Skutki podatkowe umorzenia części wierzytelności z tytułu kredytu hipotecznego i zwrotu kwoty nadpłaty w związku z podpisaniem ugody z bankiem.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

22 września 2024 r. wpłynął Pana wniosek z 22 września 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych. Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 21 października 2024 r. (wpływ 24 października 2024 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

W 2005 r. wraz z małżonką zawarliście Państwo z (…) umowę o kredyt mieszkaniowy na kwotę (…) CHF, z przeznaczeniem na sfinansowanie zakupu nieruchomości.

Była to umowa kredytu denominowanego, wypłaconego w złotówkach, którego saldo wyrażone było we franku szwajcarskim. Bank dokonał wypłaty środków kredytu w sześciu transzach: pierwsza została wypłacona (…) kwietnia 2005 r. w wysokości (…) CHF (przeliczona przez Bank po kursie, tj. (…) zł), druga (…) kwietnia 2005 r. w wysokości (…) CHF (przeliczona przez Bank po kursie, tj. (…) zł), trzecia (…) maja 2005 r. w wysokości (…) CHF (przeliczona przez Bank po kursie tj. (…) zł), czwarta (…) lipca 2005 r. w wysokości (…) CHF (przeliczona przez Bank po kursie tj. (…) zł), piąta (…) września 2005 r. w wysokości (…) CHF (przeliczona przez Bank po kursie tj. (…) zł), szósta w wysokości (…) CHF (przeliczona przez Bank po kursie tj. (…) zł). Transze bank wypłacił w złotówkach. Łącznie otrzymaliście Państwo kwotę (…) zł.

Do miesiąca stycznia 2007 r. kredyt spłacany był w złotówkach, zaś od lutego 2007 r., na mocy porozumienia - Aneks nr (…) zawartego (…) grudnia 2006 r., spłata kredytu następowała we frankach szwajcarskich.

Umowa kredytowa została zawarta w celu zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Przedmiotem zakupu finansowanego kredytem była nieruchomość położona w (...), przeznaczona na własne potrzeby mieszkaniowe i tak przez Państwa do dnia dzisiejszego zamieszkiwana.

Umowa kredytowa zabezpieczona została hipoteką zwykłą, ustanowioną na kredytowanej nieruchomości w wysokości (…) CHF (co stanowiło wg umowy kwotę (…) PLN wg kursu kupna dewiz z dnia złożenia wniosku o kredyt) oraz hipoteką kaucyjną do wysokości (…) CHF (co stanowiło (…) zł wg kursu sprzedaży dewiz z dnia podpisania umowy kredytu).

W związku z zastosowaniem przez (…) w umowie kredytowej klauzul niedozwolonych, w 2023 r. wnieśliście Państwo, do Sądu Okręgowego (...), pozew o ustalenie, na podstawie art. 189 k.p.c, że umowa kredytu mieszkaniowego (...) zawarta pomiędzy powodami jest nieważna oraz o zapłatę kwoty wypłaconych rat kapitałowo-odsetkowych, jako nienależnych Bankowi.

Przedmiotowa sprawa toczyła się przed Sądem Okręgowym (…). W toku postępowania pełnomocnik (…) zwrócił się do Państwa z propozycją zawarcia ugody, w wyniku której nastąpiłoby zamknięcie umowy kredytowej. Dodatkowo zaproponowano zwrot na rzecz kredytobiorców kwoty w wysokości (…) zł - stanowiącej część nadpłaty ponad kapitał kredytu.

W tym miejscu podkreślenia wymaga, że w treści korespondencji prowadzonej z pełnomocnikiem, reprezentująca Bank osoba używała określenia „część nadpłaty ponad kapitał kredytu”. Sformułowania te świadczą niezbicie o tym, że Bank był świadomy, że zwraca kredytobiorcy właśnie część nadpłaty ponad kapitał kredytu.

W tym miejscu wyjaśnić należy, że całkowita nadpłata w przedmiotowym wypadku wynosi (…) zł co wynika z tego, że wartość kredytu w dniu uruchomienia wynosiła (…) zł zaś wartość zaksięgowanych wpłat wynosi (…) CHF i (…) zł tj. łącznie (…) zł.

Dodatkowo Bank zobowiązał się do zapłaty na rzecz kredytobiorców kosztów poniesionych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego oraz 1/2 wartości opłaty za pozew.

Z uwagi na chęć szybkiego zakończenia sporu sądowego podjęliście Państwo decyzję o zawarciu z (…) w dniu (…) sierpnia 2024 r. ugody sądowej. Jednocześnie Bank poinformował Państwa o ciążącym na Banku wypełnieniu obowiązku informacyjnego, tj. sporządzeniu informacji PIT-11.

Konsekwencją zawartej ugody stało się umorzenie postępowania sądowego toczącego się przed Sądem Okręgowym.

Dodatkowo wskazuje Pan, iż kredyt hipoteczny został zaciągnięty na wydatki, o których mowa w art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nie korzystaliście Państwo wcześniej z umorzenia wierzytelności z tytułu innego kredytu hipotecznego. Kredyt hipoteczny został zaciągnięty na realizację wyłącznie jednej inwestycji mieszkaniowej położonej w (...).

Bank, który udzielił kredytu jest podmiotem, którego działalność podlega nadzorowi państwowego organu nadzoru nad rynkiem finansowym, uprawnionym do udzielania kredytów na podstawie odrębnych ustaw regulujących zasady funkcjonowania takich podmiotów.

Dodatkowo wskazał Pan, że zgodnie z umową kredytu wraz z żoną był Pan solidarnie zobowiązany do spłaty kredytu.

Zgodnie z treścią zawartej ugody sądowej Bank umorzył w całości zobowiązanie z tytułu kredytu.

W treści ugody zapisano, że w księgach rachunkowych Banku wysokość zadłużenia Kredytobiorców z tytułu Umowy wynosiła (…) CHF:

 - kapitał (pozostała do spłaty kwota kredytu) (…) CHF

 - odsetki skapitalizowane (…) CHF

 - odsetki zapadłe niespłacone (…) CHF

 - odsetki od zadłużenia przeterminowanego (…) CHF

 - odsetki zawieszone (…) CHF

 - odsetki bieżące (…) CHF.

Bank umorzył całość zadłużenia wszystkim kredytobiorcom tj. Panu jak i żonie (kredyt został zaciągnięty przez dwie osoby mające wspólność majątkową).

Dodatkowo chciałby Pan zaznaczyć, że w odniesieniu do umorzonych przez Bank na podstawie Ugody Sądowej pozostałej do spłaty wierzytelności z tytułu kredytu hipotecznego, wraz z żoną spełnił Pan wszystkie warunki do objęcia zaniechaniem poboru podatku dochodowego na podstawie rozporządzenia Ministra Finansów z 11 marca 2022 r. w sprawie zaniechania poboru podatku dochodowego od niektórych dochodów (przychodów) związanych z kredytem hipotecznym udzielonym na cele mieszkaniowe.

Spełnienie warunków wskazanych w ww. rozporządzeniu potwierdził Pan z żoną stosownym oświadczeniem i przedłożył je Bankowi przy zawarciu Ugody Sądowej, a Bank potwierdził jego otrzymanie.

Pytania

Czy zwrócona przez Bank w wyniku zawartej ugody sądowej kwota (…) zł, stanowiąca część nadpłaty ponad kapitał kredytu, jest dla kredytobiorcy neutralna podatkowo, tzn. nie stanowi przychodu podlegającego opodatkowaniu?

Czy jako podatnik jest Pan zobowiązany do zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych od kwoty (…) zł, którą otrzymał Pan od Banku w wyniku ugody sądowej?

Czy od umorzonej przez Bank w ramach ugody sądowej pozostałej do spłaty wierzytelności z tytułu kredytu hipotecznego, przysługuje Panu zaniechanie poboru podatku dochodowego od osób fizycznych w myśl rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 11 marca 2022 r. w sprawie zaniechania poboru podatku dochodowego od niektórych dochodów (przychodów) związanych z kredytem hipotecznym udzielonym na cele mieszkaniowe (Dz. U. z 2024r. poz. 102)?

Pana stanowisko w sprawie

Pana zdaniem zwrot części nadpłaty tj. kwoty (…) zł, dokonanej przez Bank w wyniku zawartej ugody sądowej nie stanowi przychodu do opodatkowania. Kwota nadpłaty ponad kapitał kredytu, którą wpłacił Pan wraz z żoną do Banku jako kredytobiorcy była wyższa od kwoty wypłaconej przez Bank w ramach ugody.

Zgodnie z zawartą z Bankiem ugodą nastąpił zwrot części wpłaconych odsetek od kapitału kredytu na rzecz Banku. A zatem otrzymane środki są ekwiwalentem wydatków, które były uprzednio poniesione przez Państwa z własnych środków. Kwota nadpłaty otrzymana na podstawie ugody sądowej z Bankiem nie powoduje więc faktycznego przyrostu majątku. Wypłata ta jest neutralna podatkowo.

Podsumowując zwrot przez Bank części kwoty uiszczonej tytułem spłaty zaciągniętego kredytu mieszkaniowego nie stanowi dla Pana przychodu w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, klasyfikowanego do źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 w zw. z art. 20 ust. 1 ww. ustawy, podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Stąd też w Pana opinii nie ma Pan obowiązku zapłaty podatku od wypłaconej przez Bank ww. nadpłaty.

W odniesieniu do umorzonych przez Bank na podstawie ugody pozostałej do spłaty wierzytelności z tytułu kredytu hipotecznego, w Pana ocenie spełnił Pan wszystkie warunki do objęcia zaniechaniem poboru podatku dochodowego na podstawie rozporządzenia Ministra Finansów z 11 marca 2022 r. w sprawie zaniechania poboru podatku dochodowego od niektórych dochodów (przychodów) związanych z kredytem hipotecznym udzielonym na cele mieszkaniowe. Spełnienie warunków wskazanych w ww. rozporządzeniu potwierdził Pan wraz z żoną stosownym oświadczeniem i przedłożył je Bankowi przy zawarciu ugody sądowej, a Bank potwierdził jego otrzymanie.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z treścią art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.):

W myśl art. 9 ust. 1a ww. ustawy:

Stosownie do art. 9 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Jak stanowi art. 11 ust. 1 ww. ustawy:

Z przedstawionych przepisów wynika, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlega – co do zasady – każdy dochód osiągnięty przez osobę fizyczną. Zgodnie natomiast z definicją dochodu jest nim nadwyżka przychodów ze źródła nad kosztami jego uzyskania. Pojęciem pierwotnym dla dochodu jest więc pojęcie przychodu. Ten z kolei definiowany jest przez ustawodawcę, czemu dał wyraz w art. 11 ust. 1 ww. ustawy, jako otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Niemniej jednak z definicji tej wywieść można również, że za przychody podatkowe mogą być uznane tylko takie świadczenia, które są określonym przyrostem majątkowym (zarówno zwiększającym aktywa, jak i zmniejszającym pasywa) o charakterze definitywnym, niemające charakteru zwrotnego.

O uzyskaniu przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym do osób fizycznych można więc mówić w każdej sytuacji gdy podatnik – czy to na skutek otrzymania określonych wartości majątkowych (środków pieniężnych, świadczeń w naturze czy też innych nieodpłatnych świadczeń), czy też gdy na skutek określonego zdarzenia powodującego zmniejszenie jego zobowiązań wobec innych podmiotów – uzyskuje określone przysporzenie majątkowe.

Dla celów podatkowych przyjmuje się – co znajduje potwierdzenie w orzecznictwie – że pojęcie nieodpłatnego świadczenia, o którym mowa w art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ma szerszy zakres niż w prawie cywilnym. Obejmuje ono bowiem wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne, to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku tej osobie, mające konkretny wymiar finansowy.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł.

Stosownie do przepisów tej ustawy odrębnym źródłem przychodów są określone w art. 10 ust. 1 pkt 9 – inne źródła.

W myśl art. 20 ust. 1 ww. ustawy:

Użycie w powyższym przepisie sformułowania „w szczególności”, wskazuje, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ustawy. O przychodzie podatkowym z innych źródeł będziemy mówić w każdym przypadku, kiedy u podatnika wystąpią realne korzyści majątkowe.

Przystępując do oceny skutków podatkowych umorzenia przez bank wierzytelności z tytułu kredytu hipotecznego, zaciągniętego przez Pana, wskazuję, że instytucja kredytu uregulowana została przepisami ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2488 ze zm.).

Zgodnie z treścią art. 69 ust. 1 ww. ustawy:

Z kolei umorzenie wierzytelności następuje w przypadku zwolnienia z długu, czyli zrzeczenia się przez wierzyciela prawa do wierzytelności, bez uzyskania świadczenia ze strony dłużnika. Takie zrzeczenie się, pod warunkiem, że dłużnik je przyjmie, powoduje, że zobowiązanie wygasa.

Zgodnie bowiem z instytucją zwolnienia z długu uregulowaną w art. 508 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1061 ze zm.):

Tak więc, dla umorzenia wierzytelności konieczna jest zgoda dłużnika (np. uzyskana w wyniku ugody, czy poprzez oświadczenie).

Otrzymanie kredytu i jego spłata na warunkach przewidzianych w umowie kredytowej są obojętne podatkowo. Przychód po stronie kredytobiorcy pojawia się w przypadku, kiedy dochodzi do umorzenia kredytu, jego części lub odsetek. Wtedy bowiem kredytobiorca osiąga konkretne przysporzenie majątkowe (przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Tym samym, umorzoną kwotę wierzytelności z tytułu kredytu hipotecznego należy zakwalifikować do przychodu z innych źródeł, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 w zw. z art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W tym miejscu wskazuję na rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 11 marca 2022 r. w sprawie zaniechania poboru podatku dochodowego od niektórych dochodów (przychodów) związanych z kredytem hipotecznym udzielonym na cele mieszkaniowe (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 102).

Zgodnie z § 1 ww. rozporządzenia Ministra Finansów:

Natomiast z § 3 ww. rozporządzenia wynika, że:

Z kolei § 4 ww. rozporządzenia stanowi, że:

Zgodnie z treścią ww. art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Dochody, od których zaniechano poboru podatku nie są wykazywane w zeznaniach rocznych i nie podlegają opodatkowaniu oraz zgłoszeniu do urzędu skarbowego.

Z powyższego wynika zatem, że zaniechanie poboru podatku znajdzie zastosowanie:

-do umorzonych osobom fizycznym kwot wierzytelności z tytułu kredytów zaciągniętych na cele mieszkaniowe i zabezpieczonych hipotecznie,

-do kredytów udzielonych przed dniem 15 stycznia 2015 r. przez podmioty uprawnione do udzielania kredytów na podstawie odrębnych ustaw,

-do kredytu mieszkaniowego zaciągniętego na realizację jednej inwestycji mieszkaniowej, a w przypadku więcej niż jednego kredytu mieszkaniowego – gdy kredyty mieszkaniowe zostały zaciągnięte na realizację wyłącznie jednej inwestycji mieszkaniowej oraz

-w przypadku, gdy osoba fizyczna będąca stroną umowy kredytu mieszkaniowego nie korzystała z zaniechania poboru podatku od kwot umorzonych wierzytelności z tytułu kredytu mieszkaniowego zaciągniętego na realizację innej niż określona w lit. a) inwestycji mieszkaniowej (§ 1 ust. 1 pkt 1 lit. b) ww. rozporządzenia).

Istotne jest, żeby kredyt mieszkaniowy został przeznaczony na wydatki, o których mowa w art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W literze a) art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zostało wymienione m.in. nabycie nieruchomości. Zatem udzielony Panu kredyt wypełnia przesłanki do uznania go za kredyt mieszkaniowy, o którym mowa w rozporządzeniu.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz powołane przepisy prawa stwierdzam, że umorzenie przez bank części kwoty kredytu hipotecznego zaciągniętego przez Pana na sfinansowanie zakupu nieruchomości, stanowić będzie dla Pana przychód w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z tytułu nieodpłatnych świadczeń klasyfikowany do źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 w zw. z art. 20 ust. 1 ww. ustawy, podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Jednocześnie do uzyskanego przez Pana przychodu związanego z umorzeniem wierzytelności z tytułu kredytu mieszkaniowego, o którym mowa we wniosku, zastosowanie znajdzie zaniechanie poboru podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 11 marca 2022 r. w sprawie zaniechania poboru podatku dochodowego od niektórych dochodów (przychodów) związanych z kredytem hipotecznym udzielonym na cele mieszkaniowe.

Dlatego nie będzie Pan zobowiązany do zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych od uzyskanego przychodu.

Odnosząc się natomiast do skutków podatkowych zwrotu ustalonej w ugodzie kwoty wyjaśniam, że z definicji przychodu zawartej w art. 11 ust. 1, wywieść można, że za przychody podatkowe mogą być uznane tylko takie świadczenia, które są określonym przyrostem majątkowym o charakterze definitywnym, nie mające charakteru zwrotnego.

O uzyskaniu przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym do osób fizycznych – co już wcześniej zauważono – można więc mówić w każdej sytuacji, gdy podatnik, czy to na skutek otrzymania określonych wartości majątkowych (środków pieniężnych, świadczeń w naturze czy też innych nieodpłatnych świadczeń), czy też gdy na skutek określonego zdarzenia powodującego zmniejszenie jego zobowiązań wobec innych podmiotów, uzyskuje określone przysporzenie majątkowe.

W opisie sprawy wskazał Pan, że w ramach ugody bank dodatkowo zaproponował zwrot na rzecz kredytobiorców kwoty w wysokości (…) zł - stanowiącej część nadpłaty ponad kapitał kredytu.

Zatem w analizowanej sprawie po Pana stronie nie dojdzie do powstania przysporzenia majątkowego. W związku z zawarciem ugody otrzymał Pan zwrot środków pieniężnych, które wcześniej na mocy umowy przekazał Pan na rzecz banku w ramach spłaty części rat udzielonego kredytu mieszkaniowego. A zatem otrzymał Pan środki będące ekwiwalentem wydatków, które były uprzednio poniesione z Pana własnych środków. Kwota otrzymana na podstawie ugody z bankiem nie spowoduje więc faktycznego przyrostu w Pana majątku. Wypłata ta będzie dla Pana neutralna podatkowo.

W konsekwencji, zwrot przez bank części kwoty uiszczonej tytułem spłaty zaciągniętego kredytu mieszkaniowego nie będzie stanowił dla Pana przychodu w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, klasyfikowanego do źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 w zw. z art. 20 ust. 1 ww. ustawy, podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Zatem nie ma Pan obowiązku zapłaty podatku od zwróconej przez bank kwoty.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Z uwagi na to, że interpretacje prawa podatkowego wydawane są w indywidualnej sprawie zainteresowanego, co wynika z art. 14b § 1 ustawy – Ordynacja podatkowa, ta interpretacja dotyczy wyłącznie Pana i nie wywołuje skutków prawnych wobec Pana żony.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).