Zbycie majątku przez małoletniego otrzymanego w spadku po ojcu, który otrzymał w spadku z bratem po rodzicach

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

13 sierpnia 2024 r. wpłynął Pani wniosek z 8 sierpnia 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych. Uzupełniła go Pani – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 23 września 2024 r. (wpływ 26 września 2024 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Wnioskodawca, urodzona dnia xx.xx. 2016 r. jest córką AA i BB.

Ze związku małżeńskiego AA z BB pochodzą ponadto: CC – urodzony dnia xx.xx.2011 r. oraz DD – urodzony dnia xx.xx.2007 r.

W dniu xxstycznia 2017 r. Sąd Okręgowy rozwiązał małżeństwo zawarte w dniu xx czerwca 2006 r. pomiędzy AA a BB (wyrok Sądu sygn. akt (…)). Od tego momentu AA jest jedynym opiekunem prawnym syna DD, syna CC oraz Wnioskodawa.

BB – ojciec Wnioskodawcy jest synem EE i FF.

EE i FF, w ramach wspólności ustawowej małżeńskiej, w dniu xx.08.1999 r. nabyli nieruchomość, stanowiącą lokal mieszkalny o powierzchni użytkowej 63,30m2, zlokalizowany na działce gruntu nr 1, składający się z dwóch pokoi, kuchni, spiżarki, łazienki i przedpokoju, położony (...). Dla lokalu tego Sąd Rejonowy prowadzi księgę wieczystą KW Nr (…).

Z opisanym wyżej lokalem mieszkalnym związany jest:

·udział, objęty księgą wieczystą KW Nr (…), wynoszący 1294/10000 części w nieruchomości wspólnej, którą stanowi grunt pod budynkiem oraz część budynku i urządzenia, nie służące wyłącznie do użytku właścicieli lokalu;

·udział, objęty księgą wieczystą KW Nr (…), wynoszący 3878/60000 części w użytkowaniu wieczystym działki gruntu nr 2 o powierzchni 0,1124 ha, która to działka posiada dostęp do drogi publicznej i udostępnia ją właścicielom mieszkań.

Ponadto w dniu xx.06.1999 r. wymienieni wyżej małżonkowie EE i FF stali się wieczystymi użytkownikami (do xx.06.2098 r.) działki gruntu nr 3 o powierzchni 0,0020 ha oraz właścicielami posadowionego na tej działce garażu, stanowiącego odrębną nieruchomość, położonych (...). Dla nieruchomości tej Sąd Rejonowy prowadzi księgę wieczystą KW Nr (…).

Prawa małżonków EE i FF do wymienionych wyżej nieruchomości Wnioskodawca ustalił na podstawie danych z ksiąg wieczystych.

Z małżeństwa EE i FF pochodzą dzieci BB (ojciec małoletniej) i GG.

FF zmarła xx.05.2017 r. a EE zmarł xx.12.2021 r.

Według wiedzy Wnioskodawcy, po śmierci FF spadkobiercy nie przeprowadzili postępowania spadkowego. Procedura działu spadku nie jest obowiązkowa i współspadkobiercy nie musieli jej dokonywać. Spadkobiercy po FF dogadywali się co do odziedziczonego majątku i wspólnie nim zarządzali. Wobec takiego zachowania spadkobierców po FF należy przyjąć, że na każdego z nich przypadała 1/3 część spadku. Taki podział majątku zgodny jest również z przepisem art. 931 par. 1 ustawy Kodeks cywilny [Dz.U. z 2023 r. poz.1610 t.j], zgodnie z którym po śmierci jednego z rodziców w pierwszej kolejności powołane są z ustawy do spadku dzieci spadkodawcy oraz jego małżonek; dziedziczą oni w częściach równych. Jednakże część przypadająca małżonkowi nie może być mniejsza niż jedna czwarta całości spadku.

Po śmierci EE, w dniu xx.04.2022 r., sporządzono notarialny Akt Poświadczenia Dziedziczenia [Rep. A numer (…)], na mocy którego:

·syn BB nabył na podstawie dziedziczenia ustawowego spadek po EE w udziale w wysokości 1/2 części z dobrodziejstwem inwentarza;

·syn GG nabył na podstawie dziedziczenia ustawowego spadek po EE w udziale w wysokości 1/2 części z dobrodziejstwem inwentarza.

BB, ojciec małoletniej,zmarł xx.09.2022 r.

Na wniosek AA, Sąd Rejonowy na rozprawie w dniu 30 marca 2023 r., stwierdził, że spadek po BB, zmarłym w dniu xx września 2022 r., na podstawie ustawy z dobrodziejstwem inwentarza nabyli syn DD, syn CC oraz Wnioskodawca w 1/3 części każde z nich.

W świetle powyższego Wnioskodawca stała się:

·współwłaścicielem opisanego wyżej lokalu mieszkalnego o powierzchni użytkowej 63,30 m2, położonego (...) (KW Nr (…)) wraz z częścią w nieruchomości wspólnej, którą stanowi grunt pod budynkiem oraz część budynku i urządzenia, nie służące wyłącznie do użytku właścicieli lokalu (KW Nr (…)) w udziale wynoszącym 1/6 część;

·użytkownikiem wieczystym opisanej wyżej działki gruntu numer 2 o powierzchni 0,1124 ha, położonej w (...) (KW Nr (…)) w udziale wynoszących odpowiednio 645/60000;

·wieczystym użytkownikiem (do xx.06.2098 r.) działki gruntu nr 3 o powierzchni 0,0020 ha oraz właścicielem posadowionego na tej działce garażu, stanowiącego odrębną nieruchomość, położonych w (...) (KW Nr (…)) w udziale wynoszącym odpowiednio 1/6 część.

W dniu xx lutego 2024 r. Sąd Rejonowy postanowił zezwolić AA na dokonanie czynności przekraczającej zakres zwykłego zarządu majątkiem małoletniej poprzez:

·zawarcie w jej imieniu umowy odpłatnego przeniesienia prawa użytkowania wieczystego 1/6 udziału w nieruchomości gruntowej działki gruntu nr 3, zabudowanej garażem, położonej w (...) (KW Nr (…)) za kwotę nie mniejszą niż (…) zł;

·zawarcie w jej imieniu umowy sprzedaży 1/6 udziału w lokalu mieszkalnym nr 2, położonym (...) (KW Nr (…)) wraz z udziałem w nieruchomości wspólnej, którą stanowi grunt oraz część budynku i urządzenia, które nie służą wyłącznie do użytku właścicieli lokalu (KW Nr (…)) za kwotę nie mniejszą niż (…) zł.

W dniu xx marca 2024 r. został sporządzony Akt notarialny (…), na mocy którego AA, działając w imieniu swoich małoletnich dzieci DD, CC i Wnioskodawcy dokonała sprzedaży prawa użytkowania wieczystego działki gruntu numer 3 o powierzchni 0,0020 ha oraz prawa własności posadowionego na tej działce garażu, stanowiącego odrębną nieruchomość, położonych w (...) (KW Nr (…)) w udziałach wynoszących odpowiednio 1/6 części każdego z nich.

Jednocześnie opisanym Aktem notarialnym GG dokonał tych samych czynności w udziale wynoszącym 1/2 części. Strony oświadczyły, że cenę prawa użytkowania wieczystego działki gruntu numer 3 oraz prawa własności posadowionego na tej działce garażu ustaliły na kwotę (…) zł proporcjonalnie do zbywanych udziałów, tj. po (…) zł za każdy z udziałów DD, CC i Wnioskodawcy.

W dniu xx kwietnia 2024 r. został sporządzony Akt notarialny (…), na mocy którego AA, działając w imieniu swoich małoletnich dzieci DD, CC i Wnioskodawcy oraz GG dokonali sprzedaży lokalu mieszkalnego numer 2, położonego w (...), objętego księgą wieczystą KW Nr (…) wraz z udziałem we wspólnych częściach i urządzeniach budynku oraz w prawie własności gruntu, na której budynek jest posadowiony (KW Nr (…)).

Strony oświadczyły, że cenę przedmiotowej nieruchomości lokalowej ustaliły na kwotę (…) zł (tj. (…) zł łącznie za udziały DD, CC i Wnioskodawcy oraz (…) zł za udział GG).

Ponadto w piśmie z 23 września 2023 r. stanowiącym uzupełnienie wniosku doprecyzowano opis sprawy w następujący sposób:

1.W odniesieniu do spadku po BB – ojcu Wnioskodawcy nie przeprowadzono działu spadku, nie istniały wątpliwości co do tego, co wchodzi w skład spadku i w jaki sposób spadkobiercy chcą korzystać z majątku spadkowego. Jedynie na wniosek AA, Sąd Rejonowy na rozprawie w dniu xx marca 2023 r., stwierdził, że spadek po BB, zmarłym w dniu xx września 2022 r., na podstawie ustawy z dobrodziejstwem inwentarza nabyli syn DD, syn CC oraz Wnioskodawca w 1/3 części każde z nich, co zostało opisane w pkt G wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej.

2.Nieruchomości będące przedmiotem majątku spadkowego, opisane we wniosku, od momentu wejścia ich w posiadanie małoletnich dzieci Wnioskodawca, DD i CC do momentu sprzedaży nie były wykorzystywane w żaden sposób. Garaż stał pusty a mieszkanie zostało przygotowane do sprzedaży [uprzątnięto z niego rzeczy po zmarłym]. Spadkobiercy byli zgodni co do jak najszybszej sprzedaży zarówno garażu jak i mieszkania. Ponieważ na sprzedaż majątku małoletnich musiał wyrazić zgodę Sąd, co też uczynił w dniu xx lutego 2024 r., wcześniej nie można było tego dokonać. Jednakże niezwłocznie po uzyskaniu zgody Sądu nieruchomości zostały sprzedane, co opisano w pkt G wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej.

Pytanie (sformułowane w uzupełnieniu z 23 września 2024 r.)

Czy, w związku ze zbyciem opisanego majątku Wnioskodawca zobowiązany jest do zapłaty podatku dochodowego, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Pani stanowisko w sprawie (sformułowane w uzupełnieniu z 23 września 2024 r.)

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a i c ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych źródłami przychodów są między innymi odpłatne zbycie nieruchomości oraz praw wieczystego użytkowania gruntów jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Przytoczony przepis formułuje generalną zasadę, zgodnie z którą nienastępujące w wykonaniu działalności gospodarczej odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz praw określonych w tym przepisie przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, stanowi źródło przychodu podlegające opodatkowaniu i rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego.

Jednocześnie stosownie do treści art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w przypadku odpłatnego zbycia, nabytych w drodze spadku, nieruchomości lub praw majątkowych, określonych w ust. 1 pkt 8 lit. a-c, okres, o którym mowa w tym przepisie, liczy się od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie tej nieruchomości lub nabycie prawa majątkowego przez spadkodawcę.

Wobec powyższego, w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, nabytej w drodze spadku istotne znaczenie ma ustalenie daty nabycia tej nieruchomości przez spadkodawcę.

Z treści przedstawionego stanu faktycznego wynika, że spadkodawcy – małżonkowie FF i EE [dziadkowie małoletniej] nabyli nieruchomości będące przedmiotem spadku, tj. mieszkanie w dniu xx.08.1999 r. oraz garaż w dniu xx.06.1999 r., co zostało opisane w pkt G wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej.

FF zmarła xx.05.2017 r. a EE zmarł xx.12.2021 r. Według wiedzy Wnioskodawcy, po śmierci FF spadkobiercy nie przeprowadzili postępowania spadkowego. Spadkobiercy po FF byli zgodni co do odziedziczonego majątku i wspólnie nim zarządzali. Wobec takiego zachowania spadkobierców po FF należy przyjąć, że na BB – ojca małoletniej przypadała 1/3 część spadku, co również opisano w pkt G cytowanego wniosku. Po śmierci EE, w dniu xx.04.2022 r., sporządzono notarialny Akt Poświadczenia Dziedziczenia [Rep. A numer (…)], na mocy którego syn BB, nabył na podstawie dziedziczenia ustawowego spadek po EE w udziale w wysokości 1/2 części z dobrodziejstwem inwentarza.

BB – ojciec małoletniej zmarł xx.09.2022 r. Na wniosek AA, Sąd stwierdził, że spadek po BB, nabyli syn DD, syn CC oraz Wnioskodawca w 1/3 części każde z nich, co także zostało opisane w pkt G wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej.

Ww. nieruchomości będące przedmiotem spadku zostały sprzedane w roku 2024, co szczegółowo zostało opisane w pkt G wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej.

Cytowane wyżej przepisy stanowią, że nie powstanie obowiązek podatkowy w sytuacji, gdy sprzedający spadkobierca sprzeda nabytą nieruchomość po upływie 5 lat od nabycia lub wybudowania przez spadkodawcę. Przy czym jeżeli nieruchomość była nabyta przez spadkodawcę również w drodze spadku, wówczas moment nabycia tej nieruchomości określany jest zgodnie z przepisami Kodeksu cywilnego.

Zgodnie z art. 922 § 1 tej ustawy prawa i obowiązki majątkowe zmarłego przechodzą z chwilą jego śmierci na jedną lub kilka osób stosownie do przepisów księgi niniejszej. Z kolei art. 924 i 925 ustawy – Kodeks cywilny stanowi, że spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy. Spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku.

Aby zatem ustalić, czy sprzedaż majątku małoletniej podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, istotne jest ustalenie kiedy i w jaki sposób BB – spadkodawca nabył majątek będący przedmiotem spadku.

Z opisanego stanu faktycznego wynika, że BB nabył majątek będący przedmiotem spadku również w drodze spadku, więc według Wnioskodawcy do ustalenia daty jego nabycia należy zastosować ww. przepisy Kodeksu cywilnego. Tak więc majątek ze spadku po FF – matce został nabyty przez BB w dacie jej śmierci tj. xx.05.2017 r., natomiast majątek ze spadku po EE w dacie jego śmierci, tj. xx.12.2021 r.

Wobec powyższego według Wnioskodawcy sprzedaż majątku małoletniej w części odpowiadającej spadkowi po FF nie rodzi obowiązku podatkowego w postaci zapłaty podatku dochodowego, natomiast sprzedaż części majątku, odpowiadająca spadkowi po EE winna zostać opodatkowana podatkiem dochodowym.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.):

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Podkreślić należy, że przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy formułuje generalną zasadę, zgodnie z którą sprzedaż nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz praw określonych w tym przepisie przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, jeżeli nie następuje w ramach wykonywania działalności gospodarczej, skutkuje powstaniem przychodu. Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz ww. praw nastąpi po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie i nie następuje w ramach wykonywania działalności gospodarczej – nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a kwota uzyskana ze sprzedaży nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz ww. praw w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Zatem przychód z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości lub jej części oraz udziału w nieruchomości nie powstanie, jeżeli spełnione są łącznie dwa warunki:

-odpłatne zbycie nieruchomości nie następuje w wykonywaniu działalności gospodarczej (nie stanowi przedmiotu działalności gospodarczej) oraz

-zostało dokonane po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jej nabycie lub wybudowanie.

Wobec powyższego, w przypadku sprzedaży nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c ww. ustawy, decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych uzyskanego z tego tytułu dochodu ma moment i sposób ich nabycia.

Wyjaśnić należy, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie precyzuje pojęcia „nabycie”, a także nie wskazuje, czy ma to być nabycie odpłatne, czy nieodpłatne. Nie określa również na podstawie, jakiej czynności prawnej bądź zdarzenia prawnego, może nastąpić nabycie nieruchomości, ich części oraz udziału w nieruchomości lub praw majątkowych. Zatem, pojęcie to należy rozumieć szeroko, co oznacza, że z nabyciem nieruchomości lub praw majątkowych wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych mamy do czynienia z chwilą uzyskania prawa własności do nieruchomości lub tych praw, bez względu na charakter czynności prawnej, na podstawie której doszło do przysporzenia majątkowego w postaci własności rzeczy lub praw.

Interpretacja pojęcia „nabycie” została przedstawiona w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 3 listopada 2009 r., sygn. akt II FSK 1489/08, w którym Sąd stwierdził, że aby ustalić, jaka czynność prawna wyznacza początek biegu pięcioletniego terminu należy odwołać się do regulacji zawartych w prawie cywilnym. Według Kodeksu cywilnego nabycie jest to uzyskanie prawa własności rzeczy. Zatem, aktywa majątkowe ulegają zwiększeniu. Przez pojęcie „nabycie” użyte w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy rozumieć każde zwiększenie aktywów majątku podatnika.

W tym miejscu wskazuję, że ustawą z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r. poz. 2159) do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dodano art. 10 ust. 5, który stosuje się do dochodów (przychodów) uzyskanych od 1 stycznia 2019 r.

Zgodnie z brzmieniem tego przepisu:

Z art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że jeżeli nieruchomości lub prawa majątkowe określone przez art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c tej ustawy zostały nabyte w drodze spadku, to ich odpłatne zbycie (dokonane poza działalnością gospodarczą) stanowi przychód podlegający opodatkowaniu, jeżeli nastąpiło ono przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie tej nieruchomości bądź nabycie prawa majątkowego przez spadkodawcę.

Do wyliczenia 5-letniego okresu, od którego uzależnione jest opodatkowanie sprzedaży nieruchomości lub praw majątkowych nabytych w drodze spadku, wliczany jest zatem nie tylko okres posiadania nieruchomości (praw majątkowych) przez spadkobiercę, który dokonuje sprzedaży, ale także okres posiadania nieruchomości (praw majątkowych) przez spadkodawcę. Jeżeli od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie nieruchomości bądź nabycie prawa majątkowego przez spadkodawcę, do momentu odpłatnego zbycia nieruchomości (praw majątkowych) przez spadkobiercę upłynęło 5 lat – to sprzedaż nie podlega opodatkowaniu.

Do celów stosowania art. 10 ust. 5 ww. ustawy w przedmiotowej sprawie momentem nabycia udziału w nieruchomości przez spadkodawcę, który te udziały w nieruchomości nabył również w drodze spadku, jest moment nabycia tych udziałów w nieruchomości zgodnie z przepisami Kodeksu cywilnego, tj. w chwili śmierci jego spadkodawcy/spadkodawców.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera definicji pojęcia „spadek” ani też „nabycie w drodze spadku”, dlatego też zasadnym jest odwoływanie się do regulacji zawartych w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1061).

Zgodnie z art. 922 § 1 Kodeksu cywilnego:

W myśl art. 924 Kodeksu cywilnego:

Zgodnie z art. 925 Kodeksu cywilnego:

Stosownie do art. 1025 § 1 Kodeksu cywilnego:

Powyższe oznacza, że z chwilą śmierci należące do spadkodawcy prawa i obowiązki stają się spadkiem, który podlega przepisom prawa spadkowego, a data śmierci (chwila śmierci) spadkodawcy ustala, kto staje się spadkobiercą oraz co wchodzi w skład masy spadkowej. Z kolei, postanowienie sądu o stwierdzeniu nabycia spadku lub akt poświadczenia dziedziczenia potwierdzają jedynie prawo spadkobiercy do tego spadku od momentu jego otwarcia.

Stosownie do art. 1035 Kodeksu cywilnego:

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że xx.03.2024 r. Pani matka działając w imieniu swoich trojga małoletnich dzieci dokonała sprzedaży prawa użytkowania wieczystego działki gruntu oraz prawa własności posadowionego na tej działce garażu, w udziałach wynoszących odpowiednio 1/6 części każdego z nich. Ponadto w dniu xx.04.2024 r. dokonała sprzedaży, w takich samych udziałach, lokalu mieszkalnego wraz z udziałem we wspólnych częściach i urządzeniach budynku oraz w prawie własności gruntu, na której budynek jest posadowiony. Nieruchomości i prawa te zostały nabyte przez Pani babcię i Pani dziadka w 1999 roku. Pani babcia zmarła xx.05.2017 r., natomiast Pani dziadek zmarł xx.12.2021 r. Dziadkowie mieli dwóch synów (Pani ojciec oraz jego brat). Według Pani wiedzy, po śmierci babci spadkobiercy nie przeprowadzili postępowania spadkowego ale każdy ze spadkobierców, tj. jej mąż i dwaj synowie odziedziczyli po 1/3 spadku. Po śmierci dziadka, w dniu xx.04.2022 r., sporządzono notarialny Akt Poświadczenia Dziedziczenia, na mocy którego Pani ojciec oraz jego brat nabyli na podstawie dziedziczenia ustawowego spadek po dziadku w udziale w wysokości 1/2 części z dobrodziejstwem inwentarza. Pani ojciec zmarł xx.09.2022 r. Na wniosek Pani matki Sąd Rejonowy w dniu xx.03.2023 r., stwierdził, że spadek po zmarłym ojcu, na podstawie ustawy z dobrodziejstwem inwentarza nabyli jego syn DD, syn CC oraz córka czyli Pani w 1/3 części każde z nich. Nieruchomości będące przedmiotem majątku spadkowego od momentu wejścia ich w posiadanie małoletnich dzieci Wnioskodawca, DD i CC do momentu sprzedaży nie były wykorzystywane w żaden sposób. Garaż stał pusty, a mieszkanie zostało przygotowane do sprzedaży (uprzątnięto z niego rzeczy po zmarłym).

Odnosząc przywołane przepisy prawne do przedmiotowej sprawy wskazać należy, że jest Pani spadkobiercą po zmarłym ojcu, który stał się współwłaścicielem ww. nieruchomości oraz praw w spadku po swoich rodzicach. Zatem datą nabycia części udziału w przedmiotowych nieruchomościach i prawach przez Pani ojca, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 w zw. z art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest, 24.05.2017 r., tj. dzień śmierci Pani babci – jego spadkodawcy. Tym samym, w odniesieniu do tej części udziału w nieruchomościach i prawach, który nabyła Pani po ojcu w ramach spadku, pięcioletni okres, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy liczony jest od końca 2017 r.

W konsekwencji, sprzedaż dokonana w marcu i kwietniu 2024 r. przypadającego na Panią udziału w nieruchomościach i prawach (nabytego w spadku po ojcu w części odziedziczonej przez niego w spadku po Pani babci), nie stanowiła dla Pani źródła przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i nie podlegała opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, bowiem została dokonana po upływie 5 lat, licząc od końca 2017 r., tj. roku, w którym nastąpiło nabycie tej części udziału przez spadkodawcę, Pani ojca – w spadku po Pani babci.

Kolejną datą nabycia udziału w przedmiotowych nieruchomościach oraz prawach przez spadkodawcę (Pani ojca), o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 w zw. z art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jest 25.12.2021 r., tj. dzień śmierci Pani dziadka – jego spadkodawcy. Zatem, w odniesieniu do tej części udziału w odziedziczonych nieruchomościach i prawach, które nabyła Pani po ojcu w ramach spadku, pięcioletni okres, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy liczony jest od końca 2021 r.

Zatem, sprzedaż dokonana w marcu i kwietniu 2024 r. przypadającego na Panią udziału w nieruchomościach i prawach (nabytego w spadku po ojcu w części odziedziczonej przez niego w spadku po Pani dziadku), stanowiła dla Pani źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i podlegała opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, bowiem została dokonana przed upływem 5 lat, licząc od końca 2021 r., tj. roku, w którym nastąpiło nabycie tej części udziału przez spadkodawcę, Pani ojca – w spadku po Pani dziadku.

Zgodnie art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

W konsekwencji, dochód uzyskany ze sprzedaży Pani części udziału w majątku (nabytego w spadku po ojcu w części odziedziczonej przez niego w spadku po Pani dziadku) podlega – zgodnie z art. 30e ww. ustawy – opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych w wysokości 19% podstawy obliczenia podatku.

Zatem, Pani stanowisko należało uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

·Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

·Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

·W tym miejscu należy podkreślić, że zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Zatem, interpretacja wydawana jest w indywidualnej sprawie zainteresowanego, który składa wniosek o jej wydanie. Wobec powyższego, należy podkreślić, że niniejsza interpretacja indywidualna stanowi ochronę prawnopodatkową tylko dla Pani, a nie dla pozostałych współwłaścicieli nieruchomości.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pani do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

 Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).