Możliwość skorzystania ze zwolnienia przedmiotowego.

Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

24 lipca 2024 r. wpłynął Pani wniosek z 23 lipca 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania ze zwolnienia przedmiotowego. Uzupełniła go Pani – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 12 września 2024 r. (wpływ 16 września 2024 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

22 lipca 2021 r. zakupiła Pani na kredyt mieszkanie będąc jeszcze panną.

2 września 2022 r. podpisała Pani u notariusza umowę potwierdzającą sprzedaż mieszkania, którego była jedynym właścicielem. Część środków w wysokości 300 000 zł została przeznaczona na spłatę kredytu zaciągniętego na zakup mieszkania. Pozostała kwota 150 000 zł została przelana na Pani prywatne konto.

4 sierpnia 2017 r. Pani mąż, będąc kawalerem, kupił mieszkanie w kredycie hipotecznym. Umowę kredytową zawarł 14 kwietnia 2017 r. w Banku.

W czerwcu 2023 r. zawarła Pani związek małżeński i od tego czasu spłaca wspólnie z mężem kredyt hipoteczny. Następnie mąż włączył swoje mieszkanie do majątku wspólnego, tj. 1 września 2023 r. podpisała Pani z mężem u notariusza umowę darowizny mieszkania męża, które obciążone było kredytem hipotecznym.

7 listopada 2023 r. kredyt męża został przeniesiony z Banku do Banku ..., jednocześnie dopisując Panią do kredytu jako współwłaściciela.

20 listopada 2023 r. przelała Pani pieniądze ze sprzedaży Jej mieszkania (pozostałą część ok. 150 000 zł) ze swojego konta na wspólne konto Pani i męża. Z dniem 21 listopada 2023 r. spłaciła Pani z mężem wspólny kredyt hipoteczny. Mieszka Pani w mieszkaniu, na który zaciągnięty był kredyt i jest w nim zameldowana.

W uzupełnieniu wniosku wskazała Pani, że 22 lipca 2021 r. nabyła lokal mieszkalny, który był odrębną własnością i była Pani jedynym właścicielem. Lokal ten położony jest w A.

Zbycie przez Panią lokalu mieszkalnego nie nastąpiło w ramach wykonywania działalności gospodarczej w rozumieniu art. 5a pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2022 r., poz. 2647 ze zm.). Lokal ten był przeznaczony do zaspokajania Pani potrzeb mieszkaniowych.

W sierpniu 2017 r. mąż nabył lokal mieszkalny jako odrębną własność i lokal ten jest położony przy ul. B., w C. Mąż w kwietniu 2017 r. zaciągnął kredyt hipoteczny za zakup tego lokalu mieszkalnego.

We wrześniu 2023 r. mieszkanie męża zostało włączone do wspólności majątkowej małżeńskiej poprzez podpisanie umowy darowizny u notariusza w akcie notarialnym. Współwłaścicielką mieszkania stanowiącego współwłasność małżeńską stała się Pani we wrześniu 2023 r., poprzez podpisanie u notariusza umowy darowizny w myśl, której mąż wniósł mieszkanie znajdujące się przy ul., do wspólności majątkowej. Umowa darowizny została zawarta z mężem przed notariuszem 1 września 2023 r., na podstawie której mąż włączył swoje mieszkanie do majątku wspólnego, stanowiła darowiznę z majątku osobistego męża do majątku wspólnego objętego wspólnością majątkową małżeńską.

Jest Pani aktualnie współwłaścicielem lokalu mieszkalnego położonego przy ul. B. Stała się Pani współwłaścicielem tego mieszkania poprzez podpisanie aktu darowizny przekazania mieszkania z mężem do współwłasności majątkowej małżeńskiej. Aktualnie Pani miejsce zamieszkania to: ul. B. Swoje potrzeby mieszkaniowe realizuje Pani w mieszkaniu, którego jest współwłaścicielką i które jest przedmiotem darowizny, na które został zaciągnięty kredyt w 2017 r. przez męża. W tym lokalu jest Pani również zameldowana.

Kredyt w Banku ... został zaciągnięty 7 listopada 2023 r. przez Pani męża oraz przez Panią. Przeznaczenie kredytu bankowego wskazane w umowie to spłata innego kredytu mieszkaniowego, tj. kredytu hipotecznego zaciągniętego przez męża w Banku w kwietniu 2017 r. na zakup lokalu mieszkalnego położonego przy ul. B., który jest przedmiotem darowizny. Zgodnie z umową kredytową odpowiadacie solidarnie za zobowiązania wynikające z tej umowy, jesteście współwłaścicielami konta bankowego przypisanego do umowy kredytowej.

20 listopada 2023 r. przelała Pani pieniądze ze sprzedaży swojego mieszkania położonego w A, na wspólne konto Pani i męża w Banku ..., przypisane do kredytu hipotecznego zaciągniętego 7 listopada 2023 r. W następstwie środki te przeznaczyła Pani na spłatę Państwa wspólnego kredytu bankowego zaciągniętego na zakup lokalu mieszkalnego przy ul. B. w C.

Pytanie

Czy w związku z opisaną powyżej sytuacją, spłatę wspólnego kredytu pieniędzmi ze sprzedaży Pani mieszkania, może Pani zaliczyć jako wydatek na własne cele mieszkaniowe?

Pani stanowisko w sprawie

Zdaniem Pani, spłata kredytu pieniędzmi ze sprzedaży mieszkania zalicza się jako wydatek na własne cele mieszkaniowe. Mieszkanie, na które został zaciągnięty kredyt, zostało włączone do majątku objętego wspólnotą majątkową małżeńską. Mieszka Pani w mieszkaniu, na które zaciągnięty był kredyt i jest w nim zameldowana.

Pieniądze ze sprzedaży swojego mieszkania przeznaczyła Pani na własne cele mieszkaniowe wynikające z art. 21 ust. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131 uważa się:

1)wydatki poniesione na:

a)nabycie budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, a także na nabycie gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem,

2)wydatki poniesione na:

a)spłatę kredytu (pożyczki) oraz odsetek od tego kredytu (pożyczki) zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, na cele określone w pkt 1,

b)spłatę kredytu (pożyczki) oraz odsetek od tego kredytu (pożyczki) zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, na spłatę kredytu (pożyczki), o którym mowa w lit. a,

c)spłatę każdego kolejnego kredytu (pożyczki) oraz odsetek od tego kredytu (pożyczki) zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, na spłatę kredytu (pożyczki), o których mowa w lit. a lub b.

Mąż w momencie przeniesienia kredytu hipotecznego do innego banku, dopisał Panią do kredytu jako współwłaściciela, wobec tego spełniła Pani warunek wynikający z treści art. 21 ust. 25 pkt 2 lit a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Z treści tego przepisu wynika, że kredyt, na którego spłatę został przeznaczony przychód z odpłatnego zbycia nieruchomości lub prawa, musi być nie tylko kredytem zaciągniętym na cele mieszkaniowe wymienione w art. 21 ust. 25 pkt 1 ww. ustawy, ale również kredytem zaciągniętym przez podatnika, czyli przez osobę, która uzyskuje przychód z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości i u której powstaje zobowiązanie podatkowe z tego tytułu

Zgodnie z art. 43 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym. Małżonkowie mogą przez umowę zawartą w formie aktu notarialnego wspólność ustawową rozszerzyć lub ograniczyć albo ustanowić rozdzielność majątkową lub rozdzielność majątkową z wyrównaniem dorobków (umowa majątkowa) – art. 47 § 1 zd. 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego.

Rozszerzenie wspólności majątkowej małżeńskiej poprzez włączenie do majątku wspólnego nieruchomości wchodzącej uprzednio w skład majątku osobistego jednego z małżonków, nie stanowi zatem nabycia tej nieruchomości przez drugiego małżonka w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Oznacza to, że datą nabycia nieruchomości przez każdego z małżonków jest data nabycia nieruchomości przez tego małżonka, który nieruchomość włączył do majątku wspólnego. Zatem, jeżeli Pani małżonek włączył do Waszego majątku wspólnego małżonków zakupione przed ślubem mieszkanie, na które został zaciągnięty kredyt, to za datę nabycia należy uznać w Pani przypadku, datę nabycia tej nieruchomości (mieszkania) przez Pani męża (będącego kawalerem), tj. sierpień 2017 r., a datę zaciągnięcia kredytu kwiecień 2017 r.

Mając powyższe na uwadze, uważa Pani, że za wydatki na własne cele mieszkaniowe należy uznać wydatki poniesione na spłatę kredytu zaciągniętego na zakup mieszkania, które po zawarciu małżeństwa zostało włączone do Waszego majątku wspólnego. Tym samym, jeżeli ww. mieszkanie, na którego zakup został zaciągnięty kredyt, zostanie włączone do wspólności majątkowej i przystąpiła Pani do kredytu ponosząc solidarną odpowiedzialność za zobowiązania wynikające z umowy kredytowej, uważa Pani, że nie ma przeszkód, aby dochód ze sprzedaży lokalu mieszkalnego stanowiącego Pani majątek osobisty, przeznaczyć na spłatę wspólnego kredytu i tym samym zaliczyć do wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 ze zm.):

W myśl art. 9 ust. 1a ww. ustawy:

Stosownie do treści art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy:

Przytoczony przepis formułuje generalną zasadę, zgodnie z którą sprzedaż nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz praw określonych w tym przepisie przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, skutkuje powstaniem przychodu. Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz ww. praw nastąpi po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie – nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym kwota uzyskana ze sprzedaży nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz ww. praw w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

W świetle powyższego stwierdzić należy, że sprzedaż przez Panią 2 września 2022 r. nieruchomości (lokalu mieszkalnego) nabytej 22 lipca 2021 r. w drodze umowy sprzedaży, stanowi źródło przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, ponieważ odpłatne zbycie zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie.

W myśl art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Stosownie do art. 30e ust. 2 ww. ustawy:

Zgodnie z uregulowaniami zawartymi w art. 19 ust. 1 ww. ustawy:

Pojęcie kosztów odpłatnego zbycia nie zostało przez ustawodawcę zdefiniowane w ustawie, należy zatem stosować językowe rozumienie tego wyrażenia, zgodnie z którym za koszty odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych uważa się wszystkie wydatki poniesione przez zbywającego, które są konieczne, aby transakcja mogła dojść do skutku (wszystkie niezbędne wydatki bezpośrednio związane z tą czynnością). Można do takich kosztów zaliczyć np.: koszty wyceny sprzedawanej nieruchomości przez rzeczoznawcę majątkowego, koszty pośrednictwa w sprzedaży nieruchomości, wydatki związane ze sporządzeniem przez notariusza umowy cywilnoprawnej, koszty i opłaty sądowe, o ile były ponoszone przez zbywcę. Pomiędzy tymi wydatkami a dokonanym zbyciem musi istnieć związek przyczynowo-skutkowy.

Ustalenie kosztów uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia odbywa się natomiast zgodnie z art. 22 ust. 6c lub 6d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w zależności od tego, czy zbywaną nieruchomość lub prawo nabyto odpłatnie, czy nieodpłatnie.

W myśl art. 22 ust. 6c ww. ustawy:

Zgodnie z art. 22 ust. 6e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Jak wynika z powyższego, podstawą obliczenia podatku jest dochód, stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości określonym zgodnie z art. 19 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych a kosztami uzyskania przychodu ustalonymi przy nabyciu odpłatnym zgodnie z art. 22 ust. 6c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie do treści art. 30e ust. 4 ww. ustawy:

Z kolei, jak stanowi art. 30e ust. 5 ww. ustawy:

W myśl natomiast art. 30e ust. 7 ww. ustawy:

Przepis art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy stanowi, że:

Dochód zwolniony należy obliczyć według następującego wzoru:

dochód zwolniony = D × W/P

gdzie:

D – dochód z odpłatnego zbycia nieruchomości lub prawa,

W – wydatki poniesione na cele mieszkaniowe wymienione w art. 21 ust. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

P – przychód z odpłatnego zbycia nieruchomości lub prawa.

Należy wyjaśnić, że powyższe zwolnienie obejmuje taką część dochodu uzyskanego z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości, jaka proporcjonalnie odpowiada udziałowi poniesionych wydatków na własne cele mieszkaniowe w osiągniętych przychodach z odpłatnego zbycia. W sytuacji, gdy przychód z odpłatnego zbycia zostanie w całości przeznaczony na cele mieszkaniowe, to wówczas uzyskany z tego tytułu dochód będzie w całości korzystał ze zwolnienia od podatku dochodowego.

Cele mieszkaniowe, których sfinansowanie przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych uprawnia do skorzystania ze zwolnienia z opodatkowania, wymienione zostały w art. 21 ust. 25 w zw. z ust. 30a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie do treści art. 21 ust. 25 pkt 1-2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Zgodnie z art. 21 ust. 25a ww. ustawy:

Stosownie do art. 21 ust. 28 ww. ustawy:

Zgodnie z art. 21 ust. 29 ww. ustawy:

Z kolei jak stanowi art. 21 ust. 30 ww. ustawy:

W myśl art. 21 ust. 30a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Wskazać w tym miejscu należy, że ulgi i zwolnienia są wyjątkiem od zasady powszechności opodatkowania wynikającej z art. 84 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 1997 r. Nr 78 poz. 483 ze zm.) stanowiącego, że:

Oznacza to, że wszelkie odstępstwa od tej zasady muszą bezwzględnie wynikać z przepisów prawa i być interpretowane ściśle z jego literą. Tym samym podkreślenia wymaga fakt, że tylko określone zdarzenia prawne, bądź spełnienie określonych przesłanek, od których ustawodawca uzależnia prawo do zwolnienia z opodatkowania, skutkuje zwolnieniem dochodu z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Oznacza to, że w prawie podatkowym w stosunku do wszelkich ulg i zwolnień zabronione jest stosowanie rozszerzającej wykładni przepisów.

Z istoty rozwiązania zawartego w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że podstawową okolicznością decydującą o możliwości skorzystania z przedmiotowego zwolnienia jest przeznaczenie przychodu uzyskanego ze sprzedaży nieruchomości i określonych praw majątkowych nie później niż w okresie trzech lat od końca roku podatkowego, w którym została ona dokonana, na wskazane w ustawie własne cele mieszkaniowe.

Ze zwolnienia tego wypływa daleko idąca konsekwencja zawarta w stwierdzeniu „własne cele mieszkaniowe”. Poprzedzenie wyrażenia „cele mieszkaniowe” przymiotnikiem „własne” świadczy o tym, że ustawodawca przewidując podstawę do zastosowania ww. zwolnienia i dopisując ten przymiotnik podkreślił, że celem nadrzędnym jest zwolnienie tylko takiego przychodu, który wydatkowany zostanie na zaspokojenie „własnych celów mieszkaniowych”, rozumianych jako potrzeba zapewnienia sobie dachu nad głową. Tak więc uregulowane w art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy, zwolnienie od podatku dochodowego w zamierzeniach ustawodawcy realizować ma cel, jakim jest zaspokojenie własnych potrzeb mieszkaniowych podatnika, a nie lokata kapitału lub zdobywanie źródła zarobkowania bądź zapewnienie dachu nad głową innym osobom niż podatnik. Wyraz „mieszkaniowe” w wyrażeniu „własne cele mieszkaniowe” należy odnosić podmiotowo do zamiaru zamieszkiwania związanego z różnymi sposobami wydatkowania przychodu, a nie do wydatkowania przychodu w znaczeniu jedynie przedmiotowym. Zamiarem ustawodawcy tworzącego zwolnienie przedmiotowe w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, było zachęcanie podatników do nabywania w miejsce zbywanych praw majątkowych czy nieruchomości, innych nieruchomości lub praw przeznaczonych do zaspokajania ich indywidualnych potrzeb mieszkaniowych. U podstaw omawianego zwolnienia legło założenie, że nie powinny być opodatkowane środki wydane na realizację własnego celu mieszkaniowego. Powyższe wnioski wynikają wprost z brzmienia przepisu normującego powyższe zwolnienie.

Z treści art. 21 ust. 25 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jasno wynika, że kredyt, na którego spłatę zostanie przeznaczony przychód z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych musi być kredytem zaciągniętym na udokumentowane cele mieszkaniowe, które zostały wymienione w art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Celem ustawodawcy było bowiem premiowanie zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych przez podatnika. Spłacony kredyt (pożyczka) nie ma być jakimkolwiek kredytem (pożyczką), lecz musi spełniać ściśle określone ustawą wymagania. Musi to być bowiem kredyt (pożyczka) – co wynika literalnie z art. 21 ust. 25 pkt 2 ww. ustawy – zaciągnięty przez podatnika na cele określone w pkt 1, tj. na nabycie budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, a także na nabycie gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem (art. 21 ust. 25 pkt 1 lit. a) ww. ustawy). Przepis wyraźnie bowiem stanowi, że kredyt (pożyczka) ma być zaciągnięty na cele określone w pkt 1, a więc na cele mieszkaniowe.

Stosownie do treści przepisu - istotne jest także, aby spłacany kredyt - zaciągnięty był przed dniem uzyskania przychodu ze sprzedaży oraz, aby kredyt ten zaciągnięty był przez osobę, która uzyskuje przychód ze sprzedaży.

Należy zatem podkreślić, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych dopuszcza możliwość skorzystania ze zwolnienia podatkowego poprzez przeznaczenie przychodu ze sprzedaży na wskazane w tej ustawie cele mieszkaniowe (art. 21 ust. 1 pkt 131 w związku z art. 21 ust. 25 i ust. 30a ww. ustawy). Niemniej jednak, aby podatnik mógł wywodzić prawo do zastosowania przedmiotowego zwolnienia, a tym samym z niego skorzystać, musi bezwzględnie spełnić wynikające z przepisu warunki.

Z treści przytoczonego wcześniej art. 21 ust. 25 pkt 2 ww. ustawy, jasno wynika, że kredyt, na którego spłatę zostanie przeznaczony przychód z odpłatnego zbycia nieruchomości musi być kredytem zaciągniętym na udokumentowane własne cele mieszkaniowe, które zostały wymienione w art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Celem ustawodawcy było bowiem premiowanie zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych przez podatnika. Spłacony kredyt (pożyczka) nie ma być jakimkolwiek kredytem (pożyczką), lecz musi spełniać ściśle określone ustawą wymagania. Musi to być bowiem kredyt (pożyczka) – co wynika literalnie z art. 21 ust. 25 pkt 2 ww. ustawy – zaciągnięty przez podatnika na cele określone w pkt 1. Przepis wyraźnie bowiem stanowi, że kredyt (pożyczka) mają być zaciągnięte na cele określone w pkt 1, a więc na cele mieszkaniowe. Ważne jest również, aby spłacany kredyt zaciągnięty był przed dniem uzyskania przychodu ze sprzedaży nieruchomości i aby kredyt ten zaciągnięty był przez osobę, która uzyskuje przychód ze sprzedaży.

Z opisu sprawy wynika, że 22 lipca 2021 r. nabyła Pani lokal mieszkalny, który był odrębną własnością i była Pani jego jedynym właścicielem (lokal w A.). 2 września 2022 r. podpisała Pani u notariusza umowę potwierdzającą sprzedaż ww. mieszkania, którego była jedynym właścicielem. Część środków w wysokości 300 000 zł została przeznaczona na spłatę kredytu zaciągniętego na zakup mieszkania. Pozostała kwota 150 000 zł została przelana na Pani prywatne konto.

4 sierpnia 2017 r. Pani mąż, będąc wówczas kawalerem, kupił mieszkanie w kredycie hipotecznym: umowę kredytową zawarł 14 kwietnia 2017 r. w Banku. Mąż nabył ten lokal mieszkalny jako odrębną własność i lokal jest położony przy ul. B. w C. Mąż w kwietniu 2017 r. zaciągnął kredyt hipoteczny za zakup tego lokalu mieszkalnego.

W czerwcu 2023 r. zawarła Pani związek małżeński i od tego czasu spłaca wspólnie z mężem kredyt hipoteczny. Następnie Pani mąż włączył swoje mieszkanie do majątku wspólnego, tj. 1 września 2023 r. podpisała Pani z mężem u notariusza umowę darowizny mieszkania męża, które obciążone było kredytem hipotecznym. Jest Pani aktualnie współwłaścicielem lokalu mieszkalnego położonego przy ul. B. Stała się Pani współwłaścicielem tego mieszkania poprzez podpisanie aktu darowizny przekazania mieszkania z mężem do współwłasności majątkowej małżeńskiej.

7 listopada 2023 r. kredyt męża został przeniesiony z Banku do Banku ..., jednocześnie dopisując Panią do kredytu jako współwłaściciela.

W uzupełnieniu wskazała Pani, że w dniu 7 listopada 2023 r. został zaciągnięty przez Panią i Pani męża kredyt w Banku ... - przeznaczenie kredytu wskazane w umowie to spłata innego kredytu mieszkaniowego, tj. kredytu hipotecznego zaciągniętego w kwietniu 2017 r. przez męża w Banku na zakup lokalu mieszkalnego położonego w C. przy ul. B. Zgodnie z umową kredytową odpowiadacie solidarnie za zobowiązania wynikające z tej umowy, jesteście współwłaścicielami konta bankowego przypisanego do umowy kredytowej.

W dniu 20 listopada 2023 r. przelała Pani pieniądze ze sprzedaży swojego mieszkania położonego w A., na wspólne konto Pani i Pani męża w Banku ..., przypisane do kredytu hipotecznego zaciągniętego 7 listopada 2023 r. W następstwie środki te Pani przeznaczyła na spłatę Państwa wspólnego kredytu bankowego.

Aktualnie Pani miejsce zamieszkania to: ul. B. Swoje potrzeby mieszkaniowe realizuje Pani w mieszkaniu, którego jest współwłaścicielką i które było przedmiotem darowizny, na które został zaciągnięty kredyt w 2017 r. przez męża. W tym lokalu jest Pani również zameldowana.

Zgodnie z art. 888 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1610 ze zm.):

Zgodnie z art. 31 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. – Kodeks rodzinny i opiekuńczy (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2809 ze zm.):

Ustrój wspólności ustawowej obejmujący dorobek obojga małżonków ustawodawca ukształtował jako wspólność łączną, bezudziałową.

W świetle art. 43 § 1 ww. Kodeksu:

Na podstawie art. 47 § 1 ww. Kodeksu:

Na podstawie powyższego przepisu stwierdzić należy, że małżonkowie poprzez zawarcie stosownej umowy (np. rozszerzającej lub ograniczającej wspólność ustawową bądź ustanawiającej rozdzielność majątkową) mogą ustanawiać ustrój majątkowy w sposób odmienny od przewidzianego w przepisach o wspólności ustawowej. Umowy takie w zakresie, w jakim ustanawiają zasadę kształtującą ustrój majątkowy, działają na przyszłość i mają charakter organizacyjny.

Należy wskazać na jednolicie ukształtowaną linię orzeczniczą, zgodnie z którą włączenie do majątku małżonków w drodze umowy rozszerzającej ustawową wspólność majątkową nieruchomości lub praw majątkowych stanowiących majątek odrębny jednego małżonka na zasadach i w sposób określony przez ustawę Kodeks rodzinny i opiekuńczy nie jest nabyciem tej nieruchomości lub prawa majątkowego przez drugiego małżonka w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zarówno darowizna do majątku wspólnego małżonków, jak i umowa rozszerzająca wspólność małżeńską majątkową wywołuje takie same skutki na gruncie art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Włączenie do majątku wspólnego nieruchomości lub prawa majątkowego wchodzących uprzednio w skład majątku osobistego małżonka nie stanowi nabycia tej nieruchomości lub prawa w rozumieniu tego przepisu. Datą nabycia nieruchomości lub prawa majątkowego przez każdego z małżonków jest data nabycia przez tego małżonka, który tę nieruchomość lub prawo włączył do majątku wspólnego.

Jak Pani wskazała, mąż włączył swoje mieszkanie do majątku wspólnego, tj. 1 września 2023 r. podpisała Pani z mężem u notariusza umowę darowizny mieszkania męża, które obciążone było kredytem hipotecznym, którego to nabycia organ nie kwestionuje.

Natomiast podkreślić należy, że kredyt w Banku na nabycie lokalu mieszkalnego położonego w W. został zaciągnięty 14 kwietnia 2017 r. jednie przez Pani męża, będącego wówczas kawalerem, oraz że nie przystąpiła Pani do kredytu męża. W związku z tym, nie można uznać, że to Pani zaciągnęła ww. kredyt.

Z opisu wynika, że w dniu 7 listopada 2023 r. Pani i Pani mąż zawarliście umowę kredytową w Banku ..., który zgodnie z umową został zaciągnięty na spłatę innego kredytu mieszkaniowego, tj. kredytu hipotecznego zaciągniętego przez męża w Banku w kwietniu 2017 r. na zakup lokalu mieszkalnego położonego przy ul. B.

Zgodnie z umową kredytową odpowiadacie solidarnie za zobowiązania wynikające z tej umowy.

Ponadto, z opisu sprawy jasno wynika, że środki pieniężne ze sprzedaży nieruchomości dokonanej w dniu 2 września 2022 r. wydatkowała Pani na spłatę kredytu w Banku ... zaciągniętego wspólnie przez Panią i Pani męża w dniu 7 listopada 2023 r.

W konsekwencji stwierdzić należy, że skoro w przedmiotowej sprawie zaciągnęła Pani wspólnie z mężem kredyt w Banku ... w dniu 7 listopada 2023 r. (przeznaczenie kredytu wskazane w umowie to spłata innego kredytu mieszkaniowego), czyli po dniu uzyskania przez Panią przychodu ze sprzedaży nieruchomości (sprzedaży dokonała 2 września 2022 r.), to wydatkowanie przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości w części przeznaczonego na spłatę ww. kredytu nie wypełnia dyspozycji art. 21 ust. 1 pkt 131 w związku z art. 21 ust. 25 pkt 2 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Według literalnego brzmienia przepisu ważne jest, aby spłacany kredyt zaciągnięty był przed dniem uzyskania przychodu ze sprzedaży nieruchomości.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz obowiązujące przepisy prawa stwierdzić należy, że odpłatne zbycie w 2022 r. Pani nieruchomości nabytej w 2021 r., czyli przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jej nabycie, stanowi źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym na zasadach określonych w art. 30e tej ustawy.

Wydatkowanie przez Panią części przychodu uzyskanego w 2022 r. z tej sprzedaży na spłatę kredytu bankowego zaciągniętego 7 listopada 2023 r. w Banku ... (przeznaczenie kredytu wskazane w umowie to spłata innego kredytu mieszkaniowego), nie będzie uprawniało Pani do skorzystania w tej części ze zwolnienia określonego w art. 21 ust. 1 pkt 131 w zw. z ust. 25 pkt 2 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z uwagi na fakt, że spłacany kredyt nie był zaciągnięty przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości, czego literalnie wymaga przepis art. 21 ust. 25 pkt 2 ww. ustawy. Spłacany wspólny kredyt, zaciągnięty został po dniu uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości. Nie spełnia Pani zatem jednego z warunków umożliwiających skorzystanie ze zwolnienia przedmiotowego wskazanego w ww. przepisie.

W związku z powyższym, Pani stanowisko uznano za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku w kontekście zadanego pytania (tj. w zakresie spłaty wspólnego kredytu), natomiast nie rozstrzyga innych kwestii wynikających z opisu sprawy, które nie były przedmiotem pytania i własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej.

Procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego, w związku z czym nie dokonuje analizy dołączonych do wniosku dokumentów. Postępowanie  w sprawie wydania interpretacji indywidualnej ma na celu wyjaśnienie wątpliwości co do sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego materialnego do określonego stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.) jest sam przepis prawa. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest ustalanie stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego), stanowi to bowiem domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Organ nie prowadzi postępowania dowodowego, ograniczając się do analizy okoliczności podanych we wniosku. W stosunku do tych okoliczności wyraża swoje stanowisko, które zawsze musi być jednak ustosunkowaniem się do poglądu (stanowiska) prezentowanego w danej sprawie przez wnioskodawcę. Jeżeli zatem, przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie różnił się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie Pani chroniła w zakresie rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

-Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji nieruchomości.

-Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

-Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz.U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”).  

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA) :

-w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres : Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

-w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).