Temat interpretacji
Zastosowanie ulgi abolicyjnej przy wspólnym rozliczeniu małżonków.
Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe
Szanowny Panie,
stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest nieprawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
10 października 2024 r. wpłynął Pana wniosek z 4 października 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy ulgi abolicyjnej.
Treść wniosku jest następująca:
Opis zdarzenia przyszłego
Podatnik rozlicza się indywidualnie na formularzu PIT-36 wraz z załącznikiem PIT/ZG w związku z uzyskiwaniem dochodów zagranicznych, do których zastosowanie ma metoda proporcjonalnego odliczenia. Dokonując odliczenia podatku zapłaconego na terenie Norwegii podatnik stosuje proporcję, o której mowa w art. 27 ust 9 updof.
W roku 2023 proporcja ta wyniosła 99,57%.
W rozliczeniu za rok 2024 podatnik rozważa wspólne rozliczenie z małżonką, która uzyskuje dochody wyłącznie w kraju. Na bazie danych liczbowych z poprzedniego roku podatkowego, tj. 2023 podatnik dokonał symulacji alternatywnego rozliczenia, jednak powziął wątpliwość na temat sposobu wyliczenia proporcji, która byłaby możliwa do zastosowania przy wyliczeniu wysokości limitu odliczenia podatku zapłaconego przez niego poza granicami kraju, jak również sposobu wyliczenia limitu możliwej do odliczenia ulgi abolicyjnej, do której jest uprawniony zgodnie z art. 27g updof.
Przepis art. 27 ust. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje, że od podatku obliczonego od łącznej sumy dochodów (krajowych i zagranicznych) odlicza się kwotę równą podatkowi dochodowemu zapłaconemu w obcym państwie. Trzeba jednak mieć na względzie, że takie odliczenie nie powinno przekroczyć części podatku obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która przypada proporcjonalnie na dochód uzyskany za granicą.
Zgodnie z art. 27 ust. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który stanowi o sposobie odliczania metodą zaliczenia podatku zapłaconego za granicą, odliczanie podatku zapłaconego dotyczy podatnika oraz regulacja ta nakazuje obliczyć limit odliczeń wyłącznie dla podatnika. Wydaje się więc jasne, że odliczając od podatku małżonków podatek zagraniczny i ulgę abolicyjną należy dokonać tego od wspólnego podatku małżonków, ale obliczeń limitów dokonuje się odrębnie i wyłącznie dla jednego małżonka, który uzyskiwał dochody zagranicą.
Pomimo, iż małżonkowie będą rozliczać się wspólnie, to na potrzeby obliczenia limitu przysługującego odliczenia podatku zapłaconego za granicą (oraz analogicznie możliwej ulgi abolicyjnej) należałoby w pierwszej kolejności obliczyć limit odliczenia dla podatnika (co wynika z art. 27 ust. 9 ustawy o PIT) z uwzględnieniem kwot, w tym wyliczonego podatku, jakby podatnik rozliczał się indywidualnie.
Podatnik spotkał się z twierdzeniem, że limity (ulgi abolicyjnej i możliwego do odliczenia podatku pobranego zagranicą), przy wspólnym rozliczeniu małżonków, należy liczyć z uwzględnieniem sumy dochodów swoich (dochody krajowe i zagraniczne) i małżonki (dochody krajowe), co znacznie zaburza proporcję i zupełnie zmienia wartości limitów możliwych do rozliczenia. Na podstawie danych z roku 2023 proporcja wyniosłaby zaledwie 60,15% (a nie jak pierwotnie wyliczono indywidualnie dla podatnika 99,57%), a ulga abolicyjna zniwelowana byłaby całkowicie.
Pytania
Czy podatnik słusznie interpretuje przepisy art. 27 ust. 9 i 9a oraz art. 27g ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych twierdząc, że pomimo iż małżonkowie będą rozliczać się wspólnie, to na potrzeby obliczenia limitu (kwoty) przysługującego odliczenia podatku zapłaconego za granicą i ulgi abolicyjnej należy w pierwszej kolejności obliczyć indywidualne limity dla każdego małżonka uzyskującego dochody zagraniczne osobno (w przedstawionej sytuacji dla podatnika otrzymującego wynagrodzenie z Norwegii)?
Czy przy wyliczeniu indywidualnych limitów podatnika bierze się pod uwagę wyłącznie dochody (zarówno krajowe jak i zagraniczne) i wyliczony podatek tego podatnika?
Czy indywidualnie wyliczoną proporcję oraz indywidualnie wyliczoną ulgę abolicyjną można zastosować przy wspólnym rozliczeniu małżonków?
Pana stanowisko w sprawie
Stanowisko podatnika jest takie, iż zgodnie z art. 27 ust. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który stanowi o sposobie odliczania metodą zaliczenia podatku zapłaconego za granicą, odliczanie podatku zapłaconego za granicą dotyczy wyłącznie podatnika oraz regulacja ta nakazuje obliczyć limit możliwych odliczeń wyłącznie dla podatnika. Nie ma znaczenia czy ostatecznie dokona indywidualnego rozliczenia czy rozliczenia z małżonką. Wyliczone limity dotyczą jego dochodów i są stałe niezależnie od sposobu rozliczenia.
Stanowisko podatnika jest takie, iż zgodnie z art. 27g ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, mimo wspólnego rozliczenia małżonków, ulga abolicyjna możliwa do odliczenia w zeznaniu rocznym wyliczana jest dla każdego podatnika oddzielnie i z wyłącznym uwzględnieniem dochodów tego podatnika.
Według podatnika indywidualnie wyliczoną proporcję oraz indywidualnie wyliczoną ulgę abolicyjną można zastosować przy wspólnym rozliczeniu małżonków. Odliczając od podatku małżonków podatek zagraniczny i ulgę abolicyjną należy dokonać tego od wspólnego podatku małżonków, ale obliczeń limitów, jak i samego wykazania kwot odliczenia w formularzu PIT dokonuje się indywidualnie dla tego małżonka, który uzyskiwał dochody za granicą.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest nieprawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2024 r., poz. 226 ze zm.):
Osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).
W myśl art. 3 ust. 1a ww. ustawy:
Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:
1) posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2) przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
Stosownie do art. 3 ust. 2a ww. ustawy:
Osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).
Zgodnie z art. 4a ww. ustawy:
Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.
Stosownie do art. 6 ust. 1 ww. ustawy:
Małżonkowie podlegają odrębnemu opodatkowaniu od osiąganych przez nich dochodów.
Jednakże art. 6 ust. 2 ww. ustawy, przewiduje możliwość preferencyjnego opodatkowania dochodów osiąganych przez małżonków. Powołany przepis stanowi, że:
Małżonkowie podlegający obowiązkowi podatkowemu, o którym mowa w art. 3 ust. 1, pozostający w związku małżeńskim i we wspólności majątkowej:
1) przez cały rok podatkowy albo
2) od dnia zawarcia związku małżeńskiego do ostatniego dnia roku podatkowego - w przypadku gdy związek małżeński został zawarty w trakcie roku podatkowego
- mogą być, z zastrzeżeniem ust. 8, na wspólny wniosek wyrażony w zeznaniu podatkowym, opodatkowani łącznie od sumy swoich dochodów określonych zgodnie z art. 9 ust. 1 i 1a, po uprzednim odliczeniu, odrębnie przez każdego z małżonków, kwot pomniejszających dochód; w tym przypadku podatek określa się na imię obojga małżonków w podwójnej wysokości podatku obliczonego od połowy łącznych dochodów małżonków.
Zgodnie z art. 6 ust. 2a ww. ustawy:
Wniosek, o którym mowa w ust. 2, może być wyrażony przez jednego z małżonków. Wyrażenie wniosku przez jednego z małżonków traktuje się na równi ze złożeniem przez niego oświadczenia o upoważnieniu go przez jego współmałżonka do złożenia wniosku o łączne opodatkowanie ich dochodów. Oświadczenie to składa się pod rygorem odpowiedzialności karnej za fałszywe zeznania.
W myśl art. 6 ust. 3 ww. ustawy:
Zasada wyrażona w ust. 2 ma zastosowanie również, jeżeli jeden z małżonków w roku podatkowym nie uzyskał przychodów ze źródeł, z których dochód jest opodatkowany zgodnie z art. 27, lub osiągnął dochody w wysokości niepowodującej obowiązku uiszczenia podatku.
Zatem, jeżeli małżonkom przysługuje prawo, to mogą być opodatkowani łącznie od sumy swoich dochodów. W tym przypadku podatek określa się na imię obojga małżonków w podwójnej wysokości podatku obliczonego od połowy łącznych dochodów małżonków.
W myśl postanowień art. 27 ust. 8 ww. ustawy:
Jeżeli podatnik, o którym mowa w art. 3 ust. 1, oprócz dochodów podlegających opodatkowaniu, zgodnie z ust. 1, osiągał również dochody z tytułu działalności wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub ze źródeł przychodów znajdujących się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zwolnione od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych umów międzynarodowych - podatek określa się w następujący sposób:
1) do dochodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym dodaje się dochody zwolnione od tego podatku i od sumy tych dochodów oblicza się podatek według skali określonej w ust. 1;
2) ustala się stopę procentową tego podatku do tak obliczonej sumy dochodów;
3) ustaloną zgodnie z pkt 2 stopę procentową stosuje się do dochodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym.
Zgodnie z treścią art. 27 ust. 9 ww. ustawy:
Jeżeli podatnik, o którym mowa w art. 3 ust. 1, osiąga również dochody z tytułu działalności wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub ze źródeł przychodów znajdujących się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania nie stanowi o zastosowaniu metody określonej w ust. 8, lub z państwem, w którym dochody są osiągane, Rzeczpospolita Polska nie zawarła umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, dochody te łączy się z dochodami ze źródeł przychodów położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W tym przypadku od podatku obliczonego od łącznej sumy dochodów odlicza się kwotę równą podatkowi dochodowemu zapłaconemu w obcym państwie. Odliczenie to nie może jednak przekroczyć tej części podatku obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która proporcjonalnie przypada na dochód uzyskany w państwie obcym.
Zgodnie z art. 27 ust. 9a ww. ustawy:
W przypadku podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 1, uzyskującego wyłącznie dochody z tytułu działalności wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub ze źródeł przychodów znajdujących się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, które nie są zwolnione od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub z państwem, w którym dochody są osiągane, Rzeczpospolita Polska nie zawarła umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, zasady określone w ust. 9 stosuje się odpowiednio.
Uwzględniając powyższe, metodę unikania podwójnego opodatkowania określaną jako metoda proporcjonalnego odliczenia (zaliczenia) stosuje się w przypadku, gdy umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania nie stanowi o zastosowaniu metody wyłączenia z progresją.
Z kolei uregulowania dotyczące tzw. ulgi abolicyjnej zawarte zostały w treści art. 27g ww. ustawy.
W myśl art. 27g ust. 1 ww. ustawy:
Podatnik podlegający obowiązkowi podatkowemu określonemu w art. 3 ust. 1, rozliczający na zasadach określonych w art. 27 ust. 9 albo 9a uzyskane w roku podatkowym poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dochody:
1) ze źródeł, o których mowa w art. 12 ust. 1, art. 13, art. 14, lub
2) z praw majątkowych w zakresie praw autorskich i praw pokrewnych w rozumieniu odrębnych przepisów, z wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej działalności artystycznej, literackiej, naukowej, oświatowej i publicystycznej, z wyjątkiem dochodów (przychodów) uzyskanych z tytułu korzystania z tych praw lub rozporządzania nimi
- ma prawo odliczyć od podatku dochodowego, obliczonego zgodnie z art. 27, kwotę obliczoną zgodnie z ust. 2.
Na podstawie art. 27g ust. 2 ww. ustawy:
Odliczeniu podlega kwota stanowiąca różnicę między podatkiem obliczonym zgodnie z art. 27 ust. 9 albo 9a a kwotą podatku obliczonego od dochodów ze źródeł, o których mowa w ust. 1, przy zastosowaniu do tych dochodów zasad określonych w art. 27 ust. 8. Odliczenie to nie może jednak przekroczyć kwoty 1360 zł.
Stosownie do art. 27g ust. 3 ww. ustawy
Odliczenia nie stosuje się, gdy dochody ze źródeł, o których mowa w ust. 1, uzyskane zostały w krajach i na terytoriach wymienionych w rozporządzeniu wydanym na podstawie art. 23v ust. 2.
W świetle powołanych powyżej przepisów należy zatem stwierdzić, że podatnik uzyskujący dochody z pracy za granicą w państwie, z którym zawarta umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania przewiduje – w celu uniknięcia podwójnego opodatkowania – tzw. metodę odliczenia proporcjonalnego, winien dokonać obliczenia rocznego podatku z uwzględnieniem postanowień art. 27 ust. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a następnie od tak obliczonego podatku podatnik ma dopiero prawo odliczyć ulgę abolicyjną, o której mowa w cyt. powyżej art. 27g ww. ustawy. Zatem, aby prawidłowo wypełnić zapis ustawy w pierwszej kolejności odlicza się kwotę podatku zapłaconego za granicą, a dopiero w następnej kolejności można skorzystać z przysługującego uprawnienia wprowadzonego do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przez art. 27g, czyli tzw. ulgi abolicyjnej.
Podkreślić należy, że celem wprowadzenia ulgi, o której mowa w art. 27g ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych było wyrównanie różnic pomiędzy metodami unikania podwójnego opodatkowania, tj. metodą proporcjonalnego odliczenia a metodą wyłączenia z progresją, czyli zrównanie obciążenia podatkowego osób pracujących za granicą.
Ulga abolicyjna – jak wynika z uregulowania art. 27g ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – polega na odliczeniu od podatku, obliczonego zgodnie z art. 27 ww. ustawy (a więc również przy uwzględnieniu zapisów zawartych w ust. 9 lub 9a tego przepisu), kwoty stanowiącej różnicę między podatkiem obliczonym przy zastosowaniu metody odliczenia proporcjonalnego a kwotą podatku obliczonego przy zastosowaniu metody wyłączenia z progresją.
Jak wynika jednoznacznie z dyspozycji art. 27g ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – dla potrzeb określenia wysokości ww. ulgi należy przyjmować podatek obliczony zgodnie z art. 27 ust. 9 albo 9a ww. ustawy, tj. według schematu: od łącznej sumy dochodów podlegających opodatkowaniu w Polsce (uzyskanych ze źródeł położonych w kraju i poza granicami kraju lub też uzyskanych tylko za granicą) oblicza się podatek według skali podatkowej i dokonuje stosownych odliczeń podatku dochodowego zapłaconego w obcym państwie. Odliczenie, w ramach proporcji, podatku zapłaconego w danym roku podatkowym w innym państwie jest obowiązkiem podatnika (nawet jeśli podatnik spodziewa się zwrotu tego podatku w latach następnych). Podkreślić należy, że przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie dają prawa wyboru kwoty odliczenia podatku zapłaconego za granicą. Podatnik jest zobowiązany do obliczenia w zeznaniu rocznym podatku dochodowego za dany rok zgodnie z obowiązującymi przepisami.
Zgodnie z art. 45 ust. 1 ww. ustawy:
Podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym, w terminie od dnia 15 lutego do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym. Zeznania złożone przed początkiem terminu uznaje się za złożone w dniu 15 lutego roku następującego po roku podatkowym.
Podkreślenia wymaga, że łączne opodatkowanie małżonków jest prawem, a nie obowiązkiem podatników i wybór metody opodatkowania jest ich indywidualną decyzją.
Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy oraz powołane wyżej przepisy prawa stwierdzić należy, że wspólne rozliczenie małżonków obejmuje łączne opodatkowanie dochodów małżonków. W konsekwencji, fakt dokonania wyboru rozliczenia osiągniętych dochodów za dany rok podatkowy wspólnie z małżonką stanowi o stosowaniu przepisów o wspólnym rozliczeniu małżonków również w odniesieniu do ulgi, o której mowa w art. 27g ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. odliczenia kwoty stanowiącej różnicę pomiędzy podatkiem obliczonym zgodnie z art. 27 ust. 9 ww. ustawy (metodą zaliczenia), a kwotą podatku obliczonego według zasad określonych w art. 27 ust. 8 ww. ustawy (metoda wyłączenia). Tym samym, obliczając ulgę abolicyjną, należy zastosować przepisy o wspólnym rozliczeniu małżonków. Wobec powyższego, w przypadku wspólnego rozliczenia się Pana wraz z małżonką, ulgę abolicyjną należy odliczyć jako różnicę pomiędzy podatkiem od łącznych dochodów małżonków obliczonym metodą odliczenia proporcjonalnego a podatkiem od łącznych dochodów obliczonym metodą wyłączenia z progresją.
Podsumowując, podatnik niesłusznie interpretuje przepisy art. 27 ust. 9 i 9a oraz art. 27g ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych twierdząc, że pomimo iż małżonkowie będą rozliczać się wspólnie, to na potrzeby obliczenia limitu (kwoty) przysługującego odliczenia podatku zapłaconego za granicą i ulgi abolicyjnej należy w pierwszej kolejności obliczyć indywidualne limity dla każdego małżonka uzyskującego dochody zagraniczne osobno.
Indywidualnie wyliczoną proporcję oraz indywidualnie wyliczoną ulgę abolicyjną nie można stosować przy wspólnym rozliczeniu małżonków.
Przy rozliczeniu wspólnie z małżonkiem do obliczenia podatku wg dwóch metod, a następnie ulgi abolicyjnej, należy wziąć pod uwagę dochody obojga małżonków (polskie i zagraniczne).
Wobec powyższego, Pana stanowisko jest nieprawidłowe.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
-Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.
-Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1)z zastosowaniem art. 119a;
2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
-Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
-w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
-w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).