Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe - Interpretacja - null

ShutterStock

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe - Interpretacja - null

Temat interpretacji

Temat interpretacji

Temat interpretacji

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

10 października 2024 r. wpłynął Pana wniosek z 8 października 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych. Uzupełnił go Pan w odpowiedzi na wezwanie pismem z 19 listopada 2024 r. (wpływ 22 listopada 2024 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Wnioskodawca był właścicielem nieruchomości położnej w (…), składającej się z niezabudowanych działek oznaczonych numerami ewidencyjnymi X/3 i Y/8 o łącznym obszarze 1322 m², dla której Sąd Rejonowy w (…) prowadził KW (…).

Wnioskodawca nabył ww. nieruchomość na podstawie dziedziczenia:

·   prawomocne postanowienie Sądu Rejonowego (…) o stwierdzeniu nabycia spadku po zmarłej matce Wnioskodawcy, (…), zmarłej (…) 2018 r. w sprawie o sygn. akt (…) (udział ¾ części),

·   z prawomocnego postanowienia Sądu Rejonowego (…) z (…) 2002 r. o stwierdzeniu nabycia spadku po zmarłym ojcu Wnioskodawcy, (…), zmarłym (…) 2001 r. w sprawie o sygn. akt (…) (udział ¼ części).

Wyżej wymienioną nieruchomość Wnioskodawca sprzedał (…) 2024 r., zawierając akt notarialny, umowę sprzedaży z nabywcą nieruchomości.

W uzupełnieniu opisu stanu faktycznego Wnioskodawca dodał jeszcze, że nabycie nieruchomości przez rodziców Wnioskodawcy nastąpiło na podstawie aktu własności ziemi z (…) 1973 r. Pomiędzy rodzicami Wnioskodawcy istniał ustrój wspólności majątkowej małżeńskiej. Nieruchomość, której dotyczy wniosek, wchodziła w skład majątku wspólnego rodziców Wnioskodawcy. Wnioskodawca nie prowadził ani nie prowadzi działalności gospodarczej w zakresie obrotu nieruchomościami. Wnioskodawca nie wykorzystywał nieruchomości w celu prowadzenia działalności gospodarczej. Na nieruchomości Wnioskodawca nie wykonywał żadnych prac oraz nie zamieszkiwał na niej. Wnioskodawca po jej nabyciu od rodziców wyłącznie doglądał nieruchomości poprzez sporadyczne przyjeżdżanie na nieruchomość. Nie wynajmował, nie dzierżawił ani nie oddawał w używanie na podstawie innej umowy nieruchomości, o której traktuje wniosek. Po śmierci ojca Wnioskodawcy w 2001 r. nie było prowadzone postępowanie o zniesienie współwłasności i dział spadku. Po śmierci matki Wnioskodawcy w 2018 r. również nie było prowadzone postępowanie o zniesienie współwłasności i dział spadku.

Pytanie

Czy Wnioskodawca jest zobowiązany do zapłaty podatku od sprzedaży nieruchomości, biorąc pod uwagę, że Wnioskodawca sprzedał nieruchomość przed upływem 5 lat od stwierdzenia przez właściwy sąd o nabyciu spadku przez Wnioskodawcę (nieruchomość wchodziła w skład masy spadkowej) – data postanowienia (…) 2023 r. (dziedziczenie testamentowe), stwierdzenie prawomocności z (…) 2023 r.?

Pana stanowisko w sprawie

W ocenie Wnioskodawcy, nie jest on zobowiązany do zapłaty podatku od sprzedaży nieruchomości nabytej w drodze dziedziczenia po zmarłych rodzicach. Wg. opinii Wnioskodawcy, w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości nabytej w spadku, pięcioletni okres liczy się od końca roku, w którym nastąpiło nabycie nieruchomości przez spadkodawców, nie zaś termin stwierdzenia nabycia spadku przez Sąd, czy śmierć spadkodawcy.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.):

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c ww. ustawy:

Źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

a) nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,

b) spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,

c) prawa wieczystego użytkowania gruntów

– jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c – przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Powyższy przepis formułuje generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości, jej części, udziału w nieruchomości lub prawa przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, rodzi obowiązek zapłaty podatku dochodowego. Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części, udziału w nieruchomości lub prawa nastąpiło po upływie pięciu lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym kwota uzyskana ze zbycia nieruchomości, jej części, udziału w nieruchomości lub prawa w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Jednocześnie, według art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

W przypadku odpłatnego zbycia, nabytych w drodze spadku, nieruchomości lub praw majątkowych, określonych w ust. 1 pkt 8 lit. a-c, okres, o którym mowa w tym przepisie, liczy się od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie tej nieruchomości lub nabycie prawa majątkowego przez spadkodawcę.

Z art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że jeżeli nieruchomości lub prawa majątkowe określone przez art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c tej ustawy zostały nabyte w drodze spadku, to ich odpłatne zbycie (dokonane poza działalnością gospodarczą) stanowi przychód podlegający opodatkowaniu, jeżeli nastąpiło ono przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie tej nieruchomości bądź nabycie prawa majątkowego przez spadkodawcę.

Do wyliczenia 5-letniego okresu, od którego uzależnione jest opodatkowanie sprzedaży nieruchomości lub praw majątkowych nabytych w drodze spadku, wliczany jest zatem nie tylko okres posiadania nieruchomości (praw majątkowych) przez spadkobiercę, który dokonuje sprzedaży, ale także okres posiadania nieruchomości (praw majątkowych) przez spadkodawcę. Jeżeli od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie nieruchomości bądź nabycie prawa majątkowego przez spadkodawcę, do momentu odpłatnego zbycia nieruchomości (praw majątkowych) przez spadkobiercę upłynęło 5 lat – to sprzedaż nie podlega opodatkowaniu.

Wobec powyższego, w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, nabytej w drodze spadku istotne znaczenie ma ustalenie daty nabycia tej nieruchomości przez spadkodawcę.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera definicji pojęcia „spadek” ani też „nabycie w drodze spadku”, dlatego też zasadnym jest odwoływanie się do regulacji zawartych w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1061 ze zm.).

Zgodnie z art. 922 § 1 powołanej ustawy:

Prawa i obowiązki majątkowe zmarłego przechodzą z chwilą jego śmierci na jedną lub kilka osób stosownie do przepisów księgi niniejszej.

W myśl art. 924 Kodeksu cywilnego:

Spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy.

Na podstawie art. 925 Kodeksu cywilnego:

Spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku.

Jak stanowi art. 926 § 1 Kodeksu cywilnego:

Powołanie do spadku wynika z ustawy albo z testamentu.

Stosownie do art. 1025 § 1 Kodeksu cywilnego:

Sąd na wniosek osoby mającej w tym interes stwierdza nabycie spadku przez spadkobiercę. Notariusz na zasadach określonych w przepisach odrębnych sporządza akt poświadczenia dziedziczenia.

Powyższe oznacza, że z chwilą śmierci należące do spadkodawcy prawa i obowiązki stają się spadkiem, który podlega przepisom prawa spadkowego, a data śmierci (chwila śmierci) spadkodawcy ustala, kto staje się spadkobiercą oraz co wchodzi w skład masy spadkowej. Z kolei, postanowienie sądu o stwierdzeniu nabycia spadku lub akt poświadczenia dziedziczenia sporządzony przez notariusza potwierdzają jedynie prawo spadkobiercy do tego spadku od momentu jego otwarcia.

Z przedstawionych we wniosku okoliczności sprawy wynika, że (…) 2024 r., zawierając akt notarialny, sprzedał Pan nieruchomość składającą się z niezabudowanych działek oznaczonych nr ewidencyjnymi X/3 oraz Y/8. Ww. nieruchomość nabył Pan na podstawie dziedziczenia po zmarłej (…) 2018 r. mamie oraz zmarłym (…) 2001 r. tacie. Nabycie nieruchomości przez Pana rodziców nastąpiło na podstawie aktu własności ziemi z (…) 1973 r. Pomiędzy Pana rodzicami istniał ustrój wspólności majątkowej małżeńskiej. Nieruchomość, której dotyczy wniosek wchodziła w skład majątku wspólnego Pana rodziców. Na nieruchomości nie wykonywał Pan żadnych prac oraz nie zamieszkiwał na niej. Po jej nabyciu od Pana rodziców wyłącznie doglądał Pan nieruchomości poprzez sporadyczne przyjeżdżanie na nieruchomość. Nie wynajmował Pan, nie dzierżawił ani nie oddawał w używanie na podstawie innej umowy nieruchomości, o której traktuje wniosek. Po śmierci Pana ojca w 2001 r. nie było prowadzone postępowanie o zniesienie współwłasności i dział spadku. Po śmierci Pana matki w 2018 r. również nie było prowadzone postępowanie o zniesienie współwłasności i dział spadku. Ponadto nie prowadził Pan ani nie prowadzi działalności gospodarczej w zakresie obrotu nieruchomościami. Nie wykorzystywał Pan nieruchomości w celu prowadzenia działalności gospodarczej.

Z uwagi na fakt, że nieruchomość będąca przedmiotem spadku stanowiła składnik majątku wspólnego małżonków, tj. Pana rodziców, zasadnym jest odniesienie się również do przepisów ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2809 ze zm.).

Przepis art. 31 § 1 tej ustawy stanowi, że:

Z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Z kolei z art. 35 ww. Kodeksu wynika:

W czasie trwania wspólności ustawowej żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Nie może również rozporządzać ani zobowiązywać się do rozporządzania udziałem, który w razie ustania wspólności przypadnie mu w majątku wspólnym lub w poszczególnych przedmiotach należących do tego majątku co do zasady, z chwilą ustania wspólności ustawowej, wspólność dotychczas bezudziałowa zostaje zastąpiona przez współwłasność w częściach ułamkowych. Od tej chwili małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym, niezależnie od tego, w jakim stopniu każdy z nich przyczynił się do jego powstania.

W świetle natomiast art. 43 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego:

Oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym.

Ustrój wspólności ustawowej obejmujący dorobek obojga małżonków ukształtowany został przez ustawodawcę jako wspólność łączna, bezudziałowa. Wspólność ta charakteryzuje się tym, że w czasie jej trwania małżonkowie nie mają określonych udziałów w majątku wspólnym, nie mogą zatem rozporządzać udziałami, a także nie mogą żądać podziału majątku objętego wspólnością (art. 35 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego). Obojgu małżonkom przysługuje pełne prawo do całości majątku wspólnego.

Zważywszy na tak ukształtowaną sytuację prawną małżonków objętych wspólnością ustawową, definitywne nabycie w czasie jej trwania nieruchomości oznacza nabycie przez każdego z małżonków tego prawa w całości, a nie w określonym ułamkowo udziale. W konsekwencji, małżonek w momencie śmierci drugiego z nich nie może ponownie nabyć udziału w tej nieruchomości.

Przystępując do oceny skutków podatkowych sprzedaży w 2024 r. przez Pana nieruchomości, tj. niezabudowanych działek oznaczonych numerami ewidencyjnymi X/3 oraz Y/8 należy wskazać, że skoro nabycie przez Pana nieruchomości, o których mowa we wniosku nastąpiło w drodze spadku po zmarłych rodzicach, tj. po zmarłym tacie w 2001 r. (udział ¼ części) oraz po zmarłej mamie w 2018 r. (udział ¾ części), to do określenia skutków podatkowych sprzedaży tej nieruchomości zastosowanie ma art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wobec powyższego, istotne znaczenie ma data nabycia tej nieruchomości przez spadkodawców, czyli Pana rodziców.

Wobec powyższego, pięcioletni termin przewidziany w art. 10 ust. 1 pkt 8 w związku z art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy liczyć od końca roku, w którym nastąpiło nabycie niezabudowanych działek oznaczonych numerami ewidencyjnymi X/3 oraz Y/8 przez Pana rodziców do majątku objętego wspólnością ustawową małżeńską, tj. (…) 1973 r.

Mając na uwadze powyższe, 5 letni okres, o którym mowa w powyżej cytowanych przepisach niewątpliwie minął.

Podsumowując, sprzedaż przez Pana w 2024 r. nieruchomości, tj. niezabudowanych działek oznaczonych numerami ewidencyjnymi X/3 oraz Y/8, nabytej w drodze spadku po Pana rodzicach nie stanowiła dla Pana źródła przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 w zw. z art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Sprzedaż przedmiotowej nieruchomości nastąpiła bowiem po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie ww. nieruchomości przez Pana rodziców do wspólności małżeńskiej. Oznacza to, że nie jest Pan zobowiązany do zapłaty podatku dochodowego z tego tytułu.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·   Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·   Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

·   Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

  • w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
  • w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).