Możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od samolotu.

Interpretacja indywidualna - stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

19 sierpnia 2024 r. wpłynął Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od samolotu.

Uzupełnił go Pan - w odpowiedzi na wezwanie - pismem z 22 października 2024 r. (wpływ 25 października 2024 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Podatnik to polski rezydent podatkowy, prowadzący jednoosobową działalność gospodarczą pod firmą „(...)”. JDG jest zaewidencjonowana w CEIDG. Przedsiębiorca jest czynnym podatnikiem VAT. Kod PKD przeważającej działalności to: 62.01.Z właściwy dla działalności związanej z oprogramowaniem. Faktycznie wykonywana działalność związana jest z oprogramowaniem, wynajmem i dzierżawą środków transportu lotniczego (PKD: 77.35.Z), doradztwem w zakresie informatyki (PKD: 62.02.Z). Przychody uzyskiwane z działalności są rozliczane na zasadach ogólnych.

W styczniu 2024 r. Przedsiębiorca (dalej również Kupujący) rozszerzył zakres wykonywanej działalności gospodarczej o świadczenie usług opisanych pod PKD: 77.35. Z tj. o wynajem i dzierżawę środków transportu lotniczego. By taką działalność prowadzić w dniu 9 stycznia 2024 r. zawarł z innym przedsiębiorcą: Spółką B. Sp. z o.o. Sp. k. NIP: (...) (dalej Sprzedawca lub Korzystający) „Umowę przedwstępną sprzedaży”, której przedmiotem był samolot jednośmigłowy (...) (rok produkcji 2020). Wynikało w niej, że przyrzeczona umowa sprzedaży zostanie zawarta do końca stycznia 2024 r. Cenę samolotu ustalono na (...) zł plus VAT. Sprzedawca oświadczył, że w dacie zawarcia umowy przedwstępnej wolne będzie od jakichkolwiek obciążeń i roszczeń na rzecz osób trzecich i nie toczy się również przeciwko niemu postępowanie egzekucyjne. Gdyby zaś po zawarciu niniejszej umowy ujawniło się istnienie jakiegokolwiek obciążenia zbywanego prawa, sprzedawca zobowiązuje się je uregulować. Podatnik jako kupujący w dniu zawarcia umowy miał na rzecz sprzedawcy przelać tytułem zadatku (...) zł. Zadatek został przekazany w dniu zawarcia umowy przedwstępnej, czyli 9 stycznia 2024 r.

Z uwagi na fakt, że Sprzedawca korzystał z samolotu w oparciu o umowę leasingu - w dniu 11 marca 2024 r. doszło do zawarcia „Porozumienia” pomiędzy nim czyli Korzystającym a Finansującym: czyli C. Sp. z o.o. Z projektu ww. „Porozumienia”, którą udostępniono Kupującemu wynikało, że strony umowy leasingu zdecydowały o jej rozwiązaniu. Wobec rozwiązania umowy leasingu Korzystający miał nabyć przedmiot leasingu od Finansującego za cenę (...) EUR netto powiększoną o podatek VAT. Zapłata z tego tytułu miała nastąpić przelewem do dnia 13-03-2024. Finansujący zobowiązał się wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż w terminie 7 dni od daty wpływu środków na swój rachunek. Z tytułu wcześniejszego rozwiązania umowy Korzystający miał zapłacić opłatę manipulacyjną w kwocie (...) PLN netto plus VAT. I tą transakcję Finansujący zobowiązał się udokumentować stosowną fakturą VAT.

Strony „Porozumienia" ustaliły , że wszelkie powyższe należności zostaną uregulowane jednak nie przez Korzystającego, ale przez Kupującego. Zgodnie z wiedzą Podatnika był to warunek konieczny wyrażenia przez Finansującego zgody na wcześniejsze rozwiązane umowy leasingu w celu sprzedaży jej przedmiotu. Zaś w przypadku braku zapłaty przez osobę wymienioną w zdaniu poprzednim, bądź zapłatę jedynie części należności, zobowiązanym do zapłaty miał pozostać Korzystający, a Finansującemu przysługiwały wszelkie uprawnienia wynikające z niniejszego Porozumienia. W związku z zawarciem „Porozumienia" Finansujący w dniu 13 marca 2024 r. wystawił fakturę proformę z tytułu sprzedaży środków trwałych na kwotę netto: (...) Euro oraz VAT: (...) Euro. Sposób zapłaty: przelew.

Tego samego dnia, czyli 13 marca 2024 r., zawarta została umowa sprzedaży samolotu pomiędzy Sprzedawcą a Kupującym. Zanim jednak to nastąpiło, w dniu 12 marca 2024 r., do Kupującego zgłosił się Komornik Sądowy z informacją, że prowadzi wobec Sprzedającego postępowanie egzekucyjne z wniosku wierzyciela D. Sp. z o.o. Łączna kwota dochodzonych należności z tego tytułu wynosiła 136 480.09 zł.

W umowie sprzedaży samolotu zapisano między innymi, że pełna cena sprzedaży będzie płatna przez Kupującego w taki sposób, że jedynie jej część trafi do Sprzedającego. Reszta zostanie zapłacona do Finansującego leasing (czyli E. sp. z o.o. w imieniu Sprzedającego) oraz przeznaczona na pokrycie zajęcia komorniczego. Łączną cenę sprzedaży ustalono na kwotę, taką jaka została zapisana w umowie przedwstępnej, tj. (...).00 zł netto + należny podatek VAT w stawce 23%. W umowie zapisano, że Sprzedający jest zobowiązany do wystawienia faktury na pełną cenę sprzedaży i przekazanie jej Kupującemu w dniu otrzymania faktury na zakończenie umowy leasingu, nie później niż w ciągu 10 dni od zawarcia niniejszej umowy. Zgodnie z umową prawo własności samolotu miało zostać przeniesione na Kupującego po kumulatywnym spełnieniu następujących przesłanek: zaksięgowaniu na rachunku Finansującego należnych mu kwot oraz zapłaty reszty ceny sprzedaży na rachunku Sprzedającego.

Załączniki do umowy stanowiły „Porozumienie o rozwiązaniu leasingu"; faktura proforma nr (...) z dnia 13 marca 2024 r. wystawiona przez Sprzedającego na rzecz Kupującego na pełną cenę sprzedaży na którą składała się kwota netto: (...).00 zł oraz VAT: (...) zł z rachunkiem do zapłaty ujętym na „Białej Liście" oraz „Protokół przekazania samolotu”. W tym ostatnim dokumencie strony umowy własnoręcznymi podpisami potwierdziły, że do przekazania przedmiotu umowy sprzedaży na rzecz Kupującego doszło 13 marca 2024 r. o godz. 13.05. Kupujący uiścił cenę za samolot tak jak to zostało ustalone w umowie. Na rzecz Finansującego przekazał w PLN łączną kwotę: (...) zł. Na rzecz Komornika: (...) zł. Na rzecz Sprzedawcy - poza zadatkiem w kwocie (...) zł - po podpisaniu właściwej umowy trafiło łącznie: (...) zł z czego: 362 250.00 zł zostało przelane na konto VAT.

W obu umowach, jej strony występowały jako podmioty prowadzące działalność gospodarczą wraz z podaniem ich szczegółowych danych wraz z siedzibami oraz numerami NIP. W chwili przeprowadzania transakcji strony umowy były czynnymi podatnikami VAT. posiadającymi wpis na „Białą Listę”. Ten status nie zmienił się do dnia złożenia niniejszego wniosku. Fakt objęcia transakcji VAT został dodatkowo jasno i wyraźnie opisany, poprzez wskazanie, że cena sprzedaży samolotu składa się z kwoty netto + VAT. W umowie z 13.03.2024 r. dodatkowo określono stawkę VAT jako 23%. Precyzyjnie opisano też przedmiot umowy: jako zobowiązanie do sprzedaży samolotu: (...) o numerze seryjnym (...) i znakach (...). Ponadto w „Umowie sprzedaży samolotu" z dnia 13 marca 2024 r. opis przedmiotu sprzedaży rozszerzono tak, że przedstawiał się następująco: samolot (...) - płatowiec z silnikiem, śmigłem, ze wszystkimi elementami, częściami i komponentami zabudowanymi do płatowca i wnętrza, kompletnym wyposażeniem awionicznym, kompletnym wyposażeniem fabrycznym, pełną dokumentacją, zarejestrowany pod znakami "(...)" w Polskim Urzędzie Lotnictwa Cywilnego, rok produkcji: 2020, numer seryjny: (...).

Kupujący, pomimo zapłaty całości ceny oraz odbioru samolotu - nie otrzymał od Sprzedawcy faktury VAT dokumentującej transakcję. Brak tego dokumentu utrudnia mu rejestrację samolotu w Urzędzie Lotnictwa Cywilnego, co z kolei uniemożliwia nie tylko odpłatny wynajem, ale w ogóle wykonywanie lotów. Kupujący ma dostęp do samolotu i ponosi koszty jego utrzymania, w tym wynikające z jego hangarowania. Z informacji uzyskanych w Urzędzie Lotnictwa wynika, że do tego organu trafiła faktura VAT wystawiona przez Sprzedawcę jako dowód sprzedaży. Ale Sprzedawca wystawił ją na rzecz innego niż Podatnik podmiotu. Podatnik o całej sprawie zawiadomił policję. Z informacji uzyskanych w Urzędzie Lotnictwa Cywilnego wynika, że wkrótce powinno dojść do przerejestrowania samolotu na dane Podatnika. Podatnik o braku wystawienia faktury VAT, dokumentującej sprzedaż samolotu, powiadomił również Naczelnika Urzędu Skarbowego właściwego dla sprzedawcy, czyli w (…) oraz Naczelnika (…) Urzędu Celno - Skarbowego w (…).

Doprecyzowanie i uzupełnienie stanu faktycznego

Samolot spełnia definicję środka trwałego w myśl art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z powyższym przepisem, aby dany składnik majątku mógł być uznany za środek trwały, musi stanowić własność lub współwłasność podatnika, być kompletny i zdatny do użytku oraz nabyty lub wytworzony we własnym zakresie. Dodatkowo, musi być wykorzystywany na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej i posiadać przewidywany okres użytkowania dłuższy niż jeden rok.

W przypadku samolotu, który nabył Wnioskodawca, wszystkie te warunki są spełnione. Po dokonaniu zakupu samolot stał się własnością Wnioskodawcy, co jest pierwszym wymaganym warunkiem do uznania go za środek trwały. Samolot, jako środek transportu, będzie kompletny i w pełni zdatny do użytku w momencie wprowadzenia go do ewidencji środków trwałych - będzie spełniał wszelkie wymogi techniczne oraz prawne, umożliwiające jego natychmiastowe użycie w celach, do których jest przeznaczony.

Co więcej, samolot będzie wykorzystywany w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, a jego główną funkcją będzie dalszy najem/dzierżawa. Należy również podkreślić, że samolot, jako składnik majątku o wysokiej wartości i trwałości, będzie użytkowany przez okres znacznie dłuższy niż rok, co wypełnia kolejne kryterium wynikające z ustawy. Dzięki temu spełnia definicję środka trwałego, ponieważ jego użytkowanie ma charakter długofalowy.

Wnioskodawca posiada już decyzję i świadectwo rejestracji. Urząd Lotnictwa Cywilnego dokonał rejestracji samolotu dnia 2 października 2024 r. ULC uznał prawidłowość wykonania umowy sprzedaży i przejścia własności na Wnioskodawcę.

Warto podkreślić, że rejestracja samolotu w ULC jest procesem odrębnym od kwestii dokumentacji podatkowej i fakturowej. Kluczowym elementem dla dokonania rejestracji w ULC jest potwierdzenie przeniesienia własności oraz spełnienie wymogów technicznych i formalnych, które pozwalają na użytkowanie statku powietrznego w przestrzeni powietrznej. Urząd Lotnictwa Cywilnego, po przeanalizowaniu umowy sprzedaży, uznał, że doszło do prawidłowego wykonania umowy oraz skutecznego przeniesienia własności samolotu na Wnioskodawcę.

W związku z tym, mimo braku faktury, nie było przeszkód do uzyskania rejestracji samolotu. Decyzja ULC oraz świadectwo rejestracji jednoznacznie potwierdzają, że Wnioskodawca jest prawnym właścicielem samolotu.

Wnioskodawca od stycznia 2024 r. rozszerzył zakres wykonywanej działalności gospodarczej o świadczenie usług opisanych pod PKD: 77.35. Z tj. o wynajem i dzierżawę środków transportu lotniczego.

Zakup samolotu jest niezbędny do realizacji rozszerzenia działalności Wnioskodawcy, która w efekcie końcowym przyniesie dochód, między innymi z wynajmu na rzecz zarówno osób fizycznych jak i przedsiębiorców. W tym przypadku samolot jest narzędziem niezbędnym do realizacji usług przewozu, co stanowi element działalności gospodarczej Wnioskodawcy w tym zakresie.

Bez nabycia tego środka transportu Wnioskodawca nie mógłby świadczyć usług związanych z wynajmem samolotu, co oznacza, że zakup ten bezpośrednio umożliwia osiągnięcie przychodów w ramach nowo rozwiniętego segmentu działalności.

Na dzień składania uzupełnienia do wniosku o wydanie interpretacji podatkowej, samolot nie został wprowadzony do ksiąg, więc klasyfikacja jeszcze nie nastąpiła.

Jednakże, zgodnie z obowiązującymi przepisami oraz zasadami klasyfikacji środków trwałych, można jednoznacznie wskazać, że samolot, jako środek transportu lotniczego, zostanie zaklasyfikowany do grupy 7 - Środki transportu, podgrupy 78 - Środki transportu powietrznego a konkretny rodzaj dla samolotów to 780 - Samoloty i śmigłowce. Symbol KŚT dla samolotów to zatem 780. Rodzaj ten obejmuje:

• samoloty towarowe i transportowe,
• samoloty pasażerskie,
• samoloty rozpoznawcze, patrolowe, szturmowe, poszukiwania okrętów podwodnych, bombowe,
• samoloty szkolno-treningowe,
• samoloty sanitarne, ratownicze,
• samoloty do obsługi rolnictwa,
• samoloty do wykonywania fotografii, doświadczalne i inne
• Obiekt stanowi samolot wraz ze stałym wyposażeniem, normalnym oraz specjalnym.
• Rodzaj ten nie obejmuje:
• spadochronów, sklasyfikowanych w rodzaju 789,
• hydroplanów, sterowców, sklasyfikowanych w rodzaju 789

Na dzień składania uzupełnienia do wniosku o wydanie interpretacji podatkowej, Wnioskodawca posiada już decyzję ULC, która została wydana 2 października 2024 r. Decyzja ta pozwala na pełne korzystanie z samolotu, w tym na jego wynajem. Zgodnie z przepisami dotyczącymi środków trwałych, ich wprowadzenie do ewidencji powinno nastąpić najpóźniej w miesiącu ich przekazania do użytkowania. W związku z tym Wnioskodawca planuje niezwłocznie wprowadzić samolot do ewidencji środków trwałych.

Zgodnie z zasadami dotyczącymi środków trwałych przeznaczonych do wynajmu, wprowadzenie samolotu do ewidencji następuje w momencie, gdy staje się on przedmiotem oferty najmu. W związku z prowadzonymi działaniami, Wnioskodawca podejmował wstępne kroki w celu nawiązania współpracy, rozmawiając z kilkoma zainteresowanymi osobami. W ramach tych działań odbyło się spotkanie poświęcone tej sprawie oraz prowadzono komunikację poprzez wymianę wiadomości SMS. Wnioskodawca dysponuje świadkami (5-7 osób), którzy mogą potwierdzić prowadzenie rozmów oraz zainteresowanie ofertą.

Należy jednak zaznaczyć, że na tym etapie nie składano formalnych ofert handlowych, nie przedstawiano szczegółowych cen ani projektów umów.

W tym przypadku, po uzyskaniu decyzji ULC, samolot spełnia wszystkie warunki niezbędne do jego użytkowania, co oznacza, że może być również oferowany do wynajmu. Wprowadzenie samolotu do ewidencji środków trwałych nastąpi niezwłocznie, a odpisy amortyzacyjne zostaną rozpoczęte w miesiącu następującym po miesiącu jego przekazania do użytkowania.

Chociaż samolot został zakupiony wcześniej, to jego pełne użytkowanie, w tym możliwość amortyzacji, było zależne od uzyskania decyzji ULC. W związku z tym, samolot zostanie wprowadzony do ewidencji środków trwałych w miesiącu jego faktycznego oddania do użytkowania - czyli po wydaniu decyzji ULC. Wnioskodawca rozpocznie amortyzację samolotu od miesiąca następującego po miesiącu wprowadzeniu go do ewidencji.

Na dzień składania uzupełnienia do wniosku o wydanie interpretacji podatkowej, metoda amortyzacji nie została jeszcze wybrana przez Wnioskodawcę. Natomiast w momencie wprowadzenia samolotu do ewidencji środków trwałych, wybór odpowiedniej metody amortyzacji zostanie dokonany zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz zasadami wynikającymi z przepisów dotyczących amortyzacji środków trwałych.

Wnioskodawca rozważa zastosowanie liniowej metody amortyzacji, która jest najczęściej stosowaną i najbardziej przewidywalną metodą w przypadku środków trwałych o znacznej wartości, takich jak samoloty. Metoda liniowa, przewidziana w art. 22h ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, pozwala na równomierne rozliczanie kosztów amortyzacji przez cały okres użytkowania środka trwałego.

Dodatkowo zgodnie z interpretacją indywidualną z dnia 29 października 2020 r., wydaną przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, nr: 0111-KDIB1-1.4010.335.2020.2.NL: Należy zwrócić uwagę, że do samolotów nie mają zastosowania przepisy ograniczające możliwość zaliczania odpisów amortyzacyjnych tak jak w przypadku samochodów (art. 16 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).

Zatem zarówno odpisy amortyzacyjne będą stanowiły koszty uzyskania przychodów jak również w przypadku kosztów eksploatacyjnych Wnioskodawca będzie miał prawo rozliczyć je w pełnej wysokości.

Dla przedmiotowego samolotu zastosowanie znajdzie 14% roczna stawka amortyzacyjna.

Samolot będzie dzierżawiony/wynajmowany osobom fizycznym i przedsiębiorstwom. Wnioskodawca planuje wynajmować samolot w zależności od zgłaszanych potrzeb i zapotrzebowania na tego typu usługi.

Finansujący w dniu 13 marca 2024 r. wystawił fakturę proforma na sprzedaż środków trwałych Proforma na rzecz B. Sp. z o.o. Sp.k .

Ze spółką B. Sp. z o.o. Sp.k. o NIP: (...), Wnioskodawca zawarł „Umowę przedwstępną sprzedaży”, której przedmiotem był samolot jednośmigłowy.

Wspomniana faktura dotyczy przedmiotowego samolotu: (...) o numerze seryjnym (...), rok produkcji: 2020 i znakach (...).

Faktura proforma została wystawiona w związku z wcześniejszym rozwiązaniem umowy leasingu pomiędzy Korzystającym (B. Sp. z o.o. Sp.k) a Finansującym (E. Sp. z o.o.). Strony zawarły "Porozumienie", na mocy którego Korzystający miał nabyć przedmiot leasingu (samolot) od Finansującego za kwotę (...) EUR netto plus VAT, z płatnością do 13 marca 2024 r. Zgodnie z porozumieniem, płatność miała być dokonana przez Wnioskodawcę, co było warunkiem zgody na wcześniejsze rozwiązanie umowy leasingu. Wystawienie faktury proforma odzwierciedlało ustalone warunki transakcji i miało na celu sfinalizowanie sprzedaży po otrzymaniu środków. Z uwagi na fakt, że Sprzedawca korzystał z samolotu w oparciu o umowę leasingu - w dniu 11 marca 2024 r. doszło do zawarcia, „Porozumienia” pomiędzy nim, czyli Korzystającym a Finansującym:, czyli E. Sp. z o.o. Z projektu ww. „Porozumienia”, którą udostępniono Kupującemu wynikało, że strony umowy leasingu zdecydowały o jej rozwiązaniu. Wobec rozwiązania umowy leasingu Korzystający miał nabyć przedmiot leasingu od Finansującego za cenę (...) EUR netto powiększoną o podatek VAT. Zapłata z tego tytułu miała nastąpić przelewem do dnia 13-03-2024. Finansujący zobowiązał się wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż w terminie 7 dni od daty wpływu środków na swój rachunek.

Z tytułu wcześniejszego rozwiązania umowy dodatkowo Korzystający miał zapłacić opłatę manipulacyjną w kwocie (...) PLN netto plus VAT. I tą transakcję Finansujący zobowiązał się udokumentować stosowną fakturę VAT.

Strony, Porozumienia” ustaliły, że wszelkie powyższe należności zostaną uregulowane jednak nie przez Korzystającego, ale przez Kupującego. Zgodnie z wiedzą Podatnika był to warunek konieczny wyrażenia przez Finansującego zgody na wcześniejsze rozwiązane umowy leasingu w celu sprzedaży jej przedmiotu. Zaś w przypadku braku zapłaty przez osobę wymienioną w zdaniu poprzednim, bądź zapłatę jedynie części należności, zobowiązanym do zapłaty miał pozostać Korzystający, a Finansującemu przysługiwały wszelkie uprawnienia wynikające z niniejszego Porozumienia. W związku z zawarciem, „Porozumienia” Finansujący w dniu 13 marca 2024 r. wystawił fakturę proformę z tytułu sprzedaży środka trwałego na kwotę netto: (...) Euro oraz VAT: (...) Euro. Sposób zapłaty: przelew. Tego samego dnia, czyli 13 marca 2024 r., zawarta została umowa sprzedaży samolotu pomiędzy Sprzedawcą a Kupującym.

W „Umowie sprzedaży samolotu” zapisano między innymi, że pełna cena sprzedaży będzie płatna przez Kupującego w taki sposób, że jedynie jej część trafi do Sprzedającego. Reszta zostanie zapłacona do Finansującego leasing, (czyli E. sp. z o.o. w imieniu Sprzedającego) oraz przeznaczona na pokrycie zajęcia komorniczego. Łączną cenę sprzedaży ustalono na kwotę, taką jak została zapisana w umowie przedwstępnej, tj. (...),00 zł netto + należy podatek VAT w stawce 23%. W umowie zapisano, że Sprzedający jest zobowiązany do wystawienia faktury na pełną cenę sprzedaży i przekazanie jej Kupującemu w dniu otrzymania faktury na zakończenie umowy leasingu, nie później niż w ciągu 10 dni od zawarcia niniejszej umowy. Zgodnie z umową prawo własności samolotu miało zostać przeniesione na Kupującego po kumulatywnym spełnieniu następujących przesłanek: zaksięgowaniu na rachunku Finansującego należnych mu kwot oraz zapłaty reszty ceny sprzedaży na rachunku Sprzedającego.

Załączniki do ww. umowy stanowiły, „Porozumienie o rozwiązaniu leasingu”; faktura pro forma nr (…) z dnia 13 marca 2024 r. wystawiona przez Sprzedającego na rzecz Kupującego na pełną cenę sprzedaży, na którą składała się kwota netto: (...),00 zł oraz VAT: (...) zł z rachunkiem do zapłaty ujętym na, Białej Liście” oraz „Protokół przekazania samolotu”.

W tym ostatnim dokumencie strony umowy własnoręcznym podpisami potwierdziły, że do przekazania przedmiotu umowy sprzedaży na rzecz Kupującego doszło 13 marca 2024 r. o godz. 13.05. Kupujący uiścił cenę za samolot tak jak to zostało ustalone w umowie. Na rzecz Finansującego przekazał w PLN łączną kwotę: (...) zł. Na rzecz Sprzedawcy - poza zadatkiem w kwocie (...) - po podpisaniu właściwej umowy trafiło łącznie: (...) zł, z czego: (...) zł zostało przelane na konto VAT.

Przedmiotem zapytania nie jest ustalenie wartości początkowej samolotu, ale czy Wnioskodawca będzie mógł poniesiony wydatek uwzględnić w kosztach uzyskania przychodu JDG, poprzez dokonywanie odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środka trwałego.

Pytanie

Czy w związku z zawarciem umowy sprzedaży, zapłatą całości ceny (wraz z VAT) za samolot zgodnie z jej zapisami i protokolarne przejęcie samolotu, który planuje Pan wykorzystywać do prowadzenia działalności gospodarczej - będzie mógł Pan poniesiony wydatek uwzględnić w kosztach uzyskania przychodu JDG, poprzez dokonywanie odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środka trwałego?

Pana stanowisko w sprawie

Pana zdaniem, poniesiony wydatek, będzie stanowić koszt uzyskania przychodu na podstawie art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych. Takiej oceny prawa do zaliczenia wydatku do kosztów uzyskania przychodów nie zmienia okoliczność, że z tytułu sprzedaży samolotu Sprzedawca nie wystawił faktury VAT. Wynika to z faktu, że transakcja została faktycznie przeprowadzona oraz udokumentowana w sposób wystarczający innymi dowodami, w danym stanie faktycznym, poprzez „Umowę sprzedaży samolotu’', z której wynikają wszystkie niezbędne dane by mogła stanowić dowód zakupu.

1. Stosownie do treści art. 22 ust. 1 ustawy o PIT kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ww. ustawy. Katalog wyłączeń w art. 23 nie zawiera zapisu uniemożliwiającego zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od środków transportu. Ustawa zatem nie zawiera wykazu wydatków, które przesądzają o ich zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów.

2. W myśl powyższego przepisu, podatnik może rozliczać w kosztach uzyskania przychodów wszelkie wydatki, pod warunkiem ich związku z prowadzoną działalnością gospodarczą a ich poniesienie będzie miało wpływ na osiągane przychody. Zatem, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

• Wydatek został poniesiony przez podatnika tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątku podatnika.
• Jest definitywny tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona.
• Pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą.
• Poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów.
• Został właściwie udokumentowany.
• Nie może znajdować się w grupie wydatków, których nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

3. Oznacza to, że wszelkie poniesione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po włączeniach zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów pod warunkiem, że pozostają w związku przyczynowo skutkowym z osiąganymi przychodami.

4. Stosownie do art. 22 ust. 8 ww. ustawy, koszty uzyskania przychodów obejmują odpisy związane z zużyciem środków trwałych (odpisy amortyzacyjne), pod warunkiem że są one dokonywane zgodnie z przepisami zawartymi w art. 22a-22o oraz z uwzględnieniem art. 23 tej ustawy. Zdaniem Wnioskodawcy, nie ma więc przeciwwskazań, aby odpisy amortyzacyjne od zakupu samolotu stanowiły koszty uzyskania przychodów. Dodatkowo kolejną przesłanką zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów jest właściwe udokumentowanie wydatku.

5. Sposób dokumentowania kosztów został określony w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 23 grudnia 2019 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. poz. 2544). Zgodnie z § 11 ust. 3 rozporządzenia podstawą zapisów w księdze są dowody księgowe, którymi są:

1) faktury, faktury VAT RR. rachunki oraz dokumenty celne, zwane dalej „fakturami”, wystawione zgodnie z odrębnymi przepisami, lub

1c) dokumenty określające zmniejszenie kosztów uzyskania przychodów lub zwiększenie przychodów na podstawie art. 22p ustawy o podatku dochodowym, zawierające co najmniej:

a. datę wystawienia dokumentu oraz miesiąc, w którym dokonuje się zmniejszenia kosztów- uzyskania przychodów lub zwiększenia przychodów,

b. wskazanie faktury, a jeżeli nie istniał obowiązek wystawienia faktury, wskazanie umowy albo innego dokumentu, stanowiących podstawę do zaliczenia kosztu do kosztów uzyskania przychodów,

c. wskazanie kwoty, o którą podatnik zmniejsza koszty uzyskania przychodów lub zwiększa przychody,

d. podpis osoby sporządzającej dokument, lub

2) inne dowody, wymienione w § 12 i 13, stwierdzające fakt dokonania operacji gospodarczej zgodnie z jej rzeczywistym przebiegiem i zawierające co najmniej:

a. wiarygodne określenie wystawcy lub wskazanie stron (nazwę i adresy) uczestniczących w operacji gospodarczej, której dowód dotyczy,

b. datę wystawienia dowodu oraz datę lub okres dokonania operacji gospodarczej, której dowód dotyczy, z tym że jeżeli data dokonania operacji gospodarczej odpowiada dacie wystawienia dowodu, wystarcza podanie jednej daty,

c. przedmiot operacji gospodarczej i jego wartość oraz ilościowe określenie, jeżeli przedmiot operacji jest wymierny w jednostkach naturalnych,

d. podpisy osób uprawnionych do prawidłowego udokumentowania operacji gospodarczych

- oznaczone numerem lub w inny sposób umożliwiający powiązanie dowodu z zapisami księgowymi dokonanymi na jego podstawie.

6. Zgodnie z § 11 ust. 4 rozporządzenia w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów' i rozchodów: Dowód księgowy jest sporządzany w języku polskim. Treść dowodu jest pełna i zrozumiała; dopuszczalne jest stosowanie skrótów ogólnie przyjętych. Jeżeli w dowodzie jest podane wartościowe określenie operacji gospodarczej tylko w walucie obcej, podatnik posiadający ten dowód jest obowiązany przeliczyć walutę obcą na złote, zgodnie z zasadami określonymi w ustawie o podatku dochodowym. Wynik przeliczenia należy zamieścić w wolnych polach dowodu lub w załączniku do dowodu sporządzonego w walucie obcej.

7. Stosownie do § 13 ust. 1 niniejszego rozporządzenia: Na udokumentowanie zapisów w księdze, dotyczących niektórych kosztów (wydatków), mogą być sporządzone dokumenty zaopatrzone w datę i podpisy osób, które bezpośrednio dokonały wydatków (dowody wewnętrzne), określające: przy zakupie - nazwę towaru oraz ilość, cenę jednostkową i wartość, a w innych przypadkach - przedmiot operacji gospodarczych i wysokość kosztu (wydatku).

W myśl § 13 ust. 2 ww. rozporządzenia: Dowody, o których mowa w § 13 ust. 1, mogą dotyczyć wyłącznie:

1)zakupu, bezpośrednio od krajowego producenta lub hodowcy, produktów- roślinnych i zwierzęcych, nieprzerobionych sposobem przemysłowym lub przerobionych sposobem przemysłowym, jeżeli przerób polega na kiszeniu produktów roślinnych lub przetwórstwie mleka albo na uboju zwierząt rzeźnych i obróbce poubojowej tych zwierząt;

2)zakupu od ludności, sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) surowców roślin zielarskich i ziół dziko rosnących leśnych, jagód, owoców leśnych i grzybów leśnych (PKWiU ex 02.30.40.0);

3)wartości produktów roślinnych i zwierzęcych pochodzących z własnej uprawy lub hodowli prowadzonej przez podatnika;

4)zakupu w jednostkach handlu detalicznego materiałów pomocniczych;

5)kosztów diet i innych należności za czas podróży służbowej pracowników oraz wartości diet z tytułu podróży służbowych osób prowadzących działalność gospodarczą i osób z nimi współpracujących;

6)zakupu od ludności odpadów' poużytkowych, stanowiących surowce wtórne, z wyłączeniem zakupu (skupu) metali nieżelaznych oraz przeznaczonych na złom samochodów i ich części składowych;

7)wydatków związanych z opłatami za czynsz, energię elektryczną, telefon, wodę, gaz i centralne ogrzewanie, w części przypadającej na działalność gospodarczą; podstawą do sporządzenia tego dowodu jest dokument obejmujący całość opłat na te cele;

8)opłat sądowych i notarialnych;

9)wydatków związanych z parkowaniem samochodu w sytuacji, gdy są one poparte dokumentami niezawierającymi danych, o których mowa w § 11 ust. 3 pkt 3; podstawą wystawienia dowodu wewnętrznego jest bilet z parkometru. kupon, bilet jednorazowy załączony do sporządzonego dowodu.

9. Zgodnie z rozporządzeniem, podstawą zapisów są dowody księgowe, takie jak faktury, faktury VAT RR, rachunki oraz dokumenty celne, określane jako "faktury". Alternatywnie mogą to być dokumenty zmniejszające koszty uzyskania przychodów lub zwiększające przychody, które muszą zawierać m.in. datę wystawienia, wskazanie faktury lub umowy, kwotę zmniejszenia/zwiększenia oraz podpis osoby sporządzającej dokument. Inne dowody wymienione w § 12 i 13 powinny potwierdzać faktyczny przebieg operacji gospodarczej, zawierać dane wystawcy, daty, przedmiot operacji i podpisy uprawnionych osób. Dokumenty muszą być oznaczone numerem lub innym identyfikatorem umożliwiającym powiązanie z zapisami księgowymi.

10. Rozporządzenie w sprawie prowadzenia PKPiR określa rodzaje dokumentów oraz sposób prowadzenia księgi. Nie jest to jednak akt formułujący prawa i możliwości potraktowania danego wydatku jako koszt. Tu wiążące dla podatników i organów podatkowych są przepisy ustaw o podatkach dochodowych. W analizowanej sprawie, będzie to ustawa o PIT, która posługuje się własnym, autonomicznym pojęciem kosztów uzyskania przychodów, które nie może być zawężane przez rozporządzenie. Rozporządzenie w sprawie PKPiR nie ma więc charakteru decydującego, jeżeli chodzi o możliwość uznania danego wydatku za koszt podatkowy.

11. W przypadku Wnioskodawcy prowadzącego PKPiR należy wskazać również art. 22 ust. 6b ustawy o PIT. Zgodnie z jego treścią: za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów uważa się dzień wystawienia faktury (rachunku) lub innego dowodu stanowiącego podstawę do zaksięgowania (ujęcia) kosztu.

12. W powyższego przepisu wynika, że podstawą do ujęcia kosztu może być nie tylko faktura ale również inny dowód.

13. Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie precyzuje, co oznacza "inny dowód". Natomiast, bezpośrednie odwołanie do przepisów ustawy o rachunkowości zawarte w art. 24a ust. 1 ustawy o PIT sugeruje, że pojęcie "innego dowodu", użyte w art. 22 ust. 5d. powinno być interpretowane zgodnie z przepisami ustawy o rachunkowości.

14. Stosownie natomiast do art. 21 ust. 1 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 120 z późn. zm.). dowód księgowy powinien zawierać co najmniej:

1)określenie rodzaju dowodu i jego numeru identyfikacyjnego;

2)określenie stron (nazwy, adresy) dokonujących operacji gospodarczej;

3)opis operacji oraz jej wartość, jeżeli to możliwe, określoną także w jednostkach naturalnych;

4)datę dokonania operacji, a gdy dowód został sporządzony pod inną datą - także datę sporządzenia dowodu;

5)podpis wystawcy dowodu oraz osoby, której wydano lub od której przyjęto składniki aktywów;

6)stwierdzenie sprawdzenia i zakwalifikowania dowodu do ujęcia w księgach rachunkowych przez wskazanie miesiąca oraz sposobu ujęcia dowodu w księgach rachunkowych (dekretacja), podpis osoby odpowiedzialnej za te wskazania.

15. Zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa podatkowego katalog środków dowodowych jest katalogiem otwartym a mianowicie zgodnie z art. 180 Ordynacji Podatkowej jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem.

16. Oznacza to, że wydatek może zostać udokumentowany w inny sposób niż za pomocą faktury. Powyższe zostało potwierdzone w wyroku NSA z 15 maja 2018 r., sygn. II FSK 1034/16: „Natomiast możliwość rozpoznania kosztu mimo braku faktury/rachunku zarezerwowana jest wyłącznie do przypadków, gdy brak ten ma charakter trwały; nie chodzi tu zatem o chwilowy brak faktury, wynikający z normalnego toku czynności wystawiającego ją podmiotu, czy nawet opóźnienia po jego stronie, ale o przypadki, kiedy faktura/rachunek w ogóle nie będą wystawione”.

17. Równocześnie wskazać należy wnioski płynące z wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 25 października 2023r., sygn. II FSK 337/21: „ o "faktycznym" poniesieniu wydatków świadczą przedłożone faktury, rachunki, umowy, czy nawet paragony, etc. odzwierciedlające rzeczywiście poniesiony wydatek, natomiast opina czy wycena biegłego zawsze będzie szacunkiem kosztów." W świetle wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego kluczowe w tym kontekście jest udokumentowanie wydatków za pomocą umowy, co jest szczególnie istotne dla Wnioskodawcy posiadającego taki dokument. Umowa, jako dowód księgowy, stanowi dokument potwierdzający rzeczywiste poniesienie kosztu.

18. Wnioskodawca uważa, iż spełnia warunki aby odpisy amortyzacyjne od wartości początkowej środka trwałego uznać za koszty uzyskania przychodów z prowadzonej działalności gospodarczej.

19. Tym samym, dany środek trwały w postaci samolotu, wykorzystywany będzie w działalności gospodarczej Wnioskodawcy. Celem zakupu jest świadczenie usług odpłatnego wynajmu samolotu, co oznacza, że będzie wpływał na zachowanie lub zwiększenie, obecnie lub w przyszłości przychodu, zatem wspomniany wydatek będzie stanowić koszty uzyskania przychodów. Wydatki te jako związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, faktycznie poniesione i właściwie udokumentowane mogą stanowić koszty uzyskania przychodów dla Wnioskodawcy. Transakcja ta pomimo braku udokumentowania fakturą VAT, została udokumentowana w wystarczający sposób przez szereg innych dowodów np. „Umowę sprzedaży samolotu" z dnia 13 marca 2024 r., z których w sposób prosty i precyzyjny wskazuje określenie wystawcy lub wskazanie stron (nazwę i adresy), datę wystawienia dowodu, przedmiot operacji gospodarczej, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę VAT, która z tej sprzedaży wynikała oraz podpisy osób uprawnionych.

20. Aby podatnik mógł uwzględnić w kosztach uzyskania przychodów wydatek na zakup samolotu wymagany jest związek między jego poniesieniem a powstaniem bądź możliwością powstania w przyszłości przychodu podatkowego. Zgodnie z przepisami podatkowymi każdy pojazd może stanowić środek trwały dla firmy, zasada ta obowiązuje również statki powietrze np. samoloty. Zauważyć należy, że składnik majątku może zostać poddany amortyzacji tylko w przypadku, kiedy w dniu przyjęcia jest zarówno kompletny, jak i zdatny do użycia a odpisy amortyzacyjne będą stanowiły koszty uzyskania przychodów, gdy środek trwały będzie używany w ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawcy oraz na jej potrzeby. Z powodu braku faktury VAT potwierdzającej zakup, rejestracja samolotu jest nadal niemożliwa, co obecnie uniemożliwia rozpoczęcie działalności wynajmu i generowanie przychodów. To opóźnienie powoduje, że choć podatnik ponosi koszty związane z utrzymaniem samolotu, nie osiąga z tego tytułu żadnych dochodów.

21. Stanowisko Wnioskodawcy znajduje potwierdzenie np. w licznych interpretacjach organów podatkowych dotyczących zbliżonych stanów faktycznych. Przykładowo w interpretacji Dyrektora Krajowej Administracji Skarbowej z dnia 27 października 2023 r., nr 0111-KDIB1-1.4010.472.2023.LAW: „podatnik, co do zasady nie ma obowiązku posiadania faktury dokumentującej zakup towaru lub usługi w momencie ujmowania w ciężar kosztów danej operacji gospodarczej. Zgodnie bowiem z brzmieniem przywołanych przepisów, w przypadku braku faktury za dzień poniesienia kosztu może być uznany dzień, na który ujęto koszt na podstawcie innego dowodu.”

22. Podobne stanowisko przyjął Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z 11 marca 2024 r., nr: 0115-KDIT3.4011.127.2024.1.PS w której podkreślił, że wydatek poniesiony, spełniający przesłanki wynikające z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, udokumentowany w sposób wymagany odrębnymi przepisami może być zaliczony do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej przez Pana działalności gospodarczej. Jednak należy wyjaśnić, że to na Panu spoczywa obowiązek prawidłowego udokumentowania wydatku, który może zostać skontrolowany w ewentualnym postępowaniu kontrolnym lub podatkowym.

23. Warto również podkreślić, że Ministerstwo Finansów również potwierdziło to w wyjaśnieniach opublikowanych 4 kwietnia 2018 roku na stronie internetowej Ministerstwa. Wyjaśnienia te. chociaż pierwotnie dotyczyły handlu kryptowalutami, mają uniwersalny charakter. Ministerstwo stwierdziło, że brak możliwości zaksięgowania określonych przychodów lub wydatków w podatkowej księdze przychodów i rozchodów - ze względu na brak wymaganej dokumentacji - nie wyklucza automatycznie uznania ich za przychód lub koszt uzyskania przychodu zgodnie z ustawą PIT. Jeśli podatnik w sposób rzetelny udokumentuje przychód lub koszt podatkowy, powinien to uwzględnić w bieżących zaliczkach na podatek oraz w rocznym rozliczeniu podatkowym.

24. Podsumowując:

1) Podatnik, który nie jest w stanie udokumentować nabycia samolotu fakturą VAT jest uprawniony do zaliczenia tej transakcji do kosztów uzyskania przychodów na podstawie innych posiadanych dowodów, w tym „Umowy sprzedaży samolotu”, zawartej w dniu 13 marca 2024 r. Wynika to z faktu, że dowody księgowe, powinny zawierać m.in. wskazanie stron uczestniczących w operacji gospodarczej, której dowód dotyczy. Jeżeli podatnik w alternatywny sposób dokładnie udokumentuje poniesione koszty podatkowe, powinien je uwzględnić w rozliczeniu kosztów uzyskania przychodów JDG.

2) Biorąc pod uwagę powyższe okoliczności, w ocenie Wnioskodawcy, w świetle art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych będzie przysługiwać mu prawo do zaliczenia w całości odpisów amortyzacyjnych, mimo braku posiadania faktury VAT a dokumentując zakup umową sprzedaży samolot do kosztów uzyskania przychodu.

3) Koszt uzyskania przychodu (KUP) związany z zakupem samolotu został udokumentowany nie tylko samą umową sprzedaży, ale także innymi istotnymi dokumentami:

• Protokół przekazania samolotu: Strony umowy własnoręcznie podpisały protokół, potwierdzając fizyczne przekazanie samolotu na rzecz Kupującego w dniu 13 marca 2024 r. o godzinie 13:05.
• Dokumenty przelewów: Kupujący dokonał zapłaty na rzecz Sprzedawcy, Leasingodawcy oraz Komornika, co zostało potwierdzone odpowiednimi przelewami bankowymi.
• Wniosek o przerejestrowanie samolotu: Kupujący złożył wniosek o przerejestrowanie samolotu w Urzędzie Lotnictwa Cywilnego.

4) Aby dokonać księgowania środka trwałego, dowód księgowy powinien zawierać co najmniej: określenie stron, datę sporządzenia, opis przedmiotu operacji gospodarczej oraz podpisy osób uprawnionych. Zatem „Umowy sprzedaży samolotu” stanowi dla Wnioskodawcy dowód zakupu środka trwałego.

5) Przepisy podatku dochodowym od osób fizycznych nie określają, w którym momencie środek trwały staje się kompletny i zdatny do użytku. Składnik majątku spełnia kryterium kompletności, jeżeli jest wyposażony we wszystkie elementy konstrukcyjne umożliwiające jego funkcjonowanie, zgodnie z przeznaczeniem. Poprzez sformułowanie "zdatny do użytku" należy rozumieć składnik majątku, który jest wyposażony we wszystkie elementy konstrukcyjne pozwalające na jego funkcjonowanie zgodnie z przeznaczeniem, ponadto sprawne technicznie i zalegalizowane prawnie w formie stosownych uprawnień, homologacji i pozwoleń na użytkowanie. Aktualnie samolot Wnioskodawcy oczekuje na rejestrację, która opóźnia się ze względu na brak faktury VAT. Wnioskodawca dołożył wszelkich starań aby zaistniałą sytuację wyjaśnić, zawiadamiając Policję oraz Naczelnika Urzędu Skarbowego właściwego dla sprzedawcy. Wkrótce powinno dojść do przerejestrowania samolotu na dane Podatnika.

6) Cena za samolot została zapłacona w sposób niestandardowy: jedynie część środków trafiła bezpośrednio do Sprzedawcy, a pozostała kwota została przeznaczona na spłatę zobowiązań wobec Komornika oraz Leasingodawcy. Jest to zgodne z zapisami umowy i wynika z konieczności uregulowania zobowiązań Sprzedawcy, co było warunkiem koniecznym do uzyskania prawa własności samolotu przez Wnioskodawcę. Ten układ płatności ma bezpośredni związek przyczynowo-skutkowy z osiąganymi przychodami, ponieważ zakup samolotu miał na celu wykorzystanie go w działalności gospodarczej, w tym przede wszystkim w wynajmie. Uregulowanie zobowiązań wobec Komornika i Leasingodawcy było niezbędne, aby Wnioskodawca mógł nabyć samolot i wprowadzić go do swojej działalności jako środek trwały.

7) Podatnik zakupił samolot z zamiarem uzyskiwania przychodów z jego wynajmu, co jest zgodne z rozszerzeniem działalności gospodarczej o działalność związaną z wynajmem i dzierżawą środków transportu lotniczego (PKD: 77.35.Z). Niemniej jednak, z uwagi na brak faktury VAT dokumentującej zakup, nie udało się jeszcze zarejestrować samolotu, co uniemożliwia obecnie prowadzenie działalności wynajmu i osiąganie przychodów z tego tytułu. To opóźnienie wpływa na brak generowania przychodów, mimo ponoszenia kosztów związanych z utrzymaniem samolotu.

8) Na wartość początkową środka trwałego, jakim jest samolot, składają się:

• Cena zakupu samolotu określona w umowie sprzedaży.
• Koszty dodatkowe związane z nabyciem samolotu, w tym opłaty na rzecz Leasingodawcy i Komornika, które były niezbędne do uzyskania prawa własności samolotu.
• Opłata za wpis do rejestru.

Wartość początkowa samolotu uwzględnia więc nie tylko samą cenę zakupu, ale także wszystkie dodatkowe koszty poniesione przez Wnioskodawcę, które były niezbędne do uzyskania pełnej własności samolotu.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Na wstępie zaznaczam, że przedmiotem niniejszej interpretacji jest wyłącznie możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej odpisów amortyzacyjnych dokonywanych od wartości początkowej wskazanego we wniosku samolotu. Natomiast zgodnie z Pana intencją i pytaniem przedmiotem niniejszej interpretacji nie jest kwestia ustalenia wartości początkowej samolotu.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 226):

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami. Kosztami uzyskania przychodów są więc wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

Aby wydatek poniesiony przez Podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodów, muszą zostać spełnione następujące warunki, tzn. dany wydatek:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność Podatnika przez osoby inne niż Podatnik),
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została Podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez Podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 23 wskazanej ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Decydującym czynnikiem pozwalającym zaliczyć dany wydatek do kosztów uzyskania przychodów jest zatem poniesienie go w celu osiągnięcia przychodu, przy czym każdy wydatek poza wyraźnie wskazanym w ustawie - wymaga indywidualnej oceny pod kątem adekwatnego związku z przychodami i racjonalności działania dla osiągnięcia przychodu. Przy kwalifikowaniu poniesionych wydatków, należy wziąć pod uwagę ich celowość oraz potencjalną możliwość przyczynienia się wydatku do osiągnięcia przychodu, a także racjonalność wydatków, to znaczy ich adekwatność do rzeczywistych potrzeb i zakresu prowadzonej działalności oraz konieczność ich poniesienia dla osiągnięcia przychodu. Przepisy prawa nie ograniczają możliwości zakupu na potrzeby działalności gospodarczej różnych środków transportu osobowego.

Warunkiem koniecznym dla uznania wydatków poniesionych na nabycie określonego składnika majątku, w tym przypadku samolotu, za koszt uzyskania przychodu jest jego wykorzystywanie na potrzeby i w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Podkreślenia wymaga fakt, iż wykazanie związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy eksploatacją tego samolotu a osiągniętym przychodem spoczywa na Panu. To Pan bowiem osiągać będzie korzyści polegające na możliwości zaliczenia wydatków poniesionych na nabycie samolotu do kosztów uzyskania przychodu i obniżeniu podstawy opodatkowania. Jak z powyższego wynika, podatnik ma zatem prawo do odliczenia dla celów podatkowych wszelkich poniesionych przez siebie wydatków, które nie zostały wymienione w art. 23 ww. ustawy - pod warunkiem, że ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na możliwość powstania przychodu (w tym zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów). Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Zgodnie z art. 22 ust. 8 ustawy:

Natomiast w myśl art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

 Środki trwałe stanowią jeden ze składników majątku trwałego firmy. Składnik majątku może zostać zaliczony do środków trwałych, jeżeli łącznie zostaną spełnione następujące warunki:

• stanowi on własność lub współwłasność podatnika,
• został nabyty lub wytworzony we własnym zakresie,
• jest kompletny i zdatny do użytku w dniu przyjęcia do używania,
• przewidywany okres używania tego składnika na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej jest dłuższy niż rok (decyzja w tym względzie należy do podatnika),
• składnik ten jest wykorzystywany przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo został oddany do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy leasingu, o której mowa w art. 23b ww. ustawy.

Wskazać przy tym należy, iż środki trwałe służą osiąganiu przychodów przez wiele lat, przez co ustawodawca zdecydował, że związane z nimi wydatki powinny być również rozliczane w dłuższym okresie czasu. Stąd wydatki na ich nabycie, wytworzenie lub ulepszenie, stosownie do art. 23 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie stanowią kosztu uzyskania przychodów, ale koszt taki stanowi ich zużycie mierzone amortyzacją (art. 22 ust. 8 tej ustawy).

Według art. 22d ust. 2 ustawy:

Podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych stanowi wartość początkowa środków trwałych ustalona zgodnie z zasadami określonymi w art. 22g ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Sposób ustalenia wartości początkowej środków trwałych jest zróżnicowany m.in. z uwagi na sposób ich nabycia.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że:

• od styczniu 2024 r. rozszerzył Pan zakres wykonywanej działalności gospodarczej o świadczenie usług wynajmu i dzierżawy środków transportu lotniczego,
• dokonał Pan zakupu samolotu (...) w marcu 2024 r.,
• samolot będzie wykorzystywany w ramach i na potrzeby prowadzonej (rozszerzonej w 2024 r. ) działalności gospodarczej,
• samolot będzie dzierżawiony/wynajmowany osobom fizycznym i przedsiębiorcom,
• zakupiony samolot spełnia definicję środka trwałego, o którym mowa w art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
• posiada Pan decyzję ULC na korzystanie z samolotu,
• zakwalifikował Pan samolot do KŚT tj. do grupy 7 podgrupy 78, rodzaj 780.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, iż jeżeli samolot, który Pan zakupił będzie uznany za środek trwały wykorzystywany w ramach prowadzonej przez Pana pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie usług wynajmu i dzierżawy środków transportu lotniczego (spełniający wszystkie przesłanki, o których mowa w cyt. art. 22a ust. 1 ww. ustawy, pozwalające uznać go za środek trwały), to będzie Pan mógł wydatki poniesione na jego nabycie zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów tej działalności, poprzez odpisy amortyzacyjne dokonywane od wartości początkowej ww. środka trwałego (samolotu), na zasadach określonych w przepisach art. 22a-22n ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stanowisko Pana uznano za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, obowiązujacego w dniu zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanego przez Pana w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Końcowo, należy wyraźnie zastrzec, że przy wydawaniu niniejszej interpretacji tut. Organ oparł się wyłącznie na opisie zdarzenia przyszłego ujętego we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest ustalenie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Jeżeli w wyniku ewentualnego postępowania podatkowego lub kontrolnego organy podatkowe ustalą, że przedstawiony we wniosku stan faktyczny/zdarzenie przyszłe różni się od rzeczywistego, to nie będzie mógł się Pan powołać na wydaną niniejszą interpretację indywidualną.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…).

Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).