Temat interpretacji
Dokumentacja kosztów w działalności turystycznej
Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą w zakresie organizacji wypraw turystycznych do krajów UE i poza UE, rozliczając dochody na zasadach ogólnych i prowadząc podatkową księgę przychodów i rozchodów (KPiR). Obecnie korzysta ze zwolnienia z VAT, ale planuje rejestrację jako czynny podatnik oraz zastosowanie procedury „VAT marża”. W ramach działalności nabywa tzw. usługi obce (np. noclegi, bilety transportowe, bilety wstępu na atrakcje) oraz świadczy usługi własne (opieka nad klientami i organizacja atrakcji).
Przedsiębiorca zwrócił się do organu podatkowego z pytaniem, czy wydatki na usługi obce, udokumentowane paragonami, rachunkami lub biletami wstępu, niebędącymi fakturami VAT w rozumieniu art. 106e ustawy VAT, mogą stanowić koszty uzyskania przychodów. W swoim stanowisku wskazał, że mimo braku pełnych danych na tych dokumentach, spełniają one kryteria uznania za dowody księgowe zgodnie z § 11 ust. 3 pkt 3 oraz § 12 pkt 5 Rozporządzenia KPiR, co pozwala na ich wykorzystanie jako podstawy do rozpoznania kosztów podatkowych.
Niewystarczająca dokumentacja – stanowisko KIS
Dyrektor KIS uznał przedstawione stanowisko za nieprawidłowe i wyjaśnił, że dokumenty takie jak paragony, rachunki czy bilety wstępu, które nie zawierają pełnych danych podatnika, nie spełniają warunków właściwego udokumentowania wydatków na potrzeby kosztów uzyskania przychodów.
Organ podatkowy odwołał się do przepisów ustawy o PIT, w szczególności art. 22 ust. 1 oraz Rozporządzenia KPiR. Podkreślił, że aby wydatek mógł być zaliczony do kosztów, musi zostać odpowiednio udokumentowany. Zgodnie z § 11 ust. 3 pkt 3 rozporządzenia, dowód księgowy musi zawierać m.in. nazwę i adres stron uczestniczących w operacji gospodarczej. Dokumenty, które nie spełniają tych wymogów formalnych, nie mogą być podstawą do zaksięgowania wydatków w KPiR.
KIS wskazała, że mimo iż takie dokumenty nie spełniają wymogów formalnych, mogą być uwzględnione jako dowody pomocnicze w postępowaniu podatkowym. Jednak ich brak pełnych danych dyskwalifikuje je jako dowody księgowe dla celów prowadzenia KPiR. Wnioskodawca, chcąc zaliczyć wydatki do kosztów uzyskania przychodów, musi wykazać ich związek przyczynowo-skutkowy z przychodami oraz zgodność dokumentów z wymogami przepisów prawa podatkowego.
„Podsumowanie: wydatki na zakup przez Pana „Usług obcych” udokumentowane paragonem, rachunkiem lub biletem wstępu - niespełniające przesłanki wynikającej z § 11 ust. 3 pkt 3 lit. a) rozporządzenia w sprawie podatkowej księgi przychodów i rozchodów nie mogą stanowić samodzielnie dowodu pozwalającego na zaewidencjonowanie nabycia ww. Usług obcych do kosztów uzyskania przychodów” - zakończył dyrektor KIS.