Ustalenie obowiązku podatkowego w Polsce.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

29 września 2024 r. wpłynął Pana wniosek z 29 września 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy ustalenia obowiązku podatkowego w Polsce. Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Jest Pan obywatelem polskim. W maju 2023 r. nawiązał Pan stosunek pracy na czas nieokreślony, jako (…) w przedsiębiorstwie zagranicznym (w spółce), mającym siedzibę w Zjednoczonych Emiratach Arabskich (dalej: ZEA). W związku z zawarciem umowy o pracę z podmiotem zagranicznym, od maja 2023 r. do chwili obecnej zamieszkuje Pan w ZEA z zamiarem stałego pobytu. Wedle umowy o pracę zawartej z podmiotem zagranicznym, stałym miejscem świadczenia przez Pana pracy są ZEA. Wynagrodzenie otrzymywane za wykonywaną pracę jest jedynym i głównym źródłem Pana dochodu.

Aktualnym miejscem Pana zamieszkania jest wynajmowane przez Pana mieszkanie zlokalizowane na terytorium ZEA, posiada Pan umowę najmu mieszkania, dowody uiszczanych przez Pana opłat tytułem rachunków za media oraz klimatyzację, a także podatku miejskiego od wynajmowanego lokalu.

Nie posiada Pan obywatelstwa ZEA. Legitymuje się Pan dokumentem Emirates Resident ID, będącym odpowiednikiem dowodu osobistego. Uzyskał go Pan w maju 2023 r. na okres 2 lat, dokument ten pozostaje ważny przez 14 dni po rozwiązaniu umowy o pracę. Jest Pan traktowany jako osoba posiadająca nieograniczony obowiązek podatkowy w ZEA, tj. rezydent podatkowy ZEA.

Posiada Pan umowę rachunku bankowego z bankiem, którego siedziba znajduje się w ZEA, na to konto otrzymuje Pan wynagrodzenie od pracodawcy w ZEA. Ponadto uzyskał Pan prawo jazdy wydane przez organy ZEA, posiada Pan także lokalny numer telefonu i umowę o świadczenie usług telefonicznych z firmą mającą siedzibę w ZEA. Opłaca Pan w ZEA obowiązkowe ubezpieczenie od utraty zatrudnienia (ang. Involuntary Loss of Employment). Ponadto posiada Pan w ZEA również ubezpieczenie zdrowotne oraz polisę na życie.

Obecnie jest Pan w trakcie finalizowania formalności związanych z uzyskaniem certyfikatu rezydencji w ZEA. Z dokumentu o nazwie Certificate for Entry or Exit (All travel) wynika, że w okresie od 8 maja do 31 grudnia 2023 r. przebywał Pan w ZEA 148 dni. Na tej podstawie oraz uwzględniając grafik pracy ustalony przez Pana pracodawcę stwierdza Pan, że w obecnym roku podatkowym 2024 Pana pobyty w ZEA będą się kształtować podobnie. Przez osiem pierwszych miesięcy 2024 r. przebywał Pan w ZEA przez 150 dni. Finalnie oznacza to, że w 2024 r. będzie Pan przebywał w Polsce mniej niż 183 dni.

W czerwcu 2023 r. zawarł Pan związek małżeński z obywatelką Polski. W lipcu 2023 r. Pana żona opuściła Polskę i zamieszkała wraz z Panem w ZEA. Pana żona przebywa w ZEA na podstawie wizy sponsorowanej. Oboje z żoną wymeldowali się Państwo w Polsce i zgłosili stały pobyt w ZEA. Wspólnie prowadzą Państwo gospodarstwo domowe w ZEA. Ustanowili Państwo rozdzielność majątkową.

Jednocześnie oświadcza Pan, iż nie prowadzi w Polsce działalności gospodarczej, nie jest Pan zatrudniony na jakiejkolwiek podstawie prawnej przez pracodawcę z siedzibą w Polsce, nie świadczy Pan pracy w Polsce na jakiejkolwiek podstawie prawnej, ani nie wykonuje Pan żadnej innej działalności zarobkowej w Polsce. Nie jest Pan członkiem organów osób prawnych ani jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej mających siedzibę lub zarząd na terytorium Polski. Nie jest Pan zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług w Polsce. Nie jest Pan płatnikiem podatków w Polsce, ani nie jest Pan płatnikiem składek na ubezpieczenia społeczne lub ubezpieczenia zdrowotnego w Polsce. Nie jest Pan właścicielem, ani nie posiada na innych zasadach nieruchomości ani samochodu w Polsce. Posiada Pan w Polsce rachunek typu Indywidualne Konto Emerytalne, na który dokonuje Pan i będzie dokonywał w przyszłości wpłat gotówki, w tym finansowanych z wynagrodzenia uzyskiwanego w ZEA; rachunek ten obsługuje Pan zdalnie z ZEA. W okresie, w którym ma Pan miejsce zamieszkania w ZEA, nie będzie Pan osiągał żadnych przychodów w Polsce.

Pana aktywność społeczna, kulturalna, obywatelska skupia się w ZEA (tj. spotkania ze znajomymi, czas wolny). Realizuje Pan swoje zainteresowania i hobby w ZEA (tj. zwiedzanie kraju, wizyty w muzeach, gromadzenie i lektura książek, uprawianie sportu). W Polsce będzie przebywał Pan sporadycznie w celu spędzenia urlopu wypoczynkowego i odwiedzin u rodziny. Planuje Pan także spędzanie urlopów w krajach trzecich, poza Polską i ZEA.

Zamierza Pan utrzymywać opisany stan faktyczny do końca 2024 r., a także w kolejnych latach podatkowych. W każdym z kolejnych lat podatkowych zamierza Pan przebywać w ZEA ponad 183 dni. Nie zamierza Pan wracać do Polski. Również Pana żona nie ma takich zamiarów.

Pytanie

Czy w roku podatkowym 2024 i w kolejnych latach podatkowych będzie Pan podlegał w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w rozumieniu Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Zjednoczonych Emiratów Arabskich w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku podpisanej w Abu Zabi dnia 31 stycznia 1993 r. i czy musi Pan wykazać dochody uzyskane w ZEA w zeznaniu podatkowym za 2024 r. składanym w Polsce?

Pana stanowisko w sprawie

W Pana ocenie, w roku podatkowym 2024 i w kolejnych latach podatkowych nie będzie Pan uznany za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Polski w rozumieniu art. 3 ust. 1a ustawy o PIT. W związku z tym nie będzie Pan podlegał w Polsce obowiązkowi podatkowemu i nie musi Pan wykazywać dochodów, które uzyska Pan w ZEA za rok podatkowy 2024 oraz za lata kolejne.

Uzasadnienie Pana stanowiska

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy o PIT, osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Na podstawie art. 3 ust. 1a ustawy PIT, prawodawca wyznacza dwie przesłanki, których spełnienie umożliwia uznanie, iż osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej:

1)posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub

2)przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Art. 4 ustawy o PIT przewiduje, że przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

W związku z tym w niniejszej sprawie konieczne jest sięgnięcie do postanowień umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Zjednoczonych Emiratów Arabskich w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, sporządzonej w Abu Zabi dnia 31 stycznia 1993 r. (Dz. U. z 1994 r., Nr 81 poz. 373), zmienionej protokołem sporządzonym w Abu Zabi dnia 11 grudnia 2013 r. (Dz. U. z 2015 r., poz. 312) oraz Konwencją wielostronną implementującą środki traktatowego prawa podatkowego mające na celu zapobieganie erozji podstawy opodatkowania i przenoszeniu zysku, sporządzoną w Paryżu dnia 24 listopada 2016 r. (Dz. U. z 2018 r., poz. 1369), o treści sprostowanej obwieszczeniem ministra spraw zagranicznych z dnia 16 października 2019 r. (Dz. U. z 2019 r., poz. 2022), dalej łącznie jako „UPO”.

Art. 4 ust. 1 rzeczonej umowy traktuje o tym, iż w rozumieniu niniejszej umowy, określenie „osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie” oznacza:

a)w przypadku Polski, osobę, która zgodnie z prawem Polski podlega tam opodatkowaniu z uwagi na jej miejsce zamieszkania, miejsce stałego pobytu, siedzibę zarządu albo inne kryterium o podobnym charakterze i obejmuje również Polskę, jej jednostki terytorialne lub organy lokalne,

b)w przypadku Zjednoczonych Emiratów Arabskich:

(i)osobę fizyczną, która ma miejsce zamieszkania w Zjednoczonych Emiratach Arabskich i jest Obywatelem Zjednoczonych Emiratów Arabskich oraz

(ii)spółkę, która została utworzona w Zjednoczonych Emiratach Arabskich i ma tam miejsce faktycznego zarządu, pod warunkiem, że spółka może przedstawić dowód na to, że wyłącznym właścicielem jej kapitału są Zjednoczone Emiraty Arabskie i/lub instytucja rządowa Zjednoczonych Emiratów Arabskich i/lub federalny lub lokalny rząd i/lub osoby fizyczne mające miejsce zamieszkania w Zjednoczonych Emiratach Arabskich i spółka jest kontrolowana przez powyżej wymienione osoby mające miejsce zamieszkania lub faktyczny zarząd w Zjednoczonych Emiratach Arabskich.

Na podstawie art. 4 ust. 3 UPO, jeżeli stosownie do postanowień ustępu 1 osoba fizyczna może być uznana za mającą miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, to jej status będzie określony według następujących zasad:

i)osobę uważa się za mającą miejsce zamieszkania w tym Państwie, w którym ma ona stałe miejsce zamieszkania. Jeżeli ma ona stałe miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, w którym ma ona silniejsze powiązania osobiste lub gospodarcze (ośrodek interesów życiowych);

ii)jeżeli nie można ustalić, w którym Umawiającym się Państwie osoba ma ośrodek interesów życiowych, albo jeżeli nie posiada ona stałego miejsca zamieszkania w żadnym z Umawiających się Państw, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, w którym zwykle przebywa;

iii)jeżeli przebywa ona zazwyczaj w obydwu Państwach lub nie przebywa zazwyczaj w żadnym z nich, to będzie ona uważana za mającą miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, którego jest obywatelem;

iv)jeżeli jest ona obywatelem obu Umawiających się Państw lub nie jest obywatelem żadnego z nich, właściwe władze Umawiających się Państw rozstrzygną zagadnienie w drodze wzajemnego porozumienia.

Dla potrzeb dokonania interpretacji ww. przepisu, należy sięgnąć do Komentarza Modelowej Konwencji OECD. Przedtem jednak, wyjaśnienia wymaga, że głównym celem Modelowej Konwencji OECD jest umożliwienie rozwiązywania w sposób jednolity najczęściej występujących problemów w zakresie międzynarodowego prawnego podwójnego opodatkowania. Zgodnie z zaleceniami Rady OECD, państwa członkowskie przy zawieraniu lub rewizji dwustronnych konwencji powinny stosować się do Modelowej Konwencji i do interpretacji zawartej w Komentarzu do tej Konwencji. Postanowienia Konwencji zyskały powszechne (światowe) uznanie wyrażające się włączaniem ich do większości dwustronnych umów.

Wiele umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, które zawarła Polska z innymi krajami została sporządzona w zgodzie z postanowieniami Modelowej Konwencji OECD, w tym Umowa zawarta między Polską i Zjednoczonymi Emiratami Arabskimi. Tekst Modelowej Konwencji stanowiącej wzór umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania zawieranych przez Polskę, jak i brzmienie Komentarza do niej, zostały wypracowane w drodze konsensusu przez wszystkie państwa członkowskie OECD, które zobowiązały się tym samym do stosowania zawartych w nich postanowień. Modelowa Konwencja, jak i Komentarz do niej, nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa, natomiast stanowią wskazówkę, jak należy interpretować zapisy umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania.

Ustalenie miejsca zamieszkania podatnika decyduje o zakresie ciążącego na nim obowiązku podatkowego. Inaczej mówiąc, od miejsca zamieszkania zależy czy podatnik podlega nieograniczonemu, czy ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Nieograniczonym obowiązkiem podatkowym objęci są podatnicy, którzy w Polsce mają miejsce zamieszkania. Podlegają oni obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Natomiast, jeśli podatnik będzie miał miejsce zamieszkania za granicą, to w Polsce będzie płacił podatek tylko od dochodów (przychodów) uzyskanych w danym roku podatkowym w Polsce (ograniczony obowiązek podatkowy).

Ponadto, w nawiązaniu do przesłanki określonej w art. 3 ust. 1a pkt 1 ustawy PIT, zgodnie z treścią wyroku WSA w Warszawie z 20 kwietnia 2016 r., III SA/Wa 1562/15:

Przenosząc powyższe na okoliczności opisanego przez Pana zdarzenia przyszłego należy zważyć, co następuje.

1.Przebywanie dłużej niż 183 dni w roku podatkowym

Zgodnie z opisem zdarzenia przyszłego w roku 2024 oraz w kolejnych latach podatkowych będzie Pan przebywał w ZEA dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. W związku z powyższym nie może budzić wątpliwości, że nie będzie Pan osobą wskazaną w art. 3 ust. 1a pkt 2 ustawy o PIT, która przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

2.Ośrodek interesów życiowych

W konsekwencji należy rozważyć, czy będzie Pan spełniał drugą z przesłanek uznania za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tj. czy będzie Pan posiadał w Polsce ośrodek interesów życiowych rozumiany jako centrum interesów osobistych lub gospodarczych, o którym mowa w art. 3 ust. 1a pkt 1 ustawy o PIT.

Z treści przytoczonego przez Pana stanu faktycznego wynika, iż miejscem świadczenia pracy przez Pana są ZEA. Posiada Pan stałe źródło dochodów w tym państwie. Dysponuje Pan także dokumentacją, tj. prawem jazdy wyrobionym na terenie ZEA, dokumentem tożsamości (Emirates Resident ID) oraz umową rachunku bankowego podpisaną z podmiotem, który ma siedzibę w ZEA. Na konto bankowe otrzymuje Pan wynagrodzenie od pracodawcy w ZEA, posiada Pan także karty kredytową i płatniczą. Prowadzi Pan wraz z żoną gospodarstwo domowe w wynajmowanym przez Pana mieszkaniu. Koniec umowy najmu mieszkania wyznaczony został przez strony umowy na 16 maja 2025 roku.

Okres trwania umowy najmu mieszkania położonego w ZEA oraz zawarta przez Pana umowa o pracę z podmiotem, który ma siedzibę w ZEA, wskazuje na Pana permanentne zamieszkiwanie w ZEA. Jest Pan w trakcie finalizowania formalności związanych z uzyskaniem certyfikatu rezydencji podatkowej. Zamierza Pan utrzymywać opisany stan do końca roku 2024, a także w kolejnych latach podatkowych. W każdym z kolejnych lat podatkowych zamierza Pan przebywać z ZEA ponad 183 dni.

Mając na uwadze wymienione powyżej okoliczności, zasadnym jest stwierdzenie, iż Pana centrum interesów osobistych i gospodarczych od 2023 r. skupia się w ZEA. Będąc osobą fizyczną, nie posiada Pan miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w rozumieniu art. 3 ust. 1a ustawy PIT. Zaś fakt, iż nie pozostaje Pan obywatelem ZEA, nie wpływa na kwestię odnoszącą się do ustalenia Pana rezydencji podatkowej.

W Pana ocenie, z uwagi na powyższe, Pana ośrodek interesów życiowych nie znajduje się w Polsce. Nie posiada Pan w Polsce miejsca stałego zamieszkania oraz nie podlega Pan w państwie polskim nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Wobec powyższego nie może być wątpliwości, że posiada Pan centrum interesów gospodarczych w ZEA, tj. poza Polską.

Ponadto zamieszkuje Pan w ZEA wspólnie z żoną, gdzie wynajmuje Pan i prowadzi wraz z żoną gospodarstwo domowe. Wraz z żoną wymeldowali się Państwo w Polsce i zgłosili Państwo stały pobyt w ZEA. Uzyskali Państwo w ZEA prawo pobytu na czas określony oraz posiadają Państwo dowody wydane przez organy ZEA. Państwa aktywność społeczna, kulturalna, obywatelska skupia się w ZEA, gdzie realizują Państwo także swoje zainteresowania i hobby. Wobec powyższego nie może być wątpliwości, że posiada Pan centrum interesów osobistych w ZEA, tj. poza Polską.

W konsekwencji uważa Pan, że nie będzie Pan w roku podatkowym 2024 ani w kolejnych latach podatkowych posiadał na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodka interesów życiowych) ani nie będzie Pan w żadnym z tych lat podatkowych przebywał na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. Dlatego w roku podatkowym 2024 i w kolejnych latach podatkowych nie może być Pan uznany za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w rozumieniu art. 3 ust. 1a ustawy o PIT.

Z uwagi na niespełnienie przesłanek z art. 3 ust. 1a ustawy o PIT, nie będzie Pan również osobą mająca miejsce zamieszkania w Polsce w rozumieniu art. 4 ust. 1 lit. a UPO, ponieważ nie jest Pan osobą, która zgodnie z prawem Polski (tj. art. 3 ust. 1a ustawy o PIT) podlega opodatkowaniu z uwagi na jej miejsce zamieszkania w Polsce. Nie ma Pan wobec tego obowiązku składania w Polsce rozliczenia podatkowego, którego celem byłoby wykazywanie dochodów uzyskanych w roku 2024 i w latach następnych w ZEA.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 3 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.):

Na podstawie art. 3 ust. 1a ww. ustaw:

Jak wskazuje natomiast art. 3 ust. 2a ww. ustawy:

Ustalenie miejsca zamieszkania podatnika decyduje zatem o zakresie ciążącego na nim obowiązku podatkowego. Inaczej mówiąc, od miejsca zamieszkania zależy czy podatnik podlega nieograniczonemu, czy ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Nieograniczonym obowiązkiem podatkowym objęci są podatnicy, którzy w Polsce mają miejsce zamieszkania. Podlegają oni obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Natomiast jeśli podatnik będzie miał miejsce zamieszkania za granicą, to w Polsce będzie płacił podatek tylko od dochodów (przychodów) uzyskanych w danym roku podatkowym w Polsce (ograniczony obowiązek podatkowy).

Przepis art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje na dwa warunki, od spełnienia których uzależnia się kwalifikację danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce. Powyższe przesłanki są rozdzielone spójnikiem „lub”, co jest równoznaczne z tym, że wystarczy spełnienie którejkolwiek z nich, aby uznać, że osoba posiada miejsce zamieszkania w Polsce, a co za tym idzie – podlega w kraju nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czyli opodatkowaniu od wszystkich osiąganych dochodów.

Jako pierwszy warunek pozwalający na uznanie osoby za mającą miejsce zamieszkania na terytorium RP przepis wskazuje posiadanie centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych). Przesłanka ta została skonstruowana w bardzo szeroki sposób, jeśli chodzi o zakreśloną grupę osób, które na potrzeby podatku dochodowego od osób fizycznych posiadają w Polsce ośrodek interesów życiowych. Wynikać może to z użycia w powołanym powyżej przepisie spójnika „lub” w sformułowaniu „centrum interesów osobistych lub gospodarczych” dla doprecyzowania kiedy uznaje się daną osobę za mającą miejsce zamieszkania na terytorium RP. Tym samym określona osoba, która ma ścisłe powiązania biznesowe czy też gospodarcze w Polsce, a całą rodzinę i znajomych w innym państwie, może w takiej sytuacji podlegać opodatkowaniu w Polsce od całości swoich dochodów.

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej uważa się również osobę fizyczną, która przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. W świetle art. 3 ust. 1a analizowany warunek stanowi samodzielną podstawę do uznawania określonej kategorii osób za rezydentów, niezależną od omówionego powyżej posiadania na terytorium RP centrum interesów życiowych.

Co istotne, posiadanie miejsca zamieszkania dla celów podatkowych w Polsce w świetle ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest ściśle związane ze spełnieniem ww. przesłanek. Podatnik spełniający kryteria wymienione w art. 3 ust. 1a ww. ustawy, jest uznawany za osobę mającą nieograniczony obowiązek podatkowy w Polsce, natomiast podatnik który tych kryteriów nie spełnia podlega w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

Odnosząc się do powyższych przepisów oraz nakreślonego zdarzenia przyszłego uznać należy, że Pana ośrodek interesów osobistych w 2024 r. będzie znajdować się w Zjednoczonych Emiratach Arabskich, gdyż przeprowadził się tam Pan z zamiarem stałego pobytu oraz na terenie ZEA mieszka Pan wraz z żoną. Pana aktywność społeczna, kulturalna, obywatelska skupia się w ZEA (tj. spotkania ze znajomymi, czas wolny). Tam również realizuje Pan swoje zainteresowania i hobby (tj. zwiedzanie kraju, wizyty w muzeach, gromadzenie i lektura książek, uprawianie sportu). Ponadto nie zamierza Pan wracać do Polski.

Przechodząc do powiązań gospodarczych również należy uznać, że w 2024 r. silniejsze powiązania gospodarcze będzie Pan miał z ZEA – tam pracuje Pan w oparciu o umowę o pracę zawartą na czas nieokreślony. Wynagrodzenie otrzymywane za wykonywaną pracę jest jedynym i głównym źródłem Pana dochodu. W ZEA wynajmuje Pan mieszkanie oraz posiada Pan umowę rachunku bankowego, na który otrzymuje Pan wynagrodzenie od pracodawcy w ZEA. Ponadto uzyskał Pan prawo jazdy wydane przez organy ZEA, posiada Pan także lokalny numer telefonu i umowę o świadczenie usług telefonicznych z firmą mającą siedzibę w ZEA. Opłaca Pan w ZEA obowiązkowe ubezpieczenie od utraty zatrudnienia. Ponadto posiada Pan w ZEA również ubezpieczenie zdrowotne oraz polisę na życie. W Polsce nie będzie Pan osiągał żadnych przychodów. Nie prowadzi Pan w Polsce działalności gospodarczej, nie jest Pan zatrudniony na jakiejkolwiek podstawie prawnej przez pracodawcę z siedzibą w Polsce, nie świadczy Pan pracy w Polsce na jakiejkolwiek podstawie prawnej, ani nie wykonuje Pan żadnej innej działalności zarobkowej w Polsce. Nie jest Pan członkiem organów osób prawnych ani jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej mających siedzibę lub zarząd na terytorium Polski. Ponadto nie jest Pan właścicielem, ani nie posiada na innych zasadach nieruchomości ani samochodu w Polsce. Posiada Pan w Polsce rachunek typu Indywidualne Konto Emerytalne, na który dokonuje Pan i będzie dokonywał w przyszłości wpłat gotówki, w tym finansowanych z wynagrodzenia uzyskiwanego w ZEA; rachunek ten obsługuje Pan zdalnie z ZEA.

W świetle powyższych okoliczności, nie sposób zatem uznać, aby w Polsce w 2024 r. posiadał Pan ośrodek interesów życiowych, o którym mowa w art. 3 ust. 1a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W analizowanej sprawie nie zostanie również spełniony warunek wskazany w art. 3 ust. 1a pkt 2 ww. ustawy, ponieważ jak Pan wyjaśnił w 2024 r. oraz w każdym z kolejnych lat podatkowych będzie przebywał Pan w Zjednoczonych Emiratach Arabskich powyżej 183 dni w roku. W Polsce będzie Pan przebywał jedynie sporadycznie w celu spędzenia urlopu wypoczynkowego i odwiedzin u rodziny.

Słusznie zatem Pan uznaje, że w roku podatkowym 2024 i kolejnych latach podatkowych (o ile nie zmieni się stan faktyczny lub prawny), nie będzie Pan posiadał miejsca zamieszkania na terytorium Polski w świetle art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Powyższe oznacza, że w okresie tym nie będzie Pan posiadał nieograniczonego obowiązku podatkowego w Polsce.

W konsekwencji, w 2024 r. i w latach kolejnych, będzie Pan podlegać w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu określonemu w art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Wobec tego nie będzie Pan miał obowiązku składania w Polsce rozliczeń podatkowych, w celu wykazania dochodów uzyskanych w 2024 r. i w latach następnych z pracy wykonywanej w Zjednoczonych Emiratach Arabskich.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z zakresem pytania zadanego we wniosku oraz przepisów dotyczących podatku dochodowego od osób fizycznych podlegających wykładni w ramach kompetencji tut. Organu, interpretacja zawiera ocenę Pana stanowiska oraz rozstrzygnięcie wyłącznie w zakresie ograniczonego obowiązku podatkowego w Polsce (tj. będących przedmiotem zapytania kwestii związanych z brakiem obowiązku rozliczania w Polsce dochodów osiąganych w ZEA).

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).