Sposób opodatkowania przychodów z najmu majątku wycofanego z działalności gospodarczej.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

2 sierpnia 2024 r. wpłynął Pani wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodów uzyskiwanych z najmu. Wniosek został uzupełniony na wezwanie organu pismami z 24 i 25 października 2024 r. Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą od (...) 2008 r. Głównym Przedmiotem prowadzonej działalności gospodarczej jest transport drogowy towarów (PKD 49.41.Z). Wnioskodawca jest zarejestrowany jako czynny podatnik podatku od towarów i usług. Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej nabył niezbędne przedmioty do jej prowadzenia, w tym samochody ciężarowe oraz naczepy (dalej także: majątek). Część z nich ujęta jest w ewidencji środków trwałych, natomiast część z uwagi na treść art. 22d ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych obciążyła jednorazowo koszty uzyskania przychodów i nie została ujęta w ewidencji środków trwałych.

Wnioskodawca w ciągu ostatnich miesięcy ograniczył prowadzoną działalność gospodarczą. W najbliższych miesiącach planowane jest zamknięcie działalności gospodarczej. W związku z charakterem prowadzonej działalności, jak już wcześniej wskazano, dokonano zakupu m.in. samochodów ciężarowych i naczep. Wcześniej służyły one głównie do wykonywania usług transportowych, natomiast w chwili obecnej, z uwagi na ograniczenie rozmiarów działalności, niektóre z nich zostały oddane w najem na podstawie umów najmu. Nie zmienia to jednak faktu, że najem nie jest głównym przedmiotem działalności Wnioskodawcy.

Wnioskodawca przed zamknięciem działalności gospodarczej zamierza rozwiązać zawarte umowy najmu, a także wycofać (w rozumieniu ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych) z majątku związanego z działalnością gospodarczą do majątku prywatnego samochody ciężarowe i naczepy. Po ich wycofaniu, a także po zamknięciu działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów ustawy Prawo przedsiębiorców, Wnioskodawca zamierza oddać wcześniej wycofane samochody ciężarowe jak i naczepy w najem, w ramach nowo zawartych umów, z tymi samymi lub innymi podmiotami, na konkretny termin lub na czas nieokreślony (w zależności od zainteresowania najemców). Wnioskodawca nie ma zamiaru zatrudniać pracowników, czy też innych podmiotów mających za zadanie poszukiwanie najemców samochodów ciężarowych i naczep, czy też obsługę umów najmu. Wnioskodawca nie planuje także organizować działań marketingowych poza zwykle przyjętymi ogłoszeniami prezentowanymi m.in. na internetowych portalach ogłoszeniowych (np. (...)). Zamiarem Wnioskodawcy jest likwidacja działalności gospodarczej.

Pytania

1.Czy działania Wnioskodawcy związane z pozyskaniem najemców, obsługą umów najmu i osiąganie z tego tytułu bieżących przychodów, opisane w części dotyczącej stanu faktycznego/zdarzeń przyszłych, które Wnioskodawca zamierza podjąć po zlikwidowaniu działalności gospodarczej, należy zakwalifikować do działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej w rozumieniu art. 5a pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: uopit)?

2.Czy przychody osiągane po zlikwidowaniu działalności gospodarczej z tytułu najmu samochodów ciężarowych i naczep, wycofanych z majątku związanego z działalnością gospodarczą, będą klasyfikowane do źródła przychodów wymienionego w art. 10 ust. 1 pkt 6 uopit?

Pani stanowisko w sprawie

Ad 1 – Wnioskodawca uważa, że czynności, które ma zamiar podjąć po zlikwidowaniu działalności gospodarczej, nie będą wypełniały definicji działalności gospodarczej ani pozarolniczej działalności gospodarczej ujętej w art. 5a pkt 6 uopit. W szczególności charakter opisanych czynności nie prowadzi do wniosku, iż są to działania zorganizowane i ciągłe, lecz związane są ze zwykłym zarządzaniem prywatnym majątkiem.

Ad 2 – Wnioskodawca uważa, że przychody z tytułu najmu, które zamierza osiągać po wycofaniu wskazanych w stanie faktycznym składników majątku z działalności gospodarczej oraz zlikwidowaniu działalności gospodarczej, należy klasyfikować do źródła najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 6 uopit.

Zauważyć należy, że rozważać można zakwalifikowanie wyżej wymienionych przychodów do jednego z dwóch źródeł: przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej (art. 10 ust. 1 pkt 3 uopit), jak również przychodów z tytułu najmu, podnajmu, dzierżawy (art. 10 ust. 1 pkt 6 uopit). Biorąc jednak pod uwagę opis stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego sprawy należy powołać się tutaj na uchwałę Naczelnego Sądu Administracyjnego w składzie 7 sędziów z dnia 24 maja 2021 r. sygn. akt II FPS 1/21. Zgodnie z sentencją powołanej uchwały, „przychody z najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy oraz innych umów o podobnym charakterze są zaliczane bez ograniczeń do źródła przychodów wymienionego w art. 10 ust. 1 pkt 6 u.p.d.o.f., chyba że stanowią składnik majątkowy mienia osoby fizycznej, który został przez nią wprowadzony do majątku związanego z wykonywaniem działalności gospodarczej”.

W uzasadnieniu tejże uchwały czytamy również, że „zasadą jest zatem kwalifikowanie przychodów do źródła „najem”, a wyjątkiem jest sytuacja, w której podatnik, z uwagi na zakwalifikowanie składników majątku do kategorii „związanych z wykonywaną działalnością gospodarczą” – [przychody kwalifikuje] do przychodów z działalności gospodarczej”.

W tym kontekście brak jest podstaw do klasyfikowania przychodów Wnioskodawcy z tytułu najmu, po zlikwidowaniu działalności gospodarczej, do innego źródła niż wskazany w art. 10 ust. 1 pkt 6 uopit.

Na podstawie przywołanej uchwały nie powinna także budzić wątpliwości czynność przeniesienia majątku związanego z prowadzoną działalnością gospodarczą do majątku prywatnego. Jak słusznie sąd zauważył, „czynność polegająca na wycofaniu składnika majątku (np. nieruchomości) z działalności gospodarczej i przekazaniu go na potrzeby osobiste na gruncie u.p.d.o.f. nie rodzi dla osoby fizycznej żadnych skutków podatkowych w tym podatku. Majątek osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą nie jest prawnie wyodrębniony od jej majątku niezwiązanego z działalnością gospodarczą (nazywanego również „prywatnym” lub „osobistym”). Dlatego też przekazanie składnika majątku z prowadzonej działalności gospodarczej na inne własne potrzeby, w tym także zarobkowe, poprzez oddanie go w najem nie może być postrzegane jako bezskuteczne na gruncie podatkowym”.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 226):

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł.

Stosownie do przepisów ww. ustawy, odrębnymi źródłami przychodów są określone w art. 10 ust. 1 pkt 3 i 6:

·pozarolnicza działalność gospodarcza (pkt 3),

·najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą (pkt 6).

Pojęcie działalności gospodarczej zostało zdefiniowane w art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym:

Stosownie natomiast do treści art. 5b ust. 1 ww. ustawy:

Z powyższych przepisów wynika, że aby dane przychody zostały zaliczone do źródła, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza, muszą być łącznie spełnione trzy podstawowe warunki:

·zaistniały przesłanki pozytywne, o których mowa w art. 5a pkt 6 powoływanej ustawy pozwalające na stwierdzenie, że mamy do czynienia z działalnością gospodarczą,

·nie wystąpiły przesłanki negatywne, o których mowa w art. 5b ust. 1 ustawy, oraz

·wykluczono, że uzyskane przychody są zaliczane do jednego z pozostałych źródeł przychodów wymienionych w art. 10 ust. 1 ustawy podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przy czym przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy oraz z innych umów o podobnym charakterze, składników majątku związanych z działalnością gospodarczą (art. 14 ust. 2 pkt 11 ww. ustawy).

Jak wskazano wyżej, aby daną działalność uznać za działalność gospodarczą musi ona być prowadzona we własnym imieniu i łącznie spełniać warunki:

·celu zarobkowego,

·ciągłości,

·zorganizowanego charakteru.

Działalność zarobkowa to działalność taka, która daje możliwość wygenerowania zysku i ma na celu zapewnienie określonego dochodu. Jednak nawet ewentualna strata będąca wynikiem działalności nastawionej na zysk nie pozbawia jej takiego charakteru, gdyż istotny jest tu sam zamiar osiągnięcia dochodu. Zarobkowego charakteru nie mają natomiast czynności nastawione wyłącznie na zaspokojenie własnych potrzeb osoby, która je podejmuje.

Ciągłość w wykonywaniu działalności gospodarczej oznacza względnie stały zamiar jej wykonywania. Wiąże się z planowym charakterem działań i realizacją w sposób ciągły zamierzeń ukierunkowanych na osiąganie i zwiększanie zysków. Przesłanki ciągłości nie należy rozumieć jako konieczności wykonywania działalności bez przerwy – do jej zachowania wystarczające jest, aby z całokształtu okoliczności sprawy wynikała intencja powtarzania określonego zespołu konkretnych czynności w celu osiągnięcia efektu w postaci zarobku.

Prowadzenie działalności w sposób zorganizowany oznacza działanie metodyczne, systematyczne, uporządkowane, przebiegające według planu, przy udziale specjalnie dobranych środków służących uzyskaniu dochodu. O takim zorganizowaniu mogą świadczyć (chociaż nie są decydujące) także niektóre czynności, jak na przykład wyodrębnienie pewnych składników materialnych lub niematerialnych służących danej działalności, dopełnienie obowiązków formalnych w zakresie zarejestrowania przedsiębiorcy, współpraca z podmiotami profesjonalnymi, świadczenie dodatkowych usług.

Wskazane wyżej przesłanki w każdym przypadku należy rozważyć indywidualnie, mając na względzie całokształt okoliczności faktycznych danej sprawy, a więc wszystkie działania podejmowane przez podatnika, a nie tylko poszczególne czynności, pojedyncze elementy stanu faktycznego.

Wskazać także należy na Uchwałę Naczelnego Sądu Administracyjnego podjętą w składzie siedmiu sędziów z 24 maja 2021 r., sygn. akt II FPS 1/21, w której wskazano:

Z opisu sprawy wynika, że obecnie prowadzi Pani działalność gospodarczą. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej nabyła Pani niezbędne przedmioty do jej prowadzenia, w tym samochody ciężarowe oraz naczepy. Zamierza Pani zlikwidować działalność gospodarczą i oddać wcześniej wycofane samochody ciężarowe jak i naczepy w najem, w ramach nowo zawartych umów, z tymi samymi lub innymi podmiotami, na konkretny termin lub na czas nieokreślony.

Biorąc pod uwagę zaprezentowany we wniosku opis zdarzenia przyszłego oraz przepisy prawne w tym zakresie, Pani działania związane z pozyskaniem najemców, obsługą umów najmu i osiąganie z tego tytułu bieżących przychodów, które zamierza Pani podjąć po zamknięciu działalności gospodarczej nie należy kwalifikować do pozarolniczej działalności gospodarczej w rozumieniu art. 5a pkt 6 ww. ustawy.

Planowane przez Panią przeniesienie (wycofanie) ruchomości do majątku prywatnego spowoduje, że przedmiotem najmu nie będą składniki majątku związane z działalnością gospodarczą. Zatem najem tych ruchomości będzie stanowić źródło przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Podsumowując, skoro ruchomości nie będą przez Panią wynajmowane w ramach działalności gospodarczej, to wynajem ten stanowić będzie źródło przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (tzw. najem prywatny). Tym samym przychody, jakie Pani uzyska ze wskazanego źródła, będą podlegać opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 2 ust. 1a oraz art. 6 ust. 1a ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA) albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa.