Możliwość opodatkowania dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej preferencyjną stawką podatkową (opodatkowanie IP-BOX).

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

26 sierpnia 2024 r. wpłynął Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy preferencyjnego opodatkowania dochodów generowanych przez prawa własności intelektualnej. Uzupełnił go Pan w odpowiedzi na wezwanie – 22 i 23 września 2024 r. (daty wpływu).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca prowadzi firmę w formie jednoosobowej działalności gospodarczej. Działalność polega na świadczeniu usług (dalej jako „usługi programistyczne”) na rzecz podmiotu gospodarczego (dalej jako „klient”).

Przy realizacji usług programistycznych Wnioskodawca używa nowoczesnych technologii takich jak:

–nowoczesne języki oprogramowania: (...),

–nowoczesne biblioteki informatyczne,

–nowoczesne środowiska informatyczne: bazy danych (...)

–kompilatory informatyczne: (...).

W szczegółowy zakres usług Wnioskodawcy realizowanych na rzecz wyżej wymienionych podmiotów gospodarczych wchodzi m. in. tworzenie oprogramowania zgodnie z wytycznymi Usługobiorcy, projektowanie systemów informatycznych zgodnie z wytycznymi Usługobiorcy, tworzenie modelu bądź programu komputerowego – wszystkie wymienione przedmioty działalności stanowią utwory w myśl ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Ponadto w zakres obowiązków Wnioskodawcy wchodzi również analiza i walidacja stworzonego oprogramowania, a także stworzenie nowego systemu informatycznego, nieistniejącego dotychczas w obrocie gospodarczym. Wytwarzane przez Wnioskodawcę oprogramowanie, system informatyczny oraz program komputerowy podlegają ochronie prawnej na podstawie zapisów ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych. (Dz. U. z 1994 r. nr 24. poz 83).

Oprogramowania, o których mowa we wniosku, zostały (i będą) wytworzone, rozwinięte lub ulepszone przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności, podejmowanej w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Tworzone przez Wnioskodawcę oprogramowania to nowy system informatyczny, nieistniejący dotychczas w praktyce gospodarczej.

Wnioskodawca posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczony obowiązek podatkowy w świetle art. 3 ust. 1 w zw. z ust. 1a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Sprzedaż wskazanych we wniosku praw następuje w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej. Dochody z opłat wynikających za sprzedaż praw autorskich i majątkowych do stworzonego przez Wnioskodawcę kodu źródłowego – opłata jest za sprzedaż autorskiego prawa do stworzonego programu komputerowego.

Wnioskodawca nie prowadzi ksiąg rachunkowych. Wnioskodawca prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów, a w związku z tym wykazuje wymagane przepisami informacje w odrębnej ewidencji. Prowadzona odrębna ewidencja pozwala na ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty) przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej oraz wyodrębnienie kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przypadających na ww. prawo w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu. Wnioskodawca prowadzi na bieżąco odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencję, zgodną z wymogami zawartymi w art. 30cb ust 1 Ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Dodatkowa, odrębna ewidencja jest prowadzona w sposób usystematyzowany, ciągły.

Oprogramowanie, o którym mowa we Wniosku stanowi utwór podlegający ochronie prawnej na podstawie Ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1231, z późn. zm.). W ramach działalności gospodarczej Wnioskodawca opracowuje nowe lub ulepszone usługi, niewystępujące dotychczas w praktyce gospodarczej.

Wnioskodawca jest właścicielem kwalifikowanych praw własności intelektualnej będących przedmiotem ulepszenia. W wyniku podjętych przez Wnioskodawcę czynności związanych z ulepszeniem kwalifikowanych praw własności intelektualnej powstają odrębne od tych kwalifikowanych praw własności intelektualnej utwory, podlegające ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Wnioskodawca uzyskuje przychody z tych kwalifikowanych praw własności intelektualnej na mocy opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, na mocy której Wnioskodawca przenosi wszystkie prawa autorskie i majątkowe na Spółkę, z którą ma podpisaną umowę.

Wnioskodawca zgodnie z treścią umowy zawartej ze swoim klientem przenosi na ten podmiot prawa autorskie majątkowe do utworów powstałych podczas wykonywania tejże umowy bez konieczności składania dodatkowych oświadczeń woli z chwilą przejęcia utworów wytworzonych przez Wnioskodawcę. Wnioskodawca przenosi również na wyżej wymieniony podmiot wszystkie prawa zależne i pokrewne, bez ograniczeń czasowych i terytorialnych.

Wnioskodawca tworzy nowe oprogramowanie, jak również ulepsza już istniejące oprogramowanie stworzone przez inne osoby. W przypadku ulepszania oprogramowania już istniejącego, Wnioskodawca jest właścicielem tego oprogramowania lub użytkownikiem posiadającym prawo do użytkowania na podstawie licencji niewyłącznej.

Wnioskodawca ponosi odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat oraz wykonywanie przez niego czynności opisane we wniosku. Wnioskodawca ponosi ryzyko gospodarcze związane z prowadzoną przez siebie działalnością gospodarczą.

Wnioskodawca wykonuje czynności związane z powyżej opisanymi dwoma umowami o świadczeniu usług w dowolnie wybranym przez siebie miejscu – brak bezpośredniego nadzoru ze strony Usługodawcy. Usługodawca nie narzuca konkretnego czasu i miejsca wykonywanych czynności przez Wnioskodawcę.

Wnioskodawca niniejszym oświadcza, że nie toczy się wobec niego żadne postępowanie podatkowe, kontrola podatkowa, ani czynności sprawdzające w zakresie podatku PIT (podatku dochodowego od osób fizycznych) za jakikolwiek okres.

Uzupełnienie stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

Wniosek dotyczy roku podatkowego 2024.

Pod pojęciem „oprogramowanie” należy rozumieć systemy informatyczne, modele, o których mowa we wniosku.

Programy komputerowe przedstawione w opisie stanu faktycznego oraz ich innowacyjność:

–Aplikacja internetowa o nazwie (...), służąca do planowania (...).

–Aplikacja mobilna o nazwie (...), przeznaczona dla pracowników służby (...).

–Aplikacja internetowa o nazwie (...), służąca jako kompleksowy program do zarządzania danymi (...).

Innowacyjność wytworzonych przez Wnioskodawcę rozwiązań polega na:

–wykorzystaniu specyficznej wiedzy i know-how programistycznego Wnioskodawcy,

–utworzeniu specyficznych algorytmów,

–wytworzeniu kodu źródłowego indywidualnego w oparciu o pozyskaną wiedzę i know-how dotyczące usług programistycznych.

Od już istniejącego oprogramowania następujące usprawnienia odróżniają program komputerowy projektowany przez Wnioskodawcę:

–oryginalne podejście do tworzenia kodu źródłowego w oparciu o własne schematy i know-how,

–specyficzne obliczenia dokonane przez Wnioskodawcę w celu stworzenia indywidualnego programu komputerowego,

–indywidualna infrastruktura techniczna zaprojektowana z myślą o maksymalnej efektywności wytworzonego oprogramowania komputerowego.

Oprogramowanie, które Wnioskodawca tworzy dla swojego klienta zawsze jest utworem o charakterze indywidualnym. Każdy algorytm będący składową kodu źródłowego (stanowiącego podstawę projektowanego programu komputerowego) planowany jest na podstawie własnych obliczeń i kreatywności Wnioskodawcy. Często są to wyspecjalizowane algorytmy tworzone pod konkretny przypadek zlecony przez klienta. Oryginalność projektowanego oprogramowania polega na tym, że nie występuje inne oprogramowanie o takich samych cechach jak projektowane przez Wnioskodawcę. Jest to oryginalne oprogramowanie projektowane w oparciu o otrzymane od klienta cechy/wymagania.

Każdorazowo projektowane przez Wnioskodawcę funkcje w programie komputerowym są nowym, zindywidualizowanym projektem realizowanym w oparciu o wymagania otrzymane od klienta. Wnioskodawca nie realizuje prac rutynowych. Wnioskodawca każdorazowo podejmuje temat nowej funkcjonalności, dotychczas niewystępującej w praktyce gospodarczej.

Zaznaczyć należy, że tego typu oprogramowanie nie jest dostępne do zakupu przez Internet, w sposób detaliczny bądź hurtowy.

Następujące działania zmierzające do usprawnienia oprogramowania zostały podjęte w celu realizacji projektu, w ramach którego Wnioskodawca tworzy/rozwija/ulepsza oprogramowanie:

–Wnioskodawca tworzy program komputerowy w oparciu o język programistyczny (...). Wnioskodawca przeprowadza w ramach wytworzonego programu komputerowego testy jednostkowe i integracyjne, w celu poprawnego ich zaimplementowania do tworzonego programu komputerowego.

–Wnioskodawca wytwarza następujące konkretne programy komputerowe: program komputerowy stanowiący wizualizację funkcjonalną danego projektu (tzw. front-end) wytworzony przy użyciu nowoczesnych narzędzi informatycznych, program komputerowy stanowiący zbiór funkcji, które są podstawą do wytworzenia powyżej opisanego front-endu, wytworzone przy użyciu nowoczesnych narzędzi programistycznych.

–Po wytworzeniu powyżej opisanych programów komputerowych Wnioskodawca dokonuje ich ulepszenia i rozwinięcia, na podstawie licencji niewyłącznej.

Wnioskodawca realizuje wyłącznie własne czynności, nie uczestniczy w cudzych pracach.

Efekty prac Wnioskodawcy, które nazywa produktami końcowymi, zawsze są utworami w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, tj.

–zawsze odznaczają się rzeczywiście oryginalnym, twórczym charakterem, zawsze są kreacją nowej, nieistniejącej wcześniej wartości niematerialnej,

–nie są efektem pracy, która wymaga do osiągnięcia rezultatu jedynie określonych umiejętności programistycznych i której rezultaty da się z góry określić i przewidzieć jako mające charakter powtarzalny,

–nie są, nie były i nie będą jedynie techniczną, a twórczą realizacją szczegółowych projektów zlecanych przez kontrahenta.

W każdym przypadku efekty prac Wnioskodawcy są odrębnymi programami komputerowymi, które podlegają ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Wnioskodawcy przysługują osobiste i majątkowe prawa autorskie do tych programów komputerowych.

Produkt końcowy Wnioskodawcy jest kreacją nowej, nieistniejącej wcześniej wartości niematerialnej, która odznacza się oryginalnym, twórczym charakterem. Działania zmierzające do usprawnienia tworzonego produktu końcowego:

–tworzenie kodu źródłowego przez Wnioskodawcę na podstawie określonych funkcji przez klienta Wnioskodawcy,

–stworzenie harmonogramu prac,

–tworzenie raportu końcowego z wykonanych prac.

Zastosowanie następujących technologii powoduje, iż oprogramowanie po wytworzeniu różni się od rozwiązań już funkcjonujących u Wnioskodawcy: język programistyczny (...) w połączeniu z nowoczesnymi narzędziami takimi jak (...), służącymi do tworzenia nowoczesnych rozwiązań programistycznych.

Działalność, w ramach której Wnioskodawca ulepsza/rozwija/tworzy oprogramowanie podejmowana jest w sposób uporządkowany, zaplanowany i metodyczny według pewnego systemu na podstawie przedstawionego harmonogramu prac z przyjęciem określonych celów do osiągnięcia.

Systematyczność polega na:

–stworzeniu harmonogramu prac,

–systematycznym tworzeniu kodu źródłowego w celu utworzenia programu komputerowego,

–tworzeniu raportu końcowego z wykonanych prac.

Głównym celem Wnioskodawcy jest utworzenie programu komputerowego według opracowanych wcześniej założeń. Główny cel został osiągnięty.

Wnioskodawca utworzył jeden harmonogram na jeden rok podatkowy. Opracowany przez Wnioskodawcę harmonogram prac został zrealizowany pozytywnie, w wyniku tej realizacji powstał program komputerowy – kwalifikowane prawo własności intelektualnej podlegające ochronie prawnej na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Przed rozpoczęciem realizacji Wnioskodawca dysponował wiedzą programistyczną, która stale była poszerzana w trakcie realizacji czynności zmierzających do wytworzenia autorskiego prawa do programu komputerowego, o którym mowa we wniosku.

Wnioskodawca używa nowoczesnych technologii takich jak: język programistyczny (...) w połączeniu z nowoczesnymi narzędziami takimi jak (...), służącymi do tworzenia nowoczesnych rozwiązań programistycznych.

Działalność Wnioskodawcy została utworzona w celu stworzenia programu komputerowego według opracowanych wcześniej założeń. Wnioskodawca nie świadczył innych usług.

Wnioskodawca zaplanował wytworzenie kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w postaci programu komputerowego, podlegającego ochronie prawnej na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Realizacja przedsięwzięcia następowała w sposób metodyczny, zgodnie z zaplanowanym harmonogramem prac.

Pierwszym etapem było zaplanowanie prac i wytworzenie harmonogramu prac. Harmonogram prac został uzgodniony z klientem Wnioskodawcy i zaakceptowany przez klienta. Następnie Wnioskodawca tworzył autorski kod źródłowy stanowiący podstawę kwalifikowanego prawa własności intelektualnej (programu komputerowego), na podstawie określonych kryteriów wymaganych przez klienta Wnioskodawcy. Po zakończeniu tworzenia kodu źródłowego Wnioskodawca przeprowadził testy funkcjonalności aby potwierdzić prawidłowość ich działania oraz stworzył raport końcowy z wykonanych prac celem zaakceptowania go przez klienta. Po zakończeniu prac przeniesiono zgodnie z zawartą z klientem umową autorskie prawa majątkowe do wytworzonego kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w postaci programu komputerowego na rzecz klienta Wnioskodawcy.

Efektem działań jest powstanie kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w postaci programu komputerowego, podlegającego ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Działalność Wnioskodawcy obejmuje działalność, w ramach której dochodzi do nabywania, łączenia, kształtowania i wykorzystywania dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich nawet jeśli takie zmiany mają charakter ulepszeń. Zmiany wprowadzane przez Wnioskodawcę do rozwijanego oprogramowania nie mają charakteru rutynowych, okresowych zmian.

W każdym przypadku efekty prac Wnioskodawcy są odrębnymi programami komputerowymi, które podlegają ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Wnioskodawcy przysługują osobiste i majątkowe prawa autorskie do tych programów komputerowych.

Przeniesienie majątkowych praw autorskich do programu komputerowego (w tym projektu oprogramowania), każdorazowo następuje zgodnie z wymogami przewidzianymi w przepisach ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, w szczególności z zachowaniem art. 41 oraz art. 53 ww. ustawy.

Wynagrodzenie Wnioskodawcy obejmuje wyłącznie wynagrodzenie za czynności związane z tworzeniem/rozwijaniem/ulepszeniem kwalifikowanego IP, tj. wyłącznie z tytułu przenoszenia na Zleceniodawcę praw do produktu w postaci dokumentacji projektowej oraz kodu źródłowego (jest to sprzedaż kwalifikowanego prawa własności intelektualnej). Wnioskodawca otrzymuje wynagrodzenie z tytułu przenoszenia na kontrahenta autorskich praw do programu komputerowego.

Odrębna ewidencja prowadzona jest od 2 kwietnia 2024 r.

Koszty których dotyczy wniosek:

1)Kurs technologii (...) – w celu zwiększenia wiedzy niezbędnej do zarządzania aplikacjami na platformie (...), w celu stworzenia kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w postaci programu komputerowego.

2)Kurs konwersacyjny z języka angielskiego na poziomie C1 w celu usprawnienia płynnej komunikacji z klientami w środowisku międzynarodowym. Zebranie wymagań biznesowych od klienta jest kluczowe w celu ich poprawnej implementacji w postaci programu komputerowego. Kurs języka angielskiego wpłynie pozytywnie na efektywność tworzonego kwalifikowanego prawa własności intelektualnej oraz usprawni dwustronną komunikację z klientem Wnioskodawcy.

3)Telefon (...) – w celu kontaktu z klientem podczas podróży lub urlopu. Na telefonie zainstalowano aplikację (...) służącą do komunikacji z klientem i współpracownikami. Dodatkowo w przypadku awarii systemu informatycznego klient może komunikować się telefonicznie w celu szybkiego naprawienia błędu.

4)Laptop (...) – wykorzystywany w celu prowadzenia prac związanych z wytwarzaniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w postaci programu komputerowego, pozyskiwania nowych klientów, tworzenia oprogramowania do własnego portfolio, poszerzania kompetencji zawodowych poprzez kursy i naukę nowych technologii.

5)Płatność składek społecznych do ZUS - w związku z koniecznością ich opłacania z tytułu prowadzenia jednoosobowej działalności gospodarczej.

Wszystkie wyżej wymienione koszty są bezpośrednio związane z wytwarzanym kwalifikowanym prawem własności intelektualnej w postaci programu komputerowego. Wszystkie wyżej wymienione koszty stanowią koszty uzyskania przychodów w rozumieniu art. 22 ust. 1 w zw. z art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w działalności gospodarczej Wnioskodawcy.

Pana pytania

1)Czy kwalifikowane dochody uzyskane z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, opisane w niniejszym wniosku - Wnioskodawca może opodatkować stawką 5% zgodnie z art. 30ca ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych?

2)Czy opisana we wniosku działalność gospodarcza, którą Wnioskodawca prowadzi, jest działalnością badawczo-rozwojową, o której mowa w art. 5a pkt 38 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych?

3)Czy wydatki, które Wnioskodawca ponosi w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów w rozumieniu art. 22 ust. 1 w zw. z art. 23 ust. 1 ustawy o PIT, przy zachowaniu odpowiedniej metodologii alokacji, są kosztami uzyskania przychodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w kontekście art. 30ca ust. 7 w zw. z art. 9 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Pana stanowisko w sprawie

Ad. 1

Zdaniem Wnioskodawcy, uzyskiwane przez Wnioskodawcę dochody z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej spełniają wymóg z art 30ca ust. 2 pkt 8. Ponadto zgodnie z art. 30cb Wnioskodawca prowadzi wyodrębnioną ewidencję dotyczącą prowadzonych prac.

Na podstawie powyższych przepisów Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż może zastosować stawkę 5% podatku dochodowego od osób fizycznych, do dochodów opisanych w niniejszym wniosku.

Ad. 2

Zdaniem Wnioskodawcy działalność prowadzona przez Wnioskodawcę jest działalnością badawczo-rozwojową.

Ad. 3

Zdaniem Wnioskodawcy wskazane w pytaniu koszty uzyskania przychodu są przy zachowaniu odpowiedniej metodologii alokacji kosztami uzyskania przychodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w kontekście art. 30ca ust. 7 o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.):

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jednym ze źródeł przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

W myśl art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej – oznacza to działalność zarobkową:

a)wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,

b)polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,

c)polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

–prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Stosownie natomiast do treści art. 5b ust. 1 ww. ustawy:

Za pozarolniczą działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1)odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat tych czynności oraz ich wykonywanie, z wyłączeniem odpowiedzialności za popełnienie czynów niedozwolonych, ponosi zlecający wykonanie tych czynności,

2)są one wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonych przez zlecającego te czynności,

3)wykonujący te czynności nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością.

Zgodnie z art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Ilekroć w ustawie jest mowa o działalności badawczo-rozwojowej oznacza to działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

W myśl art. 5a pkt 39 ww. ustawy:

Ilekroć w ustawie jest mowa o badaniach naukowych oznacza to:

a)badania podstawowe w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. z 2023 r. poz. 742, z późn. zm.),

b)badania aplikacyjne w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Z kolei w definicji prac rozwojowych zawartej w art. 5a pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazano, że oznaczają one:

prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Na podstawie art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. z 2023 r., poz. 742 ze zm.):

Badania naukowe są działalnością obejmującą:

1)badania podstawowe rozumiane jako prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne;

2)badania aplikacyjne rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń.

Natomiast stosownie do art. 4 ust. 3 ww. ustawy:

Prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Z okoliczności przedstawionych we wniosku wynika, że w szczegółowy zakres usług realizowanych przez Pana na rzecz kontrahentów wchodzi m. in. tworzenie oprogramowania zgodnie z wytycznymi Usługobiorcy, projektowanie systemów informatycznych zgodnie z wytycznymi Usługobiorcy, tworzenie modelu bądź programu komputerowego. Efekty Pana prac, o których mowa we wniosku to:

–Aplikacja internetowa o nazwie (...), służąca do planowania z wyprzedzeniem (...).

–Aplikacja mobilna o nazwie (...), przeznaczona dla pracowników służby (...).

–Aplikacja internetowa o nazwie (...), służąca jako kompleksowy program do zarządzania danymi (...).

Na wstępie trzeba podkreślić, że z pracami badawczo-rozwojowymi mamy do czynienia wówczas, gdy wykorzystuje się dostępną wiedzę z dziedziny nauki, technologii oraz innej wiedzy i umiejętności do tworzenia nowych lub ulepszenia istniejących produktów/usług. Wobec powyższego ocena czy prowadzone przez Pana prace programistyczne stanowią działalność badawczo-rozwojową dokonana zostanie w kontekście wskazanych efektów tych prac (programów opisanych we wniosku).

Z ustawowej definicji zawartej w regulacjach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że działalność badawczo-rozwojowa musi mieć charakter twórczy. Jak podaje słownik języka polskiego PWN, działalność twórcza to zespół działań podejmowanych w kierunku tworzenia (działalność – zespół działań podejmowanych w jakimś celu), powstania czegoś (twórczy – mający na celu tworzenie, tworzyć – powodować powstanie czegoś). W doktrynie prawa autorskiego podkreśla się natomiast, że cecha twórczości związana jest przede wszystkim z rezultatem działalności człowieka o charakterze kreacyjnym i jest spełniona wówczas, gdy istnieje nowy wytwór intelektu. Działalność twórcza oznacza, że „ustawodawca za przedmiot prawa autorskiego uznaje tylko rezultat (przejaw) takiego działania, który choćby w minimalnym stopniu odróżnia się od innych rezultatów takiego samego działania, a zatem, że posiada cechę nowości, której stopień nie ma znaczenia”. Zatem twórczość działalności badawczo-rozwojowej może przejawiać się opracowywaniem nowych koncepcji, narzędzi, rozwiązań niewystępujących dotychczas w praktyce gospodarczej podatnika lub na tyle innowacyjnych, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących u podatnika.

Wskazał Pan, że Oprogramowanie, które tworzy dla swojego klienta zawsze jest utworem o charakterze indywidualnym. Każdy algorytm będący składową kodu źródłowego (stanowiącego podstawę projektowanego programu komputerowego) planowany jest na podstawie własnych obliczeń i Pana kreatywności. Często są to wyspecjalizowane algorytmy tworzone pod konkretny przypadek zlecony przez klienta. Oryginalność projektowanego oprogramowania polega na tym, że nie występuje inne oprogramowanie o takich samych cechach jak projektowane przez Pana. Jest to oryginalne oprogramowanie projektowane w oparciu o otrzymane od klienta cechy/wymagania.

Każdorazowo projektowane przez Pana funkcje w programie komputerowym są nowym, zindywidualizowanym projektem realizowanym w oparciu o wymagania otrzymane od klienta. Nie realizuje Pan prac rutynowych. Każdorazowo podejmuje Pan temat nowej funkcjonalności, dotychczas niewystępującej w praktyce gospodarczej.

Efekty Pana pracy, które nazywa produktami końcowymi – przy czym, jak Pan wskazał, każdorazowo są to odrębne programy komputerowe – zawsze są utworami w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, tj.:

–zawsze odznaczają się rzeczywiście oryginalnym, twórczym charakterem, zawsze są kreacją nowej, nieistniejącej wcześniej wartości niematerialnej;

–nie jest efektem pracy, która wymaga do osiągnięcia rezultatu jedynie określonych umiejętności programistycznych i której rezultaty da się z góry określić i przewidzieć jako mające charakter powtarzalny;

–nie są jedynie „techniczną”, a „twórczą”, realizacją szczegółowych projektów zlecanych przez klienta.

Zatem prowadzona przez Pana działalność w zakresie tworzenia wymienionych programów komputerowych ma twórczy charakter.

Kolejnym kryterium działalności badawczo-rozwojowej jest prowadzenie tej działalności w sposób systematyczny. Zgodnie ze słownikiem języka polskiego PWN, słowo systematyczny oznacza (i) robiący coś regularnie i starannie, (ii) o procesach: zachodzący stale od dłuższego czasu, (iii) o działaniach: prowadzony w sposób uporządkowany, według pewnego systemu; też: o efektach takich działań; planowy, metodyczny. W związku z tym, że w definicji działalności badawczo-rozwojowej słowo „systematyczny” występuje w sformułowaniu „podejmowaną (działalność) w sposób systematyczny”, a więc odnosi się do „działalności”, czyli zespołu działań podejmowanych w jakimś celu, najbardziej właściwą definicją systematyczności w omawianym zakresie jest definicja obejmująca prowadzenie działalności w sposób uporządkowany, według pewnego systemu. Zatem słowo systematycznie odnosi się również do działalności prowadzonej w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany. To oznacza, że działalność badawczo-rozwojowa jest prowadzona systematycznie niezależnie od tego, czy podatnik stale prowadzi prace badawczo-rozwojowe, czy tylko od czasu do czasu, a nawet incydentalnie, co wynika z charakteru prowadzonej przez niego działalności oraz potrzeb rynku, klientów, sytuacji mikro i makroekonomicznej. Z powyższego wynika, że spełnienie kryterium „systematyczności” danej działalności nie jest uzależnione od ciągłości tej działalności, w tym od określonego czasu przez jaki działalność taka ma być prowadzona ani też od istnienia planu co do prowadzenia przez podatnika podobnej działalności w przyszłości. Wystarczające jest, aby podatnik zaplanował i przeprowadził chociażby jeden projekt badawczo-rozwojowy, przyjmując dla niego określone cele do osiągnięcia, harmonogram i zasoby. Taka działalność może być uznana za działalność systematyczną, tj. prowadzoną w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany.

Wskazał Pan, że Oprogramowania, o których mowa we wniosku, zostały (i będą) wytworzone, rozwinięte lub ulepszone przez Pana w ramach prowadzonej przez Pana działalności, podejmowanej w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Działalność, w ramach której ulepszał/rozwijał/tworzył Pan oprogramowanie podejmowana jest w sposób uporządkowany, zaplanowany i metodyczny według pewnego systemu na podstawie przedstawionego harmonogramu prac z przyjęciem określonych celów do osiągnięcia.

Pierwszym etapem było zaplanowanie prac i wytworzenie harmonogramu prac. Harmonogram prac został uzgodniony z klientem i zaakceptowany przez klienta. Następnie tworzył Pan autorski kod źródłowy stanowiący podstawę kwalifikowanego prawa własności intelektualnej (programu komputerowego), na podstawie określonych kryteriów wymaganych przez klienta. Po zakończeniu tworzenia kodu źródłowego przeprowadził Pan testy funkcjonalności aby potwierdzić prawidłowość ich działania oraz stworzył raport końcowy z wykonanych prac celem zaakceptowania go przez klienta. Po zakończeniu prac przeniesiono zgodnie z zawartą z klientem umową autorskie prawa majątkowe do wytworzonego kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w postaci programu komputerowego na rzecz klienta.

Zatem kolejne kryterium definicji działalności badawczo-rozwojowej w odniesieniu do wskazanych przez Pana prac jest spełnione.

Powyżej omówione dwa kryteria działalności badawczo-rozwojowej dotyczą charakteru i organizacji prowadzenia tej działalności, podczas gdy ostatnie, trzecie kryterium, dotyczy rezultatu prowadzenia tej działalności, tj. zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. W konsekwencji – głównym zadaniem dla zarządzającego projektem badawczo-rozwojowym jest zlokalizowanie i zidentyfikowanie zasobów wiedzy przed rozpoczęciem działań projektowych; zasobów w ujęciu funkcjonalnym i celowościowym, czyli podlegającym zwiększeniu oraz możliwym i właściwym do wykorzystania zwiększonej wiedzy do nowych zastosowań. Lokalizacja i identyfikacja wiedzy obejmuje szereg działań, w tym określenie stanu wiedzy, miejsca, sposobu jej wykorzystania oraz selekcji pod względem przydatności do realizacji celu projektu.

Z opisu sprawy wynika, że przed rozpoczęciem realizacji dysponował Pan wiedzą programistyczną, która stale była poszerzana w trakcie realizacji czynności zmierzających do wytworzenia autorskiego prawa do programu komputerowego, o którym mowa we wniosku.

Oprogramowanie, które tworzy Pan dla swojego klienta zawsze jest utworem o charakterze indywidualnym. Każdy algorytm będący składową kodu źródłowego (stanowiącego podstawę projektowanego programu komputerowego) planowany jest na podstawie własnych obliczeń i Pana kreatywności. Często są to wyspecjalizowane algorytmy tworzone pod konkretny przypadek zlecony przez klienta. Oryginalność projektowanego oprogramowania polega na tym, że nie występuje inne oprogramowanie o takich samych cechach jak projektowane przez Pana. Jest to oryginalne oprogramowanie projektowane w oparciu o otrzymane od klienta cechy/wymagania.

Używa Pan nowoczesnych technologii takich jak: język programistyczny (...) w połączeniu z nowoczesnymi narzędziami takimi jak (...), służącymi do tworzenia nowoczesnych rozwiązań programistycznych.

Zatem powyższe pozwala uznać, że wykorzystuje Pan istniejące zasoby wiedzy w celu tworzenia nowych zastosowań.

Kluczowe jest również zawarte w definicji działalności badawczo-rozwojowej rozróżnienie, które wskazuje, że taka działalność obejmuje dwa rodzaje aktywności, tj.:

‒badania podstawowe i badania aplikacyjne zdefiniowane w art. 4 ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce oraz

‒prace rozwojowe, o których mowa w art. 4 ust. 3 tej ustawy.

Prace rozwojowe polegają na nabywaniu, łączeniu, kształtowaniu i wykorzystywaniu dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności – przy czym użyty przez ustawodawcę spójnik „i” wskazuje, że aby uznać działania za prace rozwojowe konieczne jest zaistnienie wszystkich tych czynności, tj.:

•nabycia dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności;

•łączenia dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności;

•kształtowania dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności;

•wykorzystania dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności.

Prace rozwojowe bazują zatem na dostępnej wiedzy – w zależności od celów, jakie przyjęto dla prowadzenia prac, będzie to wiedza z określonej dziedziny lub dziedzin. Prace te obejmują kolejno:

•nabycie wiedzy i umiejętności, czyli pozyskanie wiedzy/umiejętności, zapoznanie się z wiedzą, zrozumienie jej;

•łączenie wiedzy i umiejętności, czyli znalezienie takich zależności pomiędzy wiedzą z różnych zakresów, dziedzin lub wiedzy wynikającej z różnych badań naukowych oraz pomiędzy umiejętnościami, które są istotne z punktu widzenia postawionych celów badań rozwojowych;

•kształtowanie wiedzy i umiejętności, czyli takie „ułożenie” efektów nabywania i łączenia wiedzy i umiejętności lub takie sformułowanie wniosków płynących z tych procesów, aby można je było wykorzystać dla realizacji postawionych celów prac rozwojowych;

•wykorzystanie wiedzy i umiejętności, czyli ich użycie, posłużenie się nimi dla osiągnięcia celów prac rozwojowych.

Co istotne, całość ww. czynności służy:

•planowaniu produkcji oraz

•projektowaniu i tworzeniu zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług.

Chodzi przy tym o konkretne produkty, konkretne procesy lub konkretne usługi albo konkretne rodzaje produktów, procesów lub usług. Podmiot prowadzący prace rozwojowe organizuje je z uwzględnieniem specyfiki konkretnych produktów, procesów lub usług – od niej zależą potrzeby prowadzenia prac rozwojowych i ich zakres.

Jednocześnie ustawodawca wyłączył z definicji prac rozwojowych działalność obejmującą rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do produktów, procesów lub usług, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń. O tym, jakie zmiany do produktów, procesów lub usług mają charakter rutynowy (wykonywany często i niemal automatycznie) i okresowy (powtarzający się, występujący co pewien czas) będzie każdorazowo decydował charakter konkretnych produktów, procesów bądź usług.

Jak wskazuje Pan we wniosku, w ramach działalności dochodzi do nabywania, łączenia, kształtowania i wykorzystywania dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich nawet jeśli takie zmiany mają charakter ulepszeń. Zmiany wprowadzane przez Pana do rozwijanego oprogramowania nie mają charakteru rutynowych, okresowych zmian.

Zatem powyższe pozwala uznać, że opisana działalność w zakresie tworzenia wymienionych programów spełnia warunki do uznania jej za prace rozwojowe.

Jak wcześniej wskazano, wytwarza Pan programy komputerowe w ramach działalności o charakterze twórczym, prowadzonej w sposób systematyczny, tj. metodyczny i uporządkowany, stale poszerzając zasoby swojej wiedzy bądź też bazując na wiedzy dotychczasowej do tworzenia nowych zastosowań.

W konsekwencji, mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis sprawy, Pana działalność polegająca na tworzeniu programów komputerowych spełnia definicję działalności badawczo-rozwojowej w rozumieniu art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Należy przy tym podkreślić, że działalnością badawczo-rozwojową nie jest całość usług świadczonych przez Pana, ani też całość prowadzonej przez Pana działalności programistycznej, ale wyłącznie te działania, które ściśle dotyczą tworzenia innowacyjnych rozwiązań służących stworzeniu nowego produktu – takich jak te, które zostały wymienione we wniosku i w warunkach działalności opisanych we wniosku i jego uzupełnieniu.

Przedsiębiorcy osiągający dochody generowane przez prawa własności intelektualnej od 1 stycznia 2019 r. mogą korzystać z preferencyjnej stawki w podatku dochodowym.

Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

W myśl art. 30ca ust. 2 ww. ustawy:

Kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej są:

1)patent,

2)prawo ochronne na wzór użytkowy,

3)prawo z rejestracji wzoru przemysłowego,

4)prawo z rejestracji topografii układu scalonego,

5)dodatkowe prawo ochronne dla patentu na produkt leczniczy lub produkt ochrony roślin,

6)prawo z rejestracji produktu leczniczego i produktu leczniczego weterynaryjnego dopuszczonych do obrotu,

7)wyłączne prawo, o którym mowa w ustawie z dnia 26 czerwca 2003 r. o ochronie prawnej odmian roślin (Dz. U. z 2021 r. poz. 213),

8)autorskie prawo do programu komputerowego

–podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Na mocy art. 30ca ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Podstawę opodatkowania stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym.

Należy przyjąć, że dochody z kwalifikowanego IP mogą być opodatkowane na preferencyjnych zasadach w takim zakresie, w jakim kwalifikowane IP wytwarza dochody w efekcie prac badawczo-rozwojowych prowadzonych przez podatnika. Innymi słowy, skorzystanie z preferencji IP Box jest możliwe w sytuacji występowania związku między dochodem kwalifikującym się do preferencji a kosztami faktycznie poniesionymi w celu jego uzyskania.

Stosownie natomiast do art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika obliczonego według wzoru:

(a + b) x 1,3

a + b + c + d

w którym poszczególne litery oznaczają koszty faktycznie poniesione przez podatnika na:

a – prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej,

b – nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu niepowiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 3,

c – nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu powiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 4,

d – nabycie przez podatnika kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Na podstawie art. 30ca ust. 5 ww. ustawy:

Do kosztów, o których mowa w ust. 4, nie zalicza się kosztów, które nie są bezpośrednio związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, w szczególności odsetek, opłat finansowych oraz kosztów związanych z nieruchomościami.

Stosownie natomiast do treści art. 30ca ust. 7 powołanej ustawy:

Dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty:

1)z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;

2)ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;

3)z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi;

4)z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu.

Na mocy art. 30ca ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Podatnicy korzystający z opodatkowania zgodnie z ust. 1 tego artykułu są obowiązani do wykazania dochodu (straty) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w zeznaniu za rok podatkowy, w których osiągnięto ten dochód (poniesiono stratę).

Na podstawie art. 30cb ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Podatnicy podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 30ca są obowiązani:

1)wyodrębnić każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej w prowadzonych księgach rachunkowych;

2)prowadzić księgi rachunkowe w sposób zapewniający ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej;

3)wyodrębnić koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu;

4)dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie łącznego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje więcej niż jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2 i 3;

5)dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w odniesieniu do tego produktu lub tej usługi albo do tych produktów lub tych usług – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej lub większą liczbę tych praw w produkcie lub usłudze albo w produktach lub usługach, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2-4.

Stosownie do treści art. 30cb ust. 2 ww. ustawy:

Podatnicy prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów wykazują informacje, o których mowa w ust. 1, w odrębnej ewidencji.

Zgodnie z art. 30cb ust. 3 powołanej ustawy:

W przypadku gdy na podstawie ksiąg rachunkowych lub ewidencji, o której mowa w ust. 2, nie jest możliwe ustalenie dochodu (straty) z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, podatnik jest obowiązany do zapłaty podatku zgodnie z art. 27 lub art. 30c.

Zatem, podatnik, który osiągnął w ciągu roku dochód z kwalifikowanego IP i decyduje, że wobec tego dochodu będzie stosował 5% stawkę podatku, jest zobowiązany do wykazania tego dochodu w zeznaniu rocznym składanym za rok, w którym ten dochód został osiągnięty. Podatnik ma prawo stosować 5% stawkę podatkową do kwalifikowanego dochodu z tego konkretnego kwalifikowanego IP w okresie, w którym kwalifikowane IP posiada ochronę prawną.

Ponadto należy wskazać, że podatnik, który ma zamiar skorzystać z ww. preferencji jest zobowiązany prowadzić szczegółową ewidencję w sposób umożliwiający obliczenie podstawy opodatkowania, w tym powiązanie ponoszonych kosztów prac badawczo-rozwojowych z osiąganymi dochodami z kwalifikowanych praw własności intelektualnej powstałymi w wyniku przeprowadzenia tych prac.

Jak wcześniej rozstrzygnięto, tworzenie przez Pana programów komputerowych ma miejsce w ramach prowadzonej bezpośrednio działalności badawczo-rozwojowej, spełniającej definicję wskazaną w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jak wynika z treści wniosku w przypadku tworzenia/rozwijania/ulepszania utworów efekty Pana prac są odrębnymi programami komputerowymi, które podlegają ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. „Przeniesienie” majątkowych praw autorskich do programu komputerowego każdorazowo następuje zgodnie z wymogami przewidzianymi w przepisach ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, w szczególności z zachowaniem art. 41 oraz art. 53 ww. ustawy.

Ponadto z treści wniosku wynika, że prowadzi Pan odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów, zgodną z wymogami art 30cb ustawy o PIT ewidencję, pozwalającą na ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty) przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej oraz na wyodrębnienie kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ustawy o PIT przypadających na każde wyżej wymienione prawo i zapewniającą określenie kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej. Prowadzi Pan odrębną ewidencję od 2 kwietnia 2024 r.

Należy także wskazać, że oprogramowanie – definiowane, jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów – podlega ochronie jak utwór literacki z art. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2022 r. poz. 2509 ze zm. dalej: „ustawa o PAIPP”).

Stąd oprogramowanie może być uznane za kwalifikowane IP, w świetle art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeśli jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszenie jest wynikiem prac badawczo-rozwojowych.

Zgodnie z art. 74 ust. 2 ustawy o PAIPP:

Ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu komputerowego, w tym podstawą łączy, nie podlegają ochronie.

Mając powyższe na uwadze, autorskie prawo do programu komputerowego (Oprogramowanie), wytwarzane przez Pana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jest kwalifikowanym prawem własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przychody z tytułu przenoszenia autorskich praw majątkowych do programów komputerowych na kontrahenta mieszczą się w kategorii przychodów ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, które są podstawą do ustalenia dochodu z kwalifikowanego IP (art. 30ca ust. 7 pkt 2 ustawy).

Tym samym, na podstawie art. 30ca ust. 1 ww. ustawy, może Pan zastosować stawkę opodatkowania 5% do kwalifikowanego dochodu osiągniętego z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w zeznaniu podatkowym za rok 2024.

Należy podkreślić, że wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego IP ustala się jako iloczyn:

–dochodu z kwalifikowanego IP osiągniętego w roku podatkowym i

–wskaźnika Nexus obliczonego według specjalnego wzoru określonego w art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przechodząc do Pana wątpliwości dotyczących uznania ponoszonych przez Pana wydatków za koszty konieczne do wyliczenia wskaźnika, o którym mowa w art. 30ca ust. 4 w zw. z art. 30ca ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy zauważyć, że istotne jest to, aby ze wskaźnika nexus wykluczyć koszty, które nie są lub ze swej natury nie mogą być, bezpośrednio związane z wytworzeniem, rozwinięciem lub ulepszeniem konkretnych kwalifikowanych praw własności intelektualnej.

Ustalając wskaźnik nexus, należy pamiętać, aby istniał związek między:

–wydatkami poniesionymi przez podatnika w związku z wytworzeniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej,

–kwalifikowanym prawem własności intelektualnej oraz

–dochodami uzyskiwanymi z kwalifikowanych praw własności intelektualnej.

Ta szczególna metoda ujmowania kosztów we wskaźniku ma zastosowanie jedynie dla celu, jakim jest kalkulacja tego wskaźnika.

Należy również pamiętać, że wskaźnik nexus jest obliczany oddzielnie dla dochodów z poszczególnych kwalifikowanych praw własności intelektualnej. W związku z tym powinien Pan również ustalić odrębnie koszty faktycznie poniesione na działalność badawczo-rozwojową związaną z danym prawem.

Przyjąć należy zatem, że jeżeli podatnik poniósł rzeczywiście wydatki, które kwalifikują się jako koszty prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej, to wydatki związane z wytworzeniem w ramach tej działalności kwalifikowanego IP należy uznać za koszty faktycznie poniesione przez podatnika na prowadzoną bezpośrednio przez niego działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, z zastrzeżeniem art. 30ca ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle powyższego, wydatki wymienione przez Pana w opisie sprawy mogą stanowić koszty, o których mowa w literze „a” wzoru z art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, uwzględnione przy wyliczaniu nexus dla poszczególnych kwalifikowanych IP, w zakresie, w jakim służą prowadzeniu prac rozwojowych, których efektem jest powstanie kwalifikowanego IP.

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy:

–stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia, oraz

–zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest ustalanie stanu faktycznego, stanowi to bowiem domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Organ nie prowadzi postępowania dowodowego, ograniczając się do analizy okoliczności podanych we wniosku. W stosunku do tych okoliczności wyraża swoje stanowisko, które zawsze musi być jednak ustosunkowaniem się do poglądu (stanowiska) prezentowanego w danej sprawie przez wnioskodawcę. Jeżeli w toku ewentualnego postępowania organ uzna, że zdarzenie opisane we wniosku różni się od zdarzenia występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie Pana chroniła.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pan do interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego.

Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935); (dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

•w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA),

albo

•w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).