Możliwości zachowania prawa do uznania za koszty uzyskania przychodów wydatków z tytułu wynagrodzenia wypłacanego na rzecz Kontrahenta na rachunek widniejący na Białej Liście. Konieczność wyłączenia z kosztów uzyskania przychodów takich wydatków w przypadku rachunku nie widniejącego na Białej Liście.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko w części prawidłowe i w części nieprawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego jest:

·prawidłowe w części dotyczącej możliwości zachowania prawa do uznania za koszty uzyskania przychodówwydatków z tytułu wynagrodzenia wypłacanego na rzecz Kontrahenta tytułem zapłaty za Faktury;

·nieprawidłowe w części dotyczącej możliwości „pozostawienia” w kosztach uzyskania przychodów (których uprzednio nie skorygowano stosownie do art. 22p ust. 2 ustawy) za rok 2020 oraz 2022 wydatków związanych z wynagrodzeniem wypłacanym na rzecz Kontrahenta tytułem zapłaty za Faktury.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

23 września 2024 r. wpłynął Pani wniosek z 19 września 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów. Uzupełniła go Pani – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 11 października 2024 r. (wpływ 16 października 2024 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Jest Pani podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych, posiada Pani siedzibę i nieograniczony obowiązek podatkowy w Polsce oraz jest Pani podatnikiem czynnym w zakresie podatku od towarów i usług. Prowadzi Pani jednoosobową działalność gospodarczą na podstawie wpisu do CEIDG.

Przeważającym przedmiotem Pani działalności jest sprzedaż (...).

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej nabywała Pani towary i usługi od różnych podmiotów, zarejestrowanych na potrzeby podatku VAT w Polsce jako podatnicy VAT czynni.

Jednym z takich podmiotów był kontrahent (dalej jako: „Kontrahent”), który dostarczał na Pani rzecz towary – transakcje te były opodatkowane przez Kontrahenta i były dokumentowane fakturami.

Wartość pojedynczych transakcji objętych niniejszym wnioskiem, realizowanych przez Panią z Kontrahentem przekraczała wartość 15 000 zł.

Za okres 2020-2022 dokonała Pani następujących rozliczeń z Kontrahentem:

1)2020 – łącznie (...) faktur dokumentujących dostawę towaru – (...);

2)2021 – łącznie (...) faktur dokumentujących dostawę towaru – (...);

3)2022 – łącznie (...) faktur dokumentujących dostawę towaru – (...).

Niniejszy wniosek dotyczy faktur wystawionych i rozliczonych w 2020 roku oraz 2022 roku (dalej faktury za te lata jako: „Faktury”). Tym samym niniejszy wniosek nie dotyczy rozliczeń Pani za 2021 rok.

W związku z powyższym, była Pani zobowiązana do weryfikowania danych Kontrahenta w oparciu o wykaz podmiotów (dalej: „Wykaz podatników VAT”), o którym mowa w art. 96b ust. 1 ustawy o VAT, podczas dokonywania płatności za nabywane towary na podstawie Faktur.

Była Pani przekonana, że korzystając z firmowego rachunku bankowego (...), system bankowy dokonuje weryfikacji nie tylko statusu czynnego podatnika podatku VAT, ale również weryfikuje czy rachunek bankowy Kontrahenta znajduje się w Wykazie podatników VAT. Jak się okazało, system nie dokonywał takiej weryfikacji, skutkiem czego w (...) 2023 roku wyszło na jaw, że dokonywała Pani płatności za Faktury na rachunek bankowy Kontrahenta, który nie był zgłoszony w Wykazie podatników VAT.

We (...) 2023 r. została Pani wezwana przez właściwy organ podatkowy – Naczelnika Drugiego Urzędu Skarbowego w (...) – do złożenia korekty dotyczącej rozliczenia PIT za 2021 rok w związku z nabyciem od Kontrahenta towarów (na podstawie (...) faktur), których wartość przekraczała 15 000 złotych brutto, z uwagi na dokonaną płatność na rachunek bankowy, który w dniu dokonania płatności nie był zgłoszony w Wykazie podatników VAT. Pismo to było skierowane w ramach czynności sprawdzających organu podatkowego. Jednak jak wskazano powyżej, niniejszy wniosek nie dotyczy rozliczenia za 2021 rok.

W konsekwencji, z uwagi na powyższe, na podstawie Faktur otrzymanych od Kontrahenta dokonywała Pani płatności przelewem – w tym w zakresie transakcji przekraczających wartość 15 000 zł – na rachunek bankowy Kontrahenta niezamieszczony w Wykazie podatników VAT i jednocześnie nie zgłosiła Pani tego faktu do urzędu skarbowego, za pośrednictwem odpowiedniego formularza - tj. nie składała Pani zawiadomienia (dalej: „Zawiadomienie”), o którym mowa w art. 117ba § 3 pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (dalej: „Ordynacja podatkowa”) we właściwym terminie.

Aktualnie rachunek bankowy Kontrahenta, na który dokonywane były płatności za Faktury, znajduje się już w Wykazie podatników VAT.

Po zidentyfikowaniu nieprawidłowości wdrożyła Pani rozwiązanie mające na celu ich naprawienie i podjęła z Kontrahentem następujące działania:

1)Kontrahent dokonał zwrotu płatności dokonanych przez Panią tytułem zapłaty za Faktury – tj. płatności, które pierwotnie zostały przez Panią zapłacone na rachunek bankowy Kontrahenta spoza Wykazu podatników VAT – na Pani rachunek bankowy;

2)po zwróceniu środków pieniężnych przez Kontrahenta, dokonała Pani w 2024 roku ponownej zapłaty za Faktury na rachunek bankowy Kontrahenta, zgłoszony i widniejący na dzień przelewu w Wykazie podatników VAT.

Jednocześnie, wskazuje Pani, że pierwotne rozliczenie z Kontrahentem miało miejsce w latach 2020 i 2022, zaś pomyłka wynikająca z tego, że płatność została dokonana na rachunek bankowy Kontrahenta niezamieszczony w Wykazie podatników VAT, została zidentyfikowana w 2023 roku, tj. po złożeniu zeznania o wysokości dochodu osiągniętego (straty poniesionej) za lata 2020 i 2022 rok, w których miała miejsce pierwotna płatność dokonana na rzecz Kontrahenta.

W takich przypadkach, pierwotna zapłata na rzecz Kontrahenta była dokonana w latach 2020-2022 – w tych również okresach zaliczyła Pani wydatki dotyczące wynagrodzenia Kontrahenta do kosztów uzyskania przychodów. Natomiast zwrot środków przez Kontrahenta oraz ponowna zapłata na rzecz Kontrahenta zostały dokonane w 2024 roku.

Wskazane powyżej wydatki ponoszone przez Panią, związane z nabywaniem od Kontrahenta towarów, dotyczą Pani działalności gospodarczej – w szczególności wydatki te mają/będą miały na celu osiągnięcie przez Panią przychodów.

Tym samym, wydatki dotyczące wynagrodzeń Kontrahenta spełniają warunki zaliczenia ich przez Panią do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W uzupełnieniu wniosku z 11 października 2024 r. (wpływ 16 października 2024 r.) informuje Pani, że nie dokonała Pani odpowiedniej korekty rozliczeń kosztów uzyskania przychodów na podstawie mechanizmu wskazanego w art. 22p ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za 2020 i 2022 rok i tym samym „pozostawiła” Pani wydatki z tytułu płatności na rzecz Kontrahenta w kosztach uzyskania przychodów.

Pytania

1.Czy prawidłowe jest Pani stanowisko, zgodnie z którym po dokonaniu zwrotu środków przez Kontrahenta, w sytuacji gdy dokonała Pani ponownej zapłaty za Faktury na rachunek bankowy Kontrahenta, zgłoszony i widniejący w Wykazie podatników VAT, wydatki na rzecz Kontrahenta poniesione przez Panią tytułem zapłaty za Faktury nie będą podlegać ograniczeniu w zakresie zaliczenia ich do kosztów uzyskania przychodów?

2.Czy prawidłowe jest Pani stanowisko, zgodnie z którym jest Pani uprawniona do „pozostawienia” w kosztach uzyskania przychodów za rok 2020 oraz 2022 wydatków związanych z wynagrodzeniem wypłacanym na rzecz Kontrahenta tytułem zapłaty za Faktury, w sytuacji gdy pierwotna płatność miała miejsce w roku 2020 oraz 2022 roku, zaś zwrot środków i ponowna zapłata na rzecz Kontrahenta – powodująca, że wydatki na rzecz Kontrahenta ponoszone przez Panią nie podlegają ograniczeniu w zakresie zaliczenia ich do kosztów uzyskania przychodów - miała miejsce w 2024 r., tj. czy w przypadku naprawienia nieprawidłowości w sposób opisany w niniejszym wniosku - nie będzie Pani zobowiązana do korygowania rozliczeń podatkowych w zakresie podatku PIT za rok 2020 oraz 2022, w których pierwotnie dokonano zapłaty na rzecz Kontrahenta?

W uzupełnieniu wniosku wyjaśniła Pani, że przedmiotem pytania nr 2 jest możliwość „pozostawienia” w kosztach uzyskania przychodów (których uprzednio nie skorygowano stosownie do art. 22p ust. 2 ustawy) za rok 2020 oraz 2022 wydatków związanych z wynagrodzeniem wypłacanym na rzecz Kontrahenta tytułem zapłaty za Faktury.

Pani stanowisko w sprawie

Ad 1)

W Pani ocenie, w odniesieniu do transakcji opisanych we wniosku, po dokonaniu zwrotu środków przez Kontrahenta, w sytuacji, gdy dokonała Pani ponownej zapłaty za Faktury na rachunek bankowy Kontrahenta, zgłoszony i widniejący w Wykazie podatników VAT, wydatki na rzecz Kontrahenta poniesione przez Panią tytułem zapłaty za Faktury nie będą podlegać ograniczeniu w zakresie zaliczenia ich do kosztów uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Stosownie do art. 22 ust. 6b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów w przypadku podatników, o których mowa w ust. 6, z zastrzeżeniem ust. 5e, 6ba, 6bb i 7b, uważa się dzień wystawienia faktury (rachunku) lub innego dowodu stanowiącego podstawę do zaksięgowania (ujęcia) kosztu.

Niezależnie od powyższego, zgodnie z art. 22p ust. 1 ww. ustawy podatnicy prowadzący pozarolniczą działalność gospodarczą nie zaliczają do kosztów uzyskania przychodów kosztu w tej części, w jakiej płatność dotycząca transakcji określonej w art. 19 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców:

1)została dokonana bez pośrednictwa rachunku płatniczego lub

2)została dokonana przelewem na rachunek inny niż zawarty na dzień zlecenia przelewu w wykazie podmiotów, o którym mowa w art. 96b ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług - w przypadku dostawy towarów lub świadczenia usług, potwierdzonych fakturą, dokonanych przez dostawcę towarów lub usługodawcę zarejestrowanego na potrzeby podatku od towarów i usług jako podatnik VAT czynny, lub

3)pomimo zawarcia na fakturze wyrazów "mechanizm podzielonej płatności" zgodnie z art. 106e ust. 1 pkt 18a ustawy o podatku od towarów i usług, została dokonana z pominięciem mechanizmu podzielonej płatności określonego w art. 108a ust. 1a tej ustawy.

Jak stanowi art. 19 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców, dokonywanie lub przyjmowanie płatności związanych z wykonywaną działalnością gospodarczą następuje za pośrednictwem rachunku płatniczego przedsiębiorcy, w każdym przypadku gdy:

1)stroną transakcji, z której wynika płatność, jest inny przedsiębiorca oraz

2)jednorazowa wartość transakcji, bez względu na liczbę wynikających z niej płatności przekracza 15 000 zł lub równowartość tej kwoty, przy czym transakcje w walutach obcych przelicza się na złote według średniego kursu walut obcych ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień dokonania transakcji.

Jak stanowi art. 96b ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług Szef Krajowej Administracji Skarbowej prowadzi w postaci elektronicznej wykaz podmiotów:

1)w odniesieniu do których naczelnik urzędu skarbowego nie dokonał rejestracji albo które wykreślił z rejestru jako podatników VAT;

2)zarejestrowanych jako podatnicy VAT, w tym podmiotów, których rejestracja jako podatników VAT została przywrócona.

Stosownie do art. 22p ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w przypadku zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kosztu w tej części, w jakiej płatność dotycząca transakcji określonej w art. 19 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców została dokonana z naruszeniem ust. 1, podatnicy prowadzący pozarolniczą działalność gospodarczą w tej części:

1)zmniejszają koszty uzyskania przychodów albo

2)w przypadku braku możliwości zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów -zwiększają przychody

- w miesiącu, w którym odpowiednio została dokonana płatność bez pośrednictwa rachunku płatniczego, został zlecony przelew albo płatność została dokonana z pominięciem mechanizmu podzielonej płatności.

Jak stanowi ust. 4 analizowanej regulacji, przepisów ust. 1 pkt 2 i ust. 2 w zakresie, w jakim przepis ten dotyczy płatności dokonanej z naruszeniem ust. 1 pkt 2, nie stosuje się, jeżeli zapłata należności przez podatnika:

1)została dokonana przelewem na rachunek inny niż zawarty na dzień zlecenia przelewu w wykazie podmiotów, o którym mowa w art. 96b ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, a podatnik złożył przy pierwszej zapłacie należności przelewem na ten rachunek zawiadomienie, o którym mowa w art. 117ba § 3 pkt 2 Ordynacji podatkowej, do naczelnika urzędu skarbowego właściwego dla podatnika, który dokonał zapłaty należności, w terminie 7 dni od dnia zlecenia przelewu lub

2)została dokonana przelewem na rachunek banku lub rachunek spółdzielczej kasy oszczędnościowo-kredytowej:

a)służący do dokonywania rozliczeń z tytułu nabywanych przez ten bank lub tę kasę wierzytelności pieniężnych lub

b)wykorzystywany przez ten bank lub tę kasę do pobrania należności od nabywcy towarów lub usługobiorcy za dostawę towarów lub świadczenie usług, potwierdzone fakturą, i przekazania jej w całości albo części dostawcy towarów lub usługodawcy, lub

c)prowadzony przez ten bank lub tę kasę w ramach gospodarki własnej, niebędący rachunkiem rozliczeniowym

-jeżeli odpowiednio bank, spółdzielcza kasa oszczędnościowo-kredytową lub podmiot będący wystawcą faktury, wraz z informacją o numerze rachunku do zapłaty, przekazali podatnikowi informację, że rachunek wskazany do zapłaty jest rachunkiem, o którym mowa w lit. a, b lub c.lub

3)została dokonana z zastosowaniem mechanizmu podzielonej płatności, o którym mowa w art. 108a ustawy o podatku od towarów i usług, lub

4)wynika z faktury dokumentującej czynności z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, importu towarów, importu usług lub dostawy towarów rozliczanej przez nabywcę.

Stosownie do przywołanych powyżej regulacji, w przypadku dokonania zapłaty należności na rzecz przedsiębiorcy z pominięciem rachunku wykazanego w Wykazie podatników VAT, gdy jednorazowa wartość transakcji przekracza 15 000 zł – podatnik jest obowiązany do wyłączenia wydatków odpowiadających tejże płatności z kosztów uzyskania przychodów, o ile nie są spełnione wyjątki przewidziane w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Należy przy tym wskazać, że negatywne konsekwencje w zakresie braku możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów dotyczą wydatków związanych z dostawą towarów lub świadczeniem usług potwierdzonych fakturą i jednocześnie dokonanych przez podmiot zarejestrowany jako podatnik VAT czynny.

W sytuacji będącej przedmiotem niniejszego wniosku o wydanie interpretacji, w celu naprawienia zidentyfikowanych nieprawidłowości, Kontrahent dokonał zwrotu płatności dokonanych przez Panią tytułem zapłaty za Faktury – tj. płatności które pierwotnie zostały przez Panią zapłacone na rachunek bankowy Kontrahenta spoza Wykazu podatników VAT - na Pani rachunek bankowy. Po zwróceniu środków pieniężnych przez Kontrahenta, dokonała Pani w 2024 roku ponownej zapłaty za Faktury na rachunek bankowy Kontrahenta, zgłoszony i widniejący na dzień przelewu w Wykazie podatników VAT.

W świetle powyższego, w Pani ocenie, we wskazanych sytuacjach zachowane są zasady określone w przywołanych powyżej regulacjach, umożliwiające uniknięcie negatywnych konsekwencji związanych z brakiem możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na rzecz Kontrahenta – tj. płatności dokonanych na rachunek niezamieszczony w Wykazie podatników VAT – gdyż ponowna zapłata dokonana była przelewem na rachunek bankowy Kontrahenta ujęty w Wykazie podatników VAT.

Tym samym, we wskazanych powyżej sytuacjach nie będzie Pani obowiązana do wyłączania z kosztów uzyskania przychodów wydatków na rzecz Kontrahenta, które pierwotnie zostały opłacone przelewem na rachunek bankowy niezamieszczony w Wykazie podatników VAT.

Powyższa kwestia była przedmiotem interpelacji poselskiej nr 2109 Pana posła Tomasza Rzymkowskiego „w sprawie ujmowania wydatków w kosztach podatkowych”. W odpowiedzi z 6 marca 2020 r. (sygn. DD6.054.2.2020) udzielonej przez Podsekretarza Stanu w Ministerstwie Finansów – Pana Jana Sarnowskiego:

1) na pytanie:

Czy jeśli po dokonaniu wpłaty bez dochowania zasad zawartych w art. 15d ust. 1 pkt 2 oraz pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnik otrzyma zwrot wpłaconych kwot, a następnie ponowi wpłatę z dochowaniem wymogów określonych wyżej przywoływanymi przepisami, to czy zachowa prawo do ujęcia wydatków odpowiadających komentowanym wpłatom w kosztach podatkowych? – udzielono następującej odpowiedzi: W świetle przedstawionego pytania pierwotne transakcje zapłaty zostały anulowane zarówno po stronie kupującego jak i sprzedającego. Następnie ponownie uregulowano należności z zachowaniem zasad określonych w art. 15d ust. 1 pkt 2 oraz 3 ustawy o CIT, co powinno skutkować zachowaniem prawa do uznania wydatków z tak przeprowadzonych transakcji jako koszty uzyskania przychodu;

2) na pytanie:

Czy zachowa prawo do kosztów podatkowych podatnik, który dokona wpłaty na rzecz czynnego podatnika VAT na rachunek bankowy niewidniejący w wykazie podatników VAT jeśli nie dochowa terminu do zgłoszenia wspomnianej wpłaty, a następnie otrzyma zwrot wpłaconych kwot, po czym ponowi wpłatę, którą zgłosi stosownym zawiadomieniem z dochowaniem terminu określonego w art. 117ba § 3 Ordynacji podatkowej? udzielono następującej odpowiedzi: W nawiązaniu do wcześniejszych wyjaśnień, zasadne wydaje się przyjęcie, że zawiadomienie, o którym mowa art 117ba § 3 Ordynacji podatkowej (o zapłacie należności przelewem na rachunek inny niż wymagany przepisem), zgłoszone w wyznaczonym terminie (trzech dni od dnia zlecenia przelewu), w okolicznościach powtórzenia anulowanej wcześniej wpłaty na rzecz czynnego podatnika VAT, powinno skutkować zwolnieniem podatnika z solidarnej odpowiedzialności od tych wpłat, jak również uprawniać do uznania wydatkowanych kwot za koszty uzyskania przychodów.

Dodatkowo, powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie w interpretacjach indywidualnych wydanych przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej – przykładowo w interpretacjach:

·z 22 grudnia 2020 r., znak: 0111-KDIB2-1.4010.400.2020.1.PB,

·z 4 grudnia 2020 r., znak: 0114-KDIP2-2.4010.307.2020.1.JG,

·z 10 lutego 2021 r., znak: 0114-KDIP3-1.4011.694.2020.2.EC,

·z 6 grudnia 2021 r., znak: 0115-KDIT1.4011.692.1.2021.MT,

·z 22 czerwca 2022 r., znak: 0111-KDIB1-1.4010.198.2022.1.SG.

Również w aktualnie wydawanych interpretacjach wskazuje się wyraźnie, że ponowne uregulowane należności z zachowaniem zasad określonych w art. 22p ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, skutkuje zachowaniem prawa do uznania wydatków z tak przeprowadzonych transakcji jako kosztu uzyskania przychodu – vide: pismo z 27 grudnia 2023 r., znak: 0115-KDIT3.4011.679.2023.2.DP; pismo z 26 marca 2024 r., znak: 0113-KDIPT2-1.4011.71.2024.1.MAP.

Reasumując – w Pani ocenie – przedstawione przez Panią stanowisko jest prawidłowe.

Ad 2) (zakres doprecyzowano w uzupełnieniu wniosku)

W Pani ocenie, jest Pani uprawniona do „pozostawienia” w kosztach uzyskania przychodów (których uprzednio nie skorygowano stosownie do art. 22p ust. 2 ustawy) za rok 2020 oraz 2022 wydatków związanych z wynagrodzeniem wypłacanym na rzecz Kontrahenta tytułem zapłaty za Faktury.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera szczególnych regulacji dotyczących zasad rozpoznawania „w czasie” kosztów podatkowych, które związane są z opisanymi powyżej transakcjami (rozliczeniami) realizowanymi przez Panią z Kontrahentem.

W odniesieniu do zasad związanych z ich rozliczaniem w danym czasie, zastosowanie znajdują ogólne zasady w zakresie rozpoznawania kosztów określone w ustawie, które uzależniają moment ich rozpoznania od tego, czy są one powiązane z osiąganymi przez podatnika przychodami w sposób bezpośredni czy też pośredni.

W praktyce, za koszty bezpośrednie uważa się wydatki, które są ściśle/bezpośrednio związane z konkretnymi przychodami, jakie osiąga podmiot gospodarczy w związku z charakterem prowadzonej działalności, tj. są to konkretne koszty, do których można przypisać konkretne przychody.

Z kolei, pośrednie koszty uzyskania przychodów to takie wydatki, których nie można przypisać wprost do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia. Takie koszty, chociaż niewątpliwie związane są z przychodami, nie pozostają w uchwytnym związku z konkretnymi przychodami, a tym samym nie można ustalić, uzyskaniu jakiego konkretnego przychodu dany wydatek służy.

W sprawie będącej przedmiotem niniejszego wniosku o wydanie interpretacji, wydatki dotyczące wynagrodzeń Kontrahenta z tytułu zapłaty za Faktury stanowią dla Pani koszty bezpośrednie.

Zgodnie z regulacjami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami zasadniczo są potrącane w roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody. Moment zaliczenia wydatków do kosztów uzyskania przychodów nie jest zatem w żaden sposób uzależniony od momentu zapłaty wynagrodzenia na rzecz Kontrahenta.

Należy przy tym wskazać, że w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie ma regulacji, które odnosiłyby się do konieczności korygowania momentu rozpoznania kosztów podatkowych w przypadku otrzymania zwrotu poniesionego wydatku zaliczonego do kosztów podatkowych, a następnie dokonania jego ponownej zapłaty przez podatnika -w szczególności z przyczyn i w okolicznościach opisanych w niniejszym wniosku.

Tym samym, w Pani ocenie, w odniesieniu do kosztów uzyskania przychodów dotyczących wynagrodzeń Kontrahenta zapłaconych na podstawie Faktur i zaklasyfikowanych do kosztów podatkowych w roku 2020 oraz 2022, brak jest konieczności dokonywania korekty rozliczeń oraz wykazywania tych kosztów w innym okresie, tj. np. w 2024 r., w którym Kontrahent dokonał zwrotu środków zaliczonych do kosztów podatkowych oraz dokonała Pani ich ponownej zapłaty w sposób opisany w niniejszym wniosku.

Z tych powodów jest Pani uprawniona do „pozostawienia” w kosztach uzyskania przychodów (których uprzednio nie skorygowano stosownie do art. 22p ust. 2 ustawy) za rok 2020 oraz 2022 wydatków związanych z wynagrodzeniem wypłacanym na rzecz Kontrahenta tytułem zapłaty za Faktury.

Powołuje się Pani w szczególności na interpretację indywidualną z 13 grudnia 2023 roku, znak: 0114-KDIP3-1.4011.899.2023.4.EC, w której dokładnie w takim samym stanie faktycznym organ interpretacyjny uznał stanowisko wnioskodawcy za prawidłowe.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest częściowo prawidłowe i częściowo nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Na podstawie art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym zarówno w 2020 r., 2022 r. i 2024 r. (t. j. Dz.U. z 2019 r. poz. 1387 ze zm.; t. j. Dz. U. z 2021 r., poz. 1128 ze zm., t. j. Dz. U. z 2024 r., poz. 226 ze zm.):

Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

W myśl tego przepisu, podatnik ma możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod tym jednak warunkiem, że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, musi spełniać następujące warunki:

·być poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

·być definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie może być podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

·pozostawać w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

·być poniesiony w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

·być właściwie udokumentowany,

·nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 23 ust. 1 ustawa o PIT, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Kosztami uzyskania przychodów są więc racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów. Aby zatem wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów należy oceniać jego związek z prowadzoną działalnością gospodarczą. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczyniać się do osiągnięcia przychodu, bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów.

Należy przy tym mieć na uwadze zamknięty katalog wydatków zawarty w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, które nie podlegają zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, pomimo, że pozostają w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością i zostały przez niego poniesione w celu uzyskania przychodu.

Natomiast zgodnie z art. 22p ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w stanie prawnym obowiązującym zarówno w 2020 r. jak i 2022 r.:

Podatnicy prowadzący pozarolniczą działalność gospodarczą nie zaliczają do kosztów uzyskania przychodów kosztu w tej części, w jakiej płatność dotycząca transakcji określonej w art. 19 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców:

1)została dokonana bez pośrednictwa rachunku płatniczego lub

2)została dokonana przelewem na rachunek inny niż zawarty na dzień zlecenia przelewu w wykazie podmiotów, o którym mowa w art. 96b ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług - w przypadku dostawy towarów lub świadczenia usług, potwierdzonych fakturą, dokonanych przez dostawcę towarów lub usługodawcę zarejestrowanego na potrzeby podatku od towarów i usług jako podatnik VAT czynny, lub

3)pomimo zawarcia na fakturze wyrazów ,,mechanizm podzielonej płatności'' zgodnie z art. 106e ust. 1 pkt 18a ustawy o podatku od towarów i usług, została dokonana z pominięciem mechanizmu podzielonej płatności określonego w art. 108a ust. 1a tej ustawy.

Stosownie zaś do ust. 2 tego artykułu:

W przypadku zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kosztu w tej części, w jakiej płatność dotycząca transakcji określonej w art. 19 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców została dokonana z naruszeniem ust. 1, podatnicy prowadzący pozarolniczą działalność gospodarczą w tej części:

1) zmniejszają koszty uzyskania przychodów albo

2) w przypadku braku możliwości zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów - zwiększają przychody

– w miesiącu, w którym odpowiednio została dokonana płatność bez pośrednictwa rachunku płatniczego, został zlecony przelew albo płatność została dokonana z pominięciem mechanizmu podzielonej płatności.

W myśl art. 22p ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w stanie prawnym obowiązującym w 2020 r.:

Przepisów ust. 1 pkt 2 i ust. 2 nie stosuje się, w przypadku gdy podatnik dokonujący płatności dokonał zapłaty należności przelewem na rachunek inny niż zawarty na dzień zlecenia przelewu w wykazie podmiotów, o którym mowa w art. 96b ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, i złożył zawiadomienie, o którym mowa w art. 117ba § 3 Ordynacji podatkowej, do naczelnika urzędu skarbowego właściwego dla wystawcy faktury w terminie trzech dni od dnia zlecenia przelewu.

Natomiast w stanie prawnym obowiązującym od 1 lipca 2020 r., zgodnie z art. 22p ust. 4 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Przepisów ust. 1 pkt 2 i ust. 2 w zakresie, w jakim przepis ten dotyczy płatności dokonanej z naruszeniem ust. 1 pkt 2, nie stosuje się, jeżeli zapłata należności przez podatnika została dokonana przelewem na rachunek inny niż zawarty na dzień zlecenia przelewu w wykazie podmiotów, o którym mowa w art. 96b ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, a podatnik złożył przy pierwszej zapłacie należności przelewem na ten rachunek zawiadomienie, o którym mowa w art. 117ba § 3 pkt 2 Ordynacji podatkowej, do naczelnika urzędu skarbowego właściwego dla podatnika, który dokonał zapłaty należności, w terminie 7 dni od dnia zlecenia przelewu (…).

Zgodnie zaś z art. 96b ust. 1 i 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług w stanie prawnym obowiązującym zarówno w 2020 r. jak i 2022 r. (Dz.U. z 2018 r. poz. 2174 ze zm. oraz Dz. U. z 2020 r., poz. 106 ze zm.):

1. Szef Krajowej Administracji Skarbowej prowadzi w postaci elektronicznej wykaz podmiotów:

1) w odniesieniu do których naczelnik urzędu skarbowego nie dokonał rejestracji albo które wykreślił z rejestru jako podatników VAT;

2) zarejestrowanych jako podatnicy VAT, w tym podmiotów, których rejestracja jako podatników VAT została przywrócona.

2.Wykaz jest udostępniany w Biuletynie Informacji Publicznej na stronie podmiotowej urzędu obsługującego ministra właściwego do spraw finansów publicznych w sposób umożliwiający sprawdzenie, w tym automatycznie, czy podmiot znajduje się w wykazie na wybrany dzień, przypadający nie wcześniej niż w okresie 5 lat poprzedzających rok, w którym podmiot jest sprawdzany. Dane tego podmiotu są udostępniane według stanu na wybrany dzień, z wyjątkiem danych, o których mowa w ust. 3 pkt 1-3, które są udostępniane według stanu na dzień sprawdzenia.

Z kolei w myśl art. 19 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców w stanie prawnym obowiązującym zarówno w 2020 r. jak i 2022 r. (t. j. Dz. U. z 2019 r. poz. 1292 ze zm. oraz t. j. Dz. U. z 2021 r., poz. 162 ze zm.):

Dokonywanie lub przyjmowanie płatności związanych z wykonywaną działalnością gospodarczą następuje za pośrednictwem rachunku płatniczego przedsiębiorcy, w każdym przypadku gdy:

1) stroną transakcji, z której wynika płatność, jest inny przedsiębiorca oraz

2) jednorazowa wartość transakcji, bez względu na liczbę wynikających z niej płatności, przekracza 15 000 zł lub równowartość tej kwoty, przy czym transakcje w walutach obcych przelicza się na złote według średniego kursu walut obcych ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień dokonania transakcji.

Zatem, przy transakcjach, w których stronami są przedsiębiorcy, obowiązuje limit 15 000 zł dla płatności gotówkowych, a transakcje powyżej wskazanej kwoty muszą być dokonywane za pośrednictwem rachunku płatniczego, jeżeli podatnik chce uniknąć konsekwencji w postaci utraty możliwości zaliczenia w podatku dochodowym od osób fizycznych wydatku do kosztów uzyskania przychodów (art. 19 ustawy z 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców).

Natomiast, przepisy art. 22p ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dotyczą sankcji w postaci utraty możliwości zaliczenia do kosztów podatkowych wydatków poniesionych przez podatników, którzy dokonają zapłaty (powyżej 15 000 zł) na rachunek spoza wykazu w sytuacji, gdy dostawa towarów lub świadczenie usług są potwierdzone fakturą i zostały dokonane przez podatników VAT czynnych.

Zatem, sytuacja wymieniona w art. 22p ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, stanowi odrębną kategorię niż te wymienione w pkt 2 tych przepisów. Jak wskazano uprzednio sytuacja wymieniona w pkt 2 skierowana jest do płatności dokonywanych na rzecz dostawcy lub usługodawcy będącym podatnikiem VAT czynnym.

W takim przypadku płatność powinna być zawsze dokonana na rachunek zawarty w wykazie. Dokonanie płatności w tej sytuacji na rachunek płatniczy, który nie jest zawarty w wykazie będzie traktowane jako działanie niezgodne z wprowadzonymi przepisami i oznaczać będzie zastosowanie przewidzianych sankcji.

Pani wniosek dotyczy faktur wystawionych i rozliczonych w 2020 roku oraz 2022 roku („Faktury”).

Z opisu okoliczności faktycznych wynika, że za w ramach prowadzonej działalności gospodarczej nabywała Pani towary i usługi od różnych podmiotów, zarejestrowanych na potrzeby podatku VAT w Polsce jako podatnicy VAT czynni. Jednym z takich podmiotów był Kontrahent, który dostarczał na Pani rzecz towary – transakcje te były opodatkowane przez Kontrahenta i były dokumentowane fakturami. Wartość pojedynczych transakcji objętych tym wnioskiem, realizowanych przez Panią z Kontrahentem przekraczała wartość 15 000 zł.

W związku z tym, była Pani zobowiązana do weryfikowania danych Kontrahenta w oparciu o wykaz podmiotów, o którym mowa w art. 96b ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podczas dokonywania płatności za nabywane towary na podstawie Faktur.

W 2023 roku okazało się, że dokonywała Pani płatności za Faktury na rachunek bankowy Kontrahenta, który nie był zgłoszony w Wykazie podatników VAT. Jednocześnie, nie zgłosiła Pani tego faktu do urzędu skarbowego, za pośrednictwem odpowiedniego formularza – tj. nie składała Pani zawiadomienia, o którym mowa w art. 22p ust. 4 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Aktualnie rachunek bankowy Kontrahenta, na który dokonywane były płatności za Faktury, znajduje się już w Wykazie podatników VAT.

Po zidentyfikowaniu nieprawidłowości wdrożyła Pani rozwiązanie mające na celu ich naprawienie i podjęła z Kontrahentem następujące działania:

3) Kontrahent dokonał zwrotu płatności dokonanych przez Panią tytułem zapłaty za Faktury – tj. płatności, które pierwotnie zostały przez Panią zapłacone na rachunek bankowy Kontrahenta spoza Wykazu podatników VAT – na Pani rachunek bankowy;

4) po zwróceniu środków pieniężnych przez Kontrahenta, dokonała Pani w 2024 roku ponownej zapłaty za Faktury na rachunek bankowy Kontrahenta, zgłoszony i widniejący na dzień przelewu w Wykazie podatników VAT.

Pierwotna zapłata na rzecz Kontrahenta była dokonana w latach 2020 i 2022 i w tych również okresach zaliczyła Pani wydatki do kosztów uzyskania przychodów.

Co istotne, nie dokonała Pani odpowiedniej korekty rozliczeń kosztów uzyskania przychodów na podstawie mechanizmu wskazanego w art. 22p ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za 2020 i 2022 rok i tym samym „pozostawiła” Pani wydatki z tytułu płatności na rzecz Kontrahenta w kosztach uzyskania przychodów za te lata.

Zwrot środków przez Kontrahenta oraz ponowna zapłata na rzecz Kontrahenta zostały dokonane w 2024 roku.

Jak wynika z wniosku, celem zapłaty za Faktury na rachunek bankowy kontrahenta widniejący w Wykazie podatników VAT, było zaliczenie przez Panią tych wydatków w całości do kosztów uzyskania przychodów.

Mając na uwadze opis zdarzenia oraz cytowane uprzednio przepisy prawa wskazuję, że ponowne uregulowane należności z zachowaniem zasad określonych w art. 22p ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, skutkuje zachowaniem prawa do uznania wydatków z tak przeprowadzonych transakcji jako kosztu uzyskania przychodu.

Tym samym, skoro w 2024 r. ponownie uregulowała Pani należności przelewem na rachunek bankowy – tym razem znajdujący się w Wykazie podatników VAT – jest Pani uprawniona do zaliczenia do kosztów podatkowych poniesionych w 2020 i 2022 r. wydatków z tytułu nabycia towarów.

Tym samym, Pani stanowisko, w świetle którego:

·nie będzie Pani zobowiązana do wyłączania z kosztów uzyskania przychodów wydatków na rzecz Kontrahenta, które pierwotnie zostały opłacone przelewem na rachunek bankowy niezamieszczony w Wykazie podatników VAT;

·zachowa Pani prawo do uznania wydatków z tak przeprowadzonych transakcji jako koszty uzyskania przychodu;

-jest prawidłowe.

Nie mogę jednak zgodzić się z Pani twierdzeniem, że:

·brak jest konieczności dokonywania korekty rozliczeń oraz wykazywania tych kosztów w innym okresie, tj. np. w 2024 r.;

·jest Pani uprawniona do „pozostawienia” w kosztach uzyskania przychodów (których uprzednio nie skorygowano stosownie do art. 22p ust. 2 ustawy) za rok 2020 oraz 2022 wydatków związanych z wynagrodzeniem wypłacanym na rzecz Kontrahenta tytułem zapłaty za Faktury.

Zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów wydatków z tytułu Faktur za nabyte towary w 2020 i 2022 roku możliwe będzie bowiem dopiero w dacie dokonania prawidłowych płatności z zachowaniem ustawowych warunków.

Z przepisu art. 22p ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jednoznacznie wynika, że opłacenie faktur przelewem na rachunek inny niż zawarty na dzień zlecenia przelewu w wykazie podmiotów, o którym mowa w art. 96b ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług uniemożliwia zaliczenie do kosztów wydatków z takich faktur.

Jak już uprzednio wyjaśniłem, art. 22p ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wprowadza sankcję w postaci utraty możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków przez podatników, którzy dokonają zapłaty (powyżej 15 000 zł) na rachunek spoza wykazu podatników VAT w sytuacji, gdyd dostawa towarów lub świadczenie usług są potwierdzone fakturą i zostały dokonane przez podatników VAT czynnych.

Zatem, stosownie do treści art. 22p ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zobowiązana była Pani do wyłączenia z kosztów uzyskania przychodów roku 2020 i 2022 wydatków z tytułu opisanych we wniosku Faktur. W konsekwencji, powinna Pani dokonać stosowanych korekt zeznań podatkowych za te lata podatkowe 2020 i 2022, wyłączając z kosztów uzyskania przychodów wydatki za nabyte towary w 2020 i 2022 roku. Zatem w przypadku ich wcześniejszego zaliczenia do kosztów, na podstawie art. 22p ust. 2 omawianej ustawy podatkowej, koszty powinny zostać zmniejszone (albo zwiększone przychody), w miesiącu dokonania płatności z pominięciem rachunku znajdującego się w wykazie podatników VAT („białej listy VAT”).

Zaliczenie płatności na rzecz Kontrahenta do kosztów uzyskania przychodów w analizowanej sprawie możliwe jest dopiero w 2024 roku.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja ta – pomimo uznania Pani stanowiska w części za nieprawidłowe – nie jest sprzeczna z przywołaną przez Panią we własnym stanowisku odpowiedzią na interpelację poselską nr 2109 z 6 marca 2020 r. sygn. DD6.054.2.2020.

Powołane przez Panią we wniosku interpretacje indywidualne nie są również niezgodne z tą interpretacją. W szczególności, interpretacje te nie dotyczą stricte kwestii braku konieczności zastosowania ograniczeń ustawowych co do możliwości zaliczenia wydatków do kosztów uzyskania przychodów i możliwości „pozostawienia” w kosztach podatkowych danego roku podatkowego wydatków, w stosunku do których faktury opłacono na rachunek kontrahenta niewidniejący w Wykazie podatników VAT, w przypadku ponownego opłacenia tych faktur na rachunek widniejący w tym wykazie w kolejnym (innym) roku podatkowym.

W szczególności, interpretacja indywidualna z 13 grudnia 2023 roku, nr 0114-KDIP3-1.4011.899.2023.4.EC, nie dotyczy możliwości „pozostawienia” w kosztach uzyskania przychodów wydatków związanych z wynagrodzeniem wypłacanym na rzecz Kontrahenta, a możliwości „pozostawienia” w przychodach wynagrodzenia otrzymanego od kontrahenta.

Ponadto, wskazane przez Panią interpretacje indywidualne:

1)nr 0111-KDIB2-1.4010.400.2020.1.PB;

2)nr 0111-KDIB1-1.4010.198.2022.1.SG;

3)nr 0115-KDIT3.4011.679.2023.2.DP;

4)nr 0113-KDIPT2-1.4011.71.2024.1.MAP.

potwierdzają w istocie stanowisko zaprezentowane w tej interpretacji. Czytamy w nich między innymi:

(ad 1)

Po dokonaniu ponownej płatności przelewem bankowym na rachunek znajdujący się w Wykazie, Spółka zaliczy wyżej wskazane koszty z tytułu nabycia towarów i usług w poczet kosztów uzyskania przychodów.

(ad 2)

(…) Spółka ma prawo zaliczyć w roku X+1 (w którym ponowna płatność za fakturę na właściwy rachunek widniejący w Wykazie została dokonana lub zostało złożone Zawiadomienie we właściwym terminie) wydatki do kosztów uzyskania przychodów z tytułu faktur, które początkowo zostały błędnie opłacone, a w następnej kolejności, błąd został naprawiony.

(ad 3)

Nie mogę jednak zgodzić się z Pana twierdzeniem, że (…) dokonanie ponownej płatności na rzecz Usługodawcy koryguje płatność dokonaną pierwotnie.

Zaliczenie do kosztów możliwe będzie w dacie dokonania prawidłowych płatności z zachowaniem ustawowych warunków. Bowiem z przepisu art. 22p ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jednoznacznie wynika, że opłacenie faktur przelewem na rachunek inny niż zawarty na dzień zlecenia przelewu w wykazie podmiotów, o którym mowa w art. 96b ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług uniemożliwia zaliczenie do kosztów wydatków z takich faktur.

Z kolei w przypadku ich wcześniejszego zaliczenia do kosztów, na podstawie art. 22p ust. 2 omawianej ustawy podatkowej, koszty powinny zostać zmniejszone (albo zwiększone przychody), w miesiącu dokonania płatności z pominięciem rachunku znajdującego się w wykazie „białej listy VAT”.

Tym samym, zaliczenie płatności na rzecz Usługodawcy do kosztów uzyskania przychodów w analizowanej sprawie możliwe jest dopiero w 2023 roku.

(ad 4)

Tym samym, skoro w 2023 r. ponownie uregulowała Pani należności za usługi Kontrahenta przelewem na rachunek bankowy - tym razem znajdujący się na „Białej Liście VAT” - jest Pani uprawniona do zaliczenia do kosztów podatkowych poniesionych wydatków z tytułu nabycia tych usług.

Procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego czy kontrolnego. Przy wydawaniu interpretacji indywidualnych w trybie art. 14b ustawy – Ordynacja podatkowa, opieram się wyłącznie na opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanym we wniosku – nie prowadzę postępowania dowodowego. Przy wydawaniu niniejszej interpretacji dokonałem więc wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawione we wniosku stan faktyczny/zdarzenie przyszłe jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Jeżeli zatem przedstawiony we wniosku opis zdarzenia różnić się będzie od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie Pani chroniła w zakresie rzeczywiście zaistniałego zdarzenia.

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu zaistnienia zdarzenia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pani do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

·Zgodnie z art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej:

Interpretacja indywidualna zawiera wyczerpujący opis przedstawionego we wniosku stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego oraz ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Można odstąpić od uzasadnienia prawnego, jeżeli stanowisko wnioskodawcy jest prawidłowe w pełnym zakresie.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.); (dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA) albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).