Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

1 października 2024 r. wpłynął Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy obowiązków płatnika.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

A. spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: Wnioskodawca lub Spółka) jest spółką zarejestrowaną w Polsce, polskim rezydentem podatkowym i podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w podatku dochodowym od osób prawnych. Spółka jest częścią Grupy A., która jest jedną z (…) w Polsce, zajmująca się (…)

Ze względu na wymogi wynikające z ustawy z dnia 26 stycznia 1984 r. prawo prasowe (t. j. Dz. U. z 2018 r. poz. 1914; dalej: Prawo prasowe) Spółka planuje zawrzeć umowę z osobą prowadzącą jednoosobową działalność gospodarczą (dalej: Kontrahent), której przedmiotem będzie pełnienie funkcji redaktora naczelnego w rozumieniu art. 25 Prawa prasowego i w zakresie tamże wskazanym, w szeregu redakcji serwisów internetowych należących do Grupy A. (dalej: Umowa).

Stosownie do art. 25 Prawa prasowego do zakresu obowiązków Kontrahenta należy kierowanie poszczególnymi redakcjami, odpowiedzialność za treść przygotowywanych przez redakcje materiałów prasowych oraz za sprawy redakcyjne i finansowe redakcji w granicach określonych w statucie lub właściwych przepisach. Kontrahent będzie również obowiązany do dbania o poprawność języka materiałów prasowych oraz przeciwdziałania jego wulgaryzacji.

Odpowiedzialność, o której mowa powyżej oznacza w szczególności odpowiedzialność cywilnoprawną albo karną związaną z treściami publikowanymi przez redakcję.

W redakcjach, w których Kontrahent będzie pełnił funkcje redaktora naczelnego nie funkcjonują statuty, w związku z czym całość zobowiązań i uprawnień Kontrahenta będzie wynikać z Umowy oraz z ogólnie obowiązujących przepisów prawa.

W ramach pełnienia funkcji redaktora naczelnego Kontrahent zobowiąże się ponadto do:

1)świadczenia usług z uwzględnieniem obranej przez Spółkę strategii rozwoju działalności gospodarczej Spółki, jak również pod kątem posiadanej wiedzy i doświadczenia, w oparciu o które świadczy usługi;

2)kreowania pozytywnego wizerunku Spółki w kontaktach z klientami i otoczeniem;

3)uwzględniania przy świadczonych na rzecz Spółki usługach instrukcji Spółki, chyba że byłyby one sprzeczne z bezwzględnie obowiązującymi przepisami prawa;

4)świadczenia usług z najwyższą starannością i rzetelnością wymaganymi w związku z zawodowym charakterem działalności, przestrzegając obowiązujących przepisów prawa, kierując się najlepszą wiedzą i doświadczeniem oraz dokładając najwyższej dbałości o interesy Spółki;

5)przenoszenia na Spółkę praw autorskich w odniesieniu do utworów powstałych w ramach pełnienia funkcji redaktora naczelnego (jeśli takowe powstaną);

6)nieprowadzenia działalności konkurencyjnej wobec Spółki w okresie obowiązywania Umowy;

7)w czasie trwania Umowy, a także w czasie 5 lat od dnia jej rozwiązania – do zachowania w ścisłej tajemnicy wszelkich informacji technicznych, technologicznych, finansowych, handlowych, organizacyjnych, danych osobowych i innych informacji personalnych Spółki lub powierzonych Spółce przez jej klientów lub inne osoby z obowiązkiem zachowania tajemnicy, nawet jeśli nie zastrzeżono ich poufnego charakteru – z zastrzeżeniem informacji ogólnodostępnych lub wcześniej opublikowanych – uzyskanych lub do których Kontrahent posiadł dostęp w związku z wykonywaniem Umowy lub podejmowaniem czynności na rzecz lub na zlecenie Spółki (tajemnica przedsiębiorstwa).

Umowa przewiduje zryczałtowane wynagrodzenie dla Kontrahenta za pełnienie funkcji redaktora naczelnego.

W związku z powyższym, Spółka chciała potwierdzić skutki podatkowe zawarcia Umowy.

Pytanie

Czy Spółka będzie zobowiązana do pełnienia funkcji płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych w odniesieniu do wynagrodzenia należnego Kontrahentowi w związku z realizacją Umowy?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Spółki, w odniesieniu do wynagrodzenia należnego Kontrahentowi na podstawie Umowy, nie będzie Ona zobowiązana do pełnienia funkcji płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych.

W ocenie Spółki, potencjalnie obowiązek pełnienia przez nią funkcji płatnika w analizowanym stanie faktycznym może wynikać jedynie z art. 41 ust. 1 w zw. z art. 13 pkt 9 ustawy o PIT.

W myśl art. 41 ust. 1 ustawy o PIT: „Osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.”

Natomiast zgodnie z art. 13 pkt 9 ustawy o PIT: „Za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody uzyskane na podstawie umów o zarządzanie przedsiębiorstwem, kontraktów menedżerskich lub umów o podobnym charakterze, w tym przychody z tego rodzaju umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej – z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 7.”

W konsekwencji, Spółka może być płatnikiem w odniesieniu do wynagrodzenia płatnego na podstawie Umowy, wyłącznie jeśli okazałoby się, że Umowa ma charakter umowy o zarządzanie przedsiębiorstwem, kontraktu menedżerskiego lub umowy o podobnym charakterze. W przeciwnym razie, tj. w razie wykazania, że Umowa nie ma charakteru umowy o zarządzanie przedsiębiorstwem, kontraktu menedżerskiego lub umowy o podobnym charakterze, Spółka nie będzie płatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych w odniesieniu do wynagrodzenia należnego na podstawie Umowy.

W tym kontekście należy przede wszystkim zauważyć, że ustawodawca nie zdefiniował pojęcia „umowy o zarządzanie przedsiębiorstwem, kontraktu menedżerskiego lub umowy o podobnym charakterze”. W związku z tym, kluczowe jest ustalenie elementów charakterystycznych, kluczowych dla stwierdzenia istnienia umowy o zarządzanie przedsiębiorstwem czy kontraktu menedżerskiego, które to elementy będą wspólne dla obu rodzajów umów, tj. brzmienie art. 13 pkt 9 ustawy o PIT nie daje podstaw do uznania, że umowa o zarządzanie przedsiębiorstwem oraz kontrakt menedżerski są zupełnie różnymi rodzajami umów.

Jak wynika z zastosowanego nazewnictwa umów objętych hipotezą art. 13 pkt 9 ustawy o PIT, przedmiotem takiego rodzaju umów niewątpliwie musi być zarządzanie, a ponadto musi być to specyficzny przypadek zarządzania, bo musi ono dotyczyć przedsiębiorstwa. Oznacza to w szczególności, że nie każdy przypadek umowy dotyczącej zarządzania będzie podlegać pod zastosowanie analizowanego przepisu, a tylko przypadki gdy zarządzanie dotyczy przedsiębiorstwa (w domyśle również zorganizowanej części przedsiębiorstwa; dalej: ZCP).

Takie rozumienie pojęć „umowy o zarządzanie przedsiębiorstwem” oraz „kontraktu menedżerskiego” jest również zaakceptowane w orzecznictwie sądów administracyjnych, np.:

• wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 2 września 2010 r. sygn. I SA/Łd 691/10: „Sąd w niniejszym składzie podziela wyrażony w literaturze pogląd, że wobec braku w przepisach podatkowych definicji kontraktu menedżerskiego i wobec poprzedzenia słów „kontraktów menedżerskich” słowami „umów o zarządzanie przedsiębiorstwem” owe kontrakty menedżerskie należy rozumieć jako swego rodzaju umowę o zarządzanie w rozumieniu tegoż przepisu, tj. jako inny rodzaj umowy o zarządzanie, a nie jako odrębny od zarządzania przedmiot działalności. Pojęcie kontraktów menedżerskich, należy wiązać z umowami o zarządzanie przedsiębiorstwem, nie zaś rozszerzać np. na czynności polegające na „zarządzaniu” karierą sportową zawodnika. Kontrakt menedżerski dotyczy zarządzania przedsiębiorstwem, czy też jego częścią, a jego istotą – podobnie jak istotą umów o zarządzanie przedsiębiorstwem lub umów o podobnym charakterze, zawieranych pomiędzy przedsiębiorcą zlecającym zarząd a samodzielnym podmiotem (zarządcą) – jest zarządzanie przedsiębiorstwem, na rzecz i w interesie przedsiębiorcy, na jego rachunek i ryzyko.”;
• wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 16 czerwca 2010 r. sygn. I SA/Kr 417/10: „W ocenie Sądu, takie stanowisko organu jest uzasadnione. W piśmiennictwie dotyczącym kontraktów menedżerskich przyjmuje się bowiem, iż istota kontraktu menedżerskiego, nazywanego umową o zarządzanie przedsiębiorstwem bądź umową zarządu, polega na tym, że menedżer zobowiązuje się do prowadzenia za wynagrodzeniem przedsiębiorstwa drugiej strony lub jego części, na jej rachunek i ryzyko, przy czym prowadzi to przedsiębiorstwo bądź we własnym, bądź w cudzym imieniu. W charakterystyce kontraktów menedżerskich podkreśla się samodzielność menedżera (zarządcy) oraz cel umowy, którym jest przeniesienie prowadzenia przedsiębiorstwa (lub jego części) na menedżera z przyznaniem mu samodzielności w zakresie zarządzania przedsiębiorstwem.”

Natomiast pojęcie „przedsiębiorstwa” zostało zdefiniowane w ustawie o PIT poprzez odwołanie do przepisów Kodeksu cywilnego. W myśl art. 55¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1061 z późn. zm.; dalej: KC): „Przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej. Obejmuje ono w szczególności:

1)oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);

2)własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;

3)prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;

4)wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;

5)koncesje, licencje i zezwolenia;

6)patenty i inne prawa własności przemysłowej;

7)majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;

8)tajemnice przedsiębiorstwa;

9)księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.”

W świetle powyższego należy stwierdzić, że w analizowanym stanie faktycznym żadna z przesłanek zastosowania art. 13 pkt 9 ustawy o PIT nie zostanie spełniona, bo przedmiotem zobowiązania Kontrahenta nie jest zarządzanie, a nawet w razie uznania, że usługi Kontrahenta polegają na zarządzaniu, niewątpliwie nie są to usługi zarządzania przedsiębiorstwem lub ZCP, bo redakcja nie stanowi przedsiębiorstwa ani ZCP.

W kontekście zakresu usług Kontrahenta, należy zauważyć, że ich zakres w istocie ogranicza się do odpowiedzialności za treść przygotowywanych przez redakcję materiałów prasowych oraz dbania o poprawność języka materiałów prasowych oraz przeciwdziałanie jego wulgaryzacji. Przedmiotem usług Kontrahenta nie będą m.in. kwestie finansowe czy personalne związane z redakcjami w których będzie pełnił funkcję redaktora naczelnego. Oznacza to, że Kontrahent będzie w gruncie rzeczy odpowiadał za merytoryczną, a nie organizacyjną sferę działalności redakcji. W ocenie Spółki nie sposób uznać, że przyjęcie odpowiedzialności (potencjalnie również cywilnoprawnej wobec osób trzecich albo karnej) za treść materiałów publikowanych w serwisach internetowych stanowi zarządzanie.

Niemniej, nawet w razie uznania, że zakres usług Kontrahenta stanowi „zarządzanie” w rozumieniu analizowanego przepisu (z czym Spółka się nie zgadza) to niewątpliwie owo „zarządzanie” nie dotyczyłoby przedsiębiorstwa ani ZCP, ponieważ redakcja nie stanowi przedsiębiorstwa ani ZCP.

Wynika to z faktu, że kluczową cechą przedsiębiorstwa oraz ZCP jest to, iż ów zespół składników ma służyć prowadzeniu działalności gospodarczej, która to została zdefiniowana w art. 5a pkt 6 ustawy o PIT jako działalność zarobkowa. Natomiast redakcja serwisu internetowego niewątpliwie nie służy prowadzeniu działalności zarobkowej, ponieważ rolą redakcji serwisu internetowego jest zapewnienie treści do publikacji w danym serwisie internetowym, a nie zapewnianie przychodów (zależnie od jakości treści publikacji generowanie przychodów przez serwis internetowy może być oczywiście łatwiejsze bądź trudniejsze, lecz jest to jedynie pośredni, trudno mierzalny wpływ na generowanie przychodów, a nie generowanie przychodów per se).

W świetle powyższego, zdaniem Spółki, w analizowanym przypadku usługi Kontrahenta nie będą polegały na zarządzaniu, a tym bardziej nie będą polegały na zarządzaniu przedsiębiorstwem, co oznacza, że Umowa nie będzie stanowiła umowy o zarządzanie przedsiębiorstwem, kontraktu menedżerskiego ani umowy o podobnym charakterze.

Konsekwentnie, w odniesieniu do Umowy nie znajdzie zastosowania art. 13 pkt 9 ustawy o PIT, a co za tym idzie Spółka nie będzie pełniła obowiązków płatnika w odniesieniu do wynagrodzenia należnego na podstawie Umowy.

W związku z powyższym, Spółka wnosi o potwierdzenie prawidłowości stanowiska przedstawionego na wstępie.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.) jest zasada powszechności opodatkowania, która wyrażona została w art. 9 ust. 1 tej ustawy. Zgodnie z jego treścią:

Treść powyższego przepisu wskazuje, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkiego rodzaju dochody uzyskane przez podatnika, z wyjątkiem tych, które zostały enumeratywnie wymienione w katalogu zwolnień przedmiotowych zawartym w powyższej ustawie bądź, od których zaniechano poboru podatku.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł. Stosownie do przepisów tej ustawy:

Treść art. 10 ust. 1 ustawy, zawiera katalog źródeł przychodów, z których dochody podlegają opodatkowaniu według zasad określonych dla danego źródła przychodów. Działalność wykonywana osobiście oraz działalność gospodarcza stanowią odrębne źródła przychodów, a dochody uzyskiwane przez podatników z tych źródeł podlegają odmiennym zasadom opodatkowania.

Podział ten ma istotny wpływ nie tylko na sposób opodatkowania i jego wysokość, ale również na obowiązki płatników przewidziane w art. 41 i art. 42 powoływanej ustawy, tj. obowiązek poboru oraz przekazania przez płatnika zaliczek na podatek dochody od osób fizycznych.

Przy czym powoływana ustawa nie definiuje działalności wykonywanej osobiście przez określenie jej cech, lecz wskazuje w art. 13, jakiego rodzaju przychody kwalifikują się do tej działalności.

Jak wynika z art. 13 pkt 9 ustawy:

W świetle art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Natomiast definicję działalności gospodarczej dla celów podatku dochodowego zawiera art. 5a pkt 6 ww. ustawy. Stosownie do tego przepisu:

Uzupełnieniem definicji działalności gospodarczej są przesłanki negatywne, których łączne spełnienie wyklucza możliwość zaliczenia przychodów z działalności podatnika do źródła przychodów – działalność gospodarcza. Za pozarolniczą działalność gospodarczą, w myśl art. 5b ust. 1 ustawy, nie uznaje się czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

W kontekście działalności gospodarczej należy także zacytować art. 14 ust. 1 omawianej ustawy, zgodnie z którym:

Ponadto, podkreślić należy, że określone przychody uznaje się za przychody z działalności gospodarczej, pod warunkiem, że przychody te nie mogą być zaliczone do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9 ww. ustawy. Zatem, nie każdy przychód osoby prowadzącej pozarolniczą działalność gospodarczą uznaje się za przychód z tej działalności, ale tylko taki przychód, który nie może być zaliczony do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9 ww. ustawy.

Wyłączenie, o którym mowa w art. 5a pkt 6 ww. ustawy obejmuje więc m.in. przychody uzyskane z działalności wykonywanej osobiście, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy.

We wniosku wskazano, że Spółka jako (...) planuje zawrzeć umowę z osobą prowadzącą jednoosobową działalność gospodarczą (Kontrahent), której przedmiotem będzie pełnienie funkcji redaktora naczelnego w rozumieniu art. 25 ustawy Prawo prasowe i w zakresie tamże wskazanym, w szeregu redakcji serwisów internetowych należących do Grupy Spółki. Stosownie do art. 25 Prawa prasowego do zakresu obowiązków ww. osoby należy kierowanie poszczególnymi redakcjami, odpowiedzialność za treść przygotowywanych przez redakcję materiałów prasowych oraz za sprawy redakcyjne i finansowe redakcji w granicach określonych w statucie lub właściwych przepisach. Osoba ta będzie również obowiązana do dbania o poprawność języka materiałów prasowych oraz przeciwdziałania jego wulgaryzacji. Odpowiedzialność ta oznacza w szczególności odpowiedzialność cywilnoprawną albo karną związaną z treściami publikowanymi przez redakcję. 

Z treści art. 7 ust. 2 pkt 7 ustawy z 26 stycznia 1984 r. Prawo prasowe (t. j. Dz. U. 2018 r. poz. 1914) wynika, że:

Na podstawie art. 25 Prawa prasowego:

W tym miejscu należy wskazać, że wyodrębnienie w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych w katalogu przychodów z działalności wykonywanej osobiście, przychodów z umów o zarządzanie przedsiębiorstwem, kontraktów menedżerskich lub umów o podobnym charakterze – przy jednoczesnym zdefiniowaniu na użytek tej ustawy pojęcia pozarolniczej działalności gospodarczej – nie pozostawia wątpliwości, że źródłem przychodów redaktora naczelnego nie jest pozarolnicza działalność gospodarcza, lecz zawsze działalność wykonywana osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy. Tym samym, przychody uzyskane z tytułu tego rodzaju umów stanowią przychody z działalności wykonywanej osobiście, nawet jeżeli umowy te zawierane są w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej.

Menedżer to osoba zarządzająca przedsiębiorstwem lub inną jednostką organizacyjną na podstawie czasowego kontraktu. Czynności zarządcze dotyczą określonej osoby, tym samym mogą być dokonywane bezpośrednio przez tę osobę.

Potwierdzenie osobistego charakteru usług zarządzania Redakcją jako jednostką organizacyjną znaleźć można nie tylko w powołanych wyżej przepisach prawa prasowego, ale także w opisie zdarzenia przyszłego, zawartym w złożonym wniosku, gdzie stwierdzono, że „Spółka planuje zawrzeć umowę z osobą prowadzącą jednoosobową działalność gospodarczą, której przedmiotem będzie pełnienie funkcji redaktora naczelnego”.

Z uwagi na bezspornie osobisty charakter kontraktu menedżerskiego lub umów o podobnym charakterze, ustawodawca zawarł w treści art. 13 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych regulację szczególną, stanowiącą, że przychody z tego tytułu są przychodami z osobiście wykonywanej działalności, nawet gdy umowy te zawierane są przez autonomiczne podmioty gospodarcze, tj. osobę fizyczną prowadzącą działalność, spółkę cywilną, czy spółkę jawną.

Z tych powodów kontrakt menedżerski, nawet wówczas, kiedy zawierany jest z osobami fizycznymi występującymi jako autonomiczne podmioty gospodarcze, czyli przedsiębiorcami prowadzącymi zarejestrowaną działalność gospodarczą na własny rachunek w oparciu o wpis do ewidencji działalności gospodarczej, również w przypadku wykonywania czynności zarządczych przy merytorycznej pomocy osób trzecich, nie traci osobistego charakteru. Prawnopodatkowej kwalifikacji przychodów z tytułu kontraktów menedżerskich lub umów o podobnym charakterze nie zmienia również okoliczność, że podatnik tego rodzaju przychody osiąga z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej. Przepis art. 13 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera wyłączenia w tym zakresie, zatem również w takim przypadku, przedmiotowe przychody zalicza do przychodów z działalności wykonywanej osobiście.

Czynności zarządcze dotyczą określonej osoby, tym samym mogą być dokonywane bezpośrednio przez tę osobę. Poinformowaliście Państwo, że planujecie zawrzeć umowę z osobą prowadzącą jednoosobową działalność gospodarczą, której przedmiotem będzie pełnienie funkcji redaktora naczelnego w rozumieniu art. 25 ustawy Prawo prasowe. Przepis ten stanowi, że redaktor naczelny kieruje redakcją.

Jednocześnie, z uwagi na fakt, że w przypadku zawarcia umowy powierzającej zarząd nad redakcją/redakcjami występuje duża dowolność nazewnictwa, to przepis art. 13 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dotyczy nie tylko przychodów uzyskanych na podstawie umów o zarządzanie, kontraktu menedżerskiego, lecz wszelkich umów o podobnym charakterze, z których wynika, że podatnikowi, w drodze umowy cywilnoprawnej, zostało zlecone sprawowanie zarządu nad przedsiębiorstwem, spółką, czy też jednostką organizacyjną w niej funkcjonującą – tak jak w tym przypadku szeregu redakcji serwisów internetowych należących do Grupy (…) (...).

Istotą kontraktu menedżerskiego, czy umów o zarządzanie lub umów o podobnym charakterze, zawieranych pomiędzy przedsiębiorcą zlecającym zarząd (Spółką), a samodzielnym podmiotem – zarządcą (Kontrahent) jest zarządzanie przez ten podmiot tymże (cudzą) redakcją, na rzecz i w interesie przedsiębiorcy (Spółki), na jego rachunek i ryzyko. O kwalifikacji wykonywanej działalności na gruncie prawa podatkowego do poszczególnego źródła przychodu decyduje rzeczywisty charakter wykonywanej działalności (faktyczny zakres świadczonych usług).

Tym samym, przychody uzyskane przez osobę prowadzącą jednoosobową działalność gospodarczą (Kontrahenta) z tytułu pełnienia funkcji redaktora naczelnego, któremu powierzono kierowanie redakcjami na podstawie zawartej umowy są przychodami tej osoby ze źródła, o którym mowa w art. 13 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie zaś z prowadzonej działalności gospodarczej.

Wobec tego Spółka, stosownie do treści art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jako podmiot dokonujący wypłaty wynagrodzenia należnego Kontrahentowi z tytułu określonego w art. 13 pkt 9 ustawy będzie zobowiązana do pełnienia funkcji płatnika, tj. będzie obowiązana do naliczania, pobierania i odprowadzania zaliczki na podatek dochodowy.

Państwa stanowisko jest nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

W odniesieniu do powołanych wyroków Sądu, wskazuję, że wyroki nie są wiążące dla tutejszego Organu. Interpretacje organu podatkowego dotyczą tylko konkretnych, indywidualnych spraw, w określonym stanie faktycznym czy zdarzeniu przyszłym i tylko w tych sprawach rozstrzygnięcia w nich zawarte są wiążące, zatem nie mogą przesądzać o rozstrzygnięciu. Natomiast organy podatkowe, mimo że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami Sądów i innych organów podatkowych, to nie mają możliwości zastosowania ich wprost, z tego powodu, że nie stanowią one materialnego prawa podatkowego, nie negując jednak orzeczeń, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego.

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia  

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy  z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).

Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosujecie się Państwo do interpretacji.

• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…)

Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”).  

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do  zastosowania przepisu prawa materialnego.

Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).