Obowiązki płatnika w związku z wykorzystywaniem przez prezesa zarządu samochodu służbowego do celów służbowych.

Interpretacja indywidualna

 – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

10 października 2024 r. wpłynął Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczący obowiązków płatnika w związku z wykorzystywaniem przez prezesa zarządu samochodu służbowego do celów służbowych.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

X Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: "Spółka", "Wnioskodawca") jest Spółką ze 100% udziałem Gminy i została powołana do realizacji zadań własnych Gminy. Głównym zakresem działalności Spółki jest (...). Spółka jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych oraz jest czynnym podatnikiem podatku VAT. Spółka prowadzi księgi handlowe w oparciu o ustawę o rachunkowości z dnia 29 września 1994 roku o rachunkowości (tj. Dz. U. 2002 r. Nr 76, poz. 694 ze zm.; dalej jako: "ustawa o rachunkowości"), podlega też corocznemu obowiązkowemu badaniu przez biegłego rewidenta.

Prezes Zarządu wykonuje swoje obowiązki na podstawie umowy o świadczenie usług zarządzania Spółką. Zakres obowiązków i uprawnień Prezesa Zarządu określają przepisy prawa, postanowienia Umowy Spółki, Regulaminu Zarządu, Uchwały organów Spółki i inne wewnętrzne dokumenty Spółki oraz umowa o świadczenie usług zarządzania Spółką.

Miejscem wykonywania obowiązków przez Prezesa Zarządu jest siedziba Spółki, jak również inne miejsca, w których zasadne jest podjęcie czynności w celu realizacji obowiązków Prezesa Zarządu.

Na podstawie umowy o świadczenie usług zarządzania Spółką Prezes Zarządu jest zobowiązany do świadczenia usług w zakresie zarządzania z należytą starannością, sumiennością i profesjonalizmem, z zachowaniem lojalności wobec Spółki i dbałości o jej interesy. Do obowiązków Prezesa Zarządu należy prowadzenie spraw i interesów Spółki.

Czynności te częstokroć wymagają wyjazdów w miejsca wykonywania aktualnych obowiązków służbowych, w tym często poza siedzibę główną Spółki. Ponadto główna działalność Spółki tj. (...). Charakter pełnionych funkcji i wykonywanych czynności wymaga od Prezesa Zarządu stałej mobilności i stałej dyspozycyjności bez względu na porę dnia. Zgodnie z umową Prezes Zarządu ma możliwość korzystania z samochodu służbowego tylko w celach służbowych w celu należytego wypełniania obowiązków służbowych.

W listopadzie 2023 r. zakupiony został samochód osobowy przeznaczony dla potrzeb Zarządu. Samochód jest wykorzystywany do celów służbowych przez Prezesa Zarządu. W związku z tym złożono do Urzędu Skarbowego informację VAT-26 w celu odliczenia 100% podatku VAT naliczonego. Jednak w obliczu interpretacji podatkowych prezentujących skrajnie różne stanowiska powzięto decyzję o skorygowaniu pełnego odliczenia podatku VAT naliczonego do wysokości 50% (dotyczy zarówno zakupu samochodu jak również materiałów eksploatacyjnych), natomiast w przypadku PDOP w koszty uzyskania przychodu zaliczane jest 75% kosztów.

Przepisy ustawy o podatku VAT, na podstawie których przysługuje pełne prawo do odliczenia podatku VAT od wydatków związanych z samochodami osobowymi, wskazują na wykluczenie użycia ich do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą. Organy podatkowe stoją na stanowisku, iż podatnicy nie są w stanie stworzyć stosownych procedur użytkowania pojazdów, które wykluczą ich potencjalne użycie do celów prywatnych. Zatem, gdy istnieje możliwość, nawet potencjalna, wykorzystania samochodów do użytku osobistego, nie można uznać, że podatnik stworzył mechanizm i wprowadził zasady eliminujące wykorzystywanie pojazdów do innych celów niż działalność gospodarcza. Organy podatkowe uważają, że samochody te będą służyły do celów "mieszanych", co wyklucza pełne odliczenie podatku VAT.

W związku z powyższym odstąpiono od prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdów.

W Spółce został opracowany "(...)", jednak z uwagi na wątpliwości dotyczące dojazdów z domu do pracy i z powrotem nie został zatwierdzony.

Regulamin precyzyjnie reguluje kwestie korzystania z samochodu służbowego. Zgodnie z jego postanowieniami samochód służbowy może być wykorzystywany przez użytkownika wyłącznie do celów związanych z wykonywaniem jego obowiązków wynikających z zawartej umowy lub do celów związanych z działalnością gospodarczą Spółki. Oznacza to, że zgodnie z Regulaminem Spółka pozwala jedynie na służbowe wykorzystanie samochodu przez członka zarządu.

Zgodnie z Regulaminem powinna być zawarta umowa powierzenia samochodu służbowego. Powierzony Prezesowi Zarządu samochód służbowy wykorzystywany jest także w celu dojazdu przez niego z miejsca zamieszkania do siedziby Spółki (co jest zgodne z postanowieniami Regulaminu) lub innego miejsca wynikającego z aktualnie wykonywanych obowiązków służbowych. Posiadanie przez Prezesa Zarządu samochodu służbowego ma zapewnić jego stałą mobilność oraz oszczędność czasową.

Pytanie

Spółka powzięła wątpliwość, czy po stronie Prezesa Zarządu powstanie przychód z tytułu korzystania przez niego z samochodu służbowego, a w konsekwencji czy po stronie Spółki jako płatnika powstaną obowiązki określone w art. 41 ust.1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Spółki Prezes Zarządu korzystając z samochodu służbowego nie uzyska z tego tytułu przychodu, który podlegałby opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, w odniesieniu do którego Spółka byłaby zobowiązana wypełnić obowiązki płatnika.

Prezes Zarządu, korzystając z samochodu służbowego w celu należytego wywiązywania się z obowiązków służbowych, również w celu dojazdu z miejsca zamieszkania do miejsca wykonywania obowiązków służbowych, bądź powierzonych zadań i z powrotem nie uzyskuje z tego tytułu przychodu z nieodpłatnych świadczeń w ramach przychodu z umowy o świadczenie usług zarządzania Spółką, tj. na podstawie art. 13 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w związku z art. 11 ust. 1 ww. ustawy.

Tym samym Spółka uważa, że nie ciążą na niej w tym przypadku obowiązki płatnika określone w art. 41 ust 1 ww. ustawy.

W opinii Spółki przejazdy Prezesa Zarządu samochodem służbowym z domu do pracy i z powrotem stanowią realizację obowiązków służbowych. Prezes Zarządu musi być dyspozycyjny w każdym czasie i musi mieć możliwość szybkiego dojazdu.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ww. ustawy opodatkowaniem podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 13 pkt 7 ww. ustawy za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody otrzymywane przez osoby, niezależnie od sposobu ich powołania, należące do składów zarządów, rad nadzorczych, komisji lub innych organów stanowiących osób prawnych.

Zgodnie z art. 13 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy, za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art.10 ust.1 pkt 2, uważa się przychody uzyskane na podstawie umów o zarządzanie przedsiębiorstwem, kontraktów managerskich lub umów o podobnym charakterze, w tym przychody z tego rodzaju umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej - z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 7.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Zgodnie z art. 11 ust. 2 ww. ustawy, wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrzeżeniem ust. 2c oraz art. 12 ust. 2-2c, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania. Według art. 11 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

1)jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia - według cen stosowanych wobec innych odbiorców;

2)jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione - według cen zakupu;

3)jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku - według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku;

4)w pozostałych przypadkach - na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.

Dla celów podatkowych przyjmuje się, że nieodpłatne świadczenie obejmuje każde działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby oraz wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności podmiotów, których skutkiem jest przysporzenie majątku innej osobie, mające konkretny wymiar finansowy.

W myśl art. 41 ust. 1 ww. ustawy, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka określiła zasady użytkowania samochodu służbowego będącego własnością Spółki, w której precyzyjnie zostały uregulowane zasady korzystania przez członków Zarządu z powierzonego mienia. W związku z pełnioną funkcją do obowiązków Prezesa Zarządu należy prowadzenie spraw i interesów Spółki. Charakter pełnionej funkcji i wykonywanych czynności wymaga od Prezesa Zarządu stałej mobilności i stałej dyspozycyjności bez względu na porę dnia. Samochód służbowy Prezes Zarządu użytkuje w celu ułatwienia wykonywania dedykowanych obowiązków, które wymagają stałej gotowości i dyspozycyjności. Udostępnienie samochodu umożliwia szybkie i sprawne przemieszczanie się pomiędzy różnymi lokalizacjami, w których wykonywane są obowiązki służbowe. Posiadanie przez Prezesa Zarządu samochodu służbowego ma zapewnić jego stałą mobilność oraz oszczędność czasową. Samochód służbowy wykorzystywany jest w celu dojazdu przez Prezesa Zarządu z miejsca zamieszkania do siedziby Spółki lub innego miejsca wynikającego z aktualnie wykonywanych obowiązków służbowych.

Tak jak Spółka wskazała, używanie samochodu służbowego służy Prezesowi Zarządu w celach związanych z wykonywaniem powierzonych obowiązków (wykonywaniem zadań służbowych). W przedmiotowej sprawie nie uzyskuje on żadnej korzyści majątkowej kosztem Spółki.

Korzystanie z samochodu służbowego przez Prezesa Zarządu, wobec którego oczekuje się stałej gotowości, dyspozycyjności i mobilności, nie może zostać uznane za nieodpłatne świadczenie. Istotne jest także, że Regulamin wprost wskazuje, że samochód może być używany wyłącznie do celów związanych z wykonywaniem obowiązków wynikających z umowy o świadczenie usług zarządzania Spółką lub do celów związanych z działalnością gospodarczą Spółki. Wykorzystanie samochodu np. dla celów prywatnych, zgodnie z postanowieniami Regulaminu oraz umową o świadczenie usług zarządzania Spółką, jest niedopuszczalne.

Wnioskodawca podkreśla, że samochód służbowy jest wykorzystywany przez Prezesa Zarządu w celu wykonywania obowiązków służbowych oraz zadań powierzonych mu przez Spółkę. Dlatego też zdaniem Wnioskodawcy brak jest podstaw do uznania, że po stronie Prezesa Zarządu powstanie przychód z nieodpłatnych świadczeń w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w związku z dojazdem samochodem służbowym z miejsca zamieszkania do miejsca wykonywania powierzonych Prezesowi Zarządu przez Wnioskodawcę zadań i z powrotem.

Zatem w ocenie Wnioskodawcy Spółka nie będzie miała z tego tytułu obowiązku ustalenia przychodu po stronie Prezesa Zarządu oraz obliczania, pobrania i odprowadzenia zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.):

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Treść powyższego przepisu wskazuje, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkiego rodzaju dochody uzyskane przez podatnika, z wyjątkiem tych, które zostały enumeratywnie wymienione w katalogu zwolnień przedmiotowych zawartym w powyższej ustawie, bądź od których zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Za przychody należy zatem uznać każdą formę przysporzenia majątkowego, zarówno formę pieniężną, jak i niepieniężną, w tym nieodpłatne świadczenia otrzymane przez podatnika. Dla celów podatkowych przyjmuje się, że nieodpłatne świadczenie obejmuje każde działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby oraz wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności podmiotów, których skutkiem jest nieodpłatne, tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku innej osobie, mające konkretny wymiar finansowy.

Z kolei zgodnie z art. 11 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

1)jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia – według cen stosowanych wobec innych odbiorców;

2)jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione – według cen zakupu;

3)jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku – według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku;

4)w pozostałych przypadkach – na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.

Wskazać należy, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł. Stosownie do przepisów tej ustawy, odrębnym źródłem przychodów jest określona w art. 10 ust. 1 pkt 2 działalność wykonywana osobiście.

Natomiast poszczególne kategorie przychodów z działalności wykonywanej osobiście wymienione zostały przez ustawodawcę w art. 13 ustawy podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z przepisem art. 13 pkt 7 i 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się:

·przychody otrzymywane przez osoby, niezależnie od sposobu ich powoływania, należące do składu zarządów, rad nadzorczych, komisji lub innych organów stanowiących osób prawnych (pkt 7);

·przychody uzyskane na podstawie umów o zarządzanie przedsiębiorstwem, kontraktów menedżerskich lub umów o podobnym charakterze, w tym przychody z tego rodzaju umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej – z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 7 (pkt 9).

Z uwagi na fakt, że w przypadku zawarcia umowy powierzającej zarząd przedsiębiorstwem występuje duża dowolność nazewnictwa, przepis art. 13 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dotyczy nie tylko przychodów uzyskanych na podstawie umów o zarządzanie, kontraktu menadżerskiego, lecz wszelkich umów o podobnym charakterze, z których wynika, że podatnikowi, w drodze umowy cywilnoprawnej, zostało zlecone sprawowanie zarządu przedsiębiorstwem, spółką, czy instytucją. Natomiast wyjątek, o którym mowa w powołanym przepisie, dotyczy sytuacji, gdy podatnik powołany został np. do składu zarządu, rady nadzorczej, komisji lub innych organów stanowiących osoby prawnej – w takiej sytuacji uzyskane przez niego przychody będą przychodami w rozumieniu art. 13 pkt 7, a nie art. 13 pkt 9 ww. ustawy.

Wyodrębnienie w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych w katalogu przychodów z działalności wykonywanej osobiście przychodów z umów o zarządzanie przedsiębiorstwem, kontraktów menedżerskich lub umów o podobnym charakterze – przy jednoczesnym zdefiniowaniu na użytek tej ustawy pojęcia pozarolniczej działalności gospodarczej – nie pozostawia wątpliwości, że źródłem tych przychodów jest zawsze działalność wykonywana osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Konsekwencją zakwalifikowania tych przychodów jako przychodów z działalności wykonywanej osobiście jest ich opodatkowanie za pośrednictwem płatnika – na zasadach określonych w art. 41 i art. 42 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 41 ust. 1 ww. ustawy:

Osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Stosownie do art. 42 ust. 1 ww. ustawy:

Płatnicy, o których mowa w art. 41, przekazują kwoty pobranych zaliczek na podatek oraz kwoty zryczałtowanego podatku w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki (podatek) - na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. Jednakże w przypadku gdy podatek został pobrany zgodnie z art. 30a ust. 2a, płatnicy, o których mowa w art. 41 ust. 10, przekazują kwotę tego podatku na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania.

Z informacji przedstawionych w stanie faktycznym wynika, że w listopadzie 2023 r. zakupili Państwo samochód osobowy przeznaczony dla potrzeb Zarządu. Samochód jest wykorzystywany do celów służbowych przez Prezesa Zarządu. Zgodnie z umową Prezes Zarządu ma możliwość korzystania z samochodu służbowego tylko w celach służbowych w celu należytego wypełniania obowiązków służbowych. Miejscem wykonywania obowiązków przez Prezesa Zarządu jest siedziba Spółki, jak również inne miejsca, w których zasadne jest podjęcie czynności w celu realizacji obowiązków Prezesa Zarządu. Charakter pełnionych funkcji i wykonywanych czynności wymaga od Prezesa Zarządu stałej mobilności i stałej dyspozycyjności bez względu na porę dnia. Czynności te częstokroć wymagają wyjazdów w miejsca wykonywania aktualnych obowiązków służbowych, w tym często poza siedzibę główną Spółki. Posiadanie przez Prezesa Zarządu samochodu służbowego ma zapewnić jego stałą mobilność oraz oszczędność czasową.

W Spółce został opracowany "(...)", jednak z uwagi na wątpliwości dotyczące dojazdów z domu do pracy i z powrotem nie został zatwierdzony. Regulamin precyzyjnie reguluje kwestie korzystania z samochodu służbowego. Zgodnie z jego postanowieniami samochód służbowy może być wykorzystywany przez użytkownika wyłącznie do celów związanych z wykonywaniem jego obowiązków wynikających z zawartej umowy lub do celów związanych z działalnością gospodarczą Spółki. Powierzony Prezesowi Zarządu samochód służbowy wykorzystywany jest także w celu dojazdu przez niego z miejsca zamieszkania do siedziby Spółki (co jest zgodne z postanowieniami Regulaminu) lub innego miejsca wynikającego z aktualnie wykonywanych obowiązków służbowych.

Mając na uwadze powyższe, należy stwierdzić, że powierzenie Prezesowi samochodu służbowego dla celów należytego wywiązania się z obowiązków służbowych, w tym w celu dojazdu z miejsca zamieszkania do miejsca wykonywania obowiązków służbowych i z powrotem, nie spowoduje powstania po stronie Prezesa przychodu z tytułu nieodpłatnego świadczenia, o którym mowa w art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zatem, nie mają Państwo z tego tytułu obowiązku ustalenia przychodu po stronie Prezesa oraz obliczania, pobrania i odprowadzenia zaliczek na podatek dochodowy, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Państwa sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) i muszą się Państwo zastosować do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).