Możliwość dokonania jednorazowego odpisu amortyzacyjnego od środków trwałych oraz możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów innych towarów i usług (wskazanych w opisie sprawy) związanych z tymi środkami transportu.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

29 sierpnia 2024 r. wpłynął Pana wniosek z 29 sierpnia 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy możliwości dokonania jednorazowego odpisu amortyzacyjnego od środków trwałych oraz możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów innych towarów i usług (wskazanych w opisie sprawy) związanych z tymi środkami transportu.

Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 6 października maja 2024 r. (data wpływu 7 października 2024 r.).

Treść wniosku jest następująca: 

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca jest osobą fizyczną i polskim rezydentem podatkowym, który zamierza rozpocząć prowadzenie działalności gospodarczej polegającej na wykonywaniu zawodu adwokata i otwarcie własnej kancelarii adwokackiej (PKD: 69.10.Z - działalność prawnicza). Początkowo planuje wybrać jako formę opodatkowania zasady ogólne, nie wyklucza jednak zmiany tej formy opodatkowania w przyszłości. Ponadto od samego początku prowadzenia działalności będzie czynnym podatnikiem VAT.

W ramach prowadzenia planowanej działalności gospodarczej, w znacznym zakresie Wnioskodawca będzie dojeżdżać i świadczyć swoje usługi (m.in. doradztwo, konsultacje, audyty prawne, reprezentowanie stron) bezpośrednio w siedzibie swoich klientów, ich oddziałach, biurach czy innych miejscach spotkań przez nich wskazanych, jak również będzie występować w ich imieniu przed sądami lub innymi ciałami orzekającymi, przed urzędami i organami administracji publicznej czy w zakładach karnych.

Dla celów określonych powyżej, jako środek transportu Wnioskodawca zamierza nabyć rower. Wybór roweru ma na celu umożliwić omijanie korków w mieście i wszelkich utrudnień komunikacyjnych (co ma szczególne znaczenie, zwłaszcza w okresie wakacyjnym w turystycznym mieście, w jakim mieszka Wnioskodawca), poprawę punktualności poprzez przewidywalność czasu jazdy i brak konieczności poszukiwania miejsc parkingowych oraz ponoszenia za nie opłat, a także uniezależnienie się od rosnących i zmiennych kosztów paliwa. Porównując do samochodu, wybór roweru jest nie tylko bardziej korzystny z powodów ekonomicznych (zwłaszcza na początku rozpoczynania wykonywania działalności), ale również ekologicznych. Nie bez znaczenia jest również to, iż swoje usługi Wnioskodawca będzie świadczyć w przeważającej mierze w centrum miasta. Władze miasta prowadzą politykę proekologiczną rozbudowując sieć dróg rowerowych, co czyni rower jednym z najszybszych i najefektywniejszych środków transportu na terenie miasta.

Aby zagwarantować przewagę roweru nad samochodem jako głównego środka komunikacji, tj. aby rower ten był dobrej jakości, bezawaryjny i umożliwiał szybkie poruszanie się, Wnioskodawca szacuje, że w zależności od dostępnych przez niego środków, cena nabycia roweru wyniesie od 10.000 do 30.000 zł.

Ma to znaczenie z tego względu, że podczas stanu epidemicznego spowodowanego pandemią wirusa SARS-CoV-2, ceny dobrych jakościowo rowerów mocno wzrosły i pomimo ustania tego stanu, ceny nie wróciły do tych sprzed pandemii. Cena będzie też zależeć od dostępności rowerów.

Jednocześnie Wnioskodawca oświadcza, że dla celów prywatnych (rekreacyjnych) posiada on własny rower. Nie posiada natomiast samochodu, lecz na ten moment nie zamierza jego nabycia, również do celów wykonywania planowanej działalności. Jeśli jednak działalność Wnioskodawcy się rozszerzy i będzie on świadczyć swoje usługi poza miejscem swego zamieszkania, nie wyklucza nabycia samochodu w przyszłości.

W związku z planowanym nabyciem roweru, Wnioskodawca zakłada, że będzie też ponosić wydatki na inne towary i usługi związane z tym środkiem transportu, takie jak: (i) części zamienne i eksploatacyjne, (ii) serwis, przegląd, naprawy, (iii) światła przednie i tylne, (iv) zabezpieczenia przed kradzieżą w postaci zamka oraz alarmu, (v) ubezpieczenia przed kradzieżą, (vi) urządzenia GPS, (vii) usługi polegającej na prawidłowym przygotowaniu i dostosowaniu roweru do jazdy, (viii) przedłużenia kierownicy (jej element konstrukcyjny), (ix) pedały, (x) zestawy naprawcze, małe narzędzia i pompka do samodzielnej naprawy bieżących usterek podczas jazdy.

Wnioskodawca planuje więc nabyć rower, który będzie jego jedynym środkiem transportu na początku wykonywania planowanej działalności. Z tego względu, Wnioskodawca rozważa również ewentualne nabycie w późniejszym okresie drugiego roweru, który miałby służyć jako rower zastępczy - w przypadku awarii pierwszego lub gdy ten byłby w serwisie podczas przeglądów czy napraw. Również z uwagi na planowanie wykorzystywanie roweru przez cały rok i na niekorzystne warunki atmosferyczne panujące w okresie jesienno-zimowym, ewentualny drugi rower byłby innego typu niż pierwszy, tj. dostosowany do jazdy w niekorzystnych warunkach i przez to poprawiający bezpieczeństwo. Wnioskodawca korzystałby z nich zamiennie, w zależności od panujących warunków, pory roku, eksploatacji i dostępności.

Uzupełnienie i doprecyzowanie opisu zdarzenia przyszłego 

Na moment składania wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, tj. na dzień 29 sierpnia 2024 r., Wnioskodawca nie prowadził pozarolniczej działalności gospodarczej i dopiero planował jej rozpoczęcie. Działalność tą zaczął prowadzić w dniu 23 września 2024 r. Zgodnie z opisem zdarzenia przyszłego, jako formę opodatkowania wybrał zasady ogólne. Nie nabył jeszcze roweru ani ewentualnego roweru zastępczego, jak również towarów i usług z nimi związanych, będących przedmiotem niniejszego wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej.

Wnioskodawca prowadzi Pan podatkową księgę przychodów i rozchodów. Koszty uzyskania przychodów w ramach działalności gospodarczej planuje rozliczać metodą uproszczoną.

Wnioskodawca będzie spełniał definicję „małego podatnika” zgodnie z art. 5a pkt 20 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Siedziba prowadzonej działalności gospodarczej znajduje się w aktualnym miejscu zamieszkania, natomiast usługi swoje Wnioskodawca planuje świadczyć bezpośrednio u klientów.

Rower i ewentualny rower zastępczy będą spełniać definicję środka trwałego w myśl art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Będą zaklasyfikowane do grupy 7, podgrupa 79, rodzaj 790 Klasyfikacji Środków Trwałych.

Podstawowym celem i sposobem korzystania z nawigacji rowerowej GPS będzie wykorzystywanie jej w działalności gospodarczej. Wartość nawigacji GPS nie przekroczy kwoty 10 000 zł. Nawigacja GPS nie będzie spełniała definicji środka trwałego w myśl art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Za pomocą specjalnego narzędzia konstrukcyjnego nawigacja GPS będzie zamontowana na kierownicy roweru i wyłącznie w taki sposób może być i będzie wykorzystywana. Natomiast będzie możliwe jej zdemontowanie, choćby z uwagi na potrzebę cyklicznego naładowania jej baterii.

W przypadku zakupu roweru w sklepie internetowym lub zamówieniu roweru w sklepie stacjonarnym, rowery często nie są w pełni przygotowane do jazdy, są dostarczane do nabywcy w częściach i wymagają montażu oraz specjalistycznej wiedzy w tym zakresie. Usługa ta będzie więc polegać na złożeniu roweru przez profesjonalny serwis rowerowy i przygotowaniu roweru do jazdy. Podczas przygotowywania roweru do użytkowania, serwis dostosowuje go również do użytkownika, odpowiednio ustawiając parametry roweru.

Związek przyczynowy poszczególnych wydatków z działalnością podatnika może mieć charakter pośredni lub bezpośredni. O pośrednim związku wydatków z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy ponoszone wydatki wiążą się z całokształtem funkcjonowania przedsiębiorstwa, mają pośredni związek z działalnością gospodarczą, a tym samym osiąganymi przez podatnika obrotami. Jak wskazano we wniosku, sposób wykorzystania przez Wnioskodawcę wydatków, o których mowa we wniosku, tj. dojazdy do miejsca świadczenia swoich usług, do siedzib swoich klientów, ich oddziałów, biur czy innych miejsc spotkań przez nich wskazanych, sądów czy innych ciał orzekających, urzędów i organów administracji publicznej czy zakładów karnych, będzie świadczyć o wykorzystywaniu ich w ramach działalności gospodarczej. Ww. działania będą wiązać się z całokształtem funkcjonowania prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności, przedmiotem której jest działalność prawnicza. Wydatki, o których mowa we wniosku, ułatwią Wnioskodawcy wykonywanie obowiązków związanych z prowadzoną działalnością, a zatem mają pośredni związek z działalnością gospodarczą - nie przyczyniają się bezpośrednio do uzyskania obrotu, lecz przez wpływ na ogólne funkcjonowanie działalności przyczynią się do generowania przez Wnioskodawcę obrotu opodatkowanego.

Wszystkie poniesione wydatki wskazane we wniosku będą faktycznie poniesione na prowadzoną bezpośrednio przez Wnioskodawcę działalność gospodarczą.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca będzie wykonywał wyłącznie czynności opodatkowane podatkiem od towarów i usług, które nie korzystają ze zwolnienia od podatku.

Rower oraz ewentualny rower zastępczy będą przez Wnioskodawcę wykorzystywane wyłącznie na cele związane z działalnością gospodarczą. Jak wskazano we wniosku, na cele prywatne (tj. rekreacyjne) Wnioskodawca posiada własny rower innego typu.

Rower oraz ewentualny rower zastępczy nie będą wykorzystywane przez Wnioskodawcę na cele prywatne. Rower oraz ewentualny rower zastępczy będą przechowywane w siedzibie działalności gospodarczej, która jest jednocześnie miejscem zamieszkania Wnioskodawcy. Tylko Wnioskodawca będzie miał do nich dostęp. Ewentualny rower zastępczy nie będzie mógł być użytkowany przez inne osoby.

Pytania

1.  Czy w przypadku spełnienia wymogów do uznania nabytego roweru jako środek trwały, odpisy amortyzacyjne dokonywane od jego wartości początkowej będzie mógł Pan zaliczyć do kosztów podatkowych, na zasadach określonych w przepisach art. 22a-22n ustawy o PIT?

2.  Czy będzie Panu przysługiwało prawo do jednorazowego dokonania odpisu amortyzacyjnego od wartości początkowej roweru w ramach pomocy de minimis, określonej w art. 22k ust. 7 ustawy o PIT?

3.  Czy wydatki na inne towary i usługi związane z rowerem jako środkiem transportu, wymienione w opisie stanu przyszłego, będą mogły być zaliczone bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów, na podstawie art. 22 ust. 1 ustawy o PIT?

4.  Czy w przypadku ewentualnego nabycia drugiego roweru, zastosowanie do niego również znajdą przepisy wymienione w pyt. 1-3, tj. będzie Panu przysługiwało prawo do zaliczenia do kosztów podatkowych odpisów amortyzacyjnych od jego wartości początkowej lub prawo do jednorazowego dokonania odpisu amortyzacyjnego, a wydatki na inne towary i usługi związane z drugim rowerem jako środkiem transportu, wymienione w opisie stanu przyszłego, będą mogły być zaliczone bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów - tak jak w przypadku pierwszego roweru?

Pana stanowisko w sprawie

Ad. 1

W Pana ocenie, rower jako środek transportu spełni wszystkie wymagania do uznania go jako środek trwały, zgodnie z art. 22a ustawy o PIT, a zatem będzie mógł Pan zaliczyć odpisy amortyzacyjne dokonywane od jego wartości początkowej do kosztów uzyskania przychodu, na zasadach określonych w przepisach art. 22a-22n ustawy o PIT.

Rower będzie bowiem:

• stanowić własność podatnika,
• nabyty we własnym zakresie,
• kompletny i zdatny do użytku w dniu przyjęcia do używania,
• przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok,
• wykorzystywany przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą

Jednocześnie rower nie został wymieniony w art. 22c ustawy o PIT jako wyłączony z amortyzacji. Ponadto, jego wartość początkowa wyniesie ponad 10.000 zł. W związku z tym, według klasyfikacji środków trwałych, powinien on być zaliczony do pozostałych środków transportu o numerze KŚT 790. Roczna stawka amortyzacji wynosi w tym wypadku 18%.

Zgodnie z art. 22 ust. 8 ustawy o PIT, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23 (...). Zatem, co do zasady, wydatki na zakup środka trwałego nie mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów. Za koszty uzyskania przychodów uznać można natomiast odpisy amortyzacyjne od ich wartości początkowej, dokonane zgodnie z przepisami ustawy o PIT.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że podstawowym sposobem korzystania z zakupionego roweru będzie wykorzystywanie go na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej (na cele prywatne posiada Pan własny rekreacyjny rower). Będzie on kompletny i zdatny do używania. Jako że przewidywany okres używania roweru będzie dłuższy niż rok, to w Pana ocenie będzie on spełniał kryteria wymienione w art. 22a ust. 1 ustawy o PIT. Wartość roweru będzie przy tym wyższa niż 10.000 zł, w związku z czym należy uznać, że spełni on wszystkie warunki uznania go za środek trwały podlegający amortyzacji. Będzie Pan zatem zobowiązany ująć przedmiotowy rower w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych jako środek trwały. Do kosztów podatkowych będzie mógł Pan więc zaliczyć odpisy amortyzacyjne dokonywane od wartości początkowej ww. środka trwałego (roweru), na zasadach określonych w przepisach art. 22a-22n ustawy o PIT.

Takie stanowisko przyjął też Dyrektor KIS w interpretacji indywidualnej z dnia 31 października 2023 r. sygn. 0115-KDWT.4011.61.2023.1.AK, dotyczącej zakupu roweru szosowego o wartości 30.000 zł.

Dyrektor KIS wskazał: „Będzie zatem Pani zobowiązana ująć przedmiotowy rower w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawych jako środek trwały. Oznacza to, że wydatek na zakup wskazanego we wniosku roweru nie będzie mógł być przez Panią zaliczony bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej. Do kosztów podatkowych będzie mogła Pani zaliczyć odpisy amortyzacyjne dokonywane od wartości początkowej ww. środka trwałego (roweru), na zasadach określonych w przepisach art. 22a-22n ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych”.

Inne przykłady interpretacji wydanych w podobnych stanach faktycznych to: interpretacja indywidualna z dnia z dnia 16 lutego 2021 r. 0112-KDIL2-2.4011.898.2020.1.AA czy interpretacja indywidualna z dnia z 30 grudnia 2015 r. ITPB1/4511-1011/15/AK.

Ad. 2

W Pana ocenie, będzie przysługiwało Panu prawo do jednorazowego dokonania odpisu amortyzacyjnego od wartości początkowej roweru w ramach pomocy de minimis, określonej w art. 22k ust. 7 ustawy o PIT.

Jedną z metod amortyzacji przewidzianą przez przepisy ustawy o PIT jest tzw. jednorazowa amortyzacja, której warunki stosowania przewidziane są w art. 22k ust. 7-13 ww. ustawy.

Jak stanowi art. 22k ust. 7 ww. ustawy podatnicy, w roku podatkowym, w którym rozpoczęli prowadzenie działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 11, oraz mali podatnicy, mogą dokonywać jednorazowo odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych zaliczonych do grupy 3-8 Klasyfikacji, z wyłączeniem samochodów osobowych, w roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym równowartości kwoty 50.000 euro łącznej wartości tych odpisów amortyzacyjnych.

Jeśli więc kupi Pan rower w roku podatkowym, w którym rozpocznie prowadzenie działalności gospodarczej, lub w roku zakupu roweru będzie Pan spełniał kryteria uznania za "małego podatnika", a zakupiony rower zostanie zakwalifikowany do grupy 7 (podgrupa 79 rodzaj 790) Klasyfikacji Środków Trwałych, to w Pana ocenie należy stwierdzić, że istnieje możliwość skorzystania przez Pana z jednorazowego odpisu amortyzacyjnego od zakupionego i wprowadzonego do ewidencji środków trwałych roweru, do wysokości limitu 50.000 euro łącznej wartości tych odpisów, przy jednoczesnym zachowaniu warunków pomocy de minimis.

Ad. 3

W Pana ocenie, wydatki na inne towary i usługi związane z rowerem jako środkiem transportu, wymienione w opisie stanu przyszłego, będą mogły być zaliczone bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów, na podstawie art. 22 ust. 1 ustawy o PIT.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o PIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy.

W przypadku źródła przychodów, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza, należy przyjąć, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

Warunkiem uznania wydatku poniesionego przez podatnika za koszt uzyskania przychodów, jest łączne spełnienie następujących przesłanek:

• został poniesiony przez podatnika,
• jest definitywny (rzeczywisty),
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 23 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

W związku z tym, możliwość kwalifikowania konkretnego wydatku, jako kosztu uzyskania przychodu, uzależniona jest od rzetelnej i całościowej oceny tego, czy w świetle wszystkich występujących w sprawie okoliczności, przy zachowaniu należytej staranności, podatnik w momencie dokonywania wydatku mógł i powinien przewidzieć, że wydatek ten przyczyni się do powstania, zachowania lub zabezpieczenia przychodu.

W Pana ocenie, biorąc pod uwagę, że wydatki związane z eksploatacją środka transportu (roweru) nie są ujęte w katalogu kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, to mogą być uwzględnione w kosztach podatkowych, o ile istnieje związek tych wydatków z możliwością uzyskania przychodów lub zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów.

W opisie zdarzenia przyszłego wskazał Pan, że w związku z planowanym nabyciem roweru zakłada Pan, że będzie ponosić również wydatki na inne towary i usługi związane z tym środkiem transportu. Wśród nich wskazał:

• części zamienne i eksploatacyjne - części zużywające się, takie jak np. opony, płyn hamulcowy czy elementy napędu, bądź inne elementy wymagające zastąpienia w przypadku awarii. Niezbędne do prawidłowego funkcjonowania i eksploatacji roweru;
• serwis, przegląd, naprawy - konieczne dla zachowania prawidłowego stanu; technicznego roweru i umożliwienia wykorzystywania go w prowadzonej działalności;
• światła przednie i tylne - obowiązkowe oświetlenie jest wymagane przez przepisy ruchu drogowego;
• zabezpieczenia przed kradzieżą w postaci zamka oraz alarmu - związane z zabezpieczeniem źródła przychodu;
• ubezpieczenia przed kradzieżą - związane z zabezpieczeniem źródła przychodu;
• urządzenia GPS - niezbędne w przypadku potrzeby nawigowania do nowych i nieznanych miejsc spotkań (jak np. siedziby nowych klientów), poprawiające punktualność i oszczędzające czas poprzez brak konieczności szukania nowych lokalizacji. Urządzenie w formie mini komputerka montowanego na kierownicy, umożliwiające bieżące kontrolowanie najlepszej trasy, co znacząco oszczędza czas i poprawia bezpieczeństwo podczas dojazdów do klientów, a zatem jest związane z osiągnięciem przychodu;
• usługi polegającej na prawidłowym przygotowaniu i dostosowaniu roweru do jazdy – w przypadku zakupu roweru w sklepie internetowym, rowery często nie są w pełni przygotowane do jazdy i wymagają montażu. Wymagają więc ich złożenia w specjalistycznym punkcie, który również dostosowuje je do optymalnej i efektywnej jazdy (tzw. bikefitting);
• przedłużenia kierownicy (jej element konstrukcyjny) - w przypadku dalekich dojazdów, dodatkowy element konstrukcyjny kierownicy znacząco usprawnia przemieszczanie się, czyniąc je szybszym i bardziej efektywnym;
• pedały - często nowe rowery nie posiadają w zestawie pedałów rowerowych i pojawia się konieczność ich zakupu, aby móc korzystać z tego środka transportu;
• zestawy naprawcze, małe narzędzia i pompka do samodzielnej naprawy bieżących usterek podczas jazdy - elementy bezpośrednio związane z eksploatacją roweru.

W Pana ocenie, powyższe towary i usługi są związane bezpośrednio z przygotowaniem do używania, użytkowaniem czy eksploatacją roweru jako jedynego środka transportu, a zatem pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z planowanym prowadzeniem przez Pana działalności gospodarczej, są celowe i racjonalne, a zatem będą mogły zostać zaliczone jako koszt uzyskania przychodu. Będą bowiem nierozerwalnie związane z rowerem jako środkiem transportu i wykorzystywane wyłącznie do celów prowadzenia działalności gospodarczej.

Nie będą natomiast, w Pana ocenie, stanowić kosztu uzyskania przychodu tzw. wydatki osobiste, jak kask, okulary, buty rowerowe czy odzież ochronna.

Mając na uwadze powyższe, stoi Pan na stanowisku, że stosownie do art. 22 ust. 1 ustawy o PIT, istnieją podstawy by można było mówić o związku przyczynowo-skutkowym między poniesionym wydatkiem związanym z zakupem roweru i kosztami związanymi z jego eksploatacją, z prowadzoną przez Pana pozarolniczą działalność gospodarczą i uzyskiwaniem lub zachowaniem albo zabezpieczeniem przychodów. Jak Pan wskazał rower będzie służył jako środek transportu do szybszego poruszania się, dojazdu na spotkania z klientami, do urzędów czy sądów. Użytkowanie roweru ma na celu ominięcie korków w mieście, poprawę punktualności poprzez przewidywalność czasu jazdy i brak konieczności poszukiwania miejsc parkingowych, a także uniezależnienie się od rosnących i zmiennych kosztów paliwa. Ma więc związek z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą i pośrednio wpływa na osiągane przez niego przychody.

Ad. 4

W Pana ocenie w przypadku ewentualnego nabycia przez Pana drugiego roweru, zastosowanie do niego również znajdą przepisy wymienione w pyt. 1-3, tj. będzie przysługiwało Panu prawo do zaliczenia do kosztów podatkowych odpisów amortyzacyjnych od jego wartości początkowej lub prawo do jednorazowego dokonania odpisu amortyzacyjnego, a wydatki na inne towary i usługi związane z drugim rowerem jako środkiem transportu, wymienione w opisie stanu przyszłego, będą mogły być zaliczone bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów - tak jak w przypadku pierwszego roweru.

Przepisy nie regulują ilości środków transportu, jakie może posiadać podatnik. O tym, czy dany składnik majątku będzie stanowił koszt uzyskania przychodu, decyduje przede wszystkim fakt, czy został on nabyty w ramach prowadzonej działalności gospodarczej oraz czy jest w niej wykorzystywany.

Jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego, rower ma być początkowo jedynym środkiem Pana transportu. Z tego względu, rozważa Pan również ewentualne nabycie w późniejszym okresie drugiego roweru, który miałby służyć jako rower zastępczy - w przypadku awarii pierwszego lub gdy ten byłby w serwisie podczas przeglądów czy napraw. Również z uwagi na planowanie wykorzystywanie roweru przez cały rok i na niekorzystne warunki atmosferyczne panujące w okresie jesienno-zimowym, ewentualny drugi rower byłby innego typu niż pierwszy, tj. dostosowany do jazdy w niekorzystnych warunkach i przez to poprawiający bezpieczeństwo. Korzystałby Pan z nich zamiennie, w zależności od panujących warunków, pory roku, eksploatacji i dostępności.

W Pana ocenie nie ma więc przeszkód, aby mógł Pan nabyć w ramach prowadzonej działalności drugi rower i rozliczyć go tak jak ten pierwszy, tj. zakwalifikować go jako środek trwały i zaliczyć odpisy amortyzacyjne dokonywane od jego wartości początkowej do kosztów uzyskania przychodu lub dokonać jego jednorazowej amortyzacji. Analogicznie więc powinien mieć Pan możliwość do zaliczenia bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów wydatków na inne towary i usługi (wymienione w opisie zdarzenia przyszłego), lecz związane bezpośrednio z tym drugim rowerem jako środkiem transportu.

Pana zdaniem, na powyższe nie będzie wpływać również ewentualne nabycie przez Pana samochodu w przyszłości, jeśli Pana działalność się rozszerzy i będzie Pan świadczyć swoje usługi poza miejscem swego zamieszkania. Potwierdzają to interpretacje podatkowe, np. z dnia 4 listopada 2019 r., 0113-KDIPT2-1.4011.369.2019.3.MD oraz z dnia 7 października 2022 r. 0114- KDIP3-1.4011.779.2022.2.AC, które dopuszczają możliwość posiadania przez podatnika zarówno roweru, jak i samochodu czy hulajnogi elektrycznej. Co więcej, w tej ostatniej interpretacji Dyrektor KIS dopuścił nawet na ewentualne korzystanie przez podatnika z roweru w innych celach (osobistych), pod warunkiem że będzie ono wyłącznie incydentalne.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 226):

W przypadku źródła przychodów, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza, należy przyjąć, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu, a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem a powstaniem, zwiększeniem, bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy.

A zatem, warunkiem uznania wydatku poniesionego przez podatnika za koszt uzyskania przychodów, jest łączne spełnienie następujących przesłanek:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 23 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Zatem, możliwość kwalifikowania konkretnego wydatku, jako kosztu uzyskania przychodu, uzależniona jest od rzetelnej i całościowej oceny tego, czy w świetle wszystkich występujących w sprawie okoliczności, przy zachowaniu należytej staranności, podatnik w momencie dokonywania wydatku mógł i powinien przewidzieć, że wydatek ten przyczyni się do powstania, zachowania lub zabezpieczenia przychodu.

Konstrukcja art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, daje podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (niewymienionych w art. 23 ust. 1 tej ustawy) pod warunkiem, że wykaże ich bezpośredni lub pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wysokość osiągniętego przychodu, bądź zachowanie źródła przychodu.

Ustawodawca nie definiuje, co należy rozumieć pod pojęciami: „w celu” osiągnięcia przychodu, jak i „zachowanie” lub „zabezpieczenie” źródła przychodów.

Zgodnie z definicjami zawartymi w Słowniku języka polskiego PWN, pojęcie:

• cel to „to, do czego się zmierza, dąży, to, co chce się osiągnąć”;
• celowość oznacza: „przydatność do jakichś potrzeb”, „świadome zmierzanie do celu”, „taki przebieg zjawisk, zdarzeń, działań ludzkich, jakby w swym rozwoju zmierzały one do określonego celu”,
• zabezpieczyć oznacza: „zapewnienie ochrony przed czymś niebezpiecznym lub szkodliwym”, „uczynienie bezpiecznym”, „zapewnienie utrzymania czegoś w dotychczasowym stanie”, „zapewnienie komuś środków do życia”, „zapewnienie zaspokojenia roszczenia lub wykonanie kary”, natomiast „zachować” oznacza: „pozostać w posiadaniu czegoś”, „dochować coś w niezmienionym stanie mimo upływu czasu lub niesprzyjających okoliczności”, „uchronić przed zapomnieniem”.

Przez sformułowanie „w celu osiągnięcia przychodu” należy zatem rozumieć dążenie do osiągnięcia jakiegoś stanu rzeczy (przychodu), a dążenie podatnika ma przymiot „celowości”. Koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów to takie koszty, które są poniesione w trakcie dążenia do uzyskania przychodów, z taką chęcią i zamiarem. Zgodnie z orzecznictwem, nie każdy wydatek poniesiony przez podatnika w związku z prowadzoną działalnością podlega odliczeniu od podstawy opodatkowania, lecz tylko ten wydatek, który pozostaje w takim związku przyczynowo-skutkowym, że poniesienie go miało lub mogło mieć wpływ na powstanie lub zwiększenie danego przychodu (wyrok NSA z 29 listopada 1993 r. sygn. akt SA/Wr 1242/94).

Podatnik oceniając związek wydatku z prowadzoną działalnością gospodarczą winien zakładać, że dany koszt może obiektywnie przyczynić się do osiągnięcia przychodu. Określony cel musi być widoczny w momencie ponoszenia kosztu. Ponadto poniesione koszty winny omawiany cel realizować lub co najmniej zakładać jego realność. Wskazuje się, że istnieją sytuacje, w których związek przyczynowo-skutkowy nie jest wyraźny. Należy je rozwiązywać w oparciu o zasadę zdrowego rozsądku, a każda sytuacja wymaga odrębnego potraktowania (wyrok NSA z 16 grudnia 1999 r. sygn. akt SA/Bk 1619/98, LEX nr 39745).

Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu uzyskiwano oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast za koszty służące zabezpieczeniu źródła przychodów należy uznać koszty poniesione na ochronę istniejącego źródła przychodów, w sposób, gwarantujący bezpieczne funkcjonowanie tego źródła. Istotą tego rodzaju kosztów jest więc ich obligatoryjne poniesienie w celu niedopuszczenia do utraty źródła przychodu w przyszłości.

Koszty uzyskania przychodów nie są kosztami uzyskania jakichkolwiek przychodów, lecz zawsze związane są z uzyskaniem przychodu z konkretnego źródła. Koszty uzyskania przychodu z danego źródła pomniejszają przychody z tego właśnie źródła. Koszty te są zatem ściśle i funkcjonalnie przyporządkowane do danego źródła przychodów.

W art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zawarto katalog wydatków, które nie mogą być uznane za koszty uzyskania przychodów. W tym miejscu wskazać należy na treść art. 23 ust. 1 pkt 49 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym:

Z opisu sprawy wynika, że zamierza Pan rozpocząć prowadzenie działalności gospodarczej polegającej na wykonywaniu zawodu adwokata i otwarcie własnej kancelarii adwokackiej.

W ramach prowadzenia planowanej działalności gospodarczej, w znacznym zakresie będzie Pan dojeżdżać i świadczyć swoje usługi (m.in. doradztwo, konsultacje, audyty prawne, reprezentowanie stron) bezpośrednio w siedzibie swoich klientów, ich oddziałach, biurach czy innych miejscach spotkań przez nich wskazanych, jak również będzie występować w ich imieniu przed sądami lub innymi ciałami orzekającymi, przed urzędami i organami administracji publicznej czy w zakładach karnych. Planuje Pan nabyć rower, który będzie Pana jedynym środkiem transportu na początku wykonywania planowanej działalności. Z tego względu, rozważa Pan również ewentualne nabycie w późniejszym okresie drugiego roweru, który miałby służyć jako rower zastępczy - w przypadku awarii pierwszego lub gdy ten byłby w serwisie podczas przeglądów czy napraw. Również z uwagi na planowanie wykorzystywanie roweru przez cały rok i na niekorzystne warunki atmosferyczne panujące w okresie jesienno-zimowym, ewentualny drugi rower byłby innego typu niż pierwszy, tj. dostosowany do jazdy w niekorzystnych warunkach i przez to poprawiający bezpieczeństwo. Korzystałby Pan z nich zamiennie, w zależności od panujących warunków, pory roku, eksploatacji i dostępności. W związku z planowanym nabyciem roweru, zakłada Pan, że będzie też ponosić wydatki na inne towary i usługi związane z tym środkiem transportu, takie jak: (i) części zamienne i eksploatacyjne, (ii) serwis, przegląd, naprawy, (iii) światła przednie i tylne, (iv) zabezpieczenia przed kradzieżą w postaci zamka oraz alarmu, (v) ubezpieczenia przed kradzieżą, (vi) urządzenia GPS, (vii) usługi polegającej na prawidłowym przygotowaniu i dostosowaniu roweru do jazdy, (viii) przedłużenia kierownicy (jej element konstrukcyjny), (ix) pedały, (x) zestawy naprawcze, małe narzędzia i pompka do samodzielnej naprawy bieżących usterek podczas jazdy.

Na cele prywatne (tj. rekreacyjne) posiada Pan własny rower innego typu. Rower oraz ewentualny rower zastępczy nie będą wykorzystywane przez Pana na cele prywatne.

Rower oraz ewentualny rower zastępczy będą przechowywane w siedzibie Pana działalności gospodarczej, która jest jednocześnie Pana miejscem zamieszkania. Jednakże tylko Pan będzie będę miał do nich dostęp. Ewentualny rower zastępczy nie będzie mógł być użytkowany przez inne osoby.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie ograniczają możliwości wykorzystywania na potrzeby działalności gospodarczej różnych środków transportu, w tym także rowerów oraz ilości posiadanych środków transportu. Warunkiem koniecznym dla uznania wydatków poniesionych na nabycie określonych składników majątku, w tym przypadku dwóch rowerów, za koszt uzyskania przychodu jest ich wykorzystywanie na potrzeby i w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Decydującym czynnikiem pozwalającym zaliczyć dany wydatek do kosztów uzyskania przychodów jest poniesienie go w celu osiągnięcia przychodów, przy czym każdy wydatek, poza wyraźnie wskazanym w ustawie, wymaga indywidualnej oceny pod kątem adekwatnego związku z przychodami i racjonalności działania dla osiągnięcia przychodów. Przy kwalifikowaniu poniesionych wydatków należy wziąć pod uwagę ich celowość oraz potencjalną możliwość przyczynienia się wydatku do osiągnięcia przychodów, a także racjonalność wydatków, to znaczy ich adekwatność do rzeczywistych potrzeb i zakresu prowadzonej działalności oraz konieczność ich poniesienia dla osiągnięcia przychodów.

Brak jest przeszkód prawnych, aby Podatnik w prowadzonej działalności gospodarczej wykorzystywał kilka środków transportu, o ile jest to uzasadnione rodzajem prowadzonej przez niego działalności gospodarczej.

Jeżeli zatem charakter prowadzonej przez Pana działalności gospodarczej (np. jej rozmiar, sposób wykonywania usług) uzasadnia wykorzystywanie w tej działalności gospodarczej dwóch środków transportu (rowerów), to (co do zasady) wydatki związane z tymi środkami transportu - mogą stanowić koszty uzyskania przychodów tej działalności.

W ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych nie występują ograniczenia co do liczby lub rodzaju posiadanych w przedsiębiorstwie pojazdów, z wyjątkiem ograniczeń wynikających z ogólnych warunków, jakie musi spełniać dany wydatek, by mógł zostać uznany za koszt działalności gospodarczej.

Wydatki na nabycie roweru i roweru zastępczego nie są ujęte w katalogu kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, zatem mogą być uwzględnione w kosztach podatkowych, o ile istnieje związek tych wydatków z możliwością uzyskania przychodów lub zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów.

Pamiętać przy tym należy, że to na Panu, jako podmiocie odnoszącym korzyść z faktu zaliczenia wskazanych we wniosku wydatku do kosztów uzyskania przychodu wynika obowiązek wykazania związku przyczynowo-skutkowego poniesionych wydatków z prowadzoną działalnością gospodarczą, jak również obowiązek właściwego ich udokumentowania.

Przedmiotem Pana wątpliwości jest możliwość dokonania jednorazowego odpisu amortyzacyjnego w rozumieniu art. 22k ust. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych od roweru oraz roweru zastępczego.

W myśl art. 22 ust. 8 ww. ustawy:

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy:

Problematyka amortyzacji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych uregulowana została w przepisach art. 22a do art. 22m ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jak stanowi art. 22a ust. 1 ww. ustawy:

Środki trwałe stanowią jeden ze składników majątku trwałego firmy. Składnik majątku może zostać zaliczony do środków trwałych, jeżeli łącznie zostaną spełnione następujące warunki:

• stanowi on własność lub współwłasność podatnika,
• został nabyty lub wytworzony we własnym zakresie,
• jest kompletny i zdatny do użytku w dniu przyjęcia do używania,
• przewidywany okres używania tego składnika na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej jest dłuższy niż rok (decyzja w tym względzie należy do podatnika),
• składnik ten jest wykorzystywany przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo został oddany do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy leasingu, o której mowa w art. 23b ww. ustawy.

Stosownie do art. 22f ust. 1 ww. ustawy:

Jak stanowi art. 22f ust. 3 wyżej cytowanej ustawy:

W myśl art. 22h ust. 1 pkt 1 cyt. ustawy:

Na podstawie art. 22h ust. 2 ww. ustawy:

Jedną z metod amortyzacji przewidzianą przez przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest tzw. jednorazowa amortyzacja.

Jak stanowi art. 22k ust. 1 ww. ustawy:

Zgodnie z art. 22k ust. 7 ww. ustawy:

Z kolei, stosownie do art. 22k ust. 9 ww. ustawy:

W myśl art. 22k ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Amortyzacja dokonana na zasadach określonych w art. 22k ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, stanowi pomoc de minimis udzielaną w zakresie i na zasadach określonych w obowiązujących aktach prawa wspólnotowego (art. 22k ust. 10 ww. ustawy).

W świetle wyżej cytowanych przepisów, z możliwości jednorazowej amortyzacji mogą skorzystać:

• mali podatnicy lub
• podatnicy, którzy rozpoczęli prowadzenie działalności gospodarczej.

Określenie „mały podatnik” zostało zdefiniowane w art. 5a pkt 20 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zgodnie z którym:

Powołane wyżej przepisy wykluczają możliwość dokonywania jednorazowo odpisów amortyzacyjnych, w stosunku do niektórych środków trwałych (np. w stosunku do samochodów osobowych) oraz niektórych podatników (nie spełniających kryteriów małego podatnika, a także rozpoczynających prowadzenie działalności w warunkach określonych w art. 22k ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Jednocześnie, wskazać należy, że stosownie do art. 22k ust. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Zgodnie z art. 22k ust. 15 ustawy o podatku dochodowym:

Przepis art. 22k ust. 16 ww. ustawy stanowi, że:

W przypadku, o którym mowa w ust. 15 pkt 2, kwotę jednorazowego odpisu amortyzacyjnego, o której mowa w ust. 14, pomniejsza się o kwotę odpisów amortyzacyjnych dokonanych przez podatnika od środków trwałych, o których mowa w ust. 14 (art. 22k ust. 17 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Zgodnie z art. 22k ust. 18 cytowanej ustawy:

Stosownie do art. 22k ust. 20 ww. ustawy:

Jak stanowi art. 22k ust. 21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Wobec powyższego należy uznać, że podatnicy, w roku podatkowym, w którym rozpoczęli prowadzenie działalności gospodarczej oraz mali podatnicy, mogą dokonywać jednorazowo odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych zaliczonych do grupy 3-8 Klasyfikacji Środków Trwałych w roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym równowartości kwoty 50 000 euro łącznej wartości tych odpisów amortyzacyjnych, z wyłączeniem samochodów osobowych. Ponadto, podatnicy mogą dokonywać jednorazowo odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej nabytych fabrycznie nowych środków trwałych, zaliczonych do grupy 3-6 i 8 Klasyfikacji w roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 100 000 zł.

Zatem, podatnik może w odniesieniu do każdego środka trwałego, spełniającego powyższe warunki, dokonać wyboru jednej z dwóch obowiązujących preferencji, tj. określonej w ust. 7 albo w ust. 14 art. 22k ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 22k ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, będzie Pan uprawniony do dokonania jednorazowego odpisu amortyzacyjnego od wartości początkowej nabytego fabrycznie nowego roweru oraz roweru zastępczego zaliczonych do grupy 7, podgrupa 79, rodzaj 790 Klasyfikacji Środków Trwałych, w roku podatkowym, w którym środek ten zostanie wprowadzony do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 50 000 euro.

Jednocześnie wydatki jakie zamierza Pan ponosić na inne towary i usługi związane z tymi środkami transportu, takie jak: (i) części zamienne i eksploatacyjne, (ii) serwis, przegląd, naprawy, (iii) światła przednie i tylne, (iv) zabezpieczenia przed kradzieżą w postaci zamka oraz alarmu, (v) ubezpieczenia przed kradzieżą, (vi) urządzenia GPS, (vii) usługi polegającej na prawidłowym przygotowaniu i dostosowaniu roweru do jazdy, (viii) przedłużenia kierownicy (jej element konstrukcyjny), (ix) pedały, (x) zestawy naprawcze, małe narzędzia i pompka do samodzielnej naprawy bieżących usterek podczas jazdy  - będą mogły być zaliczone bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów, na podstawie art. 22 ust. 1 ustawy o PIT.

Zatem Pana stanowisko należało uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja rozstrzyga wyłącznie w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych, natomiast w zakresie podatku od towarów i usług zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”).  

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).