Opodatkowanie australijskiej renty inwalidzkiej.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

17 lipca 2024 r. wpłynął Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy opodatkowania australijskiej renty inwalidzkiej.

Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 14 października 2024 r. (wpływ 29 października 2024 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Nie wykazał Pan dochodów z Australii za lata 2019, 2020 i 2021, ponieważ w Polsce przebywa Pan bardzo sporadycznie i nie dłużej jak 3 do 5 miesięcy w ciągu roku i nie widzi Pan podstaw do rozliczania się w zeznaniach podatkowych w Polsce. Do Australii wyjechał Pan w 1988 r. na stałe, tam Pan mieszka. Również tam Pan pracował i rozliczał się z podatków, a obecnie po utracie zdrowia w trakcie pracy nabył prawo do renty inwalidzkiej, która jest Panu wypłacana na Pana konto w banku australijskim. Posiada Pan obywatelstwo polskie i australijskie.

W Australii mieszkają Pana dzieci z wnukami, krewni i znajomi. Tam jest Pana centrum interesów życiowych: interesy osobiste i gospodarcze. Ślub z żoną wziął Pan w październiku 2016 r., ponieważ planowaliście Państwo wspólny wyjazd do Australii na stałe, ale po dwumiesięcznym pobycie w Australii w 2017 r. ze względów klimatycznych, żona zrezygnowała z wyjazdu do Australii. Teraz jesteście Państwo małżeństwem w zasadzie tylko na papierze.

Chociaż do renty w Polsce miał Pan prawo od marca 2019 r., ale ponieważ bywał Pan tu bardzo rzadko i krótko, to nie starał się Pan o nią.

Dokumenty o emeryturę w Polsce złożył Pan dopiero pod koniec 2023 r. i otrzymał ją od listopada 2023 r. Gdyby Pan w Polsce mieszkał na stałe, to emeryturę miałby Pan już od 2019 r.

Do ww. oświadczenia dołączył Pan kopie australijskiego prawa jazdy, paszportu, karty członkowskiej do klubu, sklepu, karty do transportu publicznego, senior card, karty medycznej uprawniającej Pana do bezpłatnych świadczeń medycznych, leczenia szpitalnego, okulisty, realizacji recept. Karta medyczna wydawana jest jedynie dla osób posiadających obywatelstwo lub pobyt stały w Australii i zamieszkujących na stałe w Australii.

Uzupełnienie stanu faktycznego

Przedmiotem zapytania jest okres podatkowy za lata 2019, 2020 i 2021.

Dla celów podatkowych Pana stałe miejsce zamieszkania jest w Australii.

W okresie będącym przedmiotem zapytania Pana żona przebywa w Polsce. Żona jeden raz była u Pana w Australii, ale ze względów klimatycznych (duża wilgotność) i długiego lotu (około 30 godzin), po którym bardzo źle się czuje, nie wyraża zgody na dalsze przyloty.

Dochody w okresie zapytania uzyskał Pan tylko z renty inwalidzkiej wypłacanej Panu w Australii.

Emeryturę w Polsce uzyskuje Pan z pracy w sektorze prywatnym od listopada 2023 r.

Renta inwalidzka jest Panu wypłacana z Australii z (…) na Pana konto w banku australijskim.

Renta inwalidzka jest wypłacana w ramach obowiązkowego systemu ubezpieczeń społecznych Australii.

W okresie będącym przedmiotem zapytania zazwyczaj przebywa Pan w Australii.

Za pośrednictwem ZUS z polskiego banku jest Panu wypłacana emerytura z Polski od listopada 2023 r.

Pytanie

Dlaczego ma Pan wpłacić podatek od renty inwalidzkiej z Australii za lata 2019, 2020 i 2021 w Polsce?

Pana stanowisko w sprawie

Wydaje się Panu, że jeżeli podatek ten jest pobierany w Australii i jest umowa pomiędzy Polską a Australią o unikaniu podwójnego opodatkowania, w Polsce przebywa Pan w ciągu roku nie dłużej jak 180 dni, nie widzi Pan podstaw do rozliczania się w zeznaniach podatkowych w Polsce.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Obowiązek podatkowy – przepisy ogólne

Zgodnie z generalną zasadą wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.):

Na podstawie art. 3 ust. 1 ustawy:

W świetle art. 3 ust. 2a ustawy:

W świetle art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Ustalenie miejsca zamieszkania podatnika decyduje o zakresie ciążącego na nim obowiązku podatkowego. Inaczej mówiąc, od miejsca zamieszkania zależy czy podatnik podlega nieograniczonemu, czy ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Nieograniczonym obowiązkiem podatkowym objęci są podatnicy, którzy w Polsce mają miejsce zamieszkania. Podlegają oni obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Natomiast jeśli podatnik będzie miał miejsce zamieszkania za granicą, to w Polsce będzie płacił podatek tylko od dochodów (przychodów) uzyskanych w danym roku podatkowym w Polsce (ograniczony obowiązek podatkowy).

Przepis art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje na dwa warunki, od spełnienia których uzależnia się kwalifikację danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce. Powyższe przesłanki są rozdzielone spójnikiem "lub", co jest równoznaczne z tym, że wystarczy spełnienie którejkolwiek z nich, aby uznać, że osoba posiada miejsce zamieszkania w Polsce, a co za tym idzie - podlega w kraju nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czyli opodatkowaniu od wszystkich osiąganych dochodów.

Jako pierwszy warunek pozwalający na uznanie osoby za mającą miejsce zamieszkania na terytorium RP przepis wskazuje posiadanie centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych). Przesłanka ta została skonstruowana w bardzo szeroki sposób, jeśli chodzi o zakreśloną grupę osób, które na potrzeby podatku dochodowego od osób fizycznych posiadają w Polsce ośrodek interesów życiowych. Wynikać może to z użycia w powołanym powyżej przepisie spójnika "lub" w sformułowaniu "centrum interesów osobistych lub gospodarczych" dla doprecyzowania kiedy uznaje się daną osobę za mającą miejsce zamieszkania na terytorium RP. Tym samym określona osoba, która ma ścisłe powiązania biznesowe czy też gospodarcze w Polsce, a całą rodzinę i znajomych w innym państwie, może w takiej sytuacji podlegać opodatkowaniu w Polsce od całości swoich dochodów.

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej uważa się również osobę fizyczną, która przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. W świetle art. 3 ust. 1a analizowany warunek stanowi samodzielną podstawę do uznawania określonej kategorii osób za rezydentów, niezależną od omówionego powyżej posiadania na terytorium RP centrum interesów życiowych.

Wymienione powyżej kryteria stosuje się z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Z opisu stanu faktycznego wynika, że do Australii wyjechał Pan w 1988 r. na stałe, tam Pan mieszka. Również tam Pan pracował i rozliczał się z podatków, a obecnie po utracie zdrowia w trakcie pracy nabył prawo do renty inwalidzkiej, która jest Panu wypłacana na Pana konto w banku australijskim od 2019 r. Dochody w latach 2019-2021 uzyskał Pan tylko z renty inwalidzkiej wypłacanej Panu w Australii. Renta inwalidzka jest Panu wypłacana z Australii z (…) na Pana konto w banku australijskim. Posiada Pan obywatelstwo polskie i australijskie. W Australii mieszkają Pana dzieci z wnukami, krewni i znajomi. Tam jest Pana centrum interesów życiowych: interesy osobiste i gospodarcze. Ślub z żoną wziął Pan w październiku 2016 r., ponieważ planowaliście Państwo wspólny wyjazd do Australii na stałe, ale po dwumiesięcznym pobycie w Australii w 2017 r. ze względów klimatycznych, żona zrezygnowała z wyjazdu do Australii. Teraz jesteście Państwo małżeństwem w zasadzie tylko na papierze. Posiada Pan australijskie prawo jazdy, kartę członkowską do klubu, sklepu, karty do transportu publicznego, senior card, kartę medyczną uprawniającej Pana do bezpłatnych świadczeń medycznych, leczenia szpitalnego, okulisty, realizacji recept. Karta medyczna wydawana jest jedynie dla osób posiadających obywatelstwo lub pobyt stały w Australii i zamieszkujących na stałe w Australii.

Wskazał Pan, że w okresie podatkowym będącym przedmiotem zapytania, tj. w latach 2019 – 2021 Pana żona mieszkała w Polsce, a Pan przebywał w Polsce nie dłużej jak 3 do 5 miesięcy w ciągu roku. Zatem uznać należy, że ośrodek Pana interesów życiowych w ww. okresie znajdował się w Polsce. Przedstawione przez Pana okoliczności wskazują bowiem na utrzymanie w tych latach istotnych powiązań osobistych z Polską.

Oznacza to, że w świetle art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w latach 2019 – 2021 spełnił Pan warunki do uznania za osobę mającą miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w Polsce.

Powyższe znajduje potwierdzenie w treści Objaśnień podatkowych z 29 kwietnia 2021 r. wydanych przez Ministerstwo Finansów, które dotyczą zasad ustalania miejsca zamieszkania dla celów podatkowych (rezydencji podatkowej) osób fizycznych w Polsce zgodnie z art. 3 ust. 1a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: ustawa PIT) oraz zakresu obowiązku podatkowego osób fizycznych, o którym mowa w art. 3 ust. 1 i 2a ustawy PIT. Celem objaśnień jest przedstawienie sposobu prawidłowego wypełnienia obowiązków podatkowych przez osoby fizyczne w Polsce, bowiem rezydencja podatkowa nie ma charakteru deklaratywnego, lecz związana jest z oceną całokształtu faktów i okoliczności.

Zgodnie z Objaśnieniami istnienie w Polsce ośrodka interesów życiowych oznacza posiadanie ścisłych powiazań osobistych lub gospodarczych z Polską. Każda z tych przesłanek podlega samodzielnej ocenie, co jest równoznaczne z tym, że wystarczy spełnienie którejkolwiek z nich, aby uznać, że podatnik posiada ośrodek interesów życiowych w Polsce. Natomiast Centrum, czyli „skoncentrowanie” interesów osobistych, należy rozumieć jako miejsce, z którym podatnik posiada ścisłe powiązania osobiste. Powiązania osobiste to występowanie więzi rodzinnych, towarzyskich, podejmowanie aktywności społecznej, kulturalnej, sportowej, politycznej, itp. W praktyce, czynnikiem branym najczęściej pod uwagę jest obecność w Polsce współmałżonka, partnera lub małoletnich dzieci.

W przypadku centrum interesów gospodarczych – jak wynika z Objaśnień – w praktyce chodzi o miejsce, z którym dana osoba ma ścisłe powiązania ekonomiczne. W tym względzie należy wziąć pod uwagę przede wszystkim związki ekonomiczne osoby fizycznej z danym państwem, wśród których istotne są miejsce wykonywania działalności zarobkowej, główne źródła dochodów podatnika, posiadane inwestycje, majątek nieruchomy i ruchomy, zaciągnięte kredyty, konta bankowe, miejsce, z którego osoba zarządza swoim mieniem itd.

Uznanie osoby fizycznej za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w rozumieniu przepisów krajowych, nie przesądza jednak o uznaniu tej osoby za osobę podlegającą w Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Powyższe przepisy stosuje się bowiem z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania. Ocena czy podatnik podlega w Rzeczypospolitej Polskiej ograniczonemu czy nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu powinna być dokonana w każdym przypadku indywidualnie z uwzględnieniem postanowień umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Z uzupełnienia wynika, że w latach 2019 – 2021 Pana stałe miejsce zamieszkania dla celów podatkowych znajdowało się w Australii i podatek od renty inwalidzkiej był odprowadzany w tym kraju.

Skoro w okresie będącym przedmiotem zapytania posiadał Pan miejsce zamieszkania zarówno w Polsce jak i w Australii, to w celu ustalenia rezydencji podatkowej należy zastosować normy kolizyjne wynikające z Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Australią w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, sporządzonej w Canberze dnia 7 maja 1991 r. (Dz. U. z 1992 r. nr 41 poz. 177 ze zm.), zmodyfikowanej przez Konwencję wielostronną implementującą środki traktatowego prawa podatkowego mające na celu zapobieganie erozji podstawy opodatkowania i przenoszeniu zysku, podpisaną przez Rzeczpospolitą Polską oraz Australię dnia 7 czerwca 2017 r.

Ustalenie rezydencji podatkowej

Wyjaśnić należy, że zgodnie z art. 4 ust. 1 i ust. 2 ww. umowy:

Zgodnie z art. 4 ust. 3 ww. umowy polsko-australijskiej.:

Podkreślenia jednak wymaga, że postanowienia art. 4 ust. 3 umowy, mają zastosowanie wyłącznie w sytuacji, gdy w myśl postanowień ust. 1 ww. umowy, osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, tzn. gdy zachodzi kolizja ustawodawstw wewnętrznych obu państw w kwestii dotyczącej ustalenia miejsca zamieszkania. W konsekwencji reguły kolizyjne mają zastosowanie wyłącznie w sytuacji gdy podatnik w tym samym czasie ma miejsce zamieszkania w obu umawiających się państwach.

Definicja „osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie” odnosi się zatem bezpośrednio do określenia „miejsca zamieszkania” przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego.

Przy tym wskazać należy, że według Komentarza do Modelowej Konwencji OECD posiadanie stałego ogniska domowego oznacza, iż osoba fizyczna urządziła je i zastrzegła dla swojego trwałego użytkowania, w przeciwieństwie do przebywania w konkretnym miejscu, ale w takich warunkach, z których wynika, że dany pobyt jest zamierzony na krótki czas. Zgodnie z Komentarzem, istotnym czynnikiem jest trwałość zamieszkania, dbałość o ognisko domowe, co należy rozumieć, że osoba zainteresowana czyni wszystko, co jest niezbędne, aby mieć to mieszkanie do własnej dyspozycji w każdym czasie, w sposób ciągły, a nie od czasu do czasu, na pobyt, który z różnych względów może mieć charakter krótkotrwały.

Jeżeli osoba fizyczna posiada ognisko domowe w obu Umawiających się państwach, wówczas pierwszeństwo ma państwo, z którym osobiste i ekonomiczne powiązania danej osoby są ściślejsze. Przez takie powiązania, Komentarz nakazuje rozumieć ośrodek interesów życiowych, przy ustalaniu którego należy wziąć pod uwagę stosunki rodzinne i towarzyskie, zatrudnienie, działalność polityczną, kulturalną i wszelką inną, miejsce działalności gospodarczej i miejsce, z którego zarządza swoim mieniem. Wszystkie te okoliczności należy rozważyć w całości, uwzględniając indywidualne postępowanie danej osoby. Jeśli miejsca zamieszkania nie można ustalić na podstawie tego kryterium, należy ustalić je biorąc pod uwagę przede wszystkim miejsce, w którym osoba fizyczna zwykle przebywa, a następnie obywatelstwo danej osoby.

W Pana przypadku nie jest możliwe ustalenie Pana rezydencji podatkowej w oparciu o pierwsze kryterium wynikające z art. 4 ust. 3 Konwencji, gdyż w latach 2019 – 2021 posiadał Pan miejsce zamieszkania zarówno w Polsce jak i w Australii. Wobec powyższego – jak już wyjaśniono – należy zastosować kolejne kryterium odnoszące do ściślejszych powiązań osobistych i gospodarczych (ośrodka interesów życiowych).

Zważywszy na okoliczność, że zarówno z Polską jak i z Australią łączą Pana ścisłe powiązania osobiste bądź gospodarcze brak jest możliwości przesądzenia, z którym państwem łączą Pana ściślejsze powiązania, tj. w którym państwie w latach 2019 – 2021 znajdował się Pana ośrodek interesów życiowych. W związku z czym, zastosowanie znajdzie przepis art. 4 ust. 3 lit. b) Konwencji, który pierwszeństwo opodatkowania przyznaje państwu, w którym osoba fizyczna zazwyczaj przebywa.

Mając na uwadze, że w latach 2019 - 2021 zazwyczaj przebywał Pan w Australii, Pana miejscem zamieszkania dla celów podatkowych ustalonym w oparciu o normy kolizyjne zawarte w art. 4 ust. 3 Konwencji polsko-australijskiej jest Australia. W ww. latach nie jest Pan rezydentem podatkowym Polski.

W związku z powyższym w latach 2019 – 2021 podlegał Pan w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, o którym mowa w art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. podlegał Pan obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Opodatkowanie renty inwalidzkiej na gruncie umowy polsko-australijskiej

Na podstawie art. 18 ust. 1 umowy polsko-australijskiej:

Stosownie do art. 18 ust. 2 ww. umowy polsko-austriackiej:

Skoro Pana miejscem zamieszkania w latach 2019 – 2021 dla celów podatkowych ustalonym w oparciu o normy kolizyjne zawarte w art. 4 ust. 3 Konwencji polsko-australijskiej jest Australia Pan miejsce zamieszkania dla celów podatkowych posiadał w Australii, to renta inwalidzka otrzymywana w ww. latach nie podlega opodatkowaniu w Polsce.

Obowiązek złożenia zeznania podatkowego

Na podstawie art. 45 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

W konsekwencji nie jest Pan zobowiązany do złożenia w Polsce zeznania podatkowego za lata 2019 – 2021 i wykazania w nim świadczeń z tytułu renty inwalidzkiej otrzymywanej w Australii.

Stanowisko Pana jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Organ wydający interpretację indywidualną opiera się tylko i wyłącznie na opisie stanu faktycznego przedstawionego we wniosku, nie prowadzi postępowania dowodowego w tym nie analizuje dokumentów dołączonych do wniosku kopii dokumentów.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego.

Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).