Możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kosztów operacyjnych banku.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko w części prawidłowe i w części nieprawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest:

•prawidłowe w zakresie możliwości uznania kosztów operacyjnych Banku za koszty uzyskania przychodu z tytułu udziału w funduszach kapitałowych (sprzedaży jednostek uczestnictwa w funduszach ETF) oraz

•nieprawidłowe w zakresie możliwości uznania ww. kosztów za koszty uzyskania przychodu z dywidend zagranicznych.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

5 lipca 2024 r. wpłynął Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kosztów operacyjnych Banku. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Jest Pan polskim rezydentem podatkowym. Od 2018 roku jest Pan klientem banku „A” w Szwajcarii. Bank inwestuje w ETF (Exchange Traded Funds – fundusze inwestycyjne notowane na giełdzie). W danym okresie kupuje jednostki uczestnictwa tych funduszy, potem przy lepszej koniunkturze je sprzedaje. Ma przy tym swoje koszty operacyjne, które corocznie musi Pan płacić w całości – jako jedna, niepodzielna paczka kosztów – będąc klientem tego Banku. Koszty te nazywają się „Bank Charges” i są uwidocznione w „Tax Report” w stosunku rocznym, który bank przesyła Panu każdego roku, aby mógł Pan wypełnić swoje zobowiązania odnośnie podatku dochodowego w Polsce. Gdy Bank sprzedaje jednostki uczestnictwa funduszy ETF, Pan osiąga przychód z tytułu różnicy pomiędzy ceną sprzedaży a ceną zakupu.

Na „Bank Charges” – według wyjaśnień zamieszczonych w „(...)” – składają się następujące opłaty:

1)administracyjne;

2)za zarządzanie/za doradztwo;

3)depozytariusza;

4)transakcyjne/za księgowanie.

„Bank Charges” są podane w PLN, ale potrącane corocznie, automatycznie, w walucie obcej. Co jest istotne, koszty te nie zależą od koniunktury na rynkach finansowych i np. w roku 2022, gdy Pana zasoby pieniężne w Banku A spadły około 12%, w stosunku rocznym „Bank Charges” były większe niż w latach poprzednich.

Pana wniosek dotyczy roku podatkowego 2018 i lat następnych, gdyż do dzisiaj nie ma Pan klarownego algorytmu jak liczyć ten podatek, a jest Pan zmuszony liczyć go osobiście. Ma Pan (...) lat i przez ostatnie (...) lat prowadzi działalność gospodarczą w Polsce – „Działy specjalne produkcji rolnej – ogrodnictwo”. Działalność ta nie jest związana z inwestowaniem w jednostki uczestnictwa w funduszach ETF.

Fundusze ETF w Pana przypadku zarejestrowane są w Irlandii, Luksemburgu i UK. Są to zagraniczne fundusze inwestycyjne odwzorowujące zachowanie popularnych indeksów giełdowych. Fundusze ETF nie są papierem wartościowym. Przedmiotowe jednostki uczestnictwa w funduszach ETF nie są papierami wartościowymi w rozumieniu art. 5a pkt 11 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2022 r. poz. 2647 ze zm.), tj. papierami wartościowymi, o których mowa w art. 3 pkt 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 646 ze zm.). Przedmiotowe jednostki uczestnictwa w funduszach ETF są tytułami uczestnictwa w instytucjach wspólnego inwestowania, o których mowa w art. 3 pkt 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi, tj. wyemitowanymi na podstawie właściwych przepisów prawa polskiego lub obcego papierami wartościowymi lub niebędącymi papierami wartościowymi instrumentami finansowymi reprezentującymi prawa majątkowe przysługujące uczestnikom instytucji wspólnego inwestowania, w tym w szczególności jednostki uczestnictwa funduszy inwestycyjnych. Jednostki uczestnictwa w funduszach ETF są niezbywalne na rzecz osób trzecich.

Bank A w skali roku dokonuje zakupu jednostek uczestnictwa funduszy ETF oraz sprzedaży jednostek uczestnictwa w funduszach ETF na rzecz tych funduszy. Fundusze ETF, którymi obraca Bank A, są osobami prawnymi albo podmiotami, które do celów podatkowych są traktowane jak osoby prawne. Ich kraje rezydentury („domicle”), po tym co jest wypisane w „Tax Report”, znajdują się w Europie: Irlandia, Luksemburg i UK. Fundusze inwestycyjne ETF, które używa Bank A i które figurują w „Tax Report” są typu dystrybucyjnego („distributing”), a Pan otrzymuje dywidendę jako wartość kumulowaną poszczególnych wypłat raz do roku. Wysokość poszczególnej dywidendy zależy od kondycji rynkowej danego funduszu inwestycyjnego ETF. W Pana przypadku, w krajach siedziby funduszy ETF, są one zwolnione z podatku u źródła – wynosi on 0%. Dywidendy oraz przychody ze sprzedaży jednostek uczestnictwa w funduszach ETF są dopisywane do rachunku, nie może Pan decydować o ich dalszym przeznaczeniu, wchodzą do obrotu, do dyspozycji Banku A.

Przedmiotowe koszty uzyskania przychodu są kosztami osiągniętego przez Pana przychodu z dywidend oraz przychodu ze sprzedaży jednostek uczestnictwa w funduszach ETF.

Pytanie

Czy może Pan wspomniane „Bank Charges” podawane w stosunku rocznym przyjąć jako koszty uzyskania przychodu w stosunku rocznym?

Pana stanowisko w sprawie

W Pana opinii, zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wydatek ten – „Bank Charges” – może być uznany za koszt uzyskania przychodu w stosunku rocznym, bo spełnia następujące warunki:

–pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z przychodem lub źródłem przychodu i jest poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu;

–nie znajduje się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych;

–jest udokumentowany;

–nie ma charakteru osobistego.

Są to wszystko opłaty za prowadzenie tego konta, za utrzymanie tego konta – za Pana istnienie w tym Banku. „Bank Charges” musi Pan zapłacić w całości każdego roku. Jest to warunek konieczny do kontynuowania Pana obecności w A w Szwajcarii. Poniesienie wydatku na „Bank Charges” ma bezpośredni wpływ na powstanie jakiegokolwiek przychodu. Podstawą opodatkowania zryczałtowanym podatkiem dochodowym jest dochód. Pana dochodem powinien być zatem przychód uzyskany z dywidend oraz ze sprzedaży jednostek uczestnictwa w funduszach ETF, pomniejszony o koszty uzyskania tych przychodów osiągnięty w roku podatkowym (wynika to z art. 9 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Ocena stanowiska

Stanowisko, które Pan przedstawił we wniosku jest w części prawidłowe i w części nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2016 r. poz. 2032 ze zm.):

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W świetle art. 9 ust. 2 ww. ustawy w jego literalnym odczytaniu obowiązującym do 31 grudnia 2018 r.:

Dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 24-25 oraz art. 30f nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Zgodnie natomiast z treścią tego przepisu obowiązującą od 1 stycznia 2019 r.:

Dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 23o, art. 23u, art. 24-24b, art. 24c, art. 24e, art. 30ca, art. 30da oraz art. 30f nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Ustawodawca tworząc system opodatkowania dochodów osób fizycznych miał na względzie, że przysporzenia uzyskiwane przez osoby fizyczne mogą być skutkiem różnych rodzajów czynności i zdarzeń. Stworzył więc klasyfikację tych przysporzeń w oparciu o kryterium źródła przychodów i system ich opodatkowania uwzględniający specyfikę poszczególnych źródeł przychodów (obejmujący m.in. kwestię uwzględniania kosztów uzyskania przychodów dla celów ustalenia dochodu z danego źródła przychodów).

Źródła przychodów zostały określone w art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wśród nich ustawodawca w pkt 7 tego przepisu wyodrębnił źródło: kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w pkt 8 lit. a-c.

Do kategorii przychodów z kapitałów pieniężnych, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 7, ustawodawca zaliczył m.in.:

•dywidendy i inne przychody z tytułu udziału w zyskach osób prawnych faktycznie uzyskane z tego udziału (art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy) oraz

•przychody z tytułu udziału w funduszach kapitałowych, z zastrzeżeniem ust. 1c (art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy).

W świetle art. 30a ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Od uzyskanych dochodów (przychodów) pobiera się 19% zryczałtowany podatek dochodowy, z zastrzeżeniem art. 52a: z dywidend i innych przychodów z tytułu udziału w zyskach osób prawnych.

Odnosząc się natomiast do zasad opodatkowania dochodów z tytułu udziału w funduszach kapitałowych wskazania wymaga, że zmieniły się one od 1 stycznia 2024 r.

Dochody osiągnięte z tego tytułu do 31 grudnia 2023 r. podlegały opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 30a ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W świetle powyższego przepisu, w wersji obowiązującej do 31 grudnia 2023 r.:

Od uzyskanych dochodów (przychodów) pobiera się 19% zryczałtowany podatek dochodowy, z zastrzeżeniem art. 52a, od dochodu z tytułu udziału w funduszach kapitałowych.

W sytuacji, gdy wypłacającym należności z powyższego tytułu są fundusze utworzone na gruncie prawa obcego, a więc podmioty, na których nie spoczywają obowiązki poboru „polskiego” podatku dochodowego od osób fizycznych – podatnik powinien wykazać należny podatek w rocznym zeznaniu podatkowym, co wynika z art. 45 ust. 3b powołanej ustawy.

Wobec zmian legislacyjnych, od 1 stycznia 2024 r. zasada opodatkowania ww. dochodów wynika z art. 30b ust. 1 pkt 5 ustawy, zgodnie z którym:

Od dochodów uzyskanych z umorzenia, odkupienia, wykupienia albo unicestwienia w inny sposób tytułów uczestnictwa w funduszach kapitałowych – podatek dochodowy wynosi 19% uzyskanego dochodu.

W zakresie kosztów uzyskania przychodów należy w pierwszej kolejności powołać się na treść art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym:

Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Jak wynika przy tym z art. 22 ust. 4 tejże ustawy, koszty uzyskania przychodów są, co do zasady, potrącane tylko w tym roku podatkowym, w którym zostały poniesione.

W myśl natomiast art. 22 ust. 5c ustawy:

Koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

W świetle art. 30a ust. 6 ustawy tej ustawy, w jego literalnym odczytaniu obowiązującym do 31 grudnia 2023 r.:

Zryczałtowany podatek, o którym mowa w ust. 1 pkt 1-4 oraz pkt 6, 8 i 9, pobiera się bez pomniejszania przychodu o koszty uzyskania, z zastrzeżeniem art. 24 ust. 5 pkt 1 i 4, ust. 5a, 5d i 5e.

Z kolei zgodnie z aktualną treścią art. 30a ust. 6 ww. ustawy:

Zryczałtowany podatek, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, 2, 3-5, 6, 8 i 9, pobiera się bez pomniejszania przychodu o koszty uzyskania, z zastrzeżeniem art. 24 ust. 5 pkt 1 i 4, ust. 5a, 5d i 5e.

Z powyższej regulacji wynika, że przychód z dywidend, o którym mowa w art. 30a ust. 1 pkt 4, nie podlega pomniejszeniu o koszty uzyskania, tak więc nieprawidłowe jest Pana stanowisko w zakresie możliwości uznania opisanych we wniosków kosztów operacyjnych Banku za koszty uzyskania przychodu z dywidend zagranicznych.

Odnosząc się natomiast do kosztów uzyskania przychodu z tytułu udziału w funduszach kapitałowych wskazania wymaga, że do 31 grudnia 2023 r. przepisem dotyczącym tej materii był powoływany już art. 30a ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który w pierwotnym brzmieniu nie odwoływał się w swojej treści do art. 30a ust. 1 pkt 5, tak więc w odniesieniu do tego rodzaju przychodu możliwość jego pomniejszania o koszty uzyskania nie była przez ustawodawcę wyłączona.

Od 1 stycznia 2024 r. przepisy również taką możliwość przewidują, co wynika wprost z art. 30b ust. 2 pkt 7 analizowanej ustawy, w świetle którego dochodem z umorzenia, odkupienia, wykupienia albo unicestwienia w inny sposób tytułów uczestnictwa w funduszach kapitałowych jest:

różnica między sumą przychodów uzyskanych z tytułu umorzenia, odkupienia, wykupienia albo unicestwienia w inny sposób tytułów uczestnictwa w funduszach kapitałowych a kosztami uzyskania przychodów, określonymi na podstawie art. 23 ust. 1 pkt 38 - osiągnięta w roku podatkowym.

Zgodnie z aktualną treścią art. 23 ust. 1 pkt 38 ww. ustawy:

Nie uważa się za koszty uzyskania przychodów (…) wydatków na nabycie tytułów uczestnictwa w funduszach kapitałowych; wydatki takie są jednak kosztem uzyskania przychodu (…) z umorzenia, odkupienia, wykupienia albo unicestwienia w inny sposób tytułów uczestnictwa w funduszach kapitałowych, z zastrzeżeniem ust. 3e, w części niezaliczonej w jakiejkolwiek formie do kosztów uzyskania przychodów.

W myśl natomiast powyższego przepisu w jego wersji obowiązującej do końca 2023 roku:

Nie uważa się za koszty uzyskania przychodów (…) wydatków na nabycie tytułów uczestnictwa w funduszach kapitałowych; wydatki takie są jednak kosztem uzyskania przychodu (…) z odkupienia albo umorzenia tytułów uczestnictwa w funduszach kapitałowych, z zastrzeżeniem ust. 3e, w części niezaliczonej w jakiejkolwiek formie do kosztów uzyskania przychodów.

Wydatki na nabycie jednostek uczestnictwa podlegają zatem zaliczeniu w ciężar kosztów uzyskania przychodu, a tym samym pomniejszają dochód do opodatkowania w momencie odkupienia jednostek – o ile takie wydatki zostały w ogóle poniesione przez właściciela jednostek funduszu inwestycyjnego realizującego operację wykupu.

Pana wątpliwości dotyczą tego, czy koszty operacyjne banku szwajcarskiego określane jako „Bank charges”, na które składają się opłaty administracyjne, za zarządzanie/za doradztwo, depozytariusza oraz transakcyjne/za księgowanie, mogą zostać uznane w stosunku rocznym za koszty uzyskania przychodu z tytułu sprzedaży – za pośrednictwem ww. Banku – jednostek uczestnictwa w funduszach ETF.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie wskazują enumeratywnie, jakie wydatki mogą być uznane za koszty uzyskania przychodów. Zaliczenie wydatków do kosztów podatkowych jest możliwe, jeżeli zostaną spełnione kryteria wynikające z powoływanego już art. 22 ust. 1 ustawy. I tak, podatnik ma prawo zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów z danego tytułu poniesione wydatki pod warunkiem, że:

•istnieje związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy takimi wydatkami a przychodami (wydatki zostały poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów),

•nie jest to wydatek wskazany w zamkniętym katalogu wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, określonych w art. 23 ust. 1 ww. ustawy.

W oparciu o kryterium stopnia powiązania kosztów z przychodami, koszty podatkowe można podzielić na:

•bezpośrednio związane z przychodami, których poniesienie przekłada się wprost na uzyskanie konkretnych przychodów (możliwe jest ustalenie, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód) oraz

•inne niż bezpośrednio związane z przychodami, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia (tzw. koszty pośrednie).

Ponadto przy ustalaniu dochodu z tytułu udziału w funduszach kapitałowych koszty te można podzielić na dwie grupy:

•bezpośrednio przypisane do konkretnej transakcji – koszt nabycia odpłatnie zbywanej jednostki uczestnictwa,

•koszty poniesione przez podatnika w roku podatkowym związane z obsługą rachunku przez np. biuro maklerskie bądź inną instytucję finansową, w celu uzyskania przychodu (koszty prowizji, w tym prowizji kupna i sprzedaży, poniesione w danym roku związane z prowadzeniem lub założeniem rachunków, koszty transferu, koszty zdeponowania jednostek itp.).

Uwzględniając powyższe, koszty utrzymania Pana rachunku w szwajcarskim banku inwestującym w ETF, tj. opłaty składające się na koszty operacyjne Banku (administracyjne, depozytariusza, transakcyjne/za księgowanie) stanowią tzw. pośredni koszt uzyskania przychodu z tytułu Pana udziału w funduszach kapitałowych. Podlegają one zaliczeniu w ciężar kosztu uzyskania ww. przychodu w roku, w którym je Pan poniósł. Jak Pan wskazał, są to opłaty za prowadzenie Pana konta, za jego utrzymanie – za Pana istnienie w tym Banku jako klient. Opłacanie w każdym roku tzw. „Bank Charges” to warunek konieczny do kontynuowania Pana obecności w banku szwajcarskim. Przedmiotowe opłaty są zatem niezbędne do uzyskiwania przychodu z tytułu sprzedaży jednostek uczestnictwa w funduszach ETF, która to sprzedaż odbywa się za pośrednictwem tego Banku. Bez Pana konta w Banku nie mógłby Pan inwestować w jednostki uczestnictwa, a do istnienia i funkcjonowania Pana konta niezbędne jest uiszczanie corocznych opłat.

Wśród opłat wymienia Pan także opłaty za zarządzanie/doradztwo. Zarządzanie aktywami oraz doradztwo finansowe to oparty na wiedzy, doświadczeniu i umiejętnościach proces podejmowania decyzji i ich realizacji, co zrobić, w jakim momencie oraz perspektywie czasowej, z danym instrumentem finansowym. Zatem w istotnym zakresie determinuje ono możliwość i zakres uzyskania przychodu z obrotu tytułami uczestnictwa w funduszach. Niewątpliwie celem powierzenia zarządu aktywami wyspecjalizowanemu podmiotowi jest osiągnięcie jak najlepszego wyniku na transakcjach dotyczących tychże jednostek. W wyniku doradztwa finansowego oraz zarządzania rachunkami służącymi przeprowadzaniu transakcji przez instytucje finansowe podatnik osiąga przychód, natomiast z tytułu zarządzania aktywami uiszcza tzw. opłatę za zarządzanie/doradztwo.

Powyższe oznacza, że występuje związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy uzyskanym przychodem, a usługą zarządzania aktywami/doradztwem w tym zakresie, w efekcie czego ponoszone przez Pana opłaty tego rodzaju – jako odpowiadające kryteriom wynikającym z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – stanowią tzw. pośredni koszt uzyskania przychodów z tytułu udziału w funduszach kapitałowych.

Zaznaczenia jednak wymaga, że poniesione przez Pana wydatki w związku z posiadaniem konta w banku szwajcarskim mogą być uznane za koszt uzyskania przychodu, jeżeli w danym roku podatkowym, w którym poniósł Pan te koszty, uzyskał przychód ze sprzedaży jednostek uczestnictwa w funduszach ETF. W sytuacji, gdy w danym roku podatkowym nie został osiągnięty przychód z tego tytułu, nie ma Pan możliwości uznania zryczałtowanych kosztów utrzymania rachunku w Banku za koszt uzyskania przychodu. Zgodnie bowiem z powołanym już art. 9 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dochodem ze źródła przychodów jest – co do zasady – nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym.

Tym samym, opisane we wniosku koszty operacyjne Banku są Pana kosztami uzyskania przychodu z tytułu udziału w funduszach kapitałowych (sprzedaży jednostek uczestnictwa w funduszach ETF) w roku podatkowym, w którym zostały poniesione, a więc zapłacone na rzecz Banku, zakładając że w danym roku podatkowym osiągnął Pan taki przychód. Pana stanowisko w tym zakresie jest więc prawidłowe.

Co istotne, ww. koszty podlegają zaliczeniu w ciężar kosztów uzyskania przychodu w proporcji, jaka przypada na ten konkretnie przychód. Innymi słowy, nie ma Pan możliwości pomniejszenia przychodu z tytułu udziału w funduszach kapitałowych o całość poniesionych kosztów operacyjnych Banku, bowiem koszty te dotyczą również przychodu z dywidend zagranicznych, którego nie pomniejsza się o koszty uzyskania przychodu.

Podsumowując, koszty operacyjne Banku (tzw. „Bank Charges”):

•nie są kosztami uzyskania przez Pana przychodu z dywidend zagranicznych;

•są kosztami uzyskania Pana przychodu (w określonej proporcji) z tytułu uczestnictwa w funduszach kapitałowych.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

•Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) i zastosuje się Pan do interpretacji.

•Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

•w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

•w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).