Korekta kosztów uzyskania przychodów w przypadku wykupu ciągnika siodłowego będącego przedmiotem leasingu. - Interpretacja - null
Temat interpretacji
Temat interpretacji
Temat interpretacji
Korekta kosztów uzyskania przychodów w przypadku wykupu ciągnika siodłowego będącego przedmiotem leasingu.
Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe
Szanowny Panie,
stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
22 sierpnia 2024 r. wpłynął Pana wniosek z 22 sierpnia 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy korekty kosztów uzyskania przychodów w przypadku wykupu ciągnika siodłowego będącego przedmiotem leasingu. Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 30 października 2024 r. (wpływ 30 października 2024 r.).
Treść wniosku jest następująca:
Opis zdarzenia przyszłego
Jest Pan czynnym zarejestrowanym podatnikiem VAT, który w ramach prowadzonej jednoosobowej działalności gospodarczej użytkuje ciągnik siodłowy na podstawie umowy leasingu. Umowa leasingu została zawarta 31 grudnia 2021 r. na czas określony 36 miesięcy. Pojazd dostarczono 28 czerwca 2022 r. Zatem okres leasingowania trwa od czerwca 2022 r. do maja 2025 r. Wartość netto przedmiotu leasingu na dzień zawarcia umowy wynosiła 422 000,00 zł. Na dzień złożenia wniosku została wpłacona opłata wstępna w kwocie 189 900,00 zł netto oraz spłacono 27 miesięcznych rat na kwotę netto 152 760,60 zł. Wartość końcową wykupu ustalono na kwotę netto 84 400,00 zł. Powyższa umowa spełnia zatem warunki leasingu operacyjnego, zgodnie z art. 23b ustawy o PIT, tj.:
·została zawarta na czas oznaczony, stanowiący co najmniej 40% normatywnego okresu amortyzacji, jeżeli jej przedmiotem są podlegające odpisom amortyzacyjnym rzeczy ruchome (dla ciągników siodłowych to jest 36 miesięcy),
·suma ustalonych w niej opłat, pomniejszona o należny podatek od towarów i usług, jest wyższa niż wartość początkowa środka trwałego (w Pana przypadku to kwota 477 980,80 zł netto),
·przychód finansującego oraz odpowiednio koszt uzyskania przychodów korzystającego stanowią opłaty ustalone w umowie leasingu operacyjnego ponoszone przez korzystającego w podstawowym okresie umowy z tytułu używania przedmiotu umowy.
Opłata wstępna oraz comiesięczne raty w kwocie netto zostały zaliczone przez Pana jako koszt uzyskania przychodu, a kwota podatku VAT została zaliczona jako podatek naliczony do odliczenia i pomniejszyła należny VAT. W związku z odejściem z firmy pracownika (kierowcy) w grudniu 2024 r. nie zamierza Pan kontynuować działalności gospodarczej w zakresie usług transportu, planuje więc zakończyć przedterminowo umowę leasingu z 31 grudnia 2021 r. i wykupić ciągnik siodłowy od leasingodawcy. Zakończenie umowy leasingu nastąpi w okresie krótszym niż minimalny wymagany okres stanowiący co najmniej 40% normatywnego okresu amortyzacji. Przedmiot leasingu po wykupie będzie przyjęty na stan środków trwałych, a w najbliższym czasie sprzedany.
W uzupełnieniu wniosku wskazała Pan, że przychody z prowadzonej przez Pana jednoosobowej działalności gospodarczej opodatkowane są podatkiem liniowym, a dokumentacja księgowa obejmuje księgi rachunkowe.
Działalność gospodarczą prowadzi Pan od 1 stycznia 1992 r. w zakresie:
·PKD 46.71.Z - Sprzedaż hurtowa paliw i produktów pochodnych (przeważająca działalność gospodarcza),
·PKD: 46.71.Z - Sprzedaż hurtowa paliw i produktów pochodnych, 10.11.Z - Przetwarzanie i konserwowanie mięsa, z wyłączeniem mięsa z drobiu, 15.11.Z -Wyprawa skór, garbowanie; wyprawa i barwienie skór futerkowych, 15.12.Z - Produkcja toreb bagażowych, toreb ręcznych i podobnych wyrobów kaletniczych; produkcja wyrobów rymarskich, 45.20.Z - Konserwacja i naprawa pojazdów samochodowych, z wyłączeniem motocykli, 45.32.Z - Sprzedaż detaliczna części i akcesoriów do pojazdów samochodowych, z wyłączeniem motocykli, 46.24.Z - Sprzedaż hurtowa skór, 46.90.Z - Sprzedaż hurtowa niewyspecjalizowana, 47.19.Z - Pozostała sprzedaż detaliczna prowadzona w niewyspecjalizowanych sklepach, 47.25.Z - Sprzedaż detaliczna napojów alkoholowych i bezalkoholowych prowadzona w wyspecjalizowanych sklepach, 47.30.Z - Sprzedaż detaliczna paliw do pojazdów silnikowych na stacjach paliw, 47.53.Z - Sprzedaż detaliczna dywanów, chodników i innych pokryć podłogowych oraz pokryć ściennych prowadzona w wyspecjalizowanych sklepach, 49.41.Z - Transport drogowy towarów, 68.20.Z - Wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi, 96.01.Z - Pranie i czyszczenie wyrobów włókienniczych i futrzarskich (wykonywana działalność gospodarcza).
Ogólne warunki umowy finansowania operacyjnego nie zawierają regulacji dotyczących wcześniejszego rozwiązania umowy leasingowej w związku z wcześniejszym wykupem ciągnika siodłowego, ani nie wyklucza takiego rozwiązania umowy. Zgodnie z wyjaśnieniami Leasingodawcy rozwiązanie umowy leasingowej w związku z przedterminowym wykupem pojazdu jest wzajemną umową leasingodawcy i leasingobiorcy nieobjętą Ogólnymi warunkami umowy finansowania operacyjnego. Opłata wstępna nie stanowiła przedpłaty (zaliczki) na poczet leasingu ciągnika siodłowego. Zgodnie z ogólnymi warunkami umowy, uzgodniona wstępna opłata leasingowa wraz z okresowymi opłatami leasingowymi stanowi świadczenie wzajemne leasingobiorcy w zamian za udostępnienie pojazdu celem korzystania z niego w czasie oznaczonym w umowie oraz na warunkach i zasadach w niej określonych. Wszystkie wydatki związane z umową (wstępna opłata leasingowa i okresowe opłaty leasingowe) są udokumentowane fakturami wystawianymi na Pana rzecz.
Pytania
1.Czy w przedstawionej sytuacji będzie miał Pan obowiązek korekty kosztów uzyskania przychodów o dotychczas poniesione opłaty z tytułu umowy leasingu, która zostałaby rozwiązana przed upływem minimalnego okresu wymaganego dla 40% okresu amortyzacji?
2.Czy w przedstawionej sytuacji będzie miał Pan dokonania korekty podatku naliczonego odliczonego, od opłaty oraz rat leasingowych, przy rozwiązaniu umowy leasingu przed upływem minimalnego okresu wymaganego dla 40% okresu amortyzacji?
Przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska w zakresie pytania oznaczonego Nr 1 dotyczącego podatku dochodowego od osób fizycznych, natomiast w zakresie pytania oznaczonego Nr 2 dotyczącego podatku od towarów i usług wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie.
Pana stanowisko w sprawie
Jest Pan zdania, że opłaty z tytułu umowy leasingu dotyczącej użytkowania ciągnika siodłowego, stanowią koszty uzyskania przychodów i po rozwiązaniu umowy przed upływem minimalnego okresu wymaganego dla 40% okresu amortyzacji nie będzie Pan musiał korygować kosztów uzyskania przychodów o zaliczone do nich opłaty i raty wynikające z powyższej umowy.
Umowa leasingowa w momencie jej zawarcia, tj. 31 grudnia 2021 r. spełnia wymienione warunki do uznania jej za umowę leasingu operacyjnego, określone w art. 23b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a poniesione z jej tytułu wydatki zostały zakwalifikowane do kosztów na podstawie art. 22 ust. 1 ww. ustawy, zgodnie z którą kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z przepisem art. 22 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.):
Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.
Zatem, aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodu, musi spełniać łącznie następujące przesłanki:
·musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
·nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów,
·musi być należycie udokumentowany.
Samo wyliczenie kosztów, których nie uważa się za koszty uzyskania przychodu, nie stwarza domniemania, że wszystkie pozostałe koszty, które nie są wymienione w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zostają z mocy samego prawa uznane za koszty podlegające odliczeniu. Innymi słowy poniesienie wydatku, który nie został wskazany w art. 23 ww. ustawy, nie oznacza, że wydatek taki automatycznie będzie uznany za koszt uzyskania przychodów. Podatnik ma bowiem możliwość odliczenia od przychodów wszelkich kosztów, pod warunkiem, że mają one związek z przychodem z prowadzonej działalności gospodarczej, a ich poniesienie ma, bądź może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu, czy też zachowanie albo zabezpieczenie źródła tego przychodu.
Ustawodawca, posługując się zwrotem „koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodu”, przypisuje temu określeniu cechę świadomego, zamierzonego, przemyślanego i logicznego działania podatnika podporządkowanego osiągnięciu przychodów, a nie odwołuje się do skutku będącego następstwem określonego działania. Wykładnia językowa użytego przez ustawodawcę określenia ,,koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodu” oznacza, że podatnik ma możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod tym jednak warunkiem, że wykaże, że poniósł określony wydatek, który ma związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a jego poniesienie miało lub mogło mieć bezpośredni wpływ na wielkość osiągniętego przychodu, bądź też ma służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów.
W przypadku źródła przychodów, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza, należy przyjąć, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów. Przy czym związek przyczynowy między poniesieniem wydatku a osiągnięciem przychodu, bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów.
Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu uzyskiwano oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast za koszty służące zabezpieczeniu źródła przychodów należy uznać koszty poniesione na ochronę istniejącego źródła przychodów w sposób gwarantujący bezpieczne funkcjonowanie tego źródła. Istotą tego rodzaju kosztów jest więc ich obligatoryjne poniesienie w celu nie dopuszczenia do utraty źródła przychodu w przyszłości.
Należy przy tym podkreślić, że obowiązek jednoznacznego wykazania związku przyczynowo-skutkowego między poniesionym wydatkiem a przychodem uzyskanym z działalności gospodarczej, zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła tego przychodu – każdorazowo spoczywa na podatniku.
W myśl art. 23a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Ilekroć w rozdziale jest mowa o umowie leasingu − rozumie się przez to umowę nazwaną w kodeksie cywilnym, a także każdą inną umowę, na mocy której jedna ze stron, zwana dalej „finansującym”, oddaje do odpłatnego używania albo używania i pobierania pożytków na warunkach określonych w ustawie drugiej stronie, zwanej dalej „korzystającym”, podlegające amortyzacji środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne, a także grunty oraz prawo wieczystego użytkowania gruntów.
Natomiast z treści art. 23b ust. 1 ww. ustawy wynika, że:
Opłaty ustalone w umowie leasingu, ponoszone przez korzystającego w podstawowym okresie umowy z tytułu używania środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych stanowią przychód finansującego i odpowiednio w przypadku, o którym mowa w pkt 1, koszt uzyskania przychodów korzystającego, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, jeżeli:
1) umowa leasingu, w przypadku gdy korzystającym nie jest osoba wymieniona w pkt 2, została zawarta na czas oznaczony, stanowiący co najmniej 40% normatywnego okresu amortyzacji, jeżeli przedmiotem umowy leasingu są podlegające odpisom amortyzacyjnym rzeczy ruchome lub wartości niematerialne i prawne, albo została zawarta na okres co najmniej 5 lat, jeżeli jej przedmiotem są podlegające odpisom amortyzacyjnym nieruchomości;
2)umowa leasingu, w przypadku gdy korzystającym jest osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej, została zawarta na czas oznaczony;
3)suma ustalonych opłat w umowie leasingu, o której mowa w pkt 1 lub 2, pomniejszona o należny podatek od towarów i usług, odpowiada co najmniej wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, a w przypadku zawarcia przez finansującego następnej umowy leasingu środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej będących uprzednio przedmiotem takiej umowy odpowiada co najmniej jego wartości rynkowej z dnia zawarcia następnej umowy leasingu; przepis art. 19 stosuje się odpowiednio.
Zgodnie z art. 23b ust. 2 ww. ustawy:
Jeżeli finansujący w dniu zawarcia umowy leasingu korzysta ze zwolnień w podatku dochodowym przysługujących na podstawie:
1)art. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych,
2)przepisów o specjalnych strefach ekonomicznych,
3)art. 23 i 37 ustawy z dnia 14 czerwca 1991 r. o spółkach z udziałem zagranicznym (Dz. U. z 1997 r., poz. 143, z 1998 r., poz. 1063 oraz z 1999 r., poz. 484 i 1178)
− do umowy tej stosuje się zasady opodatkowania określone w art. 23f-23h.
W związku z powyższym, jeżeli zawarta umowa leasingu spełnia określone w art. 23b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych warunki oraz finansujący w dniu jej zawarcia nie korzysta ze zwolnień wymienionych w art. 23b ust. 2 ww. ustawy, to korzystający może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wszelkie poniesione wydatki związane z przedmiotem umowy leasingu.
Przy ocenie możliwości zaliczenia wydatków związanych z umową leasingu operacyjnego do kosztów uzyskania przychodów należy także mieć na uwadze generalną zasadę kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów, o której mowa w cyt. na wstępie art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
W tym miejscu należy zwrócić uwagę, że obowiązujące od 1 stycznia 2019 r. przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wprowadziły ograniczenia w zaliczeniu do kosztów podatkowych wydatków na używanie samochodów osobowych, w tym na podstawie umowy leasingu.
Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że w ramach prowadzonej jednoosobowej działalności gospodarczej użytkuje Pan ciągnik siodłowy na podstawie umowy leasingu. Umowa leasingu została zawarta 31 grudnia 2021 r. na czas określony 36 miesięcy. Pojazd dostarczono 28 czerwca 2022 r. Zatem okres leasingowania trwa od czerwca 2022 r. do maja 2025 r. Wartość netto przedmiotu leasingu na dzień zawarcia umowy wynosiła 422 000,00 zł. Na dzień złożenia wniosku została wpłacona opłata wstępna w kwocie 189 900,00 zł netto oraz spłacono 27 miesięcznych rat na kwotę netto 152 760,60 zł. Wartość końcową wykupu ustalono na kwotę netto 84 400,00 zł.
Powyższa umowa spełnia zatem warunki leasingu operacyjnego, zgodnie z art. 23b ustawy o PIT tj.:
1.została zawarta na czas oznaczony, stanowiący co najmniej 40% normatywnego okresu amortyzacji, jeżeli jej przedmiotem są podlegające odpisom amortyzacyjnym rzeczy ruchome (dla ciągników siodłowych to jest 36 miesięcy),
2.suma ustalonych w niej opłat, pomniejszona o należny podatek od towarów i usług, jest wyższa niż wartość początkowa środka trwałego (w Pana przypadku to kwota 477 980,80 zł netto),
3.przychód finansującego oraz odpowiednio koszt uzyskania przychodów korzystającego stanowią opłaty ustalone w umowie leasingu operacyjnego ponoszone przez korzystającego w podstawowym okresie umowy z tytułu używania przedmiotu umowy.
Opłata wstępna oraz comiesięczne raty w kwocie netto zostały zaliczone przez Pana jako koszt uzyskania przychodu, a kwota podatku VAT została zaliczona jako podatek naliczony do odliczenia i pomniejszyła należny VAT. W związku z odejściem z firmy pracownika (kierowcy) w grudniu 2024 r. nie zamierza Pan kontynuować działalności gospodarczej w zakresie usług transportu, planuje więc zakończyć przedterminowo umowę leasingu z 31 grudnia 2021 r. i wykupić ciągnik siodłowy od leasingodawcy. Zakończenie umowy leasingu nastąpi w okresie krótszym niż minimalny wymagany okres stanowiący co najmniej 40% normatywnego okresu amortyzacji. Przedmiot leasingu po wykupie będzie przyjęty na stan środków trwałych, a w najbliższym czasie sprzedany.
Regulacje ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie określają skutków podatkowych rozwiązania umowy przed czasem oznaczonym w umowie leasingowej. Odnoszą się tylko do rozporządzania przedmiotem leasingu po upływie okresu podstawowego oraz w trakcie trwania umowy.
Zatem w sytuacji, gdy w czasie krótszym od okresu podstawowego nastąpi rozwiązanie umowy leasingu operacyjnego, która w momencie zawarcia spełnia wymienione warunki do uznania jej za umowę leasingu, nie skutkuje to obowiązkiem skorygowania kosztów uzyskania przychodów o zapłacone dotychczas opłaty leasingowe (opłata wstępna i poniesione raty miesięczne), ponieważ w tej sytuacji znajdzie zastosowanie zasada kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodu określona w art. 22 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którą kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.
Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis sprawy oraz przywołane przepisy prawa podatkowego, należy stwierdzić, że w przypadku wcześniejszego rozwiązania umowy leasingu, która została zawarta w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, nie będzie miał Pan obowiązku korygowania kosztów uzyskania przychodów o zapłacone dotychczas opłaty, które poniesione zostały do dnia rozwiązania umowy z tytułu umowy leasingu operacyjnego.
Zatem Pana stanowisko jest prawidłowe.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.
Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego. Ponosi Pan ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu zdarzenia przyszłego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Pana w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.
Zatem, należy zaznaczyć, że interpretacja indywidualna opiera się na wynikającym z treści wniosku opisie zdarzenia przyszłego. W konsekwencji w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.
·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1)z zastosowaniem art. 119a;
2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).