Czy wydatki na elegancki strój komornika sądowego kwalifikują się jako koszty uzyskania przychodów?
Temat interpretacji
Czy elegancki strój komornika może być kosztem podatkowym?
Wnioskodawca, powołany na stanowisko komornika sądowego, zamierza zakupić eleganckie koszule, garnitury, buty i krawaty do wykorzystania wyłącznie podczas czynności zawodowych. Wyjaśnił, że odzież ta nie będzie opatrzona żadnym logo, ponieważ zgodnie z § 17 Kodeksu etyki komornik sądowy nie może prowadzić działalności w zakresie reklamowania. Zakup miałby być udokumentowany fakturą wystawioną na kancelarię komorniczą.
Komornik zwrócił się do organu podatkowego z pytaniem, czy wydatki na zakup eleganckich koszul, garniturów, butów i krawatów mogą zostać uznane za koszty uzyskania przychodów. W swoim stanowisku argumentował, że zakup eleganckiej odzieży jest niezbędny do zachowania powagi urzędu, co ma kluczowe znaczenie dla uniknięcia odpowiedzialności dyscyplinarnej, a tym samym zabezpiecza przychody z prowadzonej działalności.
Zakup odzieży komornika to wydatek osobisty - stanowisko KIS
Dyrektor KIS uznał przedstawione stanowisko za nieprawidłowe i wyjaśnił, że wydatki na zakup eleganckiej odzieży mają charakter osobisty, a tym samym nie mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.
Organ podatkowy odwołał się do art. 22 ust. 1 ustawy o PIT, który definiuje koszty uzyskania przychodów jako wydatki poniesione w celu osiągnięcia, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów, pod warunkiem, że nie są wymienione w katalogu wyłączeń z art. 23 tej ustawy. Podkreślił, że kwalifikacja wydatku jako kosztu podatkowego wymaga każdorazowo indywidualnej analizy związku przyczynowego między poniesieniem wydatku a osiągnięciem przychodów. W przypadku odzieży eleganckiej organ wskazał, że brak jest przepisów prawa nakładających na komorników obowiązek noszenia określonego stroju w ramach wykonywania obowiązków służbowych. Schludny wygląd jest standardem ogólnospołecznym, wymaganym w wielu zawodach, ale jego spełnienie nie przesądza o możliwości uznania takich wydatków za koszt podatkowy.
KIS wyjaśniła, że wydatki na elegancką odzież, choć deklarowane jako przeznaczone wyłącznie do celów zawodowych, mają charakter osobisty, gdyż służą przede wszystkim zaspokojeniu potrzeb wizerunkowych podatnika. Zwróciła uwagę, że zgodnie z wykładnią art. 22 ustawy o PIT, za koszty podatkowe można uznać wyłącznie wydatki, które są niezbędne do osiągania przychodów lub zabezpieczenia ich źródła. Odzież osobista, nawet jeśli jej noszenie jest zgodne z przyjętymi normami zawodowymi, nie spełnia tych przesłanek, ponieważ jej zakup nie jest konieczny z punktu widzenia uzyskiwanych przychodów. Organ przywołał również orzecznictwo, które jednoznacznie wskazuje, że wydatki o charakterze osobistym nie mogą być kwalifikowane jako koszty uzyskania przychodów, nawet jeśli są używane podczas wykonywania działalności zawodowej.
„Podsumowanie: poniesione przez Pana koszty zakupu eleganckich koszul, garnituru, eleganckich butów, krawatów nie będą stanowić kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, o które będą mogły być pomniejszone przychody uzyskane w prowadzonej przez Pana Kancelarii Komornika Sądowego” - zakończył dyrektor KIS.