Możliwość skorzystania z zaniechania poboru podatku (kredyt za zakup i wykończenie mieszkania - osoba niebędąca właścicielem).

Interpretacja indywidualna - stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

18 lipca 2024 r. wpłynął Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy możliwości skorzystania z zaniechania poboru podatku z tytułu umorzenia kredytu zaciągniętego na zakup i wykończenie mieszkania. Uzupełnił go Pan - w odpowiedzi na wezwanie - pismem z 19 września 2024 r. (wpływ 20 września 2024 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca w dniu (…) 2007 r. podpisał umowę kredytową.

Wnioskodawca w momencie podpisania umowy był polskim rezydentem podatkowym.

Umowa kredytu była podpisana z bankiem mającym siedzibę w Polsce i podlegającym polskiemu nadzorowi finansowemu właściwemu dla banków działających w Polsce.

W umowie kredytu jako kredytobiorcy wystąpiły trzy osoby. Obok Wnioskodawcy (oznaczonego w umowie kredytu, oraz dalej we wniosku, jako Kredytobiorca I), także siostra Wnioskodawcy (dalej: Kredytobiorca III) i Małżonka Wnioskodawcy (dalej: Kredytobiorca II).

Wnioskodawca z Małżonką pozostawali (i są nadal) w małżeńskiej wspólnocie majątkowej.

Udział w zawarciu umowy kredytu Wnioskodawcy i Kredytobiorcy II (Małżonki Wnioskodawcy) miał na celu jedynie pomoc dla Kredytobiorcy III w celu podniesienia jej zdolności kredytowej (Siostra studiowała w trybie studiów dziennych i jej zarobki nie były wystarczające do samodzielnego zaciągnięcia kredytu. Praktyka działania banków preferowała udział osób wspomagających w charakterze współkredytobiorców, a nie poręczycieli).

Wnioskodawca i Kredytobiorca II nie realizowali poprzez zaciągnięcie kredytu własnych zamierzeń gospodarczych, osobistych itp. Wnioskodawca i Kredytobiorca II byli małżeństwem i prowadzili odrębne gospodarstwo domowe. Osoby te mieszkały w innym (należącym do Wnioskodawcy) mieszkaniu niż Kredytobiorca III.

Kredyt, którego umorzenie jest przedmiotem niniejszego wniosku miał służyć zakupowi mieszkania realizującego osobiste cele mieszkaniowe wyłącznie Kredytobiorcy III. Udział Wnioskodawcy i Kredytobiorcy II miał na celu jedynie „pomoc rodzinną” dla siostry (Kredytobiorcy III), aby ta mogła zaspokoić swoje osobiste potrzeby mieszkaniowe.

Siostra podpisała umowę wstępną zakupu lokalu mieszkalnego (…) 2006 r. jako jedyny przyszły właściciel nabywanego mieszkania. Finalny akt notarialny Siostra (Kredytobiorca III) podpisała (…) 2008 r.

Kredyt został zaciągnięty na sfinansowanie przedpłat na poczet budowy i nabycia od dewelopera odrębnej własności lokalu mieszkalnego, sfinansowanie prac wykończeniowych w przedmiotowym lokalu oraz sfinansowanie kosztów okołokredytowych (związanych z uruchomieniem kredytu ).

Prace wykończeniowe obejmowały prace trwałe: podłogi, glazura, terakota, gładź gipsowa.

W zakresie kosztów okołokredytowych mieściły się: opłata przygotowawcza, ubezpieczenie niskiego wkładu własnego, prowizja tytułem ubezpieczenia kredytu.

Mieszkanie to położone było w (…), gdzie Kredytobiorca III zamierzała zamieszkać (i faktycznie zrealizowała ten cel).

Siostra studiowała w (…) (studia licencjackie w latach październik 2004 - czerwiec 2007, a następnie studia magisterskie w latach październik 2007 - lipiec 2009). Podczas studiów Kredytobiorca III początkowo mieszkała u Brata (Wnioskodawcy), a następnie wynajmowała mieszkania w (…) (Siostra pochodzi z innej części Polski i nie dysponowała żadnym własnym mieszkaniem w (…) i okolicach). W związku z tym, podczas studiów Kredytobiorca III podjęła decyzję o zakupie własnego mieszkania, realizując tym samym własne cele mieszkaniowe. Siostra zamieszkała w nabytym mieszkaniu w połowie 2008 r. Siostra realizowała w mieszkaniu swoje wyłączne potrzeby mieszkaniowe (będąc jedynym właścicielem mieszkania) do wyjazdu z Polski.

21 września 2010 r. Siostra wyjechała do (…). Początkowo wyjazd miał mieć charakter jednoroczny (kształcenie). Siostra w trakcie pobytu zmieniła plany życiowe, przeniosła do (…) ośrodek interesów życiowych oraz uzyskała obywatelstwo (…).

Obecnie mieszkanie jest wynajmowane.

Kredyt zaciągnięty na zakup mieszkania był tzw. kredytem frankowym, tj. udzielonym w PLN i waloryzowanym kursem franka szwajcarskiego (kredyt hipoteczny dla osób fizycznych waloryzowany kursem CHF).

Bank jest świadomy, że umowa kredytowa potencjalnie zawiera tzw. klauzule abuzywne skutkujące możliwością dochodzenia przez kredytobiorców roszczeń oraz proponuje zawarcie ugody. Potencjalna przyszła ugoda polegać będzie na uzgodnieniu, że w stosunku do istniejącego zadłużenia z tytułu kredytu oraz odsetek na dzień zawarcia ugody Bank zwolni kredytobiorców z długu i uzna kredyt za spłacony.

Na dzień zawarcia ugody z Bankiem Kredytobiorca III będzie posiadała miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w (…). Wnioskodawca i Małżonka nadal będą polskimi rezydentami podatkowymi.

Bank pierwotnie udzielił kredytobiorcom (w tym Wnioskodawcy) kredytu w walucie polskiej, przy czym w dniu wypłaty kredytu kwota zobowiązania była przeliczona na CHF według kursu kupna z tabeli Banku. Na dzień zawarcia ugody będzie występowało zadłużenie kredytobiorców (w tym Wnioskodawcy) z tytułu niespłaconego kapitału w kwocie zobowiązania wyrażonego w CHF.

Zgodnie z planowaną treścią ugody (strony nie planują zawarcia aneksu do umowy, ugoda jest podstawą zmiany waluty zobowiązania) strony zmienią walutę zadłużenia na PLN (przeliczenie kursem średnim NBP) i uzgodnią, że zadłużenie z tytułu salda kredytu oraz odsetek na dzień zawarcia Ugody wynosić będzie łącznie wartość wyrażoną w PLN.

Bank w wyniku ugody zwolni kredytobiorców (w tym Wnioskodawcę) z długu (umorzy zadłużenie kredytobiorców z tytułu kredytu w kwocie wyrażonej w PLN). Przewalutowanie służyć będzie de facto tylko technicznemu określeniu wartości umorzenia (następującego w PLN). Kwota ugody jest podstawą zmiany waluty zobowiązania (z CHF na PLN), ale cała wartość zobowiązania kredytowego wraz z odsetkami (wyrażona w PLN) będzie umorzona.

Kredyt był zabezpieczony hipoteką na lokalu nabytym ze środków uzyskanych z kredytu.

Wnioskodawca zamierza zawrzeć ugodę niezwłocznie po otrzymaniu interpretacji, tj. ok. października 2024 r.

Umorzenie w wyniku ugody dotyczy tylko kwoty kredytu i odsetek od kredytu.

Umorzenie nie będzie obejmowało odsetek karnych (takie nie były naliczone przez Bank).

Wszyscy kredytobiorcy w pełni, tj. solidarnie, odpowiadają za cały kredyt.

Żaden z kredytobiorców nie korzystał z umorzenia wierzytelności wynikającej z kredytu mieszkaniowego i nie był objęty zaniechaniem wynikających z przepisów będących przedmiotem wniosku.

Uzupełnienie opisu zdarzenia przyszłego

Przedmiotem przyszłej ugody jest umorzenie wyłącznie kwoty kapitału kredytu i odsetek. Nie są umarzane inne zobowiązania. Pozostałe koszty okołokredytowe (ubezpieczenie kredytu) były zaś sfinansowane z kredytu, który obecnie podlega umorzeniu. Nie będą jednak przedmiotem umorzenia w planowanej ugodzie.

Pytanie

Czy kwota umorzonego zobowiązania po stronie Wnioskodawcy będzie objęta zaniechaniem poboru podatku określonym w rozporządzeniu Ministra Finansów z 11 marca 2022 r. w sprawie zaniechania poboru podatku dochodowego od niektórych dochodów (przychodów) związanych z kredytem hipotecznym udzielonym na cele mieszkaniowe?

Pana stanowisko w sprawie

Kwota umorzonego zobowiązania po stronie Wnioskodawcy będzie objęta zaniechaniem poboru podatku określonym w rozporządzeniu Ministra Finansów z 11 marca 2022 r. w sprawie zaniechania poboru podatku dochodowego od niektórych dochodów (przychodów) związanych z kredytem hipotecznym udzielonym na cele mieszkaniowe.

Przepisy rozporządzenia zawierają następujące warunki zastosowania jego postanowień.

Zaniechanie jest kierowane do osób fizycznych. Wnioskodawca jest osobą fizyczną.

Przedmiotem rozporządzenia jest przychód z tytułu umorzenia osobie fizycznej wierzytelności z tytułu kredytu mieszkaniowego. Przedmiotem planowanej ugody będzie umorzenie zobowiązania kredytowego (zwolnienie z długu w zakresie obowiązku spłaty kredytu oraz odsetek). Rozporządzenie dotyczy przypadku, gdy kredyt mieszkaniowy został zaciągnięty na realizację jednej inwestycji mieszkaniowej. Tak jest w przypadku opisywanego kredytu zaciągniętego na zakup jednego lokalu mieszkalnego.

Warunkiem zaniechania jest, aby korzystająca z niego osoba fizyczna będąca stroną umowy kredytu mieszkaniowego nie korzystała z zaniechania poboru podatku od kwot umorzonych wierzytelności z tytułu kredytu mieszkaniowego zaciągniętego na realizację innej inwestycji mieszkaniowej. Warunek jest spełniony, gdyż Wnioskodawca nie korzystał z zaniechania poboru podatku w przypadku umorzenia zobowiązania kredytowego.

Umarzany zgodnie z planowaną ugodą kredyt jest kredytem indeksowanym walutą obcą (CHF). Kwoty umarzanych (zgodnie z planowaną ugodą) wierzytelności będą obejmować wyłącznie kwoty kredytu mieszkaniowego (kapitału) oraz odsetki. Kredyt mieszkaniowy został zaciągnięty wyłącznie na cel mieszkaniowy (zakup mieszkania przez Kredytobiorcę III). Kredyt mieszkaniowy, którego dotyczy planowana ugoda nie był zastąpiony kredytem refinansowym oraz na jego spłatę nie został zaciągnięty kredyt konsolidacyjny.

Celem kredytu był zakup jednej inwestycji mieszkaniowej. Planowany zakup spełniał wymogi definicyjne „inwestycji” w rozumieniu rozporządzenia. Jego celem było zaspokojenie potrzeb mieszkaniowych jednego gospodarstwa domowego. Było to samodzielne gospodarstwo domowe Kredytobiorcy III. Kredytobiorca III w nabytym mieszkaniu realizowała swoje osobiste potrzeby mieszkaniowe, aż do wyjazdu z Polski. Gospodarstwo Siostry spełniało definicję zawartą w rozporządzeniu, gdyż było to gospodarstwo prowadzone przez osobę fizyczną zajmującą samodzielnie jeden lokal mieszkalny.

Z rozporządzenia nie wynika, iż dla zastosowania zaniechania istotne jest, aby każdy z kredytobiorców realizował swój własny cel mieszkaniowy. Warunkiem jest, aby kredyt sfinansował potrzeby jednego gospodarstwa domowego - co miało miejsce w omawianej sprawie. Tak np. interpretacje Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 29 grudnia 2023 r. (0115- KDIT2.4011.524.2023.1.RS), z 31 maja 2022 r. (0114-KDIP3-2.4011.384.2022.1.BM) i inne.

W drugim z powyższych pism powołano także uzasadnienie projektu rozporządzenia, gdzie autor (Minister Finansów) uzasadnia treść wprowadzanych (będących przedmiotem wniosku) przepisów.

W piśmie wskazano, że: „W aktualnej wersji rozporządzenia nie ma mowy o własnych celach mieszkaniowych. Według uzasadnienia do projektu aktualnego rozporządzenia (por. https://legislacja.rcl.gov.pi/docs//502/12355552/12848098/ dokument547189.pdf) Ustawodawca celowo „zrezygnował z wymogu zaciągnięcia kredytu na „własne” cele mieszkaniowe ze względu na fakt, że zabezpieczone hipotecznie kredyty na cele mieszkaniowe zaciągane były niejednokrotnie przez osoby blisko ze sobą spokrewnione (np. rodzice na rzecz dzieci, w tym w charakterze współkredytobiorców, bez zamiaru zamieszkiwania razem z dziećmi lub bez udziału we własności nieruchomości, bądź udziału w innych prawach do nieruchomości)”.

Dyrektor KIS jednoznacznie stwierdził, że: „rozporządzenie Ministra Finansów z 11 marca 2022 r., przewiduje zaniechanie poboru podatku od dochodów (przychodów) uzyskanych od 1 stycznia 2022 r. do 31 grudnia 2022 r., dla wszystkich współkredytobiorców, niezależnie od tego, czy realizują własne cele mieszkaniowe, czy nie. Istotne jest, żeby kredyt mieszkaniowy, którego są współkredytobiorcami został przeznaczony na wydatki, o których mowa w art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych”.

Możliwość zastosowania rozporządzenia w stosunku do Kredytobiorcy I i Kredytobiorcy II potwierdza par. 1 ust. 7 rozporządzenia. Stanowi on, że w przypadku gdy stroną umowy kredytu mieszkaniowego na realizację jednej inwestycji mieszkaniowej są co najmniej dwie osoby fizyczne, zaniechanie poboru podatku ma zastosowanie wyłącznie do osób, o których mowa w ust. 1 pkt 1 lit. b), tj. osób które nie korzystały z zaniechania poboru podatku od kwot umorzonych wierzytelności z tytułu kredytu mieszkaniowego zaciągniętego na realizację innej niż określona w lit. a) inwestycji mieszkaniowej.

Wszyscy kredytobiorcy spełniali ww. wymóg. Dla zastosowania przepisów rozporządzenia w stosunku do Wnioskodawcy nie jest wymagane, aby to Wnioskodawca realizował swoje osobiste potrzeby mieszkaniowe.

Dodatkowe elementy definicji „kredytu mieszkaniowego” wymagają, aby był to kredyt, który został:

• udzielony przed dniem 15 stycznia 2015 r. przez podmiot, którego działalność podlega nadzorowi państwowego organu nadzoru nad rynkiem finansowym - wymogi te są spełnione (umowa kredytu została zawarta 12 stycznia 2007 r. przez polski bank, który podlega nadzorowi państwowego organu nadzoru nad rynkiem finansowym),
• zabezpieczony w postaci hipoteki - wymóg ten jest spełniony, gdyż kredyt był zabezpieczony hipoteką na nieruchomości (mieszkaniu),
• zaciągnięty na wydatki, o których mowa w art. 21 ust. 25 pkt 1 PIT - wymóg ten jest spełniony, gdyż zakup lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość jest jednym z celów wymienionych w tym przepisie. Cel ten spełnia również pokrycie wydatków okołokredytowych (poniesienie kosztów opłaty przygotowawczej, ubezpieczenia niskiego wkładu własnego, prowizji tytułem ubezpieczenia kredytu). Ww. wydatki warunkowały uzyskanie kredytu. Ich poniesienie pozostawało w bezpośrednim związku z udzieleniem kredytu. W przypadku Wnioskodawców umarzany jest jednak sam kredyt, a nie kwoty zobowiązań z tytułu np. ubezpieczeń. Pokrycie tych wydatków było warunkiem uzyskania kredytu. Kredyt został zaciągnięty zatem na osobiste cele mieszkaniowe, a Wnioskodawca nie korzysta z umorzenia opłat ubezpieczeniowych itp. Zdaniem Wnioskodawcy wszystkie opłaty okołokredytowe mieszczą się przedmiotowo w art. 21 ust. 25 PIT, a zatem umorzenie kredytu również w tej części podlega przepisom rozporządzenia. Wydatki na wykończenie mieszkania w postaci prac trwałych mieszczą się zaś w zakresie wydatków określonych w art. 21 ust. 25 pkt 1 lit. d) PIT. Kredyt zaciągnięty na ich pokrycie spełnia zatem wymogi wynikające z par. 3 pkt 3 rozporządzenia.

W obecnym stanie prawnym zaniechanie ma zastosowanie do dochodów (przychodów) uzyskanych od dnia 1 stycznia 2022 r. do dnia 31 grudnia 2024 r. Stanowisko Wnioskodawcy zakłada, że ugoda w sprawie umorzenia kredytu zostanie zawarta w okresie obowiązywania rozporządzenia.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z treścią art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.):

Stosownie do art. 9 ust. 2 ww. ustawy:

Jak stanowi art. 11 ust. 1 cytowanej ustawy:

Za przychody należy zatem uznać każdą formę przysporzenia majątkowego, zarówno formę pieniężną jak i niepieniężną, w tym nieodpłatne świadczenia otrzymane przez podatnika.

Dla celów podatkowych przyjmuje się, że nieodpłatne świadczenie obejmuje każde działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby oraz wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności podmiotów, których skutkiem jest przysporzenie majątku innej osoby, mające konkretny wymiar finansowy.

Źródła przychodów

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Stosownie do art. 20 ust. 1 ww. ustawy:

Użycie w powyższym przepisie sformułowania „w szczególności”, wskazuje, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ustawy. O przychodzie podatkowym z innych źródeł będziemy mówić w każdym przypadku, kiedy u podatnika wystąpią realne korzyści majątkowe.

Wskazał Pan, że na podstawie proponowanej ugody bank umorzy istniejące zadłużenie i uzna kredyt za spłacony.

Umorzenie wierzytelności

Umorzenie wierzytelności następuje w przypadku zwolnienia z długu, czyli zrzeczenia się przez wierzyciela prawa do wierzytelności, bez uzyskania świadczenia ze strony dłużnika. Takie zrzeczenie się, pod warunkiem, że dłużnik je przyjmie, powoduje, że zobowiązanie wygasa.

Zgodnie bowiem z instytucją zwolnienia z długu uregulowaną w art. 508 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1610 ze zm.):

Tak więc dla umorzenia wierzytelności koniecznym jest zgoda dłużnika (np. uzyskana w wyniku ugody, czy poprzez oświadczenie).

Otrzymanie kredytu i jego spłata na warunkach przewidzianych w umowie kredytowej są obojętne podatkowo. Przychód po stronie kredytobiorcy pojawia się w przypadku, kiedy dochodzi do umorzenia kredytu, jego części lub odsetek. Wtedy bowiem kredytobiorca osiąga konkretne przysporzenie majątkowe (przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Tym samym, umorzoną Panu kwotę wierzytelności z tytułu zaciągniętego kredytu należy zakwalifikować do przychodu z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 w zw. z art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zaniechanie poboru podatku

Jednakże zgodnie z § 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 11 marca 2022 r. w sprawie zaniechania poboru podatku dochodowego od niektórych dochodów (przychodów) związanych z kredytem hipotecznym udzielonym na cele mieszkaniowe (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 102):

Z kolei § 4 cytowanego rozporządzenia stanowi, że:

Natomiast w myśl § 3 komentowanego rozporządzenia:

Zgodnie z treścią ww. art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Zatem zaniechanie poboru podatku do umorzonych osobom fizycznym kwot wierzytelności z tytułu kredytów znajdzie zastosowanie, jeżeli zostaną spełnione łącznie następujące przesłanki:

1.kredyt był zaciągnięty na realizację inwestycji mieszkaniowej;

2.kredyt był udzielony przed dniem 15 stycznia 2015 r. przez podmioty uprawnione do udzielania kredytów na podstawie odrębnych ustaw;

3.kredyt był zabezpieczony hipotecznie;

4.kredytobiorca nie korzystał wcześniej z umorzenia zobowiązania z tytułu innego kredytu na własne cele mieszkaniowe zabezpieczonego hipotecznie.

Z informacji przedstawionych przez Pana wynika, że:

1.w 2007 roku zaciągnął Pan wraz z żoną i siostrą kredyt na zakup lokalu mieszkalnego na cele mieszkaniowe Pana siostry;

2.bank zaproponował podpisanie ugody, na podstawie której umorzy istniejące zadłużenie i tym samym uzna kredyt za spłacony.

Powziął Pan wątpliwość, czy z tytułu umorzenia kredytu może Pan skorzystać z zaniechania poboru podatku dochodowego.

Pana skutki podatkowe z tytułu umorzenia wierzytelności

Omawiane rozporządzenie odwołuje się w swej treści do art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wskazując – że główną przesłanką do skorzystania z zaniechania poboru podatku jest przeznaczenie kredytu na wydatki, o których mowa w tym artykule.

Zgodnie z tym artykułem, wydatkiem uznawanym za cel mieszkaniowy jest m.in. nabycie lokalu mieszkalnego.

Rozporządzenie Ministra Finansów z 11 marca 2022 r. przewiduje zaniechanie poboru podatku dla wszystkich współkredytobiorców, niezależnie od tego, czy realizują własne cele mieszkaniowe, czy nie. Istotne jest, żeby kredyt mieszkaniowy, którego są współkredytobiorcami został przeznaczony na wydatki, o których mowa w art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z opisu sprawy wynika, że zaciągnął Pan kredyt na zakup lokalu mieszkalnego. Zatem główna przesłanka do skorzystania z zaniechania poboru podatku została spełniona.

Ponadto, w art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – jako jeden z wydatków na cele mieszkaniowe – został wymieniony również remont lokalu mieszkalnego.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje „remontu”. Dla wyjaśnienia tego pojęcia, należy odnieść się do jego znaczenia funkcjonującego w języku powszechnym. I tak, „remont” to „doprowadzenie jakiegoś budynku lub urządzenia do stanu używalności; naprawa, odnawianie (czegoś)”. Synonimami tego pojęcia są m.in. „naprawa, przebudowa, odrestaurowanie, modernizacja”.

Pojęcie remontu zostało zdefiniowane w art. 3 pkt 8 ustawy z 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 725 ze zm.) jako:

Ilekroć w ustawie jest mowa o remoncie - należy przez to rozumieć wykonywanie w istniejącym obiekcie budowlanym robót budowlanych polegających na odtworzeniu stanu pierwotnego, a niestanowiących bieżącej konserwacji, przy czym dopuszcza się stosowanie wyrobów budowlanych innych niż użyto w stanie pierwotnym.

Niemniej jednak, ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie odwołuje się do tego przepisu. Tym samym, definicja „remontu” funkcjonująca na gruncie Prawa budowlanego nie może być wprost przenoszona na grunt omawianej ustawy podatkowej. Może być natomiast uwzględniona jako jeden z elementów służących ustaleniu znaczenia pojęcia „remontu” dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych.

Za „remont” budynku mieszkalnego, o którym mowa w art. 21 ust. 25 pkt 1 lit. d) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy więc uznać prace dotyczące tego budynku jako nieruchomości i jego części składowych (tj. wszystkiego, co nie może być odłączone od budynku bez uszkodzenia lub istotnej zmiany całości albo bez uszkodzenia lub istotnej zmiany przedmiotu odłączonego), służące utrzymaniu budynku we właściwym stanie, doprowadzeniu go do pożądanej zdolności użytkowej, modernizacji jego elementów składowych. „Remontem” w rozumieniu omawianego przepisu jest również tzw. wykończenie budynku mieszkalnego, a więc prace służące doprowadzeniu do zdolności użytkowej nowo wybudowanego budynku. W każdym przypadku remont dotyczy „materii” budynku mieszkalnego, a więc jego ścian, podłóg, sufitu, okien, drzwi, wyposażenia technicznego takiego jak instalacje: wodna, kanalizacyjna, elektryczna, grzewcza, gazowa, bądź innych elementów trwale połączonych konstrukcyjnie z elementami budowlanymi budynku mieszkalnego.

Wskazał Pan, że kredyt został przeznaczony m.in. na sfinansowanie przedpłat na poczet budowy i nabycia od dewelopera odrębnej własności lokalu mieszkalnego i sfinansowanie prac wykończeniowych. Wobec powyższego, wydatki poniesione na wykończenie lokalu mieszkalnego również należy uznać za wydatki na cele mieszkaniowe.

Mając na uwadze powyższe - zarówno wydatkowanie środków z kredytu na zakup lokalu mieszkalnego, jak również na wykończenie tego lokalu należy uznać za wydatki na cele mieszkaniowe.

Ponadto, z literalnego brzmienia omawianego rozporządzenia jasno wynika, że kwotami wierzytelności, które mogą korzystać z zaniechania są kwoty kapitału, odsetek, prowizji i opłat niezbędnych do zawarcia kredytu mieszkaniowego, zaś „koszty usług dodatkowych, w szczególności ubezpieczeń” nie mogą z tego zaniechania skorzystać.

Z wniosku wynika, że koszty okołokredytowe (w tym ubezpieczenie kredytu) były sfinansowane z kredytu, o którym mowa we wniosku, jednakże nie będą one przedmiotem umorzenia w planowanej ugodzie.

Skoro - jak sam Pan wskazał - umarzany jest sam kredyt, bez kwot zobowiązań z tytułu ubezpieczeń, a kredyt ten został zaciągnięty na wydatki, które można zakwalifikować jako wydatki na cele mieszkaniowe (zakup i wykończenie lokalu mieszkalnego) – to umorzona wierzytelność będzie korzystała z zaniechania poboru podatku, o którym mowa w omawianym Rozporządzeniu.

W konsekwencji, nie będzie Pan zobowiązany do zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych od umorzonej kwoty wierzytelności.

Pana stanowisko jest więc prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Dokonałem oceny Pana stanowiska w kontekście zadanego pytania i przedstawionego zdarzenia przyszłego, tj. tylko dotyczącego skutków podatkowych umorzenia wyłącznie kwoty kapitału kredytu i odsetek z tytułu nabycia i wykończenia lokalu mieszkalnego. Przedmiotem interpretacji nie są koszty okołokredytowe.

Skoro stroną wniosku o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych jest Pan, to interpretacja nie wywołuje skutków podatkowych dla pozostałych współkredytobiorców.

Odnosząc się do powołanych przez Pana interpretacji indywidualnych wskazuję, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego bądź zdarzenia przyszłego.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”).  

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).