Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

11 października 2024 r. wpłynął Państwa wniosek z 10 października 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy obowiązków płatnika w związku z finansowaniem przez Bank szkoleń dla członków Rady Nadzorczej. Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 26 listopada 2024 r. (wpływ 29 listopada 2024 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

„Bank” lub „B” jest bankiem spółdzielczym, działającym na podstawie ustawy – prawo bankowe (Dz.U.2023.2488 t.j.), ustawy o funkcjonowaniu banków spółdzielczych, ich zrzeszaniu się i bankach zrzeszających (Dz.U.2024.352 t.j.) oraz ustawy – prawo spółdzielcze (Dz.U.2024.593 t.j.). Kluczowym aktem prawnym dla Banku jest także Rekomendacja Z, wydana przez Komisję Nadzoru Finansowego.

Zgodnie z jej postanowieniami dotyczącymi zasad ładu wewnętrznego w bankach (określana dalej jako: „Rekomendacja Z” lub „Rekomendacja”), wydana została na podstawie art. 137 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Prawo bankowe (Dz. U. z 2019 r. poz. 2357 oraz z 2020 r. poz. 284, 288, 321 i 1639), określanej dalej jako: „ustawa – Prawo bankowe”. Rekomendacja Z stanowi zbiór dobrych praktyk w zakresie zasad ładu wewnętrznego. Na ład wewnętrzny składają się w szczególności: system zarządzania bankiem, organizacja banku, zasady działania, uprawnienia, obowiązki i odpowiedzialność oraz wzajemne relacje rady nadzorczej, zarządu i osób pełniących kluczowe funkcje w banku. Bank jest więc zobowiązany do jej stosowania na mocy przepisu ustawowego, a naruszenie zasad w Rekomendacji określonych jest traktowane przez regulatora jako naruszenie przepisów powszechnie obowiązujących.

Zgodnie z przepisami powołanych wyżej ustaw, jednym z organów Banku jest Rada Nadzorcza (dalej: „RN”). B pokrywa koszty szkoleń członków RN. Pokrywanie tych kosztów przez Bank oraz udział w szkoleniach przez członków RN stanowi realizację obowiązków wynikających z przepisów omówionych szczegółowo poniżej w uzasadnieniu wniosku.

Szkolenia dla członków RN finansowane przez Bank, których dotyczy wniosek, mogą odbywać się w następujący sposób:

1)szkolenie dla członków RN odbywa się w siedzibie Banku. W trakcie szkolenia uczestnicy mają możliwość skorzystania z poczęstunku (np. napoje, przekąski, lunch);

2)szkolenie wyjazdowe dla członków RN odbywa się poza siedzibą Banku (szkolenie krajowe lub zagraniczne). W trakcie szkolenia uczestnicy mają możliwość skorzystania z poczęstunku (np. napoje, przekąski, lunch), a w niektórych przypadkach także z wyżywienia poza czasem szkolenia. Uczestnicy mają zapewniony dojazd oraz nocleg. W trakcie wyjazdu uczestnikom nie jest oferowana możliwość korzystania z atrakcji o charakterze integracyjnym;

3)szkolenie wyjazdowe dla członków RN odbywa się poza siedzibą Banku (szkolenie krajowe lub zagraniczne). W trakcie szkolenia uczestnicy mają możliwość skorzystania z poczęstunku (np. napoje, przekąski, lunch), a także z wyżywienia poza czasem szkolenia. Uczestnicy mają zapewniony dojazd oraz nocleg. Program wyjazdu obejmuje, poza szkoleniem, atrakcje o charakterze integracyjnym (np. impreza integracyjna, wizyta na koncercie lub w teatrze, zwiedzanie zabytków lub muzeów);

4)członek RN uczestniczy indywidualnie w szkoleniu zorganizowanym przez podmiot zewnętrzny (np. firmę szkoleniową, związek rewizyjny, firmę audytorską). W szkoleniu uczestniczą osoby z różnych banków lub innych podmiotów. Szkolenie prowadzone jest zdalnie (online) lub stacjonarnie poza siedzibą Banku. W trakcie szkoleń stacjonarnych uczestnicy mają możliwość skorzystania z poczęstunku (np. napoje, przekąski, lunch);

5)członek RN bierze udział w szkoleniu poza siedzibą Banku (szkolenie krajowe lub zagraniczne), a uczestnikami szkolenia są osoby z innych banków lub podmiotów. W trakcie szkolenia członek RN ma możliwość skorzystania z poczęstunku (np. napoje, przekąski, lunch), a także z wyżywienia poza czasem szkolenia. Jako uczestnik szkolenia ma także zapewniony dojazd oraz nocleg. Program wyjazdu obejmuje, poza szkoleniem, atrakcje o charakterze integracyjnym (np. impreza integracyjna, wizyta na koncercie lub w teatrze, zwiedzanie zabytków lub muzeów).

W poszczególnych szkoleniach, w zależności od potrzeb, uczestniczą wszyscy członkowie RN lub tylko niektórzy z nich. W niektórych przypadkach w szkoleniach mogą uczestniczyć, oprócz członków RN, także inne osoby, w szczególności pracownicy Banku, których zakres obowiązków pracowniczych obejmuje zagadnienia objęte programem szkolenia.

Obowiązek posiadania przez członków RN odpowiedniej wiedzy, której wobec zmieniających się bardzo dynamicznie regulacji prawnych dotyczących branży bankowej nie da się uzyskać bez regularnego udziału w szkoleniach, wynika z przepisów prawa bankowego oraz innych regulacji obowiązujących banki. Między innymi Bank wskazuje, że zgodnie z Rekomendacją Z: Komisji Nadzoru Finansowego dot. zasad ładu wewnętrznego w bankach – Rekomendacją Z: Członkowie rady nadzorczej i zarządu oraz osoby pełniące kluczowe funkcje w banku powinni zawsze spełniać warunek odpowiedniości, tj. posiadać wiedzę, umiejętności i doświadczenie, niezbędne do pełnienia powierzonych im funkcji lub stanowisk i obowiązków oraz dawać rękojmię należytego wykonywania tych obowiązków.

Nadto Bank podkreśla, że Rekomendacja doprecyzowuje, iż: „...członkowie rady nadzorczej i zarządu banku oraz osoby pełniące kluczowe funkcje w banku powinni posiadać, pozyskiwać i pogłębiać wiedzę oraz umiejętności do wykonywania swoich obowiązków. Banki powinny zapewniać tym osobom możliwość podnoszenia kwalifikacji, np. w formie – dostosowanych do indywidualnych potrzeb – szkoleń. Szkolenia nie powinny ograniczać się do obszarów działalności, za które poszczególne osoby są bezpośrednio odpowiedzialne. Szkolenia, zwłaszcza w przypadku nowo powoływanych lub zatrudnianych osób, powinny również służyć zrozumieniu ładu wewnętrznego banku, w tym jego organizacji, modelu biznesowego i profilu ryzyka oraz roli danej osoby w tych obszarach. Bank powinien przeznaczać na szkolenia wystarczający czas, budżet i inne zasoby”.

W następstwie zatem przyjętych w Banku Zasad Ładu Korporacyjnego dla instytucji nadzorowanych (będących konsekwencją zaleceń wydanych przez Komisję Nadzoru Finansowego) w § 21 ust. 1 tychże Zasad wskazano, że: „Członkowie Rady Nadzorczej posiadają kompetencje do należytego wykonywania obowiązków nadzorowania instytucji nadzorowanej wynikające z wiedzy (posiadanej z racji zdobytego wykształcenia, odbytych szkoleń, uzyskanych tytułów zawodowych lub stopni naukowych oraz nabytej w inny sposób w toku kariery zawodowej)”. Nadto członkowie RN swoje indywidualne kompetencje uzupełniają się w taki sposób, aby umożliwić zapewnienie odpowiedniego poziomu kolegialnego sprawowania nadzoru nad wszystkimi obszarami działania Banku.

Bank realizuje powyższe zasady poprzez stosowanie przepisów prawa powszechnie obowiązującego oraz wytycznych, rekomendacji i zaleceń, określonych przez Europejski Urząd Nadzoru Bankowego oraz Komisję Nadzoru Finansowego, Bank Zrzeszający i Spółdzielczy System Ochrony regulujących tą materię, z zachowaniem zasady proporcjonalności.

Także metodyka oceny odpowiedniości członków organów banków, jednostek zarządzających systemami ochrony, zakładów ubezpieczeń, zakładów reasekuracji, towarzystw emerytalnych (wdrożona na podstawie decyzji Komisji Nadzoru Finansowego) wskazuje (zapisy punktu 3.2.1.1. Wiedza, umiejętności i doświadczenie zawodowe oraz Opis do punktu 3.2.1.1.1.) iż kompetencje powinny wynikać z: a) wiedzy (wynikającej z wykształcenia, szkoleń, tytułów i uprawnień zawodowych lub stopni zawodowych oraz nabytej w inny sposób w trakcie kariery zawodowej). Opis zaś do punktu 3.2.1.1.4.1. wskazuje, że w ramach oceny bieżącej należy uwzględniać także ciągłą dbałość o rozwój zawodowy i podnoszenie kwalifikacji oraz aktualizowanie i pogłębianie wiedzy i umiejętności koniecznych do wypełniania obowiązków.

Zatem obowiązek posiadania „aktualnej wiedzy” przez cały czas pełnienia funkcji członka RN wynika z obowiązującego w Banku szeregu przepisów wewnętrznych, które zostały przyjęte przez Bank na podstawie ustawowego wymogu wprowadzenia takich rozwiązań wymuszonych regulacjami uchwalonymi przez Komisję Nadzoru Finansowego.

Wniosek Banku dotyczy wyłącznie szkoleń, których tematyka jest związana przedmiotowo z obowiązkami realizowanymi w ramach sprawowanej funkcji członka Rady Nadzorczej.

Pytanie

Czy przepisy ustawy o PDOF należy interpretować w ten sposób, że członkowie RN w związku ze sfinansowaniem przez Bank ich udziału w szkoleniach nie będą uzyskiwać przychodu podatkowego, w związku z czym na Banku nie będą ciążyć obowiązki płatnika (wynikające z art. 41 ust. 1 i art. 42 ust. 1 ustawy o PDOF, tj. obliczenie, pobranie i odprowadzenie zaliczek) z tytułu sfinansowania szkoleń?

Państwa stanowisko w sprawie

W ocenie Banku, przepisy ustawy o PDOF należy interpretować w ten sposób, że członkowie RN w związku ze sfinansowaniem przez Bank ich udziału w szkoleniach nie będą uzyskiwać przychodu podatkowego, w związku z czym na Banku nie ciąży obowiązek płatnika w tym zakresie (wynikające z art. 41 ust. 1 i art. 42 ust. 1 ustawy o PDOF, tj. obliczenie, pobranie i odprowadzenie zaliczek) z tytułu sfinansowania szkoleń.

Uzasadnienie stanowiska

1. Obowiązkowy charakter szkoleń

Finansowanie przez Bank szkoleń oraz udział członków RN w szkoleniach stanowi dla Banku i członków RN realizację obowiązków wynikających z następujących przepisów Prawa bankowego:

1)Zgodnie z art. 22aa ust. 1 Prawa bankowego: „1. Członkowie [...] rady nadzorczej banku [...] powinni mieć wiedzę, umiejętności i doświadczenie, odpowiednie do pełnionych przez nich funkcji i powierzonych im obowiązków, oraz dawać rękojmię należytego wykonywania tych obowiązków [...]”.

2)Zgodnie z art. 22aa ust. 8 Prawa bankowego: „8. Bank [...] zapewniają środki niezbędne do przygotowania członków [...] rady nadzorczej do pełnienia przez nich funkcji i środki niezbędne do ich szkolenia”.

3)Zgodnie z art. 22ca Prawa bankowego: „Komisja Nadzoru Finansowego dokonuje oceny czy członkowie [...] rady nadzorczej spełniają wymogi określone w art. 22aa”.

4)Zgodnie z art. 22d ust. 1 Prawa bankowego: „W przypadku, gdy członek rady nadzorczej [...] banku [...] nie spełnia wymogów określonych w art. 22aa, Komisja Nadzoru Finansowego może wystąpić do właściwego organu banku [...] z wnioskiem o jego odwołanie lub w drodze decyzji, odwołać członka rady nadzorczej [...]”.

Finansowanie przez Bank szkoleń oraz udział członków RN w szkoleniach stanowi dla Banku i członków RN realizację obowiązków wynikających również z następujących regulacji:

1)Rekomendacji Z wydanej przez Komisję Nadzoru Finansowego (KNF) dotyczącej zasad ładu wewnętrznego w bankach (dalej „Rekomendacja Z”), zgodnie z którą osoby pełniące funkcję członka rady nadzorczej w bankach powinny spełniać warunek odpowiedniości, tj. posiadać, pozyskiwać i pogłębiać wiedzę, umiejętności i doświadczenie, niezbędne do wykonywania pełnionej funkcji, przy czym banki powinny zapewniać tym osobom możliwość podnoszenia kwalifikacji, w tym w formie szkoleń.

2)Wytycznych Europejskiego Urzędu Nadzoru Bankowego i Europejskiego Urzędu Giełd i Papierów Wartościowych z 21 marca 2018 r. (X) w sprawie oceny odpowiedniości członków organu zarządzającego i osób pełniących najważniejsze funkcje (dalej „Wytyczne”).

Ponadto obowiązek pozyskiwania i pogłębiania wiedzy i umiejętności przez członków rad nadzorczych banków poprzez m.in. uczestnictwo w szkoleniach określony został w wydanych przez KNF „Zasadach ładu korporacyjnego dla instytucji nadzorowanych wydane przez Komisję Nadzoru Finansowego” oraz „Metodyce oceny odpowiedniości członków organów podmiotów nadzorowanych przez KNF”. Obowiązek aktualizowania wiedzy nakłada na członków RN także Regulamin działania RN.

Specyfiką branży bankowej są ciągle zmiany i wysoki poziom skomplikowania regulacji określających zasady jej funkcjonowania. Powoduje to konieczność ciągłej aktualizacji wiedzy i umiejętności członków RN, przede wszystkim poprzez udział w szkoleniach. Bez udziału w szkoleniach członkowie RN nie byliby w stanie spełnić wymogów nakładanych na nich przez wyżej opisane przepisy. Wiedza i umiejętności zdobyte w trakcie szkoleń są przydatne, ze względu na ich branżową specyfikę a także częste zmiany, w praktyce jedynie do pełnienia funkcji członka RN.

2. Brak przychodu w PDOF

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy o PDOF, do przychodów zalicza się m.in. przychody z otrzymanych nieodpłatnych świadczeń. Stosując ten przepis należy uwzględniać jego wykładnię dokonaną przez Trybunał Konstytucyjny (TK) w wyroku z 8 lipca 2014 r. sygn. akt K 7/13. Wyrok ten dotyczy wprawdzie świadczeń uzyskiwanych przez pracowników, jednak zawiera uniwersalne wskazówki interpretacyjne, jak należy rozumieć pojęcie „nieodpłatnych świadczeń”. Wskazówki te znajdują zastosowanie także w odniesieniu do członków RN.

TK definiując pojęcie „nieodpłatnych świadczeń” jako przychodu, w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy o PDOF, wskazał, że za przychód mogą być uznane wyłącznie świadczenia spełniające łącznie następujące trzy warunki:

1)zostały spełnione za zgodą pracownika (skorzystał z nich w pełni dobrowolnie),

2)zostały spełnione w jego interesie (a nie w interesie pracodawcy) i przyniosły mu korzyść w postaci powiększenia aktywów lub uniknięcia wydatku, który musiałby ponieść,

3)korzyść ta jest wymierna i przypisana indywidualnemu pracownikowi (nie jest dostępna w sposób ogólny dla wszystkich podmiotów).

Powyższe warunki nie są spełnione w przypadku świadczeń polegających na sfinansowaniu przez Bank szkoleń dla członków RN. Członkowie RN nie korzystają bowiem ze szkoleń dobrowolnie – udział w szkoleniach ma charakter obowiązkowy, ponieważ jest niezbędny dla spełnienia przez członków RN wymogów wynikających z wyżej opisanych regulacji. Zapewnienie członkom RN udziału w szkoleniach leży przede wszystkim w interesie Banku, a nie członków RN. Gdyby Bank nie zapewnił członkom RN udziału w szkoleniach, członkowie RN nie spełnialiby wymogów odpowiedniości w zakresie posiadanej wiedzy i umiejętności i w konsekwencji kluczowy dla Banku organ jakim jest RN nie funkcjonowałby w sposób prawidłowy. Mogłoby to doprowadzić nawet do odwołania członków RN przez KNF, co w oczywisty sposób uderzałoby w interesy zarówno Banku, jak i jego depozytariuszy.

Jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego, w ramach niektórych szkoleń członkowie RN mają zapewnione, poza częścią szkoleniową, atrakcje o charakterze integracyjnym (np. impreza integracyjna, wizyta na koncercie lub w teatrze, zwiedzanie zabytków lub muzeów). Udział w części integracyjnej tych szkoleń, w świetle wyżej opisanego wyroku TK, również nie powoduje powstania przychodu dla członków RN.

Zatem w świetle powyższego pokrycie przez Bank na rzecz członków Rady Nadzorczej kosztów szkoleń związanych z pełnieniem funkcji członka Rady Nadzorczej nie będzie stanowić dla nich przychodu w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tym samym - z tytułu ww. świadczeń - nie będzie ciążył na Banku obowiązek obliczenia, pobrania i odprowadzenia zaliczek na podatek dochodowy.

Państwa stanowisko w powyższej kwestii jest zgodne z aktualnym stanowiskiem tutejszego organu (Dyrektora KIS) wyrażonym w:

1)indywidualnej interpretacji z dnia 23 września 2024 r. nr 0114-KDIP2-2.4010.357.2024.4.PK oraz

2)indywidualnej interpretacji z dnia 4 października 2024 r. 0112-KDIL2-1.4011.640.2024.3.KF.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.) jest zasada powszechności opodatkowania, która wyrażona została w art. 9 ust. 1 tej ustawy. Zgodnie z treścią tego przepisu:

Stosownie do art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Za przychody należy zatem uznać każdą formę przysporzenia majątkowego, zarówno formę pieniężną, jak i niepieniężną, w tym nieodpłatne świadczenia otrzymane przez podatnika.

W myśl art. 11 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Zgodnie z art. 11 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Na mocy art. 11 ust. 2b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Dla celów podatkowych nieodpłatne świadczenie obejmuje działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby oraz wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne, to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku innej osobie, mające konkretny wymiar finansowy.

Kwestia rozumienia pojęcia „nieodpłatnych świadczeń” – w aspekcie świadczeń pracowniczych – była przedmiotem analizy Trybunału Konstytucyjnego, który w wyroku z 8 lipca 2014 r. sygn. akt K 7/13 dokonał ustalenia, jakie kryteria statuują nieodpłatne świadczenie do zakwalifikowania go jako przychodu pracownika z tytułu stosunku pracy.

Trybunał Konstytucyjny definiując pojęcie „innych nieodpłatnych świadczeń” jako przychodu, w rozumieniu art. 12 ust. 1 i art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazał, że za przychód pracownika mogą być uznane takie świadczenia, które:

-po pierwsze, zostały spełnione za zgodą pracownika (skorzystał z nich w pełni dobrowolnie),

-po drugie, zostały spełnione w jego interesie (a nie w interesie pracodawcy) i przyniosły mu korzyść w postaci powiększenia aktywów lub uniknięcia wydatku, który musiałby ponieść,

-po trzecie, korzyść ta jest wymierna i przypisana indywidualnemu pracownikowi (nie jest dostępna w sposób ogólny dla wszystkich podmiotów).

Wobec tego, przyjęcie oceny uznającej konkretne świadczenie ze strony pracodawcy za przychód pracownika ze stosunku pracy, podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, winno opierać się na przesłankach wynikających z ww. przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, które Trybunał Konstytucyjny w powołanym powyżej wyroku uznał za zgodne z Konstytucją i przedstawił ich interpretację.

Należy też pokreślić, że ustawowe pojęcie nieodpłatnych świadczeń musi być zawsze interpretowane w konkretnym kontekście, a nie w oderwaniu od niego, z pominięciem okoliczności realizacji pewnych uprawnień, zjawisk gospodarczych i zdarzeń prawnych.

Wskazać należy, że nieodpłatne świadczenie jest przychodem pracownika ze stosunku pracy – gdy świadczenie to powoduje wystąpienie po stronie pracownika przysporzenia: w postaci nabycia wymiernej korzyści majątkowej lub w postaci również wymiernego zaoszczędzenia wydatku. Nieodpłatne świadczenie jest przychodem pracownika, gdy zostało spełnione za zgodą pracownika, tj. gdy pracownik skorzystał z niego w pełni dobrowolnie. Zatem, pracodawca spełnił określone świadczenie na rzecz pracownika, gdy dysponował uprzednią zgodą pracownika na jego przyjęcie.

Przychód pracownika będzie obejmował nieodpłatne świadczenie, gdy świadczenie to zostanie spełnione w interesie pracownika (a nie w interesie pracodawcy) i przyniesie pracownikowi korzyść w postaci powiększenia jego aktywów lub uniknięcia wydatku, który musiałby ponieść. W zakresie tego kryterium należy wskazać, że chodzi o realny charakter przysporzenia, jako warunku objęcia nieodpłatnego świadczenia podatkiem dochodowym.

Nieodpłatne świadczenie jest przychodem pracownika, gdy korzyść jest wymierna i przypisana indywidualnemu pracownikowi, tj. nie jest dostępna w sposób ogólny dla wszystkich podmiotów. W sytuacji, gdy nieodpłatne świadczenie nie powoduje przysporzenia w postaci nabycia wymiernej korzyści majątkowej, czy to w postaci również wymiernego zaoszczędzenia wydatku, to wówczas nie można mówić o przychodzie z tytułu nieodpłatnego świadczenia.

Powyższy wyrok Trybunału Konstytucyjnego dotyczy wprawdzie świadczeń uzyskiwanych przez pracowników, jednak zawiera wskazówki interpretacyjne, jak należy rozumieć nieodpłatne świadczenia i przywołane ustalenia pozostają aktualne również do osób będących członkami rady nadzorczej, o których mowa w analizowanej sprawie.

Katalog źródeł przychodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych znajduje się w art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 2 tej ustawy:

W myśl art. 13 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Stosownie natomiast do art. 41 ust. 1 ww. ustawy:

Na mocy art. 42 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Jak wynika z art. 22aa ust. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1646):

W myśl art. 22aa ust. 8 ustawy Prawo bankowe:

Powyższe przepisy wskazują, że członkowie rady nadzorczej banku winni posiadać wiedzę, umiejętności i doświadczenie, odpowiednie do pełnionych przez nich funkcji i powierzonych im obowiązków. Natomiast bank jest zobowiązany do zapewnienia środków niezbędnych do przygotowania członków rady nadzorczej do pełnienia przez nich funkcji i środków niezbędnych do ich szkolenia.

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, że obowiązek posiadania przez członków Rady Nadzorczej odpowiedniej wiedzy, której wobec zmieniających się bardzo dynamicznie regulacji prawnych dotyczących branży bankowej nie da się uzyskać bez regularnego udziału w szkoleniach. W związku z tym pokrywają Państwo koszty Szkoleń członków Rady Nadzorczej. Pokrywanie tych kosztów przez Bank oraz udział w szkoleniach przez członków Rady Nadzorczej stanowi realizację obowiązków wynikających z przepisów przytoczonych przez Państwa we wniosku.

Państwa wniosek dotyczy wyłącznie Szkoleń, których tematyka jest związana przedmiotowo z obowiązkami realizowanymi w ramach sprawowanej funkcji członka Rady Nadzorczej.

Uwzględniając okoliczności faktyczne przedstawione w opisie sprawy, należy stwierdzić, że pokrycie przez Państwa na rzecz członków Rady Nadzorczej kosztów Szkoleń związanych z pełnieniem funkcji członka Rady Nadzorczej nie będzie stanowić dla nich przychodu w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tym samym – z tytułu ww. świadczeń – nie będzie ciążył na Państwu obowiązek obliczenia, pobrania i odprowadzenia zaliczek na podatek dochodowy.

W odniesieniu do powołanych przez Państwa interpretacji indywidualnych informuję, że rozstrzygnięcia w nich zawarte dotyczą tylko konkretnych, indywidualnych spraw i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).