Określenie miejsca opodatkowania przychodów (dochodów) z działalności gospodarczej.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko nieprawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

16 lipca 2024 r. wpłynął Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy opodatkowania w Polsce uzyskiwanych dochodów z działalności gospodarczej. Wniosek został uzupełniony – w odpowiedzi na wezwania – 9 i 11 października 2024 r. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Przedmiotem działalności w latach 2014-2019 była sprzedaż odnowionych używanych towarów elektronicznych za pośrednictwem Internetu. Sprzedaż wyłącznie wysyłkowa z magazynu na terytorium Polski. W naprawie towarów, jego pakowaniu, wysyłce, wystawianiu rachunków i zarządzaniu magazynem pomagał Wnioskodawcy jego brat, którego Wnioskodawca umocował notarialnie do zawierania umów sprzedaży tych towarów elektronicznych w jego imieniu.

Do celów podatkowych Wnioskodawca zarejestrował działalność ryczałtową z tytułu prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej na terenie Polski. Jednocześnie był zatrudniony na terytorium Irlandii, gdzie wedle przepisów był i pozostaje rezydentem. W związku z tym nieograniczony obowiązek podatkowy, jak i rezydencję podatkową Wnioskodawca posiadał i nadal posiada w Irlandii.

W Polsce Wnioskodawca posiadał jedynie meldunek. W okresie prowadzonej działalności nie przebywał w Polsce więcej niż 20 dni w roku, jednakże zdalnie za pośrednictwem internetowego domu handlowego znajdującego się w Polsce reklamował poszczególne towary w internetowym domu handlowym, którego serwery miały swoje fizyczne miejsce na terenie Polski. Ponieważ zarejestrowana jednoosobowa działalność była na Wnioskodawcy nazwisko Wnioskodawca był osobą decyzyjną w większości spraw organizacyjnych.

Uzupełnienie wniosku

W okresie prowadzenia działalności i nadal Wnioskodawca mieszka w Irlandii: (...). W Polsce pod adresem (...) Wnioskodawca posiadał jedynie meldunek.

Wniosek dotyczy lat 2016-2019.

W okresie, którego dotyczy wniosek Wnioskodawca miał ściślejsze związki osobiste i gospodarcze z Irlandią. Wnioskodawca posiada obywatelstwo polskie oraz obywatelstwo irlandzkie. W okresie od 2006 r. i obecnie Wnioskodawca posiada stałe miejsce zamieszkania w Irlandii.

Wnioskodawca nabył sprzęt od podmiotu zarejestrowanego w Polsce oraz fizycznie, przed nabyciem, towar był na terenie Polski. Towar naprawiany był w Polsce w magazynie wynajętym na podstawie umowy najmu. Napraw dokonywał najbliższy członek rodziny, którego Wnioskodawca upoważnił do zawierania umów sprzedaży produktów należących do firm. Towar był pakowany i sprzedawany wysyłkowo na terenie Polski. Naprawa wymagała narzędzi, które znajdowały się wraz z towarem w magazynie. Sprzęt był przechowywany w jednym magazynie w Polsce. Na terytorium Irlandii Wnioskodawca reklamował towar zdalnie przez Internet na internetowym portalu aukcyjnym. Poświęcał na to około 3 godziny wieczorne, gdyż posiadał w Irlandii stałą pracę zawodową. W tym czasie Wnioskodawca również zarządzał zdalnie sprawami związanymi z właściwym prowadzeniem firmy (ograniczanie kosztów, zwiększanie zysków, sprawy organizacyjne).

Pytanie

Czy dochody uzyskane z opisanej działalności gospodarczej muszą być opodatkowane w Polsce, czy może w Irlandii powołując się na polsko-irlandzką umowę o unikaniu podwójnego opodatkowania?

Pana stanowisko w sprawie

Wnioskodawca uważa, że dochód uzyskany z wyżej opisanej działalności powinien być opodatkowany w Irlandii, gdyż zgodnie z umową o unikaniu podwójnego opodatkowania między Rządem Rzeczpospolitej Polskiej a Rządem Irlandii to w Irlandii powstał „Zakład” w myśl artykułu 5 ust. 2 stanowiący, że: „Określenie „zakład” obejmuje w szczególności: a) miejsce zarządu”.

Jako że to Wnioskodawca zarządzał jednoosobową działalnością zarejestrowaną na terytorium Polski, „zakład” jest tam gdzie jest jego miejsce zarządu, czy to w postaci wielu czy nawet jednej osoby. Nie ma też znaczenia czy miejscem zarządu jest budynek firmowy czy też budynek mieszkalny należący do osoby, czy też wynajmowany.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji

Ograniczony obowiązek podatkowy – przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2018 r. poz. 1509 ze zm.):

Osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Natomiast stosownie do art. 3 ust. 1a cyt. ustawy:

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1)posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub

2)przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

W świetle art. 3 ust. 2a ustawy:

Osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Ustalenie miejsca zamieszkania podatnika decyduje o zakresie ciążącego na nim obowiązku podatkowego. Od miejsca zamieszkania zależy czy podatnik podlega nieograniczonemu, czy ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Nieograniczonym obowiązkiem podatkowym objęci są podatnicy, którzy w Polsce mają miejsce zamieszkania. Podlegają oni obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Natomiast jeśli podatnik będzie miał miejsce zamieszkania za granicą, to w Polsce będzie płacił podatek tylko od dochodów (przychodów) uzyskanych w danym roku podatkowym w Polsce (ograniczony obowiązek podatkowy).

Wskazana wyżej zasada ograniczonego obowiązku podatkowego stanowi, że Rzeczpospolita Polska ma prawo do opodatkowania osób fizycznych niebędących jej rezydentami podatkowymi, ale tylko w zakresie dochodów uzyskiwanych ze źródła przychodów położonych na jej terytorium. Nie są natomiast w Polsce opodatkowane osoby fizyczne z tytułu dochodów, których źródło jest położone za granicą. Warunkiem posiadania w Polsce statusu podmiotu o ograniczonym obowiązku podatkowym jest brak na terytorium Polski miejsca zamieszkania lub zakładu.

Ze stanu faktycznego wynika, że w okresie, którego dotyczy wniosek był Pan rezydentem podatkowym Irlandii i w tym państwie posiadał nieograniczony obowiązek podatkowy:

–w Irlandii był Pan zatrudniony (posiadał stałą pracę zawodową),

–w Irlandii miał Pan stałe miejsce zamieszkania,

–z Irlandią miał Pan ściślejsze powiazania osobiste i gospodarcze,

–w okresie prowadzonej działalności nie przebywał Pan w Polsce więcej niż 20 dni w roku.

Pana przychody z działalności gospodarczej a opodatkowanie w Polsce

W myśl art. 3 ust. 2b pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w ust. 2a, uważa się w szczególności dochody (przychody) z działalności gospodarczej prowadzonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w tym poprzez położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład.

Analiza stanu faktycznego wskazuje, że w Polsce miał Pan ograniczony obowiązek podatkowy. Oznacza to, że podlegał Pan obowiązkowi podatkowemu w Polsce tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na jej terytorium. Za takie dochody uważa się m.in. ww. dochody (przychody) z działalności gospodarczej prowadzonej na terytorium Polski, w tym poprzez położony na terytorium RP zagraniczny zakład.

Zakład

Zgodnie z art. 5a pkt 22 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ilekroć w ustawie jest mowa o zagranicznym zakładzie oznacza to:

a)stałą placówkę, poprzez którą podmiot mający miejsce zamieszkania na terytorium jednego państwa wykonuje całkowicie lub częściowo działalność na terytorium innego państwa, a w szczególności oddział, przedstawicielstwo, biuro, fabrykę, warsztat albo miejsce wydobywania bogactw naturalnych,

b)plac budowy, budowę, montaż lub instalację, prowadzone na terytorium jednego państwa przez podmiot mający miejsce zamieszkania na terytorium innego państwa,

c)osobę, która w imieniu i na rzecz podmiotu mającego miejsce zamieszkania na terytorium jednego państwa działa na terytorium innego państwa, jeżeli osoba ta ma pełnomocnictwo do zawierania w jego imieniu umów i pełnomocnictwo to faktycznie wykonuje

–chyba że umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania, której stroną jest Rzeczpospolita Polska, stanowi inaczej.

Jak stanowi art. 5 ust. 1 umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Irlandii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, z dnia 13 listopada 1995 r. (Dz.U. z 1996 r. Nr 29 poz. 129), w rozumieniu niniejszej umowy określenie "zakład"

oznacza stałą placówkę, poprzez którą prowadzona jest całkowicie lub częściowo działalność gospodarcza przedsiębiorstwa.

Jest to ogólna definicja zakładu, w kontekście której powinny być rozpatrywane przykłady miejsc działań gospodarczych zawarte w ust. 2 tego przepisu zawierającym przykładową (niewyczerpującą) listę „placówek”, które również mogą być uznane za zakład:

a)miejsce zarządu,

b)filię,

c)biuro,

d)zakład fabryczny,

e)warsztat i

f)kopalnię, źródło ropy naftowej lub gazu, kamieniołom albo jakiekolwiek inne miejsce wydobywania zasobów naturalnych.

Jednakże ww. miejsca prowadzenia działalności gospodarczej będą zakładem tylko wówczas, jeżeli posiadają cechy stałej placówki, o której mowa w ust. 1 omawianego artykułu.

W świetle ust. 4 art. 5 Umowy, bez względu na poprzednie postanowienia tego artykułu uważa się, że określenie „zakład” nie obejmuje:

a)użytkowania urządzeń służących wyłącznie w celu składowania, wystawiania albo dostarczania dóbr lub towarów należących do przedsiębiorstwa;

b)utrzymywania zapasów dóbr albo towarów należących do przedsiębiorstwa wyłącznie w celu składowania, wystawiania lub dostarczania;

c)utrzymywania zapasów dóbr albo towarów należących do przedsiębiorstwa wyłącznie w celu przerobu przez inne przedsiębiorstwo;

d)utrzymywania stałej placówki wyłącznie w celu zakupu dóbr lub towarów albo w celu gromadzenia informacji dla przedsiębiorstwa;

e)utrzymywania stałej placówki wyłącznie w celu prowadzenia dla przedsiębiorstwa jakiejkolwiek innej działalności, mającej przygotowawczy lub pomocniczy charakter;

f)utrzymywania stałej placówki wyłącznie w celu wykonywania jakiegokolwiek połączenia rodzajów działalności wymienionych pod literami od a) do e), pod warunkiem jednak, że całkowita działalność stałej placówki, wynikająca z takiego połączenia, posiada przygotowawczy lub pomocniczy charakter.

Na podstawie art. 5 ust. 5 Umowy:

Bez względu na postanowienia ustępów 1 i 2, jeżeli osoba, z wyjątkiem niezależnego przedstawiciela w rozumieniu ustępu 6, działa w imieniu przedsiębiorstwa i osoba ta posiada i zwyczajowo wykonuje pełnomocnictwo do zawierania umów w Umawiającym się Państwie w imieniu przedsiębiorstwa, to uważa się, że przedsiębiorstwo to posiada zakład w tym Państwie w zakresie prowadzenia każdego rodzaju działalności, który osoba ta podejmuje dla przedsiębiorstwa, chyba że czynności wykonywane przez tę osobę ograniczają się do rodzajów działalności określonych w ustępie 4, które - gdyby były wykonywane za pośrednictwem stałej placówki - nie powodowałyby uznania tej placówki za zakład na podstawie postanowień niniejszego ustępu.

Tak więc, zgodnie z art. 5 Umowy, pojęcie „zakład” oznacza „stałą placówkę, przez którą przedsiębiorstwo prowadzi całkowicie lub częściowo swoją działalność”. Definicja ta zawiera następujące warunki:

•istnieje placówka działalności gospodarczej, tj. pomieszczenie, a w pewnych okolicznościach maszyny i urządzenia (miejsce gdzie działalność jest prowadzona)

•placówka musi mieć charakter stały, tzn. musi być utworzona w określonym miejscu z pewnym stopniem trwałości;

•prowadzenie działalności przedsiębiorstwa za pośrednictwem tej stałej placówki, czyli że osoby, które w taki lub inny sposób są zależne od przedsiębiorstwa, prowadzą działalność przedsiębiorstwa w państwie, w którym stała placówka jest położona.

Dla uznania, że dana osoba ma na terenie Polski stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej ww. przesłanki powinny być spełnione łącznie. Brak spełnienia którejkolwiek przesłanki oznacza, że nie powstanie zakład w postaci stałej placówki w rozumieniu właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Określenie „placówka” obejmuje każde pomieszczenie, środki lub urządzenia wykorzystywane do prowadzenia działalności gospodarczej, niezależnie od tego czy są wykorzystywane wyłącznie w tym celu. Placówka – jako miejsce prowadzenia działalności gospodarczej – może istnieć również wtedy, gdy nie ma żadnych pomieszczeń lub gdy nie są one wymagane do prowadzenia działalności przedsiębiorstwa; wystarczy posiadanie pewnej przestrzeni do własnej dyspozycji. Nie ma znaczenia, czy przedsiębiorstwo jest właścicielem czy najemcą lokalu, środków lub urządzeń, czy dysponuje nimi w inny sposób.

Sam fakt, że przedsiębiorstwo ma do własnej dyspozycji pewną przestrzeń służącą jego działalności gospodarczej wystarczy, aby zaistniała stała placówka gospodarcza. Nie wymaga się, aby przedsiębiorstwo posiadało formalne prawo do dysponowania taką placówką.

Określenie „za pośrednictwem” należy interpretować w szerokim sensie, mającym zastosowanie do każdej sytuacji, w której działalność gospodarcza jest prowadzona w konkretnym pomieszczeniu, czy przestrzeni pozostającej w tym celu do dyspozycji przedsiębiorstwa. Aby placówka mogła stać się zakładem przedsiębiorstwo musi prowadzić własną działalność całkowicie lub częściowo za jej pośrednictwem.

Zgodnie z definicją placówka musi być „stała”. Musi istnieć więź między placówką a określonym punktem geograficznym. Ponieważ placówka musi być stała, zakład może istnieć tylko wówczas, gdy placówka ma określony stopień trwałości, tzn. nie ma charakteru tymczasowego. Placówka może stanowić zakład nawet wówczas, gdy w rzeczywistości istnieje przez krótki okres, jeśli ze względu na szczególny rodzaj działalności jest prowadzona tylko przez bardzo krótki okres.

Aby zakład został w pełni ukonstytuowany przedsiębiorstwo musi prowadzić całość lub część swojej działalności poprzez placówkę. Zgodnie z Komentarzem do Konwencji Modelowej OECD, o prowadzeniu części bądź całości działalności gospodarczej poprzez stałą placówkę można mówić już w momencie, gdy przedsiębiorstwo przygotowuje działalność w miejscu, które może być wykorzystywane w sposób trwały.

Jednym z wyjątków od tej reguły jest sytuacja, gdy działalność ma charakter powtarzalny, w takim przypadku każdy okres, w którym placówka była użytkowana, powinien być brany pod uwagę w połączeniu z ilością wszystkich okresów, w których była użytkowana (okres może się rozciągnąć na wiele lat).

Inny wyjątek dotyczy działalności gospodarczej prowadzonej wyłącznie w danym państwie. W takiej sytuacji działalność gospodarcza może trwać krótko z uwagi na jej charakter, lecz ponieważ jest ona prowadzona całkowicie w tym państwie, to jej związek z tym państwem jest silniejszy.

Zatem okolicznością faktyczną istotną dla określenia miejsca opodatkowania określonych przychodów (dochodów) jest istnienie zakładu podatnika w państwie źródła.

Opodatkowanie dochodów na gruncie Konwencji o unikaniu podwójnego opodatkowania

Na mocy art. 7 ust. 1 Umowy:

Zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi działalność w drugim Umawiającym się Państwie poprzez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo prowadzi działalność w ten sposób, zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane w drugim Państwie, jednak tylko w takiej mierze, w jakiej mogą być przypisane temu zakładowi.

W myśl art. 7 ust. 2 Umowy:

Z zastrzeżeniem postanowień ustępu 3, jeżeli przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa wykonuje działalność w drugim Umawiającym się Państwie poprzez położony tam zakład, to w każdym Umawiającym się Państwie należy przypisać temu zakładowi takie zyski, które mógłby on osiągnąć, gdyby wykonywał taką samą lub podobną działalność w takich samych lub podobnych warunkach jako odrębne i samodzielne przedsiębiorstwo i był całkowicie niezależny w stosunkach z przedsiębiorstwem, którego jest zakładem.

Co do zasady przedsiębiorstwo jednego państwa nie może być więc opodatkowane w drugim państwie, chyba że prowadzi ono w tym drugim państwie działalność za pośrednictwem położonego w tym państwie zakładu.

Wskazał Pan, że:

–przedmiotem działalności gospodarczej jest sprzedaż wysyłkowa towarów elektronicznych za pośrednictwem Internetu z magazynu położonego na terytorium Polski,

–zdalnie poprzez internetowy dom handlowy znajdujący się w Polsce reklamował Pan poszczególne towary,

–naprawą towarów, ich pakowaniem, wysyłką, wystawianiem rachunków i zarządzaniem magazynem zajmował się Pana brat, który posiadał pełnomocnictwo do zawierania w Pana imieniu umów sprzedaży,

–sprzęt został nabyty od podmiotu zarejestrowanego w Polsce, fizycznie towar również znajdował się na terytorium Polski,

–magazyn był użytkowany na podstawie umowy najmu,

–w magazynie znajdował się sprzęt oraz towar,

–towar był pakowany i sprzedawany wysyłkowo na terenie Polski.

Dokonując interpretacji postanowień polsko-irlandzkiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania trzeba zwrócić uwagę na tekst Modelowej Konwencji stanowiącej wzór umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania zawieranych przez Polskę, jak również brzmienie Komentarza do niej. Obowiązki podatkowe podmiotów z siedzibą w odrębnych państwach niż miejsce zamieszkania należy rozpatrywać z uwzględnieniem postanowień umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania oraz Modelowej Konwencji OECD wraz z Komentarzem.

Zgodnie z Komentarzem do Konwencji Modelowej OECD (pkt 4 Komentarza do art. 3 ust. 1), fakt czy działalność jest prowadzona w ramach przedsiębiorstwa powinien być interpretowany na podstawie ustawodawstwa wewnętrznego poszczególnych Państw. Termin „przedsiębiorstwo” należy przy tym rozumieć nie w znaczeniu podmiotowym, ale jako prowadzenie działalności handlowej lub przemysłowej przez rezydenta państwa będącego stroną umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Przedsiębiorstwo mające siedzibę w jednym Państwie, a prowadzące działalność na terytorium drugiego, co do zasady, podlega opodatkowaniu w państwie swojej siedziby. Państwu, w którym prowadzona jest działalność, służy prawo do opodatkowania zysków osiąganych przez przedsiębiorstwo pochodzące z innego kraju, pod warunkiem że przedsiębiorstwo to prowadzi działalność w tym państwie w formie zakładu. W przeciwnym przypadku dochody przedsiębiorstwa zagranicznego podlegają opodatkowaniu w państwie jego siedziby.

Ze stanu faktycznego wynika, że siedziba Pana przedsiębiorstwa znajdowała się – w okresie, którego dotyczy wniosek – w Irlandii. Z terytorium tego państwa zarządzał Pan działalnością (był Pan osobą decyzyjną), zdalnie zarządzał Pan sprawami związanymi z właściwym prowadzeniem firmy (sprawy organizacyjne, dyspozycje co do ograniczania kosztów, zwiększania przychodów) oraz reklamował Pan poprzez Internet sprzedawane towary.

Na terytorium Polski natomiast prowadził Pan oddział swojego przedsiębiorstwa w postaci magazynu, w którym przechowywał Pan towary i sprzęt, Pana brat naprawiał towar, pakował i rozsyłał, a na podstawie udzielonego mu przez Pana pełnomocnictwa zawierał w Pana imieniu umowy sprzedaży. Działalność ta spełniała zatem przesłanki stałej placówki, przez którą prowadził Pan całkowicie lub częściowo działalność z terytorium Irlandii na terytorium Polski, o której mowa w art. 5 umowy polsko-irlandzkiej. Uzyskane przez Pana dochody z prowadzonej działalności, przypisane temu zakładowi położonemu na terytorium Polski, podlegały opodatkowaniu w Polsce. Dochody z działalności gospodarczej prowadzonej w Polsce powinien Pan rozliczyć w Polsce.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

•Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

•Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

•w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

•w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).