Koszty uzyskania przychodów - płatności powyżej 15 000.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanych stanów faktycznych w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

W dniu 23 września 2024 r. wpłynął Pana wniosek z 19 września 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanów faktycznych

Wnioskodawca jest podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych, posiada siedzibę i nieograniczony obowiązek podatkowy w Polsce oraz jest podatnikiem czynnym w zakresie podatku od towarów i usług. Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą na podstawie wpisu do CEIDG.

Przeważającym przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest (…).

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca nabywał towary i usługi od różnych podmiotów, zarejestrowanych na potrzeby podatku VAT w Polsce, jako podatnicy VAT czynni.

Jednym z takich podmiotów był kontrahent (dalej jako: „Kontrahent”), który dostarczał na rzecz Wnioskodawcy towary – transakcje te były opodatkowane przez Kontrahenta i były dokumentowane fakturami.

Wartość pojedynczych transakcji objętych niniejszym wnioskiem, realizowanych przez Wnioskodawcę z Kontrahentem przekraczała wartość 15.000 zł.

Wnioskodawca za okres 2020-2022 dokonał następujących rozliczeń z Kontrahentem:

1)2020 – łącznie 52 faktury dokumentujących dostawę towaru (…),

2)2021 – łącznie 43 faktur dokumentujących dostawę towaru (…),

3)2022 – łącznie 14 faktur dokumentujących dostawę towaru (…).

Niniejszy wniosek dotyczy faktur wystawionych i rozliczonych w 2020 roku oraz 2022 roku (dalej faktury za te lata jako: „Faktury”). Tym samym niniejszy wniosek nie dotyczy rozliczeń Wnioskodawcy za 2021 rok, gdyż w tym zakresie prowadzone jest osobne postępowanie podatkowe w przedmiocie stwierdzenia nadpłaty przez właściwego dla Wnioskodawcy naczelnika urzędu skarbowego.

W związku z powyższym Wnioskodawca był zobowiązany do weryfikowania danych Kontrahenta w oparciu o wykaz podmiotów (dalej: „Wykaz podatników VAT”), o którym mowa w art. 96b ust. 1 ustawy o VAT, podczas dokonywania płatności za nabywane towary na podstawie Faktur.

Wnioskodawca był przekonany, że korzystając z firmowego rachunku bankowego premium, system bankowy dokonuje weryfikacji nie tylko statusu czynnego podatnika podatku VAT, ale również weryfikuje, czy rachunek bankowy Kontrahenta znajduje się w Wykazie podatników VAT. Jak się okazało, system nie dokonywał takiej weryfikacji, skutkiem czego w październiku 2023 roku wyszło na jaw, że Wnioskodawca dokonywał płatności za Faktury na rachunek bankowy Kontrahenta, który nie był zgłoszony w Wykazie podatników VAT.

Wnioskodawca 2 października 2023 r. odebrał pismo od Naczelnika Urzędu Skarbowego wezwanie do złożenia korekty dotyczącej rozliczenia PIT za 2021 rok w związku z nabyciem od Kontrahenta towarów, których wartość przekraczała 15.000 złotych brutto, z uwagi na dokonaną płatność na rachunek bankowy, który w dniu dokonania płatności nie był zgłoszony w Wykazie podatników VAT. Pismo to było skierowane w ramach czynności sprawdzających organu podatkowego. Jednak jak wskazano powyżej, niniejszy wniosek nie dotyczy rozliczenia za 2021 rok.

W konsekwencji, z uwagi na powyższe Wnioskodawca na podstawie Faktur otrzymanych od Kontrahenta dokonywał płatności przelewem – w tym w zakresie transakcji przekraczających wartość 15.000 zł – na rachunek bankowy Kontrahenta niezamieszczony w Wykazie podatników VAT i jednocześnie nie zgłosił tego faktu do urzędu skarbowego, za pośrednictwem odpowiedniego formularza – tj. nie składał zawiadomienia (dalej: „Zawiadomienie”), o którym mowa w art. 117ba § 3 pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (dalej: „Ordynacja podatkowa”), we właściwym terminie.

Aktualnie rachunek bankowy Kontrahenta, na który dokonywane były płatności za Faktury, znajduje się już w Wykazie podatników VAT.

Po zidentyfikowaniu nieprawidłowości Wnioskodawca wdrożył rozwiązanie mające na celu ich naprawienie i podjął z Kontrahentem następujące działania:

1)Kontrahent dokonał zwrotu płatności dokonanych przez Wnioskodawcę tytułem zapłaty za Faktury – tj. płatności, które pierwotnie zostały przez Wnioskodawcę zapłacone na rachunek bankowy Kontrahenta spoza Wykazu podatników VAT – na rachunek bankowy Wnioskodawcy,

2)po zwróceniu środków pieniężnych przez Kontrahenta Wnioskodawca dokonał w 2024 roku ponownej zapłaty za Faktury na rachunek bankowy Kontrahenta, zgłoszony i widniejący na dzień przelewu w Wykazie podatników VAT.

Jednocześnie, Wnioskodawca wskazuje, że pierwotne rozliczenie z Kontrahentem miało miejsce w latach 2020 i 2022, zaś pomyłka wynikająca z tego, iż płatność została dokonana na rachunek bankowy Kontrahenta niezamieszczony w Wykazie podatników VAT, została zidentyfikowana w 2023 roku, tj. po złożeniu zeznania o wysokości dochodu osiągniętego (straty poniesionej) za lata 2020 i 2022 rok, w których miała miejsce pierwotna płatność dokonana na rzecz Kontrahenta.

W takich przypadkach pierwotna zapłata na rzecz Kontrahenta była dokonana w latach 2020-2022 – w tych również okresach Wnioskodawca zaliczył wydatki dotyczące wynagrodzenia Kontrahenta do kosztów uzyskania przychodów. Natomiast zwrot środków przez Kontrahenta oraz ponowna zapłata na rzecz Kontrahenta zostały dokonane w 2024 roku.

Wskazane powyżej wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę, związane z nabywaniem od Kontrahenta towarów, dotyczą działalności gospodarczej Wnioskodawcy – w szczególności wydatki te mają/będą miały na celu osiągnięcie przez Wnioskodawcę przychodów.

Tym samym, wydatki dotyczące wynagrodzeń Kontrahenta spełniają warunki zaliczenia ich przez Wnioskodawcę do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu art. 22 ust. 1 ustawy o PIT.

Pytania

1.Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym po dokonaniu zwrotu środków przez Kontrahenta, w sytuacji gdy Wnioskodawca dokonał ponownej zapłaty za Faktury na rachunek bankowy Kontrahenta, zgłoszony i widniejący w Wykazie podatników VAT, wydatki na rzecz Kontrahenta poniesione przez Wnioskodawcę tytułem zapłaty za Faktury nie będą podlegać ograniczeniu w zakresie zaliczenia ich do kosztów uzyskania przychodów?

2.Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym Wnioskodawca jest uprawniony do „pozostawienia” w kosztach uzyskania przychodów za rok 2020 oraz 2022 wydatków związanych z wynagrodzeniem wypłacanym na rzecz Kontrahenta tytułem zapłaty za Faktury, w sytuacji gdy pierwotna płatność miała miejsce w roku 2020 oraz 2022 roku, zaś zwrot środków i ponowna zapłata na rzecz Kontrahenta – powodująca, iż wydatki na rzecz Kontrahenta ponoszone przez Wnioskodawcę nie podlegają ograniczeniu w zakresie zaliczenia ich do kosztów uzyskania przychodów – miała miejsce w 2024 r., tj. czy w przypadku naprawienia nieprawidłowości w sposób opisany w niniejszym wniosku – Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do korygowania rozliczeń podatkowych w zakresie podatku PIT za rok 2020 oraz 2022, w których pierwotnie dokonano zapłaty na rzecz Kontrahenta?

Pana stanowisko w sprawie

W ocenie Wnioskodawcy – w odniesieniu do pytania nr 1 – w odniesieniu do transakcji opisanych we wniosku, po dokonaniu zwrotu środków przez Kontrahenta, w sytuacji gdy Wnioskodawca dokonał ponownej zapłaty za Faktury na rachunek bankowy Kontrahenta, zgłoszony i widniejący w Wykazie podatników VAT, wydatki na rzecz Kontrahenta poniesione przez Wnioskodawcę tytułem zapłaty za Faktury nie będą podlegać ograniczeniu w zakresie zaliczenia ich do kosztów uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o PIT kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Stosownie do art. 22 ust. 6b ustawy o PIT za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów w przypadku podatników, o których mowa w ust. 6, z zastrzeżeniem ust. 5e, 6ba, 6bb i 7b, uważa się dzień wystawienia faktury (rachunku) lub innego dowodu stanowiącego podstawę do zaksięgowania (ujęcia) kosztu.

Niezależnie od powyższego, zgodnie z art. 22p ust. 1 ustawy o PIT, podatnicy prowadzący pozarolniczą działalność gospodarczą nie zaliczają do kosztów uzyskania przychodów kosztu w tej części, w jakiej płatność dotycząca transakcji określonej w art. 19 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców:

1)została dokonana bez pośrednictwa rachunku płatniczego lub

2)została dokonana przelewem na rachunek inny niż zawarty na dzień zlecenia przelewu w wykazie podmiotów, o którym mowa w art. 96b ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług – w przypadku dostawy towarów lub świadczenia usług, potwierdzonych fakturą, dokonanych przez dostawcę towarów lub usługodawcę zarejestrowanego na potrzeby podatku od towarów i usług jako podatnik VAT czynny, lub

3)pomimo zawarcia na fakturze wyrazów „mechanizm podzielonej płatności” zgodnie z art. 106e ust. 1 pkt 18a ustawy o podatku od towarów i usług, została dokonana z pominięciem mechanizmu podzielonej płatności określonego w art. 108a ust. 1a tej ustawy.

Jak stanowi art. 19 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców, dokonywanie lub przyjmowanie płatności związanych z wykonywaną działalnością gospodarczą następuje za pośrednictwem rachunku płatniczego przedsiębiorcy, w każdym przypadku gdy:

1)stroną transakcji, z której wynika płatność, jest inny przedsiębiorca oraz

2)jednorazowa wartość transakcji, bez względu na liczbę wynikających z niej płatności, przekracza 15.000 zł lub równowartość tej kwoty, przy czym transakcje w walutach obcych przelicza się na złote według średniego kursu walut obcych ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień dokonania transakcji.

Jak stanowi art. 96b ust. 1 ustawy o VAT, Szef Krajowej Administracji Skarbowej prowadzi w postaci elektronicznej wykaz podmiotów:

1)w odniesieniu do których naczelnik urzędu skarbowego nie dokonał rejestracji albo które wykreślił z rejestru jako podatników VAT;

2)zarejestrowanych jako podatnicy VAT, w tym podmiotów, których rejestracja jako podatników VAT została przywrócona.

Stosownie do art. 22p ust. 2 ustawy o PIT, w przypadku zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kosztu w tej części, w jakiej płatność dotycząca transakcji określonej w art. 19 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców została dokonana z naruszeniem ust. 1, podatnicy prowadzący pozarolniczą działalność gospodarczą w tej części:

1)zmniejszają koszty uzyskania przychodów albo

2)w przypadku braku możliwości zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów – zwiększają przychody

– w miesiącu, w którym odpowiednio została dokonana płatność bez pośrednictwa rachunku płatniczego, został zlecony przelew albo płatność została dokonana z pominięciem mechanizmu podzielonej płatności.

Jak stanowi ust. 4 analizowanej regulacji, przepisów ust. 1 pkt 2 i ust. 2 w zakresie, w jakim przepis ten dotyczy płatności dokonanej z naruszeniem ust. 1 pkt 2, nie stosuje się, jeżeli zapłata należności przez podatnika:

1)została dokonana przelewem na rachunek inny niż zawarty na dzień zlecenia przelewu w wykazie podmiotów, o którym mowa w art. 96b ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, a podatnik złożył przy pierwszej zapłacie należności przelewem na ten rachunek zawiadomienie, o którym mowa w art. 117ba § 3 pkt 2 Ordynacji podatkowej, do naczelnika urzędu skarbowego właściwego dla podatnika, który dokonał zapłaty należności, w terminie 7 dni od dnia zlecenia przelewu lub

2)została dokonana przelewem na rachunek banku lub rachunek spółdzielczej kasy oszczędnościowo-kredytowej:

a)służący do dokonywania rozliczeń z tytułu nabywanych przez ten bank lub tę kasę wierzytelności pieniężnych lub

b)wykorzystywany przez ten bank lub tę kasę do pobrania należności od nabywcy towarów lub usługobiorcy za dostawę towarów lub świadczenie usług, potwierdzone fakturą, i przekazania jej w całości albo części dostawcy towarów lub usługodawcy, lub

c)prowadzony przez ten bank lub tę kasę w ramach gospodarki własnej, niebędący rachunkiem rozliczeniowym

– jeżeli odpowiednio bank, spółdzielcza kasa oszczędnościowo-kredytowa lub podmiot będący wystawcą faktury, wraz z informacją o numerze rachunku do zapłaty, przekazali podatnikowi informację, że rachunek wskazany do zapłaty jest rachunkiem, o którym mowa w lit. a, b lub c, lub

3)została dokonana z zastosowaniem mechanizmu podzielonej płatności, o którym mowa w art. 108a ustawy o podatku od towarów i usług, lub

4)wynika z faktury dokumentującej czynności z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, importu towarów, importu usług lub dostawy towarów rozliczanej przez nabywcę.

Stosownie do przywołanych powyżej regulacji, w przypadku dokonania zapłaty należności na rzecz przedsiębiorcy z pominięciem rachunku wykazanego w Wykazie podatników VAT, gdy jednorazowa wartość transakcji przekracza 15.000 zł – podatnik jest obowiązany do wyłączenia wydatków odpowiadających tejże płatności z kosztów uzyskania przychodów, o ile nie są spełnione wyjątki przewidziane w przepisach ustawy o PIT.

Należy przy tym wskazać, iż negatywne konsekwencje w zakresie braku możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów dotyczą wydatków związanych z dostawą towarów lub świadczeniem usług potwierdzonych fakturą i jednocześnie dokonanych przez podmiot zarejestrowany jako podatnik VAT czynny.

W sytuacji będącej przedmiotem niniejszego wniosku o wydanie interpretacji, w celu naprawienia zidentyfikowanych nieprawidłowości Kontrahent dokonał zwrotu płatności dokonanych przez Wnioskodawcę tytułem zapłaty za Faktury – tj. płatności, które pierwotnie zostały przez Wnioskodawcę zapłacone na rachunek bankowy Kontrahenta spoza Wykazu podatników VAT – na rachunek bankowy Wnioskodawcy. Po zwróceniu środków pieniężnych przez Kontrahenta Wnioskodawca dokonał w 2024 roku ponownej zapłaty za Faktury na rachunek bankowy Kontrahenta, zgłoszony i widniejący na dzień przelewu w Wykazie podatników VAT.

W świetle powyższego, w ocenie Wnioskodawcy, we wskazanych sytuacjach zachowane są zasady określone w przywołanych powyżej regulacjach, umożliwiające uniknięcie negatywnych konsekwencji związanych z brakiem możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na rzecz Kontrahenta – tj. płatności dokonanych na rachunek niezamieszczony w Wykazie podatników VAT – gdyż przy dokonaniu ponownej zapłaty przelewem na rachunek bankowy Kontrahenta zawarty był ujęty w Wykazie podatników VAT.

Tym samym, we wskazanych powyżej sytuacjach Wnioskodawca nie będzie obowiązany do wyłączania z kosztów uzyskania przychodów wydatków na rzecz Kontrahenta, które pierwotnie zostały opłacone przelewem na rachunek bankowy niezamieszczony w Wykazie podatników VAT.

Powyższa kwestia była przedmiotem interpelacji poselskiej nr 2109 Pana posła Tomasza Rzymkowskiego „w sprawie ujmowania wydatków w kosztach podatkowych”. W odpowiedzi z 6 marca 2020 r. (sygn. DD6.054.2.2020) udzielonej przez Podsekretarza Stanu w Ministerstwie Finansów – Pana Jana Sarnowskiego:

1) na pytanie:

„Czy jeśli po dokonaniu wpłaty bez dochowania zasad zawartych w art. 15d ust. 1 pkt 2 oraz pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnik otrzyma zwrot wpłaconych kwot, a następnie ponowi wpłatę z dochowaniem wymogów określonych wyżej przywoływanymi przepisami, to czy zachowa prawo do ujęcia wydatków odpowiadających komentowanym wpłatom w kosztach podatkowych?”

udzielono następującej odpowiedzi:

„W świetle przedstawionego pytania pierwotne transakcje zapłaty zostały anulowane zarówno po stronie kupującego jak i sprzedającego. Następnie ponownie uregulowano należności z zachowaniem zasad określonych w art. 15d ust. 1 pkt 2 oraz 3 ustawy o CIT, co powinno skutkować zachowaniem prawa do uznania wydatków z tak przeprowadzonych transakcji jako koszty uzyskania przychodu”;

2) na pytanie:

„Czy zachowa prawo do kosztów podatkowych podatnik, który dokona wpłaty na rzecz czynnego podatnika VAT na rachunek bankowy niewidniejący w wykazie podatników VAT jeśli nie dochowa terminu do zgłoszenia wspomnianej wpłaty, a następnie otrzyma zwrot wpłaconych kwot, po czym ponowi wpłatę, którą zgłosi stosownym zawiadomieniem z dochowaniem terminu określonego w art. 117ba § 3 Ordynacji podatkowej?”

udzielono następującej odpowiedzi:

„W nawiązaniu do wcześniejszych wyjaśnień, zasadne wydaje się przyjęcie, że zawiadomienie, o którym mowa art. 117ba § 3 Ordynacji podatkowej (o zapłacie należności przelewem na rachunek inny niż wymagany przepisem), zgłoszone w wyznaczonym terminie (trzech dni od dnia zlecenia przelewu), w okolicznościach powtórzenia anulowanej wcześniej wpłaty na rzecz czynnego podatnika VAT, powinno skutkować zwolnieniem podatnika z solidarnej odpowiedzialności od tych wpłat, jak również uprawniać do uznania wydatkowanych kwot za koszty uzyskania przychodów”.

Dodatkowo, powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie w interpretacjach indywidualnych wydanych przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej – przykładowo w interpretacjach:

-z 22 grudnia 2020 r. znak: 0111-KDIB2-1.4010.400.2020.1.PB,

-z 4 grudnia 2020 r. znak: 0114-KDIP2-2.4010.307.2020.1.JG,

-z 10 lutego 2021 r. znak: 0114-KDIP3-1.4011.694.2020.2.EC,

-z 6 grudnia 2021 r. znak: 0115-KDIT1.4011.692.1.2021.MT,

-z 22 czerwca 2022 r. znak: 0111-KDIB1-1.4010.198.2022.1.SG.

Również w aktualnie wydawanych interpretacjach wskazuje się wyraźnie, że ponowne uregulowane należności z zachowaniem zasad określonych w art. 22p ust. 1 pkt 2 ustawy o PIT, skutkuje zachowaniem prawa do uznania wydatków z tak przeprowadzonych transakcji jako kosztu uzyskania przychodu – vide: pismo z dnia 27 grudnia 2023 r. znak: 0115-KDIT3.4011.679.2023.2.DP; pismo z dnia 26 marca 2024 r. znak: 0113-KDIPT2-1.4011.71.2024.1.MAP.

Reasumując, w ocenie Wnioskodawcy, przedstawione przez niego stanowisko jest prawidłowe.

W ocenie Wnioskodawcy – w odniesieniu do pytania nr 2 – Wnioskodawca jest uprawniony do „pozostawienia” w kosztach uzyskania przychodów za rok 2020 oraz 2022 wydatków związanych z wynagrodzeniem wypłacanym na rzecz Kontrahenta tytułem zapłaty za Faktury, w sytuacji gdy pierwotna płatność miała miejsce w roku 2020 oraz 2022, zaś zwrot środków i ponowna zapłata na rzecz Kontrahenta – powodująca, iż wydatki na rzecz Kontrahenta ponoszone przez Wnioskodawcę nie podlegają ograniczeniu w zakresie zaliczenia ich do kosztów uzyskania przychodów – miała miejsce w 2024 r., tj. w przypadku naprawienia nieprawidłowości w sposób opisany w niniejszym wniosku – Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do korygowania rozliczeń podatkowych w zakresie podatku PIT za rok 2020 oraz 2022, w których pierwotnie dokonano zapłaty na rzecz Kontrahenta.

Ustawa o PIT nie zawiera szczególnych regulacji dotyczących zasad rozpoznawania „w czasie” kosztów podatkowych, które związane są z opisanymi powyżej transakcjami (rozliczeniami) realizowanymi przez Wnioskodawcę z Kontrahentem.

W odniesieniu do zasad związanych z ich rozliczaniem w danym czasie zastosowanie znajdują ogólne zasady w zakresie rozpoznawania kosztów określone w ustawie o PIT, które uzależniają moment ich rozpoznania od tego, czy są one powiązane z osiąganymi przez podatnika przychodami w sposób bezpośredni czy też pośredni.

W praktyce, za koszty bezpośrednie uważa się wydatki, które są ściśle/bezpośrednio związane z konkretnymi przychodami, jakie osiąga podmiot gospodarczy w związku z charakterem prowadzonej działalności, tj. są to konkretne koszty, do których można przypisać konkretne przychody.

Z kolei, pośrednie koszty uzyskania przychodów to takie wydatki, których nie można przypisać wprost do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia. Takie koszty, chociaż niewątpliwie związane są z przychodami, nie pozostają w uchwytnym związku z konkretnymi przychodami, a tym samym nie można ustalić, uzyskaniu jakiego konkretnego przychodu dany wydatek służy.

W sprawie będącej przedmiotem niniejszego wniosku o wydanie interpretacji wydatki dotyczące wynagrodzeń Kontrahenta z tytułu zapłaty za Faktury stanowią dla Wnioskodawcy koszty bezpośrednie.

Zgodnie z regulacjami ustawy o PIT koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami zasadniczo są potrącane w roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody. Moment zaliczenia wydatków do kosztów uzyskania przychodów nie jest zatem w żaden sposób uzależniony od momentu zapłaty wynagrodzenia na rzecz Kontrahenta.

Należy przy tym wskazać, iż w przepisach ustawy o PIT nie ma regulacji, które odnosiłyby się do konieczności korygowania momentu rozpoznania kosztów podatkowych w przypadku otrzymania zwrotu poniesionego wydatku zaliczonego do kosztów podatkowych, a następnie dokonania jego ponownej zapłaty przez podatnika – w szczególności z przyczyn i w okolicznościach opisanych w niniejszym wniosku.

Tym samym, w ocenie Wnioskodawcy, w odniesieniu do kosztów uzyskania przychodów dotyczących wynagrodzeń Kontrahenta zapłaconych na podstawie Faktur i zaklasyfikowanych do kosztów podatkowych w roku 2020 oraz 2022, brak jest konieczności dokonywania korekty rozliczeń oraz wykazywania tych kosztów w innym okresie, tj. np. w 2024 r., w którym Kontrahent dokonał zwrotu środków zaliczonych do kosztów podatkowych oraz Wnioskodawca dokona ich ponownej zapłaty w sposób opisany w niniejszym wniosku.

Wnioskodawca w szczególności powołuje się na interpretację indywidualną z dnia 13 grudnia 2023 roku, znak: 0114-KDIP3-1.4011.899.2023.4.EC, w której dokładnie w takim samym stanie faktycznym organ interpretacyjny uznał stanowisko wnioskodawcy za prawidłowe.

Tym samym, w ocenie Wnioskodawcy, przedstawione przez niego stanowisko jest prawidłowe.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku, jest prawidłowe.

Odstępuję od uzasadnienia prawnego tej oceny.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanów faktycznych, które Pan przedstawił, i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

W odniesieniu do powołanych przez Pana interpretacji stwierdzam, że zapadły one w indywidualnej sprawie i nie są wiążące dla organu wydającego tę interpretację.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanów faktycznych i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).

Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji jest art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej.