Interpretacja indywidualna

– stanowisko nieprawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

11 października 2024 r. wpłynął Pana wniosek z 11 października 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy skutków podatkowych sprzedaży lokalu mieszkalnego nabytego w drodze umowy dożywocia. Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 10 listopada 2024 r. (data wpływu 10 listopada 2024 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Sprawa Pana dotyczy rozstrzygnięcia ewentualnego obowiązku uiszczenia podatku dochodowego w związku ze sprzedażą mieszkania Pana teściowej (mamy żony) A.B. (adres: (...)).

Pana teściowa, A.B., po śmierci męża zamieszkiwała samotnie w mieszkaniu pod ww. adresem, które wykupiła w 2006 r. Księga Wieczysta została założona w 2013 r. (...).

Ze względu na swój stan zdrowia 22 maja 2017 r. na podstawie testamentu sporządzonego w formie Aktu Notarialnego - Repertorium A numer (...) – teściowa powołała Pana żonę – D.E. (z domu B.) do całości spadku. Brat żony zmarł wcześniej na (...).

Ze względu na pogarszający się stan zdrowia, Pana żona czasowo zamieszkała u swoje mamy. Po jakimś czasie mama żony zdecydowała, że chciałaby uniknąć procedury sądowej w razie jej śmierci (w tym czasie była dodatkowo pod nadzorem pielęgniarki hospicjum - miała (...)) i umówiła się z notariuszką z (...) na dokonanie w formie Aktu Notarialnego - przeniesienia spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego w zamian za zobowiązanie do dożywotniej opieki i utrzymania (Akt Notarialny z 8 kwietnia 2024 r. Repertorium A numer (...)). Na mocy tej umowy A.B. przeniosła na rzecz C. i D. małżonków E., spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego nr (...), położonego przy ul. (...) w (...).

Niestety wkrótce teściowa zmarła w swoim mieszkaniu (skrócony odpis aktu zgonu (...) - wydany przez USC (...)). Po rozmowie z prawnikiem (żona nie mogła korzystać z tego mieszkania - wspomnienia były zbyt bolesne), nie mogliście Państwo wynająć mieszkania, ponieważ wymagało ono remontu (instalacja elektryczna, wod.- kan., podłogi itd.) a nie posiadaliście Państwo środków na jego wykonanie – zdecydowaliście Państwo o sprzedaży tego mieszkania. Zgłosiliście Państwo taki zamiar do biura nieruchomości (...) w (...) i wkrótce doszło do sprzedaży - Akt Notarialny z 27 czerwca 2024 r. - Repertorium A numer (...).

Wypłaciliście Państwo należne kwoty zachowku dzieciom zmarłego brata żony (mają Państwo pisemne oświadczenia i potwierdzenia przekazania tych pieniędzy 6 osobom).

Notariusz poinformował Pana, że prawdopodobnie będzie trzeba zapłacić do urzędu skarbowego podatek dochodowy od tej sprzedaży - ale to musieliście Pan i Pana żona wyjaśnić w urzędzie skarbowym z Państwa terenu .

Byliście Państwo w Urzędzie Skarbowym w (...), gdzie uzyskali Państwo informację, że taki podatek musicie Państwo zapłacić, ponieważ zbycie nieruchomości nastąpiło przed upływem 5 lat .

Natomiast kiedy zadzwonił Pan do Urzędu Skarbowego w (...) - Pani na infolinii - po wysłuchaniu Pana przypadku oświadczyła, że takiego podatku nie musi Pan płacić.

Podobnego zdania są prawnicy, których o to Państwo pytali.

Uzupełnienie wniosku

W Pana małżeństwie obowiązuje ustawowa wspólność majątkowa małżeńska i przeniesienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego dokonane aktem notarialnym z 8 kwietnia 2024 r. na rzecz Pana i Pana żony nastąpiło do majątku wspólnego (współwłasność).

Odpłatne zbycie przedmiotowej nieruchomości nie nastąpiło w wykonywaniu działalności gospodarczej w rozumieniu art. 5a pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Oświadczył Pan, że nie prowadzi Pan jakiejkolwiek działalności gospodarczej (zarobkowej) w rozumieniu art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w szczególności w zakresie obrotu nieruchomościami.

Posiada Pan wspólną nieruchomość, 21 kwietnia 1995 r. wraz z żoną wykupił Pan (z wypłaty premii gwarancyjnej po likwidacji spółdzielczej książeczki mieszkaniowej żony) na własność komunalny lokal mieszkalny nr (...) i grunt oddany w użytkowanie wieczyste) przekształcony później w prawo własności – (…)] w budynku dwurodzinnym przy ul. (...) w (...). Mieszkanie to jest Pana i Pana żony jedynym i stałym miejscem zamieszkania, jedyną własnością nieruchomości.

W przeszłości (chyba w 1978 r.) Pana starszy brat (już nieżyjący) na podstawie decyzji sądu (nie było testamentu ) sprzedał mieszkanie po ojcu, ale nie pamięta Pan, czy uczestniczył Pan w tej sprzedaży, czy zrzekł się Pan go na jego rzecz. Po tym zdarzenie już nigdy więcej nie dokonywał Pan sprzedaży innych jakichkolwiek nieruchomości.

Pytanie

Czy w myśl z art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych będzie Pan musiał zapłacić podatek dochodowy od osób fizycznych w związku ze sprzedażą opisanego mieszkania po Pana zmarłej teściowej?

Pana stanowisko

Pana zdaniem, jest Pan zwolniony z obowiązku zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych z tytułu sprzedaży przedmiotowego mieszkania. Nie dotyczy Pana zdarzenie, kiedy sprzedaż mieszkania miałaby miejsce przed upływem 5 lat od jego nabycia, a w tym przypadku od faktycznej sprzedaży mieszkania minęło już łącznie ponad 18 lat.

Uzasadnienie:

Pana teściowa w 2006 r. - na podstawie wniosku z 9 stycznia 2006 r. oraz umowy o przekształcenie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego na spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu - nabyła prawo własności do lokalu mieszkalnego przy ul. (...).

Na to przekształcenie Pana teściowa wzięła kredyt w Banku (...) w wysokości 8 000 zł (umowa kredytu (...) nr (...)), który spłacił Pan wraz z żoną (w załączeniu dokument umowy kredytu).

Na podstawie konsultacji z notariuszką, Urzędem Skarbowym w (...) przez infolinię i prawnikiem, uważa Pan, że przeniesienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego w zamian za zobowiązanie do dożywotniej opieki i utrzymania - Akt Notarialny z 8 kwietnia 2024 r. Repertorium A numer (...) (par. 3, na mocy której to umowy A.B. przenosi na rzecz C. i D. małżonków E., spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego nr (...), położonego przy ul. (...) w (...) w formie Aktu Notarialnego) to ciągłość nabytej przez Pana teściową własności, od której minęło już ponad 18 lat i w związku z tym nie ma Pan obowiązku odprowadzenia do urzędu skarbowego podatku dochodowego.

Prawnik wyjaśnił Panu, że co prawda Spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu nie jest nieruchomością, ale jest ograniczonym prawem rzeczownym, którego znacząca regulacja znajduje się w ustawie z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych.

Jest ono prawem zbywalnym, lecz w przeciwieństwie do jego ustanowienia (co jest obecnie niedopuszczalne), nie stosuje się wobec niego odpowiednio przepisów o przeniesieniu własności nieruchomości (art. 245 k.c.).

W piśmiennictwie oraz orzecznictwie przyjęto jednak, powołując się na art. 353¹ k.c., że dopuszczalne jest na zasadzie swobody umów zawarcie tzw. umowy nienazwanej, której treść odpowiadałaby umowie o dożywocie. Zwykło się mawiać na taki rodzaj umowy jako quasi-dożywocie. Najczęściej formułowanym tytułem takiej umowy jest : „Umowa przeniesienia spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu w zamian za opiekę”.

Umowa quasi-dożywocia ma również charakter odpłatny, gdyż z jednej strony obejmuje swoim zakresem przeniesienie prawa, a z drugiej zobowiązanie do sprawowania opieki.

Możliwość zawierania tego typu umów potwierdził Sąd Najwyższy w Wyroku z dnia 15 października 2014 roku, Sygn. akt V CSK 653/13, w którym przyjął, że: „można w zamian za utrzymanie do końca życia oddać innej osobie nie tylko własność nieruchomości, ale też inne prawa lub rzeczy. Ale wtedy takiej umowy nie należy nazywać dożywociem.”

Sąd w uzasadnieniu przyjął jednak, że nie ma przeszkód prawnych, aby osoba nie dysponująca nieruchomością, ale posiadająca inną rzecz lub prawo o określonej wartości ekonomicznej, przeniosła je na rzecz innej osoby, która zapewni niezbędną jej pomoc i opiekę. Ponadto niemożność uczynienia tego prowadziłaby do nierównego traktowania osób, które nie są właścicielami nieruchomości, ale mają np. spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, a z uwagi na wiek, stan zdrowia potrzebują opieki osoby trzeciej. To właśnie miało miejsce w tym przypadku.

Pana teściowa, po śmierci ojca zamieszkiwała samotnie w tym mieszkaniu. Ze względu na pogarszający się stan zdrowia 22 maja 2017 r. na podstawie testamentu sporządzonego w formie Aktu Notarialnego - Repertorium A numer (...) - powołała Pana żonę do całości spadku (brat żony - w tym czasie już nie żył - zmarł na (...)). Z teściową było coraz gorzej i wymagała już stałej opieki, dlatego, pomimo opieki pielęgniarki z hospicjum (…), na kilka miesięcy przed jej śmiercią Pana żona zamieszkała u niej na stałe.

W tym czasie teściowa zdecydowała, że chciałaby uniknąć długiej i skomplikowanej procedury sądowej w razie jej śmierci (6 wnuków mieszka w różnych częściach kraju i Europy) i umówiła się z notariuszką z (...) na dokonanie w formie Aktu Notarialnego – ww. przeniesienia spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego w zamian za zobowiązanie do dożywotniej opieki i utrzymania - Akt Notarialny z 8 kwietnia 2024 r.

Wkrótce Pana teściowa zmarła w swoim mieszkaniu (Skrócony Odpis Aktu Zgonu (...) - wydany przez USC (...)). Po rozmowie z prawnikiem zdecydował Pan wraz z żoną o sprzedaży tego mieszkania.

Musieliście Państwo tak postąpić, ponieważ koszty utrzymania byłyby zbyt wysokie, na co nie byłoby Państwa stać (oboje z żoną w 2024 r. przeszliście Państwo na emerytury). Nie mógł Pan także go wynająć, ponieważ mieszkanie wymagało remontu (instalacja elektryczna, wod.-kan. podłogi itd.) a nie posiadał Pan takich środków na jego wykonanie, dlatego ta decyzja o sprzedaży .

Zgłosił Pan taki zamiar do biura nieruchomości (...) w (...) i wkrótce doszło do jego sprzedaży (Akt Notarialny z 27 czerwca 2024 r. - Repertorium A numer (...)).

Chociaż nie było takiego obowiązku, żona postanowiła wypłacić pewne kwoty pieniężne z tej sprzedaży dzieciom zmarłego brata (w formie tzw. zachowku 6 dzieciom swojego zmarłego brata przekazała po blisko 10 000 zł każdemu.

Był Pan jeszcze w Urzędzie Skarbowym w (...), gdzie jeden z urzędników po konsultacji stwierdził, że taki podatek będzie trzeba zapłacić, ponieważ jego zdaniem zbycie nieruchomości nastąpiło przed upływem 5 lat. Te różne opinie skłoniły Pana do skierowania wniosku do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej o wydanie w tej sprawie Interpretacji Indywidualne .

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.):

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do treści art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy:

Źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

a)nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,

b)spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,

c)prawa wieczystego użytkowania gruntów,

–jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Przytoczony przepis formułuje generalną zasadę, zgodnie z którą sprzedaż nieruchomości oraz praw określonych w lit. a) – c) przytoczonego przepisu przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości oraz wskazanych praw nastąpi po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie – nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym kwota uzyskana ze sprzedaży nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz ww. praw w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Z treści wniosku wynika, że umową sporządzoną w formie aktu notarialnego 8 kwietnia 2024 r., Pana teściowa przeniosła na rzecz Pana oraz Pana żony (do Państwa majątku wspólnego) spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego. Przeniesienie własności nastąpiło w zamian za zobowiązanie do dożywotniej opieki i zapewnienia utrzymania Pana teściowej. Wkrótce po tym Pana teściowa zmarła.

27 czerwca 2024 r. sprzedał Pan wraz z żoną powyższe prawo do lokalu. Zbycie tego prawa nastąpiło przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie przez Pana i Pana żonę ww. prawa (8 kwietnia 2024 r.).

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie precyzują pojęcia „nabycie”, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 tej ustawy, nie wskazują, czy ma to być nabycie odpłatne czy nieodpłatne. Nie określają również, na podstawie jakiej czynności prawnej może nastąpić to nabycie. Zatem pojęcie to należy rozumieć szeroko, bez względu na charakter czynności prawnej, na podstawie której doszło do przysporzenia majątkowego.

Zgodnie z art. 908 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1061 ze zm.):

Jeżeli w zamian za przeniesienie własności nieruchomości nabywca zobowiązał się zapewnić zbywcy dożywotnie utrzymanie (umowa o dożywocie), powinien on, w braku odmiennej umowy, przyjąć zbywcę jako domownika, dostarczać mu wyżywienia, ubrania, mieszkania, światła i opału, zapewnić mu odpowiednią pomoc i pielęgnowanie w chorobie oraz sprawić mu własnym kosztem pogrzeb odpowiadający zwyczajom miejscowym.

Jak wynika z przywołanego przepisu, przez umowę o dożywocia właściciel nieruchomości zobowiązuje się przenieść jej własność na nabywcę, nabywca zaś zobowiązuje się zapewnić zbywcy dożywotnie utrzymanie, pomoc i pielęgnację. Umowa o dożywocie jest zatem umową zobowiązującą i wzajemną. Nabywca nieruchomości, który staje się jej właścicielem z mocy umowy dożywocia, nie jest ograniczony mimo zobowiązań, jakie na siebie przyjął wobec dożywotnika, w rozporządzaniu nabytą nieruchomością. Może on zarówno dokonywać wszelkiego rodzaju obciążeń tej nieruchomości prawami rzeczowymi ograniczonymi, jak i zbyć tę nieruchomość osobie trzeciej. Na skutek zawarcia umowy dożywocia dochodzi do przeniesienia własności nieruchomości już w dacie zawarcia tej umowy. Z dniem podpisania aktu notarialnego dochodzi do nabycia nieruchomości.

Wyjaśnienia wymaga, że umowa dożywocia może mieć za przedmiot tylko nieruchomość, jednak nie oznacza to, że nie można zawrzeć umowy, mocą której jedna ze stron przeniesie na rzecz drugiej, przysługujące jej inne prawo niż prawo własności, w zamian za opiekę. Spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu nie jest co prawda nieruchomością, ale ograniczonym prawem rzeczownym, jednak konsekwencje jego zbycia są uregulowane w ww. art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podobnie jak prawa własności nieruchomości. Prawo to ma równie silne znaczenie, co prawo własności.

Powołując się na art. 353¹ Kodeksu cywilnego, że:

Strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego.

dopuszczalne jest na zasadzie swobody umów zawarcie tzw. umowy nienazwanej, której treść odpowiadałaby umowie o dożywocie. Taką faktycznie umowę zawarł Pan z teściową.

Reguła ogólna wyrażona w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podaje, że opodatkowaniu podlega odpłatne zbycie (m.in.) spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego, jeżeli zostało dokonane w ciągu pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym miało miejsce jego nabycie.

W opisanym stanie faktycznym datą nabycia przez Pana we współwłasności spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego jest data zawarcia umowy przenoszącej na rzecz Pana oraz Pana żony (do Państwa majątku wspólnego) to prawo w zamian za zobowiązanie do dożywotniej opieki i zapewnienia utrzymania Pana teściowej (matki Pana żony). Umowa ta została sporządzona w formie aktu notarialnego 8 kwietnia 2024 r., na jej skutek stał się Pan współwłaścicielem ww. prawa do lokalu.

W związku z tym, odpłatne zbycie w dniu 27 czerwca 2024 r. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego nabytego 8 kwietnia 2024 r., stanowi dla Pana źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zostało ono bowiem dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jego nabycie.

W myśl art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

Stosownie do art. 30e ust. 2 ww. ustawy:

Podstawą obliczenia podatku, o której mowa w ust. 1, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Zgodnie z uregulowaniami zawartymi w art. 19 ust. 1 ww. ustawy:

Przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy w wysokości wartości rynkowej. Przepis art. 14 ust. 1 zdanie drugie stosuje się odpowiednio.

Pojęcie kosztów odpłatnego zbycia nie zostało przez ustawodawcę zdefiniowane w ustawie, należy zatem stosować językowe rozumienie tego wyrażenia, zgodnie z którym za koszty odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych uważa się wszystkie wydatki poniesione przez zbywającego, które są konieczne, aby transakcja mogła dojść do skutku (wszystkie niezbędne wydatki bezpośrednio związane z tą czynnością).

Można do takich kosztów zaliczyć np.: koszty wyceny sprzedawanej nieruchomości przez rzeczoznawcę majątkowego, koszty pośrednictwa w sprzedaży nieruchomości, wydatki związane ze sporządzeniem przez notariusza umowy cywilnoprawnej, koszty i opłaty sądowe, o ile były ponoszone przez zbywcę. Pomiędzy tymi wydatkami a dokonanym zbyciem musi istnieć związek przyczynowo-skutkowy.

Ustalenie kosztów uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia odbywa się natomiast zgodnie z art. 22 ust. 6c lub 6d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w zależności od tego, czy zbywaną nieruchomość lub prawo nabyto odpłatnie, czy nieodpłatnie.

W myśl art. 22 ust. 6c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, z zastrzeżeniem ust. 6d, stanowią udokumentowane koszty nabycia lub udokumentowane koszty wytworzenia, powiększone o udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania.

Zgodnie z art. 22 ust. 6e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Wysokość nakładów, o których mowa w ust. 6c i 6d, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych.

Jak wynika z powyższych przepisów, podstawą obliczenia podatku jest dochód, stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości określonym zgodnie z art. 19 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych a kosztami uzyskania przychodu ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tak obliczony dochód podlega opodatkowaniu 19% podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie do treści art. 30e ust. 4 ww. ustawy:

Po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, wykazać:

1)dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) i obliczyć należny podatek dochodowy od dochodu, do którego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131, lub

2)dochody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131.

Z kolei, jak stanowi art. 30e ust. 5 ww. ustawy:

Dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) nie łączy się z dochodami (przychodami) z innych źródeł.

Dokonana zatem przez Pana 27 czerwca 2024 r. sprzedaż spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego (nabytego w drodze umowy z 8 kwietnia 2024 r. do wspólnego majątku małżeńskiego Pana i Pana żony), przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jego nabycie, stanowi dla Pana źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Dochód uzyskany z tej sprzedaży podlega opodatkowaniu 19% podatkiem dochodowym od osób fizycznych na zasadach określonych w art. 30e ww. ustawy.

Dochód ten należy ustalić jako różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia ww. prawa określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wobec powyższego Pana stanowisko uznaję za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Należy zastrzec, że interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku w kontekście zadanego pytania, natomiast nie rozstrzyga innych kwestii wynikających z opisu sprawy, które nie były przedmiotem pytania i własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej.

Podkreślam, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego.

Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.) jest sam przepis prawa.

Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest ustalanie stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego), stanowi to bowiem domenę ewentualnego postępowania podatkowego.

To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Organ nie prowadzi postępowania dowodowego, ograniczając się do analizy okoliczności podanych we wniosku.

Końcowo wskazuję, że interpretacje prawa podatkowego wydawane są w indywidualnej sprawie zainteresowanego, co wynika z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, w związku z czym, niniejsza interpretacja dotyczy Pana jako osoby występującej z wnioskiem, nie wywiera natomiast skutku prawnego dla Pana żony.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

•Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pan do interpretacji.

•Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

•w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

•w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).