Brak możliwości rozliczenia jako osoba samotnie wychowująca dziecko (oboje rodziców wychowuje dzieci). - Interpretacja

Brak możliwości rozliczenia jako osoba samotnie wychowująca dziecko (oboje rodziców wychowuje dzieci). - Interpretacja - 0113-KDIPT2-2.4011.670.2024.2.ACZ

Temat interpretacji

Brak możliwości rozliczenia jako osoba samotnie wychowująca dziecko (oboje rodziców wychowuje dzieci).

Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

30 sierpnia 2024 r. złożył Pan wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z rozliczenia w sposób przewidziany dla osoby samotnie wychowującej dzieci. Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem złożonym 8 października 2024 r.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca, będąc polskim rezydentem podatkowym, od kilku lat w świetle przepisów pozostaje osobą rozwiedzioną (prawomocny wyrok rozwodowy wydany przez Sąd (…) w (…) w 2019 r.). Z małżeństwa zakończonego rozwodem Wnioskodawca ma dwójkę małoletnich dzieci, względem których realizuje obowiązki rodzica, w tym obowiązek alimentacyjny w formie pieniężnej, a także sprawując opiekę nad dziećmi w określonym czasie. W wyniku orzeczonego rozwodu władza rodzicielska powierzona została obojgu rodzicom, z tym, że miejsce zamieszkania dzieci określono jako miejsce zamieszkania matki (byłej żony).

W trakcie rozwodu przyjęty został plan rodzicielski określający zasady realizowania opieki nad małoletnimi dziećmi, w szczególności uregulowane czas spędzany z matką oraz ojcem. Aktualnie, zasadniczo, w związku ze zgodną wolą byłych małżonków oraz z uwzględnieniem bieżących potrzeb dzieci, opieka nad dziećmi realizowana jest w sposób inny niż wskazano wprost.

Świadczenie 800+ przysługujące dzieciom pobierane jest przez matkę dzieci i wpływa na jej rachunek bankowy.

Nie jest możliwe aby w każdym tygodniu, miesiącu, oszacować procentowy wskaźnik czasu spędzanego przez dzieci z matką oraz ojcem. Większość czasu dzieci pozostają pod opieką matki, niemniej w istotnym zakresie opieka sprawowana jest również przez ojca (Wnioskodawcę). W okresie kiedy dzieci przebywają z Wnioskodawcą opieka sprawowana jest przez Niego samodzielnie, bez udziału drugiego rodzica. Wnioskodawca w poszczególne dni tygodnia odbiera dzieci z miejsca ich zamieszkania, względnie przebywając z dziećmi w swoim miejscu zamieszkania, odwozi je następnie do szkoły/przedszkola, odbiera je ze szkoły/przedszkola (szacunkowo zawożenie/odbieranie dzieci przez ojca ze szkoły, czy przedszkola to około 40%), organizuje samodzielnie następnie czas z dziećmi.

W okresie kiedy dzieci są pod opieką Wnioskodawcy mają zapewnione warunki niezbędne do ich okresu rozwojowego, warunki lokalowe. Wnioskodawca poza płaconymi alimentami pieniężnymi ponosi koszty ich utrzymania, dba o rozwój edukacyjny oraz duchowy dzieci oraz o ich zdrowie. Po rozwodzie, uwzględniając konieczność zapewnienia właściwej opieki nad dziećmi oraz zapewnieniu im odpowiednich warunków, Wnioskodawca zakupił mieszkanie o powierzchni odpowiednio dostosowanej do potrzeb dzieci. Średniorocznie około 25% noclegów dzieci przebywają z Wnioskodawcą, choć tak jak wskazano, nie jest możliwe dokładne oszacowanie tej wartości. W okresie świątecznym (Boże Narodzenie, Wielkanoc) dzieci przebywają naprzemiennie z Wnioskodawcą lub matką. W trakcie roku, w tym w okresie wakacyjnym, Wnioskodawca wyjeżdża z dziećmi na dłuższe wyjazdy lub organizuje im krótkie wycieczki (park linowy, basen, muzea, zoo, teatr itp.).

W sytuacji chorób dzieci, w miarę możliwości zawodowych, Wnioskodawca korzysta z pracy zdalnej zapewniając w czasie pracy matki dzieci wyłączną opiekę nad chorym dzieckiem/dziećmi. Wychowanie/opieka realizowana przez Wnioskodawcę względem dzieci ma więc charakter samodzielnej, z uwzględnieniem ograniczonego czasu, w którym dzieci przebywają z Wnioskodawcą.

Jednocześnie Wnioskodawca wskazuje, że w roku podatkowym 2024 nie będzie opodatkowywał osiąganych dochodów w oparciu o przepisy wskazane w art. 6 ust. 8 (podatek zryczałtowany, podatek liniowy) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.; dalej jako „UPDOF”).

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że oczekuje wydania interpretacji za rok 2024 i kolejne.

Wyrok rozwodowy uprawomocnił się w 2020 r. Występując zatem o interpretację podatkową odnośnie 2024 r. Wnioskodawca pozostaje w świetle prawa osobą rozwiedzioną przez cały 2024 r.

Daty urodzenia dzieci: syn – (…) 2015 r. oraz córka – (…) 2017 r.

Ani w wyroku rozwodowym, ani też w żadnych innym rozstrzygnięciu sądu nie została orzeczona opieka naprzemienna nad dziećmi Wnioskodawcy.

Kwota świadczenia wychowawczego, tzw. „800+”, nie została ustalona każdemu z rodziców w wysokości połowy kwoty przysługującej za dany miesiąc świadczenia wychowawczego. Kwotę świadczenia, w odniesieniu do obojga dzieci pobiera ich matka. Ustalenia w tym zakresie zostały dokonane pomiędzy Wnioskodawcą a matką dzieci i uznano, że pieniądze będą przeznaczane na opłaty za przedszkole oraz szkołę dzieci (od września 2024 r. wyłącznie szkołę).

W roku podatkowym objętym wnioskiem (2024 r.) zarówno Wnioskodawca, jak i matka dzieci, posiadają pełną władzę rodzicielską względem dzieci.

W wyroku rozwodowym ustalono, że dzieci spędzać będą z Wnioskodawcą co drugi weekend w miesiącu, tj. piątek od momentu odebrania ich ze szkoły/przedszkola – do niedzieli godzin wieczornych.

Dodatkowo, ustalono spędzanie świąt Bożego Narodzenia oraz Wielkanocnych naprzemiennie raz z Wnioskodawcą, raz z matką dzieci. Ustalono, że dzieci będą również spędzać czas z Wnioskodawcą w okresie wakacji letnich oraz ferii zimowych.

Jak wskazano w stanie faktycznym, aktualnie, zasadniczo w związku ze zgodną wolą byłych małżonków oraz z uwzględnieniem bieżących potrzeb dzieci, opieka nad dziećmi realizowana jest w sposób inny niż wskazano wprost w porozumieniu. Nie jest możliwe, aby w każdym tygodniu, miesiącu oszacować procentowy wskaźnik czasu spędzanego przez dzieci z matką oraz z ojcem.

Wnioskodawca w poszczególne dni tygodnia odbiera dzieci z miejsca ich zamieszkania u matki, względnie przebywając z dziećmi w swoim miejscu zamieszkania, odwozi je następnie do szkoły, odbiera je ze szkoły (szacunkowo zawożenie/odbieranie dzieci przez Wnioskodawcę ze szkoły czy przedszkola to około 40%). Średniorocznie, w każdym miesiącu około 25% noclegów dzieci przebywają z Wnioskodawcą (co drugi weekend od piątku do niedzieli oraz czas po szkole w środy do czwartku rano), choć tak jak wskazano, nie jest możliwe dokładne oszacowanie tej wartości. Dodatkowo, dzieci spędzają z Wnioskodawcą czas we wtorki lub poniedziałki po szkole.

W okresie, kiedy dzieci są pod opieką Wnioskodawcy mają zapewnione warunki niezbędne do ich okresu rozwojowego, warunki lokalowe. Wnioskodawca poza płaconymi alimentami pieniężnymi ponosi koszty ich utrzymania w czasie, kiedy z nim przebywają, dba o rozwój edukacyjny (uczestnicząc w realizacji obowiązków szkolnych, a także wydarzeniach organizowanych przez szkoły – pikniki rodzinne, zebrania związane z uczęszczaniem dzieci do szkoły) oraz duchowy dzieci oraz o ich zdrowie.

Po rozwodzie, uwzględniając konieczność zapewnienia właściwej opieki nad dziećmi oraz zapewnieniu im odpowiednich warunków Wnioskodawca zakupił mieszkanie o powierzchni odpowiednio dostosowanej do potrzeb dzieci.

W trakcie roku, w tym w okresie wakacyjnym, Wnioskodawca wyjeżdża z dziećmi na dłuższe wyjazdy lub organizuje im krótkie wycieczki, aktywności (park linowy, basen, muzea, zoo, teatr, wycieczki rowerowe, jazda na rolkach itp.).

W sytuacji chorób dzieci, w miarę możliwości zawodowych, Wnioskodawca korzysta z pracy zdalnej zapewniając w czasie pracy matki dzieci, wyłączną opiekę nad chorym dzieckiem/dziećmi.

Wychowanie/opieka realizowana przez Wnioskodawcę względem dzieci ma więc charakter samodzielnej, z uwzględnieniem ograniczonego czasu, w którym dzieci przebywają z Wnioskodawcą.

Na pytanie nr 1 pkt i) Organu o treści cyt.: „czy matka Pana dzieci w każdym roku podatkowym (latach podatkowych) objętym wnioskiem również wykonywała władzę rodzicielską w stosunku do dzieci, uczestniczyła/uczestniczy w wychowaniu dzieci, sprawowała/sprawuje nad nimi pieczę/opiekę, ponosiła/ponosi koszty ich utrzymania, troszczyła/troszczy się o rozwój fizyczny i psychiczny, zabezpieczała/zabezpiecza potrzeby bytowe, zdrowotne i edukacyjne, ponosiła/ponosi wydatki związane z wypoczynkiem, pomagała/pomaga w edukacji szkolnej, uczestniczyła/uczestniczy w zebraniach, interesowała/interesuje się ich życiem szkolnym i pozaszkolnym, rozwijała/rozwija zainteresowania itp.)?”, Wnioskodawca wskazał, że wniosek nie dotyczy matki dzieci, dlatego też Wnioskodawca nie dysponuje pełną wiedzą co do sposobu wykonywania przez nią władzy rodzicielskiej, niemniej według wiedzy Wnioskodawcy matka wykonując władzę rodzicielską wykonywała czynności wskazane w pkt i).

Na pytanie nr 1 pkt j) Organu o treści cyt.: „czy w roku podatkowym (latach podatkowych) objętym wnioskiem miejscem zamieszkania Pana dzieci było każdorazowo miejsce zamieszkania ich matki – inne niż Pana miejsce zamieszkania?”, Wnioskodawca wskazał, że w odniesieniu do niniejszego punktu, z uwagi na brak odwołania się tutaj czy to do regulacji Kodeksu cywilnego, czy zwyczajowego znaczenia użytych słów, pojęcie miejsca zamieszkania rozumiane może być dwojako. Przyjmując powszechne znaczenie miejsca zamieszkania, w przekonaniu Wnioskodawcy, w okresie kiedy dzieci przebywają pod Jego opieką, zamieszkują u Wnioskodawcy, natomiast przebywając pod opieką matki, zamieszkują u matki. Niemniej kierując się rozumieniem wyznaczonym przez przepisy prawne (szczególnie art. 26 Kodeksu cywilnego), biorąc pod uwagę według Wnioskodawcy fakt, że dzieci nie przebywają stale u żadnego z rodziców, miejsce zamieszkania dzieci przez sąd oznaczono jako miejsce zamieszkania matki.

W roku podatkowym 2024 (i Wnioskodawca zakłada, że w kolejnych) nie będą miały do Wnioskodawcy ani do Jego dzieci zastosowania przepisy art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (opodatkowanie dochodów z działalności gospodarczej, działów specjalnych produkcji rolnej podatkiem liniowym) lub ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym (z wyjątkiem przepisów dotyczących najmu prywatnego) – w zakresie osiągniętych w roku podatkowym przychodów, poniesionych kosztów uzyskania przychodów, zobowiązania lub uprawnienia do zwiększania lub pomniejszenia podstawy opodatkowania albo przychodów, zobowiązania lub uprawnienia do dokonywania innych doliczeń lub odliczeń ani też przepisy z ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym lub ustawy z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych.

Na dzień złożenia wniosku (uzupełnienia wniosku) w 2024 r. Wnioskodawca osiąga wyłącznie dochody opodatkowane według skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z tytułu umowy o pracę.

Wnioskodawca nie jest ojcem innych dzieci niż wskazane we wniosku.

Pytanie

Czy w świetle obowiązujących przepisów UPDOF (w szczególności art. 6 ust. 4c-4f UPDOF) Wnioskodawca może zostać uznany za osobę samotnie wychowującą dzieci i tym samym, za rok podatkowy 2024 i kolejne skorzystać z mechanizmu rozliczenia przewidzianego dla osoby samotnie wychowującej dzieci, tj. art. 6 ust. 4c-4f UPDOF?

Pana stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, w świetle obowiązujących przepisów UPDOF (w szczególności art. 6 ust. 4c-4f UPDOF) Wnioskodawca może zostać uznany za osobę samotnie wychowującą dzieci i tym samym, za rok podatkowy 2024 r. i kolejne skorzystać z mechanizmu rozliczenia przewidzianego dla osoby samotnie wychowującej dzieci, tj. art. 6 ust. 4c-4f UPDOF.

Uzasadnienie stanowiska

Kluczowe dla analizowanej sprawy znaczenia mają poniżej zacytowane przepisy art. 6 ust. 4c i nast. UPDOF, tj.:

·art. 6 ust. 4c:

Od dochodów jednego rodzica lub opiekuna prawnego, podlegającego obowiązkowi podatkowemu, o którym mowa w art. 3 ust. 1, będącego panną, kawalerem, wdową, wdowcem, rozwódką, rozwodnikiem, osobą, w stosunku do której orzeczono separację w rozumieniu odrębnych przepisów, lub osobą, której małżonek został pozbawiony praw rodzicielskich lub odbywa karę pozbawienia wolności, jeżeli ten rodzic lub opiekun w roku podatkowym samotnie wychowuje dzieci:

1)małoletnie,

2)pełnoletnie, które zgodnie z odrębnymi przepisami otrzymywały zasiłek (dodatek) pielęgnacyjny lub rentę socjalną,

3)pełnoletnie do ukończenia 25. roku życia, uczące się w szkołach, o których mowa w przepisach regulujących system oświatowy lub szkolnictwo wyższe, obowiązujących w Rzeczypospolitej Polskiej oraz w innym państwie

- podatek może być określony zgodnie z ust. 4d na wniosek wyrażony w rocznym zeznaniu podatkowym.

·art. 6 ust. 4d:

W przypadku, o którym mowa w ust. 4c, podatek jest określany w podwójnej wysokości podatku obliczonego od połowy dochodów osoby samotnie wychowującej dzieci, z uwzględnieniem art. 7, przy czym do sumy tych dochodów nie wlicza się dochodów (przychodów) opodatkowanych w sposób zryczałtowany na zasadach określonych w niniejszej ustawie.

·art. 6 ust. 4e:

Przepisu ust. 4c pkt 3 nie stosuje się, jeżeli dziecko, o którym mowa w tym przepisie, uzyskało w roku podatkowym:

1)dochody, z wyjątkiem renty rodzinnej, podlegające opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27 lub art. 30b lub

2)przychody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 148 i 152

- w łącznej wysokości przekraczającej dwunastokrotność kwoty renty socjalnej określonej w ustawie z dnia 27 czerwca 2003 r. o rencie socjalnej (Dz. U. z 2023 r. poz. 2194), w wysokości obowiązującej w grudniu roku podatkowego.

·art. 6 ust. 4f:

Sposób opodatkowania, o którym mowa w ust. 4d, nie ma zastosowania do osoby, która wychowuje wspólnie z drugim rodzicem albo opiekunem prawnym co najmniej jedno dziecko, w tym również gdy dziecko jest pod opieką naprzemienną, w związku z którą obydwojgu rodzicom zostało ustalone świadczenie wychowawcze zgodnie z art. 5 ust. 2a ustawy z dnia 11 lutego 2016 r. o pomocy państwa w wychowywaniu dzieci (Dz. U. z 2023 r. poz. 810 i 1565).

·art. 6 ust. 8:

Sposób opodatkowania, o którym mowa w ust. 2 i 4d, nie ma zastosowania, w przypadku gdy chociażby jeden z małżonków, osoba samotnie wychowująca dziecko lub jej dziecko:

1)stosuje przepisy:

a)art. 30c lub

b)ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, z wyjątkiem art. 6 ust. 1a tej ustawy

– w zakresie osiągniętych w roku podatkowym przychodów, poniesionych kosztów uzyskania przychodów, zobowiązania lub uprawnienia do zwiększania lub pomniejszenia podstawy opodatkowania albo przychodów, zobowiązania lub uprawnienia do dokonywania innych doliczeń lub odliczeń;

2)podlega opodatkowaniu na zasadach wynikających z ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym lub ustawy z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych.

W efekcie analizy powyższych przepisów oraz przedstawionego stanu faktycznego, zdaniem Wnioskodawcy, zaistniały przesłanki uprawniające Go do skorzystania z możliwości rozliczenia podatku za 2024 r. oraz za lata następne w oparciu o art. 6 ust. 4c-4d UPDOF. Wnioskodawca jest bowiem rozwodnikiem sprawującym w określonym czasie opiekę nad małoletnimi dziećmi, a opieka ta sprawowana jest w sposób samodzielny i nie mają miejsca negatywne przesłanki wskazane w przepisach art. 6 UPDOF. W szczególności Wnioskodawca prezentuje stanowisko, że nie wychowuje dzieci wspólnie z drugim rodzicem – robi to w określonym czasie wyłącznie samodzielnie, nie zaś wspólnie z drugim rodzicem.

Wnioskodawca w pełni utożsamia swoją sytuację oraz stanowisko co do rozumienia przepisów regulujących kwestię rozliczeń dla osób samotnie wychowujących dzieci ze stanowiskiem przedstawionym przez WSA w Krakowie w wyroku z 10 sierpnia 2023 r., sygn. akt I SA/Kr 570/23 (wyrok utrzymany w mocy przez NSA 23 sierpnia 2024 r., sygn. akt II FSK 182/24) i uważa, że pogląd taki jako właściwy należałoby przyjąć w Jego sprawie, uznając w efekcie przedstawione stanowisko za prawidłowe:

Dokonując interpretacji przepisów dotyczących ulgi podatkowej ustanowionej przez art. 6 ust. 4c-4e u.p.d.o.f. nie można zapominać, że celem wprowadzenia ulgi było umożliwienie preferencyjnego rozliczenia podatkowego dla tych osób, które w roku podatkowym doświadczyły samotnej, samodzielnej pieczy nad dzieckiem i jego wychowywaniem. Cel ten wpisuje się w idee polityki prorodzinnej Państwa, która na gruncie prawa podatkowego realizowana jest na wiele sposobów (I SA/Łd 324/23 - Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi).

Sformułowany w skardze zarzut dotyczący naruszenia art. 6 ust. 4c u.p.d.o.f., poprzez jego błędną wykładnię i przyjęcie, że w przedstawionym we wniosku o interpretację stanie faktycznym sprawy Skarżący nie jest osobą „samotnie wychowującą dziecko” i w konsekwencji nie spełnia przesłanek do preferencyjnego opodatkowania jej dochodów, okazał się uzasadniony.

Sąd podkreśla, że dokonując wykładni przepisu art. 6 ust. 4c u.p.d.o.f. nie można poprzestać na odwołaniu się wyłącznie do reguł wykładni językowej. Konieczne jest skonfrontowanie jej rezultatów z wynikiem interpretacji uzyskanym przy zastosowaniu reguł wykładni funkcjonalnej czy systemowej, tak by w konsekwencji ich stosowania nie doprowadzić do sytuacji nałożenia obowiązków lub przyznania uprawnień pozostających obiektywnie w sprzeczności z istniejącym porządkiem prawnym, czy niewykonalnych. Zastosowanie literalnej wykładni w niniejszej sprawie prowadzi do absurdalnych wniosków. Nie można odwoływać się wyłącznie do słownikowej definicji pojęcia „samotny” zgodnie z którą oznacza ono (1) „żyjący sam, bez rodziny, przyjaciół”, (2) „znajdujący się w określonej sytuacji, w określonym czasie zupełnie sam”, (3) „spędzany, odbywany w pojedynkę, bez towarzystwa”, (4) „znajdujący się na odludziu”, ponieważ prowadziłoby to do konkluzji, że samo posiadanie dziecka wyklucza możliwość bycia samotnym.

Należy zauważyć, że przeciwieństwem pojęcia „samotnego wychowywania dziecka” jest pojęcie „wspólnego wychowywania dziecka”. W niniejszej sprawie nie można uznać, że rodzice wychowują i opiekują się dzieckiem „wspólnie”, ponieważ każde z nich odrębnie, w konkretnie ustalonym czasie, bez udziału drugiego z rodziców opiekuje się dzieckiem i zaspokaja jego potrzeby, stwarzając mu odpowiednie warunki rozwoju w miejscu swojego zamieszkania. W ocenie Sądu należałoby przyjąć, że proces wychowywania dziecka realizowany jest przez każdego z rodziców „samotnie”. Jeżeli przez część czasu w roku dziecko zamieszkuje u jednego z rodziców, w stosunku do których sąd orzekł rozwód, to rodzic ten w tym czasie samodzielnie, tj. bez wsparcia drugiego rodzica wychowuje dziecko, natomiast przez pozostały czas dziecko wychowuje drugi z rodziców. Każdy z rodziców działa bez wsparcia drugiej osoby i samodzielnie dokonuje czynności związanych z wychowaniem i utrzymaniem dziecka, jednocześnie samodzielnie ponosząc przez część roku podatkowego koszty utrzymania dziecka. Zatem każdy z rodziców sprawujących opiekę i wychowujących dziecko w tak ustalonym systemie jest osobą samotnie wychowującą dziecko.

O wspólnym wychowaniu dziecka nie świadczy fakt powierzenia władzy rodzicielskiej wspólnie obojgu małżonkom. Pojęcia te nie są tożsame, a pojęcie samotnego wychowania dziecka winno być rozpatrywane głównie w kontekście samodzielnego pokrywania przez podatnika kosztów związanych z wychowaniem i utrzymaniem dziecka. Zastosowana przez ustawodawcę preferencja ma bowiem kontekst finansowy.

Przyjęta przez organ interpretacja art. 6 ust. 4c u.p.d.o.f. prowadzić może natomiast do nasilenia się niekorzystnych zjawisk, których skutki mogą bezpośrednio dotknąć dzieci. Taka wykładnia uzależnia bowiem skorzystanie z ulgi przez jednego z rodziców de facto od całkowitego wyeliminowania drugiego z rodziców z procesu opieki i wychowania dzieci, bowiem tylko w takiej sytuacji organ uznaje przesłanki tego przepisu za spełnione.

Sąd dodatkowo zauważa, że ustawodawca nie wprowadził żadnych ograniczeń czasowych uzasadniających skorzystanie z tej preferencji, co daje prawo do korzystania z niej zarówno osobom wychowującym dziecko samotnie przez znaczny okres czasu w roku podatkowym jak i osobom, które samotnie wychowują dziecko przez krótki okres roku podatkowego ani też nie powiązał zakresu prawa do skorzystania z preferencyjnego sposobu opodatkowania z czasem samotnego wychowania dziecka w roku podatkowym przez zastosowanie przy obliczaniu podatku korekty dostosowującej prawo do preferencji do faktycznego czasu samotnego wychowywania dziecka w roku podatkowym (przykładowo współczynnika procentowego). W niniejszej sprawie organ w wydanej interpretacji, co do zasady, nie kwestionował prawa do uzyskania preferencji rodzica wychowującego i utrzymującego dziecko samotnie przez część roku podatkowego.

Zgodnie z art. 6 ust. 4f u.p.d.o.f. preferencyjne opodatkowanie nie przysługuje samotnym rodzicom, którzy wychowują co najmniej jedno dziecko wspólnie, rozumiane także jako „naprzemienne” wykonywanie opieki nad dzieckiem w związku z którą obydwojgu rodzicom zostało ustalone świadczenie wychowawcze. Należy zauważyć, że taka redakcja przepisu nie modyfikuje rozumienia pojęcia „samotnego wychowywania dzieci”, lecz wyklucza jedynie wspólne opodatkowanie w określonym ustawą przypadku. Regulacja ta nie ma zastosowania w niniejszej sprawie, z uwagi na fakt, że Skarżący nie pobiera żadnego świadczenia wychowawczego.

Ponadto, w uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że wniosek nie dotyczy roku 2023. Rok 2023 we własnym stanowisku wskazany został omyłkowo.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 6 ust. 4c ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.):

1)małoletnie,

2)pełnoletnie, które zgodnie z odrębnymi przepisami otrzymywały zasiłek (dodatek) pielęgnacyjny lub rentę socjalną,

– podatek może być określony zgodnie z ust. 4d na wniosek wyrażony w rocznym zeznaniu podatkowym.

Stosownie do art. 6 ust. 4d ww. ustawy:

Na podstawie art. 6 ust. 4e ww. ustawy:

Przepisu ust. 4c pkt 3 nie stosuje się, jeżeli dziecko, o którym mowa w tym przepisie, uzyskało w roku podatkowym:

1)dochody, z wyjątkiem renty rodzinnej, podlegające opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27 lub art. 30b lub

2)przychody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 148 i 152

– w łącznej wysokości przekraczającej dwunastokrotność kwoty renty socjalnej określonej w ustawie z dnia 27 czerwca 2003 r. o rencie socjalnej (Dz. U. z 2023 r. poz. 2194), w wysokości obowiązującej w grudniu roku podatkowego.

Art. 6 ust. 4f ww. ustawy stanowi:

W myśl art. 6 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Sposób opodatkowania, o którym mowa w ust. 2 i 4d, nie ma zastosowania, w przypadku gdy chociażby jeden z małżonków, osoba samotnie wychowująca dziecko lub jej dziecko:

1)stosuje przepisy:

a)art. 30c lub

b)ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, z wyjątkiem art. 6 ust. 1a tej ustawy

Z powyższego wynika, że ustawodawca uzależnił prawo do skorzystania z preferencyjnych zasad obliczania podatku dochodowego dla osób samotnie wychowujących dzieci od spełnienia łącznie następujących warunków:

·posiadania przez rodzica lub opiekuna prawnego statusu osoby samotnie wychowującej dziecko (dzieci);

·wychowywania przez rodzica lub opiekuna prawnego samotnie w roku podatkowym dziecka (dzieci);

·nieuzyskiwania przez rodzica lub opiekuna prawnego i dziecko (dzieci) przychodów/dochodów, do których zastosowanie mają przepisy art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, z wyjątkiem najmu prywatnego – w zakresie osiągniętych w roku podatkowym przychodów, poniesionych kosztów uzyskania przychodów, zobowiązania lub uprawnienia do zwiększania lub pomniejszenia podstawy opodatkowania albo przychodów, zobowiązania lub uprawnienia do dokonywania innych doliczeń lub odliczeń;

·niepodlegania przez rodzica lub opiekuna prawnego i dziecko (dzieci) opodatkowaniu na zasadach wynikających z ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym lub ustawy z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych.

Ustawodawca używając w art. 6 ust. 4c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych sformułowania „Od dochodów jednego rodzica lub opiekuna prawnego” przywrócił od 1 stycznia 2022 r. do treści przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych uszczegółowienie, że „jeden rodzic lub opiekun prawny” może skorzystać z preferencyjnego rozliczenia. W związku z tym, w sytuacji, w której oboje rodzice uczestniczą w procesie wychowania dziecka, żadnemu z nich nie będzie przysługiwała ta preferencja.

Przepis art. 6 ust. 4c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie może być odczytywany w ten sposób, że każda osoba mająca dzieci i znajdująca się w stanie wolnym jest osobą samotnie wychowującą dziecko.

Z istoty pojęcia „osoby samotnie wychowującej dziecko” wynika, że jest to osoba, która w określonej sytuacji, w określonym czasie zupełnie sama (bez udziału drugiej osoby) zajmuje się wychowywaniem dziecka, stale troszczy się o jego byt materialny i rozwój emocjonalny.

Przepis art. 6 ust. 4c ww. ustawy, wymienia enumeratywnie osoby, którym przysługuje status osób samotnie wychowujących dzieci, odwołując się zarówno do statusu cywilnoprawnego osoby wychowującej dzieci (panna, kawaler, wdowa, wdowiec, rozwódka, rozwodnik lub osoba będąca w separacji), jak również do tego, że osoba ta musi faktycznie wychowywać dzieci samotnie, tj. bez wsparcia drugiego z rodziców. Jest to więc taka osoba, która stale troszczy się o byt materialny i rozwój emocjonalny dziecka, bez udziału (wsparcia) drugiej osoby.

Ustawodawca w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawarł definicji pojęcia „wychowywać”, należy odwołać się zatem do jego definicji słownikowych.

„Wychowywać” w słownikowym rozumieniu oznacza: zapewniając byt doprowadzić do osiągnięcia pełnego rozwoju psychicznego i fizycznego. Wychowywanie polega na stałym troszczeniu się o byt materialny dziecka oraz o jego rozwój emocjonalny. Wychowanie dziecka można określić jako kształtowanie osobowości dziecka poprzez kształtowanie jego samodzielności, obowiązkowości, rozwijanie predyspozycji intelektualnych i umiejętności praktycznych, kształtowanie światopoglądu, systemu wartości oraz postaw emocjonalnych.

W orzecznictwie i doktrynie wskazuje się, że wychowanie dziecka można określić jako kształtowanie osobowości dziecka poprzez kształtowanie jego samodzielności, obowiązkowości, rozwijanie predyspozycji intelektualnych i umiejętności praktycznych, kształtowanie światopoglądu oraz systemu wartości oraz postaw emocjonalnych (por. wyrok NSA z dnia 31 maja 2011 r., sygn. akt II FSK 30/10). Warunek „samotnego wychowywania dzieci” wynika wprost z art. 6 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Ustawodawca nie dookreślił jednak, jak należy definiować pojęcie „samotnego wychowywania”.

Zgodnie z internetowym Słownikiem Języka Polskiego PWN, „samotny” to: (1) „żyjący sam, bez rodziny, przyjaciół”, (2) „znajdujący się w określonej sytuacji, w określonym czasie zupełnie sam”, (3) „spędzany, odbywany w pojedynkę, bez towarzystwa”, (4) „znajdujący się na odludziu”. Z kolei, „wychować — wychowywać” to: (1) „zapewnić dziecku opiekę i doprowadzić je do samodzielności”, (2) „przygotować kogoś do pracy w jakiejś dziedzinie”.

Samotne wychowywanie oznacza wychowywanie dziecka (dzieci) bez faktycznego udziału drugiego rodzica.

Natomiast, zaangażowanie w proces wychowawczy dziecka każdego z rodziców oznacza, że w roku podatkowym dziecko wychowywane jest wspólnie przez oboje rodziców, a nie samotnie przez któregokolwiek z nich. Przy wychowywaniu dziecka należy wziąć pod uwagę całokształt działań i czynności wykonywanych przez każdego z rodziców, w tym także tych o charakterze niewymiernym jak kształtowanie osobowości, światopoglądu, systemu wartości, postaw emocjonalnych.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w wyroku z 17 grudnia 2013 r., sygn. akt I SA/Bd 893/13 wskazał, że:

To, że czynności wychowawcze każdego z rodziców są dokonywane oddzielnie w innym miejscu i czasie nie oznacza jeszcze, że każde z tych rodziców może być uznane w rozumieniu przepisów podatkowych ustawy p.d.f. za osobę samotnie wychowującą dzieci.

W ocenie Sądu, w odniesieniu do przepisu art. 6 ust. 4 ustawy p.d.f. mając na uwadze zasady wykładni tak językowej jak i celowościowej należy uznać, że brak jest jakichkolwiek racjonalnych przesłanek do stwierdzenia, że jedno dziecko w jednym roku podatkowym może być samotnie wychowywane przez oboje rodziców.

Konsekwencją takiego poglądu jest fakt, że mimo osobistych starań wychowawczych każdego z rodziców podejmowanych wobec małoletnich dzieci w różnych okresach czasu tego samego roku podatkowego nie można uznać tych rodziców za osoby samotnie wychowujące dzieci, a zatem nie przysługuje im uprawnienie do preferencyjnego rozliczania się z podatku dochodowego od osób fizycznych.

Na uwagę zasługuje również uzasadnienie wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z 22 października 2019 r. w sprawie o sygn. akt I SA/Łd 475/19, z którego wynika, że:

Sąd (…) w pełni podziela pogląd zaprezentowany w prawomocnym wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 4 lipca 2019 r. o sygn. akt I SA/Ol 378/19 (publ. Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych), że naprzemienne przebywanie dzieci raz u jednego, raz u drugiego z rodziców wynika z prawa rodziców do kontaktowania się ze swymi dziećmi. Tego faktu w żadnym przypadku nie można utożsamiać z samotnym wychowywaniem dzieci. Dzieci wychowywane są wspólnie przez dwoje rodziców. Jest to tryb naprzemiennej pieczy nad dziećmi. Nie oznacza to, że w wykonywaniu władzy rodzicielskiej zachodzą dwa odrębne procesy wychowania, tj. osobny samotny proces przeprowadza ojciec „w swoim czasie”, a zupełnie inny proces wychowywania zachodzi, gdy dziecko zamieszkuje z matką. Wychowania dziecka nie da się „podzielić”, bowiem jest to ciągły i długotrwały proces, na który w tym przypadku składa się wspólna praca obojga rodziców. Piecza nad osobą dziecka wyróżnia się tym, iż charakteryzuje obowiązki i uprawnienia dotyczące elementu osobowego małoletniego, tj. dbanie o jego rozwój psychiczny i fizyczny, o zdrowie, o odpowiednie wychowanie i kierowanie małoletnim. Konkretyzując: piecza nad dzieckiem to obowiązek zapewnienia mu zarówno odpowiednich warunków bytowych, w których się wychowuje, a więc dbanie o jego należyte wyżywienie, ubranie, leczenie, kształcenie, ale także troska o jego rozwój w aspekcie intelektualnym poprzez kształtowanie osobowości dziecka i rozwijanie predyspozycji intelektualnych. Piecza oznacza zatem, że rodzic decyduje o miejscu pobytu dziecka, o jego zajęciach pozalekcyjnych, ogólnie nadzoruje tryb jego życia. W proces opieki i wychowania dzieci powinni być zaangażowani oboje rodzice. Stosownie do treści art. 71 Konstytucji RP, „Państwo w swojej polityce społecznej i gospodarczej uwzględnia dobro rodziny. Rodziny znajdujące się w trudnej sytuacji materialnej i społecznej, zwłaszcza wielodzietne i niepełne, mają prawo do szczególnej pomocy ze strony władz publicznych”. Za zgodną z konstytucyjnym postulatem polityki prorodzinnej należy uznać ocenę organu, że skorzystanie z ulgi przez jednego z rodziców jest możliwe tylko wówczas, gdy z procesu opieki i wychowania wyeliminowany został jeden z rodziców. Ulga ta przysługuje bowiem rodzinie niepełnej.

Zatem, w sytuacji, gdy każdy z rodziców aktywnie uczestniczy w wychowywaniu dziecka – co przejawia się między innymi dzieleniem się wszelkimi obowiązkami związanymi z procesem wychowawczym dziecka, niezależnie od tego u kogo i pod czyją w danym momencie roku podatkowego opieką dziecko przebywa – nie można mówić o samotnym wychowywaniu dziecka przez któregokolwiek z rodziców.

Należy podkreślić, że samodzielna opieka nad dziećmi nie jest równoznaczna z samotną opieką. Fakt, że każdy z rodziców zajmuje się dziećmi w ustalonym czasie, czyli samodzielnie i w tym czasie drugi rodzic nie uczestniczy w ich wychowaniu, nie oznacza że mamy do czynienia z samotnym wychowaniem dziecka.

Wskazać także należy, że w rodzinach pełnych również rodzice nie wychowują dzieci równocześnie. Nie zawsze bowiem opiekują się dzieckiem w tym samym miejscu i czasie. Podczas sprawowania opieki przez rodziców pozostających w związku małżeńskim (podobnie jak rodziców stanu wolnego) może zachodzić taka sytuacja, że w pewnym momencie dnia (a w szczególnych sytuacjach nawet w określonych dniach) dzieckiem zajmuje się tylko matka, innym razem tylko ojciec, jednakże w takiej sytuacji nie ma mowy o samotnym wychowywaniu dziecka przez któregokolwiek z rodziców.

Przyjęcie odmiennej wykładni stałoby w sprzeczności z uzasadnieniem wprowadzenia tej ulgi, z którego jednoznacznie wynika, że ustawodawca kierował ją tylko do osób, które samotnie troszczą się o codzienne zaspokojenie potrzeb dzieci, posiadając ściśle określony status cywilny.

Prawo do omawianej preferencji podatkowej będzie przysługiwało jedynie temu z rodziców, czy opiekunów prawnych, który będąc osobą stanu wolnego (za wyjątkiem ściśle w ustawie określonym) faktycznie w roku podatkowym samotnie dziecko wychowuje, czyli sprawuje nad nim samodzielnie ciągłą opiekę, bez jakiegokolwiek udziału drugiego rodzica w procesie wychowawczym.

Jednocześnie przepisy powyższej ustawy nie uzależniają prawa podatnika do preferencyjnego opodatkowania jego dochodów od tego, czy przez cały rok był osobą samotnie wychowującą dziecko. Wystarczające jest zatem, aby taki stan zaistniał w ciągu roku, a nie trwał przez cały rok.

W tym miejscu należy jednoznacznie podkreślić, że wszelkie ulgi i zwolnienia podatkowe są odstępstwem od zasady powszechności opodatkowania, wynikającej z art. 84 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz. U. Nr 78 poz. 483 ze zm.), stanowiącego, że:

Każdy jest obowiązany do ponoszenia ciężarów i świadczeń publicznych, w tym podatków, określonych w ustawie.

Oznacza to, że wszelkie odstępstwa od tej zasady, muszą bezwzględnie wynikać z przepisów prawa i być interpretowane ściśle z jego literą. Co więcej, zgodnie z konstrukcją i systematyką ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wszelkie ulgi i zwolnienia podatkowe stanowią wyjątek od generalnej zasady powszechności opodatkowania wyrażonej w art. 9 ust. 1 ww. ustawy.

Stąd też, korzystanie z każdej preferencji podatkowej, w tym ulgi przewidzianej w art. 6 ust. 4c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, uzależnione jest od spełnienia wszystkich przesłanek wymaganych do jej zastosowania.

Niezbędną przesłanką w przedmiotowej sprawie jest, jak już wcześniej zaznaczono, aby osoba, która chce skorzystać z preferencyjnego opodatkowania dochodów w trakcie roku podatkowego – faktycznie samotnie, tj. bez wsparcia drugiego z rodziców wychowywała dzieci.

Użycie określenia „osoba samotnie wychowująca dzieci” oznacza zatem, że intencją ustawodawcy było przyznanie prawa do rozliczenia dochodów jako osoba samotnie wychowująca dzieci jednemu z rodziców lub opiekunów prawnych, który faktycznie samotnie wychowuje dzieci.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca, będąc polskim rezydentem podatkowym, jest osobą rozwiedzioną (wyrok rozwodowy uprawomocnił się w 2020 r.). Z małżeństwa zakończonego rozwodem Wnioskodawca ma dwójkę małoletnich dzieci: syna urodzonego w 2015 r. oraz córkę urodzoną w 2017 r., względem których realizuje obowiązki rodzica, w tym obowiązek alimentacyjny w formie pieniężnej, a także sprawując opiekę nad dziećmi w określonym czasie.

W wyniku orzeczonego rozwodu władza rodzicielska powierzona została obojgu rodzicom, z tym, że miejsce zamieszkania dzieci określono jako miejsce zamieszkania matki (byłej żony). Ani w wyroku rozwodowym, ani też w żadnych innym rozstrzygnięciu sądu nie została orzeczona opieka naprzemienna nad dziećmi Wnioskodawcy. Kwota świadczenia wychowawczego, tzw. „800+”, nie została ustalona każdemu z rodziców w wysokości połowy kwoty przysługującej za dany miesiąc świadczenia wychowawczego. Kwotę świadczenia, w odniesieniu do obojga dzieci pobiera ich matka.

W 2024 r. zarówno Wnioskodawca, jak i matka dzieci, posiadają pełną władzę rodzicielską względem dzieci.

W trakcie rozwodu przyjęty został plan rodzicielski określający zasady realizowania opieki nad małoletnimi dziećmi, w szczególności uregulowane czas spędzany z matką oraz ojcem. W wyroku rozwodowym ustalono, że dzieci spędzać będą z Wnioskodawcą co drugi weekend w miesiącu, tj. piątek od momentu odebrania ich ze szkoły/przedszkola – do niedzieli godzin wieczornych. Dodatkowo, ustalono spędzanie świąt Bożego Narodzenia oraz Wielkanocnych naprzemiennie raz z Wnioskodawcą, raz z matką dzieci. Ustalono, że dzieci będą również spędzać czas z Wnioskodawcą w okresie wakacji letnich oraz ferii zimowych.

Aktualnie, zasadniczo, w związku ze zgodną wolą byłych małżonków oraz z uwzględnieniem bieżących potrzeb dzieci, opieka nad dziećmi realizowana jest w sposób inny niż wskazano wprost.

W okresie kiedy dzieci są pod opieką Wnioskodawcy mają zapewnione warunki niezbędne do ich okresu rozwojowego, warunki lokalowe. Wnioskodawca poza płaconymi alimentami pieniężnymi ponosi koszty ich utrzymania, dba rozwój edukacyjny (uczestnicząc w realizacji obowiązków szkolnych, a także wydarzeniach organizowanych przez szkoły – pikniki rodzinne, zebrania związane z uczęszczaniem dzieci do szkoły) oraz duchowy dzieci oraz o ich zdrowie. Po rozwodzie, uwzględniając konieczność zapewnienia właściwej opieki nad dziećmi oraz zapewnieniu im odpowiednich warunków Wnioskodawca zakupił mieszkanie o powierzchni odpowiednio dostosowanej do potrzeb dzieci. Średniorocznie około 25% noclegów dzieci przebywają z Wnioskodawcą, (co drugi weekend od piątku do niedzieli oraz czas po szkole w środy do czwartku rano), choć tak jak wskazano, nie jest możliwe dokładne oszacowanie tej wartości. Dodatkowo, dzieci spędzają z Wnioskodawcą czas we wtorki lub poniedziałki po szkole. W okresie świątecznym (Boże Narodzenie, Wielkanoc) dzieci przebywają naprzemiennie z Wnioskodawcą lub matką. W trakcie roku, w tym w okresie wakacyjnym, Wnioskodawca wyjeżdża z dziećmi na dłuższe wyjazdy lub organizuje im krótkie wycieczki (park linowy, basen, muzea, zoo, teatr, wycieczki rowerowe, jazda na rolkach itp.).

W sytuacji chorób dzieci, w miarę możliwości zawodowych Wnioskodawca korzysta z pracy zdalnej zapewniając w czasie pracy matki dzieci, wyłączną opiekę nad chorym dzieckiem/dziećmi.

W 2024 r. według wiedzy Wnioskodawcy matka dzieci wykonując władzę rodzicielską w stosunku do dzieci uczestniczy w wychowaniu dzieci, sprawuje nad nimi pieczę/opiekę, ponosi koszty ich utrzymania, troszczy się o rozwój fizyczny i psychiczny, zabezpiecza potrzeby bytowe, zdrowotne i edukacyjne, ponosi wydatki związane z wypoczynkiem, pomaga w edukacji szkolnej, uczestniczy w zebraniach, interesuje się ich życiem szkolnym i pozaszkolnym, rozwija zainteresowania itp.

W roku podatkowym 2024 i Wnioskodawca zakłada, że w kolejnych, nie mają i nie będą miały do Wnioskodawcy ani do Jego dzieci zastosowania przepisy art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (opodatkowanie dochodów z działalności gospodarczej, działów specjalnych produkcji rolnej podatkiem liniowym) lub ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym (z wyjątkiem przepisów dotyczących najmu prywatnego) – w zakresie osiągniętych w roku podatkowym przychodów, poniesionych kosztów uzyskania przychodów, zobowiązania lub uprawnienia do zwiększania lub pomniejszenia podstawy opodatkowania albo przychodów, zobowiązania lub uprawnienia do dokonywania innych doliczeń lub odliczeń ani też przepisy z ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym lub ustawy z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych.

Wnioskodawca nie jest ojcem innych dzieci niż wskazane we wniosku.

Przystępując do oceny możliwości rozliczania się przez Wnioskodawcę w sposób przewidziany dla osób samotnie wychowujących dzieci – mając na uwadze przytoczone powyżej regulacje prawne oraz opis zdarzenia – stwierdzić należy, że skoro sąd powierzył wykonywanie władzy rodzicielskiej nad małoletnimi dziećmi obojgu rodzicom określając miejsce zamieszkania dzieci jako miejsce zamieszkania ich matki i ustalił kontakty Wnioskodawcy z małoletnimi dziećmi na podstawie przyjętego planu rodzicielskiego oraz w 2024 r. zarówno Wnioskodawca, jak i matka dzieci posiadają pełną władzę rodzicielską względem dzieci, a także jak wskazał Wnioskodawca w opisie sprawy – większość czasu dzieci pozostają pod opieką matki, niemniej w istotnym zakresie opieka sprawowana jest również przez Wnioskodawcę, to nie sposób uznać Wnioskodawcy za osobę samotnie wychowującą dzieci w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W tym konkretnym przypadku fakt współdziałania Wnioskodawcy i matki dzieci w wychowywaniu dzieci nie oznacza, że proces wychowawczy dzieci prowadzony jest tylko przez Wnioskodawcę.

Nie sposób bowiem uznać, że w tak zorganizowanym trybie wykonywania władzy rodzicielskiej zachodzą dwa odrębne procesy wychowania, tj. osobny samotny proces przeprowadza matka (była małżonka), gdy opiekuje się dziećmi, a zupełnie inny proces wychowywania zachodzi podczas, gdy dzieci przebywają z ojcem (Wnioskodawcą). Wychowania dzieci nie da się „podzielić”, bowiem jest to ciągły i długotrwały rozwój, na który w tym przedstawionym przypadku składa się wspólna praca obojga rodziców.

Mając na uwadze powyższe, nie kwestionując zaangażowania Wnioskodawcy w proces wychowawczy dzieci, nie można uznać Wnioskodawcy za osobę samotnie wychowującą dzieci. Wobec tego, nie przysługuje Wnioskodawcy uprawnienie do preferencyjnego rozliczania się z podatku dochodowego od osób fizycznych, o którym mowa w art. 6 ust. 4c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za 2024 r. oraz za lata następne, jeżeli nie zmieni się stan faktyczny lub nie ulegną zmianie przepisy prawa podatkowego w tym zakresie.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Postępowanie w sprawie wydania interpretacji indywidualnej ma na celu wyjaśnienie wątpliwości co do sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego materialnego do określonego stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.) jest sam przepis prawa. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest ustalanie stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego), stanowi to bowiem domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Organ nie prowadzi postępowania dowodowego, ograniczając się do analizy okoliczności podanych we wniosku. W stosunku do tych okoliczności wyraża swoje stanowisko, które zawsze musi być jednak ustosunkowaniem się do poglądu (stanowiska) prezentowanego w danej sprawie przez wnioskodawcę. Jeżeli zatem, przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe będzie różniło się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie Pana chroniła w zakresie rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

W odniesieniu do powołanego przez Pana we własnym stanowisku wyroku WSA w Krakowie z 10 sierpnia 2023 r., sygn. akt I SA/Kr 570/23, wskazać należy, że niewątpliwie wyroki sądów kształtują pewną linię wykładni obowiązującego prawa, jednak dotyczą wyłącznie konkretnych spraw, w danym stanie prawnym. Należy stwierdzić, że rozstrzygnięcie zawarte w tym wyroku zapadło w indywidualnej sprawie i w świetle art. 87 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej nie jest źródłem powszechnie obowiązującego prawa i tym samym nie może być wiążące dla Organu wydającego przedmiotową interpretację. Natomiast organy podatkowe, mimo że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami sądów, to nie mają możliwości zastosowania ich wprost, z tego powodu, że nie stanowią materialnego prawa podatkowego.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).

Źródło: INFOR

Newsletter

Drukuj

Skopiuj link

Zgłoś błąd na stronie