Skutki podatkowe zbycia nieruchomości (sprzedaż nieruchomości w części przypadającej na udział nabyty ponad pierwotny udział spadkowy). - Interpretacja

Skutki podatkowe zbycia nieruchomości (sprzedaż nieruchomości w części przypadającej na udział nabyty ponad pierwotny udział spadkowy). - Interpretacja - null

Temat interpretacji

Skutki podatkowe zbycia nieruchomości (sprzedaż nieruchomości w części przypadającej na udział nabyty ponad pierwotny udział spadkowy).

Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

15 września 2024 r. wpłynął Pana wniosek z 15 września 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych. Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwania – pismami z – brak daty sporządzenia (wpływ 20 października 2024 r.) oraz z – brak daty sporządzenia (wpływ 4 listopada 2024 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

6 listopada 2017 r. Aktem poświadczenia dziedziczenia (…) nabył Pan ¼ udziału w gospodarstwie po śmierci Pana mamy. Pana mama otrzymała ten udział po śmierci rodziców, czyli Pana dziadków. Po nabyciu przez Pana ¼ udziału w gospodarstwie przez kilka lat toczyła się sprawa w sądzie o zniesienie współwłasności, która zakończyła się postanowieniem sądu (…) przyznaniem dla Pana nieruchomości. Sąd nakazał dla Pana spłatę jednego z uczestników postępowania w kwocie (...) zł oraz koszty sądowe (...) zł. Całość gospodarstwa, która była przedmiotem zniesienia współwłasności była wyceniona poprzez rzeczoznawcę sądowego na kwotę (...) zł.

(…) 2024 r. Akt notarialny (…) sprzedał Pan nieruchomość, którą przyznał dla Pana sąd w wyniku zakończonego postępowania o podział współwłasności za kwotę (...) zł.

W uzupełnieniu wniosku otrzymanym 20 października 2024 r. udzielił Pan następujących odpowiedzi na zawarte w wezwaniu pytania:

1. Czy zgodnie z art. 3 ust. 1 oraz ust. 1a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.), ma Pan nieograniczony obowiązek podatkowy w Polsce?

Odpowiedź: Nie, przebywa Pan i mieszka z rodziną na stałe w Norwegii. Nie rozlicza się Pan z podatków w Polsce.

2. Czy prowadził/prowadzi Pan działalność gospodarczą w rozumieniu art. 5a pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.), w szczególności w zakresie obrotu nieruchomościami?

W przypadku odpowiedzi twierdzącej proszę wskazać, czy sprzedaż nieruchomości, o której mowa we wniosku, nastąpiła w ramach wykonywania tej działalności?

Odpowiedź: Nie prowadzi Pan działalności.

3. W jaki sposób wykorzystywał Pan nabyty udział w gospodarstwie od chwili jego nabycia do momentu sprzedaży?

Odpowiedź: Od 2013 r. mieszka Pan na stałe za granicą, nie korzystał Pan w żaden sposób z nieruchomości.

4. Kiedy (proszę podać datę) zmarli Pana dziadkowie?

Odpowiedź: Dziadek zmarł w 1995 r. Babcia zmarła w 2008 r.

5. Czy nieruchomość, będąca przedmiotem sprzedaży przez Pana jest położona w Polsce? Jeżeli nie, proszę wskazać w jakim państwie położona jest ta nieruchomość?

Odpowiedź: Nieruchomość znajduje się w Polsce pod adresem (…).

6. Czy nieruchomość, którą Pan sprzedał była niezabudowana, czy zabudowana? Jeśli była zabudowana – czy zabudowa ma charakter mieszkalny, czy użytkowy?

Odpowiedź: Jednorodzinny drewniany budynek mieszkalny i budynek gospodarczy drewniany.

7. Jakie składniki wchodziły w skład nieruchomości w momencie jej sprzedaży?

Odpowiedź: Nieruchomość zabudowana o powierzchni 0,0854 ha (osiemset pięćdziesiąt cztery metry kwadratowe), położonej w (…), składającej się z działek oznaczonych w ewidencji gruntów numerami geodezyjnymi X/3 (sto dziewięćdziesiąt cztery łamane przez trzy) o powierzchni 0,0152 ha i Y/1 (sto dziewięćdziesiąt trzy łamane przez jeden) o powierzchni 0,0702 ha, zabudowanej jednorodzinnym drewnianym budynkiem mieszkalnym i budynkiem gospodarczym drewnianym, dla której w Sądzie Rejonowym w (…) założona jest księga wieczysta (…).

8. Czy przedmiotowa nieruchomość w momencie sprzedaży stanowiła gospodarstwo rolne bądź wchodziła w jego część składową w rozumieniu art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. o podatku rolnym (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1176)?

Odpowiedź: Nie.

9. Co wchodziło w skład gospodarstwa, którego udział nabył Pan aktem poświadczenia dziedziczenia w 2017 r.?

Odpowiedź: Wkleja Pan ustalenia sądu co do wartości:

a) X/3 – (...) zł,

b) X/4 – (...) zł,

c) A/5 – (...) zł,

d) A/6 – (...) zł,

e) B – (...) zł,

f) C – (...) zł,

g) D – (...) zł,

h) E – (...) zł,

i) F – (...) zł,

j) G – (...) zł,

k) Y/1 o powierzchni 0,0702 ha (powstała w wyniku podziału działki nr Y) – (...) zł,

l) Y/2 o powierzchni 0,3001 ha (powstała w wyniku podziału działki nr Y) – (...) zł,

m) H – (...) zł,

n) I o powierzchni (...) zł.

10. Czy nieruchomość, będąca przedmiotem sprzedaży przez Pana, jest/będzie wykorzystywana przez jego nabywcę do celów rolniczych? Jeśli innych, to proszę wskazać jakich?

Odpowiedź: Nie.

11. Czy przedmiotowa nieruchomość w związku z jej sprzedażą nie utraciła charakteru rolnego?

Odpowiedź: Nieruchomość nie była rolna.

12. Czy w przedmiotowej sprawie miał miejsce dział spadku? Jeśli tak, to:

a) czy zawartej umowie działu spadku towarzyszyły spłaty i dopłaty? Jeśli tak, to proszę wskazać jakie podmioty (osoby) były uprawnione i zobowiązane do dopłat i spłat?

b) co było przedmiotem działu spadku (jakie składniki majątku)?

c) jakie udziały (należy wskazać wysokość udziału/udziałów) w gospodarstwie będącym przedmiotem działu spadku posiadali poszczególni uczestnicy działu spadku – w tym Pan, przed dokonaniem działu spadku?

d) czy wartość majątku nabytego przez Pana w drodze działu spadku po Pana matce przekroczyła wartość udziału, jaki pierwotnie przysługiwał Panu w całej masie spadkowej? Należy wziąć pod uwagę wszystkie składniki jakie wchodziły w skład masy spadkowej po Pana matce.

Odpowiedź: W odpowiedzi na powyższe pytanie powołał Pan treść Postanowienia sądu o sygn. akt (…) z (…) 2022 r. o zniesienie współwłasności, podział majątku wspólnego i dział spadku.

13. W związku ze wskazaniem we wniosku, że:

Po nabyciu przeze mnie 1/4 udziału w gospodarstwie przez kilka lat toczyła się sprawa w sądzie o zniesienie współwłasności która zakończyła się postanowieniem sądu z dnia (…) (…) przyznaniem dla mnie nieruchomości. Sąd nakazał dla mnie spłatę jednego z uczestników postępowania w kwocie (...) zł oraz koszty sądowe (...) zł.

proszę wskazać, czy wskutek zniesienia współwłasności w 2022 r. uzyskał Pan przysporzenie majątkowe kosztem innych współwłaścicieli nieruchomości? Innymi słowy: czy w wyniku zniesienia współwłasności nabył Pan udział w nieruchomości o wartości ponad wartość udziału, który otrzymał Pan w wyniku spadkobrania po matce (należy porównać wartość, a nie wysokość udziału)?

Odpowiedź: Wydaje się Panu, że sąd podzielił w miarę możliwości po równo cały majątek na czwórkę uczestników postępowania, nie jest Pan ekspertem w pismach procesowych i ma Pan trudności ze zrozumieniem tych wyliczeń.

Ponadto, w uzupełnieniu wniosku otrzymanym 4 listopada 2024 r. doprecyzował Pan opis sprawy poprzez odpowiedzi na poniższe pytania:

a) czy działowi spadku towarzyszyły spłaty i dopłaty? Jeśli tak, to proszę wskazać jakie podmioty (osoby) były uprawnione i zobowiązane do dopłat i spłat?

b) co było przedmiotem działu spadku (jakie składniki majątku)?

Odpowiedź:

a) W przedmiotowej sprawie miał miejsce dział spadku. W wydanym przez Sąd postanowieniu zawarte były dopłaty, tj.:

Od J1 zasądzono na rzecz J2 tytułem dopłaty kwotę (...) zł.

Od J1 zasądzono na rzecz OX tytułem dopłaty kwotę (...) zł.

Od MX zasądzono na rzecz J1 tytułem dopłaty kwotę (...) zł.

b) Przedmiotem działu spadku była nieruchomość położona w obrębie (…) oznaczona numerami ewidencyjnymi: A/5 o pow. 0,38 ha; A/6 o pow. 0,05 ha; B o pow. 2,56 ha; C o pow. 0,20 ha; D o pow. 0,18 ha; E o pow. 0,81 ha; F o pow. 0,20 ha; G o pow. 0,47 ha; Y o pow. 0,3703 ha; H o pow. 0,68 ha; I o pow. 0,39 ha.

c) OX, J2, MX oraz J1 w gospodarstwie będącym przedmiotem działu spadku posiadali udziały po ¼ części z tytułu spadkobrania po J1 i L1.

d) Na skutek przyznania na Pana rzecz nieruchomości położonej w obrębie wsi Dawidowicze gm. Zabłudów, powiat białostocki, oznaczonej numerem ewidencyjnym Y/1 o wartości (...) zł, gdzie Pana udział wynosił (...) zł – wartość nabytego przez Pana majątku przekroczyła wartość udziału jaki Panu pierwotnie przysługiwał o (...) zł.

2. Czy wskutek zniesienia współwłasności w 2022 r. uzyskał Pan przysporzenie majątkowe kosztem innych współwłaścicieli nieruchomości? Innymi słowy: czy w wyniku zniesienia współwłasności nabył Pan udział w nieruchomości o wartości ponad wartość udziału, który otrzymał Pan w wyniku spadkobrania po matce (należy porównać wartość, a nie wysokość udziału)?

Odpowiedź: Na skutek zniesienia współwłasności przyznano na Pana rzecz nieruchomość położoną w obrębie Dawidowicze, gm. Zabłudów oznaczoną numerem ewidencyjnym X/3 o pow. 0,0152 ha o wartości (...) zł. Pierwotnie w przedmiotowej nieruchomości posiadał Pan udział % części (wartość – (...) zł). W związku z powyższym, otrzymał Pan przysporzenie majątkowe kosztem innych współwłaścicieli o kwotę – (...) zł.

Pytanie

Czy Pan jako sprzedający nieruchomość jest zwolniony z podatku 19% od sprzedaży nieruchomości? Nie jest Pan pewny, która data jest wiążąca przy obliczeniu 5 lat od sprzedaży nieruchomości.

Pana stanowisko w sprawie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku otrzymanym 20 października 2024 r.)

Pana zdaniem, jest Pan zwolniony z zapłaty podatku 19% od sprzedaży nieruchomości.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.):

Osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Na mocy art. 3 ust. 1a ww. ustawy:

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1) posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub

2) przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

W myśl art. 3 ust. 2a ww. ustawy:

Osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Stosownie do art. 3 ust. 2b pkt 4 ww. ustawy:

Za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w ust. 2a, uważa się w szczególności dochody (przychody) z położonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieruchomości lub praw do takiej nieruchomości, w tym ze zbycia jej w całości albo w części lub zbycia jakichkolwiek praw do takiej nieruchomości.

W myśl art. 4a ww. ustawy:

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Jak Pan wskazał, nie posiada Pan nieograniczonego obowiązku podatkowego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przebywa i mieszka Pan z rodziną na stałe w Norwegii. Nie rozlicza Pan się z podatków w Polsce.

Zatem, w przedmiotowej sprawie zastosowanie znajdą przepisy zawarte w Konwencji między Rzeczpospolitą Polską a Królestwem Norwegii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu oraz Protokół do tej Konwencji, podpisanych w Warszawie dnia 9 września 2009 r. (Dz. U. z 2010 r. Nr 134 poz. 899; dalej: Konwencja polsko-norweska), zmienionej Protokołem sporządzonym w Oslo dnia 5 lipca 2012 r. (Dz. U. z 2013 r. poz. 680; dalej: Protokół zmieniający), zmodyfikowanej przez Konwencję wielostronną implementującą środki traktatowego prawa podatkowego mające na celu zapobieganie erozji podstawy opodatkowania i przenoszeniu zysku, podpisaną przez Polskę i Norwegię dnia 7 czerwca 2017 r. (Dz. U. z 2018 r. poz. 1369; dalej: Konwencja MLI).

Zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. Konwencji:

Dochód uzyskany przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie z majątku nieruchomego (włączając w to dochód z gospodarstwa rolnego lub leśnego) położonego w drugim Umawiającym się Państwie może być opodatkowany w tym drugim Państwie.

Jak stanowi art. 6 ust. 2 ww. Konwencji:

Określenie ,,majątek nieruchomy” ma takie znaczenie, jakie nadaje mu prawo tego Umawiającego się Państwa, na którego terytorium dany majątek jest położony. Określenie to obejmuje w każdym przypadku mienie przynależne do majątku nieruchomego (włączając w to żywy inwentarz oraz wyposażenie używane w gospodarstwach rolnych i leśnych), prawa, do których mają zastosowanie przepisy prawa powszechnego dotyczące własności ziemi, prawo użytkowania majątku nieruchomego, jak również prawa do zmiennych lub stałych świadczeń z tytułu eksploatacji lub prawa do eksploatacji, złoża mineralne, źródła i inne zasoby naturalne; statki morskie i statki powietrzne nie stanowią majątku nieruchomego.

Z kolei w myśl art. 13 ust. 1 ww. Konwencji:

Zyski osiągane przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie z tytułu przeniesienia własności majątku nieruchomego, o którym mowa w artykule 6 niniejszej Konwencji i położonego w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.

Użycie w umowie sformułowania „może być opodatkowany” oznacza, że dochód z majątku nieruchomego jest opodatkowany w Polsce, o ile polskie ustawy podatkowe przewidują ich opodatkowanie.

Wobec tego należy stwierdzić, że w świetle powołanych wyżej przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz polsko-norweskiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, przychody ze sprzedaży nieruchomości położonej w Polsce przez osobę zamieszkałą w Norwegii podlegają opodatkowaniu w Polsce, według zasad wynikających z ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jako źródła przychodów wymienia natomiast:

odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

a) nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,

b) spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,

c) prawa wieczystego użytkowania gruntów,

– jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c – przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Powyższy przepis formułuje generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości, jej części, udziału w nieruchomości lub prawa przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, rodzi obowiązek zapłaty podatku dochodowego. Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części, udziału w nieruchomości lub prawa majątkowego nastąpi po upływie pięciu lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, nie stanowi ono źródła przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym kwota uzyskana ze zbycia nieruchomości, jej części, udziału w nieruchomości lub prawa majątkowego w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

W świetle powyższego, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości lub ww. praw majątkowych następuje przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie i nie zostaje dokonane w wykonywaniu działalności gospodarczej stanowi źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jednocześnie, w myśl art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

W przypadku odpłatnego zbycia, nabytych w drodze spadku, nieruchomości lub praw majątkowych, określonych w ust. 1 pkt 8 lit. a-c, okres, o którym mowa w tym przepisie, liczy się od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie tej nieruchomości lub nabycie prawa majątkowego przez spadkodawcę.

Z art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że jeżeli nieruchomości lub prawa majątkowe określone przez art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c tej ustawy zostały nabyte w drodze spadku, to ich odpłatne zbycie (dokonane poza działalnością gospodarczą) stanowi przychód podlegający opodatkowaniu, jeżeli nastąpiło ono przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie tej nieruchomości bądź nabycie prawa majątkowego przez spadkodawcę.

Natomiast jeżeli nieruchomość lub prawa majątkowe były nabyte przez spadkodawcę również w drodze spadku, wówczas moment nabycia tej nieruchomości lub praw majątkowych przez spadkodawcę określany jest zgodnie z przepisami kodeksu cywilnego, tj. z chwilą śmierci spadkodawców spadkodawcy.

Do wyliczenia 5-letniego okresu, od którego uzależnione jest opodatkowanie sprzedaży nieruchomości lub praw majątkowych nabytych w drodze spadku, wliczany jest zatem nie tylko okres własności nieruchomości (praw majątkowych) przez spadkobiercę, który dokonuje sprzedaży, ale także okres własności nieruchomości (praw majątkowych) spadkodawcy. Jeżeli od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie nieruchomości bądź nabycie prawa majątkowego przez spadkodawcę, do momentu odpłatnego zbycia nieruchomości (praw majątkowych) przez spadkobiercę upłynęło 5 lat – to sprzedaż nie podlega opodatkowaniu.

Wobec powyższego, w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c w związku z art. 10 ust. 5 ww. ustawy (czyli nabytych w drodze spadku), decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych ma forma prawna ich nabycia oraz moment nabycia przez spadkodawcę.

Natomiast na podstawie art. 10 ust. 7 ww. ustawy:

Nie stanowi nabycia lub odpłatnego zbycia, o którym mowa w ust. 1 pkt 8 lit. a-c, odpowiednio nabycie albo odpłatne zbycie, w drodze działu spadku, nieruchomości lub praw majątkowych, określonych w ust. 1 pkt 8 lit. a-c, do wysokości przysługującego podatnikowi udziału w spadku.

Wobec powyższego w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, nabytej w drodze spadku istotne znaczenie ma ustalenie daty nabycia tej nieruchomości przez spadkodawcę oraz czy w wyniku dokonania działu spadku i zniesienia współwłasności nie następuje nabycie majątku przekraczające pierwotnie posiadany udział w spadku.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera definicji pojęcia „spadek” ani też „nabycie w drodze spadku”, dlatego też zasadnym jest odwoływanie się do regulacji zawartych w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1061 ze zm.).

Zgodnie z art. 922 § 1 Kodeksu cywilnego:

Prawa i obowiązki majątkowe zmarłego przechodzą z chwilą jego śmierci na jedną lub kilka osób stosownie do przepisów księgi niniejszej.

W myśl art. 924 Kodeksu cywilnego:

Spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy.

Na podstawie art. 925 Kodeksu cywilnego:

Spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku.

Wg treści art. 931 § 1 Kodeksu cywilnego:

W pierwszej kolejności powołane są z ustawy do spadku dzieci spadkodawcy oraz jego małżonek; dziedziczą oni w częściach równych. Jednakże część przypadająca małżonkowi nie może być mniejsza niż jedna czwarta całości spadku.

Według art. 1025 § 1 Kodeksu cywilnego:

Sąd na wniosek osoby mającej w tym interes stwierdza nabycie spadku przez spadkobiercę. Notariusz na zasadach określonych w przepisach odrębnych sporządza akt poświadczenia dziedziczenia.

Powyższe oznacza, że z chwilą śmierci należące do spadkodawcy prawa i obowiązki stają się spadkiem, który podlega przepisom prawa spadkowego, a data śmierci (chwila śmierci) spadkodawcy ustala, kto staje się spadkobiercą oraz co wchodzi w skład masy spadkowej. Z kolei, postanowienie sądu o stwierdzeniu nabycia spadku lub akt poświadczenia dziedziczenia sporządzony przez notariusza potwierdzają jedynie prawo spadkobiercy do tego spadku od momentu jego otwarcia.

Stosownie do art. 1035 Kodeksu cywilnego:

Jeżeli spadek przypada kilku spadkobiercom, do wspólności majątku spadkowego oraz do działu spadku stosuje się odpowiednio przepisy o współwłasności w częściach ułamkowych z zachowaniem przepisów niniejszego tytułu.

Zgodnie z art. 1037 § 1 Kodeksu cywilnego:

Dział spadku może nastąpić bądź na mocy umowy między wszystkimi spadkobiercami, bądź na mocy orzeczenia sądu na żądanie któregokolwiek ze spadkobierców.

W myśl art. 1038 § 2 Kodeksu cywilnego:

Umowny dział spadku może objąć cały spadek lub być ograniczony do części spadku.

Na podstawie art. 195 Kodeksu cywilnego:

Własność tej samej rzeczy może przysługiwać niepodzielnie kilku osobom (współwłasność).

Współwłaścicielom przysługują części wspólnego prawa własności (tzw. udziały), którymi mogą swobodnie rozporządzać. Dopóki więc istnieje współwłasność można mówić tylko o istnieniu udziałów w tym prawie, o ich nabywaniu i zbywaniu, nigdy o prawie do części rzeczy, o jej zbywaniu bądź nabywaniu w częściach. Współwłaściciele mają swoje udziały w prawie, ale nie w rzeczy.

W świetle art. 196 § 1 Kodeksu cywilnego:

Współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną.

Jak stanowi art. 196 § 2 Kodeksu cywilnego:

Współwłasność łączną regulują przepisy dotyczące stosunków, z których ona wynika. Do współwłasności w częściach ułamkowych stosuje się przepisy niniejszego działu.

Według art. 210 § 1 Kodeksu cywilnego:

Każdy ze współwłaścicieli może żądać zniesienia współwłasności. Uprawnienie to może być wyłączone przez czynność prawną na czas nie dłuższy niż lat pięć. Jednakże w ostatnim roku przed upływem zastrzeżonego terminu dopuszczalne jest jego przedłużenie na dalsze lat pięć; przedłużenie można ponowić.

Stosownie zaś do art. 211 Kodeksu cywilnego:

Każdy ze współwłaścicieli może żądać, ażeby zniesienie współwłasności nastąpiło przez podział rzeczy wspólnej, chyba że podział byłby sprzeczny z przepisami ustawy lub ze społeczno-gospodarczym przeznaczeniem rzeczy albo że pociągałby za sobą istotną zmianę rzeczy lub znaczne zmniejszenie jej wartości.

Co do zasady, zniesienie współwłasności jest formą nowego nabycia tylko wówczas, gdy – w wyniku tego zniesienia – podatnik otrzymuje nieruchomość, której wartość po dokonanym podziale przekracza wartość udziału, jaki pierwotnie mu przysługiwał.

Podobne wnioski wynikają z ukształtowanej już linii orzeczniczej Naczelnego Sądu Administracyjnego, który twierdzi, że nabyciem rzeczy w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie jest przyznanie jej na wyłączną własność jednemu ze współwłaścicieli w wyniku dokonanego zniesienia współwłasności, jeśli:

a) podział taki jest ekwiwalentny w naturze i nie towarzyszą mu spłaty i dopłaty, lub

b) wartość otrzymanej przez daną osobę rzeczy w wyniku podziału tego majątku mieści się w udziale, jaki przysługiwał tej osobie we współwłasności.

Analogicznie sytuacja kształtuje się przy dziale spadku, bowiem za datę nabycia nieruchomości lub prawa majątkowego – w przypadku ich sprzedaży, które przypadły danej osobie w wyniku działu spadku, należy przyjąć datę ich pierwotnego nabycia, jeżeli wartość otrzymanej przez daną osobę nieruchomości lub prawa majątkowego w wyniku działu mieści się w udziale, jaki przysługuje tej osobie w majątku objętym współwłasnością oraz dział spadku został dokonany bez spłat i dopłat. Natomiast, gdy w wyniku działu spadku udział danej osoby ulega powiększeniu, mamy do czynienia z nabyciem, gdyż zwiększa się stan jej majątku osobistego.

Z instytucją działu spadku mamy więc do czynienia w sytuacji, w której spadek przypada kilku spadkobiercom. Wskutek działu spadku poszczególni spadkobiercy stają się podmiotami wyłącznie uprawnionymi względem przyznanych im praw majątkowych, stanowiących do chwili działu przedmiot wspólności. Nie zmienia to faktu, że dział spadku jest zawsze konsekwencją wcześniejszego nabycia spadku. Na skutek działu spadku następuje konkretyzacja składników masy spadkowej przypadających poszczególnym spadkobiercom.

Dział spadku, w wyniku którego udział w nieruchomości lub prawie majątkowym nie zwiększył się, zmienia wyłącznie charakter własności. Jednakże nabycie nieruchomości lub prawa majątkowego w drodze działu spadku (nawet jeżeli działu spadku dokonano bez spłat lub dopłat) w części przekraczającej udział spadkowy stanowi w myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nabycie nieruchomości lub prawa majątkowego w tym udziale, który przekracza udział nabyty w spadku. Wszelkie przypadki, gdy udział danej osoby ulega powiększeniu, traktowany być musi w kategorii nabycia, gdyż w ten sposób ulega powiększeniu zakres dotychczasowego władztwa tej osoby nad nieruchomością lub prawem majątkowym. Bezsprzeczne jest, że udziały, jakie otrzymuje spadkobierca powyżej swojego udziału (jeżeli nabywa majątek w dziale spadku o wartości większej od swojego udziału w spadku) były własnością pozostałych spadkobierców. Spadkobierca nie miał do nich żadnych praw aż do momentu działu spadku. Nabycie w wyniku działu spadku części majątku, który należał do innych spadkobierców, należy więc traktować jako nabycie w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 w związku z art. 10 ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Za datę nabycia tej części nieruchomości, która przekracza dotychczasowy udział w spadku, należy przyjąć datę dokonania działu spadku, tj. dzień zawarcia umowy bądź uprawomocnienia się orzeczenia sądu, jeżeli dział spadku dokonany był na drodze postępowania sądowego.

Powyższe znajduje potwierdzenie w cytowanym wcześniej art. 10 ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że 6 listopada 2017 r. Aktem poświadczenia dziedziczenia (…) nabył Pan ¼ udziału w gospodarstwie po śmierci Pana mamy. Pana mama otrzymała ten udział po śmierci rodziców, czyli Pana dziadków (dziadek zmarł w 1995 r., babcia w 2008 r.). Po nabyciu przez Pana ¼ udziału w gospodarstwie przez kilka lat toczyła się sprawa w sądzie o zniesienie współwłasności, która zakończyła się postanowieniem sądu (…) 2022 r. (…) przyznaniem dla Pana nieruchomości. Sąd nakazał dla Pana spłatę jednego z uczestników postępowania. Całość gospodarstwa, która była przedmiotem zniesienia współwłasności była wyceniona poprzez rzeczoznawcę sądowego na kwotę (...) zł. Na skutek przyznania na Pana rzecz w wyniku działu spadku nieruchomości oznaczonej numerem ewidencyjnym Y/1 wartość nabytego przez Pana majątku przekroczyła wartość udziału jaki Panu pierwotnie przysługiwał. Na skutek zniesienia współwłasności przyznano na Pana rzecz nieruchomość oznaczoną numerem ewidencyjnym X/3, w wyniku czego otrzymał Pan przysporzenie majątkowe kosztem innych współwłaścicieli. (…) 2024 r. sprzedał Pan nieruchomość, którą przyznał dla Pana sąd w wyniku zakończonego postępowania o podział współwłasności. Przedmiotem sprzedaży była nieruchomość zabudowana o powierzchni 0,0854 ha, położona w (…), składającej się z działek oznaczonych w ewidencji gruntów numerami geodezyjnymi X/3 o powierzchni 0,0152 ha i Y/1 o powierzchni 0,0702 ha, zabudowanej jednorodzinnym drewnianym budynkiem mieszkalnym i budynkiem gospodarczym drewnianym, dla której w Sądzie Rejonowym (…) założona jest księga wieczysta (…).

W przedmiotowej sprawie kluczowe jest ustalenie, kiedy nastąpiło faktyczne nabycie przez Pana zbywanej nieruchomości, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 w związku z art. 10 ust. 5 i ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Użyty w ww. przepisie termin „nabycie” oznacza każde uzyskanie tytułu własności (nabycie własności) lub każde uzyskanie określonego prawa (nabycie prawa) bez względu na fakt czy jest to nabycie w części ułamkowej, czy w całości. Poprzez „nabycie” należy rozumieć każde zwiększenie aktywów podatnika.

Moment przeniesienia prawa własności w prawie podatkowym określony jest zgodnie z normami prawa cywilnego.

Stosownie do art. 155 § 1 Kodeksu cywilnego:

Umowa sprzedaży, zamiany, darowizny przekazania nieruchomości lub inna umowa zobowiązująca do przeniesienia własności rzeczy co do tożsamości oznaczonej przenosi własność na nabywcę, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej albo że strony inaczej postanowiły.

Nabyć nieruchomość lub prawo majątkowe można więc, np. w drodze zakupu, bądź uzyskując pod tytułem darmym (w formie darowizny, spadku), a w przypadku zaś ograniczonych praw rzeczowych również zawierając umowę o ustanowieniu tego prawa.

Przystępując do oceny skutków podatkowych sprzedaży w 2024 r. opisanej we wniosku nieruchomości, zauważyć należy, że do nabycia przez Pana udziału w gospodarstwie doszło najpierw w drodze spadku po zmarłej mamie, która otrzymała ten udział po śmierci Pana dziadków (dziadek zmarł w 1995 r., babcia w 2008 r.). Zatem datą nabycia przez Pana udziału w gospodarstwie po zmarłej mamie, która uprzednio nabyła ten udział w spadku po rodzicach, jest data śmierci spadkodawców Pana mamy, czyli data śmierci Pana babci i dziadka. Zatem – w odniesieniu do ww. części nabytej w drodze spadku po Pana mamie – pięcioletni okres, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 w związku z art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych niewątpliwie upłynął.

Następnie Postanowieniem sądu z (…) 2022 r. o zniesienie współwłasności, podział majątku wspólnego i dział spadku przyznano na Pana rzecz nieruchomość położoną w (…), oznaczoną nr ewidencyjnymi X/3 i Y/1. Na skutek przyznania na Pana rzecz w wyniku działu spadku nieruchomości oznaczonej numerem ewidencyjnym Y/1 wartość nabytego przez Pana majątku przekroczyła wartość udziału jaki Panu pierwotnie przysługiwał. Na skutek zniesienia współwłasności przyznano na Pana rzecz nieruchomość oznaczoną numerem ewidencyjnym X/3, w wyniku czego otrzymał Pan przysporzenie majątkowe kosztem innych współwłaścicieli. Oznacza to, że w dacie dokonanego działu spadku i zniesienia współwłasności – w odniesieniu do tej części majątku, która należała do innych współwłaścicieli – doszło do nowego nabycia, o którym mowa w przepisie art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zatem skoro w wyniku dokonanego w 2022 r. działu spadku i zniesienia współwłasności wartość nabytego przez Pana majątku przekroczyła wartość udziału jaki pierwotnie przysługiwał Panu w całej masie spadkowej i otrzymał Pan przysporzenie majątkowe kosztem innych współwłaścicieli – to sprzedaż nieruchomości w tej części stanowi źródło przychodu na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, bowiem termin, o którym mowa w przepisie art. 10 ust. 1 pkt 8 w związku z art. 10 ust. 5 i ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy w tym przypadku liczyć od końca 2022 r. Wobec powyższego pięcioletni okres, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 w związku z art. 10 ust. 5 i ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dla ww. nieruchomości upłynie w 2027 r.

W myśl art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

Art. 30e ust. 2 przywołanej ustawy stanowi, że

Podstawą obliczenia podatku, o której mowa w ust. 1, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Stosownie do art. 19 ust. 1 cyt. ustawy:

Przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy w wysokości wartości rynkowej. Przepis art. 14 ust. 1 zdanie drugie stosuje się odpowiednio.

Stosownie natomiast do art. 22 ust. 6c ww. ustawy:

Koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, z zastrzeżeniem ust. 6d, stanowią udokumentowane koszty nabycia lub udokumentowane koszty wytworzenia, powiększone o udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania.

W myśl art. 22 ust. 6e ww. ustawy:

Wysokość nakładów, o których mowa w ust. 6c i 6d, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych.

Jak wynika z powyższych przepisów, podstawą obliczenia podatku jest dochód, stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości określonym zgodnie z art. 19 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych a kosztami uzyskania przychodu ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tak obliczony dochód podlega opodatkowaniu 19% podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W przypadku udziałów w nieruchomości nabytych odpłatnie w drodze działu spadku i zniesienia współwłasności, tj. z obowiązkiem spłaty pozostałych współwłaścicieli, zastosowanie znajduje art. 22 ust. 6c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Pojęcie kosztów nabycia, o których mowa w art. 22 ust. 6c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dotyczy tych wydatków, które zbywca musiał ponieść, aby nabyć zbywaną przez siebie nieruchomość lub prawo.

We wskazanej kategorii kosztów mieszczą się zatem udokumentowane (faktyczne) kwoty spłat na rzecz pozostałych współwłaścicieli, które można uwzględnić przy ustalaniu podstawy opodatkowania.

Zatem obowiązek zapłaty 19% podatku z tytułu sprzedaży nieruchomości zależny jest od uzyskania dochodu ustalonego na zasadach określonych w art. 30e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który stanowi nadwyżkę pomiędzy przychodem z tytułu ww. transakcji, określonym zgodnie z art. 19, a kosztami uzyskania przychodu, o których mowa w art. 22 ust. 6c ww. ustawy.

Jednakże ustawodawca przewidział zwolnienia przedmiotowe określone w art. 21 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych od opodatkowania przychodów uzyskanych z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 28 ww. ustawy:

Wolne od podatku dochodowego są przychody uzyskane z odpłatnego zbycia nieruchomości, ich części lub udziału w nieruchomościach, wchodzących w skład gospodarstwa rolnego; zwolnienie nie dotyczy przychodu uzyskanego z odpłatnego zbycia gruntów, które w związku z tym odpłatnym zbyciem utraciły charakter rolny.

Powyższy przepis zwalnia z opodatkowania przychody uzyskane z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości, ich części lub udziału w nieruchomościach, wchodzących w skład gospodarstwa rolnego, jeśli grunty stanowiące to gospodarstwo rolne w związku z odpłatnym zbyciem nie utraciły charakteru rolnego.

W tym miejscu wymaga podkreślenia, że zgodnie z treścią art. 2 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Ilekroć w ustawie jest mowa o gospodarstwie rolnym, oznacza to gospodarstwo rolne w rozumieniu przepisów ustawy o podatku rolnym.

Stosownie do art. 1 ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. o podatku rolnym (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1176 ze zm.):

Opodatkowaniu podatkiem rolnym podlegają grunty sklasyfikowane w ewidencji gruntów i budynków jako użytki rolne, z wyjątkiem gruntów zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej innej niż działalność rolnicza.

W myśl art. 2 ust. 1 ustawy o podatku rolnym:

Za gospodarstwo rolne uważa się obszar gruntów, o których mowa w art. 1, o łącznej powierzchni przekraczającej 1 ha lub 1 ha przeliczeniowy, stanowiących własność lub znajdujących się w posiadaniu osoby fizycznej, osoby prawnej albo jednostki organizacyjnej, w tym spółki, nieposiadającej osobowości prawnej.

Powyższe uregulowania prawne wskazują, że zastosowanie zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zostało uzależnione od wystąpienia następujących przesłanek:

- sprzedane grunty w momencie sprzedaży muszą stanowić lub wchodzić w skład gospodarstwa rolnego (tj. będącego własnością osoby fizycznej obszaru gruntów, sklasyfikowanych w ewidencji gruntów i budynków jako użytki rolne, z wyjątkiem gruntów zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej innej niż działalność rolnicza, o łącznej powierzchni co najmniej 1 ha lub 1 ha przeliczeniowego),

- grunty nie mogą utracić w związku ze sprzedażą rolnego charakteru.

Z wniosku oraz jego uzupełnienia wynika, że (…) 2024 r. sprzedał Pan nieruchomość, którą przyznał dla Pana sąd w wyniku zakończonego postępowania o podział współwłasności za kwotę (...) zł. W skład zbywanej nieruchomości wchodziła nieruchomość zabudowana o powierzchni 0,0854 ha, położona w (…), składająca się z działek oznaczonych w ewidencji gruntów numerami geodezyjnymi X/3 o powierzchni 0,0152 ha i Y/1 o powierzchni 0,0702 ha, zabudowanej jednorodzinnym drewnianym budynkiem mieszkalnym i budynkiem gospodarczym drewnianym. Przedmiotowa nieruchomość w momencie sprzedaży nie stanowiła gospodarstwa rolnego i nie wchodziła w jego część składową w rozumieniu art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. o podatku rolnym. Nieruchomość ta nie jest i nie będzie wykorzystywana przez jego nabywcę do celów rolniczych, w momencie sprzedaży nie była rolna.

Biorąc pod uwagę powyższe oraz powołane przepisy należy wskazać, że w Pana sytuacji przesłanki wynikające z art. 21 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych pozwalające skorzystać z przedmiotowego zwolnienia nie zostały spełnione.

Podsumowując należy stwierdzić, że sprzedaż w 2024 r. opisanej nieruchomości w części nabytej w drodze spadku po Pana zmarłej mamie nie stanowi dla Pana źródła przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 w związku z art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ sprzedaż ww. części nastąpiła po upływie pięciu lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie nieruchomości przez spadkodawcę (Pana mamę). Tym samym sprzedaż ta nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych i nie rodzi obowiązku zapłaty podatku.

Natomiast dokonane w 2024 r. odpłatne zbycie przez Pana nieruchomości, w części przypadającej na udział nabyty przez Pana ponad pierwotny udział spadkowy (tj. w części, która należała uprzednio do innych współwłaścicieli), którą Pan nabył w 2022 r. w wyniku zniesienia współwłasności, podziału majątku i działu spadku, stanowi dla Pana źródło przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a w zw. z ust. 5 i ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż sprzedaż tej części nieruchomości nastąpiła przed upływem 5 lat, licząc od końca roku, w którym nastąpiło jej nabycie (dział spadku i zniesienie współwłasności). Dochód z odpłatnego zbycia tej części nieruchomości podlega – stosownie do art. 30e ust. 1 wskazanej ustawy – opodatkowaniu 19% podatkiem dochodowym.

Zatem, Pana stanowisko w sprawie oceny prawnej opisanego stanu faktycznego, zgodnie z którym jest Pan zwolniony z zapłaty podatku 19% od sprzedaży nieruchomości, oceniono w całości jako nieprawidłowe.

Wyjaśnić należy, że w Pana sytuacji uzyskany przychód ze sprzedaży nieruchomości w części nabytej w drodze spadku po Pana mamie nie stanowi źródła przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. w ogóle nie podlega opodatkowaniu. Natomiast nie można zwolnić od podatku czegoś, co nie stanowi przedmiotu opodatkowania (nie podlega opodatkowaniu).

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Pana i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zaznaczam także, że zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku zdarzeniem przyszłym. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu zdarzenia przyszłego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze zdarzeniem przyszłym podanym przez wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Równocześnie w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Ponadto wskazuję, że nie jestem uprawniony do analizowania i oceny dokumentów załączonych do wniosku o interpretację lub jego uzupełnienia. Wszystkie istotne dla sprawy informacje powinny znaleźć się w opisie stanu faktycznego.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego zastosuje się Pan do interpretacji.

· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1) z zastosowaniem art. 119a;

2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

· Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

· w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).

Źródło: INFOR

Newsletter

Drukuj

Skopiuj link

Zgłoś błąd na stronie