Interpretacja indywidualna z dnia 23 października 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0115-KDIT2.4011.423.2024.2.KC
Temat interpretacji
Możliwość dokonania odliczenia kosztów poniesionych na remontu łazienki w ramach ulgi rehabilitacyjnej.
Interpretacja indywidualna
– stanowisko prawidłowe
Szanowny Panie,
stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
29 sierpnia 2024 r. wpłynął Pana wniosek z 25 sierpnia 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie możliwości dokonania odliczenia w ramach ulgi rehabilitacyjnej. Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 4 października 2024 r. (data wpływu 10 października 2024 r.). Treść wniosku jest następująca:
Opis zdarzenia przyszłego
Jest Pan osobą niepełnosprawną w stopniu (...). Niepełnosprawność dotyczy (...), którą określa symbol (...).
Ma Pan zamiar przystosować łazienkę dla siebie, jako osoby niepełnosprawnej celem ułatwienia Panu czynności życiowych. Obecnie łazienka utrudnia Panu bezpieczne użytkowanie z uwagi na Pana schorzenia.
Pana żona jest również osobą niepełnosprawną w stopniu (...). Niepełnosprawność również dotyczy (...) o symbolu (...).
Uzupełnienie i doprecyzowanie opisu zdarzenia przyszłego
Orzeczenie o niepełnosprawności zostało Panu wydane (...) 2023 r. przez Wojewódzki Zespół ds. Orzekania o Niepełnosprawności w (...).
Orzeczenie o niepełnosprawności zostało Panu wydane do (...) 2025 r.
Zgodnie z orzeczeniem „nie da się ustalić” od kiedy datuje się stopień Pana niepełnosprawności.
Uzyskuje Pan dochody z emerytury oraz ze stosunku pracy (podatek PIT).
Wydatki na zakup toalety podwieszanej, kabiny prysznicowej, odwodnienia, umywalki, baterii umywalkowej i prysznicowej, siedziska prysznicowego, uchwytu pod prysznic, płytek podłogowych, płytek ściennych, materiałów budowlanych służących do ułożenia płytek (takich jak kleje, fugi, profile aluminiowe, płyty kartonowo-gipsowe), elektrycznego ogrzewania podłogowego, oświetlenia oraz koszty wykonanej usługi (robocizny) poniósł Pan od (...) 2024 r., ponosi i będzie ponosił do (...) 2024 r.
Poniesione wydatki, będą stanowiły wydatki na przystosowanie mieszkania lub budynku mieszkalnego, jak i jego wyposażenie, odpowiadające indywidualnym potrzebom wynikającym z rodzaju posiadanej przez Pana niepełnosprawności i będą ułatwiały Panu wykonywanie czynności życiowych.
Będzie Pan posiadał dokumenty (faktury, rachunki) potwierdzające poniesienie ww. wydatków. Ww. dokumenty będą zawierały Pana dane jako kupującego i dane sprzedającego, przedmiot oraz kwotę zapłaty.
Wydatki nie zostaną sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, zakładowego funduszu aktywności, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych ani nie zostaną zwrócone Panu w jakiejkolwiek formie.
Wydatki, jaki Pan poniesie, nie zostaną:
a)zaliczone do kosztów uzyskania przychodów,
b)odliczone od dochodów opodatkowanych na zasadach określonych w art. 30c,
c)odliczone od przychodu na podstawie ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym,
d)zwrócone Panu w jakiejkolwiek formie.
Pytanie
Czy przystosowując łazienkę na swoje potrzeby, jako osoby niepełnosprawnej może Pan odliczyć od dochodu: toaletę podwieszaną, kabinę prysznicową, odwodnienie, umywalki, baterie umywalkowe i prysznicowe, siedzisko prysznicowe, uchwyt pod prysznic, płytki podłogowe, płytki ścienne (z powodu wymiany wanny na kabinę zaistniała konieczność wymiany płytek ściennych), materiały budowlane służące do ułożenia płytek takie jak kleje, fugi, profile aluminiowe, płyty kartonowo-gipsowe, elektryczne ogrzewanie podłogowe, oświetlenie oraz koszty wykonanej usługi (robocizny)?
Pana stanowisko w sprawie
W Pana ocenie, na podstawie art. 26 ust. 7a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym, może Pan dokonać odliczenia od dochodu kosztów ww. materiałów oraz kosztów usługi.
Jest Pan osobą niepełnosprawną w stopniu (...). Niepełnosprawność dotyczy (...), którą określa symbol (...).
Na podstawie ww. przepisu, chce Pan odliczyć poniesione koszty od dochodu na przystosowanie łazienki dla siebie – jako osoby niepełnosprawnej, celem ułatwienia Panu czynności życiowych. Obecnie łazienka utrudnia Panu bezpieczne użytkowanie z uwagi na Pana schorzenia.
Uważa Pan, że zakup toalety podwieszanej, kabiny prysznicowej, odwodnienia, umywalki, baterii umywalkowych i prysznicowej, siedziska prysznicowego, uchwytu pod prysznic, płytek podłogowych, płytek ścienny (z powodu wymiany wanny na kabinę zaistniała konieczność wymiany płytek ściennych), materiałów budowlanych służących do ułożenia płytek takich jak: klejów, fug, profili aluminiowych, płyt kartonowo -gipsowych, elektrycznego ogrzewania podłogowego, oświetlenia oraz kosztów wykonanej usługi (robocizny) i ich montaż w łazience ułatwi Panu w znacznym stopniu wykonywanie czynności życiowych.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które Pan przedstawił we wniosku, jest prawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
W myśl art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.):
Podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29-30cb, art. 30da-30dh, art. 30e-30g i art. 30j-30p, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 23o, art. 23u, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4-4e, 6 i 21 lub art. 24b ust. 1 i 2, po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.
Rodzaje wydatków na cele rehabilitacyjne uprawniające do odliczeń od dochodu przed opodatkowaniem zawiera art. 26 ust. 7a ww. ustawy, zaś zasady i warunki dokonywania tych odliczeń określone zostały w ust. 7 i 7b-7g oraz ust. 13a tego artykułu.
Na mocy art. 26 ust. 7a pkt 1 omawianej ustawy:
Za wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 6, uważa się wydatki poniesione na adaptację i wyposażenie mieszkań oraz budynków mieszkalnych stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności.
Zgodnie z art. 26 ust. 7 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Wysokość wydatków na cele określone w ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 7c, ustala się na podstawie dokumentu stwierdzającego ich poniesienie, zawierającego w szczególności: dane identyfikujące kupującego (odbiorcę usługi lub towaru) i sprzedającego (towar lub usługę), rodzaj zakupionego towaru lub usługi oraz kwotę zapłaty - w przypadkach innych niż wymienione w pkt 1-3.
Na mocy art. 26 ust. 7b omawianej ustawy:
Wydatki, o których mowa w ust. 7a, podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, zakładowego funduszu aktywności, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W przypadku gdy wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą w jakiejkolwiek formie.
W myśl art. 26 ust. 7d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Warunkiem odliczenia wydatków, o których mowa w ust. 7a, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek:
1)orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, określonych w odrębnych przepisach, lub
2)decyzji przyznającej rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, rentę szkoleniową albo rentę socjalną, albo
3)orzeczenia o niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16 roku życia, wydanego na podstawie odrębnych przepisów.
Stosownie do art. 26 ust. 7f ww. ustawy:
Ilekroć w przepisach ust. 7a jest mowa o osobach zaliczonych do:
1) I grupy inwalidztwa - należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:
a) całkowitą niezdolność do pracy oraz niezdolność do samodzielnej egzystencji albo
aa) niezdolność do samodzielnej egzystencji, albo
b) znaczny stopień niepełnosprawności;
2) II grupy inwalidztwa - należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:
a) całkowitą niezdolność do pracy albo
b) umiarkowany stopień niepełnosprawności.
Zgodnie z art. 26 ust. 13a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Wydatki na cele określone w ust. 1 podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów lub nie zostały odliczone od dochodów opodatkowanych na zasadach określonych w art. 30c lub nie zostały odliczone od przychodu na podstawie ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie.
Warunkiem odliczenia wydatków na cele rehabilitacyjne stosownie do treści art. 26 ust. 7d analizowanej ustawy, jest zatem posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek: orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, określonych w odrębnych przepisach, lub decyzji przyznającej rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, rentę szkoleniową albo rentę socjalną, albo orzeczenia o niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16 roku życia, wydanego na podstawie odrębnych przepisów.
Rozpatrując czy wydatki, o których mowa we wniosku, podlegają odliczeniu od dochodu w ramach ulgi rehabilitacyjnej należy wskazać, iż w myśl art. 26 ust. 7a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 1, czyli wydatki na cele rehabilitacyjne oraz wydatki związane z ułatwianiem wykonywania czynności życiowych uważa się wydatki poniesione na: adaptację i wyposażenie mieszkań oraz budynków mieszkalnych stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności.
Koniecznym jest zatem ustalenie znaczenia użytych w przepisie pojęć „adaptacja” i „wyposażenie”. Zgodnie z językowym znaczeniem terminu „adaptacja” to „przystosowanie do innego użytku, przerobienie dla nadania innego charakteru, np. w budownictwie przeróbka budynku” (Mały słownik języka polskiego, Warszawa 1994). Natomiast „wyposażenie” to urządzenia potrzebne do prawidłowego funkcjonowania czegoś.
Adaptacją mieszkania lub budynku mieszkalnego jest zatem przeróbka, mająca mu nadać inny charakter, przystosować do innego użytku, natomiast wyposażenie mieszkania oraz budynku mieszkalnego - to przydanie jemu rzeczowych elementów zwiększających jego walory użytkowe. Zatem adaptacja i wyposażenie lokalu (budynku) mieszkalnego musi ułatwiać osobie niepełnosprawnej egzystowanie w tym lokalu (budynku), biorąc pod uwagę rodzaj niepełnosprawności. Stąd też w przypadku każdego niepełnosprawnego, wydatki na adaptację i wyposażenie lokalu (budynku) mieszkalnego mogą być inne, gdyż powinny odzwierciedlać potrzeby wynikające z niepełnosprawności.
Dokonując wykładni zawartego w art. 26 ust. 7a pkt 1 ww. ustawy pojęcia adaptacji i wyposażenia mieszkań oraz budynków mieszkalnych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności wskazać należy, iż w doktrynie zwraca się uwagę, że przez adaptację i wyposażenie, o których mowa w powyższym przepisie, należy rozumieć takie przystosowanie mieszkania (budynku), które umożliwia lub ułatwia życie w nim osobie niepełnosprawnej. Pojęcie „adaptacja” rozumieć należy więc jako „przystosowanie”, które jednak niekoniecznie oznaczać musi „ulepszenie”, czy „przekształcenie” zaistniałego stanu rzeczy - w tym przypadku warunków mieszkaniowych dla potrzeb osoby niepełnosprawnej.
Jednocześnie podkreślić należy, że art. 26 ust. 7a pkt 1 nie określa szczegółowo jakiego rodzaju wydatki poniesione na adaptację i wyposażenie podlegają odliczeniu ani też nie zawiera żadnego wyłączenia konkretnego rodzaju wydatków. Jedynym warunkiem zastosowania tego odliczenia, jest to by adaptacja (wyposażenie) mieszkania/budynku mieszkalnego odpowiadała potrzebom wynikającym z niepełnosprawności. Dlatego też istotne są okoliczności danej sprawy, tzn. czy konkretne elementy adaptacji czy wyposażenia mieszkania spełniają dla osoby niepełnosprawnej tę funkcję.
Wobec powyższego, skoro wydatki poniesione przez Pana od (...) 2024 r. do (...) 2024 r. na przystosowanie łazienki, tj. na toaletę podwieszaną, kabinę prysznicową, odwodnienie, umywalki, baterie umywalkowe i prysznicowe, siedzisko prysznicowe, uchwyt pod prysznic, płytki podłogowe, płytki ścienne (z powodu wymiany wanny na kabinę zaistniała konieczność wymiany płytek ściennych), materiały budowlane służące do ułożenia płytek takie jak kleje, fugi, profile aluminiowe, płyty kartonowo-gipsowe, elektryczne ogrzewanie podłogowe, oświetlenie oraz koszty wykonanej usługi (robocizny) i – jak Pan wskazuje – będą stanowiły wydatki na przystosowanie mieszkania lub budynku mieszkalnego, jak i jego wyposażenie, odpowiadające indywidualnym potrzebom wynikającym z rodzaju posiadanej przez Pana niepełnosprawności oraz będą ułatwiały Panu wykonywanie czynności życiowych, to uznać należy, że zostaną poniesione na cele rehabilitacyjne wskazane w art. 26 ust. 7a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
W konsekwencji, ww. wydatki może Pan odliczyć od dochodu w zeznaniu rocznym za 2024 r., w ramach ulgi rehabilitacyjnej, określonej w art. 26 ust. 1 pkt 6 przytoczonej ustawy, na podstawie dokumentów stwierdzających ich poniesienie przez Pana.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.
Tutejszy organ podkreśla, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Postępowanie w sprawie wydania interpretacji indywidualnej ma na celu wyjaśnienie wątpliwości co do sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego materialnego do określonego stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.) jest sam przepis prawa. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest ustalanie stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego), stanowi to bowiem domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Organ nie prowadzi postępowania dowodowego, ograniczając się do analizy okoliczności podanych we wniosku. W stosunku do tych okoliczności wyraża swoje stanowisko, które zawsze musi być jednak ustosunkowaniem się do poglądu (stanowiska) prezentowanego w danej sprawie przez wnioskodawcę. Jeżeli zatem, przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) będzie różnił się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie Pana chroniła w zakresie rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.
·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1)z zastosowaniem art. 119a;
2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”.
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy – Ordynacja podatkowa.