Interpretacja indywidualna z dnia 30 października 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0113-KDIPT2-1.4011.529.2024.7.MAP
Temat interpretacji
Skutki podatkowe sprzedaży samochodów.
Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe
Szanowny Panie,
1)ponownie rozpatruję sprawę Pana wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej – w wyniku uwzględnienia zażalenia Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej postanowieniem z 8 października 2024 r. Nr 0113-KDIPT2-1.4011.529.2024.4.AP uchylił w całości moje postanowienie z 20 września 2024 r. Nr 0113-KDIPT2-1.4011.529.2024.3.MAP o pozostawieniu Pana wniosku bez rozpatrzenia przekazując sprawę do ponownego rozpatrzenia, i
2)stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
9 lipca 2024 r. wpłynął Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy skutków podatkowych sprzedaży samochodów. Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 28 sierpnia 2024 r. (wpływ 5 września 2024 r.).
Treść wniosku jest następująca:
Opis zdarzenia przyszłego
3 listopada 2020 r. dla zmarłego 2 listopada 2020 r. przedsiębiorcy …, prowadzącego działalność gospodarczą pod firmą … ustanowiono zarząd sukcesyjny.
Jest Pan synem zmarłego przedsiębiorcy. Jako zarządca sukcesyjny zarządzał Pan przedsiębiorstwem w spadku aż do 3 listopada 2022 r. Przedsiębiorstwo w spadku było podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych opłacającym podatek dochodowy w formie podatku liniowego oraz było czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Zarządca sukcesyjny podjął decyzję o kontynuowaniu umów leasingu operacyjnego i wykorzystywaniu dwóch samochodów w działalności gospodarczej, aż do momentu ich wykupu od firmy leasingowej. 11 stycznia 2022 r., jako zarządca sukcesyjny wykupił Pan oba samochody i od tego momentu nie były one już wykorzystywane w firmie. Od tego momentu Pan, jako zarządca sukcesyjny nie ujmował żadnych wydatków eksploatacyjnych w podatkowej księdze przychodów i rozchodów oraz w ewidencji VAT. Samochody nie zostały również wprowadzone do majątku firmy. Oba samochody służyły jedynie celom prywatnym spadkobierców. Faktury leasingowe, jak i ostatnie faktury „wykupu były wystawiane na nieżyjącego przedsiębiorcę”. Spadek po zmarłym przedsiębiorcy nabyli jego dwaj synowie i żona w częściach równych. Zarząd sukcesyjny wygasł 3 listopada 2022 r.
W uzupełnieniu wniosku doprecyzował Pan, że oba samochody, o których mowa we wniosku są samochodami osobowymi, zgodnie z art. 5a pkt 19a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Sprzedaż samochodów osobowych, o których mowa we wniosku miałaby nastąpić przed końcem bieżącego roku (2024 r.). Powyższe samochody zostały wykupione przez zarządcę sukcesyjnego działającego w imieniu własnym, ale na rachunek właścicieli przedsiębiorstwa w spadku. Dalej doprecyzował Pan, że 2 listopada 2020 r. zmarł …, który prowadził działalność gospodarczą pod firmą … . Przed swoją śmiercią zawarł dwie umowy leasingu operacyjnego, w ramach których użytkował dwa samochody … (dwa takie same modele). Spadek po zmarłym … nabyli … (żona), … (syn) oraz Pan (syn) - każde w udziale wynoszącym 1/3 części. Spadkobiercy ustanowili zarządcę sukcesyjnego w Pana osobie. Jako zarządca sukcesyjny kontynuował Pan działalność przedsiębiorstwa działającego w imieniu własnym ale na rachunek właścicieli przedsiębiorstwa w spadku (vide art. 21 ust. 1 ustawy z 5 lipca 2018 r. o zarządzie sukcesyjnym przedsiębiorstwem osoby fizycznej i innych ułatwieniach związanych z sukcesją przedsiębiorstw).11 stycznia 2022 r. zarządca sukcesyjny zakupił oba pojazdy, które do tej pory były użytkowane w ramach umów leasingu operacyjnego. Sprzedawca wystawił dwie faktury nr … oraz …, na których jako nabywca została oznaczona firma zmarłego … . Po zakupie pojazdy nie były już wykorzystywane w firmie i korzystali z nich spadkobiercy już tylko w celach prywatnych. Od 11 stycznia 2022 r. zarządca sukcesyjny zaprzestał również ujmowania wydatków eksploatacyjnych w podatkowej księdze przychodów i rozchodów oraz ewidencji VAT. Samochody po zakupie nie zostały też wprowadzone do majątku przedsiębiorstwa w spadku.
Pytanie
Czy w związku ze sprzedażą pojazdów będzie Pan zobowiązany do zapłaty podatku dochodowego?
Pana stanowisko w sprawie
Uważa Pan, że chociaż samochody były wykorzystywane na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej przedsiębiorstwa w spadku (do czasu zakończenia umów leasingu), to obecnie ich zbycie nie będzie generowało przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Po wykupie samochody były bowiem przeznaczone wyłącznie na cele prywatne do użytku spadkobierców i nie zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Jest Pan spadkobiercą, a zatem współwłaścicielem samochodów. Zadane pytanie odnosi się do Pana sytuacji prawnopodatkowej.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawił Pan w wniosku jest prawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Przepisy ustawy z dnia 5 lipca 2018 r. o zarządzie sukcesyjnym przedsiębiorstwem osoby fizycznej i innych ułatwieniach związanych z sukcesją przedsiębiorstw (Dz. U. z 2021 r. poz. 170 ze zm.; zwanej dalej: „ustawą o zarządzie sukcesyjnym”), wprowadziły specyficzny rodzaj podatnika, jaki stanowi przedsiębiorstwo w spadku.
Zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy o zarządzie sukcesyjnym:
Przedsiębiorstwo w spadku obejmuje składniki niematerialne i materialne, przeznaczone do wykonywania działalności gospodarczej przez przedsiębiorcę, stanowiące mienie przedsiębiorcy w chwili jego śmierci.
Stosownie do art. 2 ust. 2 ustawy o zarządzie sukcesyjnym:
Jeżeli w chwili śmierci przedsiębiorcy przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 551 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r. poz. 1740 ze zm.) stanowiło w całości mienie przedsiębiorcy i jego małżonka, przedsiębiorstwo w spadku obejmuje całe to przedsiębiorstwo.
Jak stanowi art. 2 ust. 3 ww. ustawy:
Przedsiębiorstwo w spadku obejmuje także składniki niematerialne i materialne, przeznaczone do wykonywania działalności gospodarczej, nabyte przez zarządcę sukcesyjnego albo na podstawie czynności, o których mowa w art. 13, w okresie od chwili śmierci przedsiębiorcy do dnia wygaśnięcia zarządu sukcesyjnego albo wygaśnięcia uprawnienia do powołania zarządcy sukcesyjnego.
Z kolei zgodnie z art. 3 cytowanej ustawy:
Właścicielem przedsiębiorstwa w spadku w rozumieniu ustawy jest:
1)osoba, która zgodnie z prawomocnym postanowieniem o stwierdzeniu nabycia spadku, zarejestrowanym aktem poświadczenia dziedziczenia albo europejskim poświadczeniem spadkowym, nabyła składniki niematerialne i materialne, o których mowa w art. 2 ust. 1, na podstawie powołania do spadku z ustawy albo testamentu albo nabyła przedsiębiorstwo albo udział w przedsiębiorstwie na podstawie zapisu windykacyjnego;
2)małżonek przedsiębiorcy w przypadku, o którym mowa w art. 2 ust. 2, któremu przysługuje udział w przedsiębiorstwie w spadku;
3)osoba, która nabyła przedsiębiorstwo w spadku albo udział w przedsiębiorstwie w spadku bezpośrednio od osoby, o której mowa w pkt 1 lub 2, w tym osoba prawna albo jednostka organizacyjna, o której mowa w art. 331 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny, do której wniesiono przedsiębiorstwo tytułem wkładu – w przypadku gdy po śmierci przedsiębiorcy nastąpiło zbycie tego przedsiębiorstwa albo udziału w tym przedsiębiorstwie.
Zgodnie z art. 29 ustawy o zarządzie sukcesyjnym:
Od chwili ustanowienia zarządu sukcesyjnego zarządca sukcesyjny wykonuje prawa i obowiązki zmarłego przedsiębiorcy wynikające z wykonywanej przez niego działalności gospodarczej oraz prawa i obowiązki wynikające z prowadzenia przedsiębiorstwa w spadku.
Stosownie do art. 21 ust. 1 powyższej ustawy:
Zarządca sukcesyjny działa w imieniu własnym, na rachunek właściciela przedsiębiorstwa w spadku.
Zgodnie z art. 25 ww. ustawy:
W okresie zarządu sukcesyjnego zbycie przedsiębiorstwa w spadku albo udziału w przedsiębiorstwie w spadku wymaga zachowania formy aktu notarialnego.
W myśl zaś art. 59 ust. 1 ustawy o zarządzie sukcesyjnym:
Zarząd sukcesyjny wygasa z:
1)upływem dwóch miesięcy od dnia śmierci przedsiębiorcy, jeżeli w tym okresie żaden ze spadkobierców przedsiębiorcy nie przyjął spadku ani zapisobierca windykacyjny nie przyjął zapisu windykacyjnego, którego przedmiotem jest przedsiębiorstwo albo udział w przedsiębiorstwie, chyba że zarządca sukcesyjny działa na rzecz małżonka przedsiębiorcy, któremu przysługuje udział w przedsiębiorstwie w spadku;
2)dniem uprawomocnienia się postanowienia o stwierdzeniu nabycia spadku, zarejestrowania aktu poświadczenia dziedziczenia albo wydania europejskiego poświadczenia spadkowego, jeżeli jeden spadkobierca albo zapisobierca windykacyjny nabył przedsiębiorstwo w spadku w całości;
3)dniem nabycia przedsiębiorstwa w spadku w całości przez jedną osobę, o której mowa w art. 3 pkt 3;
4)upływem miesiąca od dnia wykreślenia zarządcy sukcesyjnego z CEIDG, chyba że w tym okresie powołano kolejnego zarządcę sukcesyjnego;
5)dniem ogłoszenia upadłości przedsiębiorcy;
6)dniem dokonania działu spadku obejmującego przedsiębiorstwo w spadku;
7)upływem dwóch lat od dnia śmierci przedsiębiorcy.
Z kolei art. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.) stanowi, że:
Ustawa reguluje opodatkowanie podatkiem dochodowym dochodów osób fizycznych oraz daninę solidarnościową.
Natomiast na mocy art. 1a ust. 1 - ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych reguluje również opodatkowanie podatkiem dochodowym dochodów przedsiębiorstwa w spadku.
Zgodnie z art. 1a ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Przedsiębiorstwo w spadku, stanowiące jednostkę organizacyjną niemającą osobowości prawnej, jest podatnikiem z tytułu dochodów osiąganych w okresie od otwarcia spadku do dnia wygaśnięcia:
1)zarządu sukcesyjnego albo
2)uprawnienia do powołania zarządcy sukcesyjnego, jeżeli zarząd sukcesyjny nie został ustanowiony i dokonano zgłoszenia, o którym mowa w art. 12 ust. 1c ustawy z dnia 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników (Dz. U. z 2022 r. poz. 166,1301 i 1933).
W myśl art. 49 pkt 1 ustawy o zarządzie sukcesyjnym przedsiębiorstwa osoby fizycznej:
Przedsiębiorstwo w spadku jest jednostką organizacyjną niemającą osobowości prawnej, będącą podatnikiem, o którym mowa w art. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Zgodnie z art. 5a pkt 43 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Ilekroć w ustawie jest mowa o przedsiębiorstwie w spadku – oznacza to przedsiębiorstwo w spadku w rozumieniu ustawy o zarządzie sukcesyjnym.
Stosownie do treści art. 7a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Przychody przedsiębiorstwa w spadku uznaje się za przychody ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3.
W myśl art. 7a ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Równoznaczne z likwidacją działalności gospodarczej jest wygaśnięcie:
1) zarządu sukcesyjnego albo
2) uprawnienia do powołania zarządcy sukcesyjnego – w przypadku gdy zarząd sukcesyjny nie został ustanowiony i dokonano zgłoszenia, o którym mowa w art. 12 ust. 1c ustawy z dnia 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników.
Stosownie do art. 7a ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Przychodami przedsiębiorstwa w spadku są wszystkie przychody związane z działalnością prowadzoną przez to przedsiębiorstwo, w tym w formie spółki cywilnej. Do przychodów zalicza się również przychody z odpłatnego zbycia składników majątku wchodzących w skład przedsiębiorstwa w spadku, niezależnie od tego, kiedy zostały nabyte przez zmarłego przedsiębiorcę, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1500 zł. W tym przypadku przepisu art. 14 ust. 2c nie stosuje się.
Przedsiębiorstwo w spadku jest podatnikiem z tytułu dochodów osiąganych w przypadku ustanowienia zarządu sukcesyjnego - w okresie od otwarcia spadku do dnia wygaśnięcia zarządu sukcesyjnego, który jest równoznaczny z likwidacją działalności gospodarczej (art. 7a ust. 3 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).
Stosownie do art. 3 pkt 16 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.):
Ilekroć w ustawie jest mowa o przedsiębiorstwie w spadku - rozumie się przez to przedsiębiorstwo w spadku w rozumieniu ustawy z dnia 5 lipca 2018 r. o zarządzie sukcesyjnym przedsiębiorstwem osoby fizycznej i innych ułatwieniach związanych z sukcesją przedsiębiorstw.
Zgodnie natomiast z art. 7a § 1 ustawy Ordynacja podatkowa:
Prawa i obowiązki podatnika oraz płatnika będącego przedsiębiorstwem w spadku, w przypadku gdy na mocy ustaw podatkowych podlega obowiązkowi podatkowemu, w okresie od ustanowienia do dnia wygaśnięcia zarządu sukcesyjnego wykonuje zarządca sukcesyjny.
Stosownie do art. 97 § 1a ustawy Ordynacja podatkowa:
Przedsiębiorstwo w spadku, w przypadku gdy ustanowiono zarząd sukcesyjny, wstępuje w przewidziane w przepisach prawa podatkowego majątkowe prawa i obowiązki spadkodawcy związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, z wyjątkiem tych praw, które nie mogą być kontynuowane na podstawie odrębnych ustaw. Przepis art. 26 stosuje się odpowiednio.
Z powyższych przepisów wynika, że przedsiębiorstwo w spadku jest podatnikiem z tytułu dochodów osiąganych w okresie od otwarcia spadku, czyli śmierci przedsiębiorcy, aż do wygaśnięcia zarządu sukcesyjnego albo uprawnienia do jego powołania. Wprawdzie przedsiębiorstwo w spadku nie posiada zdolności prawnej, posiada jednak podmiotowość prawnopodatkową jako jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, w zakresie podatków związanych z działalnością tego przedsiębiorstwa, w tym m.in. podatku dochodowego od osób fizycznych.
Prawa i obowiązki wynikające z przepisów prawa podatkowego powstałe za życia spadkodawcy wykonuje w tym przypadku zarządca sukcesyjny. Powyższe regulacje wykluczają więc podatkowe następstwo prawne spadkobierców w okresie funkcjonowania zarządcy sukcesyjnego, ponieważ takim sukcesorem jest wyłącznie przedsiębiorstwo w spadku. Działalność przedsiębiorstwa w spadku stanowi pozarolniczą działalność gospodarczą, tym samym jest odrębnym źródłem przychodów na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Jak wynika z art. 1a ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - przedsiębiorstwo w spadku jest podatnikiem z tytułu dochodów osiąganych w okresie od otwarcia spadku do dnia wygaśnięcia zarządu sukcesyjnego. Z dniem wygaśnięcia zarządu sukcesyjnego działalność przedsiębiorstwa w spadku zostaje zakończona.
W myśl art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.
Na podstawie 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:
a)nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
b)spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
c)prawa wieczystego użytkowania gruntów,
d)innych rzeczy,
- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy – przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.
Z treści wniosku wynika, że 2 listopada 2020 r. zmarł …, który prowadził działalność gospodarczą pod firmą … . Przed swoją śmiercią zawarł dwie umowy leasingu operacyjnego, w ramach których użytkował dwa samochody osobowe. Spadek po zmarłym … nabyli … (żona), … (syn) oraz Pan (syn) - każde w udziale wynoszącym 1/3 części. Spadkobiercy ustanowili zarządcę sukcesyjnego w Pana osobie. Jako zarządca sukcesyjny kontynuował Pan działalność przedsiębiorstwa działającego w imieniu własnym ale na rachunek właścicieli przedsiębiorstwa w spadku (vide art. 21 ust. 1 ustawy z 5 lipca 2018 r. o zarządzie sukcesyjnym przedsiębiorstwem osoby fizycznej i innych ułatwieniach związanych z sukcesją przedsiębiorstw). 11 stycznia 2022 r. jako zarządca sukcesyjny zakupił Pan oba pojazdy, które do tej pory były użytkowane w ramach umów leasingu operacyjnego. Sprzedawca wystawił dwie faktury nr … oraz …, na których jako nabywca została oznaczona firma zmarłego … . Po zakupie pojazdy nie były już wykorzystywane w firmie i korzystali z nich spadkobiercy już tylko w celach prywatnych. Samochody po zakupie nie zostały też wprowadzone do majątku przedsiębiorstwa w spadku. Zarząd sukcesyjny wygasł 3 listopada 2022 r. Przed końcem bieżącego roku planowana jest sprzedaż samochodów osobowych, o których mowa we wniosku. We własnym stanowisku podkreślił Pan, że jest spadkobiercą, a zatem współwłaścicielem samochodów. Po wykupie samochody były przeznaczone wyłącznie na cele prywatne do użytku spadkobierców i nie zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.
W analizowanym wniosku wskazane we wniosku samochody były wykorzystywane w działalności gospodarczej prowadzonej przez spadkodawcę. Po jego śmierci dzięki możliwościom, jakie stworzyły przepisy ustawy o zarządzie sukcesyjnym, wciąż stanowiły składnik przedsiębiorstwa pozostawionego przez spadkodawcę. W przedmiotowym wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej mamy do czynienia z sytuacją, w której na skutek śmierci osoby fizycznej prowadzącej jednoosobową działalność gospodarczą, powstało przedsiębiorstwo w spadku zarządzane przez zarządcę sukcesyjnego.
Na gruncie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychód ze sprzedaży rzeczy ruchomej kwalifikowany jest do źródła przychodów, o którym mowa w cytowanym art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d) tej ustawy, czyli do odpłatnego zbycia rzeczy, chyba że sprzedaż następuje w wykonywaniu działalności gospodarczej.
Stosownie do art. 10 ust. 2 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
Przepisów ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.
Wyłączenie zastosowania art. 10 ust. 1 pkt 8 obejmuje w szczególności te składniki majątku, które są wykorzystywane w działalności gospodarczej lub zostały z niej wycofane, a przy tym spełniają warunki określone w art. 14 ust. 2 pkt 1, a więc podlegają ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. W tym miejscu wskazać należy, że ustawa z 29 października 2021 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2021 r. poz. 2105; dalej: „ustawa zmieniająca”) wprowadziła m.in. zmiany w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych.
I tak, do art. 10 ust. 2 dodano pkt 4, zgodnie z którym:
Przepisów ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do odpłatnego zbycia: składników, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 19, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki te zostały wycofane z działalności gospodarczej, i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.
Natomiast do art. 14 do ust. 2 dodano m.in. punkt 19, na podstawie którego:
Przychodem z działalności gospodarczej są również: przychody z odpłatnego zbycia składników będących rzeczami ruchomymi, wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, na podstawie umowy, o której mowa w art. 23b ust. 1, przy czym przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.
Powyższy przepis ma także zastosowanie do składników wykorzystywanych w działalności gospodarczej na podstawie umowy leasingu operacyjnego, o której mowa w art. 23b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Wskazać jednak należy, że na podstawie art. 51 ustawy zmieniającej:
Przepisy art. 10 ust. 2 pkt 4 i art. 14 ust. 2 pkt 19 ustawy zmienianej w art. 1 mają zastosowanie do składników nabytych po dniu 31 grudnia 2021 r.
Tym samym zmiana ta dotyczy osób prowadzących działalność gospodarczą. Skoro zarząd sukcesyjny 3 listopada 2022 r. wygasł, to tym samym działalność przedsiębiorstwa w spadku została w tym dniu zakończona. Przedsiębiorstwo w spadku było podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych do 3 listopada 2022 r.
Zauważyć należy, że w ramach przedsiębiorstwa w spadku przedmiotowe samochody były wykorzystywane w działalności gospodarczej do momentu wykupu z leasingu operacyjnego. Z podanych przez Pana informacji wynika, że po zakupie pojazdy nie były już wykorzystywane w firmie i korzystali z nich spadkobiercy już tylko w celach prywatnych. A zatem z wniosku nie wynika, że wykorzystywał Pan ww. samochody w prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej. Z uwagi na to, że nie wykorzystywał Pan przedmiotowych samochodów w prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej art. 10 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie będzie miał zastosowania. Przedmiotowe samochody osobowe były wykorzystywane w działalności gospodarczej - innego podmiotu- przedsiębiorstwa w spadku. Skoro samochody osobowe, o których mowa we wniosku, po wykupie z leasingu nie zostały wprowadzone jako środki trwałe do majątku przedsiębiorstwa w spadku, a spadkobiercy korzystali z nich w celach prywatnych, to skutki podatkowe sprzedaży wskazanych we wniosku samochodów należy rozpatrywać pod kątem powstania przychodu ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, czyli odpłatnego zbycia rzeczy. Źródłem przychodu, w rozumieniu zacytowanego przepisu, jest tylko taka sprzedaż rzeczy ruchomych, która nie następuje w wykonywaniu działalności gospodarczej i została dokonana przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie.
Przejście majątku, a więc praw i obowiązków majątkowych zmarłego, na inne osoby fizyczne i prawne reguluje Księga IV ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1061 ze zm.).
Zgodnie z art. 922 Kodeksu cywilnego:
Spadek to prawa i obowiązki zmarłego wynikające ze stosunków cywilnoprawnych, które z chwilą jego śmierci przechodzą na następców prawnych.
W myśl art. 924 i art. 925 Kodeksu cywilnego:
Spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku.
Natomiast stosownie do przepisu art. 925 tej ustawy:
Spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku.
Art. 1025 § 1 Kodeksu cywilnego stanowi, że:
Sąd na wniosek osoby mającej w tym interes stwierdza nabycie spadku przez spadkobiercę. Notariusz na zasadach określonych w przepisach odrębnych sporządza akt poświadczenia dziedziczenia.
Wobec tego nabycie spadku ma miejsce z chwilą śmierci spadkodawcy. Powyższe oznacza, że z chwilą śmierci należące do spadkodawcy prawa i obowiązki stają się spadkiem, który podlega przepisom prawa spadkowego, a data śmierci (chwila śmierci) spadkodawcy ustala, kto staje się spadkobiercą oraz co wchodzi w skład masy spadkowej. Z kolei, postanowienie sądu o stwierdzeniu nabycia spadku lub akt poświadczenia dziedziczenia potwierdzają jedynie prawo spadkobiercy do tego spadku od momentu jego otwarcia. Sprzedaż samochodów osobowych skutkowałaby powstaniem przychodu z tego źródła, jeżeli nastąpiłaby przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło ich nabycie. Natomiast planowana sprzedaż wskazanych we wniosku samochodów, których jest Pan współwłaścicielem będzie miała miejsce po upływie pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie spadku.
Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że sprzedaż wskazanych we wniosku samochodów nie spowoduje u Pana powstania obowiązku podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.
Niniejsza interpretacja indywidualna stanowi rozstrzygnięcie tylko i wyłącznie w zakresie sprawy objętej pytaniem. A zatem, nie odnosi się do innych kwestii zawartych w opisie sprawy, które nie były przedmiotem zapytania.
Przy wydawaniu niniejszej interpretacji dokonałem wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe będzie zgodne ze stanem rzeczywistym. W ramach postępowania o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego nie przeprowadzam postępowania dowodowego, lecz opieram się jedynie na zdarzeniu przyszłym przedstawionym we wniosku. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.
(…)
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.
·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1)z zastosowaniem art. 119a;
2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”.
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).