Skutki podatkowe sprzedaży nieruchomości.

Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

6 czerwca 2024 r. wpłynął Pani wniosek z 31 maja 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości oraz podatku od towarów i usług. Uzupełniła go Pani – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 22 lipca 2024 r. (wpływ 29 lipca 2024 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

W 2004 r. nabyła Pani w … w gminie … nieruchomość rolną - niezabudowaną działkę gruntu numer … o powierzchni 1,2940 ha. W latach 2005-2006 na gruncie został wzniesiony budynek mieszkalno-usługowy o powierzchnie użytkowej 229,60 m². Część budynku (197,60 m²) od 27 kwietnia 2007 r. nieprzerwanie jest wykorzystywana do prowadzenia działalności gospodarczej świadcząc usługi gastronomiczne i noclegowe pod szyldem „…” … . Pozostała część budynku (32,00 m²) przeznaczona została na cele mieszkaniowe. Budynek w żadnej części nie został zaliczony do środków trwałych i nie dokonywano odpisów amortyzacyjnych. W okresie budowy oraz w okresie użytkowania nie dokonywano nakładów remontowych zwiększających wartość budynku i nie odliczono podatku VAT od nakładów związanych ze wzniesieniem budynku. Zamierza Pani zakończyć prowadzenie działalności gospodarczej oraz sprzedać całą wyżej opisaną nieruchomość. Pozyskane środki planuje Pani przeznaczyć na własne cele mieszkaniowe.

W uzupełnieniu wniosku doprecyzowała Pani, że przychody z działalności gospodarczej opodatkowane są na zasadach ogólnych według skali podatkowej. W ramach działalności gospodarczej prowadzona jest podatkowa księga przychodów i rozchodów oraz ewidencje dla celów podatku VAT. Nieruchomość została nabyta z zamiarem stworzenia siedliska rolniczego, na które oprócz domu jednorodzinnego składały się budynek gospodarczy i staw rybny wraz z infrastrukturą techniczną. W takiej formie budynek został wybudowany w 2005 r., a dopiero w 2007 r. sposób użytkowania parteru został zmieniony na usługowy z działalnością gastronomiczną, a piętro zachowało swoją pierwotną funkcję mieszkalną. W chwili zakupu nieruchomości gruntowej w 2004 r. nie prowadziła Pani żadnej działalności gospodarczej - zakupu dokonała Pani jako osoba fizyczna do majątku prywatnego. Również występowała Pani o pozwolenie na budowę i uzyskała je jako osoba fizyczna w ramach zarządu nieruchomością prywatną. Dopiero w 2007 r. powstała koncepcja wykorzystania części nieruchomości do prowadzenia działalności gastronomicznej uzyskując stosowne zezwolenia. Jest Pani od 2004 r. jedynym właścicielem nieruchomości. Budynek, ani jego część wykorzystywana w działalności gospodarczej nie zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, ponieważ z założenia miał stanowić majątek prywatny. Wykorzystywanie gospodarcze mogło być przy tym wyłącznie czasowe, dając możliwość zmiany sposobu użytkowania np. w sytuacji braku zainteresowania oferowaną usługą gastronomiczną. Ostatecznie zakładano przywrócenie pierwotnej, mieszkaniowej funkcji całego obiektu. Nigdy nie zaliczano do kosztów prowadzonej działalności gospodarczej odpisów amortyzacyjnych. Grunt również nigdy nie został wprowadzony do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Budynek został zakwalifikowany zgodnie z Polską Klasyfikacją Obiektów Budowlanych (PKOB) do klasy 1110 „Budynki mieszkalne jednorodzinne”. Klasa obejmuje: - Samodzielne budynki takie jak: pawilony, wille, domki wypoczynkowe, leśniczówki, domy mieszkalne w gospodarstwach rolnych, rezydencje wiejskie, domy letnie, itp. Budynek nigdy nie był klasyfikowany według KŚT, ponieważ nie był ujmowany w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Jeśli miałby zostać poddany klasyfikacji, to za właściwy numer należy uznać rodzaj 110, obejmujący swym grupowaniem budynki zaliczone w klasyfikacji PKOB do klas: 1110, 1121, 1122, 1130. Nieruchomość została już wystawiona na sprzedaż, ale z uwagi na znikome zainteresowanie trudno przewidzieć kiedy Pani znajdzie nabywcę. Zamiarem jest sprzedaż tej nieruchomości niezwłocznie unikając kosztów jej długotrwałego utrzymywania, zabezpieczania oraz ogrzewania.

Pytania

1.Czy sprzedaż nieruchomości będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?

2.Czy przychody (dochody) ze zbycia wyżej wymienionej nieruchomości będą stanowić źródło przychodu (dochodu) w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, czy też ewentualne przychody (dochody) ze zbycia wyżej wymienionej trzeba będzie traktować jako przychody (dochody) z działalności gospodarczej w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i opodatkować na zasadach określonych w art. 24 ust. 2 tejże ustawy?

Przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest udzielenie odpowiedzi na pytanie Nr 2 dotyczące podatku dochodowego od osób fizycznych. W zakresie pytania Nr 1 dotyczącego podatku od towarów i usług wydane zostało odrębne rozstrzygnięcie.

Pani stanowisko w sprawie

Uważa Pani, że w zakresie podatku dochodowego od osób fizyczny podatek nie wystąpi, z uwagi na brak ujęcia przedmiotowej nieruchomości w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych prowadzonej działalności gospodarczej i niezaliczania odpisów amortyzacyjnych do kosztów tej działalności.

17 lutego 2024 r. Naczelny Sąd Administracyjny podjął uchwałę w składzie siedmiu sędziów, sygn. akt II FPS 8/13, w której stwierdzono: „W stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 stycznia 2004 r. nie stanowi przychodu z działalności gospodarczej w rozumieniu art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. „a” ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm. ), odpłatne zbycie nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości, wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą, które nie były ujęte w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, a które nie stanowią składników majątku wskazanych w art. 14 ust. 2c tej ustawy”.

Uchwała pozostaje aktualna i stosowana – m.in. w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 14 września 2021 r. Nr 0113-KDIPT2-1.4011.442.2021.3.KO. Zatem odpłatne zbycie nieruchomości wykorzystywanej na potrzeby związane z działalnością gospodarczą, która nie była środkiem trwałym, nie stanowi przychodu z działalności gospodarczej, z uwagi na upływ 5 lat od daty nabycia działki numer .... Nie wystąpi również podatek dochodowy określony ogólną zasadą wynikającą z art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o PIT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.):

Treść powyższego przepisu wskazuje, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkiego rodzaju dochody uzyskane przez podatnika, z wyjątkiem tych, które zostały enumeratywnie wymienione w katalogu zwolnień przedmiotowych zawartym w powyższej ustawie, bądź od których zaniechano poboru podatku.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

Stosownie do treści art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Zgodnie z art. 10 ust. 2 pkt 3 ww. ustawy:

Jednak stosownie do art. 10 ust. 3 ww. ustawy:

Zatem, aby przychód uzyskany ze sprzedaży nieruchomości mógł zostać zaliczony do źródła przychodów określonego w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, powinny zostać spełnione co najmniej dwie podstawowe przesłanki:

• nieruchomość nie może być przedmiotem odpłatnego zbycia w wykonywaniu działalności gospodarczej,
• nieruchomość nie może być składnikiem majątku, o którym mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (z wyjątkiem nieruchomości mieszkalnych).

W świetle art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

W art. 14 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wymienione zostały szczególne kategorie przychodów, które – w przypadku uzyskania ich przez podatnika – stanowią przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Zgodnie natomiast z treścią art. 14 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy:

Zatem, regulacją art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2015 r., objęty został przychód z odpłatnego zbycia tych składników majątku, które spełniają ustawową definicję środka trwałego, podlegającego ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, niezależnie od tego, czy podatnik wprowadził, czy też nie wprowadził tych składników do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, jak również od tego, czy zaliczał do kosztów uzyskania przychodów odpisy amortyzacyjne dokonywane od ich wartości początkowej. Jak wynika z uzasadnienia do projektu wprowadzającego ww. uregulowanie, zbycie składnika majątku wykorzystywanego w działalności gospodarczej stanowi przychód z tej działalności. Dotyczy to zarówno składników, które z uwagi na przewidywany okres ich użytkowania, krótszy niż rok, nie zostały zaliczone do środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych, jak i składników, których podatnik – pomimo takiego obowiązku – nie ujął w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

O tym, jaki składnik majątku może stanowić środek trwały, decydują regulacje zawarte w art. 22a i 22c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Stosownie natomiast do treści art. 22c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Z powyższego wynika, że przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uzależniają możliwości uznania danego składnika majątku za środek trwały od ujęcia go w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, ani też dokonywania jego amortyzacji (zwłaszcza, że część środków trwałych objęta jest ustawowym wyłączeniem z amortyzacji podatkowej).

Stosownie natomiast do art. 22d ust. 2 cytowanej ustawy:

Jak natomiast stanowi art. 22n ust. 3 pkt 1 ww. ustawy:

W świetle powyższego należy stwierdzić, że regulacją art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych został objęty przychód z odpłatnego zbycia tych składników majątku, które spełniają ustawową definicję środka trwałego, podlegającego ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, niezależnie od tego, czy podatnik wprowadził, czy też nie wprowadził te składniki do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, jak również od tego, czy zaliczał do kosztów uzyskania przychodów odpisy amortyzacyjne dokonywane od ich wartości początkowej.

Stosownie zaś do art. 14 ust. 2c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Z treści przytoczonych przepisów wynika, że przychodami z działalności gospodarczej są zarówno przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą składników majątku (z wyjątkiem nieruchomości mieszkalnych wymienionych w art. 14 ust. 2c ww. ustawy) używanych aktualnie w działalności, jak i przychody uzyskane z odpłatnego zbycia tych składników majątku, które zostały z działalności gospodarczej z różnych względów wycofane. Jeżeli jednak między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia upłynęło 6 lat, to przychód z odpłatnego zbycia tych składników majątku nie stanowi przychodu z działalności gospodarczej.

Z literalnej wykładni przywołanych przepisów wynika zatem, że w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości wykorzystywanych w działalności gospodarczej powstanie przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej. Przy kwalifikacji przychodów z odpłatnego zbycia nieruchomości decydujące znaczenie ma bowiem przedmiotowe i funkcjonalne powiązanie danego rodzaju przychodu ze źródłem jego uzyskania.

Z przytoczonych przepisów wynika, że przychód z odpłatnego zbycia nieruchomości może stanowić przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej (art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) lub z odpłatnego zbycia nieruchomości, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ww. ustawy.

Ocena, z jakiego źródła pochodzi przychód, ma ogromne znaczenie dla określenia chociażby takich kwestii, jak ustalenie sposobu opodatkowania przychodu, możliwości odliczenia kosztów jego uzyskania, itp. W pewnych sytuacjach możliwe jest występowanie wątpliwości, do jakiego źródła przychodów należy zakwalifikować danego rodzaju przychód. Jeden i ten sam przychód stanowić może przychód wyłącznie z jednego źródła. Ponadto nie jest możliwa sytuacja, w której ten sam przychód będzie, np. zaliczony częściowo do jednego źródła, a częściowo do innego.

W niniejszej sprawie istotnym jest także, czy zbywana nieruchomość jest nieruchomością mieszkalną, czy też niemieszkalną.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawierają definicji budynku mieszkalnego, zatem w tym miejscu należy wskazać na przepis zawarty w pkt 2 objaśnień wstępnych Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych stanowiącej załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. Nr 112 poz. 1316 ze zm.), który stanowi, że: budynki mieszkalne są to obiekty budowlane, których co najmniej połowa całkowitej powierzchni użytkowej jest wykorzystywana do celów mieszkalnych.

W przypadkach, gdy mniej niż połowa całkowitej powierzchni użytkowej wykorzystywana jest na cele mieszkalne, budynek taki klasyfikowany jest jako niemieszkalny, zgodnie z jego przeznaczeniem.

Jak wynika z opisu sprawy w 2004 r. nabyła Pani nieruchomość rolną - niezabudowaną działkę gruntu. W latach 2005-2006 na gruncie został wzniesiony budynek mieszkalno-usługowy o powierzchni użytkowej 229,60 m². Część budynku (197,60 m²) od 27 kwietnia 2007 r. nieprzerwanie jest wykorzystywana do prowadzenia działalności gospodarczej. Pozostała część budynku (32,00 m²) przeznaczona została na cele mieszkaniowe. Budynek w żadnej części nie został zaliczony do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych i nie dokonywano odpisów amortyzacyjnych. Zamierza Pani zakończyć prowadzenie działalności gospodarczej oraz sprzedać całą wyżej opisaną nieruchomość. Nieruchomość została nabyta z zamiarem stworzenia siedliska rolniczego, na które oprócz domu jednorodzinnego składały się budynek gospodarczy i staw rybny wraz z infrastrukturą techniczną. W takiej formie budynek został wybudowany w 2005 r., a dopiero w 2007 r. sposób użytkowania parteru został zmieniony na usługowy z działalnością gastronomiczną, a piętro zachowało swoją pierwotną funkcję mieszkalną. W chwili zakupu nieruchomości gruntowej w 2004 r. nie prowadziła Pani żadnej działalności gospodarczej - zakupu dokonała Pani jako osoba fizyczna do majątku prywatnego. Również występowała Pani o pozwolenie na budowę i uzyskała je jako osoba fizyczna w ramach zarządu nieruchomością prywatną. Dopiero w 2007 r. powstała koncepcja wykorzystania części nieruchomości do prowadzenia działalności gastronomicznej uzyskując stosowne zezwolenia. Jest Pani od 2004 r. jedynym właścicielem nieruchomości. Budynek, ani jego część wykorzystywana w działalności gospodarczej nie zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych ponieważ z założenia miał stanowić majątek prywatny. Grunt również nigdy nie został wprowadzony do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że budynek mieszkalno-usługowy ma powierzchnię użytkową 229,60 m². Część budynku (197,60 m²) wykorzystywana jest do prowadzenia działalności gospodarczej. Pozostała część budynku (32,00 m²) przeznaczona jest na cele mieszkaniowe. Zatem w sytuacji, gdy mniej niż połowa całkowitej powierzchni użytkowej wykorzystywana jest na cele mieszkalne, budynek taki klasyfikowany jest jako niemieszkalny, zgodnie z jego przeznaczeniem. Ponadto, jak wynika z wniosku budynek ten od 2007 r. do chwili obecnej wykorzystywany jest w prowadzonej działalności gospodarczej, zatem ww. budynek spełnia kryteria środka trwałego podlegającego ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych w myśl przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Biorąc pod uwagę ww. przepisy, należy stwierdzić, że w sytuacji sprzedaży ww. nieruchomości (zabudowanej wskazanym we wniosku budynkiem) dokona Pani odpłatnego zbycia składnika majątku spełniającego kryteria środka trwałego podlegającego ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. W konsekwencji do przychodu uzyskanego z tego tytułu znajdzie zastosowanie art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych niezależnie od tego, czy wprowadziła go Pani do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Należy bowiem podkreślić, że wskazany przepis nie reguluje, ani kwestii kwalifikowania składnika majątku do kategorii środków trwałych, ani obowiązku ujmowania go w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, ani też dokonywania odpisów amortyzacyjnych. Reguluje on wyłącznie kwestię skutków podatkowych zbycia wskazanych w nim składników majątku. Zdarzeniem objętym regulacją art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest uzyskanie przychodu z odpłatnego zbycia wymienionego w tym przepisie składnika majątku.

Zatem w sytuacji przedstawionej we wniosku przychód uzyskany ze sprzedaży zabudowanej nieruchomości jest przychodem ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. z pozarolniczej działalności gospodarczej, który należy opodatkować w sposób przewidziany dla tego źródła przychodów.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Niniejsza interpretacja indywidualna stanowi rozstrzygnięcie tylko i wyłącznie w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych w odniesieniu do kwestii objętej pytaniem.

Przy wydawaniu niniejszej interpretacji dokonałem wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe będzie zgodne ze stanem rzeczywistym. W ramach postępowania o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego nie przeprowadzam postępowania dowodowego, lecz opieram się jedynie na zdarzeniu przyszłym przedstawionym we wniosku. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Ponadto, odnosząc się do powołanej interpretacji indywidualnej wskazuję, że rozstrzygnięcie w niej zawarte zapadło w indywidualnej sprawie i tym samym nie może być wiążące w sprawie będącej przedmiotem Pani wniosku.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na  adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).