Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe - Interpretacja

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe - Interpretacja - null

Temat interpretacji

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

30 września 2024 r. wpłynął Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej preferencyjną stawką podatkową. Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 27 listopada 2024 r.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego

Ogólny wstęp

Wnioskodawca jest osobą fizyczną, podatnikiem, podlega obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) na terytorium Rzeczypospolitej Polski (posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczony obowiązek podatkowy w świetle art. 3 ust. 1 oraz ust. 1a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. 2024 r. poz. 226, dalej: Ustawa o PIT).

Od 15 września 2021 r. Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą zarejestrowaną w Centralnej Ewidencji i Informacji Działalności Gospodarczej, której głównym przedmiotem jest działalność związana z oprogramowaniem (PKD: 62.01.Z).

Wnioskodawca rozlicza się i będzie rozliczał się w ramach podatkowej księgi przychodów i rozchodów i opodatkowuje swoje dochody na zasadach ogólnych (według skali podatkowej).

Opis prowadzonej działalności gospodarczej

Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej tworzy i rozwija oprogramowanie i świadczy na rzecz swoich klientów usługi z zakresu produkcji, rozwoju lub utrzymania oprogramowania, a w szczególności polegających na:

· projektowaniu struktury i zapisu kodu komputerowego niezbędnego do stworzenia i rozwinięcia oprogramowania na życzenie klienta,

· programowaniu, wykonaniu oprogramowania na indywidualne zamówienie,

· łączeniu w całość, przystosowaniu (modyfikowanie, konfigurowanie itp.) i instalowaniu istniejącego oprogramowania tak, aby było funkcjonalne w środowisku informatycznym klienta

- dalej łącznie: Usługi programistyczne.

Dla lepszego zrozumienia stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego Wnioskodawca wskazuje, że gdyby ubiegał się o pracę zamiast prowadzenia własnej działalności, stanowisko, jakie by mógł pełnić najprawdopodobniej zostałoby określone jako Developer, Programista. Generalny charakter pracy Wnioskodawcy należy określić jako freelancer.

Co więcej, Wnioskodawca w ramach wykonywanych może wykonywać na rzecz swoich klientów dodatkowe usługi, polegające na świadczeniu usług związanych z graniem i nagrywaniem gry komputerowej na potrzeby stworzenia zapowiedzi promującej daną grę (dalej łącznie: Usługi nagrywania materiałów wideo z gier).

Niniejszy wniosek dotyczy wyłącznie Usług programistycznych.

Forma współpracy z klientami Wnioskodawcy

Wnioskodawca współpracuje z wieloma klientami świadcząc im usługi programistyczne. Zakres wykonywanych usług, wynagrodzenie, tzw. kamienie milowe projektu, prawa i obowiązki stron (Wnioskodawcy i klienta), a także prawo do przeniesienia na rzecz klienta praw własności intelektualnej w ramach wypłacanego wynagrodzenia za usługi programistyczne, są regulowane poprzez:

1)umowę o współpracę albo

2)postanowienia mailowe albo

3)specjalistyczny portal (freelancer.com, dalej jako: Portal)

- dalej również jako: Ustalenia.

W przypadku współpracy przez Portal proces nawiązania współpracy z klientem jak i sama współpraca przebiega w następujący sposób:

1)klient tworzy projekt i publikuje go na Portalu. Przez projekt rozumie się ogłoszenie, w którym przyszły klient wskazuje interesujące go szczegóły potencjalnej współpracy – przede wszystkim efekt prac (co ma zostać stworzone), termin końcowy, proponowany budżet;

2)następnie freelancerzy (w tym Wnioskodawca) mogą zgłosić się do klienta przesyłając ofertę;

3)klient wybiera interesującą go ofertę i zaprasza konkretnego freelancera do współpracy (np. Wnioskodawcę);

4)później zazwyczaj toczą się rozmowy dotyczące szczegółów projektu i ustalenie kamieni milowych oraz płatności.

Wnioskodawca zwraca uwagę, że klientowi zależy na tym co ma zostać zrobione, a nie w jaki sposób.

Wykonywane Usługi, a prawa autorskie

W ramach Ustaleń, w szczególności zawartej umowy Wnioskodawca przenosi na klienta całość autorskich praw majątkowych do programu komputerowego i innych utworów, za co otrzymuje wynagrodzenie. W większości przypadków klienci Wnioskodawcy nie są rezydentami podatkowymi w Polsce.

Przykładowo zgodnie z regulaminem Portalu – który musi zaakceptować zarówno Wnioskodawca, jak i klienci, w przypadku gdy freelancer zostanie wybrany przez klienta do zrealizowania projektu, freelancer (Wnioskodawca) musi w ramach współpracy przenieść na klienta wszelkie autorskie prawa własności.

Prawa, o których mowa wyżej, przysługują klientowi na wszystkich polach eksploatacji utworu, w tym określonych w art. 50 oraz art. 74 ust. 4 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. 2022 r. poz. 2509, dalej: Prawo Autorskie).

Wnioskodawca tworzy i rozwija autorskie oprogramowanie stanowiące utwór podlegający ochronie na podstawie Prawa Autorskiego.

Świadczone przez Wnioskodawcę usługi polegają na tworzeniu oprogramowania i jego części. Wnioskodawca tworzy, ulepsza oraz rozwija oprogramowanie, w tym skrypty i narzędzia automatyzujące. Prawa autorskie do tworzonego oprogramowania są przenoszone na klienta zgodnie z warunkami Postanowień. Działania Wnioskodawcy polegające na ulepszaniu i modyfikacji oprogramowania, zmierzają do poprawy jego użyteczności, stabilności, bezpieczeństwa, albo funkcjonalności. Wnioskodawca prowadzi swoje prace na różnych platformach pozwalających systematycznie zapisywać ich postęp. Wnioskodawca pracuje najczęściej na silniku.

W związku ze swoją działalnością prowadzi badania nad oprogramowaniem, stosownie je rozwija, odnotowując swoje postępy w dedykowanym repozytorium kodu (miejsce, w którym zachowuje się cała historia zmian kodu). Cała wykonywana praca opiera się na zastosowaniu nowoczesnych technologii, z naciskiem na automatyzację, skalowalność, bezpieczeństwo i niezawodność systemów. Wnioskodawca przeprowadza eksperymenty i wdraża rozwiązania w zakresie infrastruktury jako kodu, ciągłej integracji i dostarczania, bezpieczeństwem, monitorowaniem, oraz zarządzania konfiguracją. Dodatkowo, w zakresie prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca utrzymuje oraz stale ulepsza infrastrukturę i swoje rozwiązania. W swojej domenie technicznej, monitoruje wydajność systemów, wykrywa i rozwiązuje problemy, dostosowuje poszczególne komponenty systemów, w celu zwiększenia ich stabilności i bezpieczeństwa oraz optymalizuje procesy. Wnioskodawca również rozszerza istniejący kod aplikacji, implementując funkcjonalności wspierające m. in. narzędzia monitorujące, w celu zapewnienia lepszej obserwowalności, niezawodności i skalowalności systemów. Poza wcześniej wymienionymi polami działalności wobec kontrahenta, Wnioskodawca wprowadza ulepszenia związane z architekturą systemów. Poza głównymi obszarami działalności, Wnioskodawca przyczynia się również do doskonalenia procesu rozwoju oprogramowania i środowisk wykorzystywanych przez kontrahenta.

Wśród przykładowych obszarów prowadzonych przez Wnioskodawcę prac można wyróżnić:

·tworzenie, ulepszanie i rozwijanie oprogramowania, w tym skryptów i narzędzi automatyzujących;

·ulepszanie i modyfikowanie oprogramowania w celu poprawy jego użyteczności, stabilności, bezpieczeństwa i funkcjonalności;

·prowadzenie badań nad oprogramowaniem, infrastrukturą i orkiestracją;

·rozwój infrastruktury jako kodu, ciągłej integracji i dostarczania;

·monitorowanie, bezpieczeństwo i zarządzanie konfiguracją systemów;

·optymalizacja procesów, wykrywanie i rozwiązywanie problemów technicznych;

·rozszerzanie istniejącego kodu aplikacji o nowe funkcjonalności wspierające monitorowanie i skalowalność systemów;

·ulepszanie architektury systemów;

·doskonalenie procesu rozwoju oprogramowania i środowisk wykorzystywanych przez kontrahenta;

·integracja zabezpieczeń na każdym etapie cyklu życia oprogramowania, w tym analiza bezpieczeństwa kodu oraz ocena podatności;

·tworzenie i zarządzanie politykami bezpieczeństwa w zakresie rozwoju oprogramowania i operacji IT;

·ulepszanie mechanizmów monitorowania z zastosowaniem sztucznej inteligencji do wykrywania i reagowania na zagrożenia w czasie rzeczywistym;

·integracja narzędzi do zarządzania logami i zdarzeniami w celu analizy i reakcji na incydenty bezpieczeństwa;

·opracowywanie i utrzymanie strategii odzyskiwania po awarii i ciągłości działania biznesowego;

·zarządzanie dostępem i tożsamością, wdrażanie rozwiązań do zarządzania tożsamościami i dostępem.

Wnioskodawca świadcząc Usługi programowania, wykonuje zatem pracę polegającą na rozwijaniu nowego oprogramowania lub na dodawaniu nowych funkcjonalności do oprogramowania.

Należy wskazać, że wszelkie użyte we wniosku określenia „oprogramowanie”, „kody”, „skrypty”, „narzędzia automatyzujące”, „infrastruktura”, „systemy”, „komponenty systemów”, oznaczają odrębne Utwory (programy komputerowe), podlegające ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych jako autorskie prawo do programu komputerowego.

W ramach prowadzonej działalności Wnioskodawca nabywa, łączy, kształtuje i wykorzystuje dostępną aktualnie wiedzę i umiejętności, w tym między innymi z zakresu narzędzi informatycznych i oprogramowania, oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów i usług.

Dodatkowo należy podkreślić, że fakt, że prace programistyczne Wnioskodawcy opierają się w części na posiadanej już wiedzy, nie oznacza, że w ich efekcie nie powstaje „nowa wiedza”. Założenie, że za każdym razem, kiedy nabywamy wiedzę z zewnętrznych źródeł, to w istocie nie korzystamy z „własnej” wiedzy, należy uznać za pozbawione sensu i nielogiczne. Trudno wyobrazić sobie sytuację, kiedy dojście do nowych rozwiązań niepoparte byłoby jakąkolwiek wiedzą. Wręcz przeciwnie - polega ono na wykorzystywaniu nabytej już wcześniej wiedzy, doświadczenia i na tej podstawie opracowywaniu nowych rozwiązań czy ulepszaniu dotychczasowych.

Działalność Wnioskodawcy, w ramach której tworzy oprogramowanie, ma charakter twórczy i indywidualny. Jest wyrazem jego własnej kreatywności, ma nowatorski i oryginalny charakter, nastawiona jest na tworzenie unikatowych rozwiązań. Wnioskodawca tworzy oprogramowanie na potrzeby klienta, z którym współpracuje. Każdy projekt (oprogramowanie) musi spełniać inne potrzeby biznesowe oraz dostosowywać się do specyficznych, dedykowanych wymagań technicznych Kontrahenta, co sprawia, że wytworzone oprogramowanie lub jego znaczące usprawnienia odznaczają się wymaganą w branży IT oryginalnością.

Tworzone przez Wnioskodawcę w ramach podejmowanych prac unikalne programy i kody komputerowe są programami komputerowymi podlegającymi ochronie prawnej na podstawie art. 74 ustawy Prawa autorskiego.

Zmiany wprowadzane przez Wnioskodawcę do rozwijanego lub ulepszanego oprogramowania nie mają charakteru rutynowych, okresowych zmian, a wynikają z potrzeby np. dodania nowych funkcji.

W efekcie rozwijania i ulepszania oprogramowania przez Wnioskodawcę powstają odrębne programy komputerowe podlegające ochronie na podstawie art. 74 Prawa autorskiego. Należy również wyjaśnić, że programowanie jest pracą polegającą na tworzeniu zindywidualizowanego kodu, którego tylko efekt jest z góry ustalony. Warto dodać, iż istnieje nieskończona ilość rozwiązań, które mogą do tego efektu doprowadzić. Praca programisty (w tym Wnioskodawcy w ramach Usług programistycznych) polega na doborze najbardziej wydajnych i odpowiednich metod oraz narzędzi, które mają zapewnić stworzenie konkretnej funkcjonalności. Wraz z rozwojem technologicznym oraz nabywaniem nowej wiedzy, niemal zawsze stosowane są nowe lub ulepszone metody i narzędzia. Co z kolei nie tylko wpływa na innowacyjność, ale również pozwala zwiększać wydajność i bezpieczeństwo tworzonych rozwiązań. W efekcie programista stale dostosowuje się do dynamicznie zmieniających się warunków rynkowych i technologicznych, co podkreśla twórczy i nowatorski charakter jego pracy.

Wnioskodawca tworzy programy komputerowe - utwory w rozumieniu art. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wobec czego cechują się one oryginalnością i indywidualnością, co stanowczo przeczy wprowadzaniu okresowych i rutynowych zmian do tworzonego oprogramowania. Przed przystąpieniem do wykonania oprogramowania, Wnioskodawca każdorazowo musi wybrać odpowiednią technologię, co wiąże się z wykorzystaniem swoich zasobów wiedzy czy też ich zwiększeniem. Nie posiadając tej wiedzy, Wnioskodawca nie byłby w stanie go stworzyć. Wobec tego do stworzenia oprogramowania Wnioskodawca za każdym razem musi wykorzystać całą swoją wiedzę programistyczną oraz doświadczenie zawodowe. Wnioskodawca nie jest podmiotem, który pełni wyłącznie proste funkcje produkcyjne, ponieważ ponosi ryzyko związane ze swoją działalnością wytwórczą, ponosi za nią pełne ryzyko, a w jej następstwie zdobywa prawa do stworzonego dzieła.

Wnioskodawca podkreśla, że z wykorzystaniem wszystkich możliwych zasobów wiedzy, które posiada w swojej działalności, planuje, projektuje i tworzy innowacyjne rozwiązania w branży w postaci ulepszonych produktów, procesów lub usług informatycznych. Przy czym podkreślenia wymaga, że ulepszenia są znaczące i pozwalają na np. zautomatyzowanie wielu procesów.

Wnioskodawca oznajmia, że w przypadku ulepszania programu, właścicielem ulepszanego/rozwijanego oprogramowania komputerowego jest klient, a Wnioskodawca dokonuje jedynie jego ulepszenia/rozwinięcia. Z chwilą przekazania wytworzonego programu klientowi Wnioskodawca przekazuje na jego rzecz wszelkie prawa autorskie do tego oprogramowania. Wnioskodawcy nie będą przysługiwały także pochodzące z licencji prawa do programu, do którego prawa autorskie już przeniesiono, nawet w przypadku jego dalszego ulepszania/rozwijania. Natomiast będą Wnioskodawcy do momentu przeniesienia na rzecz klienta, przysługiwały autorskie prawa majątkowe do składowych (tj. części oprogramowania), które to części mają na celu ulepszenie/rozwinięcie danego programu. W związku z tym Wnioskodawca nie jest użytkownikiem prawa na podstawie licencji wyłącznej, a także niewyłącznej.

Wnioskodawca wskazuje, że sposób przenoszenia autorskich praw do programu komputerowego każdorazowo spełnia warunki przewidziane w przepisach ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, w szczególności następuje z zachowaniem art. 41 oraz art. 53 tejże ustawy.

Systematyczność prowadzonych prac

Omawiane oprogramowanie jest tworzone, rozwijane i ulepszane przez Wnioskodawcę w sposób systematyczny, w ramach codziennej pracy. Prace w tym zakresie nie mają charakteru jednorazowego, lecz są prowadzone w sposób zorganizowany, z nastawieniem na ciągły rozwój i ulepszanie w przyszłości. Ponadto, w sposób systematyczny Wnioskodawca poszerza własną wiedzę i umiejętności z dziedziny informatyki oraz uczy się korzystać z nowych, wcześniej nieużywanych narzędzi.

Innymi słowy tworzenie, ulepszanie i rozwijanie kodów i programów komputerowych (oprogramowania) ma miejsce w ramach prowadzonej bezpośrednio przez Wnioskodawcę działalności o charakterze twórczym, podejmowanej w sposób systematyczny (metodyczny, zaplanowany i uporządkowany) w celu zwiększenia zasobów wiedzy lub wykorzystywania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań, która obejmuje prace rozwojowe.

Praca ma charakter systematyczny w tym rozumieniu, że nie ma charakteru działań incydentalnych, a celowy, zorganizowany i nakierowany na zwiększenie zasobów wiedzy i ich wykorzystanie do tworzenia nowych zastosowań. Jest to przy tym praca twórcza, jako iż przedmiotem pracy są zagadnienia i zadania wymagające innowacyjnych rozwiązań, bowiem każdorazowo rezultatem prac jest unikalny program lub kod komputerowy. Efekt prac stanowi przedmiot ochrony praw autorskich i Wnioskodawca posiada względem niego autorskie prawo do programu komputerowego. Wnioskodawca wskazuje, że każde stworzone oprogramowanie posiadało harmonogram prac, które zostały każdorazowo zrealizowane (zob. również fragment dotyczący kamieni milowych).

Odpowiedzialność Wnioskodawcy

Odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat oraz wykonywanie świadczonych usług ponosi Wnioskodawca. Zlecone Wnioskodawcy czynności w ramach świadczenia usług na rzecz klienta nie są wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i w czasie wyznaczonym przez zlecającego te czynności, czyli klienta. Klient zleca wykonanie czynności i weryfikuje ich efekt końcowy, tj. czy wykonane programy działają prawidłowo. Klient nie narzuca konkretnego sposobu implementacji rozwiązania, sprawdza jedynie rezultat – Wnioskodawca ma dużą swobodę i sam musi znaleźć najbardziej optymalne i efektywne rozwiązanie danego zagadnienia.

Wnioskodawca wskazuje, że zgodnie z postanowieniami zawartych umów Wnioskodawca i Jego klient są niezależnymi podmiotami, Wnioskodawca występuje jako podmiot profesjonalny, w związku z czym Wnioskodawca ponosi odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat oraz wykonywanie czynności w ramach realizacji zleceń programistycznych. Tym samym jako wykonujący usługi w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej, Wnioskodawca ponosi ryzyko gospodarcze związane z prowadzoną działalnością.

Opodatkowanie wynagrodzenia za przenoszone prawa autorskie

Z uwagi na fakt, że na podstawie Postanowień zawartych z klientami Wnioskodawca przenosił i przenosi na klienta całość autorskich praw majątkowych do efektów swojej pracy, tj. głównie kodów i programów komputerowych (oprogramowania), opisanych we wniosku. W 2024 r. Wnioskodawca już osiąga i osiągnie dochody z tytułu sprzedaży programu komputerowego podlegającego ochronie prawnej na podstawie art. 74 ustawy Prawa autorskiego.

W związku z obowiązującymi od 1 stycznia 2019 r. regulacjami „IP Box”, Wnioskodawca chciałby skorzystać z przepisów art. 30ca i art. 30cb ustawy o PIT, które umożliwiają zastosowanie 5% stawki opodatkowania odnośnie do dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, tj. autorskiego prawa do programu komputerowego (art. 30ca ust. 1 i ust. 2 pkt 8 ustawy o PIT).

W konsekwencji Wnioskodawca zamierza w zeznaniu rocznym za 2024 r. rozliczyć dochód uzyskany z autorskiego prawa do programu komputerowego (oprogramowania) w ramach opisanej współpracy z klientami z uwzględnieniem stawki podatku dochodowego wynoszącej 5%.

Wnioskodawca będzie obliczał wskaźnik „nexus” zgodnie z art. 30ca ust. 4 Ustawy o PIT, według wzoru:

(a + b) x 1,3/ (a + b + c + d),

w którym poszczególne litery oznaczają koszty faktycznie poniesione przez podatnika na:

a – prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej,

b – nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu niepowiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 3,

c – nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu powiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 4,

d - nabycie przez podatnika kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Ewidencja

Jednocześnie Wnioskodawca na potrzeby skorzystania z IP Box będzie posiadał szczegółową ewidencję pozwalającą na określenie podstawy opodatkowania stawką preferencyjną, zgodną z wymogami art. 30cb ustawy o PIT oraz pozwalającą na monitorowanie i śledzenie efektów prac badawczo-rozwojowych.

Ta szczegółowa ewidencja jest ewidencją odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów i umożliwi wyodrębnienie każdego kwalifikowanego prawa własności intelektualnej i zawierać będzie zapisy w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie łącznego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, tj. spełniać będzie wymogi określone w art. 30cb ustawy o PIT.

Każdorazowo przed złożeniem deklaracji podatkowej Wnioskodawca przygotuje omawianą odrębną ewidencję, która umożliwi wyodrębnienie każdego kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów (o ile będą to koszty bezpośrednie) i dochodu (straty) przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej. Ewidencja obecnie nie jest prowadzona przez Wnioskodawcę na bieżąco, lecz zostanie sporządzona w odpowiednim terminie poprzedzającym złożenie deklaracji podatkowej, w tym w szczególności za rok podatkowy 2024 r. W kolejnych latach Wnioskodawca planuje prowadzić ewidencję na bieżąco.

Wnioskodawca wskazuje, że ewidencja będzie prowadzona zgodnie z art. 30cb ust. 2 ustawy o PIT, w związku z czym w ewidencji tej zawarte będą wszystkie elementy wymagane w świetle art. 30cb ustawy o PIT, w tym także wyodrębniane będą:

- każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej;

- przychody, koszty uzyskania przychodów i dochód (strata) przypadająca na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej;

- koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ustawy o PIT, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu.

Koszty uzyskania przychodu

Nie wszystkie koszty, które Wnioskodawca ponosi na uzyskanie dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej mają charakter bezpośredni - znaczna część ma charakter pośredni i Wnioskodawca nie jest w stanie określić ich bezpośrednio jako poniesionych na uzyskanie dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

W zakres takich kosztów wchodzą: koszty wyposażenia biura (np. biurko, fotel, oświetlenie, rolety, toner do drukarki, wentylator biurowy), paliwo, opłaty leasingowe dla samochodu, opłaty eksploatacyjne pojazdu, składka OC, AC, koszty nabycia laptopa i drobnego sprzętu specjalistycznego, książki branżowe, abonament z kursu z języka angielskiego, koszty nabycia i naprawy smartfona, abonament telefoniczny.

Celem alokacji tych kosztów pośrednich do kosztów uzyskania przychodu w związku z obliczeniem dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej Wnioskodawca ma zamiar zastosować, w drodze analogii, zasadę wynikają z treści art. 22 ust. 3 i ust. 3a ustawy o PIT, tj. koszty związane z przychodami z tytułu kwalifikowanych praw własności intelektualnej ustalone zostaną w takim stosunku, w jakim pozostają przychody z tych źródeł w ogólnej kwocie przychodów uzyskiwanych przez Wnioskodawcę z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej.

Innymi słowy, koszty pośrednio związane z wytworzeniem kwalifikowanych praw własności intelektualnej, w części, w jakiej będą proporcjonalnie przypisane do przychodów przypadających ze zbycia kwalifikowanych praw własności intelektualnej, gdzie proporcja zostanie ustalona jako stosunek przychodów ze zbycia kwalifikowanych praw własności intelektualnej do przychodów Wnioskodawcy ogółem, zostaną uznane za koszty, o które należy pomniejszyć przychody z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w celu obliczenia kwalifikowanego dochodu.

Również ewidencja, o której mowa wyżej we wniosku posługiwać się będzie proporcją przychodu. W takim więc stopniu, w jakim przychód ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej pozostawać będzie w przychodzie ogółem, w takiej wysokości dany wydatek - koszt pośredni (którego przypisanie wprost do danego rodzaju przychodu nie jest możliwe) - będzie stanowił koszt podlegający odliczeniu od przychodu ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Końcowo Wnioskodawca wskazuje, że przychodów z prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej, które nie wynikają ze zbywania kwalifikowanego prawa własności intelektualnej nie ma zamiaru rozliczać z uwzględnieniem stawki preferencyjnej (5%).

Uzupełnienie opisu stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

Tak jak Wnioskodawca wskazał w treści wniosku o interpretację, tworzy On, ulepsza oraz rozwija oprogramowanie, w tym skrypty i narzędzia automatyzujące. Działania Wnioskodawcy polegające na ulepszaniu i modyfikacji oprogramowania, zmierzają do poprawy jego użyteczności, stabilności, bezpieczeństwa, albo funkcjonalności. Wnioskodawca prowadzi swoje prace na różnych platformach pozwalających systematycznie zapisywać ich postęp. W związku ze swoją działalnością prowadzi badania nad oprogramowaniem, infrastrukturą, czy orkiestracją i stosownie je rozwija, odnotowując swoje postępy w dedykowanym repozytorium kodu (miejsce, w którym zachowuje się cała historia zmian kodu). Cała wykonywana praca opiera się na zastosowaniu nowoczesnych technologii, z naciskiem na automatyzację, skalowalność, bezpieczeństwo i niezawodność systemów. Wnioskodawca przeprowadza eksperymenty i wdraża rozwiązania w zakresie infrastruktury jako kodu, ciągłej integracji i dostarczania, bezpieczeństwem, monitorowaniem, oraz zarządzania konfiguracją. Dodatkowo, w zakresie prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca utrzymuje oraz stale ulepsza infrastrukturę i rozwiązania w obszarze wirtualnej rzeczywistości (z ang. virtual reality, tj. VR) i rozszerzonej rzeczywistości (z ang. augmented reality, tj. AR), skupiając się na niezawodności i skalowalności systemów.

Poza wcześniej wymienionymi polami działalności wobec kontrahenta, Wnioskodawca wprowadza ulepszenia związane z architekturą systemów. Poza głównymi obszarami działalności, Wnioskodawca przyczynia się również do doskonalenia procesu rozwoju oprogramowania.

Przykładem wykonanych przez Wnioskodawcę konkretnych narzędzi, nowych koncepcji, rozwiązań niewystępujących w praktyce gospodarczej, które spowodowały, że wytworzony, rozwinięty/zmodyfikowany „program komputerowy” w znacznym stopniu różni się od rozwiązań już funkcjonujących wraz ze wskazaniem jakie usprawnienia odróżniają wytworzone/rozwinięte przez Wnioskodawcę oprogramowanie od już istniejących znajdują się poniżej.

Aplikacja

Aplikacja została zaprojektowana z wykorzystaniem innowacyjnych rozwiązań, które znacząco wyróżniają ją na tle istniejących aplikacji rozszerzonej rzeczywistości.

Narzędzia i technologie:

W projekcie wykorzystano technologię, która eliminuje konieczność instalacji dedykowanych aplikacji, umożliwiając dostęp do bezpośrednio w przeglądarce internetowej.

Połączenie technologii z zaawansowanym śledzeniem obrazu pozwoliło na płynne i precyzyjne umieszczenie treści w realnym otoczeniu. Dodatkowo, zaimplementowanie systemu interakcji w JavaScript umożliwiło dynamiczną i intuicyjną interakcję użytkownika z elementami rozszerzonej rzeczywistości.

Nowe koncepcje i rozwiązania:

Innowacyjne podejście polegało na użyciu zaproszenia jako punktu wyjściowego dla doświadczenia. Fizyczny obiekt został przekształcony w interaktywną bramę do cyfrowego świata, co stanowi nowatorską formę komunikacji i angażowania odbiorców.

Zintegrowano modele 3D z animacjami, dźwiękiem, materiałami wideo, systemem interakcji tworząc w pełni immersyjne doświadczenie użytkownika.

Oryginalność i usprawnienia:

Łatwość dostępu: Aplikacja działa bez potrzeby instalacji dodatkowego oprogramowania, co czyni ją bardziej dostępną i inkluzywną dla szerokiej grupy odbiorców.

Unikatowe doświadczenie interaktywne: Synchronizacja animacji 3D z multimediami w czasie rzeczywistym wyróżnia projekt na tle standardowych aplikacji, które często oferują jedynie statyczne treści.

Skalowalność: Zastosowane rozwiązania mogą być łatwo adaptowane do innych wydarzeń, wystaw lub materiałów edukacyjnych, bez znaczącego zwiększania kosztów lub zasobów co zwiększa ich potencjał komercyjny i użytkowy.

Dzięki powyższym elementom aplikacja znacząco różni się od standardowych rozwiązań funkcjonujących na rynku, łącząc nowatorskie podejście technologiczne z wyjątkową formą prezentacji treści.

Projekt

W projekcie „...” zastosowano szereg nowych rozwiązań technologicznych i koncepcyjnych, które znacząco odróżniają to oprogramowanie od innych dostępnych aplikacji VR na rynku:

Narzędzia i technologie:

Wykorzystano platformę do stworzenia aplikacji VR z pełnym wsparciem dla immersyjnych środowisk 3D. Do projektowania środowisk i symulacji użyto zaawansowanych narzędzi, systemy fizyki wirtualnej oraz biblioteki do śledzenia ruchu użytkownika w przestrzeni VR.

Nowe koncepcje i rozwiązania:

Aplikacja została opracowana z myślą o efektywnym szkoleniu pracowników w realistycznym środowisku budowlanym, co pozwala użytkownikom nabywać umiejętności w warunkach symulujących realne zagrożenia i zadania. Nowością w kontekście istniejących rozwiązań była personalizacja scenariuszy, umożliwiająca dostosowanie zadań do indywidualnych potrzeb użytkowników i specyfiki ich pracy oraz system adaptacyjnego monitorowania i przepływu użytkownika. Algorytm ten monitoruje i ocenia działania użytkownika na podstawie wcześniej zdefiniowanych kryteriów. Zastosowane metryki obejmują m.in. wykonanie konkretnych zadań, użycie konkretnych narzędzi czy osiągnięcie określonych poziomów umiejętności.

Różnice w stosunku do istniejących rozwiązań:

Rozbudowane scenariusze szkoleniowe: Każdy ze scenariuszy został zaprojektowany w oparciu o rzeczywiste wyzwania i problemy występujące w branży budowlanej, oferując realistyczne doświadczenie edukacyjne.

Interakcja z wirtualnym otoczeniem: Aplikacja umożliwia użytkownikom wykonywanie złożonych czynności, takich jak montaż elementów budowlanych, obsługa narzędzi, czy testowanie funkcji technicznych instalacji.

System analizy postępów: Wbudowano narzędzia do śledzenia wyników i analizy efektywności szkoleń, co pozwala na ocenę użytkownika w czasie rzeczywistym.

Oryginalność i usprawnienia:

Połączenie nauki z gamifikacją: Dzięki interaktywnym elementom i nagrodom za poprawne wykonanie zadań aplikacja motywuje użytkowników do nauki i poprawy swoich umiejętności.

Obsługa zarówno: Rozwiązanie jest kompatybilne z najnowszymi urządzeniami, co zapewnia użytkownikom dostęp do najbardziej zaawansowanych funkcji VR, takich jak lepsze odwzorowanie przestrzeni czy wydajniejsze śledzenie ruchu.

Optymalizacja dla środowisk budowlanych: Aplikacja uwzględnia specyfikę branży, w tym dokładne odwzorowanie narzędzi, materiałów i procedur, co zwiększa jej przydatność w praktyce.

Projekt ten wyróżnia się kompleksowym podejściem do szkolenia VR oraz zaawansowaną interaktywnością, dzięki czemu stanowi innowację w obszarze zastosowań wirtualnej rzeczywistości w przemyśle budowlanym.

W związku z tym, działalność Wnioskodawcy, w ramach której tworzy Oprogramowanie ma charakter twórczy - o indywidualnym charakterze, jest wyrazem własnej twórczości indywidualnej, posiada charakter kreatywny, nowatorski oryginalny w pomyśle (za każdym razem opiera się na autorskich pomysłach Wnioskodawcy), jest nastawiona na tworzenie nowych oryginalnych rozwiązań o charakterze unikatowym. Powyższe nie zmienia fakt, że Wnioskodawca w ramach tworzenia Oprogramowania może opierać się na posiadanej już wiedzy i stworzonych narzędziach.

Działalność Wnioskodawcy, w ramach której tworzy Oprogramowanie ma charakter twórczy o indywidualnym charakterze, jest wyrazem własnej twórczości indywidualnej, posiada charakter kreatywny, nowatorski, oryginalny w pomyśle. Jest nastawiona na tworzenie nowych oryginalnych rozwiązań o charakterze unikatowym. Wnioskodawca tworzy oprogramowanie w zależności od potrzeb Kontrahenta, z którym współpracuje. Każdy projekt (oprogramowanie) musi spełniać inne potrzeby biznesowe, inne, dedykowane pod Kontrahenta określone wymagania techniczne, co sprawia, że wytworzone nowe oprogramowanie lub usprawnione w znacznym stopniu cechuje wymagana w branży IT oryginalność. Wnioskodawca może stwierdzić, że tworzenie programów komputerowych ma miejsce w ramach prowadzonej bezpośrednio przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, w ramach której prowadzi On prace w sposób systematyczny, zaplanowany i metodyczny w celu tworzenia nowych zastosowań przy wykorzystaniu zasobów wiedzy. Wnioskodawca wykorzystuje przy tym własną inwencję twórczą i korzysta z posiadanej przez siebie wiedzy i umiejętności. Niniejsze przesądza m.in. o elemencie „twórczym” owej działalności, tzn. są to działania, które choćby w minimalnym stopniu odróżniają się od innych rezultatów takiego samego działania, a zatem posiadają cechę nowości, której stopień nie ma znaczenia (Objaśnienia podatkowe Ministra Finansów z dnia 15 lipca 2019 r. dotyczące preferencyjnego opodatkowania dochodów wytwarzanych przez prawa własności intelektualnej - IP BOX).

Tak jak Wnioskodawca wskazał w treści wniosku o interpretację, Wnioskodawca tworzy, ulepsza oraz rozwija oprogramowanie, w tym skrypty i narzędzia automatyzujące. Działania Wnioskodawcy polegające na ulepszaniu i modyfikacji oprogramowania, zmierzają do poprawy jego użyteczności, stabilności, bezpieczeństwa, albo funkcjonalności. Wnioskodawca prowadzi swoje prace na różnych platformach pozwalających systematycznie zapisywać ich postęp. W związku ze swoją działalnością prowadzi badania nad oprogramowaniem, infrastrukturą, czy orkiestracją i stosownie je rozwija, odnotowując swoje postępy w dedykowanym repozytorium kodu (miejsce, w którym zachowuje się cała historia zmian kodu). Cała wykonywana praca opiera się na zastosowaniu nowoczesnych technologii, z naciskiem na automatyzację, skalowalność, bezpieczeństwo i niezawodność systemów. Wnioskodawca przeprowadza eksperymenty i wdraża rozwiązania w zakresie infrastruktury jako kodu, ciągłej integracji i dostarczania, bezpieczeństwem, monitorowaniem, oraz zarządzania konfiguracją. Dodatkowo, w zakresie prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca utrzymuje oraz stale ulepsza infrastrukturę i rozwiązania w obszarze wirtualnej rzeczywistości (z ang. virtual reality, tj. VR) i rozszerzonej rzeczywistości (z ang. augmented reality, tj. AR).

Przykładem wykonanych przez Wnioskodawcę czynności (działań), wraz ze wskazaniem wykorzystywanych technologii informatycznych i wskazaniem ich oryginalności są (lit. a, b i c):

Aplikacja

Aplikacja została zaprojektowana z wykorzystaniem innowacyjnych rozwiązań, które znacząco wyróżniają ją na tle istniejących aplikacji rozszerzonej rzeczywistości..

Narzędzia i technologie:

W projekcie wykorzystano technologię, która eliminuje konieczność instalacji dedykowanych aplikacji, umożliwiając dostęp do bezpośrednio w przeglądarce internetowej.

Połączenie technologii ... z zaawansowanym śledzeniem obrazu pozwoliło na płynne i precyzyjne umieszczenie treści w realnym otoczeniu. Dodatkowo, zaimplementowanie systemu interakcji w ... umożliwiło dynamiczną i intuicyjną interakcję użytkownika z elementami rozszerzonej rzeczywistości.

Nowe koncepcje i rozwiązania:

Innowacyjne podejście polegało na użyciu zaproszenia jako punktu wyjściowego dla doświadczenia AR. Fizyczny obiekt został przekształcony w interaktywną bramę do cyfrowego świata, co stanowi nowatorską formę komunikacji i angażowania odbiorców.

Zintegrowano modele 3D z animacjami, dźwiękiem, materiałami wideo, systemem interakcji tworząc w pełni immersyjne doświadczenie użytkownika.

Oryginalność i usprawnienia:

Łatwość dostępu: Aplikacja działa bez potrzeby instalacji dodatkowego oprogramowania, co czyni ją bardziej dostępną i inkluzywną dla szerokiej grupy odbiorców.

Projekt

W projekcie zastosowano szereg nowych rozwiązań technologicznych i koncepcyjnych, które znacząco odróżniają to oprogramowanie od innych dostępnych aplikacji VR na rynku:

Narzędzia i technologie:

Wykorzystano platformę do stworzenia aplikacji z pełnym wsparciem dla immersyjnych środowisk 3D. Do projektowania środowisk i symulacji użyto zaawansowanych narzędzi takich jak ..., systemy fizyki wirtualnej oraz biblioteki do śledzenia ruchu użytkownika w przestrzeni VR.

Nowe koncepcje i rozwiązania:

Różnice w stosunku do istniejących rozwiązań:

System analizy postępów: Wbudowano narzędzia do śledzenia wyników i analizy efektywności szkoleń, co pozwala na ocenę użytkownika w czasie rzeczywistym.

Oryginalność i usprawnienia:

Połączenie nauki z gamifikacją: Dzięki interaktywnym elementom i nagrodom za poprawne wykonanie zadań aplikacja motywuje użytkowników do nauki i poprawy swoich umiejętności.

Optymalizacja dla środowisk budowlanych: Aplikacja uwzględnia specyfikę branży, w tym dokładne odwzorowanie narzędzi, materiałów i procedur, co zwiększa jej przydatność w praktyce.

Wnioskodawca wskazuje, że cel za każdym razem jest ten sam - stworzenie oprogramowania, które będzie działało sprawnie, bezbłędnie i będzie zawierało wszelkie zaplanowane funkcjonalności (lit. a).

Wnioskodawca wskazuje, że cele przy każdym oprogramowaniu są te same, czyli stworzenie oprogramowania spełniające ustalone wymagania. Wnioskodawca tworzy je samodzielnie, dysponując jedynie swoją wiedzą i doświadczeniem (lit. b).

Wnioskodawca wskazuje, że działalność, w ramach której tworzy Oprogramowanie podejmowana jest w sposób uporządkowany, zaplanowany, metodyczny, według pewnego systemu, na podstawie przygotowanego harmonogramu prac z przyjęciem określonych celów do osiągnięcia. Wnioskodawca zobowiązany jest do ścisłej, zgodnej z harmonogramem współpracy, którą zobowiązany jest należycie udokumentować i wykonywać zgodnie z oczekiwaniami Kontrahenta i przedstawionym przez niego planem (lit. c).

Wnioskodawca wskazuje, że każde oprogramowanie posiadało harmonogram prac, które zostały każdorazowo zrealizowane (lit. d).

Programowanie jest pracą polegającą na tworzeniu zindywidualizowanego kodu, którego tylko efekt jest z góry ustalony (podstawa planu, na podstawie którego tworzony jest harmonogram). Warto dodać, iż istnieje nieskończona ilość rozwiązań, które mogą do tego efektu doprowadzić. Praca programisty polega na doborze najbardziej wydajnych i odpowiednich metod oraz środków, które mają zapewnić stworzenie konkretnej funkcjonalności. Należy podkreślić, iż program stworzony przez Wnioskodawcę na rzecz danego Kontrahenta ulepszył i rozwinął działanie starych programów, lub też powodował stworzenie zupełnie nowych funkcjonalności.

W swojej działalności Wnioskodawca zawsze stara się dostarczyć najnowsze rozwiązania w branży, zapoznając się z obecnym stanem techniki w branży IT oraz z aktualnymi zastosowaniami wprowadzonymi w działalności kontrahentów, tym samym zwiększając zasoby swojej wiedzy (sposób wykorzystania oraz selekcji tej wiedzy pod względem przydatności do realizacji każdego nowego, rozwiniętego/ulepszonego Oprogramowania - lit. c).

Przystępując do tworzenia oprogramowania Wnioskodawca planuje jego realizację w ten sposób, aby prace odbywały się w ramach harmonogramu.

Należy także pamiętać, że ustawodawca nie przewidział minimalnego progu skalowalności zwiększenia zasobów wiedzy, dlatego istotny jest element celowości, który Wnioskodawca uwzględnia w swojej działalności. Ponadto, warto wspomnieć, że twórczą działalność Wnioskodawcy odnosić należy nie do praktyki gospodarczej sensu largo, a do praktyki gospodarczej danego podmiotu. Wytworzone oprogramowania stanowią nowość w działalności Wnioskodawcy, więc do momentu ich wytworzenia Wnioskodawca nie oferował podobnych rozwiązań.

Dodatkowo należy podkreślić, że fakt, że prace programistyczne Wnioskodawcy opierają się w części na posiadanej już wiedzy, nie oznacza, że w ich efekcie nie powstaje „nowa wiedza”. Założenie, że za każdym razem, kiedy nabywa On wiedzę z zewnętrznych źródeł, to w istocie nie korzysta z „własnej” wiedzy, należy uznać za pozbawione sensu i nielogiczne. Trudno wyobrazić sobie sytuację, kiedy dojście do nowych rozwiązań niepoparte byłoby jakąkolwiek wiedzą. Wręcz przeciwnie - polega ono na wykorzystywaniu nabytej już wcześniej wiedzy, doświadczenia i na tej podstawie opracowywaniu nowych rozwiązań czy ulepszaniu dotychczasowych.

Poniżej Wnioskodawca prezentuje opis jakimi zasobami wiedzy dysponował przed rozpoczęciem realizacji poszczególnego Oprogramowania (np. generalna umiejętność pracy w ...), jaki rodzaj wiedzy i umiejętności Wnioskodawca wykorzystuje i rozwija wraz ze wskazaniem technologii na bazie jakiej powstają poszczególne rozwiązania (np. generowanie nowych wersji aplikacji), jakie nowe zastosowania i usprawnienia odróżniają tworzone, rozwinięte/ulepszone Oprogramowanie od już istniejących (np. zupełnie nowa, nieistniejąca do tej pory wersja aplikacji, nowa aplikacja, nowe algorytmy, ulepszanie istniejących algorytmów), sposób wykorzystania posiadanej wiedzy, oferowanych dotychczas produktów, usług, na jakich rozwiązaniach Wnioskodawca się opierał oraz efekty działań i ich zastosowanie.

Aplikacja

Aplikacja została zaprojektowana z wykorzystaniem innowacyjnych rozwiązań, które znacząco wyróżniają ją na tle istniejących aplikacji rozszerzonej rzeczywistości.

Narzędzia i technologie:

W projekcie wykorzystano technologię, która eliminuje konieczność instalacji dedykowanych aplikacji, umożliwiając dostęp do bezpośrednio w przeglądarce internetowej.

Połączenie technologii ... z zaawansowanym śledzeniem obrazu pozwoliło na płynne i precyzyjne umieszczenie treści w realnym otoczeniu.

Nowe koncepcje i rozwiązania:

Zintegrowano modele 3D z animacjami, dźwiękiem i materiałami wideo, tworząc w pełni immersyjne doświadczenie użytkownika.

Oryginalność i usprawnienia:

Łatwość dostępu: Aplikacja działa bez potrzeby instalacji dodatkowego oprogramowania, co czyni ją bardziej dostępną i inkluzywną dla szerokiej grupy odbiorców.

Skalowalność: Zastosowane rozwiązania mogą być łatwo adaptowane do innych wydarzeń, wystaw lub materiałów edukacyjnych, co zwiększa ich potencjał komercyjny i użytkowy.

Projekt

W projekcie zastosowano szereg nowych rozwiązań technologicznych i koncepcyjnych, które znacząco odróżniają to oprogramowanie od innych dostępnych aplikacji na rynku:

Narzędzia i technologie:

Wykorzystano platformę do stworzenia aplikacji z pełnym wsparciem dla immersyjnych środowisk 3D. Do projektowania środowisk i symulacji użyto zaawansowanych narzędzi takich jak, systemy fizyki wirtualnej) oraz biblioteki do śledzenia ruchu użytkownika w przestrzeni.

Nowe koncepcje i rozwiązania:

Różnice w stosunku do istniejących rozwiązań:

System analizy postępów: Wbudowano narzędzia do śledzenia wyników i analizy efektywności szkoleń, co pozwala na ocenę użytkownika w czasie rzeczywistym.

Oryginalność i usprawnienia:

Połączenie nauki z gamifikacją: Dzięki interaktywnym elementom i nagrodom za poprawne wykonanie zadań aplikacja motywuje użytkowników do nauki i poprawy swoich umiejętności.

Obsługa zarówno Rozwiązanie jest kompatybilne z najnowszymi urządzeniami, co zapewnia użytkownikom dostęp do najbardziej zaawansowanych funkcji, takich jak lepsze odwzorowanie przestrzeni czy wydajniejsze śledzenie ruchu.

Optymalizacja dla środowisk budowlanych: Aplikacja uwzględnia specyfikę branży, w tym dokładne odwzorowanie narzędzi, materiałów i procedur, co zwiększa jej przydatność w praktyce.

Projekt ten wyróżnia się kompleksowym podejściem do szkolenia oraz zaawansowaną interaktywnością, dzięki czemu stanowi innowację w obszarze zastosowań wirtualnej rzeczywistości w przemyśle budowlanym.

Wszystkie czynności, które realizował Wnioskodawca w zakresie wytwarzania i rozwijania programów komputerowych, zlecane przez Kontrahentów, prowadziły do powstania utworów (odrębnych programów komputerowych), które podlegają ochronie zgodnie z art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, do których przenoszone są prawa majątkowe.

Wnioskodawca oświadcza, że efektem prac, którymi są „oprogramowanie”, „kody”, „skrypty”, „narzędzia automatyzujące”, „infrastruktura”, „orkiestracja”, „systemy”, „komponenty systemów” zawsze są utworami w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, tj. zawsze odznaczają się rzeczywiście oryginalnym, twórczym charakterem, zawsze są kreacją nowej, nieistniejącej wcześniej wartości niematerialnej (lit. a).

Ponadto nie są efektem pracy, która wymaga do osiągnięcia rezultatu jedynie określonych umiejętności programistycznych i której rezultaty da się z góry określić i przewidzieć jako mające charakter powtarzalny (lit. b).

Nie są również jedynie techniczną, a twórczą realizacją szczegółowych projektów zlecanych przez Kontrahenta (lit. c).

Orkiestracja nie jest traktowana jako utwór gdyż w kontekście wytwarzania oprogramowania i odnosi się do procesu automatyzowania, zarządzania oraz koordynacji złożonych procesów i działań związanych z infrastrukturą oraz aplikacjami. Jest to sposób na kontrolowanie, w jaki sposób różne systemy, komponenty lub usługi współpracują ze sobą, aby dostarczyć konkretny wynik. Celem orkiestracji jest automatyzacja zadań, które tradycyjnie byłyby wykonywane ręcznie, aby przyspieszyć procesy i zmniejszyć ryzyko błędów. Orkiestracja jest kluczowym elementem w nowoczesnych praktykach IT, gdzie celem jest osiągnięcie pełnej automatyzacji procesów wytwarzania i wdrażania oprogramowania.

Wnioskodawca wskazuje, że zgodnie z umową zawartą z Kontrahentem, dochodzi do przeniesienia autorskich praw majątkowych do utworów w całości, bez jakichkolwiek ograniczeń czasowych, terytorialnych lub innych. Przeniesienie autorskich praw majątkowych do utworów następuje każdorazowo z chwilą wydania danego utworu kontrahentowi, na wszelkich polach eksploatacji istniejących w chwili zawarcia umowy oraz polach eksploatacji, które powstaną w przyszłości. Jak wskazano we wniosku, w ramach Ustaleń, w szczególności zawartej umowy Wnioskodawca przenosi na klienta całość autorskich praw majątkowych do programu komputerowego i innych utworów, za co otrzymuje wynagrodzenie. W większości przypadków klienci Wnioskodawcy nie są rezydentami podatkowymi w Polsce.

Przykładowo zgodnie z regulaminem Portalu – który musi zaakceptować zarówno Wnioskodawca jak i klienci, w przypadku gdy freelancer zostanie wybrany przez klienta do zrealizowania projektu, freelancer (Wnioskodawca) musi w ramach współpracy przenieść na klienta wszelkie autorskie prawa własności.

W przypadku, gdy utwór stanowi program komputerowy, przeniesienie autorskich praw majątkowych obejmuje także uprawnienia wskazane w art. 74 ust. 4 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Przeniesienie autorskich praw majątkowych dotyczy wszelkich postaci ustalenia utworów, w tym zwłaszcza kodu źródłowego i wynikowego oprogramowania stanowiącego utwór.

Przekazanie utworu dokonywane jest poprzez przekazanie nośnika danych Kontrahentowi, na którym został utrwalony utwór. Nośnik ten z chwilą przekazania staje się własnością Kontrahenta. Natomiast w przypadku utworu będącego programem komputerowym, Wnioskodawca zobowiązuje się umieścić kod źródłowy w repozytorium stanowiącym własność Kontrahenta bądź też przekazać Kontrahentowi nośnik z kodem źródłowym, który zostanie przekazany w formie plików tekstowych lub w inny sposób wskazany przez Kontrahenta. Kod źródłowy staje się własnością Kontrahenta z chwilą jego utworzenia.

Wyodrębnienie konkretnego programu komputerowego i przeniesienie praw do tego efektu pracy na Kontrahenta jest również każdorazowo możliwe dzięki prowadzonej na bieżąco ewidencji.

Wynagrodzenie wypłacane Wnioskodawcy za wykonane usługi najczęściej w całości stanowi zapłatę za przeniesienie autorskich praw do programu komputerowego. Jeżeli na fakturze rozliczeniowej lub innym dokumencie rozliczeniowym (np. zestawienia, załączniki do faktury) zawarta jest pozycja inna niżeli sprzedaż kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, Wnioskodawca nie zaliczy go do ulgi IP BOX i będzie ona wyodrębniona w osobnej pozycji oraz kwotowo.

Nie ma stałych okresów czasowych jako „okresów rozliczeniowych”. Zakończenie okresu rozliczeniowego jest powiązane z realizacją konkretnych etapów projektu. Takie podejście występuje w projektach rozliczanych na podstawie kamieni milowych lub zdefiniowanych celów.

Przykładowe warunki wyznaczające koniec okresu rozliczeniowego:

Dostarczenie etapu projektu: np. opracowanie i dostarczenie konkretnej funkcjonalności aplikacji, jak zakończenie modułu szkoleniowego w VR.

Przeprowadzenie testów i odbiorów: etap kończy się po akceptacji wyników testów funkcjonalnych przez klienta.

Dokumentacja etapowa: przygotowanie i przekazanie raportu z prac wykonanych w danym okresie.

Inne ustalone kamienie milowe: np. zakończenie projektowania środowiska 3D, integracja narzędzi analitycznych czy optymalizacja na danym urządzeniu VR.

Wnioskodawca wskazuje, że na ww. wydatki będą składały się meble, akcesoria do organizacji dokumentów, tablice do planowania, inne niezbędne przedmioty umożliwiające organizację spotkań z klientami (koszty wyposażenia biura) oraz odpowiednio dodatkowe monitory, klawiatury mechaniczne, myszki precyzyjne (np. dla grafików lub programistów), stacje dokujące, słuchawki z mikrofonem do wideokonferencji (drobny sprzęt specjalistyczny), gogle VR, telefony komórkowe wykorzystywane do testów aplikacji, stacja robocza, tusze do drukarki.

Wnioskodawca wskazuje, że wymienione w pytaniu 3 wydatki stanowią dla Niego koszty uzyskania przychodów w rozumieniu art. 22 ust. 1 w zw. z art. 23 ust. 1 ustawy o PIT, czyli koszty uzyskania przychodów rozpoznawane przez Wnioskodawcę dla celów PIT. Usługi dla klientów, którzy są podmiotami zagranicznymi, są wykonywane przez Wnioskodawcę w Polsce.

Wnioskodawca wskazuje, że dochody za okres przyszły będą uzyskiwane w takich samych okolicznościach faktycznych, jak w przedstawione we wniosku.

Pytania

1.Czy przedstawione w opisie stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego prace rozwojowe w zakresie oprogramowania komputerowego, wykonywane przez Wnioskodawcę, spełniają kryteria uznania ich za działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 5a pkt 38 ustawy o PIT?

2.Czy dochody ze sprzedaży praw autorskich do utworów wytwarzanych przez Wnioskodawcę stanowią i stanowić będą dochody z kwalifikowanych praw własności intelektualnej i tym samym będą podlegały opodatkowaniu wg preferencyjnej stawki wynoszącej 5% zgodnie z art. 30ca ustawy o PIT?

3.W jaki sposób, na gruncie art. 30ca ust. 7 w zw. z art. 9 ust. 2 ustawy o PIT należy przypisać koszty pośrednio związane z wytworzeniem kwalifikowanych praw własności intelektualnej do przychodu z tytułu sprzedaży kwalifikowanych praw własności intelektualnej?

Pana stanowisko w sprawie

Stanowisko w zakresie pytania 1

Pana zdaniem, przedstawione w opisie stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego prace rozwojowe w zakresie oprogramowania komputerowego wykonywane przez Pana spełniają kryteria uznania ich za działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 5a ust. 38 ustawy o PIT.

Stanowisko w zakresie pytania 2

Dochody ze sprzedaży autorskich praw do utworów stanowią dochody z kwalifikowanych praw własności intelektualnej i tym samym będą podlegały opodatkowaniu według preferencyjnej stawki wynoszącej 5% zgodnie z art. 30ca ustawy o PIT.

Stanowisko w zakresie pytania 3

W przypadku kosztów pośrednio związanych z wytworzeniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej należy przypisać je do przychodów ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w proporcji, w jakiej przychód ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej pozostaje w stosunku do przychodów ogółem.

Uzasadnienie stanowiska

Ad 1

Działalność badawczo-rozwojowa została zdefiniowana w art. 5a pkt 38 ustawy o PIT, zgodnie z którym jest to działalność twórcza obejmująca badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowana w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Ustawą z dnia 3 lipca 2018 r. - Przepisy wprowadzające ustawę Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. z 2018 r. poz. 1669), znowelizowano definicję „badań naukowych” oraz „prac rozwojowych” stanowiących łącznie „działalność badawczo-rozwojową” w myśl art. 5a pkt 38 ustawy o PIT. Zgodnie z art. 5a pkt 39 ustawy o PIT, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 października 2018 r., „badania naukowe” to:

a)badania podstawowe w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 1 ustawy prawo o szkolnictwie wyższym i nauce,

b)badania aplikacyjne w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 2 ustawy prawo o szkolnictwie wyższym i nauce".

W konsekwencji z dniem 1 października 2018 r., przepisy ustawy o PIT, bezpośrednio referują do ustawy - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Jak stanowi art. 4 ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy prawo o szkolnictwie wyższym i nauce „badania naukowe” obejmują:

a)badania podstawowe rozumiane jako prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne;

b)badania aplikacyjne rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń.

Z kolei, stosownie do art. 5a pkt 40 ustawy o PIT, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 października 2018 r., „prace rozwojowe” to prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce. W myśl ww. regulacji „prace rozwojowe” są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Mając na uwadze przytoczone powyżej ramy prawne, o prowadzeniu działalności badawczo-rozwojowej można mówić, gdy realizowane prace:

· mają twórczy charakter,

· są prowadzone w systematyczny sposób,

·zostały zrealizowane w określonym celu - zwiększenia zasobów wiedzy oraz ich wykorzystania do tworzenia nowych zastosowań,

· obejmują badania naukowe lub prace rozwojowe.

Pojęcie „twórczy” zgodnie z definicją słownikową oznacza - mający na celu tworzenie; będący wynikiem tworzenia. Zaś „tworzyć” - powodować powstawanie czegoś. Można zatem uznać, że działalność podejmowana przez podatnika musi mieć na celu opracowanie, wytworzenie, skonstruowanie czegoś. Ustawa nie precyzuje co ma być wynikiem owego procesu twórczego. Można zatem przyjąć, że może to być przykładowo produkt, materiał, usługa, narzędzie czy też program. Ponadto, wśród synonimów terminu „twórczy” można wymienić takie przymiotniki jak: „kreatywny” czy „konstruktywny”.

Mając na uwadze powyższe, podkreśla Pan, że Pana działalność ma charakter twórczy/innowacyjny, gdyż jest nakierowana na wypracowanie lub wykorzystanie dostępnych zasobów wiedzy do tworzenia nowych lub istotnie zmodyfikowanych narzędzi na rzecz kontrahenta. Prace wykonywane przez Pana wymagają kreatywnego podejścia, nie są wykonywane na schematach, lecz każdorazowo wymagają dokonywania rozwiązań koncepcyjnych pozwalających na realizację danego projektu. Algorytmy rozwiązań proponowane kontrahentowi w ramach projektów nie powielają prostych i funkcjonujących na rynku typowych koncepcji. Klient otrzymuje zindywidualizowane, nowoczesne i innowacyjne narzędzia IT (m.in. aplikacje VR, AR). Twórczy charakter Pana działalności potwierdza również fakt, iż rezultatem Pana działań są subiektywnie nowe wytwory intelektu w postaci analiz, kodów źródłowych, dokumentacji, algorytmów, itp.

Pojęcie „systematyczny” oznacza z kolei - robiący coś regularnie i starannie - oraz w przypadku działań - prowadzony w sposób uporządkowany, według pewnego systemu. Wydaje się również, że należy przez to pojęcie rozumieć nie tylko bieżące prowadzenie prac badawczo-rozwojowych rozpoczętych w przeszłości, ale także rozpoczęcie działalności w tym zakresie przy założeniu, że podatnik w przyszłości planuje wykonywać tego rodzaju prace. Prace te zaś powinny charakteryzować się stosowną regularnością.

W Pana opinii, przesłanka ta oznacza wyłączenie czynności incydentalnych podatnika i konieczność poszukiwania takich przejawów jego aktywności, które prowadzone są w uporządkowany oraz regularny sposób. Należy wskazać, że prace jakie Pan realizuje w ramach działalności nie mają incydentalnego charakteru, lecz wykonywane są w systematyczny sposób. Działania te stanowią istotę Pana funkcjonowania i podejmowane są w zaplanowany sposób poprzez odpowiadanie na zapotrzebowanie kontrahenta. Systematyczność realizowanych prac wynika również z funkcji pełnionych przez Pana wobec klienta, które dotyczą obsługi informatycznej, w tym realizacji na jego rzecz prac polegających na dostarczaniu nowych rozwiązań informatycznych lub ich istotnych modyfikacjach.

Działalność badawczo-rozwojowa musi mieć określony cel, tj. powinna być nakierowana na zwiększenie zasobów wiedzy oraz ich wykorzystanie do tworzenia nowych zastosowań. Podkreśla Pan, że podejmowane aktywności ze swej istoty zmierzają do uzyskania specjalistycznej wiedzy, która w większości sytuacji jest niedostępna na rynku. Efektem zastosowania zasobów wiedzy jest ich wykorzystanie do tworzenia nowych lub istotnie zmodyfikowanych/ulepszonych produktów na rzecz kontrahenta. Głównym celem realizowanych przez Pana prac jest przede wszystkim tworzenie, rozwój oraz optymalizacja (modyfikacja) innowacyjnych i technologicznie zaawansowanych oprogramowań, systemów, aplikacji oraz innych narzędzi IT.

Jak wskazano w stanie faktycznym, poprzez tworzenie nowego rozwiązania technicznego, wykorzystuje Pan dotychczas istniejącą wiedzę oraz opracowuje nową wiedzę z dziedziny technologii i informatyki do tworzenia nowych lub ulepszonych produktów, technologii i rozwiązań.

Pana zdaniem, zatem, Pana aktywność w ramach prowadzonych prac zasadniczo może zostać uznana za prace rozwojowe, gdyż polega m.in. na kształtowaniu i wykorzystywaniu wiedzy i umiejętności z dziedziny nauk i technologii do tworzenia i projektowania nowych, zmienionych lub ulepszonych produktów, technologii i rozwiązań.

Wskazuje Pan również, że realizowane przez Pana prace nie są prowadzone na schematach lub w sposób automatyczny, lecz mają zindywidualizowany charakter i są przygotowywane pod danego klienta.

Ponadto, charakter prac w istotny sposób odbiega od wprowadzania okresowych zmian do produktów. Nie polegają one na dostosowaniu produktów w związku z m.in. koniecznością aktualizacji oprogramowania lub usunięciu istniejących błędów, lecz polega na opracowaniu nowych produktów lub istotnych modyfikacjach istniejących produktów w związku ze zgłoszeniem zapotrzebowania przez kontrahenta lub identyfikacją zapotrzebowania przez Pana, które są zwykle związane z chęcią optymalizacji określonych segmentów prowadzonej działalności.

Oprócz tego w Objaśnieniach podatkowych z dnia 15 lipca 2019 r. dotyczących preferencyjnego opodatkowania dochodów wytwarzanych przez prawa własności intelektualnej - IP Box w definiowaniu działalności B+R następuje odniesienie do kryteriów z tzw. Podręcznika Frascati (OECD (2018), Podręcznik Frascati 2015: Zalecenia dotyczące pozyskiwania i prezentowania danych z zakresu działalności badawczej i rozwojowej, Pomiar działalności naukowo-technicznej i innowacyjnej, OECD Publishing, Paris/GUS, Warsaw, ....). Według podręcznika działalność badawczo-rozwojowa musi być: nowatorska, twórcza, nieprzewidywalna, metodyczna, możliwa do przeniesienia lub odtworzenia.

Działalność podejmowana przez Pana polega na tworzeniu oprogramowania komputerowego w odpowiedzi na zapotrzebowanie biznesowe klienta. Działania te stanowią prace rozwojowe w rozumieniu ustawy o PIT. Polegają one bowiem na wykorzystaniu nowej i istniejącej wiedzy, tj. wiedzy i narzędzi programistycznych, języków programowania, znanych algorytmów, do zaprojektowania nowych i ulepszonych rozwiązań.

Reasumując, Pana zdaniem, opisane prace spełniają definicję działalności badawczo-rozwojowej, o której mowa w art. 5a pkt 38 w zw. z art. 5a pkt 39 i 40 ustawy o PIT.

Ad 2

Stoi Pan na stanowisku, że dochody ze sprzedaży autorskich praw do Utworów stanowią dochody z kwalifikowanych praw własności intelektualnej i tym samym będą podlegały opodatkowaniu według preferencyjnej stawki wynoszącej 5% zgodnie z art. 30ca ustawy o PIT.

Jak zostało wskazane w opisie stanu faktycznego, sam wytwarza Pan utwory i przysługują Panu względem nich prawa autorskie, które następnie przenosi Pan na Spółkę za wynagrodzeniem. Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy o PIT, podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

W myśl art. 30ca ust. 2 ustawy o PIT, kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej są:

1)patent,

2)prawo ochronne na wzór użytkowy,

3)prawo z rejestracji wzoru przemysłowego,

4)prawo z rejestracji topografii układu scalonego,

5)dodatkowe prawo ochronne dla patentu na produkt leczniczy lub produkt ochrony roślin,

6)prawo z rejestracji produktu leczniczego i produktu leczniczego weterynaryjnego dopuszczonych do obrotu,

7)wyłączne prawo, o którym mowa w ustawie z dnia 26 czerwca 2003 r. o ochronie prawnej odmian roślin (Dz. U. z 2018 r. poz. 432),

8)autorskie prawo do programu komputerowego - podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Jak zostało wskazane w opisie stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego, należy uznać, że wytwarzane przez Pana Utwory są chronione autorskim prawem do programu komputerowego na podstawie przepisów Prawa autorskiego.

Podstawę opodatkowania stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym (art. 30ca ust. 3 ustawy o PIT).

Zgodnie natomiast z art. 30ca ust. 7 powołanej ustawy, dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty:

1)z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;

2)ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;

3)z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi;

4)z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu.

W celu prawidłowego zastosowania preferencji IP Box wobec autorskiego prawa do programu komputerowego należy nadać mu znaczenia funkcjonalne, celowościowe i rozszerzające, w zgodzie z najbardziej istotnym międzynarodowym kontekstem przepisów o IP Box, czyli Raportem OECD BEPS Plan Działania nr 5. Zgodnie z akapitem 34 tego Raportu, copyrighted software, nie tylko program komputerowy chroniony prawem autorskim, ale szerzej oprogramowanie chronione prawem autorskim, może zawierać się w katalogu kwalifikowanych IP jako aktywo funkcjonalnie ekwiwalentne do patentu. OECD wskazuje, że oprogramowanie chronione prawem autorskim dzieli podstawowe cechy patentów, ponieważ jest nowatorskie, nieoczywiste i użyteczne, a zatem zasadniczo wynika z prowadzenia innowacyjnej działalności badawczo-rozwojowej, której prowadzenie powinny stymulować przepisy o IP Box. Włączenie oprogramowania chronionego prawem autorskim do definicji funkcjonalnie równoważnych kwalifikowanych IP zapewnia również, że różne traktowanie oprogramowania na mocy prawa patentowego różnych jurysdykcji nie ma wpływu na to, czy dochody z oprogramowania mogą korzystać z różnych regulacji IP Box.

W związku z tym, że w Polsce oprogramowanie - definiowane jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów - podlega ochronie jak utwór literacki z art. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, oprogramowanie może być, zgodnie z wykładnią celowościową i kontekstualną (Raport OECD), uznane za kwalifikowane prawo własności intelektualnej w świetle rozszerzającej wykładni art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o PIT, jeśli jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszenie jest wynikiem prac badawczo-rozwojowych.

Mając powyższe na uwadze, w przypadku uznania Pana stanowiska w zakresie pytania nr 1 za prawidłowe oraz spełnienia pozostałych wymogów dotyczących, m.in. prawidłowej ewidencji projektowej oraz kosztów, dochód generowany przez Pana ze sprzedaży praw autorskich do Utworów wytworzonych w ramach jednoosobowej działalności gospodarczej będzie podlegał preferencyjnemu opodatkowaniu 5% stawką na zasadach określonych w art. 30ca ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ad 3

W Pana ocenie, w przypadku kosztów pośrednio związanych z wytworzeniem

kwalifikowanych praw własności intelektualnej, należy przypisać je do przychodów ze sprzedaży kwalifikowanych praw własności intelektualnych w proporcji, w jakiej przychód ze sprzedaży kwalifikowanych własności intelektualnych pozostaje w stosunku do przychodów ogółem.

Zgodnie z art. 30ca ust. 7 ustawy o PIT, dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty:

1)z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;

2)ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;

3)z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi;

4)z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu.

Natomiast zgodnie z art. 9 ust. 2 ustawy o PIT, dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 23o, art. 23u, art. 24-24b, art. 24c, art. 24e, art. 30ca, art. 30da oraz art. 30f nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

W świetle wyżej przytoczonych przepisów dla ustalenia dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej (tak jak dla ogólnej działalności gospodarczej) należy uwzględnić zarówno koszty pośrednie, jak i bezpośrednio związane z kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej.

Biorąc pod uwagę powyższe, konieczne jest odpowiednie przypisanie kosztów do przychodów związanych ze sprzedażą kwalifikowanych praw własności intelektualnej oraz innych przychodów.

Istnieją także wydatki, których przypisanie wprost do danego rodzaju przychodu nie jest możliwe (tzn. koszty pośrednie).

Pana zdaniem, w tej sytuacji zasadnym jest posłużenie się proporcją przychodu. Innymi słowy, w takim stopniu, w jakim przychód ze sprzedaży kwalifikowanych praw własności intelektualnej pozostaje w przychodzie ogółem, w takiej wysokości dany wydatek - koszt pośredni (którego przypisanie wprost do danego rodzaju przychodu nie jest możliwe) będzie stanowił koszt podlegający odliczeniu od przychodu ze sprzedaży kwalifikowanych praw własności intelektualnej.

Powyższy sposób przypisywania kosztów pośrednich wynika w sposób pośredni z art. 22 ust. 3 ustawy o PIT, zgodnie z którym jeżeli podatnik ponosi koszty uzyskania przychodów ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu, oraz koszty związane z przychodami z innych źródeł, a nie jest możliwe ustalenie kosztów uzyskania przypadających na poszczególne źródła, koszty te ustala się w takim stosunku, w jakim pozostają przychody z tych źródeł w ogólnej kwocie przychodów. Mimo, że przywołany przepis odnosi się do przychodów, z których dochód podlega opodatkowaniu oraz przychodów z innych źródeł, nic nie stoi na przeszkodzie, aby posiłkować się nim przy obliczaniu stosunku kosztów dotyczących przychodów ze sprzedaży kwalifikowanych praw własności intelektualnej oraz pozostałych przychodów. Powyższe potwierdza akapit 136 Objaśnień podatkowych z dnia 15 lipca 2019 r., dotyczących preferencyjnego opodatkowania dochodów wytwarzanych przez prawa własności intelektualnej - IP Box - „konieczne jest więc wskazanie przez podatnika przychodów osiąganych z danego kwalifikowanego IP oraz alokowanie do tych przychodów funkcjonalnie związanych z nimi kosztów, które w sposób bezpośredni i pośredni przyczyniły się do powstania tego przychodu. Zatem dochodem z kwalifikowanego IP jest nadwyżka sumy przychodów osiągnięta z tego kwalifikowanego IP nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą z kwalifikowanego IP”.

W związku z powyższym, stoi Pan na stanowisku, że w przypadku kosztów pośrednio związanych z wytworzeniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, należy przypisać je do przychodów ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w proporcji, w jakiej przychód ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej pozostaje w stosunku do przychodów ogółem.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.):

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 5a pkt 6 tejże ustawy:

Ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej oznacza to działalność zarobkową:

a)wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,

b)polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,

c)polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

– prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Stosownie natomiast do treści art. 5b ust. 1 ww. ustawy:

Za pozarolniczą działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

a)odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat tych czynności oraz ich wykonywanie, z wyłączeniem odpowiedzialności za popełnienie czynów niedozwolonych, ponosi zlecający wykonanie tych czynności;

b)są one wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonych przez zlecającego te czynności;

c)wykonujący te czynności nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością.

W związku z tym, że przepisy dotyczące IP Box odnoszą się do działalności badawczo-rozwojowej, należy także przytoczyć definicje, które wynikają w tym zakresie z ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. z 2023 r. poz. 742 ze zm.).

Zgodnie z art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Ilekroć w ustawie jest mowa o działalności badawczo-rozwojowej oznacza to działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

W myśl art. 5a pkt 39 ww. ustawy:

Ilekroć w ustawie jest mowa o badaniach naukowych oznacza to:

a)badania podstawowe w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (t. j. Dz. U. z 2023 r.. poz. 742 z późn. zm.)

b)badania aplikacyjne w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Z kolei w definicji prac rozwojowych zawartej w art. 5a pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazano, że:

Ilekroć w ustawie jest mowa o pracach rozwojowych oznacza to: prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Na podstawie art. 4 ust. 2 tej ustawy:

Badania naukowe są działalnością obejmującą:

1)badania podstawowe rozumiane jako prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne;

2)badania aplikacyjne rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń.

Natomiast zgodnie art. 4 ust. 3 ustawy – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce:

Prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Z opisu sprawy wynika, że głównym przedmiotem Pana działalności jest działalność związana z oprogramowaniem. Tworzy i rozwija Pan autorskie oprogramowanie stanowiące utwór podlegający ochronie na podstawie Prawa Autorskiego. Świadczy Pan na rzecz swoich klientów usługi z zakresu produkcji, rozwoju lub utrzymania oprogramowania, a w szczególności polegających na:

· projektowaniu struktury i zapisu kodu komputerowego niezbędnego do stworzenia i rozwinięcia oprogramowania na życzenie klienta,

· programowaniu, wykonaniu oprogramowania na indywidualne zamówienie,

· łączeniu w całość, przystosowaniu (modyfikowanie, konfigurowanie itp.) i instalowaniu istniejącego oprogramowania tak, aby było funkcjonalne w środowisku informatycznym klienta

- dalej łącznie: Usługi programistyczne.

Przykładem wykonanych przez Pana czynności, w tym Oprogramowania tworzonego i rozwijanego przez Pana są:

-Projekt

-Aplikacja.

Na wstępie trzeba podkreślić, że z pracami badawczo-rozwojowymi mamy do czynienia wówczas, gdy wykorzystuje się dostępną wiedzę z dziedziny nauki, technologii oraz innej wiedzy i umiejętności do tworzenia nowych lub ulepszenia istniejących produktów/usług. Wobec powyższego ocena, czy prowadzone przez Pana prace programistyczne stanowią działalność badawczo-rozwojową dokonana zostanie w kontekście wskazanych przez Pana efektów tych prac (programów opisanych we wniosku).

Z ustawowej definicji zawartej w regulacjach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że działalność badawczo-rozwojowa musi mieć charakter twórczy. Jak podaje Słownik języka polskiego PWN, działalność twórcza to zespół działań podejmowanych w kierunku tworzenia (działalność – zespół działań podejmowanych w jakimś celu), powstania czegoś (twórczy – mający na celu tworzenie, tworzyć – powodować powstanie czegoś). W doktrynie prawa autorskiego podkreśla się natomiast, że cecha twórczości związana jest przede wszystkim z rezultatem działalności człowieka o charakterze kreacyjnym i jest spełniona wówczas, gdy istnieje nowy wytwór intelektu. Działalność twórcza oznacza, że „ustawodawca za przedmiot prawa autorskiego uznaje tylko rezultat (przejaw) takiego działania, który choćby w minimalnym stopniu odróżnia się od innych rezultatów takiego samego działania, a zatem, że posiada cechę nowości, której stopień nie ma znaczenia”. Zatem, twórczość działalności badawczo-rozwojowej może przejawiać się opracowywaniem nowych koncepcji, narzędzi, rozwiązań niewystępujących dotychczas w praktyce gospodarczej podatnika lub na tyle innowacyjnych, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących u podatnika.

W opisie sprawy wskazał Pan, że w związku z tym, Pana działalność, w ramach której tworzy Oprogramowanie ma charakter twórczy i indywidualny. Jest wyrazem Pana własnej kreatywności, ma nowatorski i oryginalny charakter, nastawiona jest na tworzenie unikatowych rozwiązań. Tworzy Pan oprogramowanie na potrzeby klienta, z którym współpracuje. Każdy projekt (oprogramowanie) musi spełniać inne potrzeby biznesowe oraz dostosowywać się do specyficznych, dedykowanych wymagań technicznych Kontrahenta, co sprawia, że wytworzone oprogramowanie lub jego znaczące usprawnienia odznaczają się wymaganą w branży IT oryginalnością. Tworzone przez Pana w ramach podejmowanych prac unikalne programy i kody komputerowe są programami komputerowymi podlegającymi ochronie prawnej na podstawie art. 74 ustawy Prawa autorskiego. Tworzy Pan programy komputerowe - utwory w rozumieniu art. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wobec czego cechują się one oryginalnością i indywidualnością, co stanowczo przeczy wprowadzaniu okresowych i rutynowych zmian do tworzonego oprogramowania. Wykorzystuje Pan przy tym własną inwencję twórczą i korzysta z posiadanej przez siebie wiedzy i umiejętności. Niniejsze przesądza m.in. o elemencie „twórczym” owej działalności, tzn. są to działania, które choćby w minimalnym stopniu odróżniają się od innych rezultatów takiego samego działania, a zatem posiadają cechę nowości, której stopień nie ma znaczenia. Wszystkie czynności, które realizował Pan w zakresie wytwarzania i rozwijania programów komputerowych, zlecane przez Kontrahentów, prowadziły do powstania utworów (odrębnych programów komputerowych), które podlegają ochronie zgodnie z art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, do których przenoszone są prawa majątkowe.

Zatem, prowadzona przez Pana działalność w zakresie tworzenia wymienionych programów komputerowych ma twórczy charakter.

Kolejnym kryterium działalności badawczo-rozwojowej jest prowadzenie tej działalności w sposób systematyczny. Zgodnie ze Słownikiem języka polskiego PWN, słowo systematyczny oznacza (i) robiący coś regularnie i starannie, (ii) o procesach: zachodzący stale od dłuższego czasu, (iii) o działaniach: prowadzony w sposób uporządkowany, według pewnego systemu; też: o efektach takich działań; planowy, metodyczny. W związku z tym, że w definicji działalności badawczo-rozwojowej słowo „systematyczny” występuje w sformułowaniu „podejmowaną (działalność) w sposób systematyczny”, a więc odnosi się do „działalności”, czyli zespołu działań podejmowanych w jakimś celu, najbardziej właściwą definicją systematyczności w omawianym zakresie jest definicja obejmująca prowadzenie działalności w sposób uporządkowany, według pewnego systemu. Zatem słowo systematycznie odnosi się również do działalności prowadzonej w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany. To oznacza, że działalność badawczo-rozwojowa jest prowadzona systematycznie niezależnie od tego, czy podatnik stale prowadzi prace badawczo-rozwojowe, czy tylko od czasu do czasu, a nawet incydentalnie, co wynika z charakteru prowadzonej przez niego działalności oraz potrzeb rynku, klientów, sytuacji mikro i makroekonomicznej. Z powyższego wynika, że spełnienie kryterium „systematyczności” danej działalności nie jest uzależnione od ciągłości tej działalności, w tym od określonego czasu przez jaki działalność taka ma być prowadzona ani też od istnienia planu co do prowadzenia przez podatnika podobnej działalności w przyszłości. Wystarczające jest, aby podatnik zaplanował i przeprowadził chociażby jeden projekt badawczo-rozwojowy, przyjmując dla niego określone cele do osiągnięcia, harmonogram i zasoby. Taka działalność może być uznana za działalność systematyczną, tj. prowadzoną w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany.

Wyjaśnił Pan, że tworzenie, ulepszanie i rozwijanie kodów i programów komputerowych (oprogramowania) ma miejsce w ramach prowadzonej bezpośrednio przez Pana działalności o charakterze twórczym, podejmowanej w sposób systematyczny (metodyczny, zaplanowany i uporządkowany) w celu zwiększenia zasobów wiedzy lub wykorzystywania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań, która obejmuje prace rozwojowe.

Pana praca ma charakter systematyczny w tym rozumieniu, że nie ma charakteru działań incydentalnych, a celowy, zorganizowany i nakierowany na zwiększenie zasobów wiedzy i ich wykorzystanie do tworzenia nowych zastosowań. Ponadto działalność, w ramach której tworzy Pan Oprogramowanie podejmowana jest w sposób uporządkowany, zaplanowany, metodyczny, według pewnego systemu, na podstawie przygotowanego harmonogramu prac z przyjęciem określonych celów do osiągnięcia. Jest Pan zobowiązany do ścisłej, zgodnej z harmonogramem współpracy, którą zobowiązany jest należycie udokumentować i wykonywać zgodnie z oczekiwaniami Kontrahenta i przedstawionym przez niego planem.

Zatem, kolejne kryterium definicji działalności badawczo-rozwojowej w odniesieniu do wskazanych przez Pana programów komputerowych jest spełnione.

Powyżej omówione dwa kryteria działalności badawczo-rozwojowej dotyczą charakteru i organizacji prowadzenia tej działalności, podczas gdy ostatnie, trzecie kryterium, dotyczy rezultatu prowadzenia tej działalności, tj. zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. W konsekwencji – głównym zadaniem dla zarządzającego projektem badawczo-rozwojowym jest zlokalizowanie i zidentyfikowanie zasobów wiedzy przed rozpoczęciem działań projektowych, zasobów w ujęciu funkcjonalnym i celowościowym, czyli podlegającym zwiększeniu oraz możliwym i właściwym do wykorzystania zwiększonej wiedzy do nowych zastosowań. Lokalizacja i identyfikacja wiedzy obejmuje szereg działań, w tym określenie stanu wiedzy, miejsca, sposobu jej wykorzystania oraz selekcji pod względem przydatności do realizacji celu projektu.

Z opisu sprawy wynika, że przedmiotem Pana pracy są zagadnienia i zadania wymagające innowacyjnych rozwiązań, bowiem każdorazowo rezultatem prac jest unikalny program lub kod komputerowy. Przed przystąpieniem do wykonania oprogramowania, każdorazowo musi Pan wybrać odpowiednią technologię, co wiążę się z wykorzystaniem swoich zasobów wiedzy czy też ich zwiększeniem. Nie posiadając tej wiedzy, nie byłby Pan w stanie go stworzyć. Wobec tego do stworzenia oprogramowania za każdym razem musi Pan wykorzystać całą swoją wiedzę programistyczną oraz doświadczenie zawodowe. W swojej działalności zawsze stara się Pan dostarczyć najnowsze rozwiązania w branży, zapoznając się z obecnym stanem techniki w branży IT oraz z aktualnymi zastosowaniami wprowadzonymi w działalności kontrahentów, tym samym zwiększając zasoby swojej wiedzy. Podkreśla Pan, że z wykorzystaniem wszystkich możliwych zasobów wiedzy, które posiada w swojej działalności, planuje, projektuje i tworzy innowacyjne rozwiązania w branży w postaci ulepszonych produktów, procesów lub usług informatycznych. Przy czym podkreślenia wymaga, że ulepszenia są znaczące i pozwalają na np. zautomatyzowanie wielu procesów.

Zatem, powyższe pozwala uznać, że wykorzystuje Pan istniejące zasoby wiedzy w celu tworzenia nowych zastosowań.

Kluczowe jest zawarte w definicji działalności badawczo-rozwojowej rozróżnienie, które wskazuje, że taka działalność obejmuje dwa rodzaje aktywności, tj.:

·badania podstawowe i badania aplikacyjne zdefiniowane w art. 4 ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce oraz

·prace rozwojowe, o których mowa w art. 4 ust. 3 tej ustawy.

Należy zwrócić uwagę na wyłączenie zawarte w art. 4 ust. 3 tej ustawy, mogące odnosić się do wielu przejawów aktywności podatnika. Zastrzeżenie zostało wprowadzone w celu wyeliminowania z zakresu działalności badawczo-rozwojowej tych przejawów aktywności podatnika, które mimo ulepszenia istniejących procesów lub usług, z uwagi na swoją cykliczność (okresowość) oraz brak innowacyjnego charakteru (rutynowość), nie mogą stanowić prac rozwojowych.

Pojęcie działalności badawczo-rozwojowej obejmuje również prace rozwojowe w rozumieniu Prawa o szkolnictwie wyższym i nauce.

Prace rozwojowe polegają na nabywaniu, łączeniu, kształtowaniu i wykorzystywaniu dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności – przy czym użyty przez ustawodawcę spójnik „i” wskazuje, że aby uznać działania za prace rozwojowe konieczne jest zaistnienie wszystkich tych czynności, tj.:

·nabycia dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności;

·łączenia dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności;

·kształtowania dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności;

·wykorzystania dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności.

Prace rozwojowe bazują zatem na dostępnej wiedzy – w zależności od celów, jakie przyjęto dla prowadzenia prac, będzie to wiedza z określonej dziedziny lub dziedzin. Prace te obejmują kolejno:

· nabycie wiedzy i umiejętności, czyli pozyskanie wiedzy/umiejętności, zapoznanie się z wiedzą, zrozumienie jej;

· łączenie wiedzy i umiejętności, czyli znalezienie takich zależności pomiędzy wiedzą z różnych zakresów, dziedzin lub wiedzy wynikającej z różnych badań naukowych oraz pomiędzy umiejętnościami, które są istotne z punktu widzenia postawionych celów badań rozwojowych;

· kształtowanie wiedzy i umiejętności, czyli takie „ułożenie” efektów nabywania i łączenia wiedzy i umiejętności lub takie sformułowanie wniosków płynących z tych procesów, aby można je było wykorzystać dla realizacji postawionych celów prac rozwojowych;

· wykorzystanie wiedzy i umiejętności, czyli ich użycie, posłużenie się nimi dla osiągnięcia celów prac rozwojowych.

Co istotne, całość ww. czynności służy:

·planowaniu produkcji oraz

·projektowaniu i tworzeniu zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług.

Chodzi przy tym o konkretne produkty, konkretne procesy lub konkretne usługi albo konkretne rodzaje produktów, procesów lub usług. Podmiot prowadzący prace rozwojowe organizuje je z uwzględnieniem specyfiki konkretnych produktów, procesów lub usług – od niej zależą potrzeby prowadzenia prac rozwojowych i ich zakres.

Jednocześnie ustawodawca wyłączył z definicji prac rozwojowych działalność obejmującą rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do produktów, procesów lub usług, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń. O tym, jakie zmiany do produktów, procesów lub usług mają charakter rutynowy (wykonywany często i niemal automatycznie) i okresowy (powtarzający się, występujący co pewien czas) będzie każdorazowo decydował charakter konkretnych produktów, procesów bądź usług.

Jak sam Pan wskazuje, w ramach prowadzonej działalności nabywa, łączy, kształtuje i wykorzystuje Pan dostępną aktualnie wiedzę i umiejętności, w tym między innymi z zakresu narzędzi informatycznych oprogramowania, oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów i usług. Ponadto, w sposób systematyczny poszerza Pan własną wiedzę i umiejętności z dziedziny informatyki oraz uczy się korzystać z nowych, wcześniej nieużywanych narzędzi. Zmiany wprowadzane przez Pana do rozwijanego/ulepszanego oprogramowania nie mają charakteru rutynowych, okresowych zmian, a wynikają z potrzeby, np. dodania nowych funkcji. Tworzy, ulepsza oraz rozwija oprogramowanie. Pana działania polegające na ulepszaniu i modyfikacji oprogramowania, zmierzają do poprawy jego użyteczności, stabilności, bezpieczeństwa, albo funkcjonalności. Tworzenie programów komputerowych ma miejsce w ramach prowadzonej bezpośrednio przez Pana działalności gospodarczej, w ramach której prowadzi Pan prace w sposób systematyczny, zaplanowany i metodyczny w celu tworzenia nowych zastosowań przy wykorzystaniu zasobów wiedzy. Wykorzystuje Pan przy tym własną inwencję twórczą i korzysta z posiadanej przez siebie wiedzy i umiejętności.

Zatem, powyższe pozwala uznać, że opisana działalność w zakresie tworzenia, rozwijania i ulepszania oprogramowania komputerowego spełnia warunki do uznania jej za prace rozwojowe.

W konsekwencji, mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis sprawy, działalność polegająca na tworzeniu programów komputerowych spełnia definicję działalności badawczo-rozwojowej w rozumieniu art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Należy przy tym podkreślić, że działalnością badawczo-rozwojową nie jest całość usług świadczonych przez Pana ani też całość prowadzonej przez Pana działalności programistycznej, ale wyłącznie te działania, które ściśle dotyczą tworzenia innowacyjnych rozwiązań służących stworzeniu nowego produktu - takich jak te, które zostały wymienione we wniosku i jego uzupełnieniu i w warunkach działalności wynikające z wniosku i jego uzupełnienia.

Przedsiębiorcy osiągający dochody generowane przez prawa własności intelektualnej od 1 stycznia 2019 r. mogą korzystać z preferencyjnej stawki w podatku dochodowym.

Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

W myśl art. 30ca ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej są:

1)patent,

2)prawo ochronne na wzór użytkowy,

3)prawo z rejestracji wzoru przemysłowego,

4)prawo z rejestracji topografii układu scalonego,

5)dodatkowe prawo ochronne dla patentu na produkt leczniczy lub produkt ochrony roślin,

6)prawo z rejestracji produktu leczniczego i produktu leczniczego weterynaryjnego dopuszczonych do obrotu,

7)wyłączne prawo, o którym mowa w ustawie z dnia 26 czerwca 2003 r. o ochronie prawnej odmian roślin (Dz. U. z 2021 r. poz. 213),

8)autorskie prawo do programu komputerowego

– podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Stosownie do art. 30ca ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Podstawę opodatkowania stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym.

Należy przyjąć, że dochody z kwalifikowanego IP mogą być opodatkowane na preferencyjnych zasadach w takim zakresie, w jakim kwalifikowane IP wytwarza dochody w efekcie prac badawczo-rozwojowych prowadzonych przez podatnika. Innymi słowy, skorzystanie z preferencji IP Box jest możliwe w sytuacji występowania związku między dochodem kwalifikującym się do preferencji a kosztami faktycznie poniesionymi w celu jego uzyskania.

Stosownie z kolei do treści art. 30ca ust. 4 ww. ustawy:

Wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika obliczonego według wzoru:

(a + b) x 1,3/a + b + c + d

w którym poszczególne litery oznaczają koszty faktycznie poniesione przez podatnika na:

a)prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej,

b)nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu niepowiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 3,

c)nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu powiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 4,

d)nabycie przez podatnika kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Na podstawie art. 30ca ust. 5 ww. ustawy:

Do kosztów, o których mowa w ust. 4, nie zalicza się kosztów, które nie są bezpośrednio związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, w szczególności odsetek, opłat finansowych oraz kosztów związanych z nieruchomościami.

Stosownie do treści art. 30ca ust. 7 przywołanej ustawy:

Dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty:

1)z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;

2)ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;

3)z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi;

4)z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu.

Na mocy art. 30ca ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Podatnicy korzystający z opodatkowania zgodnie z ust. 1 tego artykułu są obowiązani do wykazania dochodu (straty) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w zeznaniu za rok podatkowy, w których osiągnięto ten dochód (poniesiono stratę).

Zatem, podatnik, który osiągnął w ciągu roku dochód z kwalifikowanego IP i decyduje, że wobec tego dochodu będzie stosował 5% stawkę podatku, jest zobowiązany do wykazania tego dochodu w zeznaniu rocznym składanym za rok, w którym ten dochód został osiągnięty. Podatnik ma prawo stosować 5% stawkę podatkową do dochodu z tego konkretnego kwalifikowanego IP w okresie, w którym kwalifikowane IP posiada ochronę prawną.

Ponadto należy wskazać, że podatnik, który chce skorzystać z ww. preferencji jest zobowiązany prowadzić szczegółową ewidencję rachunkową w sposób umożliwiający obliczenie podstawy opodatkowania, w tym powiązanie ponoszonych kosztów prac badawczo-rozwojowych z osiąganymi dochodami z kwalifikowanych praw własności intelektualnej powstałymi w wyniku przeprowadzenia tych prac.

Prowadzenie odrębnej ewidencji w rozumieniu art. 30cb ust. 1 i 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przez podatnika osiągającego dochody w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej z kwalifikowanych praw własności intelektualnej oznacza jej prowadzenie w sposób umożliwiający prawidłowe sporządzenie zeznania podatkowego za dany rok podatkowy, w przewidzianym dla tej czynności terminie, a także dokonanie jego korekty.

Zgodnie bowiem z art. 30cb ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Podatnicy podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 30ca są obowiązani:

1)wyodrębnić każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej w prowadzonych księgach rachunkowych;

2)prowadzić księgi rachunkowe w sposób zapewniający ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej;

3)wyodrębnić koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu;

4)dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie łącznego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje więcej niż jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2 i 3;

5)dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w odniesieniu do tego produktu lub tej usługi albo do tych produktów lub tych usług – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej lub większą liczbę tych praw w produkcie lub usłudze albo w produktach lub usługach, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2-4.

Stosownie do treści art. 30cb ust. 2 ww. ustawy:

Podatnicy prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów wykazują informacje, o których mowa w ust. 1, w odrębnej ewidencji.

Zgodnie z art. 30cb ust. 3 powołanej ustawy:

W przypadku gdy na podstawie ksiąg rachunkowych lub ewidencji, o której mowa w ust. 2, nie jest możliwe ustalenie dochodu (straty) z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, podatnik jest obowiązany do zapłaty podatku zgodnie z art. 27 lub art. 30c.

Należy podkreślić, że stosowanie tej ulgi (niższej stawki podatku do kwalifikowanych dochodów) będzie prawem, a nie obowiązkiem podatnika. Jest to o tyle istotne, gdyż z korzystaniem z ulgi wiążą się dodatkowe obowiązki po stronie podatników, w szczególności obowiązek prowadzenia ewidencji pozwalającej na monitorowanie i śledzenie efektów prac badawczo-rozwojowych.

Odnosząc powyższe przepisy podatkowe do przedstawionego opisu sprawy, należy wskazać, że:

- tworzy Pan wymienione w opisie programy komputerowe w ramach prowadzonej bezpośrednio działalności badawczo-rozwojowej, spełniającej definicje wskazane w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych;

- wytwarzane przez Pana oprogramowanie, jak również jego nowe funkcjonalności, które mają na celu ulepszenie (rozwinięcie) danego oprogramowania, stanowią utwór w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych i podlegają ochronie na podstawie art. 74 tej ustawy;

- dokonuje Pan odpłatnego przeniesienia autorskich praw majątkowych do wytworzonego oprogramowania w zamian za stosowne wynagrodzenie;

- na potrzeby skorzystania z IP Box będzie Pan posiadał szczegółową ewidencję pozwalającą na określenie podstawy opodatkowania stawką preferencyjną, zgodną z wymogami art. 30cb ustawy o PIT oraz pozwalającą na monitorowanie i śledzenie efektów prac badawczo-rozwojowych. Każdorazowo przed złożeniem deklaracji podatkowej przygotuje Pan omawianą odrębną ewidencję, która umożliwi wyodrębnienie każdego kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów (o ile będą to koszty bezpośrednie) i dochodu (straty) przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej.Ewidencja obecnie nie jest prowadzona przez Pana na bieżąco, lecz zostanie sporządzona w odpowiednim terminie poprzedzającym złożenie deklaracji podatkowej, w tym w szczególności za rok podatkowy 2024. W kolejnych latach planuje Pan prowadzić ewidencję na bieżąco.

Należy także wskazać, że oprogramowanie – definiowane, jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów – podlega ochronie jak utwór literacki z art. 1 ustawy z 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2509 ze zm.).

Stąd oprogramowanie może być uznane za kwalifikowane IP, w świetle art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeśli jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszenie jest wynikiem prac badawczo-rozwojowych.

Zgodnie z art. 74 ust. 2 ustawy PAIPP:

Ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu komputerowego, w tym podstawą łączy, nie podlegają ochronie.

Mając powyższe na uwadze, autorskie prawo do programu komputerowego (Oprogramowanie), wytwarzane samodzielnie przez Pana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jest kwalifikowanym prawem własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Odpłatne przeniesienie prawa autorskiego do programu komputerowego (Oprogramowanie) stanowi dochód ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 7 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Tym samym, na podstawie art. 30ca ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, może Pan zastosować stawkę opodatkowania 5% do dochodu osiągniętego z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, w zeznaniu rocznym za 2024 r.

Należy podkreślić, że wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego IP ustala się jako iloczyn:

-dochodu z kwalifikowanego IP osiągniętego w roku podatkowym i

-wskaźnika nexus obliczonego według specjalnego wzoru określonego w art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przechodząc do kwestii – w jaki sposób, na gruncie art. 30ca ust. 7 w związku z art. 9 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy przypisać koszty pośrednio związane z wytworzeniem kwalifikowanych praw własności intelektualnej do przychodu z tytułu sprzedaży kwalifikowanych praw własności intelektualnej wskazać należy, że z Objaśnień podatkowych Ministra Finansów z dnia 15 lipca 2019 r. dotyczących preferencyjnego opodatkowania dochodów wytwarzanych przez prawa własności intelektualnej IP BOX wynika, że „Obliczając wysokość dochodu z kwalifikowanego IP, który w dalszej kolejności zostanie przemnożony przez wskaźnik nexus w celu obliczenia końcowego dochodu podlegającego 5% stawce podatku, niezbędne jest określenie związanych z kwalifikowanym IP przychodów oraz kosztów. Konieczne jest więc wskazanie przez podatnika przychodów osiąganych z danego kwalifikowanego IP oraz alokowanie do tych przychodów funkcjonalnie związanych z nimi kosztów, które w sposób bezpośredni i pośredni przyczyniły się do powstania tego przychodu.

Zatem, dochodem z kwalifikowanego IP jest nadwyżka sumy przychodów osiągnięta z tego kwalifikowanego IP nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym.

Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą z kwalifikowanego IP”.

Zauważyć przy tym należy, że przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w zakresie dotyczącym IP Box (tj. art. 30ca ust. 7 ustawy) określają zasady ustalania dochodu w przypadku podatników zamierzających korzystać z preferencyjnej 5% stawki podatku, o której mowa wyżej, przy czym dla potrzeb obliczania podstawy opodatkowania ww. stawką odwołują się do art. 9 ust. 2 ww. ustawy, bowiem dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Jak wynika z treści art. 9 ust. 2 analizowanej ustawy:

Dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 23o, art. 23u, art. 24-24b, art. 24c, art. 24e, art. 30ca, art. 30da oraz art. 30f nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie wskazuje szczegółowych uregulowań w zakresie kosztów, które są funkcjonalnie związane z przychodami z kwalifikowanych praw własności intelektualnej i które należy brać pod uwagę przy obliczaniu dochodu z kwalifikowanego IP, o którym mowa w art. 30ca ust. 7 ustawy, zatem w tym zakresie zastosowanie znajdą ogólne zasady kwalifikowalności kosztów.

W myśl art. 22 ust. 1 cyt. ustawy:

Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Z powyższego wynika zatem, że kosztami, o których mowa w przepisach odnoszących się do IP Box, w zakresie obliczenia dochodu, który zostanie następnie przemnożony przez wskaźnik nexus, będą wszelkiego rodzaju koszty – które są funkcjonalnie związane z przychodami z kwalifikowanych praw własności intelektualnej i które to w sposób bezpośredni i pośredni przyczyniły się do powstania tego przychodu, o ile koszty te stanowić będą mogły koszt podatkowy. Powyższe potwierdza również treść Objaśnień podatkowych wskazujących na możliwość uwzględnienia w kalkulacji dochodu (który następnie zostanie przemnożony przez wskaźnik nexus) również kosztów pośrednich. Objaśnienia, nie wskazują natomiast, w jaki sposób koszty pośrednie należy przyporządkować do przychodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej i do pozostałych przychodów.

W celu alokowania kosztów pośrednich do przychodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej – można w drodze analogii zastosować zasadę wynikającą z treści art. 22 ust. 3 i ust. 3a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z pierwszą regulacją wskazaną w zdaniu poprzednim:

Jeżeli podatnik ponosi koszty uzyskania przychodów ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu, oraz koszty związane z przychodami z innych źródeł, a nie jest możliwe ustalenie kosztów uzyskania przypadających na poszczególne źródła, koszty te ustala się w takim stosunku, w jakim pozostają przychody z tych źródeł w ogólnej kwocie przychodów.

Stosownie do art. 22 ust. 3a ustawy:

Zasadę, o której mowa w ust. 3, stosuje się również w przypadku, gdy część dochodów z tego samego źródła przychodów podlega opodatkowaniu, a część jest wolna od opodatkowania, z wyłączeniem źródeł przychodów określonych w art. 10 ust. 1 pkt 1 i 2 oraz przychodów, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 152 lit. c, pkt 153 lit. c i pkt 154 w zakresie przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Należy zatem zgodzić się z Panem, że w przypadku kosztów pośrednio związanych z wytworzeniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, należy przypisać je do przychodów ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w proporcji, w jakiej przychód ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej pozostaje w stosunku do przychodów ogółem. Przy czym, to Pan zobowiązany jest wykazać związek danego wydatku z uzyskanym przychodem bądź prowadzoną działalnością nakierowaną na uzyskanie przychodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej. Jest to zgodne z zasadą, że ciężar udowodnienia spoczywa na osobie, która z określonych faktów wywodzi skutki prawne.

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy :

·stanu faktycznego przedstawionego przez Pana i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia oraz

·zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Pana i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Dodatkowe informacje

Niniejszą interpretację wydano w oparciu o opis stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest ustalanie stanu faktycznego, stanowi to bowiem domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Organ nie prowadzi postępowania dowodowego, ograniczając się do analizy okoliczności podanych we wniosku.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935, dalej jako: „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).

Źródło: INFOR

Newsletter

Drukuj

Skopiuj link

Zgłoś błąd na stronie