Obowiązki płatnika - przyznanie granatów.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

2 lipca 2024 r. wpłynął Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy obowiązków płatnika. Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem, które wpłynęło 29 sierpnia 2024 r.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca jest fundacją, której celem jest między innymi działalność (…) w obszarze (…)  oraz (…) i (…) . Realizując te cele Wnioskodawca zamierza zorganizować program, w ramach którego zamierza przydzielać osobom fizycznym, nieprowadzącym działalności gospodarczej, granty (dotacje) będące pomocą w formie bezzwrotnego wsparcia finansowego przeznaczonego na pokrycie wydatków związanych z przygotowaniem i próbą wdrożenia prototypu (projektu) (…).

Prototypami tymi mogą być zarówno koncepcje wydarzeń, zajęć edukacyjnych, rekreacyjnych, sportowych, jak i konkretne wynalazki, produkty, publikacje i projekty (otwarty katalog przedsięwzięć, zależny od inwencji twórczej osób ubiegających się o grant).

Wnioskodawca wymagać będzie, aby prototyp miał na celu osiągnięcie określonej (...). W zakresie, w jakim prototyp nie będzie wynalazkiem, będzie on stanowił przejaw:

1)działalności twórczej w zakresie architektury, architektury wnętrz, architektury krajobrazu, inżynierii budowlanej, urbanistyki, literatury, sztuk plastycznych, wzornictwa przemysłowego, muzyki, fotografiki, twórczości audialnej i audiowizualnej, programów komputerowych, gier komputerowych, teatru, kostiumografii, scenografii, reżyserii, choreografii, lutnictwa artystycznego, sztuki ludowej oraz dziennikarstwa;

2)działalności artystycznej w dziedzinie sztuki aktorskiej, estradowej, tanecznej i cyrkowej oraz w dziedzinie dyrygentury, wokalistyki i instrumentalistyki;

3)produkcji audialnej i audiowizualnej;

4)działalności publicystycznej;

5)działalności muzealniczej w dziedzinie wystawienniczej, naukowej, popularyzatorskiej, edukacyjnej oraz wydawniczej;

6)działalności konserwatorskiej;

7)prawa zależnego, o którym mowa w art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1062 oraz z 2022 r. poz. 655), do opracowania cudzego utworu w postaci tłumaczenia;

8)działalności badawczo-rozwojowej, naukowej, naukowo-dydaktycznej, badawczej, badawczo-dydaktycznej oraz prowadzonej w uczelni działalności dydaktycznej.

Środki finansowe na prowadzenie tego programu pochodzić będą z działalności gospodarczej Wnioskodawcy, w tym między z innymi z udzielonych zamówień publicznych, oraz pozyskiwanych darowizn od osób prawnych i osób fizycznych.

Przystąpienie do programu będzie miało charakter otwarty i odbywać się będzie na zasadzie konkursu organizowanego corocznie. Warunki konkursu określone zostaną w regulaminie, który przewidywać będzie m.in. składanie wniosku konkursowego z określonym przedmiotem prototypowania innowacji społecznej i rodzajami kosztów (wydatków), które mają być poniesione z przyznanego grantu.

Z osobami zakwalifikowanymi na podstawie regulaminu (grantobiorcami) zawarte zostaną umowy przyznania grantu. Celem tych umów będzie wsparcie finansowe przygotowania prototypu innowacji społecznej przygotowanego grantobiorców.

Część przyznanej kwoty stanowić będzie wynagrodzenie za przeniesienie praw własności i praw autorskich majątkowych na rzecz Wnioskodawcy do wyników prototypowania produktu lub usług, projektu, dzieł, wszelkiej dokumentacji i opracowań określonych we wniosku konkursowym, jeśli powstaną dzięki finansowaniu z grantu. To samo dotyczyć będzie prawa własności do wynalazku i praw do projektu wynalazczego, jeśli będzie on przedmiotem umowy. Pozostała część kwoty grantu pozostanie do wolnej dyspozycji grantobiorców, ze wskazaniem jej przeznaczenia na przygotowanie i podjęcie próby jego wdrożenia poprzez testowanie przygotowanego prototypu, po wcześniejszym uzgodnieniu formy testowania z Wnioskodawcą.

Wnioskodawca wymagać będzie, aby wydatki ponoszone były niezbędne dla realizacji prototypu i jego wdrożenia, racjonalne, efektywne, nie były przeznaczone na działalność gospodarczą grantobiorców oraz były zgodne z odrębnymi przepisami prawa powszechnie obowiązującego. Wnioskodawca będzie wymagał, aby wydatki poniesione na realizację prototypu były co najmniej równe kwocie wynagrodzenia za przeniesienie na jego rzecz wyżej wymienionych praw autorskich majątkowych lub prawa własności wynalazku. Wnioskodawca będzie wymagał udokumentowania poniesionych wydatków paragonami fiskalnymi lub potwierdzeniami przelewów bankowych (wydatki kwalifikowane). Niewydatkowane kwoty z przyznanego grantu pozostaną własnością grantobiorców, stanowiąc przysporzenie do majątku grantobiorców.

Umowy o przyznaniu grantu zawierać będą wyróżnienie, jaka część obejmować będzie wynagrodzenie za przeniesienie praw autorskich majątkowych do udokumentowanych utworów lub prawa własności wynalazku, a jaka część pozostałe wydatki lub kwoty niewydatkowane na ten cel (przez określenie „w pozostałej części”). Natomiast jeśli wyżej wymienione wydatki nie spełnią wymagań, o których mowa wyżej, podlegać one będą zwrotowi na rzecz Wnioskodawcy (wydatki niekwalifikowane).

Pytania

1.Czy Wnioskodawca będzie w wymienionej w opisanym zdarzeniu przyszłym sytuacji płatnikiem zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych w zakresie kwot przyznawanych grantobiorcom grantów?

2.Czy wydatki związane z przeniesieniem praw autorskich majątkowych lub przeniesieniem prawa własności wynalazku, poniesione przez grantobiorców, a sfinansowane z grantu, o którym mowa w zdarzeniu przyszłym, stanowić mogą koszt uzyskania przychodu, o których mowa w art. 22 ust. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Państwa stanowisko w sprawie

Ad 1.

W ocenie Wnioskodawcy, Wnioskodawca nie będzie płatnikiem zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych będących grantobiorcami.

Zgodnie z art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychód z praw majątkowych uważa się w szczególności przychody z praw autorskich i praw pokrewnych w rozumieniu odrębnych przepisów, praw do projektów wynalazczych, praw do topografii układów scalonych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również z odpłatnego zbycia tych praw.

Zgodnie z art. 22 ust. 9 pkt 1 i 3, 9a, 9b i 10 ww. ustawy koszty uzyskania przychodów grantobiorców określać się będzie – z tytułu zapłaty twórcy za przeniesienie prawa własności wynalazku albo z tytułu rozporządzania przez twórców prawami autorskimi – w wysokości 50% uzyskanego przychodu, z tym, że jeżeli podatnik udowodni, że koszty uzyskania przychodów były wyższe niż wynikające z zastosowania tej normy procentowej, koszty uzyskania przyjmuje się w wysokości kosztów faktycznie poniesionych.

Wnioskodawca w ramach grantu zamierza wypłacić grantobiorcom:

a)wynagrodzenie z tytułu przeniesienia praw autorskich majątkowych lub prawa do wynalazku,

b)dotację na sfinansowanie wydatków kwalifikowanych w celu urzeczywistnienia wyżej wymienionej czynności,

c)bezpłatne świadczenie na rzecz grantobiorców – w pozostałej części kwoty grantu.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 analizowanej ustawy, Wnioskodawca byłby płatnikiem zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych (w opisanym zdarzeniu przyszłym – grantobiorców), jeżeli wypłacając wynagrodzenie z tytułu przeniesienia praw autorskich majątkowych na jego rzecz lub prawa do wynalazku wynagrodzenie to przewyższałoby koszty uzyskania przychodu.

Tymczasem z przyznawanego grantu Wnioskodawca finansować będzie również te koszty, które podatnik – zgodnie z umową – będzie dokumentował i przedkładał Wnioskodawcy, i które będą wynosić co najmniej kwotę równą wynagrodzeniu. W związku z powyższym po stronie podatnika (grantobiorcy) nie wystąpi dochód, który miałby podlegać opodatkowaniu. W sytuacji, w której wydatki nie przekroczą umówionej kwoty wynagrodzenia, podlegać one będą zwrotowi, co oznaczać będzie, że i wtedy nie wystąpi dochód podlegający opodatkowaniu.

Tym samym Wnioskodawca nie będzie płatnikiem zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych – grantobiorców.

W odniesieniu do pozostałej kwoty grantu, nieprzeznaczanej na wynagrodzenie ani wydatki, o których mowa powyżej, będzie ono stanowić bezpłatne świadczenie na rzecz grantobiorców. Zgodnie z art. 888 § 1 ustawy Kodeks cywilny (k.c.), przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku. Tak będzie w opisanym zdarzeniu przyszłym: Wnioskodawca dokona w zakresie niewydatkowanych kwot bezpłatnego przysporzenia pieniężnego na rzecz grantobiorców.

Kwoty te stanowić będą pomoc finansową dla grantobiorców, związaną wprawdzie z ideą programu Wnioskodawcy i jego działalnością statutową, ale niestanowiącą wynagrodzenia, nagrody ani innego rodzaju gratyfikacji w zamian za wykonany prototyp innowacji społecznej czy też jej wykonywanie. Grantobiorcy będą mieli swobodę w wydatkowaniu tych środków, a wsparcie będą mogli wykorzystać – przykładowo – jako zachęta do dalszej działalności. Będą to być mogły też inne cele.

Środki z grantu (za wyjątkiem wynagrodzenia wyżej opisanego, o którym mowa w lit. a) pochodzić będą z własnego majątku Wnioskodawcy i powiększą nieekwiwalentnie majątek grantobiorców – będą stanowić zatem darowiznę. W zakresie części przeznaczonej na wydatki, o których mowa w lit. b), środki te będą stanowić część darowizny objętą poleceniem, lecz takim poleceniem, które nie ma na celu korzyści wyłącznie obdarowanych (grantobiorców), choć mają oni sfinansować z niej częściowo własne wydatki. Wydatki te mają jednak posłużyć do uzyskania przychodu w postaci wynagrodzenia za przeniesienie praw autorskich majątkowych lub prawa do wynalazku.

Umowy o przyznaniu grantu będą wyraźnie rozróżniały, jaka część grantu przeznaczana będzie na wynagrodzenie, o którym mowa w lit. a). Jeśli z umowy tej (lub innego stosownego dokumentu) wynikać będzie takie wyróżnienie, z zastrzeżeniem, że pozostała część dotyczy niechronionych prawem autorskim, to rozróżnienie połączone z udokumentowaniem utworów chronionych prawem autorskim oraz wypłaconych wynagrodzeń z tego tytułu da podstawę do zastosowania art. 22 ust. 9, 9a, 9b i 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (por. wyrok WSA w Poznaniu z 24 stycznia 2018 r. I SA/Po 831/17, LEX nr 2446370).

Opisane wyżej przychody (za wyjątkiem wspomnianego wynagrodzenia, o którym mowa w lit. a) powyżej) stanowić będą zatem przychody podlegające przepisom o podatku od spadków i darowizn, a nie przepisom o podatku dochodowym od osób fizycznych (art. 2 ust. 1 pkt 3 analizowanej ustawy).

Z powyższych względów w opisanym zdarzeniu przyszłym nie wystąpi sytuacja, w której Wnioskodawca będzie płatnikiem zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Ad 2.

W zakresie wydatków równych wynagrodzeniu za przeniesienie praw autorskich lub prawa własności do wynalazku lub je przewyższających, a co za tym idzie przewyższających normę procentową określoną w art. 22 ust. 9 pkt 1-4 i pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wszelkie wydatki grantobiorców udokumentowane przez nich w sposób (w sposób najbardziej prawdopodobny, racjonalny i efektywny) i faktycznie poniesione (w tym sfinansowane z udzielonego grantu), mogą stanowić koszt uzyskania przychodu, o którym mowa w art. 22 ust. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie bowiem z treścią tego przepisu, podatnik może udowodnić nabywcy praw autorskich lub prawa własności wynalazku, że koszty uzyskania przychodów były wyższe niż wynikające z zastosowania normy procentowej określonej w art. 22 ust. 9 pkt 1-4 i pkt 6 ww. ustawy. W takiej sytuacji koszty uzyskania przyjmuje się w wysokości kosztów faktycznie poniesionych (zdanie pierwsze art. 22 ust. 10 cytowanej ustawy).

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji

Zgodnie z art. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.), ustawa reguluje m.in. opodatkowanie podatkiem dochodowym dochodów osób fizycznych.

Przy czym należy mieć na uwadze art. 2 analizowanej ustawy zawierający wyłączenie stosowania regulacji w niej zawartych w stosunku do enumeratywnie wymienionych kategorii przychodów, w tym m.in. podlegających przepisom o podatku od spadków i darowizn.

Ustawa o podatku od spadków i darowizn nie zawiera pojęcia „darowizna”, dlatego w tym zakresie odwołać się należy do odpowiednich przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2024 r. poz. 1061 ze zm.).

Zgodnie z art. 888 § 1 Kodeksu cywilnego

Przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku.

Darowizna należy do czynności, których celem jest dokonanie aktu przysporzenia majątkowego bez ekwiwalentu w postaci świadczenia wzajemnego i polega najczęściej na przesunięciu jakiegoś dobra majątkowego z majątku darczyńcy do majątku obdarowanego. Świadczenie ma charakter nieodpłatny, gdy druga strona umowy nie zobowiązuje się do jakiegokolwiek świadczenia w zamian za uczynioną darowiznę.

Z analizowanych okoliczności faktycznych wynika, że:

–granty finansowane z Państwa majątku są przeznaczane na pokrycie wydatków związanych z przygotowaniem i próbą wdrożenia prototypu innowacji społecznej,

–prototyp finansowany z grantów – według Państwa wymagań – ma na celu osiągnięcie zmiany społecznej,

–prawa autorskie do prototypu (wynalazku) będą na Państwa przenoszone,

–ponoszone przez grantobiorców wydatki sfinansowane z grantu mają być racjonalne, celowe, efektywne,

–wydatki niespełniające postawionych przez Państwa wymagań podlegają zwrotowi na Państwa rzecz.

Charakter udzielonej pomocy finansowej na rzecz realizacji projektów, które wpisują się w Państwa cele statutowe, w szczególności zobowiązanie grantobiorcy do przeniesienia praw majątkowych do prototypu, który powstał dzięki udzielonemu przez Państwa wsparciu pieniężnemu, jak również charakter zwrotny grantu w sytuacji niespełnienia określonych przez Państwo wymagań wskazuje, że wyłączenie, o którym mowa w art. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie ma w tej sprawie zastosowania. Wobec powyższego wypłacane środki podlegają wyłącznie pod rygor ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Analizowana ustawa przewiduje dwa „tryby” zapłaty/poboru podatku dochodowego od osób fizycznych:

–tzw. samoobliczenie (samowymiar) i zapłatę podatku przez podatnika;

–obliczenie i pobór podatku przez płatnika.

Zasadą jest, że obowiązek prawidłowego ustalenia podstawy opodatkowania, obliczenia i zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych ciąży na podatnikach. Niemniej jednak w odniesieniu do licznych sytuacji zasada ta została wyłączona przez ustawodawcę przez nałożenie obowiązków płatnika na podmioty wypłacające podatnikowi (stawiające do dyspozycji podatnika) należności stanowiące jego dochody (przychody). Z uwagi na to, na płatniku ciążą trzy podstawowe obowiązki, tj. obliczenie, pobranie i wpłacenie podatku, zaliczki.

Płatnikiem jest, w świetle art. 8 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.):

osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wprowadza system poboru podatku przez płatnika w przypadkach wskazanych w art. 32, 33, 34, 35, 41 i 42e. Wymienione przepisy nakładają obowiązki płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych m.in. na:

–zakłady pracy będące osobami fizycznymi, osobami prawnymi oraz jednostkami organizacyjnymi nieposiadającymi osobowości prawnej – w odniesieniu do uzyskiwanych od tych zakładów pracy przychodów ze stosunku służbowego, stosunku pracy, z pracy nakładczej lub ze spółdzielczego stosunku pracy, a także wypłacanych przez nie zasiłków pieniężnych z ubezpieczenia społecznego oraz wypłat z nadwyżki bilansowej (art. 32);

–osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej –w odniesieniu do dokonywanych na rzecz osób określonych w art. 3 ust. 1 świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18 (art. 41 ust. 1);

–osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej – w odniesieniu do dokonywanych wypłat (świadczeń) lub stawianych do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości pieniężnych z tytułów określonych w art. 29, art. 30 ust. 1 pkt 2, 4-5a, 13-17 oraz art. 30a ust. 1 pkt 1-11 oraz 11b-13, z zastrzeżeniem ust. 4d, 5, 10, 12 i 21 (art. 41 ust. 4).

Ustawodawca ustanowił obowiązki płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych poprzez:

–określenie rodzaju podmiotu dokonującego wypłaty (realizacji) świadczeń na rzecz podatników, przy czym rodzaj podmiotu jest określany poprzez wskazanie jego formy organizacyjnej, jego statusu bądź roli, jaką podmiot ten pełni w relacji z podatnikiem oraz

–określenie kategorii przychodów (dochodów), w odniesieniu do których na ww. podmiotach ciążą obowiązki płatnika podatku.

Ogólne określenie „przychodów” zawiera art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Stosownie do tego przepisu przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są

otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Zatem pojęcie przychodu wiąże się z przysporzeniem majątkowym po stronie podatnika, z wartością wchodzącą do jego majątku.

Źródła przychodów zostały określone w art. 10 ust. 1 pkt 1-9 ustawy. Katalog zawarty w tym przepisie ma charakter rozłączny. To oznacza, że dany przychód osoby fizycznej jest przypisywany tylko i wyłącznie do jednego określonego źródła przychodów. Aby prawidłowo zakwalifikować przychód do konkretnego źródła przychodów należy uwzględnić wszystkie okoliczności związane z jego powstaniem (uzyskaniem).

Źródłami przychodów są m.in.:

–kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w pkt 8 lit. a-c (art. 10 ust. 1 pkt 7);

–inne źródła (art. 10 ust. 1 pkt 9), czyli źródła inne niż te wymienione w art. 10 ust. 1 pkt 1-8b ustawy.

Za przychody z praw majątkowych uważa się w szczególności:

przychody z praw autorskich i praw pokrewnych w rozumieniu odrębnych przepisów, praw do projektów wynalazczych, praw do topografii układów scalonych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również z odpłatnego zbycia tych praw.

Zawarte w powołanym wyżej art. 18 wyliczenie praw majątkowych ma charakter otwarty, o czym świadczy użyte przez ustawodawcę sformułowanie „w szczególności”. Należy zatem przyjąć, że do katalogu praw majątkowych objętych zakresem regulacji art. 18 ww. ustawy można zaliczyć także inne prawa niewymienione w tym przepisie. Jednocześnie treść tego przepisu wskazuje, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają zarówno przychody z wykonania (wykorzystania) tych praw, jak również z ich sprzedaży lub zamiany.

Jednocześnie za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się – w myśl art. 20 ust. 1 analizowanej ustawy – w szczególności:

kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, świadczenia otrzymane z tytułu umowy o pomocy przy zbiorach, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Odnosząc powyższe do tej sprawy, przychód z tytułu wynagrodzenia za przeniesienie praw autorskich majątkowych do udokumentowanych utworów lub prawa własności wynalazku jest dla autora przychodem, który zalicza się do przychodów z praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 7 w zw. z art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przychody te podlegają opodatkowaniu na tzw. zasadach ogólnych, według skali podatkowej (art. 27 ust. 1 ustawy). Państwo, jako płatnik w świetle art. 41 ust. 1 analizowanej ustawy, stanowiącego, że:

Osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

będą zobowiązani do obliczenia, pobrania i wpłacenia zaliczki na podatek dochodowy od świadczenia z tytułu wynagrodzenia za przeniesienie praw autorskich majątkowych do udokumentowanych utworów lub prawa własności wynalazku. Zaliczkę tę oblicza się z uwzględnieniem kosztów uzyskania przychodu w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 ww. ustawy.

Ogólna definicja kosztów znajduje się w art. 22 ust. 1 analizowanej ustawy wskazując, że kosztami uzyskania przychodów są:

koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Jednocześnie w odniesieniu do art. 22 ust. 10 analizowanej ustawy, który jest przedmiotem Państwa wątpliwości, wskazać należy, że przepis ten skierowany jest do podatnika, który jest uprawniony do uwzględnienia w kosztach uzyskania przychodów kosztów w wysokości faktycznie poniesionej wyższej niż te wynikające z zastosowania normy procentowej określonej w art. 22 ust. 9 pkt 1-4 i pkt 6 cytowanej ustawy. Tym samym przepis ten nie ma zastosowania do Państwa obowiązków jako płatnika.

Stosownie do art. 42 ust. 1 ww. ustawy:

Płatnicy, o których mowa w art. 41, przekazują kwoty pobranych zaliczek na podatek oraz kwoty zryczałtowanego podatku w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki (podatek) - na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. Jednakże w przypadku gdy podatek został pobrany zgodnie z art. 30a ust. 2a, płatnicy, o których mowa w art. 41 ust. 10, przekazują kwotę tego podatku na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania.

Na podstawie art. 42 ust. 1a cytowanej ustawy:

W terminie do końca stycznia roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w art. 41, są obowiązani przesłać do urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby, roczne deklaracje, według ustalonego wzoru. Jednakże roczne deklaracje dotyczące podatku pobranego zgodnie z art. 30a ust. 2a płatnicy, o których mowa w art. 41 ust. 10, przesyłają do urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania. Przepis art. 38 ust. 1b stosuje się odpowiednio.

Jednocześnie płatnicy, o których mowa w ust. 1 – w myśl art. 42 ust. 2 pkt 1 wskazanej ustawy – są obowiązani przesłać podatnikom, o których mowa w art. 3 ust. 1, oraz urzędom skarbowym przy pomocy których naczelnicy urzędów skarbowych właściwi według miejsca zamieszkania podatnika wykonują swoje zadania - imienne informacje o wysokości dochodu, o którym mowa w art. 41 ust. 1, sporządzone według ustalonego wzoru.

W odniesieniu natomiast do części grantu, która jest przeznaczona na realizację projektu, w tym kwoty, która nie została wydatkowana przez grantobiorcę, a stała się jego własnością (przysporzeniem majątkowym grantobiorcy), uzyskanie takiego świadczenia przez grantobiorcę kwalifikuje się do przychodów z innych źródeł. Wobec czego Państwo mają z tego tytułu obowiązki informacyjne na podstawie art. 42a wskazanej ustawy. Przepis ten stanowi, że:

Osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i przesłać ją podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).