Możliwość skorzystania z ulgi na powrót.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

8 sierpnia 2024 r. wpłynął Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy możliwości skorzystania z ulgi na powrót. Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 18 października 2024 r. (data wpływu 21 października 2024 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Jest Pan obywatelem Polski i w pełni korzysta Pan z praw obywatelskich. Z Polski do Irlandii wyjechał Pan we wrześniu 2018 roku, gdzie od razu rozpoczął Pan pracę. W Irlandii wynajmował Pan mieszkanie wraz ze znajomymi. Umowa najmu nie była napisana na Pana, lecz na Pana znajomego. W Irlandii nieprzerwanie pracował Pan od września 2018 roku do grudnia 2021 roku, na co posiada Pan dowody w postaci potwierdzeń zatrudnienia oraz dowodów wypłaty wynagrodzenia za pracę. Wyjazd do Irlandii był Pana pierwszym zagranicznym wyjazdem do pracy, wcześniej przebywał Pan na terytorium Polski. Do Polski wrócił Pan w styczniu 2022, na co nie posiada Pan żadnych dowodów, ponieważ podróżował Pan własnym samochodem. Pracę w Polsce rozpoczął Pan w połowie stycznia 2022 roku.

Uzupełnienie wniosku

Do Irlandii przeniósł się Pan w 2018 roku z zamiarem pobytu stałego. Jako osoba przebywająca i pracująca cały rok w Irlandii miał Pan odprowadzany podatek i składki ubezpieczeniowe przez pracodawcę. Na gruncie prawa irlandzkiego był Pan traktowany jako osoba, która dla celów podatkowych ma miejsce zamieszkania na terytorium Irlandii i rozliczał się Pan tam w latach 2019-2021 (posiada Pan kopie rozliczeń podatkowych).

W okresie od września 2018 do stycznia 2022 miał Pan stałe miejsce zamieszkania w Irlandii – wynajmował Pan tam mieszkanie przez cały okres pobytu. W Irlandii posiadał Pan konto bankowe oraz ubezpieczenie zdrowotne, które było bezpośrednio związane ze stosunkiem pracy. Jest Pan bezdzietnym kawalerem i w Irlandii przebywał Pan sam. Nie prowadził Pan aktywności społecznej ani politycznej, aktywność kulturalna polegała na wyjściach do kina oraz spotkaniach towarzyskich w miejscach publicznych oraz w pubach i kawiarniach. W Irlandii korzystał Pan ze służby zdrowia, a konkretnie z porad lekarza pierwszego kontaktu w przypadku choroby. W Irlandii nie rejestrował Pan telefonu, ponieważ Pana zdaniem jest to bardzo kosztowne dla osoby o Pana poziomie dochodów tam osiąganych. Korzystał Pan z bezpłatnego WiFi w mieszkaniu. Posiadał Pan tam samochód przywieziony z Polski, który zamierzał Pan zarejestrować, kiedy tylko Pana sytuacja finansowa by na to pozwoliła.

Do Polski, a konkretnie do rodziców, przyjeżdżał Pan co 2-3 miesiące, czasem co 4 miesiące i były to pobyty trwające około tydzień. W żadnym roku pomiędzy 2019 a 2021 pobyty te nie przekraczały 183 dni w roku. Był Pan i nadal jest zameldowany w domu Pana rodziców i tam przebywał w trakcie wizyt w Polsce. Pana najbliższymi osobami są rodzice, z którymi nie prowadził Pan wspólnego gospodarstwa domowego. W latach 2018-2021 bywał Pan u nich tylko gościem. Nie posiadał Pan i nadal nie posiada w Polsce żadnych nieruchomości. W Polsce nie posiadał Pan majątku, innych źródeł dochodu, oszczędności, kredytów, ani ubezpieczenia. Posiada Pan nadal konto bankowe, które założył przed 2018 rokiem. W Polsce nie prowadził Pan żadnej aktywności społecznej, politycznej, kulturalnej, ani obywatelskiej. Nie przynależał Pan do żadnej organizacji ani klubu. Nie korzystał Pan w Polsce ze służby zdrowia ani świadczeń społecznych. W Polsce miał Pan zarejestrowany telefon i samochód. Obie rzeczy użytkował Pan w Irlandii ze względu na o wiele niższy koszt rejestracji w Polsce niż w Irlandii.

Na pytanie:

„Czy moment, gdy skończyła się Pana umowa o pracę w Irlandii (grudzień 2021) miał znaczenie dla kwestii traktowania Pana na gruncie prawa irlandzkiego jako osoby, która ma miejsce zamieszkania dla celów podatkowych na terytorium Irlandii? Jeśli tak, jakie znaczenie?”

odpowiedział Pan, że miało to znaczenie o tyle, że przestał Pan tam pracować i nie odprowadzał Pan już tam podatku. Za 2021 rok miał Pan obowiązek jeszcze się rozliczyć w Irlandii. Celowo zakończył Pan pracę w grudniu 2021 roku, aby nie rozpoczynać kolejnego roku podatkowego w Irlandii, ponieważ chciał Pan już zacząć nowy rok podatkowy w Polsce.

Nie posiada Pan certyfikatu rezydencji. Posiada Pan zeznania podatkowe za okres 2018-2021, posiada Pan wyciągi bankowe za ten sam okres. Posiada Pan również kartę z numerem PPS (Personal Public Service Number), która wydawana jest osobom zamieszkałym na terenie Irlandii, dzięki któremu możliwe jest uzyskanie dostępu do świadczeń pomocy społecznej, instytucji państwowych i informacji w Irlandii.

Od stycznia 2022 roku ma Pan centrum interesów życiowych w Polsce. Od stycznia 2022 roku przebywa Pan w Polsce powyżej 183 dni w roku podatkowym, a Polska jest państwem, w którym stale Pan przebywa. Od 2022 roku uzyskuje Pan w Polsce tylko dochody z tytułu umowy o pracę i te dochody chce Pan objąć tzw. ulgą na powrót (zwolnieniem z art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Pytanie

Czy spełnia Pan wszystkie warunki ulgi na powrót i czy słusznie postąpił Pan korzystając z tzw. ulgi na powrót w rozliczeniu podatkowym za rok 2022 i 2023?

Pana stanowisko w sprawie

Według Pana spełnił Pan wszystkie warunki, aby skorzystać z tzw. ulgi na powrót w rozliczeniu podatkowym PIT-37 za rok 2022 i 2023, tj.:

-powrócił Pan do Polski po 31 grudnia 2021 roku,

-nie miał Pan zamieszkania na terytorium Polski w okresie trzech lat kalendarzowych poprzedzających bezpośrednio rok,

-posiada Pan obywatelstwo Polskie,

-na terytorium Irlandii przebywał Pan od września 2018 roku aż do powrotu na terytorium Polski, czyli do stycznia 2022 roku,

-nie korzystał Pan poprzednio ani w całości ani w części z tego zwolnienia.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.):

Wolne od podatku dochodowego są przychody podatnika, który przeniósł miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 85 528 zł, osiągnięte:

a) ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej i spółdzielczego stosunku pracy,

b) z umów zlecenia, o których mowa w art. 13 pkt 8,

c) z pozarolniczej działalności gospodarczej, do których mają zastosowanie zasady opodatkowania określone w art. 27, art. 30c albo art. 30ca albo ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym w zakresie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych,

d) z zasiłku macierzyńskiego, o którym mowa w ustawie z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa

– w czterech kolejno po sobie następujących latach podatkowych, licząc od początku roku, w którym podatnik przeniósł to miejsce zamieszkania, albo od początku roku następnego, z zastrzeżeniem ust. 39, 43 i 44.

Na podstawie art. 21 ust. 39 ww. ustawy:

Przy obliczaniu kwoty przychodów podlegających zwolnieniu od podatku na podstawie ust. 1 pkt 148 i 152-154 nie uwzględnia się przychodów podlegających opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym na podstawie niniejszej ustawy, zwolnionych od podatku dochodowego oraz od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 21 ust. 43 ww. ustawy:

Zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 152, przysługuje pod warunkiem, że:

1) w wyniku przeniesienia miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej podatnik podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu oraz

2) podatnik nie miał miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w okresie obejmującym:

a) trzy lata kalendarzowe poprzedzające bezpośrednio rok, w którym zmienił miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, oraz

b) okres od początku roku, w którym zmienił miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, do dnia poprzedzającego dzień, w którym zmienił miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, oraz

3) podatnik:

a) posiada obywatelstwo polskie, Kartę Polaka lub obywatelstwo innego niż Rzeczpospolita Polska państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub państwa należącego do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo Konfederacji Szwajcarskiej lub

b) miał miejsce zamieszkania:

– nieprzerwanie co najmniej przez okres, o którym mowa w pkt 2, w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego, Konfederacji Szwajcarskiej, Australii, Republice Chile, Państwie Izrael, Japonii, Kanadzie, Meksykańskich Stanach Zjednoczonych, Nowej Zelandii, Republice Korei, Zjednoczonym Królestwie Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej lub Stanach Zjednoczonych Ameryki, lub

– na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieprzerwanie przez co najmniej 5 lat kalendarzowych poprzedzających okres, o którym mowa w pkt 2, oraz

4) posiada certyfikat rezydencji lub inny dowód dokumentujący miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w okresie niezbędnym do ustalenia prawa do tego zwolnienia, oraz

5) nie korzystał uprzednio, w całości lub w części, z tego zwolnienia – w przypadku podatników, którzy ponownie przeniosą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Ww. przepisy zostały wprowadzone z dniem 1 stycznia 2022 r. przez art. 1 pkt 13 lit. a) tiret 13 ustawy z dnia 23 listopada 2021 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2021 r. poz. 2105 ze zm.). Z art. 53 ww. ustawy zmieniającej wynika, że:

Zwolnienie, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy zmienianej w art. 1, ma zastosowanie do podatników, którzy przenieśli miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej po dniu 31 grudnia 2021 r.

Zwolnienie przedmiotowe, o którym mowa w ww. art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, polega na zwolnieniu od podatku dochodowego niektórych przychodów osiągniętych w czterech kolejno po sobie następujących latach podatkowych przez podatników, którzy w wyniku przeniesienia po dniu 31 grudnia 2021 r. miejsca zamieszkania na terytorium Polski podlegają w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

Jak wynika z art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1) posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub

2) przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

W świetle art. 4a ww. ustawy:

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Definicja miejsca zamieszkania zawarta w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych obejmuje dwa kryteria: pobyt na terytorium Polski dłużej niż 183 dni w roku podatkowym lub posiadanie na terytorium Polski ośrodka interesów życiowych rozumianego jako centrum interesów osobistych lub centrum interesów gospodarczych. Przepisy te stosuje się z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest Polska.

Zatem w świetle przepisów prawa podatkowego miejsce zamieszkania nie jest tożsame z miejscem zameldowania.

Z analizy sprawy wynika, że do Polski wrócił Pan w styczniu 2022r. i w wyniku przeniesienia miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej podlega Pan w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Warunek wskazany w art. 21 ust. 43 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych został więc spełniony.

Do czasu powrotu do Polski, od września 2018 r. mieszkał Pan, pracował, korzystał ze świadczeń w Irlandii. Z analizy sprawy wynika zatem, że w okresie trzech lat kalendarzowych poprzedzających rok 2022, w którym przeprowadził się Pan na stałe do Polski, nie miał Pan miejsca zamieszkania na terytorium Polski, bowiem w okresie tym mieszkał Pan w Irlandii. Tak więc zrealizował Pan także wymagania wskazane w art. 21 ust. 43 pkt 2 lit. a) ww. ustawy. Spełnił Pan również warunek określony w art. 21 ust. 43 pkt 2 lit. b) ww. ustawy.

Co równie istotne, jako polski obywatel spełnił Pan również wymóg z art. 21 ust. 43 pkt 3 ww. ustawy.

Kolejnym istotnym kryterium umożliwiającym zastosowanie „ulgi na powrót” jest – stosownie do art. 21 ust. 43 pkt 4 ustawy – posiadanie certyfikatu rezydencji lub innych dowodów dokumentujących miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w okresie niezbędnym do ustalenia prawa do tego zwolnienia.

Zgodnie z art. 5a pkt 21 ww. ustawy:

Ilekroć w ustawie mowa jest o certyfikacie rezydencji - oznacza to zaświadczenie o miejscu zamieszkania podatnika dla celów podatkowych wydane przez właściwy organ administracji podatkowej państwa miejsca zamieszkania podatnika.

Z treści ww. regulacji wynika, że dokumentowanie miejsca zamieszkania dla celów podatkowych w okresie niezbędnym do ustalenia prawa do „ulgi na powrót” może alternatywnie nastąpić posiadanym przez podatnika certyfikatem rezydencji lub innym dowodem. Wystarczy zatem, że podatnik posiada inne dokumenty, które potwierdzą jego miejsce zamieszkania w innym państwie, niemniej muszą być to dokumenty potwierdzające miejsce zamieszkania dla celów podatkowych. Takimi dokumentami mogą być np. umowa o pracę, historia zatrudnienia, zagraniczne zeznania podatkowe, zagraniczna umowa najmu nieruchomości, paski wynagrodzeń, wyciągi bankowe czy też zagraniczne zaświadczenie od pracodawcy. Można w tym zakresie przedstawić również inne dowody.

Z opisu zdarzenia wynika, że posiada Pan dowody dokumentujące, że Pana miejsce zamieszkania dla celów podatkowych przed przyjazdem do Polski znajdowało się poza Polską (w Irlandii). Spełnił Pan zatem warunek wskazany w art. 21 ust. 43 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jednocześnie nie korzystał Pan wcześniej z ulgi, zatem spełnił Pan również warunki wynikające z art. 21 ust. 43 pkt 5 cytowanej ustawy podatkowej.

Biorąc powyższe pod uwagę, przysługuje Panu prawo do skorzystania z tzw. ulgi na powrót, o której mowa w art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w latach 2022-2025.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).