Temat interpretacji
Zaliczka utracona w wyniku oszustwa a koszt podatkowy
Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie praktyki lekarskiej. W 2015 roku wpłacił 50 000 zł zaliczki na zakup samochodu osobowego, który miał być wykorzystywany w działalności. Po dokonaniu wpłaty firma nie dostarczyła pojazdu, a sprawa została zgłoszona na policję i skierowana do sądu. W 2022 roku sąd uznał kontrahenta za winnego oszustwa, ale nie nakazał zwrotu wpłaconych środków. Podatnik podjął szereg działań w celu odzyskania pieniędzy, lecz bezskutecznie. Zaliczka nie została wcześniej ujęta w kosztach uzyskania przychodów.
Zainteresowany zwrócił się do organu podatkowego z pytaniem, czy utraconą zaliczkę w wysokości 50 000 zł na zakup samochodu, wpłaconą z zachowaniem należytej staranności, można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu, oraz czy datą ujęcia tego kosztu może być data uprawomocnienia wyroku skazującego oszusta. W swoim stanowisku podatnik wskazał, że zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wydatek ten został poniesiony w celu osiągnięcia przychodów, ponieważ samochód miał służyć działalności gospodarczej.
Utracona zaliczka niezaliczona do KUP - stanowisko KIS
Dyrektor KIS uznał przedstawione stanowisko za nieprawidłowe i wyjaśnił, że wpłata zaliczki na zakup samochodu, utracona w wyniku oszustwa, nie może być zaliczona do kosztów uzyskania przychodów.
Organ podatkowy odwołał się do odpowiednich przepisów ustawy o PIT. Zgodnie z art. 22 ust. 1, koszty uzyskania przychodów to wydatki poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania źródła przychodów, z wyjątkiem wyłączeń określonych w art. 23 ust. 1. Organ podkreślił, że wpłacona zaliczka nie spełniała tych warunków, jako że nie przyniosła przychodu ani nie zabezpieczyła źródła przychodów.
W dalszej części interpretacji KIS wskazała, że zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 54 ustawy o PIT, straty powstałe w wyniku utraty zaliczek w związku z niewykonaniem umowy nie kwalifikują się jako koszty uzyskania przychodów. Uzasadnienie organu opierało się na zasadzie, że ryzyko działalności gospodarczej nie może być przerzucane na państwo poprzez zaliczanie takich strat do kosztów podatkowych.
„Wpłacona przez Pana zaliczka na poczet samochodu osobowego, który miał Pan otrzymać, zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 54 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie może stanowić kosztu uzyskania przychodów” - zakończył dyrektor KIS.