Prawo do korzystania z ulgi podatkowej w latach podatkowych 2022-2025, o której mowa w art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (tzw. „ulgi na powrót").

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

7 sierpnia 2024 r. wpłynął Pani wniosek z 11 czerwca 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy ulgi na powrót.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Posiada Pani obywatelstwo ukraińskie. Innego obywatelstwa Pani nie posiada. W dniu 17 sierpnia 2020 r. decyzją Konsula RP w (…) została Pani przyznana Karta Polaka.

W 2019 r. tymczasowo pracowała Pani w Polsce; pobyt w Polsce był na podstawie wizy pracowniczej typu D wydanej na okres od 16 stycznia 2019 r. do 10 lipca 2019 r.

Pobyty w Polsce w 2019 r. przedstawiają się następująco:

I.Przyjazd do Polski - 26 stycznia 2019 r.,

II.Wyjazd do Ukrainy – 20 kwietnia 2019 r.,

III.Przyjazd do Polski – 4 maja 2019 r.,

IV. Wyjazd do Ukrainy – 9 lipca 2019 r.,

- co oznacza, że łączny pobyt w Polsce w 2019 r. wynosił 149 dni.

Od 9 lipca 2019 r. do 16 czerwca 2021 r. przebywała Pani w Ukrainie. W tym czasie opiekowała się Pani schorowaną babcią oraz ojcem, a także pomagała rodzicom w prowadzeniu firmy i w gospodarstwie domowym. Od początku sierpnia do początku września 2019 r. pełniła Pani szczególną opiekę nad babcią, która była niepełnosprawna z powodu poważnych problemów zdrowotnych. Podczas epidemii koronawirusa (od marca 2020 r. do października 2020 r.) była Pani zatrudniona w rodzinnej firmie na stanowisku asystentki zarządu i częściowo wykonywała obowiązki dyrektora, ze względu na hospitalizację Pani ojca (właściciela firmy) z powodu zapalenia płuc. Następnie przejęła Pani obowiązki domowe, aby zmniejszyć ryzyko zakażenia i choroby COVID-19 u ojca. Ponadto w tym okresie uczyła się Pani języka polskiego i uzyskała Kartę Polaka. Z uwagi na konieczność podjęcia pracy dorywczej i zarobku celem pomocy rodzinie uzyskała Pani wizę pracowniczą typu D wydaną na okres od 15 maja 2021 r. do 14 maja 2022 r. oraz przyjechała Pani do Polski 16 czerwca 2021 r. do pracy.

Od 1 lipca 2021 r. do 30 września 2021 r. na podstawie umowy zlecenia w firmie (…) świadczyła Pani usługi polegające na udzielaniu porad psychologicznych. Od 23 lipca 2021 r. do 30 czerwca 2022 r. była Pani zatrudniona na podstawie umowy o pracę na czas określony w wymiarze czasu pracy niepełnym 3/4 etatu w firmie (…) na stanowisku doradca klienta. W tym okresie wynajmowała Pani mieszkanie w (…).

Pomiędzy 16 czerwca 2021 r. a 20 grudnia 2021 r. przez okres pandemii koronawirusa celem ograniczenia ryzyka zakażenia nie miała Pani możliwości wyjazdu. W dniu 20 grudnia 2021 r. wyjechała Pani do Ukrainy, po czym 10 stycznia 2022 r. ponownie przyjechała Pani do Polski do pracy.

Od 17 sierpnia 2022 r. została Pani zatrudniona w Polsce na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony. Od tego dnia podjęła Pani decyzję o zmianie miejsca zamieszkania na Polskę.

Do tego czasu nie podejmowała Pani żadnych działań celem przeniesienia centrum interesów osobistych i gospodarczych do Polski. Od lipca 2021 r. do 16 sierpnia 2022 r. wykonywała Pani pracę dorywczą, tymczasową z uwagi na brak chęci stałego pobytu w Polsce.

Po podjęciu decyzji o zmianie miejsca zamieszkania podjęła Pani kroki zmierzające do zgromadzenia dokumentacji niezbędnej do wniosku o wydanie zezwolenia na pobyt stały. W sierpniu 2022 r. otrzymała Pani zaświadczenie o zameldowaniu w wynajmowanym mieszkaniu na pobyt czasowy.

W dniu 21 września 2022 r. złożyła Pani do Wojewody (…) wniosek o wydanie zezwolenia na pobyt stały na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Wojewoda (…) decyzją z (…) 2023 r. nr (…) udzielił Pani zezwolenia na pobyt stały na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Pomimo przebywania w Polsce w 2021 r. powyżej 183 dni Pani centrum życiowych interesów (osobistych i gospodarczych) w latach 2019-2021 pozostało w Ukrainie. Do 2022 r. pozostawała Pani rezydentem podatkowym Ukrainy. Rezydencja podatkowa została zmieniona dopiero jak podjęła Pani decyzję o zmianie zamieszkania na Polskę.

W latach 2019-2021 miała Pani miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w Ukrainie zgodnie z prawem tego kraju. Ukraina nie wydaje certyfikatu potwierdzającego powyższe. Była Pani w tych latach zameldowana w rodzinnym domu w Ukrainie i posiada Pani na to stosowne zaświadczenie o zameldowaniu. W tym okresie pracowała Pani w rodzinnej firmie w Ukrainie, opiekowała się Pani schorowaną babcią i ojcem, pomagała w firmie, gospodarstwie domowym, jest współwłaścicielką nieruchomości w Ukrainie, na co posiada stosowne dokumenty. Posiadała Pani w tym czasie w Ukrainie oszczędności, konto bankowe.

Zatem Pani zdaniem posiada Pani inne dowody dokumentujące, że jej miejsce zamieszkania dla celów podatkowych przed przeniesieniem miejsca zamieszkania na stałe do Polski znajdowało się poza Polską (w Ukrainie).

Za datę przeniesienia centrum interesów osobistych i gospodarczych do Polski uważa Pani 17 sierpień 2022 r., czyli dzień zawarcia umowy o pracę na czas nieokreślony, co skutkowało następnie zbieraniem dokumentów na złożenie wniosku o wydanie zezwolenia na pobyt stały. W wyniku przeniesienia miejsca zamieszkania na terytorium Polski podlega Pani nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce.

Na moment przeniesienia miejsca zamieszkania do Polski posiadała Pani ważną Kartę Polaka (okres ważności: od 17 sierpnia 2020 r. do 17 sierpnia 2030 r.), ale karta była gotowa do odbioru dopiero 2 października 2020 r.

Dnia 6 lutego 2023 r. Karta Polaka utraciła ważność z powodu wydania decyzji - zezwolenie na pobyt stały.

Rozważa Pani możliwość skorzystania z ulgi na powrót w latach 2022-2025. Jeżeli ulga taka Pani przysługuje, chciałaby Pani dokonać korekt zeznań podatkowych za 2022 i 2023 r.

W latach, w których chce Pani skorzystać z ulgi, uzyskiwała Pani oraz będzie uzyskiwać dochody ze stosunku pracy, na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony.

Pytanie

Czy w latach podatkowych 2022-2025 ma Pani prawo do korzystania z ulgi podatkowej, o której mowa w art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (tzw. „ulgi na powrót")?

Pani stanowisko w sprawie

Pani zdaniem, ma Pani prawo na skorzystanie z „ulgi na powrót” na podstawie spełniania warunków do korzystania ze zwolnienia z podatku, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, w związku z przeniesieniem stałego miejsca zamieszkania oraz centrum interesów osobistych i życiowych na terytorium Polski w 2022 r.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: wolne z podatku dochodowego są przychody podatnika, który przeniósł miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 85 528 zł, osiągnięte:

a)ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej i spółdzielczego stosunku pracy,

b)z umów zlecenia, o których mowa w art. 13 pkt 8,

c)z pozarolniczej działalności gospodarczej, do których mają zastosowanie zasady opodatkowania określone w art. 27, art. 30c albo art. 30ca albo ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym w zakresie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych

- w czterech kolejno po sobie następujących latach podatkowych, licząc od początku roku, w którym podatnik przeniósł to miejsce zamieszkania, albo od początku roku następnego, z zastrzeżeniem ust. 39, 43 i 44.

Kwestie związane z posiadaniem miejsca zamieszkania na terytorium Polski zostały uregulowane w art. 3 i art. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 tej ustawy: osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Na podstawie art. 3 ust. 1a ww. ustawy: za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1)posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub

2)przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Zgodnie z art. 3 ust. 2a ww. ustawy: osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl natomiast art. 4a ww. ustawy: przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Ulga na powrót, o której mowa w art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy polega na zwolnieniu od podatku dochodowego od osób fizycznych niektórych przychodów osiągniętych w czterech kolejno po sobie następujących latach podatkowych przez podatników, którzy przenieśli miejsce zamieszkania na terytorium Polski po 31 grudnia 2021 r.

W celu skorzystania z ww. preferencji podatkowej, tj. tzw. „ulgi na powrót” spełnione muszą być jednak wszystkie dodatkowe warunki wskazane w art. 21 ust. 39, 43 i 44 ustawy.

Aby mieć możliwość skorzystania z ww. preferencji podatkowej, należy zarówno przez trzy lata kalendarzowe poprzedzające bezpośrednio rok, w którym zmieniono miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, oraz w okresie od początku roku, w którym zmieniono miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, do dnia poprzedzającego ten dzień, nie posiadać miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i co istotne - w wyniku przeniesienia miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej należy mieć nieograniczony obowiązek podatkowy na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Ustalenie miejsca zamieszkania podatnika decyduje o zakresie ciążącego na nim obowiązku podatkowego. Inaczej mówiąc, od miejsca zamieszkania zależy czy podatnik podlega nieograniczonemu, czy ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Nieograniczonym obowiązkiem podatkowym objęci są podatnicy, którzy w Polsce mają miejsce zamieszkania.

Podlegają oni obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Natomiast jeśli podatnik będzie miał miejsce zamieszkania za granicą, to w Polsce będzie płacił podatek tylko od dochodów (przychodów) uzyskanych w danym roku podatkowym w Polsce (ograniczony obowiązek podatkowy).

Uznanie osoby fizycznej za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w rozumieniu art. 3 ust. 1a ustawy, nie przesądza o uznaniu tej osoby, za osobę podlegającą w Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Określenie czy podatnik podlega w Rzeczypospolitej Polskiej ograniczonemu czy nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu powinno być dokonane w każdym przypadku indywidualnie z uwzględnieniem postanowień umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Oceniając możliwość skorzystania ze zwolnienia przedmiotowego, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy, w pierwszej kolejności należy ustalić od kiedy - w świetle przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - może Pani być uznana za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Polski, tj. kiedy nastąpiło przeniesienie miejsca zamieszkania do Polski.

Mając na uwadze, że od stycznia 2019 r. do 17 sierpnia 2022 r. Ukraina traktowała Panią jako rezydenta podatkowego, ustalając jej miejsce zamieszkania dla celów podatkowych należy się odnieść do przepisów Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Ukrainy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, sporządzonej w Kijowie dnia 12 stycznia 1993 r.

Zgodnie z art. 4 ww. umowy:

1.W rozumieniu niniejszej konwencji określenie "osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie" oznacza każdą osobę, która zgodnie z prawem tego Państwa podlega tam opodatkowaniu z uwagi na miejsce zamieszkania, jej miejsce stałego pobytu, siedzibę zarządu albo inne kryterium o podobnym charakterze. Jednakże określenie to nie obejmuje osoby, która podlega opodatkowaniu w Umawiającym się Państwie z tytułu dochodu uzyskiwanego tylko w tym Państwie lub z tytułu majątku znajdującego się w danym Państwie.

2.Jeżeli stosownie do postanowień ustępu 1 tego artykułu osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, to jej status będzie określony według następujących zasad:

a)osobę uważa się za mającą miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, w którym ma ona stałe miejsce zamieszkania; jeżeli ma ona stałe miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania w tym Państwie, z którym ma ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze (ośrodek jej interesów życiowych);

b)jeżeli nie można ustalić, w którym Umawiającym się Państwie osoba ma ośrodek interesów życiowych, albo jeżeli nie posiada ona stałego miejsca zamieszkania w żadnym z Umawiających się Państw, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, w którym zwykle przebywa;

c)jeżeli przebywa ona zazwyczaj w obydwu Państwach lub nie przebywa zazwyczaj w żadnym z nich, to będzie ona uważana za mającą miejsce zamieszkania w tym Państwie, którego jest obywatelem;

d)jeżeli jest ona obywatelem obu Państw lub nie jest obywatelem żadnego z nich, właściwe władze Umawiających się Państw rozstrzygną zagadnienie w drodze wzajemnego porozumienia.

Według Komentarza do Modelowej Konwencji OECD posiadanie stałego ogniska domowego oznacza, że osoba fizyczna urządziła je i zastrzegła dla swojego trwałego użytkowania, w przeciwieństwie do przebywania w konkretnym miejscu, ale w takich warunkach, z których wynika, że dany pobyt jest zamierzony na krótki czas. Zgodnie z Komentarzem, istotnym czynnikiem jest trwałość zamieszkania, dbałość o ognisko domowe, co należy rozumieć, że osoba zainteresowana czyni wszystko, co jest niezbędne, aby mieć to mieszkanie do własnej dyspozycji w każdym czasie, w sposób ciągły, a nie od czasu do czasu, na pobyt, który z różnych względów może mieć charakter krótkotrwały. Jeżeli osoba fizyczna posiada ognisko domowe w obu Umawiających się państwach, wówczas pierwszeństwo ma państwo, z którym osobiste i ekonomiczne powiązania danej osoby są ściślejsze. Przez takie powiązania, Komentarz nakazuje rozumieć ośrodek interesów życiowych, przy ustalaniu, którego należy wziąć pod uwagę stosunki rodzinne i towarzyskie, zatrudnienie, działalność polityczną, kulturalną i wszelką inną, miejsce działalności gospodarczej i miejsce, z którego zarządza swoim mieniem. Wszystkie te okoliczności należy rozważyć w całości, uwzględniając indywidualne postępowanie danej osoby. Jeśli miejsca zamieszkania nie można ustalić na podstawie tego kryterium, należy ustalić je biorąc pod uwagę przede wszystkim miejsce, w którym osoba fizyczna zwykle przebywa, a następnie obywatelstwo danej osoby.

Ponadto, jeżeli osoba, mająca ognisko domowe w jednym państwie, utworzyła ognisko domowe w drugim państwie z zachowaniem w całej pełni pierwszego ogniska, to fakt, że pierwsze z nich zostało zachowane w środowisku, w którym osoba ta zawsze mieszkała, pracowała i w którym znajduje się jej rodzina i mienie, może w połączeniu z innymi elementami wskazywać, że osoba ta zachowała ośrodek swych życiowych interesów w pierwszym państwie. Tekst Modelowej Konwencji stanowiącej wzór umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania zawieranych przez Polskę, jak i brzmienie Komentarza do niej zostały wypracowane w drodze konsensusu przez wszystkie państwa członkowskie OECD, które zobowiązały się tym samym do stosowania zawartych w nich postanowień.

Modelowa Konwencja, jak i Komentarz do niej, nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa, natomiast stanowią wskazówkę, jak należy interpretować zapisy umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania.

Mając na uwadze przedstawione powyżej normy kolizyjne wynikające z art. 4 ust. 2 umowy polsko-ukraińskiej oraz przedstawione okoliczności - w szczególności fakt posiadania na Ukrainie stałego ogniska domowego do 17 sierpnia 2022 r., jak również fakt posiadania na Ukrainie do ww. czasu centrum interesów osobistych i istotnych związków gospodarczych w postaci części nieruchomości, pracy, rodzinny, oszczędności - zasadnym jest uznanie, że przeniosła Pani miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej z momentem podjęcia decyzji o stałym pobycie w Polsce w związku z zawarciem umowy o pracę na czas nieokreślony, tj. w 17 sierpnia 2022 r.

Biorąc powyższe pod uwagę, Pani zdaniem na gruncie opisanego stanu faktycznego przysługuje Pani prawo do skorzystania z tzw. „ulgi na powrót”, o której mowa w art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.) wolne od podatku dochodowego są:

Na podstawie art. 21 ust. 39 ww. ustawy:

Stosownie do art. 21 ust. 43 powołanej ustawy:

W myśl natomiast art. 21 ust. 44 cytowanej ustawy:

Ww. przepisy zostały wprowadzone z dniem 1 stycznia 2022 r. przez art. 1 pkt 13 lit. a) tiret 13 ustawy z dnia 29 października 2021 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2021 r. poz. 2105).

Ponadto, z art. 53 ww. ustawy zmieniającej wynika, że:

Zwolnienie przedmiotowe, o którym mowa w ww. art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych polega na zwolnieniu od podatku dochodowego niektórych przychodów osiągniętych w czterech kolejno po sobie następujących latach podatkowych przez podatników, którzy w wyniku przeniesienia miejsca zamieszkania na terytorium Polski po dniu 31 grudnia 2021 r. podlegają w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

Jak wynika z art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

W świetle art. 4a ww. ustawy:

W celu skorzystania z ww. preferencji podatkowej, tj. tzw. „ulgi na powrót” spełnione muszą być jednak wszystkie dodatkowe warunki wskazane w art. 21 ust. 39, 43 i 44 ustawy.

Aby zapewnić sobie możliwość skorzystania z omawianej preferencji podatkowej, należy zarówno przez trzy lata kalendarzowe poprzedzające bezpośrednio rok, w którym zmieniono miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, oraz w okresie od początku roku, w którym zmieniono miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, do dnia poprzedzającego ten dzień, nie posiadać miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i co istotne w wyniku przeniesienia miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, należy mieć nieograniczony obowiązek podatkowy na terytorium RP.

W opisie stanu faktycznego wskazała Pani, że Pani centrum życiowych interesów (osobistych i gospodarczych) w latach 2019-2021 pozostało w Ukrainie. Do 2022 r. pozostawała Pani rezydentem podatkowym Ukrainy. Rezydencja podatkowa została zmieniona dopiero jak podjęła Pani decyzję o zmianie zamieszkania na Polskę.

W latach 2019-2021 miała Pani miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w Ukrainie zgodnie z prawem tego kraju. W tym czasie nie posiadała Pani miejsca zamieszkania dla celów podatkowych w Polsce. W ww. okresie przebywała Pani w Polsce jedynie w celu świadczenia pracy.

17 sierpnia 2022 r. przeniosła Pani centrum interesów osobistych i gospodarczych do Polski. W wyniku przeniesienia miejsca zamieszkania na terytorium Polski podlega Pani nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce.

Zatem, warunek wskazany w art. 21 ust. 43 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych został spełniony.

Następny warunek określa art. 21 ust. 43 pkt 2 lit. a) ww. ustawy.

W okresie trzech lat kalendarzowych poprzedzających rok 2022 oraz w okresie od początku 2022 roku do dnia poprzedzającego dzień, w którym zmieniła Pani miejsce swojego zamieszkania na Polskę, nie miała Pani miejsca zamieszkania na terytorium Polski. Zatem, spełniła Pani również wymagania wskazane w art. 21 ust. 43 pkt 2 lit. a) i b) ww. ustawy.

Jednym z warunków, wymienionych w art. 21 ust. 43 pkt 3 lit. a) jest posiadanie przez podatnika Karty Polaka.

Wskazała Pani, że na moment powrotu posiadała Pani ważną Kartę Polaka.

Zatem spełniła Pani warunek wskazany w art. 21 ust. 43 pkt 3 lit. a) ww. ustawy, albowiem przeniesienie miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nastąpiło w związku z posiadaniem przez Pana Karty Polaka.

Kolejnym istotnym kryterium umożliwiającym zastosowanie „ulgi na powrót” jest stosownie do art. 21 ust. 43 pkt 4 ustawy, posiadanie certyfikatu rezydencji lub innych dowodów dokumentujących miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w okresie niezbędnym do ustalenia prawa do tego zwolnienia.

Zgodnie z art. 5a pkt 21 ww. ustawy:

Z treści ww. regulacji wynika, że dokumentowanie miejsca zamieszkania dla celów podatkowych w okresie niezbędnym do ustalenia prawa do „ulgi na powrót” może alternatywnie nastąpić posiadanym przez podatnika certyfikatem rezydencji lub innym dowodem. Wystarczy zatem, że podatnik posiada inne dokumenty, które potwierdzą jego miejsce zamieszkania w innym państwie, niemniej muszą być to dokumenty potwierdzające miejsce zamieszkania dla celów podatkowych. Takimi dokumentami mogą być np. umowa o pracę, albo umowa najmu mieszkania za granicą, albo zaświadczenie od byłego pracodawcy.

Choć przepisy podatkowe nie wymieniają w tym zakresie żadnego katalogu, to należy pamiętać, że zgodnie z art. 180 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.):

Powyższe oznacza, że innymi dowodami wskazującymi na miejsce zamieszkania poza Polską mogą być m.in. umowa o pracę, historia zatrudnienia, zagraniczne zeznania podatkowe, zagraniczna umowa najmu nieruchomości, paski wynagrodzeń, wyciągi bankowe czy też zagraniczne zaświadczenie od pracodawcy. Można w tym zakresie przedstawić również inne dowody.

Z przedstawionego przez Panią opisu stanu faktycznego wynika, że posiada Pani inne dokumenty potwierdzające, że Pani miejsce zamieszkania dla celów podatkowych przed przyjazdem do Polski znajdowało się na Ukrainie. Spełniła Pani zatem warunek wskazany w art. 21 ust. 43 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jednocześnie, w sposób oczywisty spełniła Pani również obwarowanie wynikające z art. 21 ust. 43 pkt 5 cyt. ustawy podatkowej, jako że nie korzystała Pani wcześniej w całości lub w części z ulgi na powrót.

Zatem przysługuje Pani prawo do skorzystania w latach podatkowych 2022-2025 z ulgi, o której mowa w art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przechodząc do kwestii korekty zeznania podatkowego za lata 2022-2023 wyjaśniam, że stosownie do art. 81 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.):

W tym miejscu należy również zwrócić uwagę na przepis art. 3 pkt 5 ww. ustawy, który stanowi, że:

Stosownie do art. 81 § 2 ww. ustawy:

Korekta deklaracji ma na celu poprawienie błędu, który został popełniony przy poprzednim jej sporządzeniu i może dotyczyć każdej jej pozycji - o ile odrębne przepisy nie stanowią inaczej. Skorygowanie deklaracji polega więc na ponownym - poprawnym już - wypełnieniu jej formularza z zaznaczeniem, że w tym przypadku mamy do czynienia z korektą uprzednio złożonej deklaracji. Podatnik może skutecznie skorygować wysokość zobowiązania podatkowego, o ile zobowiązanie to nie uległo przedawnieniu. Okres przedawnienia wynosi pięć lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku, podatnik ma zatem prawo skorygować deklaracje za okres pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku (art. 70 § 1 Ordynacji podatkowej).

Okoliczności skutkujące przerwaniem lub zawieszeniem biegu przedawnienia wymienione zostały w art. 70 i art. 70a ww. ustawy.

Jak już wyżej wskazałem, przysługuje Pani prawo do skorzystania z ulgi na powrót za lata 2022 – 2025. Zatem może Pani złożyć korektę zeznania podatkowego za 2022 r. i 2023 r. i uwzględnić ww. ulgę.

Pani stanowisko jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Przedmiotem interpretacji nie jest ustalenie obowiązku podatkowego i miejsce zamieszkania. Powyższe informacje zostały przyjęte jako element stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…), ul. (…), (…).

Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”.  Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA).

Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).