Obowiązek płatnika i obowiązek informacyjny przy wypłacanych wynagrodzeniach Gminnej Komisji Rozwiązywania Problemów Alkoholowych.

Interpretacja indywidualna

  – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

2 sierpnia 2024 r. wpłynął Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy opodatkowania wynagrodzeń członków Gminnej Komisji Rozwiązywania Problemów Alkoholowych. Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 10 września 2024 r. (wpływ).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Przy X w A funkcjonuje Gminna Komisja ds. Rozwiązywania Problemów Alkoholowych. Z członkami Komisji nie zawarto żadnych umów cywilnoprawnych, ponieważ podstawą ich działania jest:

-art. 4¹ ustawy z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi,

-uchwała rady gminy (w ramach gminnego programu profilaktyki rozwiązywania problemów alkoholowych),

-zarządzenie Burmistrza Miasta i Gminy Q z (...) r.

Członkowie Komisji to osoby zatrudnione na podstawie umowy o pracę w innych jednostkach gminy, w X w A oraz osoby przebywające na emeryturze.

Na podstawie uchwały Rady Miejskiej z (...) r. członkowie Komisji otrzymują wynagrodzenie za udział w posiedzeniu Komisji w wysokości 10% najniższego wynagrodzenia zasadniczego. Wobec powyższego, do miesiąca lipca członkom Komisji za udział w posiedzeniach Komisji przysługuje dieta w wysokości 330 zł, od lipca 400 zł. Wnioskodawca nadmienia, iż ilość posiedzeń Komisji w danym miesiącu nie jest ustalona i wynika z bieżących potrzeb związanych z indywidualnymi przypadkami, w których jest niezbędne spotkanie Komisji, w celu załatwiania spraw na bieżąco, więc bywa tak, iż jest kilka posiedzeń Komisji w danym miesiącu i każda płatna 330 zł bądź 400 zł dla każdego członka.

Pytania

Czy wynagrodzenie naliczane i wypłacane członkom Gminnej Komisji Rozwiązywania Problemów Alkoholowych należy zaliczyć do:

1.przychodów z działalności wykonywanej osobiście – art. 13 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i w związku z tym należy zastosować koszty uzyskania przychodu w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 pkt 4 ustawy? Czy w związku z powyższym na płatniku ciąży obowiązek przesłania członkowi Komisji oraz właściwemu urzędowi skarbowemu informacji o dochodach oraz o pobranych zaliczkach na podatek dochodowy w danym roku podatkowym (PIT-11) w terminie do 31 stycznia do US oraz do końca lutego dla członka Komisji z wykazanym w tejże informacji analizowanym przychodem?

2.czy zgodnie z art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku od osób fizycznych, podatek dochodowy w formie ryczałtu w wysokości 12% przychodu (niepomniejszonego o koszty uzyskania przychodów) bez sporządzania PIT-11?

Państwa stanowisko w sprawie

Państwa zdaniem, wynagrodzenia te w związku z brakiem umowy cywilnoprawnej należy zaliczyć do przychodów z działalności wykonywanej osobiście zgodnie z art. 13 pkt 6 ustawy o podatku od osób fizycznych, z zastosowaniem 20% kosztów uzyskania przychodów zgodnie art. 22 ust. 9 pkt 4 ustawy. W związku z powyższym na płatniku ciąży obowiązek przesłania członkowi komisji oraz właściwemu urzędowi skarbowemu informacji o dochodach oraz o pobranych zaliczkach na podatek dochodowy w danym roku podatkowym (PIT-11) w terminie do 31 stycznia do US oraz do końca lutego dla członka komisji z wykazanym w tejże informacji analizowanym przychodem.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21. 52. 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Na podstawcie art. 13 pkt 6 ww. ustawy, za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody osób, którym organ władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, sąd lub prokurator, na podstawie właściwych przepisów, zlecił wykonanie określonych czynności, a zwłaszcza przychody biegłych w postępowaniu sądowym, dochodzeniowym i administracyjnym oraz płatników, z zastrzeżeniem art. 14 ust. 2 pkt 10, i inkasentów należności publicznoprawnych, a także przychody z tytułu udziału w komisjach powoływanych przez organy władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 9.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Burmistrz Miasta i Gminy w ramach zadań własnych Gminy powołał Gminną Komisję Rozwiązywania Problemów Alkoholowych. Członkowie Komisji otrzymują wynagrodzenie za udział w posiedzeniu komisji, na podstawcie uchwały Rady Miejskiej z (…) r. Z członkami Komisji nie zawarto żadnych umów cywilnoprawnych.

Zadania własne gminy określone zostały w art. 7 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym. Zaliczyć do nich można m.in. sprawy ochrony zdrowia. Natomiast, zgodnie z art. 4¹ ust. 1 ustawy z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi, prowadzenie działań związanych z profilaktyką i rozwiązywaniem problemów alkoholowych oraz integracji społecznej osób uzależnionych od alkoholu należy do zadań własnych gmin.

W ramach realizacji powyższych zadań, na podstawie art. 4¹ ust. 3 ww. ustawy, wójtowie (burmistrzowie, prezydenci miast) powołują gminne komisje rozwiązywania problemów alkoholowych, w szczególności inicjujące działania w zakresie określonym w ust. 1 oraz podejmujące czynności zmierzające do orzeczenia o zastosowaniu wobec osoby uzależnionej od alkoholu obowiązku poddania się leczeniu w zakładzie lecznictwa odwykowego.

Zgodnie z art. 4¹ ust. 4 ww. ustawy, w skład gminnych komisji rozwiązywania problemów alkoholowych wchodzą osoby przeszkolone w zakresie profilaktyki i rozwiązywania problemów alkoholowych.

W myśl art. 4¹ ust. 5 ww. ustawy, zasady wynagradzania członków gminnych komisji rozwiązywania problemów alkoholowych określa rada gminy w gminnych programach rozwiązywania problemów alkoholowych.

Zatem, udział w posiedzeniach Komisji Rozwiązywania Problemów Alkoholowych jest wykonywaniem obowiązków nałożonych przez gminę w związku z realizacją jej zadań własnych, a kwoty otrzymywane przez członków Komisji stanowią wynagrodzenie za udział w jej pracach.

W związku z powyższym, stwierdzić należy, że wynagrodzenie otrzymywane przez członków Komisji Rozwiązywania Problemów Alkoholowych za udział w posiedzeniu Komisji, należy zakwalifikować do przychodów z działalności wykonywanej osobiście z tytułu udziału w komisjach powoływanych przez organy władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, o których mowa w art. 13 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przechodząc do obowiązków płatnika, należy wskazać, że zgodnie art. 41 ust. 1 ustawy podatkowej, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Stosownie do treści art. 22 ust. 9 pkt 4 ww. ustawy, koszty uzyskania przychodów z tytułów określonych w art. 13 pkt 2, 4, 6 i 8 określa się w wysokości 20% uzyskanego przychodu, z tym że koszty te oblicza się od przychodu pomniejszonego o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, których podstawę wymiaru stanowi ten przychód. Ponadto płatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani pobierać zryczałtowany podatek dochodowy od dokonywanych wypłat (świadczeń) lub stawianych do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości pieniężnych z tytułów określonych w art. 29, art. 30 ust. 1 pkt 2, 4-5a, 13-16 oraz art. 30a ust. 1 pkt 1-11 oraz 11b-12, z zastrzeżeniem ust. 4d, 5, 10, 12 i 21 (art. 41 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Stosownie do art. 42 ust. 1 ww. ustawy, płatnicy, o których mowa w art. 41, przekazują kwoty pobranych zaliczek na podatek oraz kwoty zryczałtowanego podatku w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki (podatek) – na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności gdy płatnik nie posiada siedziby. Jednakże w przypadku gdy podatek został pobrany zgodnie z art. 30a ust. 2a, płatnicy, o których mowa w art. 41 ust. 10, przekazują kwotę tego podatku na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania.

Jednocześnie, płatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani przesłać podatnikom, o których mowa w art. 3 ust. 1, oraz urzędom skarbowym przy pomocy których naczelnicy urzędów skarbowych właściwi według miejsca zamieszkania podatnika wykonują swoje zadania – imienne informacje o wysokości dochodu, o którym mowa w art. 41 ust. 1, sporządzone według ustalonego wzoru (art. 42 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy).

Jak wynika z art. 42g ust. 1 cyt. ustawy, płatnicy oraz podmioty, o których mowa w art. 42a, przesyłają roczne obliczenie podatku, o którym mowa w art. 34 ust. 7, oraz informacje, o których mowa w art. 34 ust. 8, art. 35 ust. 10, art. 39 ust. 1 i 3, art. 42 ust. 2 pkt 1, art. 42a ust. 1 oraz art. 42e ust. 6:

1)urzędowi skarbowemu – w terminie do końca stycznia roku następującego po roku podatkowym;

2)podatnikowi – w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym.

Natomiast w art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawodawca ukonstytuował odmienne zasady opodatkowania dla przychodów z działalności wykonywanej osobiście spełniających określone w nim warunki. Zgodnie z tym przepisem, od dochodów (przychodów) z tytułu, o którym mowa w art. 13 pkt 2 i 5-9, jeżeli kwota należności określona w umowie zawartej z osobą niebędącą pracownikiem płatnika nie przekracza 200 zł, pobiera się zryczałtowany podatek dochodowy w wysokości 17% przychodu.

Zryczałtowany podatek, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, 4-4b, 5a oraz 13-16, pobiera się bez pomniejszania przychodu o koszty uzyskania (art. 30 ust. 3 ww. ustawy).

Dochodów (przychodów), o których mowa w ust. 1, nie łączy się z dochodami opodatkowanymi na zasadach określonych w art. 27 (art. 30 ust. 8 cyt. ustawy).

Analiza normy wyrażonej w powołanym przepisie art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy wskazuje, że opodatkowanie zryczałtowanym podatkiem dochodowym ma miejsce, gdy:

–przychody są osiągane z tytułów określonych w art. 13 pkt 2 lub 5-9,

–suma należności określona w umowie zawartej ze świadczeniobiorcą nie przekracza kwoty 200 zł,

–umowa jest zawarta z osobą niebędącą pracownikiem płatnika.

Uregulowania zawarte w art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych będą mieć zatem zastosowanie wyłącznie w sytuacji, gdy zostaną spełnione łącznie wszystkie przesłanki przewidziane w tym przepisie.

Mając zatem na uwadze, że Komisja Rozwiązywania Problemów Alkoholowych jest powoływana zarządzeniem Burmistrza, a z jej członkami nie zawarto umów cywilnoprawnych, natomiast wynagrodzenie – wypłacane im co miesiąc po odbytym posiedzeniu Komisji – wynika z programu przyjętego uchwałą Rady Gminy, uznać należy, że w sytuacji przedstawionej we wniosku nie znajduje zastosowania wskazany powyżej art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, lecz art. 41 ust. 1 tej ustawy.

Podsumowując, Państwa stanowisko jest takie, że: wynagrodzenia otrzymywane przez członków Gminnej Komisji Rozwiązywania Problemów Alkoholowych stanowią dla tych osób przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 13 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, do których mają zastosowanie koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 pkt 4 powołanej ustawy.

Płatnik dokonując ich wypłaty zobowiązany jest do obliczenia, pobrania i odprowadzenia zaliczki na podatek dochodowy na podstawie art. 41 ust. 1 w zw. art. 42 ust. 1 ww. ustawy oraz do przesłania informacji o przychodach z innych źródeł oraz o dochodach i pobranych zaliczkach na podatek dochodowy w danym roku podatkowym (PIT-11), w terminie do 31 stycznia właściwemu urzędowi skarbowemu oraz do końca lutego dla członka Komisji, z wykazanym w tejże informacji analizowanym przychodem.

Do wynagrodzeń członków Komisji nie ma zastosowania opodatkowanie ryczałtowe, określone w art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (tak, np. w interpretacjach indywidualnych Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 1 kwietnia 2022 r. znak 0114-KDIP3-2.4011.149.2022.1.MT, z 20 maja 2021 r. znak 0112-KDIL2-1.4011.270.2021.1.KF).

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku, jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.):

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jednym ze źródeł przychodów jest działalność wykonywana osobiście.

W myśl art. 13 pkt 6 powołanej ustawy:

Za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody osób, którym organ władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, sąd lub prokurator, na podstawie właściwych przepisów, zlecił wykonanie określonych czynności, a zwłaszcza przychody biegłych w postępowaniu sądowym, dochodzeniowym i administracyjnym oraz płatników, z zastrzeżeniem art. 14 ust. 2 pkt 10, i inkasentów należności publicznoprawnych, a także przychody z tytułu udziału w komisjach powoływanych przez organy władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 9.

Z treści art. 7 pkt 5 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 609) wynika, że:

Zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy. W szczególności zadania własne obejmują sprawy ochrony zdrowia.

Natomiast według art. 4¹ ust. 1 ustawy z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2151 ze zm.):

Prowadzenie działań związanych z profilaktyką i rozwiązywaniem problemów alkoholowych oraz integracji społecznej osób uzależnionych od alkoholu należy do zadań własnych gmin. W szczególności zadania te obejmują:

1)zwiększanie dostępności pomocy terapeutycznej i rehabilitacyjnej dla osób uzależnionych od alkoholu;

2)udzielanie rodzinom, w których występują problemy alkoholowe, pomocy psychospołecznej i prawnej, a w szczególności ochrony przed przemocą domową;

3)prowadzenie profilaktycznej działalności informacyjnej i edukacyjnej oraz działalności szkoleniowej w zakresie Y, przeciwdziałania narkomanii oraz uzależnieniom behawioralnym, w szczególności dla dzieci i młodzieży, w tym prowadzenie pozalekcyjnych zajęć sportowych, a także działań na rzecz dożywiania dzieci uczestniczących w pozalekcyjnych programach opiekuńczo-wychowawczych i socjoterapeutycznych;

4)(uchylony)

5)wspomaganie działalności instytucji, stowarzyszeń i osób fizycznych, służącej rozwiązywaniu problemów alkoholowych;

6)podejmowanie interwencji w związku z naruszeniem przepisów określonych w art. 13¹ i 15 ustawy oraz występowanie przed sądem w charakterze oskarżyciela publicznego;

7)wspieranie zatrudnienia socjalnego przez organizowanie i finansowanie centrów integracji społecznej i klubów integracji społecznej.

W ramach realizacji powyższych zadań, na gruncie art. 4¹ ust. 3 cytowanej ustawy:

Wójtowie (burmistrzowie, prezydenci miast) powołują gminne komisje Y, w szczególności inicjujące działania w zakresie określonym w ust. 1 oraz podejmujące czynności zmierzające do orzeczenia o zastosowaniu wobec osoby uzależnionej od alkoholu obowiązku poddania się leczeniu w zakładzie lecznictwa odwykowego.

Jak wskazuje art. 4¹ ust. 4 przywołanej ustawy:

W skład gminnych komisji rozwiązywania problemów alkoholowych wchodzą osoby przeszkolone w zakresie profilaktyki i Y.

Z art. 4¹ ust. 5 powołanej ustawy wynika, że:

Zasady wynagradzania członków gminnych komisji rozwiązywania problemów alkoholowych określa rada gminy w gminnych programach rozwiązywania problemów alkoholowych.

Z powyższych uregulowań wynika, że udział w posiedzeniach Komisji Rozwiązywania Problemów Alkoholowych jest wykonywaniem obowiązków nałożonych przez Gminę w związku z realizacją jej zadań własnych, a kwoty otrzymywane przez członków Komisji stanowią wynagrodzenie za udział w jej pracach.

W świetle wcześniejszych rozważań, stwierdzić należy, że wynagrodzenie otrzymywane przez członków Komisji Rozwiązywania Problemów Alkoholowych za udział w jej posiedzeniu, należy zakwalifikować do przychodów z działalności wykonywanej osobiście z tytułu udziału w komisjach powoływanych przez organy władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, o których mowa w art. 13 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Omawiając obowiązki płatnika, wskazać należy na art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, na mocy którego:

Osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Stosownie do art. 22 ust. 9 pkt 4 wskazanej ustawy:

Koszty uzyskania niektórych przychodów określa się z tytułów określonych w art. 13 pkt 2, 4-6 i 8 – w wysokości 20% uzyskanego przychodu, z tym że koszty te oblicza się od przychodu pomniejszonego o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, których podstawę wymiaru stanowi ten przychód.

Wedle art. 41 ust. 4 cytowanej ustawy:

Płatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani pobierać zryczałtowany podatek dochodowy od dokonywanych wypłat (świadczeń) lub stawianych do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości pieniężnych z tytułów określonych w art. 29, art. 30 ust. 1 pkt 2, 4-5a, 13-17 oraz art. 30a ust. 1 pkt 1-11 oraz 11b-13, z zastrzeżeniem ust. 4d, 5, 10, 12 i 21.

Z art. 42 ust. 1 omawianej ustawy wynika, że:

Płatnicy, o których mowa w art. 41, przekazują kwoty pobranych zaliczek na podatek oraz kwoty zryczałtowanego podatku w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki (podatek) – na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. Jednakże w przypadku gdy podatek został pobrany zgodnie z art. 30a ust. 2a, płatnicy, o których mowa w art. 41 ust. 10, przekazują kwotę tego podatku na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania.

Na gruncie art. 42 ust. 2 przytoczonej ustawy:

Płatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani przesłać podatnikom, o których mowa:

1)w art. 3 ust. 1, oraz urzędom skarbowym przy pomocy których naczelnicy urzędów skarbowych właściwi według miejsca zamieszkania podatnika wykonują swoje zadania – imienne informacje o wysokości dochodu, o którym mowa w art. 41 ust. 1, sporządzone według ustalonego wzoru;

2)w art. 3 ust. 2a, oraz urzędom skarbowym, przy pomocy których naczelnicy urzędów skarbowych właściwi w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonują swoje zadania, w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym – imienne informacje sporządzone według ustalonego wzoru, również gdy płatnik w roku podatkowym sporządzał i przekazywał informacje w trybie przewidzianym w ust. 4.

Art. 42g ust. 1 wskazanej ustawy stanowi, że:

Płatnicy oraz podmioty, o których mowa w art. 42a, przesyłają roczne obliczenie podatku, o którym mowa w art. 34 ust. 7, oraz informacje, o których mowa w art. 34 ust. 8, art. 35 ust. 6, art. 39 ust. 1 i 3, art. 42 ust. 2 pkt 1, art. 42a ust. 1 oraz art. 42e ust. 6:

1)urzędowi skarbowemu – w terminie do końca stycznia roku następującego po roku podatkowym;

2)podatnikowi – w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym.

Zgodnie z art. 30 ust. 1 pkt 5a powołanej ustawy:

Od dochodów (przychodów) pobiera się zryczałtowany podatek dochodowy z tytułu, o którym mowa w art. 13 pkt 2 i 5-9, jeżeli kwota należności określona w umowie zawartej z osobą niebędącą pracownikiem płatnika nie przekracza 200 zł – w wysokości 12% przychodu.

W myśl art. 30 ust. 3 cytowanej ustawy:

Zryczałtowany podatek, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, 4-4b, 5a oraz 13-17, pobiera się bez pomniejszania przychodu o koszty uzyskania.

Ustawodawca zawarł w art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych odmienne zasady opodatkowania przychodów z działalności wykonywanej osobiście, spełniających określone warunki. Zgodnie z tym przepisem od dochodów (przychodów) pobiera się zryczałtowany podatek dochodowy z tytułu, o którym mowa w art. 13 pkt 2 i 5-9, jeżeli kwota należności określona w umowie zawartej z osobą niebędącą pracownikiem płatnika nie przekracza 200 zł – w wysokości 12% przychodu.

Przy czym uregulowania zawarte w art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych mają zastosowanie wówczas, gdy łącznie zostaną spełnione warunki przewidziane w tym przepisie.

Z treści opisanego stanu faktycznego wynika, że członkom Gminnej Komisji Rozwiązywania Problemów Alkoholowych za udział w posiedzeniu Komisji, przysługuje dieta w wysokości 10% najniższego wynagrodzenia zasadniczego, wynosząca obecnie 330 zł. Liczba posiedzeń może być różna w danym miesiącu.

Powyższe pozwala uznać, że w Państwa sytuacji nie znajduje zastosowania art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, lecz art. 41 ust. 1 tej ustawy.

Tym samym, dokonując wypłaty diet członkom Komisji, są Państwo obowiązani jako płatnik naliczać i pobierać zaliczki na podatek dochodowy stosując do dokonanego świadczenia, pomniejszenia o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 pkt 4 komentowanej ustawy i potrącone w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b tej ustawy oraz najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1 omawianej ustawy.

Ponadto, w ramach obowiązku informacyjnego wyrażonego w art. 42 ust. 2 oraz art. 42g ust. 1 cytowanej ustawy, obowiązani są Państwo w sporządzonych informacjach PIT-11 wykazać wysokość diet uzyskanych przez członków Komisji. Ciąży na Państwu obowiązek wystawienia i przesłania tych imiennych informacji do właściwych urzędów skarbowych w terminie do końca stycznia roku następującego po roku podatkowym, w którym nastąpiły wypłaty ww. dochodów. Tę samą roczną informację mają Państwo obowiązek wystawić odbiorcom ww. świadczeń w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym, w którym nastąpiła ich wypłata.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

W odniesieniu zaś do przywołanych przez Państwa interpretacji wskazać należy, że wydane zostały one w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa.