Interpretacja indywidualna

– stanowisko nieprawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

23 sierpnia 2024 r. złożył Pan wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia od podatku dochodu ze sprzedaży udziału w nieruchomości w związku z wydatkowaniem przychodu na spłatę pożyczki z odsetkami na remont nieruchomości. Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem złożonym 31 października 2024 r. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

W 2000 r. został Pan właścicielem udziału 1/8 nieruchomości, w drodze dziedziczenia, po śmierci matki (spadkodawcy) zmarłej 24 stycznia 2000 r., położonej w Y przy ul. (…).

W 2015 r. odziedziczył Pan 5/8 ww. nieruchomości po śmierci ojca (spadkodawcy) zmarłego 19 czerwca 2015 r. Tym samym został Pan właścicielem udziału 6/8 ww. nieruchomości. Ww. wymienionym budynku mieszkał Pan na stałe od maja 1995 r. do lutego 2018 r.

13 lipca 2015 r. zaciągnął Pan pożyczkę nr (…) w Banku (…) na pokrycie remontu ww. budynku. Wskazaną pożyczkę spłacał Pan do marca 2023 r.

Prowadząc remont nieruchomości położonej w Y przy ul. (…) w 2015 r., nie nosił się Pan z zamiarem jej sprzedaży w 2018 r. Po 9 latach nie posiada Pan już rachunków dotyczących remontu ww. nieruchomości. Nie ma Pan wiedzy o przepisie ustawy o ich wymagalności. Wymieniona nieruchomość nie jest już w Pana władaniu.

7 lutego 2018 r. sprzedał Pan ww. nieruchomość i uzyskał dochód w wysokości 187 500 zł.

26 lutego 2019 r. zakupił Pan nieruchomość położoną w X przy ul. (…), za 125 000 zł, celem zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Wartość przychodu ze sprzedaży została wydatkowana w ciągu trzech lat licząc od końca roku kalendarzowego.

W okresie od 7 lutego 2018 r. do 31 grudnia 2021 r. spłacił Pan pożyczkę wraz z odsetkami w wysokości 49 479 zł, zaciągniętą na remont nieruchomości położonej w Y przy ul. (…). Spłata pożyczki wraz odsetkami była wydatkiem na własny cel mieszkaniowy.

Wg. wydruku z historii rachunku bankowego:

-3 kwietnia 2018 r. – 1 800 zł,

-4 maja 2018 r. – 1 800 zł,

-1 czerwca 2018 r. – 1 800 zł,

-2 lipca 2018 r. - 1 800 zł,

-1 sierpnia 2018 r. - 1.800 zł,

-3 września 2018 r. – 1 800 zł,

-1 października 2018 r. – 1 800 zł,

-2 listopada 2018 r. – 1 800 zł,

-3 grudnia 2018 r. – 1 800 zł,

-2 stycznia 2019 r. – 1 800 zł,

-1 lutego 2019 r. – 1 800 zł,

-27 lutego 2019 r. – 1 800 zł,

-1 kwietnia 2019 r. – 1 474 zł,

-30 kwietnia 2019 r. – 1 450 zł,

-27 maja 2019 r. – 1 449 zł,

-30 stycznia 2020 r. – 1 468 zł,

-30 października 2020 r. – 1 450 zł,

-30 listopada 2020 r. – 1 450 zł,

-30 grudnia 2020 r. – 1 450 zł,

-30 stycznia 2021 r. – 1 450 zł,

-1 marca 2021 r. – 1 450 zł,

-30 marca 2021 r. – 1 450 zł,

-30 kwietnia 2021 r. – 1 450 zł,

-31 maja 2021 r. – 1 450 zł,

-30 czerwca 2021 r. – 1 450 zł,

-30 lipca 2021 r. – 1 450 zł,

-30 sierpnia 2021 r. – 1 450 zł,

-30 września 2021 r. – 1 450 zł,

-30 października 2021 r. – 1 546 zł,

-30 listopada 2021 r. — 1 546 zł,

-30 grudnia 2021 r. – 1 546 zł.

Łączna kwota spłat pożyczki z odsetkami wyniosła 49 479 zł.

W uzupełnieniu wniosku wskazał Pan, że ww. nieruchomość w części 6/8 Pan odziedziczył. W 2018 r., wraz z pozostałymi właścicielami 2/6 części, nieruchomość została sprzedana. W ramach własnej działalności gospodarczej nie zajmuje Pan się budową i sprzedażą nieruchomości.

Na pytanie Organu o treści: „ w jakiej miejscowości znajduje się Pana miejsce zamieszkania? Gdzie realizuje Pan aktualnie własne potrzeby mieszkaniowe, stosowanie do treści art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych? Czy w budynku mieszkalnym (nieruchomości) położonym w Y, realizował Pan własne cele mieszkaniowe?”, wskazał Pan, że Jego adres zamieszkania jest tożsamy z adresem zakupionej nieruchomości, X ul. (…), gdzie realizuje Pan własne cele mieszkaniowe. Jest to jedyna nieruchomość w Pana posiadaniu.

Na pytanie Organu o treści: „w jakim okresie spłacał Pan kredyt zaciągnięty na remont mieszkania (nieruchomości) położonego w Y? We wniosku podał Pan różne daty, tj. do 2021 r. i 2023 r.” wskazał Pan, że data 2023 r. była tylko uzupełnieniem historii spłaty, poza okresem rozliczeniowym (3 lat od sprzedaży nieruchomości).

Na pytanie Organu o treści: „w jakim okresie przeprowadził Pan remont mieszkania położonego w Y z pieniędzy pochodzących z kredytu bankowego? Jaki rodzaj prac budowlanych (zakres prac budowlanych), materiałów budowlanych i usług budowalnych, obejmował remont mieszkania, przeprowadzony ze środków pochodzących z kredytu mieszkaniowego? Jakie dokumenty posiadane przez Pana potwierdzają nabycie materiałów budowlanych i usług remontowych na potrzeby remontu w budynku w Y i zapłatę za te materiały i usługi?” wskazał Pan, że zakres prac dotyczący remontu obejmował remont dachu, wymianę stolarki okiennej i drzwiowej, remont instalacji centralnego ogrzewania, instalacji wodociągowej oraz przebudowę pomieszczeń sanitarnych.

Pytanie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku)

Czy wydatki na własne cele mieszkaniowe to między innymi wydatki poniesione na spłatę pożyczki oraz odsetek od tej pożyczki zaciągniętej przez podatnika na remont nieruchomości, przed dniem uzyskania przychodu, to wydatki poniesione na cele, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdzie zalicza się do ulgi: remont własnego budynku mieszkalnego lub jego części?

Pana stanowisko w sprawie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku)

Biorąc pod uwagę przedstawiony przez Pana stan faktyczny uważa Pan, że całość kwoty z tytułu spłaty kapitału pożyczki w okresie od 7 lutego 2018 r. do 30 grudnia 2021 r. wraz z odsetkami od tej pożyczki, należy traktować jako wydatek na własne cele mieszkaniowe, tzw. ulgi mieszkaniowej, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W okresie od 7 lutego 2018 r. do 31 grudnia 2021 r. spłacił Pan pożyczkę wraz z odsetkami w wysokości 49 479 zł. Stanowisko to pozostaje w zgodzie z intencją ustawodawcy, co potwierdza również zmiana wprowadzona z 1 stycznia 2022 r. w zakresie omawianej ulgi mieszkaniowej. Jedynym warunkiem wskazanym w ustawie, jest zaciągniecie pożyczki przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia.

Przedstawiając własne stanowisko wskazał Pan, że interpretacja ogólna z 1 kwietnia 2022 r., znak DD2.8202.5.2020 jest niedookreślona dla US w Y w przypadku opisanego przez Pana stanu faktycznego.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2018 r. poz. 200 ze zm.):

W myśl art. 9 ust. 1a ww. ustawy:

Stosownie do treści art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy:

Przytoczony przepis formułuje generalną zasadę, zgodnie z którą sprzedaż nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz praw określonych w tym przepisie przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, skutkuje powstaniem przychodu. Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz ww. praw nastąpi po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie – nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym kwota uzyskana ze sprzedaży nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz ww. praw w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Z treści wniosku wynika, że w drodze dziedziczenia po śmierci zmarłej 24 stycznia 2000 r. matki został Pan właścicielem udziału 1/8 części nieruchomości, położonej w Y.

W drodze dziedziczenia po śmierci ojca zmarłego 19 czerwca 2015 r. nabył Pan udział 5/8 części nieruchomości położonej w Y. Tym samym został Pan właścicielem udziału 6/8 części ww. nieruchomości.

7 lutego 2018 r. sprzedał Pan (razem z pozostałymi współwłaścicielami) nieruchomość.

Zgodnie z art. 922 § 1 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2024 r. poz. 1061 ze zm.):

Stosownie do art. 926 § 1 ww. Kodeksu:

Z kolei art. 925 ustawy Kodeks cywilny stanowi, że:

Stosownie do art. 924 ww. Kodeksu:

Zatem, sprzedaż przez Pana udziału 5/8 części nieruchomości nabytego w 2015 r. dokonana w 2018 r., czyli przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jego nabycie, stanowi źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym. Natomiast sprzedaż przez Pana w 2018 r. udziału 1/6 części nieruchomości, nabytego w 2000 r. w drodze spadku po zmarłej matce, nie stanowi źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż została dokonana po upływie pięcioletniego okresu.

Zgodnie z art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Stosownie do art. 30e ust. 2 ww. ustawy:

W świetle art. 19 ust. 1 ww. ustawy:

Jak stanowi art. 22 ust. 6d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Zgodnie z art. 22 ust. 6e ww. ustawy:

W myśl art. 30e ust. 4 ww. ustawy:

Jak stanowi art. 30e ust. 5 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Zgodnie z art. 30e ust. 7 ww. ustawy:

Stosownie do treści art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

W tym miejscu wskazać należy, że z dniem 29 grudnia 2020 r. weszło w życie rozporządzenie Ministra Finansów, Funduszy i Polityki Regionalnej z dnia 23 grudnia 2020 r. w sprawie przedłużenia terminu na wydatkowanie na własne cele mieszkaniowe przychodu uzyskanego w 2018 r. z odpłatnego zbycia nieruchomości lub prawa majątkowego (Dz. U. z 2020 r. poz. 2368).

Zgodnie z § 1 ww. rozporządzenia:

Zatem, w odniesieniu do przedstawionego przez Pana stanu faktycznego znajdzie zastosowanie powyższy przepis przedłużający do dnia 31 grudnia 2021 r. termin na wydatkowanie na własne cele mieszkaniowe przychodu uzyskanego w 2018 r. z odpłatnego zbycia udziału w nieruchomości, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Termin po wydłużeniu upłynął zatem 31 grudnia 2021 r.

Dochód zwolniony należy obliczyć według następującego wzoru:

dochód zwolniony = D x W/P

gdzie:

D - dochód ze sprzedaży,

W - wydatki poniesione na cele mieszkaniowe,

P - przychód ze sprzedaży.

Podkreślić należy, że powyższe zwolnienie obejmuje taką część dochodu uzyskanego z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości lub prawa, jaka proporcjonalnie odpowiada udziałowi poniesionych wydatków na własne cele mieszkaniowe w osiągniętych przychodach z odpłatnego zbycia. W sytuacji, gdy przychód z odpłatnego zbycia zostanie w całości przeznaczony na cele mieszkaniowe, to wówczas uzyskany z tego tytułu dochód będzie w całości korzystał ze zwolnienia od podatku dochodowego.

Tym samym, aby dochód z tytułu sprzedaży nieruchomości był w całości zwolniony z podatku dochodowego, cały przychód ze zbytej w 2018 r. nieruchomości musi być wydatkowany na własne cele mieszkaniowe, wymienione w przepisie art. 21 ust. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w okresie do dnia 31 grudnia 2021 r.

 Stosownie do treści art. 21 ust. 25 pkt 1-2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

W myśl art. 21 ust. 26 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Stosownie do art. 21 ust. 28 ww. ustawy:

Wskazać należy, że zawarte w art. 21 ust. 25 ww. ustawy wyliczenie wydatków mieszkaniowych ma charakter wyczerpujący, w związku z czym tylko realizacja  w wymaganym terminie celów w nim wymienionych pozwala na zwolnienie z opodatkowania dochodu uzyskanego z odpłatnego zbycia nieruchomości. Zatem, podstawową okolicznością decydującą o zastosowaniu zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w stosunku do dochodu uzyskanego ze sprzedaży w 2018 r. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości lub praw jest fakt wydatkowania środków z ich odpłatnego zbycia – nie później niż do dnia 31 grudnia 2021 r. – wyłącznie na enumeratywnie (wyczerpująco) wskazane w ustawie cele mieszkaniowe. Jednym z takich celów mieszkaniowych jest – zgodnie z treścią art. 21 ust. 25 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – spłata kredytu (pożyczki) oraz odsetek od kredytu (pożyczki) zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia na cel określony w pkt 1, tj. na remont własnego lokalu mieszkalnego lub budynku mieszkalnego. Należy przy tym zauważyć, że  z treści art. 21 ust. 25 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie wynika, że warunkiem skorzystania z ulgi jest wskazanie w umowie kredytu lub pożyczki jego przeznaczenia na cele wskazane w pkt 1 tego przepisu.

Dla skorzystania z przedmiotowego zwolnienia kluczowe jest, aby środki przeznaczone  na ww. cel mieszkaniowy, czyli na spłatę kredytu oraz odsetek od tego kredytu pochodziły ze sprzedaży nieruchomości (lub ich części oraz udziału w nieruchomości) lub praw. Istotne jest również, aby spłacany kredyt zaciągnięty był przed dniem uzyskania przychodu ze sprzedaży oraz, aby kredyt ten zaciągnięty był przez osobę, która uzyskuje przychód ze sprzedaży. Natomiast w przypadku, gdy w umowie kredytu lub pożyczki nie został wskazany cel jej przeznaczenia, a pozostałe okoliczności (np. jej faktyczne przeznaczenie środków z niej pochodzących) wskazują, że celem jej zaciągnięcia była realizacja przez podatnika własnego celu mieszkaniowego – przy spełnieniu pozostałych warunków określonych w art. 21 ust. 1 pkt 131 oraz ust. 25 oraz ust. 30 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – wydatki na spłatę takiego kredytu lub pożyczki oraz odsetek od takiego kredytu lub pożyczki dają prawo do skorzystania z ulgi, o której mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy.

Wskazać również należy, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęcia „remont”. Dla wyjaśnienia tego pojęcia, należy odnieść się do jego znaczenia funkcjonującego w języku powszechnym. I tak, „remont” to „doprowadzenie jakiegoś budynku lub urządzenia do stanu używalności; naprawa, odnawianie (czegoś)”. Synonimami tego pojęcia są m.in. „naprawa, przebudowa, odrestaurowanie, modernizacja”. Pojęcie remontu zostało zdefiniowane w art. 3 pkt 8 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. – Prawo budowlane (Dz. U. z 2020 r., poz. 1333, z późn. zm.) jako „wykonywanie w istniejącym obiekcie budowlanym robót budowlanych polegających na odtworzeniu stanu pierwotnego, a niestanowiących bieżącej konserwacji, przy czym dopuszcza się stosowanie wyrobów budowlanych innych niż użyto w stanie pierwotnym”. Niemniej jednak, ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie odwołuje się do tego przepisu. Tym samym, definicja „remontu” funkcjonująca na gruncie Prawa budowlanego nie może być wprost przenoszona na grunt omawianej ustawy podatkowej. Może być natomiast uwzględniona jako jeden z elementów służących ustaleniu znaczenia pojęcia „remontu” dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych.

Za „remont” lokalu mieszkalnego (budynku mieszkalnego), o którym mowa w art. 21 ust. 25 pkt 1 lit. d) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy więc uznać prace dotyczące tego lokalu (budynku mieszkalnego ) jako nieruchomości i jej części składowych, służące utrzymaniu lokalu (budynku) we właściwym stanie, doprowadzeniu go do pożądanej zdolności użytkowej, modernizacji jego elementów składowych. „Remontem” w rozumieniu omawianego przepisu jest również tzw. wykończenie lokalu mieszkalnego (budynku mieszkalnego), a więc prace służące doprowadzeniu do zdolności użytkowej nowo wybudowanego lokalu (budynku mieszkalnego). W każdym przypadku remont dotyczy „materii” lokalu mieszkalnego (budynku mieszkalnego), a więc jego ścian, podłóg, sufitu, okien, drzwi, wyposażenia technicznego takiego jak instalacje: wodna, kanalizacyjna, elektryczna, grzewcza, gazowa bądź innych elementów trwale połączonych konstrukcyjnie  z elementami budowlanymi lokalu (budynku mieszkalnego).

Z treści wniosku wynika, że 13 lipca 2015 r. zaciągnął Pan pożyczkę w Banku (…) na pokrycie remontu budynku położonego w Y, przy ul. (…). Wskazaną pożyczkę spłacał Pan do marca 2023 r. Prowadząc remont w 2015 r. nieruchomości położonej w Y, nie nosił się Pan z zamiarem jej sprzedaży w 2018 r. Po 9 latach nie posiada Pan już rachunków dotyczących remontu ww. nieruchomości. Nie ma Pan wiedzy o przepisie ustawy o ich wymagalności. Wymieniona nieruchomość nie jest już w Pana władaniu. 7 lutego 2018 r. sprzedał Pan ww. nieruchomość i uzyskał dochód w wysokości 187 500 zł.

W okresie od 7 lutego 2018 r. do 31 grudnia 2021 r. spłacił Pan pożyczkę wraz z odsetkami w wysokości 49 479 zł, zaciągniętą na remont nieruchomości położonej w Y przy ul. (…). Spłata pożyczki wraz odsetkami była wydatkiem na własny cel mieszkaniowy. Łączna kwota spłat pożyczki z odsetkami wyniosła 49 479 zł. Zakres prac dotyczący remontu obejmował remont dachu, wymianę stolarki okiennej i drzwiowej, remont instalacji centralnego ogrzewania, instalacji wodociągowej oraz przebudowę pomieszczeń sanitarnych.

Mając na uwadze przedstawiony przez Pana opis stanu faktycznego należy wskazać, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie przewiduje ściśle określonego sposobu dokumentowania wydatku poniesionego na cele określone w art. 21 ust. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Niemniej jednak należy wyjaśnić, że przedmiotowe zwolnienie, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy jest regulacją, która nie ma na celu zwalniać każdego wydatkowania środków, niezależnie od rodzaju wydatków. Samo poniesienie przez podatnika wydatku nie świadczy jeszcze o tym, że została spełniona przesłanka skorzystania ze zwolnienia z opodatkowania. Należy zastrzec, że w przypadku korzystania z ulg i zwolnień podatkowych, wynikających z ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych obowiązek udowodnienia, że określony wydatek został poniesiony przy spełnieniu wszystkich warunków wynikających z przepisów podatkowych spoczywa na podatniku, który wywodzi z tego określone skutki prawne.

W art. 180 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.), ustanowiono, że jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem. Niemniej w świetle ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych skoro zamierza Pan skorzystać ze zwolnienia powinien liczyć się z koniecznością wykazania faktu wydatkowania środków ze sprzedaży nieruchomości na cele mieszkaniowe. Organ podatkowy dla celów podatkowych weryfikując możliwość skorzystania ze zwolnienia podatkowego uprawniony jest żądać od podatników udowodnienia poniesienia wydatków poprzez przedłożenie rzetelnych i wiarygodnych dowodów, z których w sposób niebudzący żadnych wątpliwości będzie wynikało kto, kiedy i jaki wydatek poniósł, tj. czy środki uzyskane ze sprzedaży nieruchomości (udziału w nieruchomości) faktycznie przeznaczone zostały przez podatnika na cele mieszkaniowe, czy też wydatki na cele mieszkaniowe poczynione zostały z innych źródeł, czy też przez inne osoby. Takimi dokumentami mogą być m.in. umowy, faktury VAT bądź też inne dokumenty, które ten fakt mogą potwierdzić. Takimi dokumentami mogą więc być również – umowa z wykonawcą na prace budowlane oraz potwierdzenie zapłaty za ich wykonanie – o ile z dokumentów tych jednoznacznie wynika kto, w jakim terminie, jakie wydatki i w jakiej kwocie poniósł. Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w kontekście „ulgi mieszkaniowej”, o której mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 tej ustawy, nie zawierają wymogu dokumentowania wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe wyłącznie fakturami VAT.  Wskazane przez Organ podatkowy dokumenty, które mogą stanowić dowody poniesionych przez Pana wydatków na cele mieszkaniowe mają charakter przykładowy. Natomiast ostateczna ocena, czy wydatek został prawidłowo udokumentowany, leży w kompetencjach organów podatkowych właściwych dla Pana w danej sprawie w toku odpowiedniego postępowania.

Przepis art. 21 ust. 25 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przewidując możliwość wydatkowania przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości na spłatę kredytu (pożyczki) oraz odsetek od tego kredytu (pożyczki) zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8  lit. a-c, na cele określone w pkt 1, w tym między innymi nabycie budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego, a także budowę, rozbudowę lub remont budynku mieszkalnego lub lokalu mieszkalnego, nie zwalnia od udokumentowania poniesienia wydatków na nabycie czy remont, o którym mowa w art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz spełnienia pozostałych przesłanek zastosowania „ulgi mieszkaniowej”. 

Zgodnie z art. 275 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa:

Okres przechowywania dokumentów wynika z zapisu zawartego w art. 70 § 1 Ordynacji podatkowej, zgodnie z którym:

Oznacza to, że dopóki nie upłynie termin przedawnienia, organ podatkowy ma prawo weryfikować rzetelność złożonego przez podatnika zeznania podatkowego, w tym również wykorzystanych ulg.

Stosownie do art. 69 § 1-2 Ordynacji podatkowej:

Przepis  art. 69 Ordynacji podatkowej dotyczy nie tylko ulg podatkowych w ścisłym rozumieniu tego pojęcia, lecz także zwolnień podatkowych. Wynika to jednoznacznie z treści art. 3 pkt 6 Ordynacji podatkowej, który stanowi, że:

Dodać należy, że 1 kwietnia 2022 r. Minister Finansów wydał interpretację ogólną znak DD2.8202.5.2020 w sprawie wydatków poniesionych na spłatę kredytu zaciągniętego na zbywaną nieruchomość lub prawo majątkowe jako wydatku stanowiącego realizację własnego celu mieszkaniowego, w stanie prawnym obowiązującym do 31 grudnia 2021 r. Została ona opublikowana w Dzienniku Urzędowym Ministra Finansów z 8 kwietnia 2022 r., poz. 35. Interpretacja ogólna dotyczy „kwalifikacji na gruncie przepisów ustawy z dnia  26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.) zwanej dalej „ustawą PIT”, w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2021 r., wydatków poniesionych na spłatę kredytu (pożyczki) zaciągniętego na zbywaną nieruchomość lub prawa majątkowe, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) tej ustawy, zwanych dalej łącznie „nieruchomością”, jako wydatku stanowiącego realizację własnego celu mieszkaniowego, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 w związku z art. 21 ust. 25 pkt 2 ustawy PIT”.  Wskazano w niej, że:

„Katalog wydatków, które można zakwalifikować jako poniesione na własne cele mieszkaniowe, znajduje się w art. 21 ust. 25 ustawy PIT. Zgodnie z pkt 1 tego przepisu, mogą to być wydatki poniesione m.in. na nabycie, budowę, rozbudowę lub remont własnej nieruchomości. Własne cele mieszkaniowe stanowią również wydatki poniesione na spłatę kredytu (pożyczki) wraz z odsetkami od tego kredytu (pożyczki), w tym także tzw. kredytu refinansowego i konsolidacyjnego, zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości na sfinansowanie własnego celu mieszkaniowego (art. 21 ust. 25 pkt 2 i ust. 29 ustawy PIT).

Intencją ustawodawcy wprowadzającego rozpatrywane zwolnienie podatkowe było zwolnienie od podatku dochodowego przychodu przeznaczonego na spłatę kredytu (pożyczki) zaciągniętego na zbywaną nieruchomość. Przyjąć należy więc, że zgodnie z powyższym założeniem wydatki takie stanowią realizację własnego celu mieszkaniowego.

Ponadto, w ustawie PIT zawarto katalog wydatków spełniających przesłanki zwolnienia podatkowego, w którym znalazły się m.in. wydatki poniesione na spłatę kredytu (pożyczki), w tym kredytu refinansowego i konsolidacyjnego, oraz odsetek od tego kredytu (pożyczki) zaciągniętego np. na nabycie budynku lub lokalu mieszkalnego, przy czym jedynym warunkiem wskazanym w ustawie PIT, jest zaciągnięcie kredytu (pożyczki) przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia. W ustawie PIT nie zastrzeżono natomiast warunku, zgodnie z którym, żeby wydatek na spłatę kredytu (pożyczki) stanowił realizację własnego celu mieszkaniowego, kredyt (pożyczka) ten musi być zaciągnięty na inną (nową) nieruchomość.

Wobec powyższego, dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych, w stanie prawnym obowiązującym do 31 grudnia 2021 r., należy uznać, że wydatek na spłatę kredytu (pożyczki), w tym kredytu konsolidacyjnego i refinansowego, oraz odsetek od tego kredytu (pożyczki), zaciągniętego na sfinansowanie wydatków związanych z nieruchomością będącą przedmiotem odpłatnego zbycia, mieści się w pojęciu wydatków na własne cele mieszkaniowe, o których mowa w art. 21 ust. 25 ustawy PIT.

Stanowisko to pozostaje w zgodzie z intencją ustawodawcy, co potwierdza również zmiana wprowadzona z dniem 1 stycznia 2022 r. w zakresie omawianej ulgi mieszkaniowej. Zmiana przesądza, że wydatki na cele mieszkaniowe, o których mowa w art. 21 ust. 25 pkt 2 ustawy PIT, obejmują także wydatki na spłatę kredytu (pożyczki) oraz odsetek od tego kredytu (pożyczki), zaciągniętego w związku ze zbywaną nieruchomością lub prawem majątkowym na cele określone w ust. 25 pkt 1, w tym także gdy wydatki te odpowiadają równowartości wydatków uwzględnionych w kosztach uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości, które sfinansowane zostały tym kredytem (pożyczką).”

Jednakże powyższa interpretacja ogólna nie odnosi się do stanu faktycznego, w którym nie są udokumentowane wydatki remontowe dotyczące budynku mieszkalnego lub lokalu mieszkalnego sfinansowane z pożyczki.

W świetle powyższego, wydatkowanie przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości na spłatę pożyczki z odsetkami przeznaczonej na remont budynku mieszkalnego, których to wydatków remontowych na materiały budowlane i usługi remontowe nie może Pan udokumentować, nie uprawnia Pana do skorzystania ze zwolnienia dochodu z odpłatnego zbycia udziału we współwłasności nieruchomości.  W konsekwencji, Pana stanowisko w zakresie zastosowania zwolnienia przedmiotowego należało uznać za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Pana i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego, w związku z czym nie dokonuje analizy dołączonych do wniosku dokumentów. Postępowanie  w sprawie wydania interpretacji indywidualnej ma na celu wyjaśnienie wątpliwości co do sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego materialnego do określonego stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.) jest sam przepis prawa. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest ustalanie stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego), stanowi to bowiem domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Organ nie prowadzi postępowania dowodowego, ograniczając się do analizy okoliczności podanych we wniosku. W stosunku do tych okoliczności wyraża swoje stanowisko, które zawsze musi być jednak ustosunkowaniem się do poglądu (stanowiska) prezentowanego w danej sprawie przez wnioskodawcę.

Zaznaczyć należy, że prawo do zwolnienia podlega szczegółowej i ostatecznej weryfikacji przez organ podatkowy w toku postępowania podatkowego. Mając na uwadze treść art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa, tutejszy Organ wydając interpretację indywidualną przepisów prawa podatkowego nie jest uprawniony do przeprowadzenia postępowania dowodowego, które wskazałoby, czy zrealizuje Pan swój cel mieszkaniowy, czy nie. Wszelkie niezbędne działania w celu dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego oraz załatwienia sprawy, organy podatkowe podejmują w toku postępowania podatkowego. Podstawowym narzędziem realizacji tej zasady jest postępowanie dowodowe, które nie jest prowadzone w ramach postępowania w sprawie wydania interpretacji indywidualnej.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

-Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

-Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

-Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).  

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA) :

-w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres : Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

-w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).