Zwolnienie z opodatkowania zadośćuczynienia, odszkodowania i odsetek za zwłokę w wypłacie tych świadczeń oraz renty wyrównawcze.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko w części prawidłowe i w części nieprawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego jest:

•prawidłowe – w części dotyczącej zwolnienia z opodatkowania renty wyrównawczej,

•nieprawidłowe – w części dotyczącej zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zadośćuczynienia, odszkodowania i odsetek za zwłokę w wypłacie tych świadczeń.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

16 lipca 2024 r. wpłynął Pani wniosek z 15 lipca 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy zwolnienia z opodatkowania zadośćuczynienia, odszkodowania i odsetek za zwłokę w wypłacie tych świadczeń oraz renty wyrównawczej. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

W (...) 2018 r. uległa Pani wypadkowi w sklepie (...) w (...). Wypadek był skutkiem mokrej podłogi, na której się Pani poślizgnęła, przewróciła i upadła na lewy bok.

W wyniku tego zdarzenia była Pani hospitalizowana z uwagi na liczne urazy, których doznała. Konieczne było wielomiesięczne leczenie i rehabilitacja. Na zwolnieniu przebywała Pani do końca czerwca 2019 r.

Po zwolnieniu podjęła Pani decyzję o rozpoczęciu procesu odszkodowawczego z uwagi na fakt, że w sklepie nie był zabezpieczony ani zorganizowany ciąg komunikacyjny, po którym poruszali się klienci sklepu, w miejscu w którym było ono myte urządzeniem czyszczącym i w którym doszło do Pani wypadku.

Domagała się Pani od właściciela sklepu – (...) S.A. z siedzibą w (...):

1)zadośćuczynienia wraz z odsetkami,

2)odszkodowania wraz z odsetkami,

3)miesięcznej renty wyrównawczej,

4)jednorazowego odszkodowania (skapitalizowanej renty) wraz z odsetkami.

Proces sądowy zakończył się (...) 2024 r. i wyrokiem w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej sąd zasądził od (...) S.A. na Pani rzecz:

1)Zadośćuczynienie wraz z odsetkami ustawowymi na podstawie art. 415, art. 445 § 1 w związku z art. 444 § 1 Kodeksu cywilnego oraz 481 Kodeksu cywilnego (odsetki).

2)Odszkodowanie wraz z ustawowymi odsetkami, na które składają się:

a)poniesione i zgłoszone w pozwie wydatki,

b)utracone dochody,

c)koszty opieki,

d)częściowa utrata wynagrodzenia rocznego.

Podstawą zasądzenia odszkodowania był art. 444 § 1 Kodeksu cywilnego, zaś odsetek art. 481 Kodeksu cywilnego.

3)Rentę wyrównawczą z uwagi na fakt, że w okresie zwolnienia była Pani w tzw. okresie bezskładkowym, co spowodowało, że po przejściu na emeryturę jej wysokość uległa obniżeniu.

Podstawą zasądzenia renty wyrównawczej był art. 444 § 2 Kodeksu cywilnego.

Pytania

1)Czy podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych zasądzone wraz z odsetkami na podstawie art. 415, art. 445, art. 481 Kodeksu cywilnego na Pani rzecz zadośćuczynienie?

2)Czy podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych zasądzone na Pani rzecz na podstawie art. 444 § 1 Kodeksu cywilnego odszkodowanie wraz z odsetkami (art. 481 Kodeksu cywilnego)?

3)Czy podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych zasądzona na Pani rzecz na podstawie art. 444 § 4 Kodeksu cywilnego renta wyrównawcza?

Pani stanowisko w sprawie

W Pani ocenie, na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zadośćuczynienie oraz ustawowe odsetki są zwolnione od opodatkowania.

W Pani ocenie, na mocy art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odszkodowanie oraz ustawowe odsetki za zwłokę są zwolnione od opodatkowania.

W Pani ocenie, renty wyrównawcze mają charakter odszkodowawczy, w związku z tym korzystają ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które Pani przedstawiła we wniosku, jest prawidłowe w części dotyczącej zwolnienia z opodatkowania renty wyrównawczej i nieprawidłowe w części dotyczącej zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zadośćuczynienia, odszkodowania i odsetek za zwłokę w wypłacie tych świadczeń.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.) jest zasada powszechności opodatkowania, która wyrażona została w art. 9 ust. 1 tej ustawy. Wynika z niego, że:

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Treść powyższego przepisu wskazuje, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkiego rodzaju dochody uzyskane przez podatnika, z wyjątkiem tych, które zostały enumeratywnie wymienione w katalogu zwolnień przedmiotowych zawartym w powyższej ustawie bądź, od których zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Różnego rodzaju świadczenia, w tym m.in. zadośćuczynienia, odszkodowania, renty wyrównawcze i odsetki za zwłokę w wypłacie tych świadczeń, stanowią – co do zasady – przychód w rozumieniu cytowanego wyżej art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nie oznacza to jednak, że wszystkie te świadczenia podlegają opodatkowaniu. Niektóre z nich, wymienione w katalogu zwolnień przedmiotowych, określonym w art. 21 ust. 1 ww. ustawy, korzystają ze zwolnienia od podatku dochodowego.

Jednakże należy podkreślić, że korzystanie z każdej preferencji podatkowej, w tym zwolnienia od podatku, jest możliwe wyłącznie w sytuacji, gdy spełnione są wszelkie przesłanki określone w przepisie stanowiącym podstawę prawną danej preferencji. Wszelkie ulgi i zwolnienia w prawie podatkowym są bowiem wyjątkiem od konstytucyjnej zasady powszechności opodatkowania, dlatego też wykładnia przepisów ustanawiających te zwolnienia musi być wykładnią ścisłą, co oznacza, że nie może być ani rozszerzająca, ani też zawężająca.

I tak, stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Wolne od podatku dochodowego są otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw lub aktów administracyjnych wydanych na podstawie tych przepisów, oraz otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z postanowień układów zbiorowych pracy, innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów lub statutów, o których mowa w art. 9 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (Dz. U. z 2023 r. poz. 1465), z wyjątkiem:

a)określonych w prawie pracy odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia umowy o pracę,

b)odpraw pieniężnych wypłacanych na podstawie przepisów o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników,

c)odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia funkcjonariuszom pozostającym w stosunku służbowym,

d)odszkodowań przyznanych na podstawie przepisów o zakazie konkurencji,

e)odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą,

f)odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzeniem działów specjalnych produkcji rolnej, z których dochody są opodatkowane według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, lub na zasadach, o których mowa w art. 30c,

g)odszkodowań wynikających z zawartych umów lub ugód innych niż ugody sądowe.

Zwolnieniem określonym w art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy objęte są odszkodowania lub zadośćuczynienia, w sytuacji gdy ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw lub aktów administracyjnych wydanych na podstawie tych przepisów, lub też jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z postanowień układów zbiorowych pracy, innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów lub statutów, o których mowa w art. 9 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy, z wyjątkiem wymienionych w lit. a-g tego przepisu.

Zgodnie natomiast z art. 21 ust. 1 pkt 3b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Wolne od podatku dochodowego są inne odszkodowania lub zadośćuczynienia otrzymane na podstawie wyroku lub ugody sądowej do wysokości określonej w tym wyroku lub tej ugodzie, z wyjątkiem odszkodowań lub zadośćuczynień:

a)otrzymanych w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą,

b)dotyczących korzyści, które podatnik mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono.

Występujące w ww. przepisie sformułowanie „inne odszkodowania lub zadośćuczynienia” należy rozumieć jako te odszkodowania czy zadośćuczynienia przyznane na podstawie wyroku lub ugody sądowej, których wprost nie wymieniono w katalogu zwolnień podatkowych. Będą to przede wszystkim odszkodowania lub zadośćuczynienia inne niż wymienione w art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Aby wypłacona kwota korzystała ze zwolnienia na podstawie 21 ust. 1 pkt 3b omawianej ustawy, muszą zostać spełnione łącznie następujące warunki:

1)wypłacona kwota musi być odszkodowaniem lub zadośćuczynieniem,

2)podstawą jej przyznania musi być wyrok lub ugoda sądowa,

3)nie może dotyczyć działalności gospodarczej prowadzonej przez podatnika ani korzyści, które mógłby uzyskać, gdyby mu szkody nie wyrządzono.

Co istotne, zakres tego zwolnienia obejmuje tylko odszkodowania za tzw. szkodę rzeczywistą, czyli poniesione straty, a nie dotyczy utraconych korzyści. Specyfika prawa podatkowego nakazuje inaczej traktować odszkodowanie z tytułu poniesionych przez poszkodowanego strat i odszkodowanie z tytułu utraconych korzyści. Odszkodowanie z tytułu utraconych korzyści, jakich poszkodowany mógł się spodziewać, gdyby mu szkody nie wyrządzono, podlega bowiem opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych ustawodawca nie zdefiniował pojęcia odszkodowania czy zadośćuczynienia, tym niemniej rozumienie tych pojęć nie może odbiegać od ich znaczenia przyjętego w systemie prawa cywilnego. W świetle uregulowań Kodeksu cywilnego wypłata odszkodowania jest konsekwencją wystąpienia szkody. Odszkodowanie jest świadczeniem, które ma na celu naprawienie wyrządzonej szkody. Zadośćuczynienie natomiast to forma rekompensaty pieniężnej z tytułu szkody niemajątkowej w związku z doznaną krzywdą.

Warunkiem wystarczającym do powstania obowiązku podatkowego na zasadach przewidzianych w podatku dochodowym będzie więc niezrealizowanie choćby jednej ze wskazanych powyżej przesłanek.

Z kolei, w myśl art. 21 ust. 1 pkt 3c ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Wolne od podatku dochodowego są odszkodowania w postaci renty przyznane na podstawie przepisów prawa cywilnego w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia, otrzymane przez poszkodowanego, który utracił całkowicie lub częściowo zdolność do pracy zarobkowej albo którego potrzeby zwiększyły się lub widoki powodzenia na przyszłość zmniejszyły, oraz odszkodowania w postaci renty przyznane na podstawie przepisów prawa cywilnego w razie spowodowania śmierci poszkodowanego, otrzymane przez osoby uprawnione, o których mowa w art. 446 § 2 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz.U. z 2023 r. poz. 1610, 1615, 1890 i 1933), a także miesięczne świadczenia na zapewnienie środków utrzymania, o których mowa w art. 753³ § 1 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. – Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. z 2023 r. poz. 1550, z późn. zm.).

Zakresem zastosowania zwolnienia, o którym mowa w ww. przepisie, objęte są m.in. odszkodowania:

–mające postać renty;

–otrzymane na podstawie przepisów prawa cywilnego;

–otrzymane w przypadku uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia;

–otrzymane przez poszkodowanego, który utracił całkowicie lub częściowo zdolność do pracy zarobkowej, albo zwiększyły się jego potrzeby lub zmniejszyły widoki powodzenia na przyszłość;

–otrzymane w razie spowodowania śmierci poszkodowanego, przez osoby uprawnione, o których mowa w art. 446 § 2 ustawy Kodeks cywilny.

Odnosząc się natomiast do kwestii odsetek, wyjaśnić należy, że zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 95b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Wolne od podatku dochodowego są odsetki z tytułu nieterminowej wypłaty należności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym, wolnych od podatku dochodowego lub od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Jak wynika z brzmienia tego przepisu zwolnienie to obejmuje tylko takie odsetki, które spełniają równocześnie dwa warunki:

1)są naliczane z tytułu nieterminowej wypłaty należności,

2)świadczenia, od których są naliczane nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym, są wolne od podatku dochodowego lub na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano od nich poboru podatku.

Wyjaśnić w tym miejscu należy, że zgodnie z treścią art. 415 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1061 ze zm.):

Kto z winy swej wyrządził drugiemu szkodę, obowiązany jest do jej naprawienia.

Jak stanowi art. 444 ww. ustawy:

§ 1. W razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia naprawienie szkody obejmuje wszelkie wynikłe z tego powodu koszty. Na żądanie poszkodowanego zobowiązany do naprawienia szkody powinien wyłożyć z góry sumę potrzebną na koszty leczenia, a jeżeli poszkodowany stał się inwalidą, także sumę potrzebną na koszty przygotowania do innego zawodu.

§ 2. Jeżeli poszkodowany utracił całkowicie lub częściowo zdolność do pracy zarobkowej albo jeżeli zwiększyły się jego potrzeby lub zmniejszyły widoki powodzenia na przyszłość, może on żądać od zobowiązanego do naprawienia szkody odpowiedniej renty.

§ 3. Jeżeli w chwili wydania wyroku szkody nie da się dokładnie ustalić, poszkodowanemu może być przyznana renta tymczasowa.

W myśl art. 445 § 1 Kodeksu cywilnego:

W wypadkach przewidzianych w artykule poprzedzającym sąd może przyznać poszkodowanemu odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę.

Zgodnie z art. 481 omawianej ustawy:

§ 1. Jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi.

§ 2. Jeżeli stopa odsetek za opóźnienie nie była oznaczona, należą się odsetki ustawowe za opóźnienie w wysokości równej sumie stopy referencyjnej Narodowego Banku Polskiego i 5,5 punktów procentowych. Jednakże gdy wierzytelność jest oprocentowana według stopy wyższej, wierzyciel może żądać odsetek za opóźnienie według tej wyższej stopy.

§ 2¹. Maksymalna wysokość odsetek za opóźnienie nie może w stosunku rocznym przekraczać dwukrotności wysokości odsetek ustawowych za opóźnienie (odsetki maksymalne za opóźnienie).

§ 2². Jeżeli wysokość odsetek za opóźnienie przekracza wysokość odsetek maksymalnych za opóźnienie, należą się odsetki maksymalne za opóźnienie.

§ 2³. Postanowienia umowne nie mogą wyłączać ani ograniczać przepisów o odsetkach maksymalnych za opóźnienie, także w przypadku dokonania wyboru prawa obcego. W takim przypadku stosuje się przepisy ustawy.

§ 2⁴. Minister Sprawiedliwości ogłasza, w drodze obwieszczenia, w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski”, wysokość odsetek ustawowych za opóźnienie.

§ 3. W razie zwłoki dłużnika wierzyciel może nadto żądać naprawienia szkody na zasadach ogólnych.

Z wniosku wynika, że w (...) 2018 r. uległa Pani wypadkowi w sklepie. Wypadek był skutkiem mokrej podłogi, na której się Pani poślizgnęła, przewróciła i upadła na lewy bok. W wyniku tego zdarzenia była Pani hospitalizowana z uwagi na liczne urazy, których doznała. Konieczne było wielomiesięczne leczenie i rehabilitacja. Na zwolnieniu przebywała Pani do końca czerwca 2019 r. Po zwolnieniu podjęła Pani decyzję o rozpoczęciu procesu odszkodowawczego. Proces sądowy zakończył się (...) 2024 r. i wyrokiem w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej sąd zasądził od pozwanego na Pani rzecz zadośćuczynienie wraz z odsetkami ustawowymi na podstawie art. 415, art. 445 § 1 w związku z art. 444 § 1 Kodeksu cywilnego oraz 481 Kodeksu cywilnego (odsetki); odszkodowanie wraz z ustawowymi odsetkami, na które składają się poniesione i zgłoszone w pozwie wydatki, utracone dochody, koszty opieki, częściowa utrata wynagrodzenia rocznego (podstawą zasądzenia odszkodowania był art. 444 § 1 Kodeksu cywilnego, zaś odsetek art. 481 Kodeksu cywilnego); rentę wyrównawczą na podstawie art. 444 § 2 Kodeksu cywilnego.

W pierwszej kolejności, przenosząc powyższe przepisy na grunt analizowanej sprawy, stwierdzić należy, że przyznane wyrokiem sądu zadośćuczynienie, odszkodowanie, odsetki za zwłokę w wypłacie tych świadczeń oraz renta wyrównawcza stanowią dla Pani przychód, w rozumieniu cytowanego wyżej art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przy czym, biorąc pod uwagę, że renta wyrównawcza została Pani przyznana wyrokiem sądu na podstawie art. 444 § 2 Kodeksu cywilnego w związku z wypadkiem, na skutek którego była Pani hospitalizowana z uwagi na liczne urazy, konieczne było wielomiesięczne leczenie i rehabilitacja oraz na zwolnieniu przebywała Pani do końca czerwca 2019 r., to niewątpliwie spełnia ona przesłanki uprawniające do zastosowania zwolnienia uregulowanego w art. 21 ust. 1 pkt 3c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tym samym, Pani stanowisko, zgodnie z którym renta wyrównawcza korzysta ze zwolnienia od opodatkowania – należało uznać za prawidłowe.

Nie można natomiast zgodzić się z Pani stanowiskiem, że zadośćuczynienie, odszkodowanie i odsetki za zwłokę w wypłacie tychże świadczeń są zwolnione z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, bowiem zasady ich ustalania nie wynikają wprost z regulacji wskazanych w tym przepisie.

Niemniej jednak przyznane Pani na podstawie art. 415, art. 445 § 1 w związku z art. 444 § 1 Kodeksu cywilnego zadośćuczynienie korzysta ze zwolnienia na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3b cytowanej ustawy, albowiem świadczenie to można zaliczyć do kategorii „inne odszkodowania lub zadośćuczynienia” otrzymane na podstawie wyroku.

Odnosząc się z kolei do odszkodowania przyznanego wyrokiem sądu na podstawie art. 444 § 1 Kodeksu cywilnego zauważyć należy, że wypłacona kwota odszkodowania, w części ma rekompensować Pani utracone, spodziewane korzyści w postaci wynagrodzenia za pracę. W opisie zdarzenia wprost wskazała Pani, że na kwotę odszkodowania składają się m.in. utracone dochody oraz częściowa utrata wynagrodzenia rocznego. W konsekwencji, ww. świadczenie w tej części nie korzysta ze zwolnienia na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, bowiem dotyczy korzyści, które mogłaby Pani osiągnąć, gdyby Pani szkody nie wyrządzono. Natomiast odszkodowanie – w części w jakiej nie dotyczy ww. korzyści, tj. dotyczy poniesionych i zgłoszonych w pozwie wydatków i kosztów opieki – korzysta ze zwolnienia na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W analizowanej sprawie niewątpliwie wystąpił element szkody, zaś przedmiotowe świadczenia (zadośćuczynienie i częściowo odszkodowanie) stanowią świadczenia, które mają na celu naprawienie wyrządzonej szkody. Otrzymała Pani przedmiotowe świadczenia z tej racji, że poniosła Pani szkodę. Świadczenia te zostały przyznane na podstawie wyroku sądu. Zadośćuczynienie i odszkodowanie nie zostały otrzymane w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz zadośćuczynienie i odszkodowanie (w części, w której dotyczy poniesionych i zgłoszonych w pozwie wydatków i kosztów opieki) nie dotyczy korzyści, które mogłaby Pani uzyskać, gdyby szkody Pani nie wyrządzono.

W związku z powyższym, przyznane Pani zadośćuczynienie i odszkodowanie z wyłączeniem utraconych dochodów oraz częściową utratą wynagrodzenia rocznego – korzystają ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Skoro zatem zasądzone wyrokiem sądu zadośćuczynienie korzysta ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, to wypłacone od tego świadczenia ustawowe odsetki są zwolnione z opodatkowania na mocy art. 21 ust. 1 pkt 95b tej ustawy. Zwolnione od opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 95b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych są również ustawowe odsetki za opóźnienie w części w jakiej dotyczą odszkodowania zwolnionego od opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3b ustawy (tj. dotyczących poniesionych i zgłoszonych w pozwie wydatków i kosztów opieki). Nie są natomiast objęte tym zwolnieniem odsetki, które dotyczą odszkodowania za utracone dochody oraz częściowej utraty wynagrodzenia rocznego.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

•Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pani do interpretacji.

•Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

•Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

•w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

•w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa.