Ustalenie rezydencji podatkowej.

Interpretacja indywidualna

 – stanowisko prawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

8 sierpnia 2024 r. wpłynął Pani wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy ustalenia rezydencji podatkowej. Uzupełniła go Pani – w odpowiedzi na wezwanie – w dniu 30 września 2024 r. (data wpływu).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Do dnia (...) 2022 r. zamieszkiwała Pani w Polsce i do końca maja tego roku była Pani zatrudniona na podstawie umowy o pracę. W tym okresie roku 2022 posiadała Pani na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej ośrodek interesów życiowych.

W dniu (...) 2022 r. przeprowadziła się Pani do Irlandii z zamiarem podjęcia tam pracy zarobkowej i pozostania w tym kraju na czas nieokreślony. W okresie od czerwca 2022 r. do czerwca 2023 r. była Pani tam zatrudniona na podstawie umowy o pracę. Po przyjeździe do Irlandii zakupiła Pani tamtejsze ubezpieczenie zdrowotne, założyła Pani rachunek bankowy oraz telefon. We wskazanym czasie uczestniczyła Pani w życiu towarzyskim oraz uczęszczała Pani na zajęcia sportowe w tym kraju. W tym okresie nie posiadała Pani partnera ani dzieci. Ponadto, nie była Pani właścicielem żadnej nieruchomości, samochodu, nie zaciągnęła Pani kredytu ani pożyczki w Polsce jak i w Irlandii.

Ze względu na problemy zdrowotne, w lipcu 2023 r. (tj. …) wróciła Pani do Polski na stałe. Nadto, od (...) 2023 r. pracuje Pani na podstawie umowy o pracę na terytorium RP (aktualne na dzień złożenia niniejszego wniosku).

W związku z powyższym, w okresie od dnia (...) 2022 r. do dnia (...) 2023 r. posiadała Pani na terytorium Irlandii ośrodek interesów życiowych. Natomiast, od dnia (...) lipca 2023  r. Pani ośrodek interesów życiowych przeniósł się na terytorium RP.

Uzupełniając wniosek wyjaśniła Pani, że w czerwcu 2022 r. przeprowadziła się Pani do Irlandii z zamiarem zamieszkania w tym kraju na stałe. W okresie od (...) 2022 r. do (...) 2023 r. miała Pani w Irlandii stałe miejsce zamieszkania oraz miejsce zamieszkania dla celów podatkowych zgodnie z wewnętrznym prawem tego kraju. W okresie tym prowadziła Pani swoje gospodarstwo domowe w Irlandii, i z tego kraju zarządzała Pani swoim majątkiem.

W okresie od (...) czerwca 2022 r. do (...) lipca 2023 r. nie posiadała Pani męża ani dzieci (aktualnie również), mieszkała Pani ze (...) - prowadząc wspólne gospodarstwo domowe w Irlandii, a także aktywnie uczestniczyła Pani w życiu towarzyskim, kulturowym i sportowym. W tym czasie w Irlandii zawarła Pani nowe znajomości i przyjaźnie. W Polsce w tym czasie przebywało Pani rodzeństwo i rodzice.

W okresie od (...) czerwca 2022 r. do (...) lipca 2023 r. w Polsce posiadała Pani jedynie konto bankowe i na nim oszczędności oraz zachowała Pani polski numer telefonu. Nie miała Pani żadnych inwestycji, nieruchomości, ubezpieczeń czy źródeł dochodu. W tym okresie Pani głównym i jedynym źródłem dochodu była praca w Irlandii (m.in. umowa na czas określony 2 lata). Prowadziła Pani wspólne gospodarstwo domowe z (...) - dokładając się do rachunków i wyżywienia. Większość rzeczy osobistych takich jak odzież, obuwie, książki czy komputer i dokumenty przywiozła Pani ze sobą lub wysłała do Irlandii. W omawianym czasie miała Pani zakupione ubezpieczenie zdrowotne w Irlandii. Posiadała Pani irlandzkie konto bankowe i na nim oszczędności. Ponadto posiadała Pani irlandzki numer telefonu.

W okresie od (...) czerwca 2022 r. do (...) lipca 2023 r. prowadziła Pani aktywność społeczną i kulturalną w Irlandii między innymi poprzez uczęszczanie na zajęcia sportowe do (...), chodzenie na koncerty, różnego rodzaju targi, uprawianie (...), itp. W tym okresie zazwyczaj przebywała Pani w Irlandii, ponieważ było to w tym okresie Pani miejsce zamieszkania. Posiada Pani obywatelstwo polskie.

Pytania

1)Czy w okresie trwającym od (...) stycznia 2022 r. do dnia (...) czerwca 2022 r. była Pani polskim rezydentem podatkowym, tj. posiadała Pani nieograniczony obowiązek podatkowy w Polsce w myśl art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

2)Czy w okresie trwającym od (...) czerwca 2022 r. do (...) lipca 2023 r. nie była Pani polskim rezydentem podatkowym, tj. nie posiadała Pani nieograniczonego obowiązku podatkowego w Polsce w myśl art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

3)Czy od dnia (...) lipca 2023 r. jest Pani polskim rezydentem podatkowym, tj. posiada Pani nieograniczony obowiązek podatkowy w Polsce w myśl art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Pani stanowisko w sprawie

W Pani ocenie, w okresie od (...) stycznia 2022 r. do dnia (...) czerwca 2022 r. była Pani polskim rezydentem podatkowym, tj. posiadała nieograniczony obowiązek podatkowy w Polsce w myśl art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Natomiast, w okresie od (...) czerwca 2022 r. do (...) lipca 2023  r. nie była Pani polskim rezydentem podatkowym, tj. nie posiadała Pani nieograniczonego obowiązku podatkowego w Polsce w myśl art. 3 ust. 1 ww. ustawy.

Z kolei, od dnia (...) lipca 2023  r. jest Pani polskim rezydentem podatkowym, tj. posiada nieograniczony obowiązek podatkowy w Polsce w myśl art. 3 ust. 1 ww. ustawy.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Na podstawie art. 3 ust. 1a ww. ustawy, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1)posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub

2)przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Stosownie do art. 3 ust. 2a ww. ustawy, osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl art. 4a ww. ustawy, przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Stosownie do art. 4 ust. 1 sporządzonej w Madrycie dnia 13 listopada 1995 r. Umowy między Rządem Rzeczpospolitej Polskiej a Rządem Irlandii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu (bieżący stan prawny: Dz.U. z 2019 r. poz. 1733), w rozumieniu niniejszej umowy określenie "osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie" oznacza każdą osobę, która zgodnie z prawem tego Państwa podlega tam opodatkowaniu z uwagi na jej miejsce zamieszkania, pobytu, siedzibę, miejsce zarządu albo inne kryterium o podobnym charakterze. Jednakże określenie to nie obejmuje żadnej osoby, która podlega opodatkowaniu w tym Państwie z tytułu dochodu osiąganego ze źródeł położonych tylko w tym Państwie.

Definicja „osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie" odnosi się zatem bezpośrednio do określenia „miejsca zamieszkania" przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego.

Ustalenie miejsca zamieszkania podatnika decyduje o zakresie ciążącego na nim obowiązku podatkowego. Inaczej mówiąc, od miejsca zamieszkania zależy czy podatnik podlega nieograniczonemu, czy ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Nieograniczonym obowiązkiem podatkowym objęci są podatnicy, którzy w Polsce mają miejsce zamieszkania. Podlegają oni obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Natomiast jeśli podatnik będzie miał miejsce zamieszkania za granicą, to w Polsce będzie płacił podatek tylko od dochodów (przychodów) uzyskanych w danym roku podatkowym w Polsce (ograniczony obowiązek podatkowy).

Przepis art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje na dwa warunki, od spełnienia których uzależnia się kwalifikację danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce. Powyższe przesłanki są rozdzielone spójnikiem „lub”, co jest równoznaczne z tym, że wystarczy spełnienie którejkolwiek z nich, aby uznać, że osoba posiada miejsce zamieszkania w Polsce, a co za tym idzie - podlega w kraju nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czyli opodatkowaniu od wszystkich osiąganych dochodów.

Jako pierwszy warunek pozwalający na uznanie osoby za mającą miejsce zamieszkania na terytorium RP przepis wskazuje posiadanie centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych). Przesłanka ta została skonstruowana w bardzo szeroki sposób, jeśli chodzi o zakreśloną grupę osób, które na potrzeby podatku dochodowego od osób fizycznych posiadają w Polsce ośrodek interesów życiowych. Wynikać może to z użycia w powołanym powyżej przepisie spójnika „lub” w sformułowaniu „centrum interesów osobistych lub gospodarczych” dla doprecyzowania kiedy uznaje się daną osobę za mającą miejsce zamieszkania na terytorium RP.

Centrum, czyli „skoncentrowanie” interesów osobistych, należy rozumieć jako miejsce, z którym podatnik posiada ścisłe powiązania osobiste. Powiązania osobiste to występowanie więzi rodzinnych, towarzyskich, podejmowanie aktywności społecznej, kulturalnej, sportowej, politycznej, itp.

W przypadku centrum interesów gospodarczych w praktyce chodzi o miejsce, z którym dana osoba ma ścisłe powiązania ekonomiczne. W tym względzie należy wziąć pod uwagę przede wszystkim związki ekonomiczne osoby fizycznej z danym państwem, wśród których istotne są miejsce wykonywania działalności zarobkowej, główne źródła dochodów podatnika, posiadane inwestycje, majątek nieruchomy i ruchomy, zaciągnięte kredyty, konta bankowe, miejsce, z którego osoba zarządza swoim mieniem itd.

Ponadto za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. W świetle art. 3 ust. 1a analizowany warunek stanowi samodzielną podstawę do uznawania określonej kategorii osób za rezydentów, niezależną od omówionego powyżej posiadania na terytorium RP centrum interesów życiowych.

Wymienione powyżej kryteria stosuje się z uwzględnieniem art. 4 ww. Konwencji o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Należy również podkreślić, że zmiana państwa rezydencji podatkowej może nastąpić w trakcie roku podatkowego. W takim przypadku, do ostatniego dnia pozostawania rezydentem obcego państwa podatnik rozlicza się w Polsce na zasadzie ograniczonego obowiązku podatkowego - tylko z dochodów (przychodów) osiągniętych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Natomiast po przeniesieniu miejsca zamieszkania na terytorium Polski, podatnik podlega w Polsce opodatkowaniu od całości swoich dochodów (przychodów) niezależnie od miejsca ich uzyskania. Wymienione powyżej kryteria stosuje się z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.

W Pani ocenie, w okresie od (...) stycznia 2022 r. do dnia (...) czerwca 2022 r. była Pani polskim rezydentem podatkowym, ponieważ w tym okresie zamieszkiwała w Polsce i do końca maja tego roku była zatrudniona na podstawie umowy o pracę. W związku z tym, we wskazanym okresie posiadała Pani na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej ośrodek interesów życiowych.

Natomiast, w okresie od (...) czerwca 2022 r. do (...) lipca 2023  r. nie była Pani polskim rezydentem podatkowym, bowiem w dniu (...) czerwca 2022 r. przeprowadziła się Pani do Irlandii z zamiarem podjęcia tam pracy zarobkowej i pozostania w tym kraju na czas nieokreślony. W tym okresie była Pani zatrudniona w Irlandii na podstawie umowy o pracę. Nadto, posiadała Pani wówczas w tym kraju ubezpieczenie zdrowotne, rachunek bankowy oraz telefon. We wskazanym czasie uczestniczyła Pani w życiu towarzyskim, kulturalnym oraz sportowym w Irlandii. W związku z powyższym, w okresie od dnia (...) czerwca 2022 r. do dnia (...) lipca 2023  r. posiadała Pani na terytorium Irlandii ośrodek interesów życiowych.

Z kolei, ze względu na problemy zdrowotne, w lipcu 2023 r. (tj. …) wróciła Pani do Polski na stałe, a od (...) sierpnia  2023  r. pracuje Pani na podstawie umowy o pracę na terytorium RP (aktualne na dzień złożenia niniejszego wniosku). Od dnia (...) lipca 2023  r. Pani ośrodek interesów życiowych przeniósł się na terytorium RP, stąd od tej daty jest Pani polskim rezydentem podatkowym.

W polskim systemie prawnym możliwa jest zmiana rezydencji podatkowej w trakcie roku podatkowego. W Pani ocenie, spełnianie warunków decydujących o rezydencji podatkowej w trakcie roku nie decyduje o nabyciu rezydencji podatkowej względem całego roku podatkowego, jeśli w jego trakcie następuje np. wyprowadzka danej osoby z Polski oraz utrata powiązań z Polską. Biorąc powyższe pod uwagę, Pani zdaniem nie posiadała Pani nieograniczonego obowiązku podatkowego w Polsce w rozumieniu art. 3 ust. 1 ustawy o PIT w okresie od (...) czerwca 2022 r. do (...) lipca 2023  r. z uwagi na spełnienie art. 3 ust. 1 a pkt 1 ustawy o PIT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku, jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.):

W myśl art. 3 ust. 1a ww. ustawy:

Stosownie do art. 3 ust. 2a ww. ustawy:

Na podstawie art. 4a ww. ustawy:

Ustalenie miejsca zamieszkania podatnika decyduje o zakresie ciążącego na nim obowiązku podatkowego. Inaczej mówiąc, od miejsca zamieszkania zależy czy podatnik podlega nieograniczonemu, czy ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Nieograniczonym obowiązkiem podatkowym objęci są podatnicy, którzy w Polsce mają miejsce zamieszkania. Podlegają oni obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Natomiast jeśli podatnik będzie miał miejsce zamieszkania za granicą, to w Polsce będzie płacił podatek tylko od dochodów (przychodów) uzyskanych w danym roku podatkowym w Polsce (ograniczony obowiązek podatkowy).

Przepis art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje na dwa warunki, od spełnienia których uzależnia się kwalifikację danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce. Powyższe przesłanki są rozdzielone spójnikiem "lub", co jest równoznaczne z tym, że wystarczy spełnienie którejkolwiek z nich, aby uznać, że osoba posiada miejsce zamieszkania w Polsce, a co za tym idzie - podlega w kraju nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czyli opodatkowaniu od wszystkich osiąganych dochodów.

Jako pierwszy warunek pozwalający na uznanie osoby za mającą miejsce zamieszkania na terytorium RP przepis wskazuje posiadanie centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych). Przesłanka ta została skonstruowana w bardzo szeroki sposób, jeśli chodzi o zakreśloną grupę osób, które na potrzeby podatku dochodowego od osób fizycznych posiadają w Polsce ośrodek interesów życiowych.

Centrum, czyli „skoncentrowanie” interesów osobistych, należy rozumieć jako miejsce, z którym podatnik posiada ścisłe powiązania osobiste. Powiązania osobiste to występowanie więzi rodzinnych, towarzyskich, podejmowanie aktywności społecznej, kulturalnej, sportowej, politycznej, itp. W praktyce, czynnikiem branym najczęściej pod uwagę jest obecność w Polsce współmałżonka, partnera lub małoletnich dzieci.

W przypadku osób żyjących samodzielnie – jak wynika z Objaśnień z 29 kwietnia 2021 r. w sprawie rezydencji podatkowej oraz zakresu obowiązku podatkowego osób fizycznych w Polsce – należy w szczególności uwzględnić, w którym państwie prowadzone jest samodzielne gospodarstwo domowe i w którym państwie podatnik uczestniczy w życiu towarzyskim, kulturalnym lub politycznym.

Z kolei „centrum interesów gospodarczych” to przede wszystkim miejsce prowadzenia działalności zarobkowej, źródła dochodów, posiadane inwestycje, majątek nieruchomy i ruchomy, polisy ubezpieczeniowe, zaciągnięte kredyty, konta bankowe, miejsce, z którego osoba zarządza swoim mieniem itd.

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej uważa się również osobę fizyczną, która przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. W świetle art. 3 ust. 1a analizowany warunek stanowi samodzielną podstawę do uznawania określonej kategorii osób za rezydentów, niezależną od omówionego powyżej posiadania na terytorium RP centrum interesów życiowych.

Co istotne, zmiana państwa rezydencji podatkowej może nastąpić w trakcie roku podatkowego. W takim przypadku, do dnia pozostawania polskim rezydentem podatkowym podatnik rozlicza się w Polsce na zasadzie nieograniczonego obowiązku podatkowego. Natomiast po przeniesieniu miejsca zamieszkania za granicę, podatnik podlega w Polsce opodatkowaniu tylko od dochodów uzyskanych na terytorium Polski.

Wymienione powyżej kryteria stosuje się z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.

W świetle powyższego uznać zatem należy, że skoro do dnia (...) czerwca 2022 r. mieszkała Pani w Polsce, i tutaj znajdował się Pani ośrodek interesów życiowych, to w okresie od (...) stycznia 2022 r. do (...) czerwca 2022 r. podlegała Pani w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, o którym mowa w art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Mając natomiast na uwadze, że (...) czerwca 2022 r. wyjechała Pani z zamiarem stałego pobytu do Irlandii, gdzie podjęła Pani pracę, prowadziła swoje gospodarstwo domowe i gdzie do (...) lipca 2023  r. znajdowało się Pani centrum interesów osobistych i gospodarczych, stwierdzić należy, że w okresie od (...) czerwca 2022 r. do (...) lipca 2023  r. podlegała Pani w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowi, o którym mowa w art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. wyłącznie od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Oznacza to, że dochody osiągnięte w tym czasie w Irlandii z tytułu wykonywanej tam pracy nie podlegały opodatkowaniu w Polsce.

Zgodzić się więc z Panią należy, że w tym okresie nie podlegała Pani w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, o którym mowa w art. 3 ust. 1 ustawy. Nie została bowiem spełniona żadna z przesłanek wskazanych w art. 3 ust. 1a pkt 1 ustawy.

Natomiast w związku z powrotem na stałe do Polski w dniu (...) lipca 2023  r. i przeniesieniem do Polski centrum interesów osobistych i gospodarczych, zasadnym jest uznanie, że od momentu powrotu do Polski ponownie podlega Pani w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, o którym mowa w art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, co oznacza, że w Polsce podlega Pani obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązuje w dacie zaistnienia zdarzenia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pani do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; (dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa.