Możliwość zaliczenia bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów zapłaconego na rzecz sprzedających wkładu własnego w związku z zakupem nieruchomości.

Interpretacja indywidualna

- stanowisko nieprawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych - jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

8 października 2024 r. wpłynął Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy możliwości zaliczenia bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów zapłaconego wkładu własnego. Wniosek uzupełnił Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem, które wpłynęło do organu 2 listopada 2024 r. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Jest Pan podatnikiem prowadzącym jednoosobową działalność gospodarczą od kwietnia 2021 r. Rozlicza się Pan z Urzędem Skarbowym na zasadach ogólnych według skali podatkowej. 30 września 2024 r. nabył Pan nieruchomość położoną w powiecie (...), w gminie (...) aktem notarialnym Repertorium A nr (...).

Nieruchomość składa się z czterech działek: 113/1, 113/2, 111 oraz 112. Na wymienionych gruntach znajdują się: budynek magazynowy, budynek stróżówki wraz z wagą samochodową oraz jednorodzinny budynek mieszkalny. Sprzedający oszacowali wartość tej nieruchomości na 1 000 000 zł (jeden milion złotych ).

Na zakup tej nieruchomości zaciągnął Pan kredyt inwestycyjny na firmę w banku WBS. Bank ten sfinansował zakup tej nieruchomości w 90 %, był Pan zobowiązany na rzecz kupujących zapłacić 10 % wartości tej nieruchomości, tj. 100 tysięcy złotych z osiągniętych wcześniej dochodów firmy (wkład własny).

Zakupione budynki będą stanowiły środki trwałe w majątku prowadzonej przez Pana firmy, będą amortyzowane. Zakup tych nieruchomości pozwoli Panu znacznie rozszerzyć ofertę Pana firmy, co wpłynie na zwiększenie przychodu i pozwoli zabezpieczyć Pana jedyne źródło przychodów tj. opłacalność prowadzenia przez Pana działalności gospodarczej.

Uzupełnienie okoliczności faktycznych sprawy:

Jest Pan podatnikiem prowadzącym jednoosobową działalność gospodarczą od kwietnia 2021 r. w zakresie świadczenia usług transportowych na terenie kraju, usług przechowalnictwa, skupu zbóż a także sprzedaży węgla jako pośredniczący podmiot węglowy. Rozlicza się Pan z Urzędem Skarbowym na zasadach ogólnych według skali podatkowej w oparciu o księgę przychodów i rozchodów.

30 września 2024 r. nabył Pan nieruchomość położoną w powiecie (...), w gminie (...) aktem notarialnym Repertorium A nr (...). Nieruchomość składa się z czterech działek: 113/1, 113/2, 111 oraz 112.

Na działce 113/2 znajduje się budynek magazynowy, klasyfikowany według PKOB jako budynek niemieszkalny w podkategorii zbiorniki, silosy i budynki magazynowe, budynek stróżówki wraz z wagą samochodową klasyfikowane według PKOB jako pozostałe budynki niemieszkalne.

Na działce nr 113/1 znajduje się budynek jednorodzinny klasyfikowany w PKOB jako budynek mieszkalny.

Zakupione budynki stanowią środki trwałe w majątku prowadzonej przez Pana firmie, są amortyzowane od października 2024 r.

Budynek magazynowy został wprowadzony do ewidencji środków trwałych z symbolem KŚT 104 - zbiorniki, silosy i budynki magazynowe, budynek stróżówki z symbolem KŚT 109 – pozostałe budynki niemieszkalne, waga samochodowa z symbolem KŚT 660 – wagi pojazdowe, wagonowe i inne wbudowane. Budynek domu jednorodzinnego został wprowadzony do ewidencji środków trwałych z symbolem KŚT 11 – budynki mieszkalne.

Zakup tych nieruchomości pozwoli Panu znacznie rozszerzyć ofertę Pana firmy, co wpłynie na zwiększenie przychodu i pozwoli zabezpieczyć Pana jedyne źródło przychodów tj. opłacalność prowadzenia przez Pana działalności gospodarczej.

Budynek magazynowy pozwoli rozpocząć skup płodów rolnych od lokalnych rolników i ich przechowywanie do momentu wywozu.

Waga samochodowa jest niezbędna przy prowadzeniu skupu oraz świadczeniu usług przechowalnictwa, aby dokładnie określić liczbę ton przyjmowanego i wydawanego towaru.

Zakupione nieruchomości wymagają poniesienia przez Pana nakładów finansowych dla ich ulepszenia, jednak są zdatne do użytkowania od chwili zakupu.

Nieruchomości te będzie Pan wykorzystywał na potrzeby działalności gospodarczej przynajmniej przez najbliższe 15 lat.

Pytanie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku)

Czy ma Pan możliwości zaliczenia bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów zapłaconego na rzecz sprzedających wkładu własnego w związku z zakupem nieruchomości?

Pana stanowisko w sprawie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku)

Pana zdaniem, zapłacony wkład własny na rzecz kupujących stanowi koszt uzyskania przychodu w Pana firmie i może go Pan zaliczyć bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodu.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.):

Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy.

Podatnik ma zatem możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wszelkich wydatków, pod warunkiem że mają one bezpośredni związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma wpływ na wielkość osiągniętego przychodu.

Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu winien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

•pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub ze źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

•nie znajdować się na liście wydatków nieuznanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

•być właściwie udokumentowany.

W przypadku źródła przychodów, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza należy przyjąć, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

Obowiązek jednoznacznego wykazania związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesionym wydatkiem, a przychodem uzyskanym z działalności, zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła tego przychodu – każdorazowo spoczywa na podatniku.

W myśl art. 22 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23. W przypadku spółek nieruchomościowych odpisy dotyczące środków trwałych zaliczonych do grupy 1 Klasyfikacji nie mogą być w roku podatkowym wyższe niż dokonywane zgodnie z przepisami o rachunkowości odpisy amortyzacyjne lub umorzeniowe z tytułu zużycia środków trwałych, obciążające w tym roku podatkowym wynik finansowy jednostki.

Stosownie do art. 23 ust. 1 pkt 1 tej ustawy:

Nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na:

a)nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów,

b)nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części,

c)ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 22g ust. 17 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych

–wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów przy określaniu dochodu z odpłatnego zbycia rzeczy określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d, oraz gdy odpłatne zbycie rzeczy i praw jest przedmiotem działalności gospodarczej, a także w przypadku odpłatnego zbycia składników majątku związanych z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, bez względu na czas ich poniesienia.

Zgodnie z art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1)budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,

2)maszyny, urządzenia i środki transportu,

3)inne przedmioty

–o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Zgodnie z art. 22c pkt 2 ww. ustawy:

Amortyzacji nie podlegają budynki mieszkalne wraz ze znajdującymi się w nich dźwigami, lokale mieszkalne stanowiące odrębną nieruchomość, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego oraz prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej, służące prowadzonej działalności gospodarczej lub wydzierżawiane albo wynajmowane na podstawie umowy.

Zatem, aby dany składnik majątku był uznany za środek trwały musi:

•stanowić własność lub współwłasność podatnika,

•zostać nabyty lub wytworzony we własnym zakresie przez podatnika,

•być kompletny i zdatny do użytku w dniu przyjęcia do używania,

•przewidywany okres jego używania musi być dłuższy niż rok,

•być wykorzystywany przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną działalnością albo oddany do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy leasingu, o której mowa w art. 23a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jak stanowi art. 22d ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Składniki majątku, o których mowa w art. 22a-22c, z wyłączeniem składników wymienionych w ust. 1, wprowadza się do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zgodnie z art. 22n, najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania. Późniejszy termin wprowadzenia uznaje się za ujawnienie środka trwałego, o którym mowa w art. 22h ust. 1 pkt 4.

W myśl art. 22f ust. 1 ww. ustawy:

Podatnicy, z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość obejmującą likwidację majątku nie prowadzą działalności gospodarczej, dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 22a ust. 1 i ust. 2 pkt 1-3 oraz w art. 22b.

W sytuacji, gdy podatnik zamierza amortyzować środek trwały lub wartość niematerialną i prawną istotnym jest ustalenie ich wartości początkowej.

Podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych, zgodnie z art. 22f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, stanowi wartość początkowa środka trwałego oraz wartości niematerialnej i prawnej.

Sposób ustalania wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych określa art. 22g ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie do art. 22g ust. 1 pkt 1 ww. ustawy:

Za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych z uwzględnieniem ust. 2-18 uważa się w razie odpłatnego nabycia - cenę ich nabycia, a jeżeli były używane przez podatnika przed wprowadzeniem ich do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych i nie były wcześniej amortyzowane – cenę ich nabycia, nie wyższą jednak od ich wartości rynkowej.

W myśl art. 22g ust. 1 pkt 2 tejże ustawy:

W razie wytworzenia we własnym zakresie za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się koszt wytworzenia.

Zgodnie z art. 22g ust. 3 ww. ustawy:

Za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku importu cena nabycia obejmuje cło i podatek akcyzowy od importu składników majątku.

Stosownie do art. 22g ust. 4 cyt. ustawy:

Za koszt wytworzenia uważa się wartość, w cenie nabycia, zużytych do wytworzenia środków trwałych: rzeczowych składników majątku i wykorzystanych usług obcych, kosztów wynagrodzeń za prace wraz z pochodnymi i inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych. Do kosztu wytworzenia nie zalicza się wartości własnej pracy podatnika, jego małżonka i małoletnich dzieci, kosztów ogólnych zarządu, kosztów sprzedaży oraz pozostałych kosztów operacyjnych i kosztów operacji finansowych, w szczególności odsetek od pożyczek (kredytów) i prowizji, z wyłączeniem odsetek i prowizji naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania.

Jak stanowi art. 22g ust. 17 ustawy:

Jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, wartość początkową tych środków, ustaloną zgodnie z ust. 1, 3-9 i 11-15, powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 10 000 zł. Środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 10 000 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji.

Przy ustalaniu wartości początkowej poszczególnych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zgodnie z ust. 1 pkt 3-5 oraz ust. 2, 8, 9, 14, 15, przepis art. 19 stosuje się odpowiednio (art. 22g ust. 16 omawianej ustawy).

W opisie sprawy wprost Pan wskazał, że prowadzi Pan działalność gospodarczą od kwietnia 2021 r. Rozlicza się Pan podatkowo na zasadach ogólnych, według skali podatkowej. 30 września 2024 r. nabył Pan nieruchomość składającą się z 4 działek - 113/1, 113/2, 111 oraz 112.

Na działce:

•113/2 znajduje się budynek magazynowy, klasyfikowany według PKOB jako budynek niemieszkalny w podkategorii zbiorniki, silosy i budynki magazynowe, budynek stróżówki wraz z wagą samochodową klasyfikowane według PKOB jako pozostałe budynki niemieszkalne;

•113/1 znajduje się budynek jednorodzinny klasyfikowany w PKOB jako budynek mieszkalny.

Następnie wyjaśnił Pan, że zakupione budynki stanowią środki trwałe w majątku prowadzonej przez Pana firmy, są amortyzowane od października 2024 r.

Dodał Pan, że budynek magazynowy został wprowadzony do ewidencji środków trwałych z symbolem KŚT 104 - zbiorniki, silosy i budynki magazynowe, budynek stróżówki z symbolem KŚT 109 – pozostałe budynki niemieszkalne, waga samochodowa z symbolem KŚT 660 – wagi pojazdowe, wagonowe i inne wbudowane. Budynek domu jednorodzinnego został wprowadzony do ewidencji środków trwałych z symbolem KŚT 11 – budynki mieszkalne.

Podkreślił Pan, że przedmiotowe nieruchomości będzie Pan wykorzystywał w prowadzonej działalności gospodarczej.

Wskazał Pan, że wartość tych nieruchomości została oszacowana na 1 000 000 zł. Na zakup tych nieruchomości zaciągnął Pan kredyt inwestycyjny w banku. Bank sfinansował zakup tej nieruchomości w 90 %. 10 % wartości tych nieruchomości (100 000 zł) był Pan zobowiązany zapłacić na rzecz sprzedających jako wkład własny.

Wątpliwości Pana sprowadzają się do ustalenia, czy ma Pan możliwość zaliczenia bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów zapłaconego na rzecz sprzedających wkładu własnego w związku z zakupem opisanych nieruchomości.

Przechodząc do wyjaśnienia Pana wątpliwości należy odnieść się do tego, czym faktycznie jest wkład własny.

Zgodnie z definicją zawartą w Rekomendacji S dotyczącą dobrych praktyk w zakresie zarządzania ekspozycjami kredytowymi zabezpieczonymi hipotecznie, wydaną przez Komisję Nadzoru Finansowego w grudniu 2019 r. i ujednoliconą uchwałami nr 492/2019, nr 173/2020 oraz nr 242/2023 przez wkład własny należy rozumieć udział klienta w finansowaniu kredytowanej nieruchomości.

W Pana przypadku wkładem własnym wymaganym przez bank przy zawarciu umowy kredytowej była zapłata 10% wartości nieruchomości na rzecz sprzedających. Środki zapłacone przez Pana stanowiły procent wartości całej inwestycji – część ceny zakupu opisanych we wniosku nieruchomości.

Tym samym mając na uwadze powyższe przepisy oraz zaprezentowany przez Pana opis sprawy wyjaśniam, że wkład własny jaki Pan poniósł na zakup opisanych we wniosku nieruchomości - który jest związany z zaciągniętym na ten cel kredytem - jest częścią ich ceny nabycia. Jest to wydatek związany z nabyciem tych nieruchomości, czyli Pana środków trwałych.

Dlatego też wkład własny – zapłata 10% wartości nieruchomości na rzecz sprzedających – na zakup środków trwałych zwiększa wartość początkową tych środków, bo stanowi część ceny ich nabycia i podlega wprost wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów na podstawie wcześniej cytowanego art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Tym samym stanowisko Pana zgodnie z którym:

zapłacony wkład własny na rzecz kupujących stanowi koszt uzyskania przychodu w Pana firmie i może go Pan zaliczyć bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodu

uznałem za nieprawidłowe.

Końcowo zastrzegam, że zakres Pana żądania wyznacza zadane przez Pana pytanie. Dlatego też w interpretacji tej nie odniosłem się do możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od nabytych nieruchomości.

Zaznaczam jednak, że od 1 stycznia 2022 r. obowiązuje znowelizowana treść art. 22c pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który wprost stanowi, że amortyzacji nie podlegają m.in. budynki mieszkalne.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

•Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

•Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a,

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług,

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

•Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego.

Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935, dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

•w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA) albo

•w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).