Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

30 września 2024 r. wpłynął Pani wniosek z 4 września 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy skutków podatkowych zwrotu nadpłaty powstałej w wyniku przewalutowania kredytu. Uzupełniła go Pani – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 15 listopada 2024 r. (data wpływu 19 listopada 2024 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

(...) 2005 r. Pani wraz z mężem zawarła z X. (obecnie Y z siedzibą w Z) umowę o kredyt mieszkaniowy (...) nr (...).

Umowa kredytu była umową kredytu denominowanego do CHF, kredyt został udzielony w złotych w kwocie stanowiącej równowartość 98.272,59 CHF, co stanowiło 248.994,40 zł. Kredyt przeznaczony został na finansowanie własnego celu mieszkaniowego kredytobiorcy, tj. na finansowanie przedpłat na poczet nabycia od firmy deweloperskiej (...) z siedzibą w (...), nieruchomości zlokalizowanej przy ul. (...) stanowiącej część osiedla mieszkaniowego (...) numer lokalu 1 (faktycznie lokal ma nr 2) wraz z pomieszczeniem przynależnym: piwnicą nr 3 oraz udziałem w prawie współwłasności nieruchomości wspólnej.

Powyższy cel został zrealizowany.

Prawnym zabezpieczeniem spłaty kredytu ustanowiono hipotekę kaucyjną do kwoty (...) zł, która wpisana została do ksiąg wieczystych nr (...) wydzielonych z KW nr (...) prowadzonych przez Sąd Rejonowy w (...).

(...) 2017 r. zmarł Pani mąż, na podstawie aktu poświadczenia dziedziczenia z (...) 2017 r. Repertorium A nr (...) zostało poświadczone, że spadek po zmarłym na podstawie ustawy nabyła Pani w udziale 1/2 części oraz Pani córka w udziale 1/2 części.

Na skutek powzięcia wiadomości o zawarciu w umowie kredytu klauzul niedozwolonych, Pani wraz z córką złożyła pozew z (...) 2021 r. o ustalenie nieistnienia stosunku prawnego wynikającego z umowy kredytu oraz o zapłatę kwoty 243.172,45 zł tytułem całych rat kapitałowo-odsetkowych uiszczonych na rzecz banku.

Sprawa zawisła przed Sądem Okręgowym w (...) pod sygn. akt (...).

(...) 2022 r. nastąpiła całkowita spłata kredytu, tj. spłata w kwocie 165.280,35 zł. (...) 2024 r. celem polubownego zakończenia sporu, zawarta została ugoda. Celem rozliczenia zakończonej umowy kredytu, bank jednostronnie, na podstawie wytycznych KNF w sprawie warunków ugód, dokonał w ugodzie zmiany w zakresie waluty, wysokości i zasad spłaty wierzytelności kredytowej. Za podstawę wysokości zadłużenia na dzień (...) 2022 r. przyjęto fikcję, że kredyt udzielony na podstawie umowy kredytu zostanie rozliczony tak, jakby od daty zawarcia umowy kredytu tj. od (...) 2005 r. stanowił kredyt złotowy udzielony na warunkach:

a)kwota kredytu (kapitał) stanowiła sumę kwot wypłaconych tytułem kredytu i wynosiła 248.994,40 zł, jeśli jakakolwiek część wypłaty nastąpiła w CHF, bank przeliczył ją na walutę polską po średnim kursie Narodowego Banku Polskiego z dnia wypłaty;

b)oprocentowanie kredytu według zmiennej stopy procentowej zostało ustalone jako suma wskaźnika referencyjnego WIBOR 3M i marży w wysokości 2,06%, w dniu wypłaty kredytu lub pierwszej transzy kredytu oprocentowanie wynosiło 8,15%, zaś wartość wskaźnika referencyjnego WIBOR 3M z dnia wypłaty kredytu lub pierwszej transzy kredytu wynosiła 6,09 %, pierwszy okres obowiązywania wskaźnika referencyjnego WIBOR 3M obowiązywał od dnia wypłaty kredytu lub pierwszej transzy i mógł być krótszy niż kolejne okresy trzymiesięczne wyznaczane w dniu wymagalności raty kredytu i odsetek.

Inna forma ugody nie była przez bank dopuszczana.

Na skutek ugody bank zobowiązał się do wypłaty w terminie 21 dni od daty podpisania ugody m.in. kwoty w wysokości 156.897,21 zł na rachunek kredytobiorcy – Pani. Jednocześnie wskazano, iż kredytobiorca przyjął do wiadomości, że w związku z wypłatą ww. kwoty powstaje po jego stronie przychód, a na banku ciąży wypełnienie obowiązku informacyjnego (sporządzanie informacji PIT-11).

Strony ugody zgodnie oświadczyły, że zawarta ugoda wyczerpuje wszelkie wzajemne roszczenia w zakresie objętym sporem.

Uzupełnienie i doprecyzowanie opisu stanu faktycznego

Kwota 156.897,21 zł, którą otrzymała Pani na podstawie zawartej ugody z Bankiem, wynika z nadpłaty kredytu na skutek przewalutowania na złotówki kredytu hipotecznego denominowanego do waluty obcej.

Kwota 156.897,21 zł została ustalona na skutek przewalutowania kredytu z franków szwajcarskich na polskie złotówki.

Kwota 156.897,21 zł stanowi zwrot wcześniej wpłaconych przez Panią własnych środków pieniężnych.

Kwota 156.897,21 zł nie stanowi kwoty dodatkowej (nie jest to kwota dodatkowa). Kwota ta powstała na skutek przewalutowania kwoty kredytu i stanowi zwrot własnych, wcześniej wpłaconych do banku pieniędzy, na spłatę kredytu.

Kwota 156.897,21 zł została wypłacona w związku z przewalutowaniem kredytu i stanowi zwrot wcześniej nadpłaconych Pani własnych pieniędzy. Kredyt został przez Panią w całości spłacony, a kwota zwrotu wynika z nadwyżki, która powstała po przewalutowaniu kredytu z CHF na PLN. Kredyt został wcześniej przez Panią spłacony w całości.

Pytanie

Czy w związku z zawarciem ugody z Bankiem przez Panią i Pani córkę, mającej na celu zakończenie sporu na tle wadliwej umowy, otrzymana kwota 156.897,21 zł stanowić będzie dla Pani przychód i czy w związku z tym po Pani stronie powstanie obowiązek zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Pani stanowisko w sprawie

W Pani ocenie, kwota 156.897,21 zł otrzymana od banku wskutek zawarcia ugody nie będzie stanowić dla Pani przychodu, w związku z czym nie powstanie obowiązek zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych.

Ustawodawca w art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: „u.p.d.o.f.”) wymienia źródła przychodów, z których przychód (dochód) podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Nienależne świadczenie w podanym rozumieniu przyjętym w art. 410 w zw. z art. 405 Kodeksu cywilnego, nie zostało wymienione jako odrębne źródło przychodów w art. 10 ust. 1 pkt 1-8 u.p.d.o.f.

Mając na uwadze fakt, iż w projekcie ugody nie została wskazana podstawa, na jakiej bank zobowiązany jest do zwrotu na Pani rzecz kwoty 156.897,21 zł, kwota ta tym bardziej nie powinna podlegać opodatkowaniu, jako że zgodnie z założeniami ugody miała Pani otrzymać zwrot tego, co w czasie trwania umowy kredytu świadczyła. Zwrot tego, co świadczono, nie stanowi przychodu.

Bank na podstawie umowy udzielił Pani kredytu na łączną kwotę 248.994,40 zł, a Pani – w wyniku zawarcia w umowie przez bank klauzul abuzywnych pozwalających bankowi na dowolność ustalania kursu CHF – ostatecznie dokonała wraz z córką na rzecz banku spłat w łącznej wysokości 437.118,22 zł. Kwota ta na skutek abuzywności umowy stanowi świadczenie nienależne, a otrzymana przez Panią w wyniku ugody kwota 156.897,21 zł stanowi jedynie niewielki zwrot, część kosztu, jaki poniosła w związku z zawarciem z bankiem wadliwej umowy. Otrzymanie zwrotu nie stanowi dla Pani żadnej dodatkowej korzyści, a jedynie prowadzi do stanu rozliczeń, który jest zgodny z prawem, tj. stanowi następstwo pozbawienia umowy kredytu jej abuzywnych postanowień.

Z uwagi na to, że nie ma możliwości przyporządkowania danego świadczenia do jakiegokolwiek źródła przychodu (w tym również do „innych źródeł przychodu”, o których mowa w art. 20 u.p.d.o.f.), to nie można go uznać za przychód podatkowy, choćby nawet odpowiadał ogólnej definicji przychodu zawartego w przepisach art. 11 u.p.d.o.f. Ponadto, ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych określa dochód jako nadwyżkę przychodów nad kosztami ich uzyskania (art. 9 ust. 2 u.p.d.o.f.).

Przychód podatkowy warunkuje możliwość powstania dochodu podatkowego w tym znaczeniu, że dopóki nie mamy do czynienia z przychodem w sensie podatkowym, dopóty nie może powstać dochód podatkowy.

Otrzymanego zwrotu nie może Pani traktować w kategorii przychodu podatkowego w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z zasadami wynikającymi z art. 11 u.p.d.o.f., ponieważ w tej sytuacji nie następuje po Pani stronie żadne przysporzenie majątkowe.

Podkreślić należy, że otrzymanie kredytu i jego spłata na warunkach przewidzianych w umowie kredytowej są obojętne podatkowo. Przychód po stronie kredytobiorcy pojawia się w przypadku, kiedy dochodzi do umorzenia kredytu, jego części lub odsetek. Wtedy bowiem kredytobiorca osiąga konkretne przysporzenie majątkowe (przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Zgodnie natomiast z definicją dochodu jest nim nadwyżka przychodów ze źródła nad kosztami jego uzyskania.

Pojęciem pierwotnym dla dochodu jest więc pojęcie przychodu. Ten z kolei definiowany jest przez ustawodawcę w art. 11 ust. 1, jako otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Niemniej jednak z definicji tej wywieść można również, że za przychody podatkowe mogą być uznane tylko takie świadczenia, które są określonym przyrostem majątkowym (zarówno zwiększającym aktywa jak i zmniejszającym pasywa) o charakterze definitywnym, nie mające charakteru zwrotnego.

Zaś, w następstwie dokonanego ugodą przewalutowania, ustalenia wysokości zadłużenia do rozliczenia Kredytu i przyjęcia przez Strony określonego sposobu zaliczenia dokonanych spłat, Strony uznały, że dochodzi do całkowitego rozliczenia kredytu (jego spłaty), a ponadto Kredytobiorca w następstwie zawarcia ugody otrzymuje nadpłacone przez niego kwoty.

Zatem, otrzymuje Pani jedynie zwrot tego, co w czasie trwania umowy kredytowej świadczyła. Jednocześnie zwrot nie stanowi dla Pani żadnej dodatkowej korzyści, ponieważ zwrot ma na celu doprowadzenie do rozliczeń w następstwie zastosowania postanowień ugody, które mają na celu usunięcie abuzywności. Otrzymanie zwrotu prowadzi zatem do stanu rozliczeń, który jest zgodny z prawem, tj. nie jest następstwem stosowania abuzywnych postanowień umowy.

Wskazuje Pani, że zgodnie z art. 917 Kodeksu cywilnego przez ugodę strony czynią sobie wzajemne ustępstwa w zakresie istniejącego między nimi stosunku prawnego w tym celu, aby uchylić niepewność co do roszczeń wynikających z tego stosunku lub zapewnić ich wykonanie albo by uchylić spór istniejący lub mogący powstać.

Ugoda ma na celu uniknięcie sporu pomiędzy stronami poprzez przewalutowanie i dokonanie rozliczenia dotychczas spłaconych rat kredytu, aby w ten sposób zapobiec uznaniu niektórych postanowień umowy za bezskuteczne czy też uznaniu całej umowy za bezskuteczną czy też nieważną.

Utrzymuje Pani stanowisko, że jej zdaniem (które znajduje potwierdzenie w ukształtowanej linii orzeczniczej) wiążąca ją z bankiem umowa kredytu zawierała postanowienia abuzywne, a także, że umowa jest nieważna.

Zawarcie ugody przez Panią nie stanowi zaprzeczenia twierdzeniom podnoszonym w toku procesu zawisłego przed Sądem Okręgowym w (...) w zakresie nieważności umowy. Celem ugody było zakończenie sporu i rozliczenie z bankiem. W oparciu o dorobek orzecznictwa sądów powszechnych i orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, w przypadku których postanowień w umowach kredytowych z bardzo wysokim prawdopodobieństwem graniczącym z pewnością byłyby one uznane za abuzywne. W następstwie zawarcia ugody dochodzi do dobrowolnego wyeliminowania skutków stosowania postanowień abuzywnych, i zastosowania w ich miejsce takich postanowień (ustalenie waluty zadłużenia w PLN, ustalenie wysokości zadłużenia do rozliczenia kredytu, ustalenie sposobu rozliczenia dokonanych spłat, itp.), które nie wiążą się z ryzykiem stwierdzenia bezskuteczności czy też nieważności.

Zatem ugoda niejako zastępuje wyrok, który w relacji pomiędzy stronami mógłby doprowadzić do analogicznego skutku, do którego doprowadza ugoda.

Tożsame stanowisko można zaobserwować w wielu interpretacjach podatkowych wydawanych w oparciu o analogiczny stan faktyczny jak w niniejszej sprawie, m.in. z interpretacji z 14 października 2022 r., znak 0112-KDIL2-1.4011.699.2022.l.MKA wynika, że „w związku z zawarciem Ugody Kredytobiorca otrzymuje niejako ekwiwalent środków pieniężnych, które wcześniej na mocy Umowy Klient przekazał na rzecz Banku w ramach spłaty rat kapitałowo - odsetkowych od otrzymanego Kredytu. Klient otrzymuje środki będące ekwiwalentem wydatków, które były uprzednio poniesione z jego własnych środków. Zatem kwoty te nie powodują faktycznego przyrostu w jego majątku, a jedynie "wyrównanie" wcześniejszego zmniejszenia w jego majątku. W konsekwencji, można uznać, że taka operacja nie spełnia celu przychodu jakim jest zwiększenie majątku podatnika - ani poprzez zwiększenie aktywów ani poprzez zmniejszenie jego pasywów”.

Pani stanowisko znajduje potwierdzenie również w interpretacji indywidualnej z 28 kwietnia 2023 r., znak 0114-KDIP3-2.4011.243.2023.1.MN oraz z 28 sierpnia 2023 r., znak 0114-KDIP3-2.4011.607.2023.2.MN.

Mając na uwadze powyższe, podtrzymuje Pani swoje stanowisko, że kwota 156.897,21 zł otrzymana od banku wskutek zawarcia ugody, nie będzie stanowić dla Pani przychodu, w związku z czym, nie powstanie obowiązek zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które Pani przedstawiła we wniosku, jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.) jest zasada powszechności opodatkowania, która wyrażona została w art. 9 ust. 1 tej ustawy.

Wynika z niego, że:

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Treść powyższego przepisu wskazuje, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkiego rodzaju dochody uzyskane przez podatnika, z wyjątkiem tych, które zostały enumeratywnie wymienione w katalogu zwolnień przedmiotowych zawartym w powyższej ustawie bądź, od których zaniechano poboru podatku.

Jak stanowi art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Za przychody należy zatem uznać każdą formę przysporzenia majątkowego, zarówno formę pieniężną jak i niepieniężną, w tym nieodpłatne świadczenia otrzymane przez podatnika. Dla celów podatkowych przyjmuje się, że nieodpłatne świadczenie obejmuje każde działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby oraz wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności podmiotów, których skutkiem jest przysporzenie majątku innej osoby, mające konkretny wymiar finansowy.

Przepis art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zawiera katalog źródeł przychodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy źródłem przychodów są inne źródła.

Stosownie do art. 20 ust. 1 ww. ustawy:

Za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, świadczenia otrzymane z tytułu umowy o pomocy przy zbiorach, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Jak dowodzi użycie sformułowania „w szczególności” definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ustawy. W związku z tym, każde świadczenie mające realną korzyść finansową, o ile nie stanowi konkretnej kategorii przychodu zaliczanego do jednego ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1-8b ww. ustawy, jest dla świadczeniobiorcy przychodem z innych źródeł.

Odnosząc się do Pani wątpliwości zaznaczyć należy, że instytucja kredytu uregulowana została przepisami ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1646 ze zm.).

Zgodnie z art. 69 ust. 1 ww. ustawy:

Przez umowę kredytu bank zobowiązuje się oddać do dyspozycji kredytobiorcy na czas oznaczony w umowie kwotę środków pieniężnych z przeznaczeniem na ustalony cel, a kredytobiorca zobowiązuje się do korzystania z niej na warunkach określonych w umowie, zwrotu kwoty wykorzystanego kredytu wraz z odsetkami w oznaczonych terminach spłaty oraz zapłaty prowizji od udzielonego kredytu.

Podkreślić należy, że otrzymanie kredytu i jego spłata na warunkach przewidzianych w umowie kredytowej są obojętne podatkowo. Przychód po stronie kredytobiorcy pojawia się w przypadku, kiedy dochodzi do umorzenia kredytu, jego części lub odsetek. Wtedy bowiem kredytobiorca osiąga konkretne przysporzenie majątkowe (przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Za przychody podatkowe mogą być uznane tylko takie świadczenia, które są określonym przyrostem majątkowym (zarówno zwiększającym aktywa, jak i zmniejszającym pasywa) o charakterze definitywnym, nie mające charakteru zwrotnego.

Samo przewalutowanie kredytu hipotecznego, w przeciwieństwie do umorzenia kredytu, jest neutralne podatkowo i nie powoduje po stronie podatnika powstania przychodu w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Dotyczy to również zwrotu nadpłaty powstałej w wyniku przewalutowania kredytu. Klient otrzymuje bowiem z powrotem swój kapitał – zwrot zapłaconych bankowi kwot. Nie ma w związku z tym podstaw, aby zwrócone kwoty uznać za przychód podlegający opodatkowaniu.

W analizowanej sprawie wprost wskazała Pani, że kwota 156.897,21 zł, którą otrzymała Pani na podstawie zawartej ugody z bankiem, wynika z nadpłaty kredytu na skutek przewalutowania na złotówki kredytu hipotecznego denominowanego do waluty obcej (została ustalona na skutek przewalutowania kredytu z franków szwajcarskich na polskie złotówki). Kwota ta, stanowi zwrot wcześniej wpłaconych przez Panią własnych środków pieniężnych i nie stanowi kwoty dodatkowej. Kredyt został przez Panią w całości spłacony, a kwota zwrotu wynika z nadwyżki, która powstała po przewalutowaniu kredytu z CHF na PLN. Kredyt został wcześniej przez Panią spłacony w całości.

W konsekwencji, zwrot wcześniej wpłaconych przez Panią własnych środków pieniężnych nie stanowi dla Pani przychodu w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, klasyfikowanego do źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 w zw. z art. 20 ust. 1 ww. ustawy i nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Panią i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

W odniesieniu do powołanych przez Panią we wniosku interpretacji indywidualnych, stwierdzić należy, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania, ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego, czy też zdarzenia przyszłego.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa.