Temat interpretacji
Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe
Szanowny Panie,
stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
4 września 2024 r. wpłynął Pana wniosek z 30 sierpnia 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osob fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodu oraz podatku od towarów i usług. Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 4 listopada 2024 r. (wpływ 4 listopada 2024 r.).
Treść wniosku jest następująca:
Opis zdarzenia przyszłego
Jest Pan osobą fizyczną prowadzącą jednoosobową działalność gospodarczą. Głównym przedmiotem Pana działalności jest wynajem i dzierżawa pozostałych pojazdów samochodowych, z wyłączeniem motocykli (PKD 77.12.Z). Prowadzi Pan również działalność o innych kodach PKD.
Jest Pan czynnym podatnikiem podatku VAT. W zakresie podatku dochodowego wybrał Pan formę opodatkowania wskazaną w art. 30c ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, czyli podatek liniowy i prowadzi Pan ewidencję w formie podatkowej księgi przychodów i rozchodów.
W związku z prowadzoną działalnością zamierza Pan nabyć do swojej działalności pojazd typu „Kamper” w ramach leasingu operacyjnego. Pojazd ten będzie posiadał dopuszczalną masę całkowitą nieprzekraczającą 3,5 tony, w dowodzie rejestracyjnym będzie wpis - samochód specjalny kempingowy. Wartość pojazdu, zgodnie z umową leasingu przekraczać będzie 150 000 zł. Pojazd ten będzie przez Pana wykorzystywany tylko i wyłącznie do prowadzonej przez Pana działalności gospodarczej. Kamper będzie wykorzystywany jako przedmiot najmu na rzecz innych osób, bądź podmiotów, zgodnie z głównym przedmiotem Pana działalności. Kamper nie będzie wykorzystywany do Pana celów prywatnych, w tym celu zostanie sporządzony regulamin użytkowania kampera (w którym zostanie wykluczone używanie do celów prywatnych).
Będzie Pan przemieszczał się osobiście kamperem tylko w ramach prowadzonej działalności i w sytuacji, gdy zajdzie taka konieczność - m.in. w celu dokonania niezbędnych napraw, eksploatacji, okresowych badań technicznych pojazdu, wymiany opon, udania się na stację paliw w celu zatankowania samochodu, czy też umycia samochodu. Osiągnięte przez Pana przychody z tytułu najmu kampera zaliczone zostaną do przychodów z Pana pozarolniczej działalności gospodarczej.
Uzupełnienie wniosku
1) Od kiedy prowadzi Pan pozarolniczą działalność gospodarczą?
Pozarolnicza działalność gospodarcza jest prowadzona przez Pana od 5 czerwca 2017 r.
2) Kiedy, na jaki okres i na jaki samochód (marka, rok produkcji, moc silnika) zamierza Pan zawrzeć umowę leasingu operacyjnego samochodu?
Do końca 2024 r., na okres 60 miesięcy, samochód …, …, rok produkcji 2024, moc silnika 155 KM, 1995 cm3.
3) Czy umowę leasingu samochodu typu kamper zawrze Pan w ramach prowadzonej działalności gospodarczej?
Tak.
4) Czy pojazd, o którym mowa we wniosku, to samochód spalinowy, czy elektryczny?
Spalinowy.
5) Czy będzie Pan prowadził ewidencję, o której mowa w art. 86a ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług bądź, czy będzie zwolniony z obowiązku prowadzenia ww. ewidencji?
Będzie Pan zwolniony z obowiązku prowadzenia ww. ewidencji na podstawie art. 86a ust. 5 pkt 1 lit. c) ww. ustawy
6) Jakie koszty zamierza Pan zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów? Czy wydatki te zamierza Pan zaliczać w 100%, czy 75%, do kosztów uzyskania przychodów?
Do kosztów uzyskania przychodów zamierza Pan zaliczać m.in. wydatki eksploatacyjne. Przez wydatki eksploatacyjne związane z użytkowaniem kampera rozumie się koszty bezpośrednio związane z bieżącym utrzymaniem oraz użytkowaniem pojazdu, które są niezbędne do jego sprawnego funkcjonowania i służące do realizacji działań zgodnych z przeznaczeniem kampera.
Do kosztów tych zalicza się m.in.:
· paliwo - zakup paliwa używanego do napędu pojazdu;
· olej i płyny eksploatacyjne - zakup olejów silnikowych, płynów chłodniczych, płynów do spryskiwaczy oraz innych płynów niezbędnych do prawidłowego funkcjonowania pojazdu;
· serwis mechaniczny i konserwacja - koszty okresowych przeglądów, wymiany filtrów, świec zapłonowych, pasków rozrządu, akumulatorów oraz innych elementów wymagających wymiany lub naprawy, a także koszty związane z pracami konserwacyjnymi i diagnostyką pojazdu;
· koszty napraw mechanicznych - wydatki związane z naprawą awarii mechanicznych, w tym naprawą silnika, układu hamulcowego, zawieszenia oraz innych podzespołów mechanicznych kampera, usługi holowania;
· wymiana i naprawa opon - zakup nowych opon, wymiana zużytych opon oraz ewentualna naprawa uszkodzeń opon, w tym wulkanizacja;
· mycie i czyszczenie pojazdu - koszty związane z myciem, czyszczeniem wnętrza oraz karoserii pojazdu, w tym także mycie kampera na myjniach;
· wymiana i naprawa szyb - koszty związane z naprawą lub wymianą szyb (w przypadku uszkodzenia lub konieczności wymiany ze względu na bezpieczeństwo lub widoczność);
· opłaty za przejazdy i parkingi - wydatki związane z opłatami za autostrady, mosty, tunele oraz opłaty parkingowe wynikające z podróży i postoju kampera;
· akcesoria i wyposażenie niezbędne do eksploatacji kampera - zakup akcesoriów koniecznych do prawidłowego funkcjonowania pojazdu, takich jak gaśnica, trójkąt ostrzegawczy, apteczka, a także sprzęt do zabezpieczenia pojazdu (blokady, alarmy), jak również innych ulepszeń w zakresie zabudowy wnętrza, sprzętów elektronicznych stanowiących wyposażenie kampera, aplikacji niezbędnych do prawidłowego działania sprzętów elektronicznych w kamperze.
Powyższe pozycje stanowią katalog kosztów, które bezpośrednio związane są z eksploatacją kampera i planuje Pan je zaliczać w 100% do kosztów uzyskania przychodów. Należy jednak zaznaczyć, że sprecyzowanie kosztów w formie zamkniętej listy może być ograniczone, biorąc pod uwagę nieprzewidziane wydatki naprawcze, które mogą wystąpić w trakcie jego użytkowania.
7) Czy zamierza Pan do kosztów uzyskania przychodów zaliczyć całą wartość rat leasingowych, czy jednie część odsetkową opłaty leasingowej?
Do kosztów uzyskania przychodów zamierza Pan zaliczyć część kapitałową opłaty leasingowej przedmiotu leasingu (tj. przedmiotowego kampera), stosując ograniczenie w zakresie kosztów uzyskania przychodów przewidziane w art. 23 ust. 1 pkt 47a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz całość części odsetkowej opłaty leasingowej.
8) Czy umowa leasingu, o której mowa we wniosku, będzie spełniała warunki określone w art. 23b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?
Tak.
9) Czy pojazd, o którym mowa we wniosku, będzie stanowił:
·samochód osobowy, zgodnie z art. 5a pkt 19a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, czy
·samochód specjalny, zgodnie z art. 5a pkt 19a lit. c) ww. ustawy?
Pojazd o którym mowa we wniosku będzie stanowił samochód osobowy, zgodnie z art. 5a pkt 19a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
10)Jeżeli wskazany we wniosku będzie stanowił samochód specjalny, prosimy o wskazanie, czy zgodnie z art. 5a pkt 19a lit. c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
· będzie Pan dysponował dokumentami wydanymi zgodnie z przepisami o ruchu drogowym, z których będzie wynikało, że dany pojazd będzie pojazdem specjalnym?
· i jednocześnie spełnione będą warunki zawarte w odrębnych przepisach, określone dla następujących przeznaczeń:
-agregat elektryczny/spawalniczy,
-do prac wiertniczy,
-koparka, koparko-spycharka,
-ładowarka,
-podnośnik do prac konserwacyjno-montażowych,
-żuraw samochodowy?
Pojazd o którym mowa we wniosku będzie stanowił samochód osobowy, zgodnie z art. 5a pkt 19a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
11)Czy pojazd będzie stanowić składnik majątku w prowadzonej działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?
W okresie trwania umowy leasingowej kamper będzie stanowił środek trwały finansującego (jest to umowa leasingu operacyjnego). Po zakończeniu umowy i wykupie kampera - będzie on stanowił środek trwały w prowadzonej przez Pana działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Pytania
1. Czy zgodnie z art. 86a ustawy o VAT ma Pan prawo do odliczenia 100% podatku VAT od rat leasingowych oraz innych wydatków eksploatacyjnych bez prowadzenia ewidencji pojazdu i zgłoszenia na VAT-26?
2. Czy od pozyskanego pojazdu typu kamper na podstawie umowy leasingu operacyjnego, który będzie wykorzystywany przez Pana wyłącznie w działalności gospodarczej do odpłatnego używania na podstawie umowy najmu, będzie miał Pan obowiązek stosować ograniczenie w zakresie kosztów uzyskania przychodów przewidziane w art. 23 ust. 1 pkt 47a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (tj. limit w wysokości 150 000 zł)?
3. Czy do ponoszonych wydatków z tytułu kosztów używania samochodu nie znajdzie zastosowania ograniczenie wynikające z art. 23 ust. 1 pkt 46a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, pomimo braku prowadzonej ewidencji przebiegu pojazdu, o której mowa w art. 86a ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług (czyli, czy ponoszone wydatki eksploatacyjne będą mogły stanowić koszty uzyskania przychodów w 100%)?
Przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest udzielenie odpowiedzi na pytania Nr 2 i Nr 3 dotyczące podatku dochodowego od osób fizycznych. W zakresie pytania Nr 1 dotyczącego podatku od towarów i usług wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie.
Pana stanowisko w sprawie
Ad. 2.
Do pozyskanego pojazdu typu kamper na podstawie umowy leasingu operacyjnego, który będzie wykorzystywany przez Pana wyłącznie w działalności gospodarczej do odpłatnego używania na podstawie umowy najmu, będzie miał Pan obowiązek stosować ograniczenie w zakresie kosztów uzyskania przychodów przewidziane w art. 23 ust. 1 pkt 47a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.
W świetle art. 23b ust. 1 ww. ustawy, opłaty ustalone w umowie leasingu, ponoszone przez korzystającego w podstawowym okresie umowy z tytułu używania środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych stanowią przychód finansującego i odpowiednio w przypadku, o którym mowa w pkt 1, koszt uzyskania przychodów korzystającego, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, jeżeli:
1) umowa leasingu, w przypadku gdy korzystającym nie jest osoba wymieniona w pkt 2, została zawarta na czas oznaczony, stanowiący co najmniej 40% normatywnego okresu amortyzacji, jeżeli przedmiotem umowy leasingu są podlegające odpisom amortyzacyjnym rzeczy ruchome lub wartości niematerialne i prawne, albo została zawarta na okres co najmniej 5 lat, jeżeli jej przedmiotem są podlegające odpisom amortyzacyjnym nieruchomości;
2) umowa leasingu, w przypadku gdy korzystającym jest osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej, została zawarta na czas oznaczony;
3) suma ustalonych opłat w umowie leasingu, o której mowa w pkt 1 lub 2, pomniejszona o należny podatek od towarów i usług, odpowiada co najmniej wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, a w przypadku zawarcia przez finansującego następnej umowy leasingu środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej będących uprzednio przedmiotem takiej umowy odpowiada co najmniej jego wartości rynkowej z dnia zawarcia następnej umowy leasingu; przepis art. 19 stosuje się odpowiednio.
Z przepisów powyższych wynika zatem, że - co do zasady - jeżeli umowa leasingu spełnia określone w art. 23b ust. 1 pkt 1 i 3 oraz ust. 2 ustawy warunki, to wówczas ponoszone przez leasingobiorcę (korzystającego - prowadzącego pozarolniczą działalność gospodarczą) w związku z tą umową wydatki w podstawowym okresie, z tytułu używania przedmiotu leasingu mogą stanowić koszty uzyskania przychodów.
Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 47a ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów dotyczących samochodu osobowego (a za taki uznawany jest kamper poniżej 3,5 t) opłat wynikających z umowy leasingu, o której mowa w art. 23a pkt 1, umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze, z wyjątkiem opłat z tytułu składek na ubezpieczenie samochodu osobowego w wysokości przekraczającej ich część ustaloną w takiej proporcji, w jakiej kwota 150 000 zł pozostaje do wartości samochodu osobowego będącego przedmiotem tej umowy.
Na mocy art. 23 ust. 5c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w przypadku samochodu osobowego oddanego do używania na podstawie umowy leasingu, o której mowa w art. 23a pkt 1, ograniczenie, o którym mowa w ust. 1 pkt 47a, stosuje się do tej części opłaty, która stanowi spłatę wartości samochodu osobowego.
Z przepisów tych wynika, że zawarcie umowy leasingu operacyjnego, której przedmiotem jest samochód osobowy o wartości powyżej 150 000 zł, skutkuje tym, że do ustalenia proporcji, o której mowa w art. 23 ust. 1 pkt 47a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przyjmuje się wartość samochodu osobowego ustaloną jako suma opłaty wstępnej i rat miesięcznych wraz z podatkiem od towarów i usług, który zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego, oraz naliczony podatek od towarów i usług, w tej części, w której zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług - podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług.
Pana wątpliwość wzbudził przepis z art. 23 ust. 5b omawianej ustawy, zgodnie z którym przepisu art. 23 ust. 1 pkt 4 (czyli limitowanie kosztów podatkowych z tytułu odpisów amortyzacyjnych samochodów osobowych do 150 000 zł) nie stosuje się do odpisów z tytułu zużycia samochodu osobowego, jeżeli ten samochód został oddany przez podatnika do odpłatnego używania na podstawie umowy leasingu, o której mowa w art. 23a pkt 1, umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze, a oddawanie w odpłatne używanie na podstawie takiej umowy stanowi przedmiot działalności podatnika.
Spełniałby Pan bowiem przesłankę dotyczącą przedmiotu prowadzonej działalności, tj. wynajem i dzierżawa pozostałych pojazdów samochodowych, z wyłączeniem motocykli (PKD 77.12.Z) oraz przesłankę, że nabywany kamper byłby wykorzystywany wyłącznie do prowadzonej działalności gospodarczej i byłby wyłącznie przedmiotem takiego najmu Problem pojawia się jednak w momencie ustalania tytułu posiadania kampera - planuje Pan nabycie na podstawie umowy leasingu operacyjnego. Cytowany przepis natomiast odnosi się do odpisów amortyzacyjnych, w związku z czym nie można go zastosować na zasadzie analogii do kosztów wynikających z umowy leasingu operacyjnego. Gdyby na podstawie umowy kupna - sprzedaży nabył Pan taki pojazd i przyjął jako środek trwały i oddał go w najem - wówczas cała wartość pojazdu mogłaby stanowić koszt uzyskania przychodów poprzez dokonywane odpisy amortyzacyjne.
W opisanym jednak powyżej przypadku będzie Pan zobowiązany do ograniczenia kosztów uzyskania przychodów wynikających z umowy leasingu dot. przedmiotowego kampera w wysokości przekraczającej ich część ustaloną w takiej proporcji, w jakiej kwota 150 000 zł będzie pozostawać do wartości kampera będącego przedmiotem tej umowy. W Pana ocenie, rozróżnienie tytułów nabycia kampera przez ustawodawcę (leasing operacyjny a nabycie) jest bezpodstawne i dyskryminujące, co nie zmienia powyższych ustaleń.
Ad. 3.
Do ponoszonych wydatków z tytułu kosztów używania samochodu nie znajdzie zastosowania ograniczenie wynikające z art. 23 ust. 1 pkt 46a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, pomimo braku prowadzonej ewidencji przebiegu pojazdu, o której mowa w art. 86a ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług (czyli ponoszone wydatki eksploatacyjne będą mogły stanowić koszty uzyskana przychodów w 100%).
Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.
Przypomnieć należy, że w rozumieniu ustawy o VAT, jak również ustawy o PIT - przedmiotowy kamper stanowi samochód osobowy.
Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 46a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów 25% poniesionych wydatków, z zastrzeżeniem pkt 36, z tytułu kosztów używania samochodu osobowego, innego niż określony w pkt 46, na potrzeby prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej - jeżeli samochód osobowy jest wykorzystywany również do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą prowadzoną przez podatnika.
Przepis zawarty w art. 23 ust. 5f ww. ustawy mówi, że w przypadku nieprowadzenia przez podatnika ewidencji, o której mowa w art. 86a ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług, uznaje się, że samochód osobowy jest wykorzystywany również do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą podatnika. Zatem co do zasady - a contrario - samochód osobowy jest uznawany wyłącznie do celów związanych z działalnością gospodarczą podatnika jeśli jest prowadzona ewidencja, o której mowa w art. 86a ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług.
Jednak należy zwrócić uwagę na kolejny przepis ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. art. 23 ust. 5g) ustawy, który mówi, że przepisu ust. 5f nie stosuje się, jeżeli podatnik na podstawie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług nie jest obowiązany do prowadzenia takiej ewidencji, z wyjątkiem przypadku, gdy brak tego obowiązku wynika z art. 86a ust. 5 pkt 2 lit. a) ustawy o podatku od towarów i usług.
Kluczowa zatem staje się podstawa braku obowiązku prowadzenia wspomnianej ewidencji, co zostało uzasadnione i opisane powyżej - będzie Pan korzystał z braku obowiązku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu na podstawie art. 86a ust. 5 pkt 1 lit. c), który to nie znajduje się w wymienionej przesłance negatywnej w przywołanym przepisie art. 23 ust. 5g ustawy o PIT.
Podsumowując, na podstawie powyższych przepisów i faktu, że przedmiotowy kamper używany będzie wyłącznie na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej należy uznać, że do ponoszonych wydatków z tytułu kosztów używania samochodu nie znajdzie zastosowania ograniczenie wynikające z art. 23 ust. 1 pkt 46a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, czyli ponoszone wydatki eksploatacyjne będą mogły stanowić koszty uzyskania przychodów w 100%. Nie będzie przy tym obowiązku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu, o której mowa w art. 86a ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z przepisem art. 22 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.):
Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.
Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami. Kosztami uzyskania przychodów są więc wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.
Aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodów, muszą zostać spełnione następujące warunki, tzn. dany wydatek:
·został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż Podatnik),
·jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została Podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
·pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
·poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
·został właściwie udokumentowany,
·nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 23 wskazanej ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
Należy przy tym podkreślić, że obowiązek jednoznacznego wykazania związku przyczynowo-skutkowego między poniesionym wydatkiem a przychodem uzyskanym z działalności, zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła tego przychodu – każdorazowo spoczywa na podatniku.
Zasady opodatkowania stron umowy leasingu, reguluje rozdział 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Zgodnie z art. 23a pkt 1 ww. ustawy:
Ilekroć w rozdziale jest mowa o umowie leasingu – rozumie się przez to umowę nazwaną w Kodeksie cywilnym, a także każdą inną umowę, na mocy której jedna ze stron, zwana dalej „finansującym”, oddaje do odpłatnego używania albo używania i pobierania pożytków na warunkach określonych w ustawie drugiej stronie, zwanej dalej „korzystającym”, podlegające amortyzacji środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne, a także grunty oraz prawo wieczystego użytkowania gruntów.
Z kolei pkt 2 ww. artykułu stanowi, że:
Ilekroć w rozdziale jest mowa o podstawowym okresie umowy leasingu – rozumie się przez to czas oznaczony, na jaki została zawarta ta umowa, z wyłączeniem czasu, na który może być przedłużona lub skrócona; w przypadku zmiany strony lub stron tej umowy podstawowy okres umowy uważa się za zachowany, jeżeli inne postanowienia umowy nie uległy zmianie.
W świetle art. 23b ust. 1 ww. ustawy:
Opłaty ustalone w umowie leasingu, ponoszone przez korzystającego w podstawowym okresie umowy z tytułu używania środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych stanowią przychód finansującego i odpowiednio w przypadku, o którym mowa w pkt 1, koszt uzyskania przychodów korzystającego, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, jeżeli:
1) umowa leasingu, w przypadku gdy korzystającym nie jest osoba wymieniona w pkt 2, została zawarta na czas oznaczony, stanowiący co najmniej 40% normatywnego okresu amortyzacji, jeżeli przedmiotem umowy leasingu są podlegające odpisom amortyzacyjnym rzeczy ruchome lub wartości niematerialne i prawne, albo została zawarta na okres co najmniej 5 lat, jeżeli jej przedmiotem są podlegające odpisom amortyzacyjnym nieruchomości;
2) umowa leasingu, w przypadku gdy korzystającym jest osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej, została zawarta na czas oznaczony;
3) suma ustalonych opłat w umowie leasingu, o której mowa w pkt 1 lub 2, pomniejszona o należny podatek od towarów i usług, odpowiada co najmniej wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, a w przypadku zawarcia przez finansującego następnej umowy leasingu środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej będących uprzednio przedmiotem takiej umowy odpowiada co najmniej jego wartości rynkowej z dnia zawarcia następnej umowy leasingu; przepis art. 19 stosuje się odpowiednio.
Z przepisów tych wynika zatem, że - co do zasady - jeżeli umowa leasingu spełnia określone w art. 23b ust. 1 pkt 1 i 3 oraz ust. 2 ustawy warunki, to wówczas ponoszone przez leasingobiorcę (korzystającego - prowadzącego pozarolniczą działalność gospodarczą) w związku z tą umową wydatki w podstawowym okresie, z tytułu używania przedmiotu leasingu mogą stanowić koszty uzyskania przychodów.
Ustawa z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r. poz. 2159; dalej: ustawa zmieniająca) wprowadziła od 1 stycznia 2019 r. zmiany dotyczące m.in. zasad ujmowania w kosztach uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej wydatków eksploatacyjnych związanych z samochodem osobowym, wykorzystywanym także do celów prywatnych.
Do art. 23 ust. 1 dodany został pkt 46a, zgodnie z którym:
Nie uważa się za koszty uzyskania przychodów 25% poniesionych wydatków, z zastrzeżeniem pkt 36, z tytułu kosztów używania samochodu osobowego, innego niż określony w pkt 46, na potrzeby prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej – jeżeli samochód osobowy jest wykorzystywany również do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą prowadzoną przez podatnika.
Z uzasadnienia do ustawy zmieniającej wynika, że wszelkie wydatki związane z korzystaniem z samochodu osobowego służącego podatnikowi także do innych celów niż działalność gospodarcza podlegać będą zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów w wysokości 75% tych wydatków. Możliwość zaliczenia do kosztów 100% takich wydatków dotyczyć będzie tylko wykorzystywania samochodu osobowego wyłącznie w prowadzonej działalności gospodarczej, przy czym podatnik będzie musiał prowadzić ewidencję potwierdzającą wykorzystywanie samochodu osobowego wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika (wykorzystana będzie w tym zakresie ewidencja stosowana dla celów podatku od towarów i usług).
W myśl art. 23 ust. 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Poniesione wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 46 i 46a, oraz kwota, o której mowa w ust. 1 pkt 47a, obejmują także podatek od towarów i usług, który zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego, oraz naliczony podatek od towarów i usług, w tej części, w jakiej zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług.
Zgodnie bowiem z art. 23 ust. 5f ww. ustawy:
W przypadku nieprowadzenia przez podatnika ewidencji, o której mowa w art. 86a ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług, uznaje się, że samochód osobowy jest wykorzystywany również do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą podatnika.
Natomiast, stosownie do art. 23 ust. 5g tej ustawy:
Przepisu ust. 5f nie stosuje się, jeżeli podatnik na podstawie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług nie jest obowiązany do prowadzenia takiej ewidencji, z wyjątkiem przypadku, gdy brak tego obowiązku wynika z art. 86a ust. 5 pkt 2 lit. a) ustawy o podatku od towarów i usług.
Kluczowe jest zatem ustalenie, czy wykorzystywany w Pana w działalności pojazd jest samochodem osobowym, czy też innym niż osobowy.
Stosownie bowiem do art. 5a pkt 19a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Ilekroć w ustawie jest mowa o samochodzie osobowym – oznacza to pojazd samochodowy w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, konstrukcyjnie przeznaczony do przewozu nie więcej niż 9 osób łącznie z kierowcą, z wyjątkiem:
a) pojazdu samochodowego mającego jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą:
– klasyfikowanego na podstawie przepisów o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van lub
– z otwartą częścią przeznaczoną do przewozu ładunków,
b) pojazdu samochodowego, który posiada kabinę kierowcy z jednym rzędem siedzeń i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu,
c) pojazdu specjalnego, jeżeli z dokumentów wydanych zgodnie z przepisami o ruchu drogowym wynika, że dany pojazd jest pojazdem specjalnym, i jeżeli spełnione są również warunki zawarte w odrębnych przepisach, określone dla następujących przeznaczeń:
- agregat elektryczny/spawalniczy,
- do prac wiertniczych,
- koparka, koparko-spycharka,
- ładowarka,
- podnośnik do prac konserwacyjno-montażowych,
- żuraw samochodowy,
d) pojazdu samochodowego określonego w przepisach wydanych na podstawie art. 86a ust. 16 ustawy o podatku od towarów i usług.
Zgodnie z art. 5d ww. ustawy:
Spełnienie wymagań dla pojazdów samochodowych określonych w:
1) art. 5a pkt 19a lit. a) i b) stwierdza się na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację, oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu zawierającego odpowiednią adnotację o spełnieniu tych wymagań;
2) art. 5a pkt 19a lit. c) stwierdza się na podstawie dokumentów wydanych zgodnie z przepisami o ruchu drogowym.
Stosownie do art. 2 pkt 33 ustawy z 20 czerwca 1997 r. – Prawo o ruchu drogowym (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1047 ze zm.):
Pojazd samochodowy to pojazd silnikowy, którego konstrukcja umożliwia jazdę z prędkością przekraczającą 25km/h; określenie to nie obejmuje ciągnika rolniczego.
W myśl cytowanego uprzednio art. 5a pkt 19a lit. c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wymienione warunki powinny być zrealizowane łącznie, o czym świadczy spójnik „i”. Oznacza to, że pojazdem specjalnym w rozumieniu tej regulacji będzie wyłącznie pojazd o przeznaczeniu określonym w jednym z tiret, spełniający wymagania zawarte we właściwych przepisach, a także (jednocześnie) w przypadku, którego status „pojazdu specjalnego” potwierdza stosowna dokumentacja wydana zgodnie z przepisami o ruchu drogowym.
W związku z tym, na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dla przyznania danemu pojazdowi przymiotu „pojazdu specjalnego” konieczne jest nie tylko wykazanie się wymaganymi dokumentami określonymi w przepisach o ruchu drogowym, ale także jednoczesne zakwalifikowanie pojazdu pod jedno z przeznaczeń wymienionych w przepisie art. 5a pkt 19a lit. c) ww. ustawy.
Ponadto w art. 5d ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ustawodawca wprowadził obowiązek potwierdzenia statusu pojazdu samochodowego innego niż osobowy, odpowiednio, zaświadczeniem wydanym przez okręgową stację kontroli pojazdów lub odpowiednio dokumentami wydanymi zgodnie z przepisami o ruchu drogowym.
Z wniosku wynika, że zamierza Pan nabyć do swojej działalności gospodarczej pojazd typu „Kamper” w ramach leasingu operacyjnego. Pojazd ten będzie posiadał dopuszczalną masę całkowitą nieprzekraczającą 3,5 tony. Pojazd, o którym mowa we wniosku będzie stanowił samochód osobowy, zgodnie z art. 5a pkt 19a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wartość pojazdu zgodnie z umową leasingu przekraczać będzie 150 000 zł. Pojazd ten będzie przez Pana wykorzystywany tylko i wyłącznie do prowadzonej przez Pana działalności gospodarczej. Kamper będzie wykorzystywany jako przedmiot najmu na rzecz innych osób, bądź podmiotów, zgodnie z głównym przedmiotem Pana działalności. Kamper nie będzie wykorzystywany do Pana celów prywatnych, w tym celu zostanie sporządzony regulamin użytkowania kampera (w którym zostanie wykluczone używanie do celów prywatnych). Osiągnięte przez Pana przychody z tytułu najmu kampera zaliczone zostaną do przychodów z Pana pozarolniczej działalności gospodarczej. Będzie Pan zwolniony z obowiązku prowadzenia ewidencji na podstawie art. 86a ust. 5 pkt 1 lit. c) ustawy o podatku od towarów i usług. Do kosztów uzyskania przychodów zamierza Pan zaliczyć część kapitałową opłaty leasingowej przedmiotu leasingu (tj. przedmiotowego kampera) stosując ograniczenie w zakresie kosztów uzyskania przychodów przewidziane w art. 23 ust. 1 pkt 47a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz całość części odsetkowej opłaty leasingowej.
Wobec tego, że z wniosku wynika, że samochód typu kamper wykorzystywany będzie wyłącznie na potrzeby prowadzonej przez Pana działalności gospodarczej i że będzie to samochód osobowy, to w Pana sytuacji będzie miał zastosowanie cytowany uprzednio przepis 23 ust. 5g tej ww. ustawy, tj.:
(…) jeżeli podatnik na podstawie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług nie jest obowiązany do prowadzenia takiej ewidencji, z wyjątkiem przypadku, gdy brak tego obowiązku wynika z art. 86a ust. 5 pkt 2 lit. a) ustawy o podatku od towarów i usług.
Tym samym koszty eksploatacyjne nie będą podlegały ograniczeniu, o którym mowa w art. 23 ust. 1 pkt 46a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. będzie Pan mógł zaliczać do kosztów uzyskania przychodów 100% wydatków eksploatacyjnych (tj. m. in. koszty serwisu, koszty wyposażenia kampera, koszty części).
Natomiast zgodnie z art. 1 pkt 7 lit. a) ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw, w art. 23 w ust. 1 po pkt 47 dodano pkt 47a.
Zgodnie z tym przepisem od 1 stycznia 2019 r.:
Nie uważa się za koszty uzyskania przychodów dotyczących samochodu osobowego opłat wynikających z umowy leasingu, o której mowa w art. 23a pkt 1, umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze, z wyjątkiem opłat z tytułu składek na ubezpieczenie samochodu osobowego, w wysokości przekraczającej ich część ustaloną w takiej proporcji, w jakiej kwota 150 000 zł pozostaje do wartości samochodu osobowego będącego przedmiotem tej umowy.
W myśl art. 23 ust. 5a tej ustawy:
Poniesione wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 46 i 46a, oraz kwota, o której mowa w ust. 1 pkt 47a, obejmują także podatek od towarów i usług, który zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego, oraz naliczony podatek od towarów i usług, w tej części, w jakiej zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług.
Na mocy art. 23 ust. 5c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
W przypadku samochodu osobowego oddanego do używania na podstawie umowy leasingu, o której mowa w art. 23a pkt 1, ograniczenie, o którym mowa w ust. 1 pkt 47a, stosuje się do tej części opłaty, która stanowi spłatę wartości samochodu osobowego.
Z przepisów tych wynika zatem, że zawarcie umowy leasingu operacyjnego, której przedmiotem jest samochód osobowy o wartości powyżej 150 000 zł, skutkuje tym, że podatnik do ustalenia proporcji, o której mowa w art. 23 ust. 1 pkt 47a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przyjmuje wartość samochodu osobowego ustaloną jako suma opłaty wstępnej i rat miesięcznych wraz z podatkiem od towarów i usług, który zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego, oraz naliczony podatek od towarów i usług, w tej części, w której zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług.
Wobec tego w sytuacji, w której oddaje Pan leasingowany samochód w najem innym podmiotom w zakresie, w jakim to przekazanie samochodu dokonywane jest w ramach działalności gospodarczej zastosowanie znajdzie art. 23 ust. 1 pkt 47a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W tym miejscu wyjaśnić należy, że przepis ten wprost wskazuje, że dotyczy on umów leasingu, o których mowa w art. 23a pkt 1, umów najmu, dzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze.
Bez znaczenia pozostaje jednak okoliczność, że oddaje Pan leasingowany pojazd w najem w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Jeżeli Pan (korzystający) ponosi opłaty wynikające z umów leasingu, o których mowa w art. 23a pkt 1 (z wyjątkiem opłat z tytułu składek na ubezpieczenie samochodu osobowego) to znajdzie tu zastosowanie ograniczenie, o którym mowa w art. 23 ust. 1 pkt 47a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Gdyby wolą ustawodawcy było umożliwienie podatnikom pełnego odliczenia kosztów leasingu (rat leasingowych), uczyniłby to jak w przypadku określonym w art. 23 ust. 5b ww. ustawy, w odniesieniu do odpisów amortyzacyjnych.
Wyjaśnić bowiem należy, że stosownie do art. 23 ust. 1 pkt 4 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów z tytułu zużycia samochodu osobowego, dokonywanych według zasad określonych w art. 22a-22o, w części ustalonej od wartości samochodu przewyższającej kwotę 150 000 zł – w przypadku pozostałych samochodów osobowych.
Jednocześnie, zgodnie z art. 23 ust. 5b omawianej ustawy
Przepisu ust. 1 pkt 4 nie stosuje się do odpisów z tytułu zużycia samochodu osobowego, jeżeli ten samochód został oddany przez podatnika do odpłatnego używania na podstawie umowy leasingu, o której mowa w art. 23a pkt 1, umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze, a oddawanie w odpłatne używanie na podstawie takiej umowy stanowi przedmiot działalności podatnika.
Z literalnego brzmienia przepisów wynika, że ograniczenia, o których mowa w art. 23 ust. 1 pkt 4 ustawy nie dotyczą sytuacji, gdy przedmiotem działalności prowadzonej przez podatnika jest oddawanie samochodu osobowego w odpłatne używanie na podstawie, np. umowy leasingu albo umowy najmu. Istotne znaczenie ma zatem rodzaj oraz przedmiot prowadzonej działalności gospodarczej.
Wobec powyższego, kwota rat leasingu (część kapitałowa) na pojazd typu kamper opisany we wniosku, który jest przedmiotem leasingu operacyjnego podlega limitowi wynikającemu z art. 23 ust. 1 pkt 47a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Mając na uwadze powyższe okoliczności wynikające z powołanych przepisów prawa, w świetle zaprezentowanego opisu zdarzenia przyszłego, stwierdzić należy, że do części kapitałowej opłaty leasingowej pozyskanego pojazdu typu kamper na podstawie umowy leasingu operacyjnego, który będzie wykorzystywany przez Pana wyłącznie w działalności gospodarczej do odpłatnego używania na podstawie umowy najmu, będzie miał Pan obowiązek stosować ograniczenie w zakresie kosztów uzyskania przychodów przewidziane w art. 23 ust. 1 pkt 47a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Natomiast, do wskazanych we wniosku wydatków z tytułu kosztów używania samochodu (wydatków eksploatacyjnych) nie znajdzie zastosowana ograniczenie wynikające z art. 23 ust. 1 pkt 46a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, pomimo braku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu, o której mowa w art. 86a ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług (czyli ponoszone wydatki eksploatacyjne będą mogły stanowić koszty uzyskania przychodów w 100%).
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.
Przy wydawaniu niniejszej interpretacji dokonałem wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe będzie zgodne ze stanem rzeczywistym. W ramach postępowania o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego nie przeprowadzam postępowania dowodowego, lecz opieram się jedynie na zdarzeniu przyszłym przedstawionym we wniosku. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.
Procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego czy kontrolnego. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. Pełna weryfikacja prawidłowości zaliczenia poszczególnych wydatków do kosztów uzyskania przychodów może być dokonana jedynie w toku postępowania podatkowego lub kontrolnego, będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej, do której zastosowanie mają przepisy określone w art. 14h (w zamkniętym katalogu) ustawy - Ordynacja podatkowa. Dokonując interpretacji indywidualnej organ interpretacyjny przedstawia jedynie swój pogląd dotyczący wykładni treści analizowanych przepisów i sposobu ich zastosowania w odniesieniu do przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego (którego elementy przyjmuje jako podstawę rozstrzygnięcia bez weryfikacji).
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.
·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1)z zastosowaniem art. 119a;
2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).