Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

27 sierpnia 2024 r. wpłynął Pana wniosek z 12 sierpnia 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy między innymi podatku dochodowego od osób fizycznych. Wniosek został uzupełniony na wezwanie organu pismem z 4 listopada 2024 r. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Wnioskodawca jako osoba fizyczna prowadzi działalność gospodarczą z siedzibą w (...) i nie jest zarejestrowany jako czynny podatnik VAT w Polsce na podstawie zwolnienia podmiotowego z art. 113 ust. 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2024 r. poz. 361, dalej jako: „ustawa o VAT”).

Wnioskodawca jest objęty małżeńską wspólnością majątkową. Główny zakres prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności obejmuje działalność agentów zajmujących się sprzedażą towarów różnego rodzaju, sklasyfikowanej w Polskiej Klasyfikacji Działalności (dalej: „PKD”) kodem 46.19.Z. Poza główną działalnością Wnioskodawca wykonuje również działalność gospodarczą związaną z „pozostałą działalnością związaną ze sportem” oznaczoną kodem PKD 93.19.Z. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej podatnik opodatkowuje uzyskiwane przychody na zasadach ogólnych według skali podatkowej.

Przedmiotem wniosku o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego jest sposób opodatkowania przychodów, które Wnioskodawca uzyskuje w ramach wykonywania czynności związanych z działalnością sportową, gdzie jako sędzia sportowy sędziuje (...). A zatem przedmiot wniosku nie dotyczy głównego rodzaju wykonywanej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, tylko dodatkowej, tj. oznaczonej kodem PKD 93.19.Z.

Wnioskodawca posiada licencję sędziego sportowego przyznaną przez Polski Związek Kajakowy (dalej: „PZKaj”) na podstawie regulaminu nadawania licencji sędziego Polskiego Związku Kajakowego z dnia 9 października 2019 r., dzięki której jest uprawniony do sędziowania zawodów sportowych o specjalności: (...) przeważnie trwa w okresie od kwietnia do października każdego roku. W okresie sezonu startowego Wnioskodawca otrzymuje wielokrotnie nominację do udziału jako sędzia w (...). Nominację do pełnienia roli sędziego w trakcie regat Wnioskodawca może przyjąć lub odrzucić.

Zgodnie z Regulaminem Sędziów Kajakarstwa oraz Trybu i Warunków Nadawania Klas Sędziowskich (regulamin zatwierdzony przez Zarząd PZKaj uchwałą nr 19/2022/Z z dnia 23 marca 2022 r., dalej jako: „Regulamin Sędziów”) sędzia powinien m.in.:

·dobrze znać przepisy obowiązujących regulaminów kajakarstwa, dokładnie i rzetelnie ich przestrzegać (§ 3 pkt 1),

·aktywnie uczestniczyć w szkoleniach i doszkoleniach, niezależnie od posiadanej klasy oraz systematycznie podnosić swoje kwalifikacje (§ 3 pkt 4),

·podczas pełnienia obowiązków sędziowskich na regatach i spływach posiadać popielate spodnie, białą koszulę, krawat oraz granatową marynarkę, ubiór dostosowany do warunków pogodowych, np. deszczu – wymaganego ubioru oraz odzieży ochronnej nie zapewnia PZKaj, lecz każdy z sędziów we własnym zakresie.

Niezależnie od rodzaju przydzielonego stanowiska sędziowskiego w danych zawodach Wnioskodawca w trakcie zawodów/regat zobowiązany jest przestrzegać Regulaminu Wyścigów Kajakarstwa Klasycznego Polskiego Związku Kajakowego z 2022 r. (dalej jako: „Regulamin Wyścigów”). Zgodnie z treścią tego regulaminu, jeden sędzia może pełnić w trakcie jednych zawodów/regat kilka stanowisk sędziowskich. W trakcie regat/zawodów „Każdy sędzia jest odpowiedzialny za sprawdzenie, czy wszystkie przyrządy i urządzenia, z których będzie korzystał podczas wykonywania swoich obowiązków odpowiadają niniejszemu Regulaminowi”.

W trakcie zawodów sędzia wykonuje swoje zadania – w zależności od przydzielonego stanowiska – zgodnie z Regulaminem Wyścigów, więc jest odpowiedzialny za dany etap wyścigów, np. starter, celowniczy, rozjemca itp.

Po zakończeniu regat/zawodów Wnioskodawca dotychczas wystawiał rachunek dla Polskiego Związku Kajakowego, w którym zawarte były następujące informacje:

·dane osobowe sędziego,

·miejsce zawodów,

·data zawodów,

·dzienna stawka ryczałtu sędziowskiego,

·liczba dni sędziowania,

·łączna kwota ryczałtu sędziowskiego,

·koszty uzyskania przychodów w wysokości 20%,

·pobrany podatek 12%,

·łączną kwotę do wypłaty.

Wzór rachunku dotychczas był przygotowany bezpośrednio przez PZKaj i przekazywany każdemu z sędziów w trakcie zawodów do wypełnienia i podpisania. Przy kwocie ryczałtu widniała informacja, że: „Ryczałt sędziowski zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 2 i art. 13 pkt 2 ustawy o PIT”.

Stawka ryczałtu sędziowskiego została ustanowiona na podstawie uchwały Zarządu Polskiego Związku Kajakowego nr 03/12/2021 z dnia 17 grudnia 2021 r., w której to uchwale została ustalona wysokość Ryczałtów Sędziowskich na zawody rangi Mistrzostw Polski i regat centralnych według stawek ministerialnych przy organizacji OOM w danym roku.

Zgodnie z ww. uchwałą, w 2024 r. obowiązują następujące stawki:

1) Sędzia stawka brutto:

·do 100 zł przy zawodach trwających do 5 godzin,

·do 150 zł przy zawodach trwających od 5 do 8 godzin,

·do 180 zł przy zawodach trwających powyżej 8 godzin,

2) Sędzia Główny stawka brutto:

·do 180 zł przy zawodach trwających do 5 godzin,

·do 200 zł przy zawodach trwających od 5 do 8 godzin,

·do 250 zł przy zawodach trwających powyżej 8 godzin.

3) Stawki ryczałtów sędziowskich zawodów rangi terenowej mogą pozostać na niezmienionym poziomie, tj. nie mniej niż 110 zł brutto za dzień pracy.

Zgodnie z Regulaminem Sędziów sędzia kajakarstwa ma prawo m.in. otrzymywać ekwiwalenty sędziowskie i inne świadczenia zapewniane przez organizatora oraz zwrot kosztów (§ 2 pkt 3 ww. Regulaminu). Dotychczas, w trakcie wielodniowych zawodów, poza kwotą ryczałtu sędziowskiego sędziemu kajakowemu zwracany był koszt podróży wg norm ustalonych (2 klasa TLK) oraz nieodpłatnie zapewniony nocleg i wyżywienie (śniadanie, obiad i kolacja). Jednak powyższe nie jest regułą, a zależy wyłącznie od woli organizatora regat/ zawodów.

Uzupełnienie wniosku

Polski Związek Kajakowy (dalej jako: PZKaj) deleguje sędziów na centralne regaty zawodów sportowych o specjalności (...). Pomiędzy sędzią (w tym Wnioskodawcą) a PZKaj nie jest zawierana umowa na świadczenie usług sędziego sportowego na zawodach.

Każdy sędzia Polskiego Związku Kajakowego posiada licencję wydawaną przez Kolegium Sędziów PZKaj (działającego z upoważnienia Zarządu PZKaj). Sędzia jest zrzeszony w ramach Kolegium Sędziów PZKaj, które wyznacza i nominuje sędziów na zawody sportowe.

Wnioskodawca w trakcie zawodów/regat wykonuje swoje czynności w oparciu o regulaminy, w tym przede wszystkim: Regulamin Wyścigów Kajakarstwa Klasycznego Polskiego Związku Kajakowego z 2022 r. (dalej jako: Regulamin Wyścigów) oraz Regulamin Sędziów Kajakarstwa oraz Trybu i Warunków Nadawania Klas Sędziowskich (regulamin zatwierdzony przez Zarząd PZKaj uchwałą nr 19/2022/Z z dnia 23 marca 2022 r., dalej jako: „Regulamin Sędziów”).

Wynagrodzenie za czynności sędziowskie ustalane jest stawką ryczałtu sędziowskiego, które zostały ustanowione na podstawie uchwały Zarządu Polskiego Związku Kajakowego nr 03/12/2021 z dnia 17 grudnia 2021 r., w której to uchwale została ustalona wysokość Ryczałtów Sędziowskich na zawody rangi Mistrzostw Polski i regat centralnych według stawek ministerialnych przy organizacji OOM w danym roku.

Zgodnie natomiast z Regulaminem Sędziów sędzia kajakarstwa ma prawo m.in. otrzymywać ekwiwalenty sędziowskie i inne świadczenia zapewniane przez organizatora oraz zwrot kosztów (§ 2 pkt 3 ww. Regulaminu). Dotychczas, w trakcie wielodniowych zawodów, poza kwotą ryczałtu sędziowskiego sędziemu kajakowemu zwracany był koszt podróży wg norm ustalonych (2 klasa TLK) oraz nieodpłatnie zapewniony nocleg i wyżywienie (śniadanie, obiad i kolacja).

Dotychczas sędziowie rozliczali z PZKaj należne im wynagrodzenie, przedstawiając rachunek analogiczny jak w przypadku umowy - zlecenia, którego wzór był przygotowany bezpośrednio przez PZKaj. Na podstawie tego rachunku PZKaj – jako płatnik – pobierał od wypłacanego wynagrodzenia zaliczkę za podatek dochodowy i wypłacał sędziom kwotę wynagrodzenia netto. Wnioskodawca natomiast jako sędzia chciałby rozliczać się z PZKajem za świadczoną pracę fakturą VAT bądź rachunkiem z oświadczeniem, iż należne mu wynagrodzenie dotyczy czynności wchodzących w zakres prowadzonej przez nich działalności gospodarczej. W takiej sytuacji PZKaj wypłacałby Wnioskodawcy należne wynagrodzenie w wysokości brutto.

Sędzia sportowy wykonuje swoje usługi na własną odpowiedzialność. Ograniczają go jedynie przepisy zawarte w regulaminach, o których mowa m.in. powyżej, a ewentualną odpowiedzialność dyscyplinarną za niewłaściwe wykonanie zleconych czynności sędzia ponosi nie wobec organizatorów regat, zawodników czy klubów sportowych, a wobec organizacji, do której przynależy, tj. Kolegium Sędziów oraz Polskiego Związku Kajakowego. Zgodnie z Regulaminem Dyscyplinarnym Polskiego Związku Kajakowego uchwalonego przez Walne Zgromadzenie Sprawozdawcze Członków PZKaj z dnia 12 maja 2017 r. (dalej jako: Regulamin Dyscyplinarny), sędziowie odpowiadają dyscyplinarnie za naruszenie statutu i regulaminów PZKaj oraz innych przepisów nadrzędnych władz sportowych (§ 1 Regulaminu Dyscyplinarnego), norm etycznych obowiązujących w sporcie, naruszenie zasad współżycia społecznego, a także naruszenie innych obowiązujących przepisów, jeżeli czyn sędziego pozostaje w związku z uczestnictwem w ruchu sportowym (§ 2 Regulaminu).

Zatem należy stwierdzić, że to sędzia sportowy ponosi główną odpowiedzialność za ewentualne szkody wyrządzone osobom trzecim podczas zawodów. Sędzia ponosi główne ryzyko gospodarcze związane z wykonywaniem swoich czynności. Ryzyko gospodarczej jakie ponosi polega przede wszystkim na:

·odpowiedzialności za błędne decyzje podjęte podczas zawodów, które mogą skutkować sankcjami dyscyplinarnymi,

·możliwości utraty licencji sędziowskiej w przypadku poważnych naruszeń regulaminów,

·konieczności ponoszenia kosztów związanych z utrzymaniem i aktualizacją kwalifikacji sędziowskich.

·ryzyku utraty reputacji w środowisku sportowym w przypadku kontrowersyjnych decyzji.

PZKaj pełni rolę organizacyjną i nadzorczą, ale nie przejmuje na siebie ryzyka gospodarczego związanego z działalnością poszczególnych sędziów. Sędzia wykonuje swoje usługi na własną odpowiedzialność, będąc jedynie ograniczony przepisami zawartymi w regulaminach i innych przepisach (o których była mowa powyżej).

W trakcie zawodów/regat Wnioskodawca nie ponosi kosztów świadczenia usług sędziego sportowego, a wykonując te usługi korzysta z infrastruktury i organizacji Polskiego Związku Kajakowego. Wyjątkiem jest sytuacja, gdy Wnioskodawca (dodatkowo) jest odpowiedzialny za przygotowanie programu regat zawodów. Wówczas, przygotowując program tych regat, Wnioskodawca korzysta z własnego laptopa oraz innych urządzeń biurowych.

Pytanie w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych

Czy Wnioskodawca może zaliczyć przychody uzyskiwane w ramach wykonywania działalności sędziowskiej w trakcie zawodów sportowych do przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej z art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o PIT?

Pana stanowisko w sprawie

W opinii Wnioskodawcy, przychody z działalności sędziowskiej mogą zostać zaliczone do źródła przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej z art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o PIT.

W art. 10 ust. 1 ustawy o PIT ustawodawca dokonał rozróżnienia źródeł przychodów osiąganych przez osoby fizyczne na kilka kategorii wskazując, że są nimi m.in.:

–działalność wykonywana osobiście (pkt 2),

–pozarolnicza działalność gospodarcza (pkt 3).

Na podstawie art. 13 pkt 2 ustawy o PIT za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy, uważa się przychody z osobiście wykonywanej działalności artystycznej, literackiej, naukowej, trenerskiej, oświatowej i publicystycznej, w tym z tytułu udziału w konkursach z dziedziny nauki, kultury i sztuki oraz dziennikarstwa, przychody z tytułu udziału w badaniach i eksperymentach prowadzonych przez podmioty tworzące system szkolnictwa wyższego i nauki, jak również przychody z uprawiania sportu, stypendia sportowe przyznawane na podstawie odrębnych przepisów oraz przychody sędziów z tytułu prowadzenia zawodów sportowych.

Do przychodów z tytułów określonych w art. 13 pkt 2, 4, 6 i 8 ustawy o PIT koszty uzyskania przychodów określa się w wysokości 20% uzyskanego przychodu z tym, że koszty te oblicza się od przychodu pomniejszonego o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b), których podstawę wymiaru stanowi ten przychód. Jeżeli podatnik udowodni, że koszty uzyskania przychodów były wyższe niż wynikające z zastosowania normy procentowej, koszty uzyskania przyjmuje w wysokości kosztów faktycznie poniesionych (art. 22 ust. 10 ustawy o PIT).

W art. 5a pkt 6 ustawy o PIT ustawa zawiera definicję działalności gospodarczej określającą ten rodzaj aktywności jako: działalność zarobkową:

a)wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,

b)polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,

c)polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

- prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Ustawa dodatkowo w sposób negatywny określa, jakiego rodzaju aktywności – mieszczącej się w zakresie zdefiniowanym w art. 5a pkt 6 u.p.d.o.f. – nie uważa się za pozarolniczą działalność gospodarczą. Przeszkody te określone zostały w art. 5b ust. 1 u.p.d.o.f. Aby dana aktywność nie została uznana za działalność gospodarczą, konieczne jest łączne spełnienie tych przesłanek. Są one następujące:

1)odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat tych czynności oraz ich wykonywanie, z wyłączeniem odpowiedzialności za popełnienie czynów niedozwolonych, ponosi zlecający wykonanie tych czynności;

2)są one wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonych przez zlecającego te czynności;

3)wykonujący te czynności nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością.

Organy podatkowe stosują art. 5a pkt 6 u.p.d.o.f. przyjmując, że istnieje możliwość wykonywania czynności wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 2 i 4-9 także w ramach działalności gospodarczej; wywodzą, że rozmiary działalności, ciągłość, częstotliwość, zorganizowanie, ponoszenie ryzyka gospodarczego powodują, że wymienione w innych punktach, niż pkt 3 art. 10 u.p.d.o.f., czynności zaliczyć należy do działalności gospodarczej.

Z efektami takiej wykładni Sąd wielokrotnie stykał się w trakcie rozpoznawania skarg na decyzje w zakresie podatku dochodowego, uznając taką kwalifikację, po zbadaniu okoliczności wykonywania danej aktywności, za prawidłową (tak m.in.: wyrok NSA z dnia 22 września 2011 r. sygn. II FSK 1532/10, wyrok NSA z 25 lutego 2011 r. sygn. II FSK 1824/09, wyrok z dnia 5 października 2010 r. WSA w Bydgoszczy, sygn. SA/Bd 709/10 (najem jako działalność gospodarcza), wyrok WSA w Łodzi z 3 listopada 2010 r. sygn. SA/Łd 1063/10, wyrok NSA z dnia 15 października 2010 r. II FSK 704/09 i wyrok NSA z dnia 18 sierpnia 2009 r., sygn. akt II FSK 1303/08, wyrok NSA 1 kwietnia 2010 r. II FSK 1931/08).

Już z tego powodu w ujęciu czysto normatywnym zakresy obu pojęć, tj. pozarolniczej działalności gospodarczej oraz działalności wykonywanej osobiście, a ściśle rzecz biorąc przychodów z tych rodzajów działalności, mogą się krzyżować (tak: Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 29.04.2014 r., II FSK 1219/12, LEX nr 1455159).

W treści przepisu art. 13 pkt 8 i pkt 9 ustawy o PIT ustawodawca określa przychody z wymienionych czynności jako przychody z czynności wykonywanych osobiście zastrzegając: w pkt 8 – że nie dotyczą one przychodów uzyskanych na podstawie umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej; a w pkt 9 – że uzyskane na podstawie umów o zarządzanie przedsiębiorstwem, kontraktów menedżerskich lub umów o podobnym charakterze, w tym przychody z tego rodzaju umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej. Oznacza to, że ustawodawca nie wyklucza, iż wymienione w art. 13 rodzaje czynności mogą być również wykonywane w ramach działalności gospodarczej.

O kwestii krzyżowania się pojęć pozarolniczej działalności gospodarczej oraz działalności wykonywanej osobistej wielokrotnie wypowiadały się sądy i stanowisko to wydaje się zatem być już utarte. Poza ww. orzeczeniem Naczelnego Sądu Administracyjnego z 29 kwietnia 2014 r. gwoli przykładu można przytoczyć wyrok WSA w Gdańsku z 25.10.2017 r., I SA/Gd 933/17, w którym to wyeksponowano stanowisko, że: „W pewnych przypadkach podatnik sam może zadecydować o kwalifikacji uzyskiwanych przez niego przychodów do określonego źródła, a więc dokonać wyboru innego źródła niż wskazane w art. 10 ust. 1 pkt 3 u.p.d.o.f., mimo że obiektywnie wypełnione zostały przesłanki z art. 5a pkt 6 u.p.d.o.f. Możliwość taką potwierdza np. uchwała składu sędziów całej Izby Finansowej NSA z dnia 21 października 2013 r. sygn. akt II FPS 1/13, w której wyeksponowano tezę, że wynagrodzenie z tytułu nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez pełnomocnika ustanowionego z urzędu, zależnie od formy prawnej w jakiej wykonuje on swój zawód, należy kwalifikować do źródła przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.) – w przypadku, gdy pomoc prawną z urzędu pełnomocnik wykonuje prowadząc działalność zawodową w formie działalności gospodarczej w rozumieniu art. 5a pkt 6 lit. a u.p.d.o.f., a gdy czyni to w ramach innych form wykonywania swojego zawodu – wynagrodzenie to należy kwalifikować do źródła przychodów z działalności wykonywanej osobiście, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2 tej ustawy”.

A zatem a contrario, podatnik może sam zdecydować o kwalifikacji uzyskiwanych przez niego przychodów do pozarolniczej działalności gospodarczej, mimo że obiektywnie wypełniają one przesłanki do zakwalifikowania w ramach działalności wykonywanej osobiście.

Jak zostało opisane w stanie faktycznym, Podatnik poza główną działalnością wykonuje również działalność gospodarczą związaną z „pozostałą działalnością związaną ze sportem” oznaczoną kodem PKD 93.19.Z. W Polskiej Klasyfikacji Działalności podklasa oznaczona kodem 93.19.Z. obejmuje:

-działalność producentów i sponsorów wydarzeń sportowych, w obiektach lub poza nimi,

-działalność indywidualnych sportowców, sędziów, chronometrażystów itd.,

-działalność związaną z organizacją lig sportowych,

-działalność związaną z promocją imprez sportowych,

-działalność przewodników górskich.

-działalność stajni wyścigowych, ośrodków hodowli i tresury psów wyścigowych,

-działalność wspomagającą łowiectwo i wędkarstwo sportowe lub rekreacyjne.

Skoro Wnioskodawca w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej może realizować działalność jako sędzia sportowy w ramach działalności oznaczonej kodem PKD 93.19.Z oraz nie wystąpiły łącznie wszystkie z negatywnych przesłanek pozarolniczej działalności gospodarczej wykazanych w przepisie art. 5b ust. 1 ustawy o PIT (odpadła chociażby przesłanka wykonywania powierzonych czynności pod kierownictwem z pkt 2, gdyż sędziowie są niezależni przy wykonywaniu swoich obowiązków i obowiązują ich wyłącznie przepisy regulaminów i zakres czynności danego stanowiska, a ponadto w trakcie realizacji swoich obowiązków powinni być: „obiektywni i sumienni w sędziowaniu; cechować się wysoką etyką i postawą moralną” – § 3 Regulaminu Sędziów), to mimo że działalność sędziowska może wypełniać przesłanki zakwalifikowania jako działalności wykonywanej osobiście w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 2 w zw. z art. 13 pkt 2 ustawy o PIT, Wnioskodawca może zakwalifikować ten rodzaj przychodu do pozarolniczej działalności gospodarczej.

W świetle powyższego należy stwierdzić, że przychody Wnioskodawcy jako sędziego zawodów sportowych w (...) z tytułu prowadzenia tych zawodów sportowych mogą być uznane za przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej, a Wnioskodawca może rozliczać wynagrodzenie sędziowskie za zawody na podstawie wystawionej przez niego faktury VAT bądź rachunku z oświadczeniem, iż należne mu wynagrodzenie dotyczy czynności wchodzących w zakres prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, o którym stanowi art. 41 ust. 2 ustawy o PIT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.):

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Na podstawie art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych odrębnymi źródłami przychodów są określone w pkt 2 i pkt 3 tego przepisu:

– działalność wykonywana osobiście,

– pozarolnicza działalność gospodarcza.

Natomiast pojęcie pozarolniczej działalności gospodarczej zostało zdefiniowane w art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z tym przepisem:

Ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej – oznacza to działalność zarobkową:

a) wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,

b) polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,

c) polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

– prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Pojęcie pozarolniczej działalności gospodarczej użyte w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych opiera się na następujących przesłankach, tj.:

-prowadzeniu działalności o zarobkowym charakterze, co oznacza, że działalność ta jest nastawiona na osiągnięcie zysku. Przy czym nawet ewentualna strata będąca wynikiem tej działalności nie pozbawia jej statusu działalności gospodarczej, bowiem istotny jest sam zamiar osiągnięcia dochodu;

-prowadzeniu działalności w sposób ciągły. Ciągłość w wykonywaniu działalności gospodarczej oznacza względnie stały zamiar jej wykonywania. Niewykluczona jest jednak możliwość prowadzenia działalności gospodarczej tylko sezonowo lub do czasu osiągnięcia postawionego przez dany podmiot celu i to bez względu na okres, w którym cel ten miałby być realizowany. Do zachowania ciągłości wystarczające jest, aby z całokształtu okoliczności sprawy wynikał zamiar powtarzania określonego zespołu konkretnych działań w celu osiągnięcia efektu w postaci zarobku,

-prowadzeniu działalności w sposób zorganizowany, tj. metodyczny, zaplanowany, systematyczny, uporządkowany, co oznacza, że podejmowane działania są podporządkowane obowiązującym regułom, normom i służą osiągnięciu celu, mają wpływ na racjonalność gospodarowania posiadanymi środkami, a tym samym uczestnictwa w obrocie gospodarczym,

-prowadzeniu działalności we własnym imieniu, co oznacza, że podmiot prowadzący działalność gospodarczą występuje jako podmiot niezależny prawnie od innych podmiotów, a podejmowane przez niego czynności rodzą bezpośrednio dla niego określone prawa i obowiązki.

W myśl art. 5b pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Za pozarolniczą działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1)odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat tych czynności oraz ich wykonywanie, z wyłączeniem odpowiedzialności za popełnienie czynów niedozwolonych, ponosi zlecający wykonanie tych czynności;

2)są one wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonych przez zlecającego te czynności;

3)wykonujący te czynności nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością.

Zatem – co do zasady − nie są przychodami z działalności gospodarczej takie przychody, które zostały zaliczone przez ustawodawcę do pozostałych źródeł przychodów znajdujących się w katalogu źródeł przychodów (art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9 ww. ustawy), tj. m.in. do przychodów z działalności wykonywanej osobiście.

Ustawodawca wyraźnie bowiem rozróżnił w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych źródła przychodów, m.in. z działalności wykonywanej osobiście oraz z pozarolniczej działalności gospodarczej; dokonany podział ma charakter rozłączny.

Stosownie do art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Zgodnie z art. 13 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody z osobiście wykonywanej działalności artystycznej, literackiej, naukowej, trenerskiej, oświatowej i publicystycznej, w tym z tytułu udziału w konkursach z dziedziny nauki, kultury i sztuki oraz dziennikarstwa, przychody z tytułu udziału w badaniach i eksperymentach prowadzonych przez podmioty tworzące system szkolnictwa wyższego i nauki, jak również przychody z uprawiania sportu, stypendia sportowe przyznawane na podstawie odrębnych przepisów oraz przychody sędziów z tytułu prowadzenia zawodów sportowych.

Jak z tego wynika, ustawodawca wyraźnie rozróżnia działalność wykonywaną osobiście i działalność gospodarczą jako dwa różne źródła przychodów.

Niemniej jednak jeśli przychody uzyskiwane przez podatnika są wymienione w katalogu przychodów z działalności wykonywanej osobiście i jednocześnie działalność prowadzona przez podatnika spełnia warunki określone w definicji działalności gospodarczej, podatnik może zakwalifikować te przychody do źródła „działalność gospodarcza”. Do takiego wniosku doprowadza analiza przepisu art. 41 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym:

Płatnicy nie są obowiązani do poboru zaliczek od należności z tytułów, o których mowa w art. 13 pkt 2 i 8, jeżeli podatnik złoży oświadczenie, że wykonywane przez niego usługi wchodzą w zakres prowadzonej działalności gospodarczej, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie wyklucza więc, aby przychody uzyskiwane z działalności wykonywanej osobiście zaliczyć do przychodów z działalności gospodarczej, jeśli wykonywane są one właśnie w warunkach spełniających przesłanki „działalności gospodarczej”. Zależy to od warunków w jakich osoba je uzyskująca wykonuje daną działalność.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że prowadzi Pan działalność gospodarczą między innymi związaną z „pozostałą działalnością związaną ze sportem” oznaczoną kodem PKD 93.19.Z. Posiada Pan licencję sędziego sportowego przyznaną przez Polski Związek Kajakowy, dzięki której jest Pan uprawniony do sędziowania zawodów sportowych o specjalności (...).

Zgodnie z Regulaminem Sędziów jako sędzia (...) otrzymuje Pan ryczałt sędziowski, ekwiwalenty sędziowskie i inne świadczenia zapewniane przez organizatora oraz zwrot kosztów. A więc prowadzona przez Pana działalność ma zarobkowy charakter.

Sezon zawodów w (...) przeważnie trwa w okresie od kwietnia do października każdego roku. W okresie sezonu startowego otrzymuje Pan wielokrotnie nominacje do udziału jako sędzia w zawodach (...). A zatem spełniona jest przesłanka ciągłości.

Podejmowane przez Pana działania są podporządkowane obowiązującym regułom, zgodnym np. z Regulaminem Sędziów Kajakarstwa, aktywnie uczestniczy Pan w szkoleniach oraz systematycznie podnosi swoje kwalifikacje, nabywa Pan sobie samodzielnie odpowiedni strój sędziowski. Prowadzi więc Pan działalność w sposób zorganizowany.

Jako sędzia sportowy wykonuje Pan swoje usługi na własną odpowiedzialność. Ograniczają Pana jedynie przepisy zawarte w regulaminach. Ponosi Pan także główną odpowiedzialność za ewentualne szkody wyrządzone osobom trzecim podczas zawodów oraz główne ryzyko gospodarcze związane z wykonywaniem swoich czynności. Zatem prowadzi Pan działalność we własnym imieniu.

Jak wynika z opisu zdarzenia, w Pana przypadku nie wystąpiły także łącznie wszystkie z negatywnych przesłanek pozarolniczej działalności gospodarczej wskazane w art. 5b ust. 1 ustawy).

W konsekwencji przychody uzyskiwane w ramach wykonywania działalności sędziowskiej w trakcie zawodów sportowych może Pan zaliczyć do przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Orzeczenia powołane przez Pana dotyczą indywidualnych spraw odrębnych podmiotów. Niemniej jednak w toku rozważań nad sposobem rozstrzygnięcia wniosku organ miał na względzie także prezentowane w nich stanowiska i argumenty.

Pana wniosek w zakresie podatku od towarów i usług jest przedmiotem odrębnego rozstrzygnięcia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa.