Temat interpretacji
Temat interpretacji
Temat interpretacji
Czy dostęp do platformy online to przychód pracownika?
Spółka z o.o., jako polski rezydent podatkowy, zamierza zapewnić pracownikom, którzy wyrażą zgodę, dostęp do platformy online oferującej usługi, takie jak kursy językowe, badania profilaktyczne i konsultacje psychologiczne. Firma będzie opłacać stałą miesięczną opłatę za platformę, niezależną od indywidualnego korzystania z usług przez pracowników, a dane dotyczące użytkowania będą dostępne jedynie w formie zbiorczej i anonimowej.
Z tego powodu spółka zwróciła się do organu podatkowego z pytaniem, czy możliwość korzystania przez pracowników z usług oferowanych za pośrednictwem platformy online stanowi dla nich przychód ze stosunku pracy, a w konsekwencji, czy powinna pełnić obowiązki płatnika PIT. W swoim stanowisku wskazała, że dostęp do platformy nie powinien być traktowany jako przychód pracowników, gdyż nie przynosi im wymiernej korzyści majątkowej.
Nieodpłatne świadczenie jako przychód - stanowisko KIS
Dyrektor KIS uznał przedstawione stanowisko za nieprawidłowe i wyjaśnił, że zapewnienie pracownikom dostępu do platformy online spełnia definicję nieodpłatnego świadczenia, które stanowi przychód ze stosunku pracy.
Organ podatkowy powołał się na art. 12 ust. 1 ustawy o PIT, który obejmuje wszystkie świadczenia pieniężne i nieodpłatne związane ze stosunkiem pracy, niezależnie od ich formy czy źródła finansowania. Podkreślił, że przychód pracownika powstaje, gdy świadczenie przynosi wymierną korzyść majątkową, taką jak zaoszczędzenie wydatków lub zwiększenie aktywów. W przedmiotowym przypadku korzystanie z usług takich jak kursy językowe czy konsultacje medyczne stanowi realne przysporzenie majątkowe, ponieważ pracownik unika kosztów, które poniósłby, gdyby pracodawca nie zapewnił tego świadczenia.
W dalszej części interpretacji KIS odwołała się do wyroku Trybunału Konstytucyjnego (sygn. akt K 7/13), wskazując, że świadczenie uznawane za przychód musi być dobrowolne, spełnione w interesie pracownika oraz indywidualnie przypisane. Organ doszedł do wniosku, że w analizowanej sprawie wszystkie te warunki zostały spełnione – dostęp do platformy jest zależny od zgody pracownika, świadczenie służy głównie jego osobistym potrzebom, a wartość świadczenia można łatwo ustalić na podstawie wysokości ponoszonych przez pracodawcę kosztów oraz liczby pracowników uczestniczących w programie.
„Mając na uwadze powyższe, zapewnienie pracownikom darmowego dostępu do platformy (...) będzie stanowiło dla nich nieodpłatne świadczenie, którego wartość należy doliczyć do przychodów ze stosunku pracy, określonych w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Państwo natomiast będą pełnili obowiązki płatnika, o których mowa w art. 32 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych” - podsumował dyrektor KIS.