Skutki podatkowe odpłatnego zbycia działek.

Interpretacja indywidualna po wyroku sądu

– stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie:

1)ponownie rozpatruję sprawę Pana wniosku z 5 listopada 2019 r. o wydanie interpretacji indywidualnej – uwzględniam przy tym wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z 12 marca 2024 r., sygn. akt I SA/Bd 44/24;

2)stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

7 listopada 2019 r. wpłynął Pana wniosek z 5 listopada 2019 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczył podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży działek.

Opis zdarzenia przyszłego

W 2006 r. Wnioskodawca wraz małżonką oraz z innymi osobami nabył niezabudowaną nieruchomość o charakterze rolnym, położoną w A. W okresie od daty nabycia do dnia dzisiejszego nieruchomość nie zmieniła swojego charakteru rolnego i była użytkowana rolniczo. Przy tym od 2014 r. nieruchomość ta była wydzierżawiana osobie trzeciej na cele upraw rolnych. W momencie nabycia nieruchomości w 2006 r. była ona jedynie częściowo objęta planem zagospodarowania przestrzennego. W związku z tym Wnioskodawca wraz ze współwłaścicielami wystąpił o zmianę planu zagospodarowania, wskutek czego został uchwalony nowy plan zagospodarowania, w którym nabyty grunt został przeznaczony pod budownictwo mieszkalno-rzemieślnicze.

Nabyta przez Wnioskodawcę działka gruntu miała początkowo powierzchnię 2,5670 ha. Jednak w związku z uchwaleniem nowego planu zagospodarowania współwłaściciele zostali wywłaszczeni z mocy prawa z części nieruchomości, która została przeznaczona pod drogi publiczne, zaś oni sami dochodzą do chwili obecnej odszkodowania za wywłaszczony grunt. W związku ze wspomnianym wyżej wywłaszczeniem obecna powierzchnia gruntu wynosi 1,9927 ha, zaś grunt ten jest podzielony na 4 działki.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą polegającą na wynajmie lokali i z tego tytułu jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Nieruchomość położona w A, o której mowa we wniosku, została nabyta przez Wnioskodawcę dla celów prywatnych, nie zaś dla celów związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej. Stąd nie została ona nigdy wprowadzona przez nabywców do ewidencji środków trwałych.

Przychody z nabytej nieruchomości rolnej od 2014 r., tj. od chwili zaprzestania użytkowania rolniczego przez Wnioskodawcę i oddania jej w dzierżawę, były opodatkowane jako przychody, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wnioskodawca wraz z małżonką są współwłaścicielami nieruchomości o pow. 5 ha, położonej w miejscowości B.

Obecnie Wnioskodawca wraz ze współwłaścicielami zamierzają zbyć nieruchomość podmiotowi, który zamierza prowadzić na nim działalność inwestycyjną polegającą na jej zabudowie i sprzedaży wybudowanych obiektów. Nabywca ten został znaleziony przez współwłaścicieli przy zaangażowaniu biura pośrednictwa sprzedaży nieruchomości.

Uzupełnienie wniosku

Jedynym przedmiotem prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności jest wynajem lokali, nie zaś zarządzanie nieruchomościami własnymi i dzierżawionymi. Ze względu na to, że jedynym kodem PKD działalności, w którym mieści się prowadzona przez Wnioskodawcę działalność polegająca na wynajmie lokali jest kod 68.20.Z „Wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi”, został mu nadany właśnie ten kod PKD.

Wnioskodawca rozpoczął działalność gospodarczą od (...) 1998 r. (handel, usługi itp.); natomiast obecnie prowadzoną działalność gospodarczą polegającą na wynajmie lokali rozpoczął ok. 2008 r., gdy nabył pierwsze budynki, w których znajdowały się lokale na wynajem.

Małżonka Wnioskodawcy jest emerytem i nie prowadzi żadnej działalności gospodarczej.

Nieruchomość rolną, o której mowa we wniosku Wnioskodawca nabył od osoby fizycznej w drodze kupna. Wraz z małżonką Wnioskodawca nabył łącznie udział w nieruchomości wynoszący 1/3. Nieruchomość była wykorzystywana dla celów rolniczych przed jej wydzierżawieniem; sama nieruchomość została natomiast nabyta jako lokata kapitału. Nieruchomość była obsiewana, zaś uzyskane plony były sprzątane, przy wykorzystaniu pomocy osób trzecich. Stan taki trwał od momentu nabycia gruntu. Sama nieruchomość była gospodarstwem rolnym w rozumieniu ustawy o podatku rolnym i był od niej uiszczany podatek rolny.

Wnioskodawca posiada również nieruchomości o charakterze rolnym w miejscowościach B i C i z tego tytułu pobiera dopłaty do gruntów rolnych.

W 2010 r. Prezydent Miasta A zaproponował zmianę planu zagospodarowania terenu i w związku z tym w 2010 r. złożono wniosek o dokonanie tej zmiany. Precyzyjnie rzecz ujmując, Wnioskodawca nie występował o zmianę planu zagospodarowania przestrzennego działki stanowiącej jego współwłasność. W trakcie, gdy był sporządzany plan zagospodarowania przestrzennego nieruchomość ta nie została przez przypadek objęta tym planem. Stąd też występował o taką zmianę obowiązującego już planu, by została nim objęta również przedmiotowa nieruchomość. W nowym planie, którym już została objęta działka gruntu, której Wnioskodawca jest współwłaścicielem, zostało nadane takie przeznaczenie, jakie miały inne okoliczne działki, a które to przeznaczenie, jak domyśla się Wnioskodawca, wynikało ze studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy lub też z przyjętego już w planie zagospodarowania przestrzennego przeznaczenia sąsiednich działek gruntu.

W 2013 r., po wywłaszczeniu z części gruntu pod drogi, w celu dostosowania się do planu zagospodarowania terenu Wnioskodawca wraz ze współwłaścicielami nieruchomości dokonał scalenia wszystkich działek gruntu i w ramach tej operacji podzielono grunt na 4 działki. Nie podejmowano żadnych celowych działań zmierzających do przygotowania działek gruntu do sprzedaży. Biuro pośrednictwa sprzedaży nieruchomości zostało zaangażowane przez sprzedających do poszukiwania potencjalnych nabywców, ponieważ właściciele nieruchomości (w tym Wnioskodawca) nie mają w tym doświadczenia, bowiem nie prowadzą działalności gospodarczej polegającej na sprzedaży nieruchomości. Tym samym Wnioskodawca nie posiada personelu, który miałby odpowiednie kompetencje w tym zakresie. Ze względu na to, że działalność gospodarcza Wnioskodawcy obejmuje jedynie wynajem lokali, usługi biura pośrednictwa nie są usługami związanymi z tą działalnością.

W przeszłości Wnioskodawca nabywał nieruchomości jako lokatę kapitału lub też w celach mieszkalnych; nabył następujące nieruchomości i prawa majątkowe:

–wraz z żoną spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu (1994-1995),

–wraz z żoną 1/2 udziału w nieruchomości rolnej o pow. 16 ha w miejscowości B (1999);

–wraz z żoną 1/4 udziału w nieruchomości rolnej o pow. 5,6 ha w miejscowości C (1999);

–wraz z żoną 1/2 udziału w nieruchomości rolnej o pow. 8,1 ha w miejscowości D (2000);

–wraz z żoną nieruchomość rolną o pow. 2,7 ha w miejscowości E (2008);

–wraz z żoną 1/3 udziału w nieruchomości rolnej o pow. 1,16 ha w miejscowości A (2007);

–dom w Bydgoszczy pod działalność gospodarczą polegającą na wynajmie lokali (2009).

W przeszłości Wnioskodawca zbywał nabyte wcześniej w celu lokaty majątkowej nieruchomości. Miało to miejsce w sytuacjach, gdy Wnioskodawca potrzebował środków finansowych na potrzeby osobiste albo na działalność gospodarczą. Wnioskodawca zbył w przeszłości następujące nieruchomości:

–spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego (2007);

–grunt rolny położony w D (2006);

–część gruntu rolnego położonego w B.

W sytuacji, gdy Wnioskodawca będzie potrzebował środków finansowych na potrzeby osobiste niewątpliwie zbędzie część nieruchomości w zakresie, w jakim będzie to niezbędne do zaspokojenia tych potrzeb. Wnioskodawca posiada nieruchomości, które dotychczas nabył; część nieruchomości rolnej położonej w B wydzierżawia, natomiast pozostała część nieruchomości jest lokatą finansową i nie jest wykorzystywana.

Pytanie

Czy do sprzedaży opisanej wyżej nieruchomości znajdzie zastosowanie przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jako przychód z odpłatnego zbycia nieruchomości?

Pana stanowisko

Zdaniem Wnioskodawcy, do sprzedaży opisanej wyżej nieruchomości znajdzie zastosowanie przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jako przychód z odpłatnego zbycia nieruchomości. Za takim stanowiskiem przemawiają następujące argumenty:

–zbywany grunt jest gruntem rolnym, który był i jest nadal wykorzystywany na cele rolnicze,

–grunt ten nie został również wyłączony z użytkowania rolniczego. W związku z tym, że w zamierzeniu Wnioskodawcy oraz pozostałych współwłaścicieli grunt ten miał być wykorzystywany rolniczo, nie podlegał on wprowadzeniu do ewidencji środków trwałych. Jednocześnie grunt ten nie był wykorzystywany przez Wnioskodawcę oraz pozostałych współwłaścicieli do działalności gospodarczej, lecz na cele rolnicze,

–z tytułu gospodarowania na nim pobierana była dopłata unijna z tytułu gospodarowania na gruncie rolnym,

–do dnia dzisiejszego współwłaściciele opłacają z tytułu władania tym gruntem podatek rolny, nie zaś podatek od nieruchomości,

–w momencie zaprzestania przez samych współwłaścicieli użytkowania rolniczego gruntu został on wydzierżawiony na cele rolnicze.

W konsekwencji grunt będący przedmiotem wniosku nigdy nie stał się składnikiem majątku związanego z działalnością gospodarczą, co uzasadnia wniosek, że do jego sprzedaży znajdzie zastosowanie przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja indywidualna

Rozpatrzyłem Pana wniosek – 27 lutego 2020 r. wydałem interpretację indywidualną znak 0115-KDIT1.4011.28.2019.3.KK, w której uznałem Pana stanowisko za nieprawidłowe.

Interpretację doręczono Panu 4 marca 2020 r.

Skarga na interpretację indywidualną

31 marca 2020 r. wniósł Pan skargę na tę interpretację do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy. Wniósł Pan o uchylenie interpretacji.

Postępowanie przed sądami administracyjnymi

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy wyrokiem z 8 września 2020 r., sygn. akt I SA/Bd 238/20 uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną.

Wniosłem skargę kasacyjną od tego wyroku do Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Wyrokiem z 25 maja 2023 r. sygn. akt II FSK 2814/20 Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną. Tym samym wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy stał się prawomocny.

Ponowne rozpatrzenie wniosku – wykonanie wyroku z 8 września 2020 r., sygn. akt I SA/Bd 238/20.

3 listopada 2023 r. wydałem interpretację indywidualną znak 0115-KDIT1.4011.28.2019.11.DB, w której stwierdziłem, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest nieprawidłowe.

Skarga na interpretację

7 grudnia 2023 r. (data nadania) wniósł Pan skargę na tę interpretację indywidualną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy. Skarga wpłynęła do mnie 12 grudnia 2023 r.

Postępowanie przed sądem administracyjnym

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy – wyrokiem z 12 marca 2024 r. sygn. akt I SA/Bd 44/24 – uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną.

Wyrok stał się prawomocny od 16 maja 2024 r. i wpłynął do mnie 4 lipca 2024 r.

Ponowne rozpatrzenie wniosku

Zgodnie z art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.):

Ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie organy, których działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania było przedmiotem zaskarżenia, a także sądy, chyba że przepisy prawa uległy zmianie.

Wykonuję obowiązek, który wynika z tego przepisu, tj.:

–uwzględniam ocenę prawną i wskazania dotyczące postępowania, które wyraził Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w ww. wyroku;

–ponownie rozpatruję Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej – stwierdzam, że stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1387 ze zm.):

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy:

Źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

a)nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,

b)spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,

c)prawa wieczystego użytkowania gruntów,

d)innych rzeczy,

– jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy – przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Odrębnym źródłem przychodów jest wskazana w art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy pozarolnicza działalność gospodarcza. Zgodnie z art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowy od osób fizycznych:

Ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej – oznacza to działalność zarobkową:

a)wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,

b)polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,

c)polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

– prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Powyższą definicję uzupełnia regulacja zawarta w art. 5b ust. 1 ww. ustawy, zgodnie z którą:

Za pozarolniczą działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1)odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat tych czynności oraz ich wykonywanie, z wyłączeniem odpowiedzialności za popełnienie czynów niedozwolonych, ponosi zlecający wykonanie tych czynności;

2)są one wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonych przez zlecającego te czynności;

3)wykonujący te czynności nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością.

Z powyższych przepisów wynika, że aby dane przychody zostały zaliczone do źródła, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza, muszą być łącznie spełnione trzy podstawowe warunki:

–zaistniały przesłanki pozytywne, o których mowa w art. 5a pkt 6 powoływanej ustawy pozwalające na stwierdzenie, że mamy do czynienia z działalnością gospodarczą,

–nie wystąpiły przesłanki negatywne, o których mowa w art. 5b ust. 1 ustawy, oraz

–wykluczono, że uzyskane przychody są zaliczane do jednego z pozostałych źródeł przychodów wymienionych w art. 10 ust. 1 ustawy podatku dochodowym od osób fizycznych.

Na podstawie art. 5a pkt 6 ustawy można stwierdzić, że działalność gospodarcza to taka działalność, która:

–jest prowadzona w celu osiągnięcia dochodu, przy czym nawet ewentualna strata będąca wynikiem tej działalności nie pozbawia jej statusu działalności gospodarczej, bowiem istotny jest sam zamiar osiągnięcia dochodu;

–wykonywana jest w sposób ciągły, jednakże przesłanki tej nie należy rozumieć jako konieczność wykonywania działalności bez przerwy, istotny jest zamiar powtarzalności określonych czynności celem osiągnięcia dochodu, np. powtarzalna sprzedaż nieruchomości;

–prowadzona jest w sposób zorganizowany, co oznacza, że podejmowane działania są podporządkowane obowiązującym regułom, normom i służą osiągnięciu celu, mają wpływ na racjonalność gospodarowania posiadanymi środkami, a tym samym uczestnictwa w obrocie gospodarczym.

W związku z powyższym, aby określoną działalność uznać za działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych musi ona mieć charakter zarobkowy. Działalność jest zarobkowa wtedy, gdy jest zdolna do potencjalnego generowania zysku, a jej przeznaczeniem jest zapewnienie określonego dochodu. Zarobkowego charakteru nie mają działania, których wyłącznym celem jest zaspokojenie własnych potrzeb osoby podejmującej określone czynności.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wymagają również, aby działalność gospodarcza wykonywana była w sposób zorganizowany i ciągły, przy czym możliwe jest osiąganie dochodów z tego rodzaju działalności bez spełnienia niektórych formalnych elementów organizacji (np. rejestracji urzędowej), gdyż prowadzenie działalności gospodarczej jest kategorią obiektywną, niezależnie od tego, jak działalność tę ocenia sam prowadzący ją podmiot i jak ją nazywa oraz czy dopełnia ciążących na nim obowiązków z działalnością tą związanych.

Na pojęcie „zorganizowanie” w rozumieniu art. 5a pkt 6 ww. ustawy składa się zespół celowych, uporządkowanych czynności o charakterze profesjonalnym, realizowanych w ramach mniej lub bardziej wyodrębnionej struktury, mieszczących się zarówno w tzw. fazie przygotowawczej, związanej z uruchomieniem określonych działalności, jak i w fazie realizacji.

Co do kryterium ciągłości w wykonywaniu działalności gospodarczej to jego wprowadzenie przez ustawodawcę miało na celu wyeliminowanie z pojęcia działalności gospodarczej przedsięwzięć o charakterze incydentalnym i sporadycznym. Ciągłość w wykonywaniu działalności gospodarczej oznacza względnie stały zamiar jej wykonywania. Do zachowania ciągłości wystarczające jest, aby z całokształtu okoliczności sprawy wynikał zamiar powtarzania określonego zespołu konkretnych działań w celu osiągnięcia efektu w postaci zarobku.

Przez powtarzalność rozumie się ponadto cały szereg wielokrotnie powtarzanych czynności podejmowanych w konkretnym celu. Taki zespół wielokrotnie powtarzanych czynności (nie zaś czynności sporadyczne, oderwane od siebie, nie powiązane ze sobą) w dziedzinie wytwórczej, usługowej lub handlowej podejmowanych w celach zarobkowych i na własny rachunek można uznać za prowadzenie działalności gospodarczej.

Działanie we własnym imieniu oznacza, że podmiot prowadzący działalność gospodarczą występuje jako podmiot niezależny prawnie od innych podmiotów, a podejmowane przez niego czynności powodują bezpośrednio dla niego określone prawa i obowiązki.

Zatem każde działanie spełniające wskazane wyżej przesłanki stanowi w rozumieniu przepisów ww. ustawy pozarolniczą działalność gospodarczą, niezależnie od tego czy podatnik dokonał jej rejestracji czy nie, bowiem ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uzależnia uznania danego działania za pozarolniczą działalność gospodarczą od faktu zarejestrowania bądź zgłoszenia do właściwego rejestru tej działalności.

Z przedstawionych we wniosku okoliczności wynika, że w 2006 r. wraz małżonką oraz z innymi osobami nabył Pan niezabudowaną nieruchomość o charakterze rolnym. W momencie nabycia nieruchomości w 2006 r. była ona częściowo objęta planem zagospodarowania przestrzennego. W 2010 r. w wyniku objęcia całej nieruchomości planem zagospodarowania nabyty grunt został przeznaczony pod budownictwo mieszkalno-rzemieślnicze. Obecna powierzchnia gruntu wynosi 1,9927 ha i jest on podzielony na 4 działki. Prowadzi Pan działalność gospodarczą polegającą na wynajmie lokali i z tego tytułu jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Wraz ze współwłaścicielami zamierza Pan zbyć nieruchomość podmiotowi, który zamierza prowadzić na nim działalność inwestycyjną polegającą na jej zabudowie i sprzedaży wybudowanych obiektów.

Wobec tego, że czynności dokonywane przez Pana w związku z planowaną sprzedażą nieruchomości, tj. dokonanie podziału działki w 2013 r. oraz skorzystanie z usług podmiotu profesjonalnie zajmującego się obrotem nieruchomościami, świadczą wprawdzie o zamiarze uzyskania korzyści majątkowej, a więc o celu zarobkowym, niemniej jednak nie można uznać, że czynności te dokonywane po upływie kilku i kilkunastu lat od nabycia nieruchomości rolnej posiadają cechy zorganizowania oraz ciągłości w przedstawionym powyżej rozumieniu. Nie świadczy również o tym dokonanie geodezyjnego i administracyjnego podziału nieruchomości.

W konsekwencji, mając na względzie okoliczności przedstawione we wniosku, do planowanej przez Pana sprzedaży nieruchomości będącej przedmiotem wniosku znajdzie zastosowanie przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zatem planowana przez Pana sprzedaż nieruchomości, z uwagi na upływ terminu, o którym mowa w tym przepisie, nie będzie skutkować obowiązkiem uiszczenia podatku dochodowego z tej sprzedaży, ponieważ sprzedaż ww. nieruchomości nastąpi po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jej nabycie.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dniu złożenia wniosku.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).