Sąd realizując obowiązek ustawowy wynikający z ustawy o kuratorach sądowych, zapewnia pomoc psychologiczną kuratorom zawodowym i społecznym na ich wni... - Interpretacja - null
Temat interpretacji
Temat interpretacji
Temat interpretacji
Zapewnienie opieki psychologicznej dla kuratorów sądowych
Sąd realizując obowiązek ustawowy wynikający z ustawy o kuratorach sądowych, zapewnia pomoc psychologiczną kuratorom zawodowym i społecznym na ich wniosek lub za zgodą. Usługi świadczy placówka medyczna na podstawie umowy z sądem. Kuratorzy składają wnioski o skierowanie na wizyty, a koszty są rozliczane na podstawie faktur za zrealizowane świadczenia. Sąd nie prowadzi rejestru osób korzystających z pomocy ani nie uiszcza stałych opłat za dostęp do świadczeń.
Wnioskodawca twierdził, że świadczenie opieki psychologicznej dla kuratorów sądowych nie stanowi przychodu kuratora z nieodpłatnego świadczenia w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż nie spełnia łącznie trzech przesłanek, o których mowa w Wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 8 lipca 2014 r. Aby uzyskać oficjalne potwierdzenie swojego stanowiska zainteresowany, złożył do organu podatkowego wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej.
Brak przychodu z nieodpłatnych świadczeń – stanowisko KIS
Dyrektor KIS uznał przedstawione stanowisko za prawidłowe i potwierdził, że pomoc psychologiczna dla kuratorów sądowych nie stanowi ich przychodu z nieodpłatnych świadczeń.
Organ podatkowy odwołał się do przepisów ustawy o PIT oraz wyroku Trybunału Konstytucyjnego z 8 lipca 2014 r. (K 7/13). W wyroku tym wskazano, że za przychód z nieodpłatnych świadczeń można uznać świadczenia spełniające trzy warunki: muszą być dobrowolne, leżeć w interesie pracownika i przynosić mu korzyść w postaci uniknięcia wydatku, a także być wymierne i przypisane konkretnemu pracownikowi. W przypadku pomocy psychologicznej dla kuratorów dobrowolność i wymierność świadczenia zostały spełnione, jednak brak korzyści leżącej wyłącznie po stronie pracownika wyklucza jego opodatkowanie.
KIS wskazała, że obowiązek zapewnienia pomocy psychologicznej wynika bezpośrednio z przepisów ustawy o kuratorach sądowych, która nakłada na sąd odpowiedzialność za realizację tego świadczenia. Z uwagi na specyfikę pracy kuratorów i jej znaczenie dla funkcjonowania wymiaru sprawiedliwości, świadczenie to służy przede wszystkim interesowi sądu jako pracodawcy, a nie wyłącznie interesowi kuratorów. Organ zauważył, że pomoc psychologiczna nie przynosi kuratorom jednostkowej korzyści w postaci zwiększenia ich aktywów ani oszczędności wydatków, które musieliby ponieść we własnym zakresie.
„W tym stanie rzeczy oraz w świetle wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 8 lipca 2014 r. należy uznać, że w omawianej sprawie po stronie kuratorów nie powstanie przychód z nieodpłatnych świadczeń kwalifikowany do przychodów ze stosunku pracy w rozumieniu art. 12 ust. 1 ww. ustawy. W konsekwencji Sąd nie będzie zobowiązany z tego tytułu do obliczenia, pobrania i odprowadzenia zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych, z uwagi na niespełnienie łącznie trzech przesłanek wynikających z wyroku TK K 7/13” - podsumował dyrektor KIS.