 9 ust. 2 ustawy PIT, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

W rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych o uzyskaniu przychodu można mówić w każdej sytuacji, gdy podatnik na skutek otrzymania określonych wartości majątkowych jak również na skutek określonego zdarzenia powodującego zmniejszenie jego zobowiązań wobec innych podmiotów, uzyskuje określone przysporzenie majątkowe.

W przedmiotowej sprawie nie doszło do przysporzenia majątkowego. W związku z zawarciem ugody sądowej Wnioskodawcy otrzymali zwrot środków pieniężnych, które wcześniej na mocy umowy przekazali na rzecz banku w ramach spłaty części rat udzielonego kredytu mieszkaniowego. A zatem Wnioskodawcy otrzymali środki pieniężne będące ekwiwalentem wydatków, które były uprzednio poniesione z ich własnych środków. Kwota otrzymana na podstawie ugody sądowej z bankiem nie spowoduje więc faktycznego przyrostu w majątku Wnioskodawców. Wypłata ta będzie dla Wnioskodawców neutralna podatkowo.

A zatem zwrot przez bank części kwoty uiszczonej tytułem spłaty zaciągniętego kredytu mieszkaniowego nie będzie stanowił dla Wnioskodawców przychodu w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy PIT, klasyfikowanego do źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 w zw. z art. 20 ust. 1 ww. ustawy PIT, podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Mając powyższe na uwadze Wnioskodawcy jako Kredytobiorcy nie mają obowiązku zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych od zwróconej przez bank kwoty.

Powyższe stanowisko znajduje się również między innymi w interpretacji indywidualnej z dnia 1 marca 2024 r. sygnatura akt 0112-KDIL2-1.4011.75.2024.1.MKA, interpretacji indywidualnej z dnia 11 lipca 2024 r. sygnatura akt 0114-KDIP3-2.4011.411.2024.2AC, czy interpretacji indywidualnej z dnia 12 stycznia 2024 r. sygnatura akt 0114-KDIP3-2.4011.960.2023.3.MN.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.) jest zasada powszechności opodatkowania, która wyrażona została w art. 9 ust. 1 tej ustawy.

Zgodnie z jego treścią:

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 9 ust. 2 ww. ustawy:

Dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 23o, art. 23u, art. 24-24b, art. 24c, art. 24e, art. 30ca, art. 30da oraz art. 30f nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Jak stanowi art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Za przychody należy zatem uznać każdą formę przysporzenia majątkowego, zarówno formę pieniężną, jak i niepieniężną, w tym nieodpłatne świadczenia otrzymane przez podatnika. Dla celów podatkowych przyjmuje się, że nieodpłatne świadczenie obejmuje każde działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby oraz wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności podmiotów, których skutkiem jest przysporzenie majątku innej osoby, mające konkretny wymiar finansowy.

Przepis art. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zawiera katalog źródeł przychodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy źródłem przychodów są inne źródła.

Stosownie do art. 20 ust. 1 ww. ustawy:

Za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, świadczenia otrzymane z tytułu umowy o pomocy przy zbiorach, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Jak dowodzi użycie sformułowania „w szczególności” definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ustawy. W związku z tym każde świadczenie mające realną korzyść finansową, o ile nie stanowi konkretnej kategorii przychodu zaliczanego do jednego ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1-8b ww. ustawy, jest dla świadczeniobiorcy przychodem z innych źródeł.

Instytucja kredytu uregulowana została przepisami ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2488 ze zm.).

Zgodnie z treścią art. 69 ust. 1 ww. ustawy:

Przez umowę kredytu bank zobowiązuje się oddać do dyspozycji kredytobiorcy na czas oznaczony w umowie kwotę środków pieniężnych z przeznaczeniem na ustalony cel, a kredytobiorca zobowiązuje się do korzystania z niej na warunkach określonych w umowie, zwrotu kwoty wykorzystanego kredytu wraz z odsetkami w oznaczonych terminach spłaty oraz zapłaty prowizji od udzielonego kredytu.

Otrzymanie kredytu i jego spłata na warunkach przewidzianych w umowie kredytowej są obojętne podatkowo. Przychód po stronie kredytobiorcy pojawia się w przypadku, kiedy dochodzi do umorzenia kredytu, jego części lub odsetek. Wtedy bowiem kredytobiorca osiąga konkretne przysporzenie majątkowe (przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Wobec powyższego, skoro kwota dodatkowa, którą otrzymali Państwo od banku w wyniku zawartej ugody, mieści się w kwocie wpłacanej przez Państwa podczas spłaty kredytu hipotecznego, to jej otrzymanie nie powoduje po Państwa stronie dodatkowego przysporzenia majątkowego. W konsekwencji pieniądze te nie są Państwa przychodem w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i ich uzyskanie nie skutkuje po Państwa stronie obowiązkiem zapłaty podatku dochodowego.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Państwa sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. Z funkcji ochronnej będą mogli skorzystać Ci z Państwa, którzy zastosują do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację przez Zainteresowanego, który jest stroną postępowania

Zainteresowany będący stroną postępowania ma prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).