Opodatkowanie w Polsce wypłaconych odsetek od lokat i kont oszczędnościowych. - Interpretacja - null
Temat interpretacji
Temat interpretacji
Temat interpretacji
Temat interpretacji
Opodatkowanie w Polsce wypłaconych odsetek od lokat i kont oszczędnościowych.
Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe
Szanowny Panie,
stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest nieprawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
17 lipca 2024 r. wpłynął Pana wniosek z 15 lipca 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy opodatkowania w Polsce wypłaconych odsetek. Uzupełnił Pan wniosek – na wezwanie – pismem z 16 sierpnia 2024 r. (data wpływu 26 sierpnia 2024 r.).
Treść wniosku jest następująca:
Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego
Wraz z żoną od ponad 10 lat mieszka Pan i pracuje we Francji. Są Państwo Polakami. Od 2012 r. są Państwo francuskimi rezydentami podatkowymi. Rozliczają się Państwo tylko we Francji. Od kilku lat posiadają Państwo polskie produkty bankowe (lokaty, konta oszczędnościowe). Od tych produktów bankowych otrzymali lub otrzymają Państwo odsetki pomniejszone o podatek „Belki”. Art. 11.1 Konwencji zawartej pomiędzy Polską a Francją z 1975 r. przewiduje, że odsetki podlegają opodatkowaniu tylko w państwie rezydencji fiskalnej, czyli w Państwa przypadku we Francji. Jednakże w definicji słowa odsetki zawartej w art. 11.2 tej samej Konwencji nie ma mowy o odsetkach uzyskanych z lokat i kont oszczędnościowych.
Uzupełnienie opisu sprawy
Okres będący zapytania to 2022 i 2023 r.
Stałe miejsce zamieszkania dla celów podatkowych posiadał, posiada i będzie Pan posiadał we Francji.
Francuska administracja fiskalna wydaje certyfikat rezydencji podatkowej za dany okres. Nie jest możliwe uzyskanie certyfikatu na przyszły rok podatkowy. Posiada Pan francuskie certyfikaty podatkowe za rok 2022 i 2023 wydane 20 czerwca 2024 r.
Uzyskane przez Pana francuskie certyfikaty podatkowe zostały przedstawione w instytucjach bankowych w lipcu bieżącego roku. Instytucje bankowe, w których posiada Pan lokaty i konta oszczędnościowe, posiadają informację o Pana francuskim miejscu zamieszkania oraz o francuskim numerze identyfikacji podatkowej.
Wszystkie posiadane przez Pana lokaty oraz konta oszczędnościowe są otwarte na Pana jako osobę fizyczną. Od dochodów z posiadanych przez Pana lokat i kont oszczędnościowych zapłacił Pan podatek w dwóch krajach: w Polsce – tzw. „podatek Belki” 19% oraz we Francji 30% podczas rocznego zeznania podatkowego.
Pytania
1)Czy Bank ma prawo pobierać podatek Belki w przypadku gdy nie jest Pan polskim rezydentem podatkowym i jest o tym poinformowany?
2)Dlaczego podatek musiał być odprowadzony w dwóch krajach?
3)Co zrobić żeby uniknąć podwójnego opodatkowania w przyszłości?
4)Czy można domagać się ewentualnego zwrotu zapłaconego „podatku Belki”, jeżeli okaże się, że ten podatek był pobrany niezgodnie z prawem?
Pana stanowisko w sprawie
Według Pana, na mocy konwencji o unikaniu podwójnego opodatkowania pomiędzy Polską a Francją, podatek od dochodów z lokat i kont oszczędnościowych powinien Pan zapłacić w kraju rezydencji podatkowej, czyli we Francji.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest nieprawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.) w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2023 r.:
Osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).
Na podstawie art. 3 ust. 1a ww. ustawy:
Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:
1)posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2)przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
Natomiast art. 3 ust. 2a cytowanej ustawy stanowi, że:
Osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).
W świetle art. 3 ust. 2b ustawy:
Za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w ust. 2a, uważa się w szczególności dochody (przychody) z:
1)pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia;
2)działalności wykonywanej osobiście na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia;
3)działalności gospodarczej prowadzonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w tym poprzez położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład;
4)położonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieruchomości lub praw do takiej nieruchomości, w tym ze zbycia jej w całości albo w części lub zbycia jakichkolwiek praw do takiej nieruchomości;
5)papierów wartościowych oraz pochodnych instrumentów finansowych niebędących papierami wartościowymi, dopuszczonych do publicznego obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w ramach regulowanego rynku giełdowego, w tym uzyskane ze zbycia tych papierów albo instrumentów oraz z realizacji praw z nich wynikających
6)tytułu przeniesienia własności udziałów (akcji) w spółce, ogółu praw i obowiązków w spółce niebędącej osobą prawną lub tytułów uczestnictwa w funduszu inwestycyjnym, instytucji wspólnego inwestowania lub innej osobie prawnej i praw o podobnym charakterze lub z tytułu należności będących następstwem posiadania tych udziałów (akcji), ogółu praw i obowiązków, tytułów uczestnictwa lub praw - jeżeli co najmniej 50% wartości aktywów tej spółki, spółki niebędącej osobą prawną, tego funduszu inwestycyjnego, tej instytucji wspólnego inwestowania lub osoby prawnej, bezpośrednio lub pośrednio, stanowią nieruchomości położone na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa do takich nieruchomości;
6a) tytułu przeniesienia własności udziałów (akcji), ogółu praw i obowiązków, tytułów uczestnictwa lub praw o podobnym charakterze w spółce nieruchomościowej;
7)tytułu należności regulowanych, w tym stawianych do dyspozycji, wypłacanych lub potrącanych, przez osoby fizyczne, osoby prawne albo jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, mające miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, niezależnie od miejsca zawarcia umowy i wykonania świadczenia;
8)niezrealizowanych zysków, o których mowa w art. 30da.
Katalog dochodów (przychodów) wymienionych w cytowanym wyżej art. 3 ust. 2b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie jest katalogiem zamkniętym; wymienia jedynie przykładowe, najczęściej podejmowane czynności służące uzyskaniu przychodu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Główna zasada dotycząca ograniczonego obowiązku podatkowego wyrażona jest w art. 3 ust. 2a ww. ustawy, natomiast ust. 2b podaje tylko przykładowe rodzaje dochodów, które podlegają opodatkowaniu w Polsce i nie jest to wyliczenie wyczerpujące.
Według art. 4a ustawy:
Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.
Zasady opodatkowania w Polsce przychodów z tytułu odsetek reguluje art. 30a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Stosownie do art. 30a ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Od uzyskanych dochodów (przychodów) pobiera się 19% zryczałtowany podatek dochodowy, z zastrzeżeniem art. 52a z odsetek lub innych przychodów od środków pieniężnych zgromadzonych na rachunku podatnika lub w innych formach oszczędzania, przechowywania lub inwestowania, prowadzonych przez podmiot uprawniony na podstawie odrębnych przepisów, z zastrzeżeniem art. 14 ust. 2 pkt 5.
Jak wynika z art. 30a ust. 2 ustawy:
Przepis ten stosuje się z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. Jednakże zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub niepobranie (niezapłacenie) podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania dla celów podatkowych miejsca zamieszkania podatnika uzyskanym od niego certyfikatem rezydencji.
Na podstawie art. 5a pkt 21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Certyfikat rezydencji – oznacza zaświadczenie o miejscu zamieszkania podatnika dla celów podatkowych wydane przez właściwy organ administracji podatkowej państwa miejsca zamieszkania podatnika.
Certyfikat rezydencji jest dokumentem potwierdzającym określony stan faktyczny – miejsce rezydencji podatnika dla celów podatkowych, którym w przypadku podatników podatku dochodowego od osób fizycznych jest miejsce zamieszkania. Wydając takie zaświadczenie właściwy organ potwierdza, że – na moment wydania tego dokumentu, bądź na moment w nim określony – stan faktyczny wskazany w jego treści jest zgodny ze stanem faktycznym, wynikającym z ewidencji, rejestrów prowadzonych przez ten organ bądź z innych danych znajdujących się w jego posiadaniu; może zatem dotyczyć wyłącznie zaistniałych, tj. teraźniejszych lub przeszłych stanów faktycznych, nigdy przyszłych okoliczności faktycznych.
Płatnik stosuje stawkę podatku wynikającą z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub nie pobiera podatku zgodnie z taką umową jeżeli podatnik przedstawi certyfikat rezydencji potwierdzający jego miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w innym kraju.
Warunek udokumentowania miejsca zamieszkania podatnika za pomocą certyfikatu rezydencji w celu zastosowania niższej stawki podatku z umowy nie przesądza jednak o tym, że płatnik, w dniu dokonania wypłaty jest zobowiązany posiadać aktualny certyfikat rezydencji. Płatnik może, w dniu dokonania wypłaty, zastosować stawkę podatku wynikającą z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub zastosować zwolnienie zgodnie z taką umową.
Udokumentowanie rezydencji podatkowej może nastąpić zarówno przed, jak i po dokonaniu płatności. Jednakże w razie uzyskania certyfikatu po dokonaniu płatności, taki certyfikat powinien potwierdzać rezydencję podatkową za okres, w którym została dokonana płatność. Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie wymaga od płatnika posiadania certyfikatu rezydencji potwierdzającego miejsce zamieszkania podatnika w momencie dokonywania wypłaty należności z tytułów wymienionych w art. 30a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Płatnik może – mając jednak na względzie ryzyko odpowiedzialności na podstawie art. 30 § 1 Ordynacji podatkowej – zastosować zwolnienie od podatku bądź stawkę podatku wynikającą z umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, w oparciu o informacje uzyskane od podatnika bądź na podstawie uzyskanego wcześniej certyfikatu rezydencji i potwierdzenia przez podatnika, że dane w nim zawarte nie uległy zmianie. Nie zwalnia to jednak płatnika z obowiązku późniejszego uzyskania certyfikatu rezydencji dotyczącego okresu, w którym dokonana została ta wypłata.
W przypadku gdy podatnik nie przedstawił certyfikatu rezydencji stosuje się zasady opodatkowania przewidziane w at. 30a ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Z wniosku wynika, że jest Pan Polakiem. Od 10 lat mieszka Pan wraz z małżonką we Francji. Od kilku lat posiada Pan polskie produkty bankowe (lokaty, konta oszczędnościowe), od których otrzymał i otrzyma Pan odsetki pomniejszone o tzw. „podatek Belki”. Pana zdaniem, odsetki podlegają opodatkowaniu tylko w Pana państwie rezydencji, czyli we Francji.
W związku z powyższym, w Pana sprawie ma zastosowanie umowa między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Republiki Francuskiej w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w zakresie podatków od dochodu i majątku sporządzona w Warszawie dnia 20 czerwca 1975 r. (Dz. U. z 1977 r. nr 1 poz. 5) zmodyfikowana przez Konwencję wielostronną implementującą środki traktatowego prawa podatkowego mającą na celu zapobieganie erozji podstawy opodatkowania i przenoszeniu zysku, podpisaną przez Polskę oraz przez Francję dnia 7 czerwca 2017 r. (dalej: „Konwencja MLI”). Dniem wejścia w życie i stosowania postanowień Konwencji MLI dla Polski jest 1 lipca 2018 r., natomiast dla Francji 1 stycznia 2019 r.
Kwestia opodatkowania odsetek została zawarta w art. 11 omawianej umowy. Przepisy dotyczące odsetek nie zostały zmienione przez Konwencję MLI.
Zgodnie z art. 11 ust. 1 ww. umowy:
Odsetki, które pochodzą z jednego Umawiającego się Państwa i wypłacane są osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, podlegają opodatkowaniu tylko w tym drugim Państwie.
W świetle art. 11 ust. 2 Umowy:
Użyty w niniejszym artykule wyraz „odsetki” oznacza dochody z wierzytelności wszelkiego rodzaju, tak zabezpieczonych, jak i nie zabezpieczonych hipoteką lub klauzulą udziału w zyskach dłużnika, a w szczególności dochody z pożyczek publicznych i skryptów dłużnych, w tym również premie i udziały związane z powyższymi tytułami. Kary za zwłokę w wypłacie odsetek nie są traktowane jako odsetki w rozumieniu niniejszego artykułu.
W myśl art. 11 ust. 3 umowy:
Postanowień ustępu 1 nie stosuje się, jeżeli odbiorca odsetek mający miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie wykonuje w drugim Umawiającym się Państwie, z którego pochodzą odsetki, bądź działalność handlową lub przemysłową przy pomocy zakładu położonego w tym Państwie, bądź to wolny zawód w oparciu o stałą placówkę położoną w tym Państwie i jeżeli wierzytelności, na których zaspokojenie są płacone odsetki faktycznie należą do tego zakładu lub związane są z wykonywaniem wolnego zawodu. W tym przypadku mają zastosowanie odpowiednio postanowienia artykułów 7 lub 14.
Jak wynika z art. 11 ust. 4 umowy:
Uważa się, że odsetki pochodzą z Umawiającego się Państwa, jeżeli dłużnikiem jest samo Państwo, jednostka samorządu lokalnego, osoba prawna prawa publicznego lub osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w tym Państwie. Jednakże, jeżeli płatnik odsetek posiadający lub nie posiadający miejsca zamieszkania lub siedziby w Umawiającym się Państwie, ma w Umawiającym się Państwie zakład, na rzecz którego została zaciągnięta pożyczka powodująca płatność odsetek i który ponosi ich koszty, uważa się, że powyższe odsetki pochodzą z tego Umawiającego się Państwa, w którym położony jest zakład.
Stosownie do art. 11 ust. 5 umowy:
Jeżeli między dłużnikiem i wierzycielem lub między każdym z nich a osobą trzecią istnieją szczególne stosunki i dlatego zapłacone odsetki, biorąc pod uwagę wierzytelność, przekraczają kwotę, którą dłużnik i wierzyciel umówiliby bez tych stosunków, wówczas postanowienia tego artykułu stosuje się tylko do tej ostatnio wymienionej kwoty. W tym przypadku nadwyżka ponad tę kwotę podlega opodatkowaniu według prawa każdego Umawiającego się Państwa i przy uwzględnieniu innych postanowień niniejszej umowy.
Z Komentarza Modelowej Konwencji w sprawie podatku od dochodu i majątku do art. 11 – Opodatkowanie odsetek wynika, że:
„Uważa się powszechnie, że określenie „odsetki” oznacza wynagrodzenie z tytułu pożyczonych pieniędzy i że wynagrodzenie to wchodzi w zakres „dochodu z majątku ruchomego” (…).
Ustęp 3 podaje znaczenie określenia „odsetki” na potrzeby traktowania podatkowego zawartego w artykule. Pojęciem tym określa się ogólnie dochód z wszelkiego rodzaju wierzytelności, zarówno zabezpieczonych, jak i niezabezpieczonych hipoteką lub prawem uczestniczenia w zyskach. Określenie „wszelkiego rodzaju wierzytelności” obejmuje oczywiście depozyty pieniężne i wartości w formie pieniężnej, jak również państwowe papiery wartościowe, obligacje i skrypty dłużne.”
Z kolei w Komentarzu pod red. B. Brzezińskiego do art. 11 ust. 3 MK OECD wskazano, że:
„Termin odsetki jest rozumiany szeroko i oznacza „dochody z wierzytelności wszelkiego rodzaju” z tytułu udostępnienia dłużnikowi na czas oznaczony lub nieoznaczony kapitału w formie pieniężnej, które są zaliczane do kategorii dochodów z majątku ruchomego (…). Należy przy tym odróżnić wypłatę odsetek od spłaty samego zobowiązania głównego, tj. wierzytelności, z tytułu której są one wypłacane. Są to dwa odrębne rodzaje wierzytelności. Termin odsetki w szczególności oznacza dochód z: wierzytelności pieniężnych, zabezpieczeń wierzytelności w formie pieniężnej, rządowych papierów wartościowych, obligacji i innych papierów wartościowych. (…)
Z zakresu znaczeniowego terminu odsetki wyłączone zostały – zgodnie ze zdaniem drugim ust. 3 art. 11 MK OECD – kary umowne i odsetki za zwłokę z tytułu nieterminowej realizacji zobowiązań. Płatności tego typu nie mogą być uważane za odsetki z tego względu, że nie są zapłatą za korzystanie (czasowe) z cudzego kapitału, ale formą rekompensaty za poniesione szkody (odszkodowanie) (MK OECD – Komentarz do art. 11 pkt 22).”
Zatem zgodnie z ww. umową, odsetki od bankowych produktów oszczędnościowych podlegają opodatkowaniu tylko w Państwie, w którym osoba będąca właścicielem odsetek ma miejsce zamieszkania lub siedzibę.
Obowiązki płatników podatku dochodowego określone zostały w art. 41 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Zgodnie z art. 41 ust. 1 ww. ustawy:
Osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.
Na mocy art. 41 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Płatnicy są obowiązani pobierać zryczałtowany podatek dochodowy od dokonywanych wypłat (świadczeń) lub stawianych do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości pieniężnych z tytułów określonych w art. 29, art. 30 ust. 1 pkt 2, 4-5a, 13 i 14 oraz art. 30a ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 4d, 5 oraz 10.
W przedstawionym stanie faktycznym, otrzymywał i otrzymuje Pan odsetki od produktów bankowych (lokat, kont oszczędnościowych) w polskim banku. Odsetki te stanowią odsetki w rozumieniu art. 11 Umowy. Odsetki uzyskane w 2022 i 2023 r. nie podlegają opodatkowaniu w Polsce, lecz w Pana miejscu zamieszkania, tj. we Francji. Bank nie pobiera podatku od wypłacanych odsetek, zgodnie z art. 11 umowy polsko – francuskiej.
Jednakże zastosowanie przez płatnika (Bank) do tych odsetek postanowień wynikających z art. 11 Umowy było możliwe jedynie pod warunkiem udokumentowania dla celów podatkowych miejsca zamieszkania podatnika uzyskanym od niego certyfikatem rezydencji.
Jak Pan wskazał w uzupełnieniu posiada Pan francuskie certyfikaty rezydencji podatkowe za rok 2022 i 2023, które zostały wydane 20 czerwca 2024 r. Uzyskane przez Pana francuskie certyfikaty podatkowe zostały przedstawione w instytucjach bankowych dopiero w lipcu bieżącego roku.
Tym samym, na dzień wypłaty odsetek Bank nie dysponował certyfikatem rezydencji potwierdzającym Pana miejsce zamieszkania we Francji. Zatem Bank właściwie zastosował unormowania wynikające z polskiej ustawy o podatku dochodowym i pobrał od wypłaconych odsetek podatek w wysokości 19% zgodnie z art. 30a ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Aby wypłacając odsetki Bank zastosował postanowienia umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania winien Pan przedstawić płatnikowi (Bankowi) certyfikat rezydencji potwierdzający Pana miejsce zamieszkania we Francji.
Stosownie do art. 72 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.):
Za nadpłatę uważa się kwotę podatku pobraną przez płatnika nienależnie lub w wysokości większej od należnej.
Na podstawie art. 75 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa:
Jeżeli podatnik kwestionuje zasadność pobrania przez płatnika podatku albo wysokość pobranego podatku, może złożyć wniosek o stwierdzenie nadpłaty podatku.
Natomiast, zgodnie z art. 75 § 2 ustawy Ordynacja podatkowa:
Uprawnienie do złożenia wniosku o stwierdzenie nadpłaty przysługuje podatnikom, płatnikom i inkasentom oraz osobom, które były wspólnikami spółki cywilnej w momencie rozwiązania spółki w zakresie zobowiązań spółki. Płatnik lub inkasent jest uprawniony do złożenia wniosku o stwierdzenie nadpłaty, jeżeli wpłacony podatek nie został pobrany od podatnika.
W myśl art. 75 § 3 ustawy Ordynacja podatkowa:
Jeżeli z przepisów prawa podatkowego wynika obowiązek złożenia zeznania (deklaracji), to podatnik, płatnik lub inkasent równocześnie z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty jest obowiązany złożyć skorygowane zeznanie (deklarację).
Definicja nadpłaty zawarta w ustawie Ordynacja podatkowa wyczerpująco wylicza, w jakich sytuacjach powstaje nadpłata. Wszelkie inne przypadki, które nie są w ww. ustawie wymienione, nie powodują powstania nadpłaty w rozumieniu przepisów Ordynacji podatkowej. Nie każda zatem kwota wpłacona przez płatnika „nienależnie” do organu podatkowego stanowi nadpłatę.
W tym przypadku, płatnik nie posiadał na dzień wypłaty odsetek francuskiego certyfikatu rezydencji za 2022 i 2023 r. Zatem Bank postąpił właściwie: pobrał zryczałtowany podatek od odsetek w wysokości 19% i odprowadził go na konto urzędu skarbowego. Jednakże biorąc pod uwagę fakt, że otrzymane przez Pana odsetki od produktów oszczędnościowych (lokaty, konto oszczędnościowe) nie podlegają opodatkowaniu w Polsce oraz posiada Pan francuski certyfikat rezydencji potwierdzający Pana miejsce zamieszkania we Francji, ma Pan uprawnienie do złożenia wniosku o stwierdzenie nadpłaty podatku, zgodnie z art. 75 § 2 ustawy Ordynacja podatkowa.
Zatem, Pana stanowisko uznano za nieprawidłowe, gdyż nie można zgodzić się z Panem, że od wypłaconych odsetek w 2022 r. i w 2023 r. Bank nie miał prawa pobrać podatku.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy:
- stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.
- zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pana do interpretacji.
- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1)z zastosowaniem art. 119a;
2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, (…) (art. 47 § 1 PPSA), albo
- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).